Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen

Je vriend voor 't blok zetten, zeggen dat jij gaat als hij zijn kind fulltime in huis neemt. 
Overigens kul dat hij dus blijkbaar niet voor weekendjes/weekjes weg met jou kiest want waarom kan dat niet terwijl zoon bij z'n moeder is? 
Waarom ben je überhaupt samen gaan wonen in deze situatie? 

Als hij bij jullie komt wonen, betekent dat niet dat hij nooit meer bij zijn moeder is.
Sterker nog, zowel moeder als kind hebben recht op omgang met elkaar (tenzij zwaarwegende redenen, maar dan zou hij er nu ook niet wonen). Dus in zo'n weekend dat hij daar is, kunnen jullie een weekendje weg. Als je man dan een ander weekend iets met hem wil doen, is dat toch prima. Je kunt mee. Hoeft niet. Je hoeft niet altijd alles als gezin samen te doen. Man en ik doen ook wel eens iets apart met onze dochter. 
Voor een weekendje weg met zijn tweeën laten we dochter wel eens logeren. Langer zonder haar weg doen we niet. Als je kinderen hebt ben je qua vakanties nu eenmaal gebonden aan schoolvakanties en houdt je rekening met de kinderen. Misschien gaat moeder ook wel een keer met zoon op vakantie en is hij ook in de vakanties een paar weken daar.

Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 16:45:

1. Over die omgangsregeling: vader heeft zelf gezegd tegen stiefzoon dat wanneer hij 12 is hij mag gaan kiezen waar hij wilt wonen. Dat er een rechter bij komt kijken, dat lijkt me logisch, het is niet even iets wat je zomaar beslist. Maar als de redenen worden gegeven aan de rechter waarom hij bij ons wilt wonen, dan durf ik te wedden dat de rechter het met hem eens is.

Ik vind dat heel onverstandig van vader. En dan zeg ik het tamelijk eufemistisch. Is moeder hierbij betrokken en het hiermee eens? Of wordt dit een enorme ruzie? Als het namelijk geen ruzie wordt, hoeft er ook geen rechter aan te pas te komen. En wie heeft het kind toegezegd dat hij alleen naar zijn moeder hoeft als hij daar zin in heeft?

Met deze informatie erbij krijg ik de indruk dat zowel kind als moeder behoorlijk gemanipuleerd worden. En jij in feite ook, aangezien die ‘regeling’ waar vader een beroep op doet helemaal niet bestaat. Het uitgangspunt zou moeten zijn: 50/50 behouden tenzij er zeer zwaarwegende argumenten zijn om dat te beëindigen. Als de situatie bij moeder echt onverantwoord is, moet dat geadresseerd worden. En dan niet door een kind op te jutten dat hij een keuze mag/moet maken. Ik krijg hier eerlijk gezegd een wrange smaak van in mijn mond. 

PS onder ‘bepaalde omstandigheden’ zou ik me kunnen voorstellen dat vader strategisch opereert dus misschien is het woord manipulatie wat sterk aangezet. Maar ik vind hoe dan ook dat hij niet het kind voor zijn karretje zou moeten spannen. Als er conflicten van komen en kind komt ertussen te zitten, dat is echt niet eerlijk naar kind. Die wordt dan gewoon gebruikt om iets af te dwingen. Ook tegen jou zou je vriend met open vizier moeten optreden. 

Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 16:45:

1. Over die omgangsregeling: vader heeft zelf gezegd tegen stiefzoon dat wanneer hij 12 is hij mag gaan kiezen waar hij wilt wonen. Dat er een rechter bij komt kijken, dat lijkt me logisch, het is niet even iets wat je zomaar beslist. Maar als de redenen worden gegeven aan de rechter waarom hij bij ons wilt wonen, dan durf ik te wedden dat de rechter het met hem eens is.
2. Hij kan makkelijk paar uur alleen thuisblijven, maar als we bijv. in het weekend zouden zeggen: vader en ik gaan een dagje samen weg, dan wilt hij persé mee of er wordt rekening gehouden met wat hij wilt. Zelf denk ik ook dat dat door schuldgevoelens van vader komt, zovan als kind er is dan moet ik hem vermaken, want ik heb gekozen om te scheiden. We hebben het niet zolang geleden over een weekendje weg samen, hij opperde meteen om daar tegenover dan ook een dag met stiefzoon wat te doen, want anders was het sneu voor hem, want hij mag niet mee op dat weekend.
3. Over tropisch eiland. Mijn ouders gingen ook ieder jaar een weekje weg naar een ver land. Ik heb dat nooit erg gevonden, ik mocht logeren bij mijn opa en oma of een oom en tante en ik accepteerde dat. Zelfde gold voor weekendjes weg.
4. Bedankt aan degene die het voor mij opnemen. Het opvoeden van kind dat niet van jezelf is, is een stuk lastiger dan als het wèl van jou is. Als er iets met hem zou gebeuren, dan ben ik de eerste die de kogel vangt voor hem. Het enige wat eigenlijk vraag is hoe kan ik ervoor zorgen dat we (partner en ik ) ook samen wat kunnen doen en of er meer forumleden zijn die hier mee te maken hebben gehad en hoe zij hiermee zijn omgegaan.Het feit dat stiefzoon liever hier naar toekomt geeft inderdaad al veel aan... Aan verwijten dat ik hem helemaal niet leuk zou vinden, heb ik niets....

