Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen
Binnenkort mag mijn 12 jarige stiefzoon kiezen of hij bij zijn vader en mij wilt wonen of bij zijn moeder en stiefvader.
Hij heeft al enkele keren te kennen gegeven dat hij de voorkeur aan ons geeft. De redenen ga ik hier niet noemen, om niet te veel herkenbaarheid te geven. Echter zie ik het zelf niet zitten dat dit gaat gebeuren. Mijn privacy is weg en gewoon even samen met mijn partner zijn zit er dan niet meer in. Stiefzoon heeft veel aandacht nodig en is geen type dat even zegt: gaan jullie maar even een dagje samen weg of ik ga vandaag wel even naar een vriend zodat jullie een dagje voor jullie zelf hebben, daarbij voelt partner zich weer schuldig als we dat wel zouden doen. Als stiefzoon thuis is, heb ik het gevoel dat ik overal gevolgd word. Alsof er steeds iemand over je schouder mee kijkt.
Hoe korter het nog duurt hoe lastiger ik het ga vinden. Ik durf dit alleen niet uit te spreken naar partner toe en ook niet naar stiefzoon zelf. Ik wil ze beiden namelijk niet het gevoel geven, dat hij niet welkom is en de redenen waarom hij hier wilt komen wonen snap ik volledig.
Partner heeft ook nog geen een keer aan mij gevraagd wat ik er van vind. Er wordt mij wel belooft door hem dat er echt nog dagen/avonden zijn dat we samen met zijn tweeën wat kunnen doen, maar dat betwijfel ik...
Zijn er hier (stief)ouders die in hetzelfde schuitje zitten/hebben gezeten? Zo ja hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
" Ik denk dat jullie de regels niet helemaal begrepen hebben. Vanaf 12 jaar hebben kinderen inspraak (bij de rechter) over een omgangsregeling, maar er hoeft echt niet gekozen te worden over een verblijfplaats. Sowieso heeft het kind ook alleen maar inspraak en niet het laatste woord over de omgangsregeling. De ouders bepalen die nog altijd."
Dank, MMcGonagall, je bent me voor. Deze mythe is nog moeilijker uit te roeien dan Japanse duizendknoop, helaas.
Hij is pas 12, dus dat het nu 'geen puber is die graag alleen op zijn kamer zit', zegt nog niets over hoe hij over een paar jaar is.
En het hoort wel bij het ouderschap dat er (soms lange) periodes zijn dat je veel minder alleen-tijd met elkaar als partners hebt. Daar is niet altijd zomaar iets aan te veranderen.
Je wilt niet latten en je wilt niet dat deze jongen te vaak bij jullie is en je wilt -denk ik- ook je relatie niet beëindigen. Ik denk dat je dan heel goed voor jezelf uit moet maken wat nog wel acceptabel is en wat niet. En het daar dan over hebben met je partner (daar ontkom je echt niet aan). Het zal niet worden wat je het liefst wil, vrees ik, kun je daar dan mee leven en er het beste van maken?
Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 14:46:
[..]
Als we het er over hebben dan zeg ik gewoon dat hij hier altijd welkom is, dus ik denk dat dat gevoel van niet welkom wel meevalt. Daarbij was mij nooit verteld over die regeling vanaf 12 jaar. Ik heb van tevoren geen boek gelezen over dit soort dingen.
Ik lees ook vaak verhalen van ouders die wel veel dingen doen met zijn 2en. Van samen film kijken tot weekje naar een tropisch eiland.
Dat je dat niet wist is toch je eigen schuld.
En ja wij doen ook wel eens dingen samen en nee geen weekje vakantie, je kan een kind geen week thuis laten. Of dumpen die ouders dat kind ergens?
Als het kind in bed ligt kun je rustig samen film kijken. Een avondje uit kan ook, daar kan je oppas voor regelen. Je ziet het wel erg zwart wit hoor. Ik heb medelijden met dit kind.
Ergens snap ik wel dat partner het niet vraagt als hij al verwacht wat je antwoord is. De dochter van mijn man is iets jonger en er is een omgangsregeling maar als ze op haar 12e bij ons zou willen wonen dan vind ik dat mijn mening daarin op de tweede plek staat. Het is zijn kind en kind wil bij zijn vader zijn.
Mijn vader heeft in de afgelopen 20 jaar regelmatig zijn partner boven zijn kinderen verkozen en daar snap ik echt niks van. Een kind kiest zijn ouders niet. Een volwassene wel zijn partner. In zekere zin laat je hem kiezen tussen zijn kind en jou als je dit hardop uitspreekt. Iedere goede ouder zou dan zijn kind verkiezen boven zijn partner in mijn ogen.
Daarnaast kan kind echt niet zomaar zeggen dat hij fulltime bij jullie wil wonen en niet meer bij zijn moeder als moeder daar niet mee akkoord gaat. Dat beslist uiteindelijk een rechter en wordt kind ook gehoord om ouderverstoting op uit te sluiten.
Stampertjebloempje schreef op 02-02-2022 om 14:46:
[..]
Ik lees ook vaak verhalen van ouders die wel veel dingen doen met zijn 2en. Van samen film kijken tot weekje naar een tropisch eiland.
