Stiefzoon wil volledig bij ons komen wonen
Binnenkort mag mijn 12 jarige stiefzoon kiezen of hij bij zijn vader en mij wilt wonen of bij zijn moeder en stiefvader.
Hij heeft al enkele keren te kennen gegeven dat hij de voorkeur aan ons geeft. De redenen ga ik hier niet noemen, om niet te veel herkenbaarheid te geven. Echter zie ik het zelf niet zitten dat dit gaat gebeuren. Mijn privacy is weg en gewoon even samen met mijn partner zijn zit er dan niet meer in. Stiefzoon heeft veel aandacht nodig en is geen type dat even zegt: gaan jullie maar even een dagje samen weg of ik ga vandaag wel even naar een vriend zodat jullie een dagje voor jullie zelf hebben, daarbij voelt partner zich weer schuldig als we dat wel zouden doen. Als stiefzoon thuis is, heb ik het gevoel dat ik overal gevolgd word. Alsof er steeds iemand over je schouder mee kijkt.
Hoe korter het nog duurt hoe lastiger ik het ga vinden. Ik durf dit alleen niet uit te spreken naar partner toe en ook niet naar stiefzoon zelf. Ik wil ze beiden namelijk niet het gevoel geven, dat hij niet welkom is en de redenen waarom hij hier wilt komen wonen snap ik volledig.
Partner heeft ook nog geen een keer aan mij gevraagd wat ik er van vind. Er wordt mij wel belooft door hem dat er echt nog dagen/avonden zijn dat we samen met zijn tweeën wat kunnen doen, maar dat betwijfel ik...
Zijn er hier (stief)ouders die in hetzelfde schuitje zitten/hebben gezeten? Zo ja hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
Hij gaat toch ook gewoon naar school en slapen enzo? Dan ben je toch ook samen zonder kind? En als hij al 12 is heb je er toch ook niet zoveel kind meer aan?
Niet in hetzelfde schuitje maar als hij volledig bij jullie woont dan zal hij toch nog steeds regelmatig bij zijn moeder zijn of hobbies/sport etc, zodat jullie tijd samen hebben?
En natuurlijk zal hij niet snel zelf zeggen "ik ga wel weg dan kunnen jullie even samen zijn", hij is 12. Wellicht over een paar jaar.
Eerlijk gezegd vind ik niet dat je kunt weigeren, dat kan je een kind, en zijn vader, toch niet aandoen?
Er zal toch wel een omgangsregeling met de andere ouder zijn/blijven?
Dat wist je toch toen je aan een man met kinderen begon?
Jippox schreef op 02-02-2022 om 13:58:
Er zal toch wel een omgangsregeling met de andere ouder zijn/blijven?
Je kunt dat inderdaad als argument blijven aanhouden, dat het voor zijn moeder en stiefvader ook niet leuk is als hij permanent bij jullie woont. Kan co-ouderschap 50/50 niet gerealiseerd worden?
Bij nader inzien zou ik een man zonder kinderen zoeken, ik denk dat je dan beter af bent.
Wat ontzettend moeilijk voor je. Je wilt zowel vader als zoon het gevoel geven dat je hun accepteert, maar ja, jij zit ook met je gevoelens en die kan ik me best voorstellen. Ik vind ook dat je partner best had mogen vragen `hoe is dit voor jou?´. Niet om jou daarmee een veto te geven maar er zou toch uit blijken dat het ook om jouw gevoel gaat hier in.
Ik kan je moeilijk raden wat je moet doen. Ik denk het in ieder geval bespreekbaar maken met je partner. Niet om te zeggen ´hij mag niet komen´ maar omdat jij ook persoon bent waar rekening mee gehouden moet worden.
Mensen zeggen altijd heel makkelijk ´ja als je met mij wilt gaan, krijg je mijn kind erbij´ En als je verliefd bent denk je ook dat je alles aan kunt dus vind je dat prima. Maar het is bijna een taboe om te zeggen dat je het best lastig vindt, zomaar iemand extra de hele tijd in je leefwereld. Heb je zelf trouwens kinderen?