Gaat het alleen om tijd met de vader voor jou? Want daar is nog wel een mouw aan te passen, het kan allemaal wel wat minder spontaan als voorheen maar het is wel te doen. En een 12 jarige een hele dag alleen thuis laten om zelf een dagje op stap te gaan is waarschijnlijk onverstandig. Dus dat zou ik ook niet doen. Maar dat is nou eenmaal het leven met een kind, je kunt niet meer altijd doen waar je zin in hebt.

Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 16:53:

Nee geen 2e leg bij moeder (als je daar tenminste mee bedoelt dat moeder en stiefvader nog een kind hebben gekregen).
Zoals de huizenmarkt er nu voor staat, denk ik dat pas rond 25 jaar is als hij een keer op zichzelf kan gaan wonen. Inschrijven kan nu nog niet, pas vanaf 18 (????) is mij verteld.

O o.. dit bewijst al wel weer dat je alleen maar de negatieve kanten ziet. Natuurlijk kan een 12 jarige zich nog niet inschrijven. Dat was je serieus toch niet van plan?? 

 Hoe de woningmarkt er dan uitziet weten we niet. Misschien al wel veel beter, of hij gaat anti kraak wonen of een wereldreis maken of weet ik het wat. Tsja als jij het ziet als: hij is moeilijk, hij zit teveel achter zijn beeldscherm, hij blijft straks misschien wel tot zijn 30e bij ons wonen ... en ik dan. 
Ja dan snap ik dat je het niet ziet zitten. Er wacht jullie een schone taak dan om hem weerbaar en zelfstandig te maken. 
Ik weet één ding, een kind dat van hot naar haar wordt gesleept zich niet welkom voelt, en niet een veilige eigen plaats heeft, gaat zich meestal helemaal niet goed ontwikkelen. Jij bent de volwassene, jij zult toch een beetje je mindset moeten veranderen. Dit gaat hem niet worden zo, maar of dat nu aan de stiefzoon ligt of aan jouw verkeerde verwachtingen...??

Leene schreef op 02-02-2022 om 16:54:

[..]

Ik moest wel een beetje glimlachen toen ik de laatste regels las. Ik ben niet gescheiden en heb geen stiefkinderen, en tsja wij kijken wel eens samen een film. Dochter ( 14) zit vaak op haar kamer en zoon kijkt dan filmpjes op de laptop of doet een game op de laptop. Niet dat we dat altijd leuk vinden dat hij daar zo veel op zit. Maar ja als je iets samen wil kijken... maar naar een tropisch eiland gaan we niet!

Ik ken niet heel veel verhalen van ouders die wel veel dingen doen met zijn tweeën en zeker niet naar een tropisch eiland gaan. Als man en ikzelf samen een glaasje wijn kunnen drinken in het weekend en/of een goed gesprek hebben 'savonds ( zonder dat we van vermoeidheid omvallen) is dat al veel. We proberen nu wel eens een ochtend of middag dat de kinderen op school zitten vrij te plannen en dan wat samen te ondernemen. Ik denk dat je een te rooskleurig beeld hebt van andere gezinnen. Verder hebben wij ook zorgen om onze zoon. Veel ouders hebben zorgen.

Toch snap ik je wel een beetje.. je bent nu een groot deel van de tijd zonder je stiefkind. En een puber opvoeden is heel enerverend. Zeker als het niet je eigen kind is. Volgens mij is het voor veel ouders nu niet de meest romantische periode in hun leven, al kun je ook veel plezier hebben met pubers ( niet altijd , lang niet altijd maar soms toch ook wel weer )

Je kunt niet je stiefzoon verbieden bij je te komen wonen, dat kun je hem niet aandoen en je partner ook niet. Wel zou ik van te voren héél goed praten samen, je partner ziet er wellicht ook tegenop. Misschien meer dan hij durft toe te geven. Maak alvast plannen hoe je een beetje je privacy kunt houden en maak plannen hoe je de samen dingen kunt blijven doen. Maar ook hoe je de opvoeding ziet en welke regels je beiden belangrijk vindt.
Je stiefzoon wordt vanzelf ouder, het is een pittige tijd, de pubertijd maar wie weet valt het mee. Je moet in ieder geval je verwachtingen bijstellen. Kijk iedereen wil wel veel privacy en weekjes naar een tropisch eiland maar dat is toch niet realistisch? Soms moet je jezelf dan toch maar even op het tweede plan zetten en wie weet hoe het gaat en welke goede band je nu of later met je stiefzoon kunt hebben of krijgen. Probeer er ook wat moois van te maken.

