Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen
Binnenkort mag mijn 12 jarige stiefzoon kiezen of hij bij zijn vader en mij wilt wonen of bij zijn moeder en stiefvader.
Hij heeft al enkele keren te kennen gegeven dat hij de voorkeur aan ons geeft. De redenen ga ik hier niet noemen, om niet te veel herkenbaarheid te geven. Echter zie ik het zelf niet zitten dat dit gaat gebeuren. Mijn privacy is weg en gewoon even samen met mijn partner zijn zit er dan niet meer in. Stiefzoon heeft veel aandacht nodig en is geen type dat even zegt: gaan jullie maar even een dagje samen weg of ik ga vandaag wel even naar een vriend zodat jullie een dagje voor jullie zelf hebben, daarbij voelt partner zich weer schuldig als we dat wel zouden doen. Als stiefzoon thuis is, heb ik het gevoel dat ik overal gevolgd word. Alsof er steeds iemand over je schouder mee kijkt.
Hoe korter het nog duurt hoe lastiger ik het ga vinden. Ik durf dit alleen niet uit te spreken naar partner toe en ook niet naar stiefzoon zelf. Ik wil ze beiden namelijk niet het gevoel geven, dat hij niet welkom is en de redenen waarom hij hier wilt komen wonen snap ik volledig.
Partner heeft ook nog geen een keer aan mij gevraagd wat ik er van vind. Er wordt mij wel belooft door hem dat er echt nog dagen/avonden zijn dat we samen met zijn tweeën wat kunnen doen, maar dat betwijfel ik...
Zijn er hier (stief)ouders die in hetzelfde schuitje zitten/hebben gezeten? Zo ja hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
Libertine schreef op 04-02-2022 om 16:09:
[..]
Get off you high horse wil je. Het oordelen over iemand of iets zonder eigen ervaring is echt té makkelijk. Of heb je zelf ervaring met een samengesteld gezin?
Ik kan je vertellen dat het echt een hele andere dynamiek heeft dan een ‘normaal’ gezin. Het is anders om samen te leven met kinderen die niet biologisch van jou zijn. Waar je mee samenleeft maar niet opvoedt dus veel meer moet incasseren dan je bijvoorbeeld van je eigen kinderen doet. Het is moeilijker, intenser, alles ligt gevoeliger. Het vraagt veel van ons allebei, en ook van de kinderen, maar dat doen we met liefde. Maar we hebben daardoor meer aandacht voor elkaar nodig, om met elkaar in verbinding te blijven. Dus ja, ik heb de tijd met mijn huidige partner meer nodig dan dat ik had in het gezin dat ik met mijn ex had.
En nee, ik hoef me niet af te vragen hoe het is om in 2 huizen te wonen. Jij? Ik heb zelf jaren gedaan als kind.
Nee ik heb geen samengesteld gezin. En mijn ouders zijn gescheiden. Gelukkig geen 2 huizen.
Ik zie niet waarom je meer aandacht voor je relatie zou moeten hebben. Misschien hebben anderen wel een zorgenkind. Je kiest er zelf voor om samen te wonen.
En ik blijf het dus vreemd vinden dat het geregel kost om je eigen kind 100 % te hebben.
irmama schreef op 04-02-2022 om 18:18:
[..]
Nee ik heb geen samengesteld gezin. En mijn ouders zijn gescheiden. Gelukkig geen 2 huizen.
Ik zie niet waarom je meer aandacht voor je relatie zou moeten hebben. Misschien hebben anderen wel een zorgenkind. Je kiest er zelf voor om samen te wonen.
En ik blijf het dus vreemd vinden dat het geregel kost om je eigen kind 100 % te hebben.
Je bent geen eigenaar van deze ervaring. Wat maakt dat je bepaalde zaken en gevoeligheden niet kan snappen. En je hoeft het ook niet te begrijpen. Maar veroordeel het toch niet zo.
Libertine schreef op 04-02-2022 om 18:22:
[..]
Je bent geen eigenaar van deze ervaring. Wat maakt dat je bepaalde zaken en gevoeligheden niet kan snappen. En je hoeft het ook niet te begrijpen. Maar veroordeel het toch niet zo.
