Teken petitie voor behoud van de thuisbevalling

Fiorucci

Sorry, weer eens een smiley vergeten.

Ik snap (inmiddels) dat je (ook) met een indicatie niet meteen het topteam naast je staat. Komt eigenlijk ook overeen met de opmerkingen van Pelle. Dat betekend dus waarschijnlijk dat er tussen de 'indicatie' groep en de 'niet indicatie' groep een hele grote overlap zit in de manier waarop de bevalling verloopt.

Dat zou dan dus betekenen dat je een groep waarbij het voor 100% 'slechter verloopt dan verwacht' (thuis begonnen, naar ZH verwezen) vergelijkt met en groep waarbij het deels beter ('was achteraf niet nodig geweest') en deels gemiddeld ('maar goed dat') gaat. Dan kan je idd. wel verwachten dat het aantal ingrepen in die eerste groep wel hoger ligt dan in de tweede.

Hoe je dat dan wel 'netjes' mot vergelijken, weet ik eigenlijk niet dan. Want bij de 'indicatie' groep zitten natuurlijk ook mensen die echt een hoog risico hebben. Zou daar echt een duidelijke grens trekken zijn om twee 'netjes met elkaar te vergelijken' groepen te hebben?

Kraanvogel.
Die morgen op vakantie gaat, maar over twee weken het resultaat van de discussie geïnteresseerd zal lezen.

Mijn verhaal

ivm inleiden is dat ik er helemaal geen problemen mee had. Eerste bevalling is ingeleid, ik vond het heel plezierig die band om mijn buik. Kon ik al zien dat er weeen aankwamen nog voor ik ze voelde en heb ze prima kunnen opvangen. Tweede kwam spontaan thuis, veel snellere bevalling en verder hetzelfde verloop als de eerste incl zelfde pijn/ hoeveelheid pijn. Derde bevalling wederom inleiden, geen probleem. Vierde was een geplande keizersnee. vijfde en zesde weer inleiden, nu duidelijk meer pijn en langere bevalling dan bij de vorigere keren. Ziekenhuis had nu ook een andere "behandeling", nl eerste gel inbrengen en zien of die wat doet, dan eens vliezen breken en dan nog weer een hele tijd later infuus. Bij mij werkt dat niet, duurt alleen maar lang. Meer pijn komt volgens mij ivm die die keizersnede van een eerdere bevalling.

Kraanvogel

Een overlap...sterker nog, ik was ooit na een bevalling binnen het uur weer thuis. Er was een risico, maar het ging goed, dus hup, naar huis. Veel bevallingen op medische indicatie verlopen volstrekt normaal, het is gewoon voor de zekerheid eigenlijk. Ik denk dat het moeilijk is een duidelijk vergelijk te maken. Fijne vakantie!!

Ja het was fantastisch

ook al ging het niet helemaal zoals gehoopt bij Mandarijntje, "het is een kiwi" Een kiwi ?? Het is toch een kind ?? hahaha (een kiwi is een vacuumpomp die ze gebruiken bij keizersnedes). Ik had 100% vertrouwen in de afloop en bij mijn oudste was dat juist het tegenovergestelde toen ging ik bijna dood.

Ik kijk positief terug naar mijn 1e poging thuis van de oudste, toen ik dacht dat het nu wel echt was begonnen hebben we de vk gebeld, toen had ik al 8 cm ontsluiting. Ik hoor de vk nog zeggen "ze zal er voor 10 uur wel zijn". Zelfs de poes kwam nog even langs knorrend bij mijn hoofd, ja dat eerste deel ging fantastisch. Echt als ze normaal had gelegen of mijn bekken wat breder was geweest dan had ik net zo'n bevalling gehad als jij, ik had ook een geweldige vk naast mijn bed.

Ja was het maar zo gegaan, dan had ik geen slordige sectio hoeven te ondergaan met alle nare ervaringen die er bij kwamen, had ik geen verklevingen gehad op mijn eierstokken, had ik niet 3 jaar hoeven te proberen om zwanger te worden, geen ivf hoeven te doen en dan had ik vast 3 gezonde kinderen gekregen thuis in mijn eigen bed.

