Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen
Binnenkort mag mijn 12 jarige stiefzoon kiezen of hij bij zijn vader en mij wilt wonen of bij zijn moeder en stiefvader.
Hij heeft al enkele keren te kennen gegeven dat hij de voorkeur aan ons geeft. De redenen ga ik hier niet noemen, om niet te veel herkenbaarheid te geven. Echter zie ik het zelf niet zitten dat dit gaat gebeuren. Mijn privacy is weg en gewoon even samen met mijn partner zijn zit er dan niet meer in. Stiefzoon heeft veel aandacht nodig en is geen type dat even zegt: gaan jullie maar even een dagje samen weg of ik ga vandaag wel even naar een vriend zodat jullie een dagje voor jullie zelf hebben, daarbij voelt partner zich weer schuldig als we dat wel zouden doen. Als stiefzoon thuis is, heb ik het gevoel dat ik overal gevolgd word. Alsof er steeds iemand over je schouder mee kijkt.
Hoe korter het nog duurt hoe lastiger ik het ga vinden. Ik durf dit alleen niet uit te spreken naar partner toe en ook niet naar stiefzoon zelf. Ik wil ze beiden namelijk niet het gevoel geven, dat hij niet welkom is en de redenen waarom hij hier wilt komen wonen snap ik volledig.
Partner heeft ook nog geen een keer aan mij gevraagd wat ik er van vind. Er wordt mij wel belooft door hem dat er echt nog dagen/avonden zijn dat we samen met zijn tweeën wat kunnen doen, maar dat betwijfel ik...
Zijn er hier (stief)ouders die in hetzelfde schuitje zitten/hebben gezeten? Zo ja hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
AlisonH schreef op 05-02-2022 om 08:27:
[..]
Ik heb best begrip voor de angsten en onzekerheden. Ik snap dat een relatie waarin het kind 50% van de tijd bij je is heel anders is dan als hij altijd bij je woont. Ik snap dat je moeite hebt met die verandering. Ik snap dat het gedrag van dit kind nogal benauwend is. Ik snap dat je dit van tevoren niet goed kunt inschatten.
Het enige wat ik niet snap is dat TO dit niet met haar partner bespreekt. Niet om te voorkomen dat de jongen bij hen komt wonen, maar wel om rekening te houden met haar behoeftes.
Dat ben ik ook met je eens. Zei ik ook al meteen. Bespreek het, deel het. Dan blijkt er misschien ook in die situatie meer mogelijk dan ze nu denkt.
Het gaat mij er vooral om hoe TO door sommigen wordt afgeschoten op basis van haar gevoel. Terwijl ze duidelijk heel graag goed wil doen. Overigens is dat een patroon dat ik heel vaak zie in stiefouder topics. Vandaar ook mijn post.
Lollypopje schreef op 05-02-2022 om 08:14:
[..]
Dat dit sowieso gaat gebeuren, maakt nog niet dat je het in een gelijkwaardige relatie niet mag bespreken.
Het is toch van de zotte als TO haar zorgen en angsten en twijfels niet eens met haar partner kan of mag bespreken. Niet om de situatie te veranderen, maar wel om samen vast na te kunnen denken over hoe ze daar met zoons aanwezigheid een vorm in kunnen vinden.
Dat mag ze zeker, maar niet met stiefzoon. Wat moet een kind van 12 nou met de privacy van zijn stiefmoeder?
Stel dat dat met hem besproken wordt, dan is hij bij voorbaat al een vreemde in een huis waar hij zichzelf thuis zou moeten voelen.
FarFarAway schreef op 05-02-2022 om 08:42:
[..]
Dat mag ze zeker, maar niet met stiefzoon. Wat moet een kind van 12 nou met de privacy van zijn stiefmoeder?
Stel dat dat met hem besproken wordt, dan is hij bij voorbaat al een vreemde in een huis waar hij zichzelf thuis zou moeten voelen.
Daar mag stiefzoon inderdaad niks van mee krijgen. Daarom moeten die gesprekken ook gevoerd worden vóór de jongen er komt wonen. Anders worden het misschien geen gesprekken, maar ruzies en spanning waar hij bij is.
FarFarAway schreef op 05-02-2022 om 08:42:
[..]
Dat mag ze zeker, maar niet met stiefzoon. Wat moet een kind van 12 nou met de privacy van zijn stiefmoeder?
Stel dat dat met hem besproken wordt, dan is hij bij voorbaat al een vreemde in een huis waar hij zichzelf thuis zou moeten voelen.