Dus dit!

Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 16:45:

1. Over die omgangsregeling: vader heeft zelf gezegd tegen stiefzoon dat wanneer hij 12 is hij mag gaan kiezen waar hij wilt wonen. Dat er een rechter bij komt kijken, dat lijkt me logisch, het is niet even iets wat je zomaar beslist. Maar als de redenen worden gegeven aan de rechter waarom hij bij ons wilt wonen, dan durf ik te wedden dat de rechter het met hem eens is.
2. Hij kan makkelijk paar uur alleen thuisblijven, maar als we bijv. in het weekend zouden zeggen: vader en ik gaan een dagje samen weg, dan wilt hij persé mee of er wordt rekening gehouden met wat hij wilt. Zelf denk ik ook dat dat door schuldgevoelens van vader komt, zovan als kind er is dan moet ik hem vermaken, want ik heb gekozen om te scheiden. We hebben het niet zolang geleden over een weekendje weg samen, hij opperde meteen om daar tegenover dan ook een dag met stiefzoon wat te doen, want anders was het sneu voor hem, want hij mag niet mee op dat weekend.
3. Over tropisch eiland. Mijn ouders gingen ook ieder jaar een weekje weg naar een ver land. Ik heb dat nooit erg gevonden, ik mocht logeren bij mijn opa en oma of een oom en tante en ik accepteerde dat. Zelfde gold voor weekendjes weg.
4. Bedankt aan degene die het voor mij opnemen. Het opvoeden van kind dat niet van jezelf is, is een stuk lastiger dan als het wèl van jou is. Als er iets met hem zou gebeuren, dan ben ik de eerste die de kogel vangt voor hem. Het enige wat eigenlijk vraag is hoe kan ik ervoor zorgen dat we (partner en ik ) ook samen wat kunnen doen en of er meer forumleden zijn die hier mee te maken hebben gehad en hoe zij hiermee zijn omgegaan.Het feit dat stiefzoon liever hier naar toekomt geeft inderdaad al veel aan... Aan verwijten dat ik hem helemaal niet leuk zou vinden, heb ik niets....

Over dat 1e weet ikzelf te weinig. Lijkt mij verstandig om dat met beide ouders goed door te spreken.

2) ja dat gebeurt, je zult een weekje weg kunnen als hij bij zijn moeder is. Het is logisch dat een vader wat met zijn zoon wil doen. En ook met pubers kun je best leuke uitjes hebben. Ik vind die klimparken stiekem best heel leuk  Als vader wat met het kind doet kun jij iets voor jezelf doen. 

3) daar moet je als ouders dan wel geld voor hebben. En gezonde ouders. Mijn kinderen gaan op een scouting kamp, die week zijn wij alleen. En alleen dat al is heerlijk, we werken meestal nog wel 2 of 3 lange dagen en verder gaan we weg, uit eten ,naar de bios. Misschien wil je hij wel naar de scouting, is een enorme hit hier bij onze kinderen. Probeer hem er heen te sleuren...

4) Hij kiest inderdaad niet zomaar voor jullie. Zie dat als een compliment. Het is inderdaad wel anders om een eigen kind op te voeden. Ik snap alleen niet zo goed wat je bedoelt dat jij de eerste bent die de kogel opvangt als iets met hem gebeurt. Wat niet anders is, is dat je als ouders veel minder tijd hebt voor elkaar, dat maakt echt niet uit of je nu stiefkinderen of eigen kinderen opvoedt.

Het komt wel op mij over dat je alles heel negatief ziet. Nogmaals PRAAT met je man, luister naar elkaar, dan kun je misschien de negativiteit die je nu voelt wat ombuigen.

Je zoekt ervaringen, dus hier de mijne.
Ben zelf stiefvader voor een zoontje van negen die wat extra zorgen nodig heeft. Momenteel is de regeling 50/50 waarbij zowel wij als de vader geen andere kinderen hebben. Met ons tweetjes uit eten gaan, stedentripjes of daguitstappen doen wij inderdaad alleen in de week dat hij bij de vader is en daar hebben wij voldoende aan. 

Heel eerlijk komt je OP mij nogal egoïstisch over. Je hebt het over het gebrek aan privacy voor jou, dat jij je achtervolgt voelt, dat het kind jullie als koppel geen ruimte geeft en over je angst dat dit nog zal toenemen mocht het kind bij permanent bij jullie verblijven. Geen woord over het kind zelf of over de moeder.