Ik heb er 2 met 6,5 jaar er tussen en daar ben ik blij mee, maar wat een strijd is het geweest !

Pelle

Ik ben met je eens dat een arts zijn ogen moet gebruiken. Als het er als martelgang uit gaat zien en de vrouw vraagt maar niets dan zou hij/zij het voor kunnen stellen. Wie weet probeert ze uit principe stoer te doen en eigenlijk wel blij als de arts het vraagt.
Bij het doorprikken van de vliezen krijgt de vaak al in gang gezette bevalling de kans om te doen wat het moet doen. Ik ben twee keer bevallen nadat de vliezen zijn doorgeprikt. Het was voor mij alleen maar een opluchting. Doorprikken is geen inleiden, het is een rechtzetten van wat de natuur even gemist heeft. Een krasje in de vlieswand is genoeg.
Een infuus of gel is wel inleiden, maar niet meteen reden om het als zwaar medisch ingrijpen te zien. Het is een zetje bij, ook weer, iets wat verder heel natuurlijk is. Mijn eerste bevalling was niet bepaald natuurlijk in die zin. Kind was dood en had eigenlijk in mijn baarmoeder gebleven tot die baarmoeder er zat van geworden was of niet. Ik kreeg die keus ook, maar dat had nog weken kunnen duren. Uitzitten tot de tijd (baarmoedermond) er rijp voor was ging ook mij te ver. Tja, dan is inleiden en alles wat erom heen gebeurt sowieso al niets natuurlijks.
De vergelijking met de tandarts gaat naar mijn mening echt mank. Een tandarts zit vaak in de buurt van een zenuw te wroeten. Dat doet pijn. Zat die tandarts niet bij die zenuw dan was een verdoving helemaal niet zo noodzakelijk. Een bevalling is geen zenuwpijn. Dat is het eerste verschil. Ten tweede vind ik dat je sommige tandheelkundige ingrepen als operatie mag zien. Geen mens verwacht dat je een operatie ondergaat zonder verdoving. Een bevalling is onder normale omstandigheden geen operatie. Als je dat bij voorbaat al zo ziet wordt het meteen al een medisch gebeuren die je niet alleen af kunt.