Nee en jij bent weer geen eigenaar van de ervaring van een jarenlange relatie waarin ook veel problemen in voor kunnen komen. Ik blijf het raar vinden dat jij/ jullie je meer eigen tijd willen toeeigenen dan degene die in een eigen niet samengesteld gezin zitten. Maar waarschijnlijk snappen we elkaar niet
Leene schreef op 04-02-2022 om 18:43:
[..]
Nee en jij bent weer geen eigenaar van de ervaring van een jarenlange relatie waarin ook veel problemen in voor kunnen komen. Ik blijf het raar vinden dat jij/ jullie je meer eigen tijd willen toeeigenen dan degene die in een eigen niet samengesteld gezin zitten. Maar waarschijnlijk snappen we elkaar niet
Waar haal je vandaan dat ik geen ervaring heb met een jarenlange relatie heb waarin ook veel problemen voor komen? Dat heb ik namelijk wel. Derhalve durf ik me te wagen aan een vergelijking vanuit mijn perspectief. Omdat ik eigenaar ben van beide ervaringen.
Tijd toe-eigenen zijn ook jouw woorden. Ik probeer uit te leggen dat ík behoefte heb aan meer tijd met mijn huidige partner. Oa doordat we samen de complexe taak hebben ons samengesteld gezin te runnen. Het is een behoefte. En daar wordt niemand door tekort gedaan.
Libertine schreef op 04-02-2022 om 18:48:
[..]
Waar haal je vandaan dat ik geen ervaring heb met een jarenlange relatie heb waarin ook veel problemen voor komen? Dat heb ik namelijk wel. Derhalve durf ik me te wagen aan een vergelijking vanuit mijn perspectief. Omdat ik eigenaar ben van beide ervaringen.
Tijd toe-eigenen zijn ook jouw woorden. Ik probeer uit te leggen dat ík behoefte heb aan meer tijd met mijn huidige partner. Oa doordat we samen de complexe taak hebben ons samengesteld gezin te runnen. Het is een behoefte. En daar wordt niemand door tekort gedaan.
Maar er zijn meer complexe gezinnen dan samengestelde gezinnen. Denk aan gezinnen met kinderen die psychische problemen hebben of een handicap. En daar is ook behoefte om meer tijd te hebben voor elkaar. Wat je nu zegt is' ik moet wel slikken dat mijn dochter weer 100procent bij ons komt wonen, want ja wij zijn een samengesteld gezin dus(sic) moet ik meer tijd doorbrengen met mijn partner. Sorry maar ik vind dat nergens op slaan en nu niet zeggen dat ik er niets over mag zeggen want ik zie genoeg complexe gezinnen om mij heen en wij hebben ook ons portie wel gehad.
ik zeg toch ook niet tegen ons kind wat zoveel problemen heeft gehad. Tjonge jonge da's wel slikken zeg dat je 100 procent bij ons bent. We zijn zo'n complex gezin. Wij hebben echt tijd voor ons zelf nodig.
Je kan die behoefte hebben om regelmatig tijd met je partner alleen door te brengen. Dat snap ik, dat heb ik ook. Maar je hebt kinderen en ze zijn ook zo weer volwassen. Ze gaan nu voor. Helaas pindakaas dan voor jou. Wat maakt dan dat jij en sommige ( niet allemaal) andere samengestelde gezinnen liever niet de kinderen 100 procent willen. Want dan komen ze niet meer aan zich zelf toe. Dat snap ik niet. Dat mag jij normaal vinden,.ik niet
Leene schreef op 04-02-2022 om 19:27:
[..]
Maar er zijn meer complexe gezinnen dan samengestelde gezinnen. Denk aan gezinnen met kinderen die psychische problemen hebben of een handicap. En daar is ook behoefte om meer tijd te hebben voor elkaar. Wat je nu zegt is' ik moet wel slikken dat mijn dochter weer 100procent bij ons komt wonen, want ja wij zijn een samengesteld gezin dus(sic) moet ik meer tijd doorbrengen met mijn partner. Sorry maar ik vind dat nergens op slaan en nu niet zeggen dat ik er niets over mag zeggen want ik zie genoeg complexe gezinnen om mij heen en wij hebben ook ons portie wel gehad.
ik zeg toch ook niet tegen ons kind wat zoveel problemen heeft gehad. Tjonge jonge da's wel slikken zeg dat je 100 procent bij ons bent. We zijn zo'n complex gezin. Wij hebben echt tijd voor ons zelf nodig.