Wij zitten nog niet in die situatie (hij is negen), maar ik hou er terdege rekening mee dat hij later meer tijd hier wenst door te brengen daar dit al hetgeen is dat hij nu aangeeft. Voor mij is hij compleet welkom hier daar ik mij erop ingesteld heb dat zijn welzijn primeert boven het onze, tenminste tot hij het huis uit is, en mijn belangrijkste opdracht is hem een goede jeugd/opvoeding bezorgen. De vrees bij mij zit hem dan ook niet bij de impact op het privéleven van mij en mijn partner, maar bij de vraag waarom hij hier liever is en over hoe we de band met zijn vader zo sterk mogelijk kunnen houden.  

Misschien moet je op dit moment wat minder naar je angsten luisteren en wat meer zoeken naar oplossingen.
Hij is twaalf, is hij in staat om enkele uren alleen thuis te blijven zodat jullie een avond wegkunnen? Zo niet: babysit.
Zou hij soms enkele dagen kunnen logeren bij familie zodat jullie een stedentrip kunnen maken?
Vanwaar komt het gevoel dat je geen privacy hebt met hem in de buurt?

Daarnaast is hij 12, over enkele jaren is zijn afhankelijkheid van jullie compleet verandert.

"Misschien moet je op dit moment wat minder naar je angsten luisteren en wat meer zoeken naar oplossingen"

Beste opmerking die ik gelezen heb in deze discussie. sowieso goede post van Valdemar

Zou de vriend opdragen met z'n ex te spreken en haar te stimuleren de leefomstandigheden voor zoon te verbeteren. 

Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 14:23:

Om even algemeen te reageren op jullie vragen/antwoorden:
1. Ik heb zelf geen kinderen
2. Toen ik een relatie met mijn partner kreeg wist ik niet dat deze regeling bestond
3. Kind is 12 maar kan zich buiten een beeldscherm niet vermaken.
4. Hij heeft geen hobby's/sport buitenshuis. Ik heb enkele keren geprobeerd om dit voor elkaar te krijgen, maar zonder succes.
5. Co-ouderschap (50/50) daar doen we nu al aan.
6. Als hij op school zit, is vader aan het werk en ik ook een aantal dagen in de week. In de avond als hij op bed ligt, zijn partner en ik vaak al zo op, dat we dan iets voor ons zelf willen doen. De keren dat we tijd aan elkaar besteden, is stiefzoon bij moeder. Daarbij over een paar jaar is stiefzoon op een leeftijd dat hij zijn eigen bedtijd mag bepalen. Rustig een film kijken of iets anders op tv zit er dan niet meer in... altijd eentje die zich er dan mee gaat bemoeien.
7. Ik hoop dat er inderdaad een omgangsregeling gaat komen, maar op dit moment is het vooral dat hij dan zelf mag weten wanneer hij naar moeder wilt gaan.
8. Ik denk dat partner er vooral niet naar vraagt, omdat hij bang is voor mijn antwoord. Nogmaals: kind is hier welkom, maar ik wil zeker wel een/paar keer in de week samen met mijn partner privé wat kunnen doen, in huis of buitenshuis.

Arm kind. 

Zoek een compromis samen met vader. En vader met moeder. 
1. Is moeder al op de hoogte wat zoon wil? 
2. Wat wil moeder? Gaat zij mee in de wens van zoon?  Want als dat niet zo is, dan ontstaat er een heel andere discussie. 
3. Zijn er delen van de week dat zoon het liefst bij jullie is?  Bijvoorbeeld de schooldagen of juist het weekend of juist de vakanties. Is er een nieuwe verdeling te maken waarin zoon meer bij jullie is dan bij moeder, maar dan wel met voorspelbaar schema. Bijvoorbeeld van ma-vr bij jullie en op za en zo bij moeder. Of welk ritme dan ook. 
Je kunt ook een afbouwschema maken waarin zoon langzamerhand meer bij jullie is, zodat iedereen rustig kan wennen. En waarin zoon vanzelf ouder wordt. 

Ik snap je gevoel helemaal. Dat mag er zijn. Bovendien vraag je hier om advies en ervaringen. Dat is een grote plus. 

Wat doe je als er straks iets met moeder zou gebeuren (ziek of erger) en er geen andere oplossing is dan 100 % bij jullie?

Ik zou sterk aanmoedigen dat er een weekend-regeling blijft.
En dit ook zo naar je partner communiceren.
En eventueel zelfs dat hij 1 avond per week door de week gaat eten bij mam.

Maar zo'n 12-jarige kruipt op zijn kamer, achter zijn computer, telefoon of tv.
Die ga je niet al te veel meer zien eens ie op de middelbare zit.

Tip dus voor zijn 12de verjaardag of volgende Kerst: TV op zijn kamer.
Hebben jullie het salon voor jullie  .