Ziekenhuis vs thuis

Het is bij mijn vier bevallingen aan de verloskundige te danken dat alles goed ging, niet aan het dienstdoende ziekenhuispersoneel.
Bij de eerste naar het ziekenhuis wegens meconiumhoudend vruchtwater, paar dagen na uitgerekende datum, dus gynaecoloog besloot tot inleiden. Infuus werd door de verpleegster flink hoog gezet, want er waren veel dames op de afdeling en dan liep het tenminste een beetje door (letterlijke woorden). Ik had nog om een lange draad gevraagd zodat ik me nog een beetje kon bewegen, maar ik kreeg toegesnauwd dat ik niet moest zeuren. De verloskundige kwam nog even langs en omdat ik echt zo'n weeenstorm had met een heel hoog gezet infuus heeft zij de dienstdoende gynaecoloog opgezocht om te regelen dat het wat lager gezet werd. Zij heeft ook gekeken omdat ik dacht dat het al heel ver was, op hoeveel cm ik zat (8, op dat moment). Verpleegster weigerde te komen, snauwde alleen vanuit de deuropening dat ik nog lang niet kon bevallen want het was mijn eerste en nou niet zeuren, ze was aan het eten. En of het bezoek (mijn verloskundige) nu weg wilde gaan, anders schoot het nooit op. Verloskundige meldde aan mijn man dat ze even op de gang een kopje koffie ging drinken maar wel in de buurt bleef en heeft gezegd dat hij kon bellen als ik persneigingen kreeg en de verpleegster weer zo bot deed. Een kwartier later was het zover, verpleegster kwam niet, verloskundige wel. Het kind was al lang en breed geboren met de hulp van de verloskundige toen de verpleegster kwam en mij begon uit te schelden dat ik te laat gebeld had en enz enz. De verloskundige is toen voor mij opgekomen, heeft geeist dat de gynaecoloog kwam (was per slot van rekening een medische indicatie) en heeft geweigerd om weg te gaan (wilde de verpleegster wel).
Na controle en hechtingen door de gynaecoloog (die overigens heel aardig was en geen idee had hoe het bij ons gegaan was), moest ik nog weer schoon. De verpleegster had geen tijd om me onder de douche te zetten, dus ik werd gewassen en toen bleek dat ik een blok zeep in mijn tas had ipv vloeibare heeft ze mijn man de washand in de handen geduwd en gezegd 'doe jij het maar, mijn dienst zit erop'. De verloskundige heeft me ook geholpen om een klacht in te dienen.
De thuisbevallingen gingen prima, ik werd serieus genomen. Bij de eerste kwam de vk langs toen ik zei dat ik aan het bevallen was, ook al waren er geen weeen of gebroken vliezen. Ik bleek gelijk te hebben en ze is bij me gebleven. Maar goed ook, want ik beval heel snel.
De derde was weer in het ziekenhuis (voortijdig gebroken vliezen zonder weeen 36+5 wkn) en ook daar was de verloskundige nodig om duidelijk te maken dat ik echt aan het bevallen was (na controle door haar bleek ik op 7 cm te zitten).
De vierde leek eerst in het ziekenhuis geboren te worden, bij 30 wkn begonnen de weeen, en weer is het aan de vk te danken dat ik serieus genomen ben en aan de weeenremmers mocht, de gynaecoloog vond dat ik mij aanstelde en wilde zonder onderzoek vertrekken. Gelukkig sloegen de weeenremmers aan en mocht ik na een poosje ziekenhuis weer naar huis. De vierde is uiteindelijk thuis geboren. Deze keer zonder verloskundige, ze was (midden in de nacht) 15 minuten na het telefoontje ter plaatse en dat was 5 minuten nadat de jongste geboren is. Overigens is de valse start die aan deze bevalling vooraf ging ook een leuke. Ik meldde dat het leek te beginnen en ik lag op de route, dus komt de vk langs. Ze had aan 1 blik genoeg, ik maakte endorfines aan, dus kon het rommelen en ging ze rustig met mij een pot thee drinken in afwachting of dit door zou zetten of niet. Helaas niet, maar dat konden we toen niet weten.
Bij mijn bevallingen in het ziekenhuis heb ik me een nummer gevoeld en werd in absoluut niet serieus genomen. Ook toen ik bij de vierde nog even onder controle van het ziekenhuis moest blijven, kon ik als er iets was, met alle kinderen op komen draven, een flink eind wachten in de wachtkamer, of anders continu de kinderen bij buren/vriendjes/vriendinnetjes onder brengen zonder te weten wanneer ik ze op kon halen. Overigens mochten de kinderen niet mee in de spreekkamer, daar deden de gynaecologen en de medisch verloskundigen niet aan, dat was maar lastig. Het draaide in het ziekenhuis niet om het welzijn van mij of mijn gezin, het draaide puur en alleen om de gezondheid van de baby en als ik daar niet alles voor over had, was ik per definitie een slechte moeder. En ik kreeg soms wel eens de indruk dat ze erg op hun eigen gemak gesteld waren, maar dat durfde ik niet hardop te zeggen.

Vliezen breken en inleiden

Je kunt, zoals Kaaskopje betoogt, een bevalling een impuls geven door actief de vliezen te breken. Er komen dan hormonen los die de weeën versterken.

Maar inleiden kan ook beginnen door de vliezen te breken. Dat was in mijn geval ook zo. Ik zou worden ingeleid voor mijn oudste. Als eerste brak de gynaecoloog de vliezen, en zei dat hij over een paar uur terug zou komen om te kijken "of er al wat gebeurde". Ik kreeg meteen heftige weeën en toen hij een uur later terugkwam zat ik midden in mijn bevalling. Dus hoefde ik geen extra hormonen meer.

Maar als hij mijn vliezen niet had gebroken was ik die dag zeker niet bevallen, dat durf ik wel te stellen. Dan had het nog weken geduurd denk ik.

Dus het ene vliezen breken is het andere niet.

Margje

Fransien

Mozes kriebel, wat een ziekenhuis is dat zeg! Gelukkig zijn mijn ervaringen anders. Ik had weer een verloskundige die een zeer forse groeiachterstand over het hoofd zag, met alle ellende van dien. Ik vrees dat in beide beroepsgroepen rotte apels te vinden zijn...

