Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen
Binnenkort mag mijn 12 jarige stiefzoon kiezen of hij bij zijn vader en mij wilt wonen of bij zijn moeder en stiefvader.
Hij heeft al enkele keren te kennen gegeven dat hij de voorkeur aan ons geeft. De redenen ga ik hier niet noemen, om niet te veel herkenbaarheid te geven. Echter zie ik het zelf niet zitten dat dit gaat gebeuren. Mijn privacy is weg en gewoon even samen met mijn partner zijn zit er dan niet meer in. Stiefzoon heeft veel aandacht nodig en is geen type dat even zegt: gaan jullie maar even een dagje samen weg of ik ga vandaag wel even naar een vriend zodat jullie een dagje voor jullie zelf hebben, daarbij voelt partner zich weer schuldig als we dat wel zouden doen. Als stiefzoon thuis is, heb ik het gevoel dat ik overal gevolgd word. Alsof er steeds iemand over je schouder mee kijkt.
Hoe korter het nog duurt hoe lastiger ik het ga vinden. Ik durf dit alleen niet uit te spreken naar partner toe en ook niet naar stiefzoon zelf. Ik wil ze beiden namelijk niet het gevoel geven, dat hij niet welkom is en de redenen waarom hij hier wilt komen wonen snap ik volledig.
Partner heeft ook nog geen een keer aan mij gevraagd wat ik er van vind. Er wordt mij wel belooft door hem dat er echt nog dagen/avonden zijn dat we samen met zijn tweeën wat kunnen doen, maar dat betwijfel ik...
Zijn er hier (stief)ouders die in hetzelfde schuitje zitten/hebben gezeten? Zo ja hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
Hij is niet welkom, maar je wil niet dat hij dat weet 
Lollypopje schreef op 02-02-2022 om 14:13:
[..]
Het lijkt me vrij logisch dat kind op de eerste plaats komt. Maar toen TO een relatie kreeg met die man was de situatie anders en was vaders huis dus niet het hoofdverblijf. Ik ga er vanuit dat TO ook niet in de relatie is gestapt met het idee dat het kind binnen een paar jaar altijd bij hen zou wonen.
Of te wel de woonsituatie veranderd opeens en dan zit je al midden in die relatie, hou je van elkaar en woon je samen. Ik vind het niet heel gek dat TO daar moeite mee heeft en daar aan moet wennen. Dat is wat anders dan niet respecteren dat kind op de eerste plaats komt.
precies
Je zegt dat partner nog geen een keer heeft gevraagd wat jij er van vindt, maar er wordt jou wel beloofd dat er echt nog dagen/avonden zijn dat jullie met zijn tweeën wat kunnen doen.
Ik krijg de indruk dat partner denkt dat het gesprek al gevoerd is. Als hij het hierbij laat is het dus aan jou om er nog eens over te beginnen.
Om even algemeen te reageren op jullie vragen/antwoorden:
1. Ik heb zelf geen kinderen
2. Toen ik een relatie met mijn partner kreeg wist ik niet dat deze regeling bestond
3. Kind is 12 maar kan zich buiten een beeldscherm niet vermaken.
4. Hij heeft geen hobby's/sport buitenshuis. Ik heb enkele keren geprobeerd om dit voor elkaar te krijgen, maar zonder succes.
5. Co-ouderschap (50/50) daar doen we nu al aan.
6. Als hij op school zit, is vader aan het werk en ik ook een aantal dagen in de week. In de avond als hij op bed ligt, zijn partner en ik vaak al zo op, dat we dan iets voor ons zelf willen doen. De keren dat we tijd aan elkaar besteden, is stiefzoon bij moeder. Daarbij over een paar jaar is stiefzoon op een leeftijd dat hij zijn eigen bedtijd mag bepalen. Rustig een film kijken of iets anders op tv zit er dan niet meer in... altijd eentje die zich er dan mee gaat bemoeien.
7. Ik hoop dat er inderdaad een omgangsregeling gaat komen, maar op dit moment is het vooral dat hij dan zelf mag weten wanneer hij naar moeder wilt gaan.
8. Ik denk dat partner er vooral niet naar vraagt, omdat hij bang is voor mijn antwoord. Nogmaals: kind is hier welkom, maar ik wil zeker wel een/paar keer in de week samen met mijn partner privé wat kunnen doen, in huis of buitenshuis.
Lollypopje schreef op 02-02-2022 om 14:13:
[..]
Het lijkt me vrij logisch dat kind op de eerste plaats komt. Maar toen TO een relatie kreeg met die man was de situatie anders en was vaders huis dus niet het hoofdverblijf. Ik ga er vanuit dat TO ook niet in de relatie is gestapt met het idee dat het kind binnen een paar jaar altijd bij hen zou wonen.
Of te wel de woonsituatie veranderd opeens en dan zit je al midden in die relatie, hou je van elkaar en woon je samen. Ik vind het niet heel gek dat TO daar moeite mee heeft en daar aan moet wennen. Dat is wat anders dan niet respecteren dat kind op de eerste plaats komt.
Euh daar houd je toch altijd rekening mee als er al een kind is?
Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 14:23:
Om even algemeen te reageren op jullie vragen/antwoorden:
1. Ik heb zelf geen kinderen
2. Toen ik een relatie met mijn partner kreeg wist ik niet dat deze regeling bestond
3. Kind is 12 maar kan zich buiten een beeldscherm niet vermaken.
4. Hij heeft geen hobby's/sport buitenshuis. Ik heb enkele keren geprobeerd om dit voor elkaar te krijgen, maar zonder succes.
5. Co-ouderschap (50/50) daar doen we nu al aan.
6. Als hij op school zit, is vader aan het werk en ik ook een aantal dagen in de week. In de avond als hij op bed ligt, zijn partner en ik vaak al zo op, dat we dan iets voor ons zelf willen doen. De keren dat we tijd aan elkaar besteden, is stiefzoon bij moeder. Daarbij over een paar jaar is stiefzoon op een leeftijd dat hij zijn eigen bedtijd mag bepalen. Rustig een film kijken of iets anders op tv zit er dan niet meer in... altijd eentje die zich er dan mee gaat bemoeien.
7. Ik hoop dat er inderdaad een omgangsregeling gaat komen, maar op dit moment is het vooral dat hij dan zelf mag weten wanneer hij naar moeder wilt gaan.
8. Ik denk dat partner er vooral niet naar vraagt, omdat hij bang is voor mijn antwoord. Nogmaals: kind is hier welkom, maar ik wil zeker wel een/paar keer in de week samen met mijn partner privé wat kunnen doen, in huis of buitenshuis.
Je vind dat kind eigenlijk niet zo leuk?
Valeria schreef op 02-02-2022 om 14:18:
Hij is niet welkom, maar je wil niet dat hij dat weet
Lees het nog eens goed, zal ik zeggen, want dat staat er helemaal niet 
BlueFawn schreef op 02-02-2022 om 14:09:
[..]
Dat blijkt uit haar pohi
Pohi?
Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 14:25:
[..]
Pohi?
Posthistorie
MamaE schreef op 02-02-2022 om 14:09:
De meeste pubers wonen ongeveer in hun kamer. En er zijn ook momenten dat hij bij zijn moeder zal zijn.
Je hoeft een kind niet 24/7 te vermaken, zeker niet meer als hij al 12 is. De regelzaken zijn voor vader. En een kind van 12 kan prima een paar uur alleen thuis blijven als jullie met zijn tweeën wat gaan doen.
Ik krijg uit de openingspost een beetje het idee dat het niet het soort puber is van wie je nauwelijks merkt dat hij er is. Een paar uur alleen thuis blijven op je twaalfde kan ook niet elk kind.
De realiteit is natuurlijk: hij IS ook gewoon niet welkom bij TO. Wel deels, maar niet als volledig in het huis wonend. Daar kan iedereen van alles van vinden maar dat is wel de realiteit.
Er zit maar één ding op: bespreek dit met je partner. Wat zijn je bezwaren, op welke voorwaarden zie je het wel zitten. Als je het op geen enkele voorwaarde ziet zitten zal je partner moeten kiezen: jij woont bij hem, of zijn zoon woont bij hem. Je kunt natuurlijk die keuze ook zelf maken.
Moeilijke situatie is het zeker.
De belangrijkste vraag lijkt mij: waarom moet er een einde komen aan de 50-50-regeling?
Dat kind ga je niet kunnen veranderen. De manier waarop jullie met de situatie omgaan kan je wel aan ieders wensen aanpassen. Bespreken dus, dat is sowieso de eerste stap.
Ja dat heb je als kinderen ouder worden: dan heb je niet meer de avond voor jezelf. Alhoewel... pubers zitten ook vaak op hun kamer.
Daarentegen heb je in het weekend dan weer de hele ochtend voor je (jullie) zelf!
BlueFawn schreef op 02-02-2022 om 14:23:
[..]
Euh daar houd je toch altijd rekening mee als er al een kind is?
Euhhh hoezo dat dan? De meeste omgangsregelingen blijven hetzelfde, ook als kind 12 is.
Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 14:23:
Daarbij over een paar jaar is stiefzoon op een leeftijd dat hij zijn eigen bedtijd mag bepalen. Rustig een film kijken of iets anders op tv zit er dan niet meer in... altijd eentje die zich er dan mee gaat bemoeien.
Dat snap ik, maar dat is ook bij eigen kinderen een ding. Sommige kinderen gaan zelf de hort op en met vrienden afspreken, andere niet. En er zijn ouders die daarvoor eigen oplossingen verzinnen, zoals zich zelf na een bepaalde tijd terugtrekken op hun slaapkamer met tv en een hapje en drankje. Ik zeg niet dat dat moet, maar dat er meer mogelijkheden zijn dan dat een 16-jarig kind altijd meekijkt.
Afgezien daarvan vind ik het wel erg sneu als kinderen van gescheiden ouders geen vanzelfsprekend thuis meer hebben waar ze altijd welkom zijn. Sterker nog, waar ze horen te zijn.
Alsof het kind een soort onhandige last is waar je nou eenmaal niet onderuit komt, net als een zeurende schoonmoeder met kerstmis.