Je kan die behoefte hebben om regelmatig tijd met je partner alleen door te brengen. Dat snap ik, dat heb ik ook. Maar je hebt kinderen en ze zijn ook zo weer volwassen. Ze gaan nu voor. Helaas pindakaas dan voor jou. Wat maakt dan dat jij en sommige ( niet allemaal) andere samengestelde gezinnen liever niet de kinderen 100 procent willen. Want dan komen ze niet meer aan zich zelf toe. Dat snap ik niet. Dat mag jij normaal vinden,.ik nie
Probeer je nu je gelijk te halen door m’n woorden te verdraaien en anders uit te leggen dan ik bedoel? Je overdrijft het inmiddels wel heel erg en bovendien probeer je de indruk te wekken dat ik een egoïstische ouder ben die het belang van haar kinderen niet voorop heeft. Waarom?
Hou het een beetje netjes en vriendelijk zeg. Dit nodigt echt niet uit tot een dialoog.
Voorstel - als we het nu zo afspreken:
'Gewoon' getrouwd, gescheiden of samengesteld gezin, iedereen mag lekker zelf weten of hij/zij tijd voor zichzelf of met partner nodig heeft, en zolang de kinderen daar niet onder lijden heeft een ander daar niks van te vinden.
Is dat een idee?
irmama schreef op 04-02-2022 om 13:46:
[..]
Echt onvoorstelbaar. In een normaal gezin heb je je kinderen toch ook 100 procent?
Waarom is de tijd met je partner belangrijker bij een samengesteld gezin?
Heb je je weleens afgevraagd hoe het voor een kind is om op 2 plekken te wonen?
Vaak hoor je , ja dat vinden ze leuk.
Inmiddels genoeg kinderen gesproken die nu volwassen zijn en dat helemaal niet leuk vonden.
Als het niet je eigen kinderen zijn kost het veel meer energie omdat je van je eigen kinderen meestal meer kan hebben. Je hebt bovendien te maken met veel meer invloeden van andere opvoeders.
En ik woon zelf ook op twee plekken, mijn eigen huis de ene week, mijn vriends huis de andere week. Mijn kids nemen alleen een klein tasje met tablet en knuffel mee als ze naar hun vader gaan. Ze hebben in beide huizen spullen. Ik sleep zelf veel meer mee 😅.
SuzyQFive schreef op 04-02-2022 om 21:37:
[..]
Als het niet je eigen kinderen zijn kost het veel meer energie omdat je van je eigen kinderen meestal meer kan hebben. Je hebt bovendien te maken met veel meer invloeden van andere opvoeders.
En ik woon zelf ook op twee plekken, mijn eigen huis de ene week, mijn vriends huis de andere week. Mijn kids nemen alleen een klein tasje met tablet en knuffel mee als ze naar hun vader gaan. Ze hebben in beide huizen spullen. Ik sleep zelf veel meer mee 😅.
Jij bent volwassen en je kiest ervoor.
Je kan ook latten tot ze volwassen zijn
Dit vind ik altijd zo’n zielige verhalen, en ik heb echt niets met kinderen.
Dat kind heeft dan al niet een echte vaste stek, en als hij dat wel wil zal hij altijd aanvoelen dat hij niet 100% gewenst is daar.
Ik vind dat je als volwassen vrouw maar een stapje terug moet zetten. Dat geneuzel over tijd voor jullie als koppel, dat kind wil ook gewoon ‘s avonds thuis met een dekentje op de bank zitten en zich geliefd en welkom voelen.
Als je als koppel quality-time wil dan ga je een avondje weg.
Ik snap best dat zijn vader dit niet met je bespreekt, het is zijn kind dat gewoon een thuis wil. Hij kan dit gewoon niet niet willen.