Pelle

Ik ben nu even een beetje lui en heb geen zin om alles terug te lezen, maar naar mijn gevoel schaarde jij het breken van de vliezen onder inleiden. Heb ik het mis?
Ik zou echt nog steeds niet weten waarom meteen een ruggeprik gegeven moet worden als je ingeleid wordt.

Margje

Ik denk dat de vliezen breken dus op twee manieren uit te leggen is. Ik zie het ook in jouw geval niet als inleiden, maar dat komt denk ik omdat inleiden gelijk stel met infusen, gels, tampons, etc. die op onnatuurlijke wijze de bevalling op gang brengen. Die middelen zetten een bevalling op gang op een moment dat de baarmoedermond daar nog niet aan toe is. Zoals bij jou het breken van de vliezen is toegepast kun je als inleiding zien, maar als jouw baarmoedermond er niet aan toe was geweest had het breken van de vliezen niet genoeg geweest. Daarom zie ik het niet als inleiden, maar als impuls. Maar dat is mijn gemierenn..k.

Thuis/ziekenhuis

Ik heb niet alle postings gelezen, maar ik vind dat de zwangere zelf de keus moet kunnen maken. Zolang er geen risico's worden verwacht natuurlijk. Ik ben zelf 3 van de 4 keer thuis bevallen. De eerste keer duurde erg lang, maar toen ik mocht persen was zoon er binnen 40 minuten. De tweede keer beviel ik binnen 2,5 uur alleen met man en huisarts (die doet hier de bevallingen) dit vond ik de fijnste bevalling overigens, heel ontspannen in mijn eigen bed. Bij de derde wel thuis begonnen, maar omdat ze in het vruchtwater had gepoept toch naar het ziekenhuis, binnen 20 minuten met de ambulance. Het was erg druk op de verloskamers en de verloskundige wou gelijk een infuus aansluiten om de weeën sneller te laten verlopen. Gelukkig was dat niet nodig want dochter werd na 20 minuten geboren, ik mocht van de verpleegkundige niet persen want ik moest eerst wachten op de verloskundige. Nou ben ik eigenwijs en heb ik gewoon geperst, dochter kwam bij de tweede perswee, de verloskundige kon haar nog net opvangen. Toen verplicht een nacht in het ziekenhuis en dochter moest bijvoeding omdat ze een zwaargewicht was, ik wilde dit niet, omdat ik volledig borstvoeding wilde geven, maar daar hadden ze niets mee te maken. En als wij het flesje niet zouden geven, deden zij het wel. We hebben het drie flesjes "geprobeerd" maar dochter wou geen flesje. Gelukkig was er toen wisseling en deed de volgende vp er niet moeilijk over. De vierde is op de valreep thuis geboren, had ook in het vruchtwater gepoept, maar ze kwam in één perswee toen de ambulance voorreed. Gelukkig geen ziekenhuis en lekker thuis in eigen bed. Ik had het niet anders gewild, ja alleen de derde vind ik nog steeds een beetje jammer dat ze niet thuis is geboren. Nogmaals ik vind dat thuisbevallen mogelijk moet zijn, zolang er geen risico's verwacht worden. Ik snap ook de tegenstanders die hun kindje bij een thuisbevalling hebben verloren, maar als de verloskundigen duidelijk(er) zijn over de voor- en nadelen over thuis-en ziekenhuisbevallingen en niet alleen de positieve aspecten van de thuisbevalling benoemen kan ieder voor zich een keuze maken.

Fio, oude verzekering

Jij zat in het ziekenfonds, dan kreeg je inderdaad veel gratis.
Ik zat in een particuliere verzekering, die ook nog eens peperduur was omdat ik in het buitenland werkte. En die peperdure verzekering dekte ook nog eens weinig. Mensen beseffen tegenwoordig niet hoe goed het ziekenfonds vroeger was en hoe oneerlijk de particuliere verzekering. Vooral als je NET boven de grens zat, zoals mijn ouders hun hele leven en ik dus ook. Dan was je meestal flink de klos qua kosten.