Dat lijkt me logisch, maar toch wel met haar partner? Dat is waar ik op doel.
Lollypopje schreef op 05-02-2022 om 08:48:
[..]
Dat lijkt me logisch, maar toch wel met haar partner? Dat is waar ik op doel.
Ja dat zou wel het beste zijn in deze situatie maar ook dan kun je niet verwachten dat alles gaat zoals jij wil.
BlueFawn schreef op 05-02-2022 om 09:31:
[..]
Ja dat zou wel het beste zijn in deze situatie maar ook dan kun je niet verwachten dat alles gaat zoals jij wil.
Lees jij wel?
Zeg ik dat ergens?
Of reageer je nu vooral om het vooral niet met mij eens te zijn?
Moxxie schreef op 04-02-2022 om 20:43:
Voorstel - als we het nu zo afspreken:
'Gewoon' getrouwd, gescheiden of samengesteld gezin, iedereen mag lekker zelf weten of hij/zij tijd voor zichzelf of met partner nodig heeft, en zolang de kinderen daar niet onder lijden heeft een ander daar niks van te vinden.
Is dat een idee?
En 2e leg verbieden. Dát is pas ontwrichtend voor de kinderen die al ontheemd zijn en tussen 2 adressen moeten pendelen.
irmama schreef op 04-02-2022 om 23:31:
[..]
Jij bent volwassen en je kiest ervoor.
Je kan ook latten tot ze volwassen zijn
Dit is latten 😂.
Er is toch een verschil tussen je eerste relatie waarbij je eerst een aantal jaren samen bent (zonder kinderen) voordat de kinderen komen. Bij een tweede relatie, waar er al kinderen in je leven zijn, dan heb je die eerste jaren alleen met je partner niet. Dus ik kan me echt wel voorstellen dat je dan toch ook wat meer tijd alleen met je partner zou willen doorbrengen dan meteen 'vader en moeder' zijn. Daarom is een verdeling van de tijd juist fijn. Kinderen zien beide ouders en in de tijd dat de kinderen er een paar dagen niet zijn, dan heb je tijd voor elkaar zonder de kinderen erbij. Maar goed, ik zou dit dus wel met partner (zonder zoon erbij) bespreken. Dat er toch ook zo nu en dan wat ruimte moet zijn voor jullie samen, maar dat moet toch wel te regelen zijn lijkt me. De jongen heeft zijn moeder nog en misschien wel opa's en oma's en dan ook nog vriendjes denk ik. Spontane alleen-tijd met je partner is er dan niet, die zal je moeten regelen. Plus, wat iemand eerder ook al schreef, een 12-jarige kan echt wel aangesproken worden op 'overal doorheen praten' en 'overal bij willen zijn' toch? Volgens mij vind je op een gegeven moment die balans wel weer. En anders vaak zorgen voor vertier voor die jongen (vaak vriendjes mee vragen, dan kan hij zich daar leuk mee vermaken)
Lollypopje schreef op 05-02-2022 om 08:31:
[..]
Het gaat mij er vooral om hoe TO door sommigen wordt afgeschoten op basis van haar gevoel. Terwijl ze duidelijk heel graag goed wil doen. Overigens is dat een patroon dat ik heel vaak zie in stiefouder topics. Vandaar ook mijn post.
Ik denk dat de lat voor vrouwen ook nog eens een stuk hoger ligt dan voor mannen. Vrouwen worden nog altijd geacht veel empathischer te zijn naar anderen, hun eigen belangen meer opzij zetten voor kinderen. Dat geldt voor zowel moeders als stiefmoeders. Ik hoop ook dat TO de oordelen een beetje van zich af kan laten glijden.
Mija schreef op 05-02-2022 om 11:29:
[..]
Ik denk dat de lat voor vrouwen ook nog eens een stuk hoger ligt dan voor mannen. Vrouwen worden nog altijd geacht veel empathischer te zijn naar anderen, hun eigen belangen meer opzij zetten voor kinderen. Dat geldt voor zowel moeders als stiefmoeders. Ik hoop ook dat TO de oordelen een beetje van zich af kan laten glijden.
precies dit
FarFarAway schreef op 05-02-2022 om 08:42:
[..]
Dat mag ze zeker, maar niet met stiefzoon. Wat moet een kind van 12 nou met de privacy van zijn stiefmoeder?
Stel dat dat met hem besproken wordt, dan is hij bij voorbaat al een vreemde in een huis waar hij zichzelf thuis zou moeten voelen.