FarFarAway schreef op 05-02-2022 om 07:56:
Dit vind ik altijd zo’n zielige verhalen, en ik heb echt niets met kinderen.
Dat kind heeft dan al niet een echte vaste stek, en als hij dat wel wil zal hij altijd aanvoelen dat hij niet 100% gewenst is daar.
Ik vind dat je als volwassen vrouw maar een stapje terug moet zetten. Dat geneuzel over tijd voor jullie als koppel, dat kind wil ook gewoon ‘s avonds thuis met een dekentje op de bank zitten en zich geliefd en welkom voelen.
Als je als koppel quality-time wil dan ga je een avondje weg.
Ik snap best dat zijn vader dit niet met je bespreekt, het is zijn kind dat gewoon een thuis wil. Hij kan dit gewoon niet niet willen.
Dat dit sowieso gaat gebeuren, maakt nog niet dat je het in een gelijkwaardige relatie niet mag bespreken.
Het is toch van de zotte als TO haar zorgen en angsten en twijfels niet eens met haar partner kan of mag bespreken. Niet om de situatie te veranderen, maar wel om samen vast na te kunnen denken over hoe ze daar met zoons aanwezigheid een vorm in kunnen vinden.
Dit topic bevestigd voor mij wel dat ik dus echt nooit ga daten met een man met kinderen. En mocht het toch gebeuren dat ik verliefd wordt op een man met kinderen en een relatie krijgen, dan ga ik er zeker never nooit een topic over openen.
Want goed doen kun je het duidelijk nooit en enig begrip krijgen voor je angsten en onzekerheden is voor velen duidelijk te veel gevraagd.
Blij dat ik TO niet ben.
Lollypopje schreef op 05-02-2022 om 08:16:
Dit topic bevestigd voor mij wel dat ik dus echt nooit ga daten met een man met kinderen. En mocht het toch gebeuren dat ik verliefd wordt op ern man met kinderen en een relatie krijgen, dan ga ik er zeker never nooit een topic over openen.
Want goed doen kun je het duidelijk nooit en enig begrip krijgen voor je angsten en onzelerheden is voor velen duidelijk te veel gevraagd.
Blij dat ik TO niet ben.
Hangt er vanaf wat die angsten en onzekerheden zijn. En anders kun je altijd nog latten.
BlueFawn schreef op 05-02-2022 om 08:19:
[..]
Hangt er vanaf wat die angsten en onzekerheden zijn. En anders kun je altijd nog latten.
Dat jij het niet met mij eens bent, verbaasd me niks.
Dat je angsten en onzekerheden moet kunnen bespreken zonder afgeschoten te worden, betekent niet dat je gelijk moet krijgen. Of dat bepaalde dingen niet gaan gebeuren.
Het betekent iemand ruimte geven om mens te zijn en mee te denken hoe iemand met een situatie kan om gaan. En ja, dat kan ook latten zijn. Maar gewoon zonder iemand te veroordelen of af te schieten. Dat lijkt helaas soms te veel gevraagd.
Lollypopje schreef op 05-02-2022 om 08:16:
Dit topic bevestigd voor mij wel dat ik dus echt nooit ga daten met een man met kinderen. En mocht het toch gebeuren dat ik verliefd wordt op ern man met kinderen en een relatie krijgen, dan ga ik er zeker never nooit een topic over openen.
Want goed doen kun je het duidelijk nooit en enig begrip krijgen voor je angsten en onzelerheden is voor velen duidelijk te veel gevraagd.
Blij dat ik TO niet ben.
Ik heb best begrip voor de angsten en onzekerheden. Ik snap dat een relatie waarin het kind 50% van de tijd bij je is heel anders is dan als hij altijd bij je woont. Ik snap dat je moeite hebt met die verandering. Ik snap dat het gedrag van dit kind nogal benauwend kan voelen. Ik snap dat je dit van tevoren niet goed kunt inschatten.
Het enige wat ik niet snap is dat TO dit niet met haar partner bespreekt. Niet om te voorkomen dat de jongen bij hen komt wonen, maar wel om rekening te houden met haar behoeftes.