In die jaren heb ik me regelmatig afgevraagd of ik me maar beter gewoon NIET kon verzekeren.

Dirksmama

Bij mijn jongste kind zat ik ook net boven de grens en was ik particulier. Gelukkig was ik niet de klos, heeft me geen cent gekost allemaal. Zelfs de bijdrage kraamzorg werd betaald.

Verdiend aan de bevalling

Hoewel ik thuis bevallen was moest ik even met de ambulance naar het ziekenhuis om gehecht te worden. Omdat het al midden in de nacht was voor ik klaar was, bleef ik daar op eigen verzoek slapen tot de volgende dag. Dat werd gewoon allemaal vergoed door de particuliere verzekering, hoewel de overnachting dus niet echt nodig was. Eenmaal thuis hebben we de kraamzorg gebeld, maar die vergat te komen. Omdat ik al weer zo fit als een hoentje was heb ik ze afgebeld en kreeg ik het bedrag wat kraamzorg zou hebben gekost (2.500 gulden) op mijn rekening gestort! En daar zijn we lekker van op vakantie gegaan.

skik

Skik

Klinkt allemaal heel stoer, maar wie controleerde dagelijks je hechtingen, de stand van de baarmoeder, de gezondheidstoestand van je kindje? Deed je dat ook allemaal zelf dan?

Puck

Ik heb een vriendin uit een Scandinavisch land en die zegt de kraamzorg ook altijd af. Ze heeft gewoon geen zin in een vreemde in huis en kan het allemaal goed alleen af. Wel komt er (naar goed Fins gebruik) altijd een zus of vriendin logeren die er iets vanaf weet. Ik denk dat je ook weer niet moet overschatten wat een kraamhulp doet als je een normale bevalling achter de rug hebt en een gezond kindje in de armen.
Groetjes
Massi (krijgt nu vast weer iedereen over zich heen)

Massi en skik

Ik heb twee keer een kraamverzorgster in huis gehad. De laatste keer samen met een stagiaire en ik vond het vooral heel plezierig. Het huishouden werd als een tierelier voor ons gedaan, ik hoefde echt nergens over na te denken. In medisch opzicht is een kraamverzorgster natuurlijk maar heel beperkt deskundig. Ze controleert en signaleert en helpt nieuwbakken ouders de baby te verzorgen. Ik vind dat niet ónderschat moet worden hoeveel verse ouders daar aan kunnen hebben. Maar wie er geen behoefte aan heeft moet het vooral niet doen. Ik schrik er alleen wel een beetje van dat de verzekeringsmaatschappij dan met geld over de brug komt. Ik gun je het wel hoor Skik, uiteraard zou ik het ook blij aangepakt hebben, maar ik vind eigenlijk niet dat een verzekering uitgekeerd zou moeten worden als iemand afziet van bepaalde diensten. Mijn man is licht verzekerd voor de tandarts, maar hij gaat nooit. De verzekering heb ik afgesloten voor 'je weet maar nooit en dan hebben we tenminste een béétje minder kosten'. In het licht van jouw vergoeding gezien, zou een zorgverzekeraar ons best geld kunnen teruggeven. Mijn man maakt tenslotte geen gebruik van de tandarts.

Puck

De verloskundige. Niet elke dag, maar die is die week toch zeker wel een keer of vier, vijf langsgeweest.

Weet je hoe vaak mijn hechtingen, baarmoederstand en bloeddruk in het ziekenhuis gecontroleerd zijn toen ik daar 5 dagen verbleef na de vroeggeboorte van mijn tweeling? Eén keer, op mijn uitdrukkelijk verzoek.

skik

Kaaskopje

Het zat eigenlijk zo: je kon kiezen uit kraamzorg in natura (een kraamverzorgster via een thuiszorgorganisatie) of kwaamzorg in geld, waarvoor je dan zelf zorg in kon kopen.Net zoiets als ZIN/pgb nu. Met zorg in natura kreeg je meer zorg dan met zorg in geld. Overigens heb ik ook geen kraamverzorster bij de bevalling gehad, want die functie bekleede mijn moeder. Dus uiteindelijk heb ik de verzekeringsmaatschappij ook geld bespaard

skik

Skik

Dan heb je het prima opgelost en ben je een bofkont dat je na een bevalling met hechtingen al weer zo snel fit bent. Maar dat soort medische controles kunnen best van belang zijn en kán een reden zijn om toch voor kraamhulp te kiezen.