Je gaat een 12-jarige natuurlijk niet vertellen dat hij bonusmama wel haar privacy moet gunnen omdat het anders wel heel zielig en zwaar wordt en het haar weleens op kan gaan breken. Je kan dat best bespreken op een manier waarbij je zijn gevoelens spaart. Als je oud genoeg bent om te kiezen met 12 jaar ben je ook oud genoeg om afspraken te maken met zijn drieën als er veel gaat veranderen. En als je dat doet, luister dan ook echt naar wat hij te zeggen heeft en hou het praktisch.
Er moet iets afgesproken worden over bezoek aan moeder en daarnaast zijn er nog genoeg mogelijkheden om wat privacy te creëren. Ik zou alleen dat woord privacy absoluut niet gebruiken, voor mij kleeft daar toch iets afwijzends aan voor de buitenstaander, maar misschien geldt dat niet voor iedereen. Wat je best kan afspreken is bv dat pa en bonusma om de week op donderdag uit eten gaan en dat nicht Liesje dan oppast, dat slaapkamers eigen terrein zijn waar je eerst klopt voor je binnenkomt (ook andersom bij zoon), dat je elkaar met rust laat als een ander aan de telefoon is of bezoek heeft en dat het zondagavond mannenavond is en bonusma dan iets anders doet. Dat soort dingen is toch gewoon bespreekbaar? Je kan dat positief brengen door te zeggen dat er best veel gaat veranderen en dat het belangrijkste is dat ze het gezellig hebben met zijn drieën, en benadruk dat hij zelf ook zijn zegje mag doen en luister daar ook naar. Als iedereen het gevoel heeft iets te 'krijgen' dan gaat het geven vaak ook makkelijker.
redbulletje schreef op 05-02-2022 om 09:57:
[..]
En 2e leg verbieden. Dát is pas ontwrichtend voor de kinderen die al ontheemd zijn en tussen 2 adressen moeten pendelen.
Je kunt mensen niet verbieden kinderen te krijgen als hun lichaam dat gewoon zelf kan.
Ik vind het ook een erg grote inbreuk op de lichamelijke integriteit, waardigheid en autonomie als een of andere wet voor mij zou beslissen dat ik geen kinderen meer zou mogen krijgen.
Het kan ook gewoon goed gaan in samengestelde gezinnen. En als het dat niet gaat kun je die schuld niet neerleggen bij de tweede leg kinderen.
Moxxie geeft goed weer, dat het niet het probleem van het kind is, maar het probleem van twee (mogelijk 3) volwassenen, waarbij de een zich afvraagt hoe zij hun relatie op een goede manier vorm kunnen geven als het kind erbij komt. Op zich een terechte vraag, ook van belang als er een kindje geboren wordt. Maar als er een kindje geboren wordt ga je daarmee ook niet het babietje problematiseren.
Inmiddels is de baby 12. Ook dit probleem is tijdelijk. Maar de manier waarop je ermee omgaat richting het kind kan wel behoorlijk beschadigend werken.
Tsjor
Ben ik weer! Ik heb even alles gelezen en ik reageer op een aantal opmerkingen:
1. Latten. Dat gaat financieel niet lukken en dan ga mijn partner en ik elkaar te veel missen. Dus die optie is er niet.
2. Ja ik ben niet altijd blij met stiefzoon maar dat komt ook voort uit verdriet en frustraties. Hij heeft bijna geen vrienden en zit de hele dag achter een beeldscherm (uitzonderingen daargelaten ). Spelen met geen-scherm speelgoed doet hij niet in zijn eentje. Spelen met andere kinderen doet hij buiten school ook niet, want daar heeft hij geen zin in. Het liefst zet ik hem op een hobby of sport dat hij leuk vindt, zodat hij meer sociale contacten krijgt en beweegt, maar ik ben daar de enige in die hier enthousiast voor is.
Toen ik een kind was waren er dagelijks vriendjes/vriendinnetjes over de vloer (daar zorgde op het begin mijn moeder voor en later ikzelf)en zo niet dan vermaakte ik mij ook prima zonder beeldscherm. Ik had ook een leuke hobby. Ik ben verdrietig en gefrustreerd dat ik dit stiefzoon niet kan geven. Want als ik het kon dan had ik het gedaan zoals mijn moeder het deed.
3. Ik vind het jammer dat vele een oordeel hebben dat ik mijn stiefzoon niet mag en hem het liefst weg wil hebben. Dat is dus helemaal niet het geval. Het lijkt ook inderdaad dat je als stiefouder meteen een slecht iemand bent.
Daarnaast heel erg bedankt aan diegenen die wél zien hoe ik het bedoel.