Doen jij en je vriend dit nu? Zo nee, waarom zou als zijn zoon er vaker is, dát dan ineens de reden zijn dat dit niet meer kan? Bovendien, als je vriend dit zou willen, zou hij er tijd voor maken.
Lollypopje schreef op 02-02-2022 om 14:43:
[..]
Ja, als, als, als. De kans is in de meeste situaties gewoon niet heel groot. Anders kun je nooit een relatie aan gaan, want wat als dit of dat of zus of zo...
Feit is, TO was hier niet op ingesteld en nu moet ze dealen met die situatie. Commentaar dat ze dit had kunnen verwachten, veranderd daar niks aan aangezien ze nu eenmaal niet terug in de tijd kan reizen.
Natuurlijk wel, als het bij de ene ouder niet meer gaat om wat voor reden dan ook moet de andere ouder in actie komen. Het kind was er al dus een beetje vreemd om daar niet op ingesteld te zijn bij aanvang van de relatie. En nee commentaar verandert daar niks aan maar is wel reden om na te denken of ze dit wel wil. Daarbij klinkt het niet alsof ze de stiefzoon leuk vind en is wat zij wil niet echt realistisch voor de situatie
BlueFawn schreef op 02-02-2022 om 14:44:
[..]
Het is natuurlijk geen schande om het kind van je partner niet leuk te vinden. Kan gebeuren toch?
Uiteraard maar een beetje goed persoon gaat dan ook nadenken hoe hiermee om te gaan. En stelt het kind op 1. Dat kind kan er immers niks aan doen, dat was er al voor de nieuwe partner.
MMcGonagall schreef op 02-02-2022 om 14:12:
Ik denk dat jullie de regels niet helemaal begrepen hebben. Vanaf 12 jaar hebben kinderen inspraak (bij de rechter) over een omgangsregeling, maar er hoeft echt niet gekozen te worden over een verblijfplaats. Sowieso heeft het kind ook alleen maar inspraak en niet het laatste woord over de omgangsregeling. De ouders bepalen die nog altijd.
Mocht het er toch op uitdraaien dat de ouders kiezen voor een vaste hoofdverblijfplaats met ‘beperkte’ omgang met de andere ouder, heb je je er als stiefouder bij neer te leggen. De rechten van de stiefouder zijn ondergeschikt aan die van het kind. In dat geval kun je ervoor kiezen om te gaan latten.
Lees dit nog eens, StampertjeBloemetje.
Hij mag niet kiezen, hij heeft het recht te worden gehoord door een rechter.
Uiteindelijk beslissen de ouders, en als die er niet uitkomen, de rechter. Maar het is niet zo dat een 12-jarige vrij mag kiezen.
Als vader weet dat zijn relatie misschien geen stand zal houden als zijn zoon altijd bij hem is, zal hij misschien wat harder proberen om die 50-50-regeling zo te houden.
Er zijn ook nog allerlei tussenvormen mogelijk, bijvoorbeeld 9 dagen bij vader, 5 dagen bij moeder. Dat geeft al lucht.
Maar nogmaals: de ouders beslissen, niet het kind.
Als beide ouders nu vinden dat de 50 50 regel blijft heeft zoon maar te slikken
Wat maakt dat zoon zoveel ruimte krijgt om zelf te kiezen
Nou om het dan voor jou wat dragelijker te maken.
Als kind volledig bij jullie komt wonen mag pa alle vergoedingen opstrijken. Kinderbijslag en evt kindgebonden budget. Hoeft papa ook geen alimentatie meer te betalen, al is dat met 50/50 regeling volgens mij verwaarloosbaar.
Verder kom je vrij koud over richting kind. Mag hopen dat je je richting hem wel wat liefdevoller uit.
Als mijn vriend zo zou reageren naar mijn kinderen toe, dan is het snel klaar.
Gelukkig ziet hij liever gebeuren dat ze volledig bij mij wonen.
BlueFawn schreef op 02-02-2022 om 14:50:
[..]
Natuurlijk wel, als het bij de ene ouder niet meer gaat om wat voor reden dan ook moet de andere ouder in actie komen. Het kind was er al dus een beetje vreemd om daar niet op ingesteld te zijn bij aanvang van de relatie. En nee commentaar verandert daar niks aan maar is wel reden om na te denken of ze dit wel wil. Daarbij klinkt het niet alsof ze de stiefzoon leuk vind en is wat zij wil niet echt realistisch voor de situatie
Dat ze moet nadenken over wat ze wil, dat punt ben ik uiteraard met je eens. Iets dat ik ook in andere posts heb laten blijken.
Zoon heeft er zijn redenen voor dat hij bij vader wil wonen en TO begrijpt dat volledig maar wil er hier niet over uitweiden. Dan snap ik niet dat er nog mensen zijn die vinden dat zoon niets te kiezen heeft en vasthouden aan 50/50.
en wat vindt moeder
Lollypopje schreef op 02-02-2022 om 14:57:
[..]
Dat ze moet nadenken over wat ze wil, dat punt ben ik uiteraard met je eens. Iets dat ik ook in andere posts heb laten blijken.
Ik had het meer over dat ze hier allang over na had kunnen denken, om nou te zeggen dat de situatie toen anders was en ze zich daar niet op ingesteld kon hebben vind ik wat vreemd want het kind was er al.
De reden is zeker wel van belang