Ja maar skik zegt toch niet dat iedereen dat voorbeeld moet volg

ik had goede kraamhulpen beide keren die altijd op tijd waren en altijd braaf de controles deden en toen had ik ook nog eens een verloskundige die twee keer langskwam en ook die controles nog deden. Ik denk niet dat een kraamhulp echt specifiek nuttig is voor die controles. Had ik minder leuke aardige kraamhulpen gehad, hadden ze wat mij betreft ook niet hoeven komen.

Ik was ook beide keren weer vrij snel fit. Ik kan me voorstellen dat als je dat niet bent je veel meer aan ze hebt.
Wat niet wegneemt dat ik het verse fruit, de schone badkamer, de kraakheldere toilet en de schone lakens iedere dag heel prettig vond

Maar puck

Ik ben toch gecontroleerd, door de verloskundige die in één week een keer of vier, vijf langskwam?

Ik kwam de ochtend na de bevalling thuis uit het ziekenhuis, de gebelde kraamhulp kwam die dag niet opdagen. Halverwege de volgende ochtend hebben we die dus afgebeld, want om nou pas kraamhulp na twee dagen te krijgen, dat vonden wij niet meer zo nuttig. Ik herstel gelukkig heel makkelijk en snel van bevallingen. Mijn baarmoeder was een paar uur na de bevalling al achter het schaambot verdwenen (bijkomstigheid van een snelle bevalling) en van mijn knip en totaalruptuur had ik geen last. Op dag 6 heeft de verloskundige de hechtingen verwijderd en ben ik buiten gaan wandelen met de baby. Baby tijgerde een minuut na de geboorte richting borst en hapte meteen gretig toe, dus dat zat ook wel snor.

Ik zal zeker niemand kraamhulp afraden, maar ik had er geen nodig.

skik

Skik

Dat is toch ook wat ik zeg: dat jij het op die manier prima hebt opgelost. Daarmee bedoelde ik dat je de controles door de verloskundige liet doen. Naar mij toe hoef je je keuze helemaal niet te verantwoorden, als alles van een lijen dakje gaat en iemand voelt zich prettiger zonder kraamhulp dan is het prima, ALS die medische controles maar gedaan worden. Bij mij kwam de verloskundige overigens veel minder.

Verloskundige

De controles van de verloskundige krijg je automatisch hoor, daar hoef je niks voor te regelen. Als zij je bevalling heeft geleid dan komt ze in de kraamweek een paar keer langs om moeder en baby te controleren. En je gaat na een week of 6 nog een keer op nacontrole.

skik

Skik

Er is wel een uitzondering. Als je onder controle bent van de gynaecoloog dan moet je wel zelf je nazorg regelen van de verloskundige.
( als je na de bevalling of keizersnede binnen enkele dagen naar huis gaat).
M.

Rembrand

Als je onder controle bent van de gynaecoloog dan moet je wel zelf je nazorg regelen van de verloskundige.
Ik heb daar bij mijn weten nooit zelf iets voor hoeven regelen toen ik na de ks thuis kwam. Volgens mij werd vanuit het ziekenhuis met de verloskundige kortgesloten dat ik ontslagen was.

Klopt

Bij de keren dat ik onder begeleiding van een gynaecoloog ben bevallen werd het kraambed thuis begeleid door de vk. Bij de nacontroles had ik zelf de keuze. Na de bevalling werd door de afdeling verloskunde zelf contact opgenomen met de verloskundigenpraktijk om de bevalling en de eerste dag(en) te bespreken en werd de controle overgedragen.

Dames

Ik werk bij een kraambureau en in deze regio moet je toch echt zelf je kraambedcontroles regelen met een verloskundige. Je ziekenhuis doet dit hier niet voor je.
M.

Rembrand

Kennelijk is het dus overal weer anders geregeld. Ik geloof je direct als je zegt dat bij jou in de regio het zelf moet regelen, maar dat is dus klaarblijkelijk niet overal zo.