Ted68 schreef op 02-02-2022 om 14:02:
Dat wist je toch toen je aan een man met kinderen begon?
Iemand die zelf geen kinderen heeft, heeft geen idee wat het inhoudt.
Lexus schreef op 02-02-2022 om 14:08:
[..]
Iemand die zelf geen kinderen heeft, heeft geen idee wat het inhoudt.
Dat blijkt uit haar pohi
De meeste pubers wonen ongeveer in hun kamer. En er zijn ook momenten dat hij bij zijn moeder zal zijn.
Je hoeft een kind niet 24/7 te vermaken, zeker niet meer als hij al 12 is. De regelzaken zijn voor vader. En een kind van 12 kan prima een paar uur alleen thuis blijven als jullie met zijn tweeën wat gaan doen.
Nee hoor Lexus, dat is geen taboe. Maar als je niet wilt dat een kind ( en die hoort op die leeftijd op de eerste plaats te staan)bij zijn eigen ouder woont, dan heb je dat te respecteren, of je kiest voor jezelf.
1968 schreef op 02-02-2022 om 14:02:
[..]
Je kunt dat inderdaad als argument blijven aanhouden, dat het voor zijn moeder en stiefvader ook niet leuk is als hij permanent bij jullie woont. Kan co-ouderschap 50/50 niet gerealiseerd worden?
Maar daar kun je je als stiefouder toch niet op zo’n onzuivere manier mee bemoeien? Ik zou het echt heel raar vinden als een stiefouder met zo’n ‘smoes’ komt, alsof het voor iemand anders’ bestwil is.
Ik zou geloof ik toch eerlijk zijn tegen partner. Niet om het tegen te houden maar om erover te praten hoe jullie het gaan doen en hoe je in de nieuwe situatie ook voor jezelf kan zorgen. Ik vind het heel apart dat het niet met jou is besproken. Ik snap wel dat dit geen situatie is waar je toestemming voor moet vragen/geven maar helemaal niet bespreken, vind ik het andere uiterste. Het betekent nogal wat voor jullie, een twaalfjarige in huis. Ik zou er dus wel over gaan praten.
Ik denk dat jullie de regels niet helemaal begrepen hebben. Vanaf 12 jaar hebben kinderen inspraak (bij de rechter) over een omgangsregeling, maar er hoeft echt niet gekozen te worden over een verblijfplaats. Sowieso heeft het kind ook alleen maar inspraak en niet het laatste woord over de omgangsregeling. De ouders bepalen die nog altijd.
Mocht het er toch op uitdraaien dat de ouders kiezen voor een vaste hoofdverblijfplaats met ‘beperkte’ omgang met de andere ouder, heb je je er als stiefouder bij neer te leggen. De rechten van de stiefouder zijn ondergeschikt aan die van het kind. In dat geval kun je ervoor kiezen om te gaan latten.
Ted68 schreef op 02-02-2022 om 14:10:
Nee hoor Lexus, dat is geen taboe. Maar als je niet wilt dat een kind ( en die hoort op die leeftijd op de eerste plaats te staan)bij zijn eigen ouder woont, dan heb je dat te respecteren, of je kiest voor jezelf.
Het lijkt me vrij logisch dat kind op de eerste plaats komt. Maar toen TO een relatie kreeg met die man was de situatie anders en was vaders huis dus niet het hoofdverblijf. Ik ga er vanuit dat TO ook niet in de relatie is gestapt met het idee dat het kind binnen een paar jaar altijd bij hen zou wonen.
Of te wel de woonsituatie veranderd opeens en dan zit je al midden in die relatie, hou je van elkaar en woon je samen. Ik vind het niet heel gek dat TO daar moeite mee heeft en daar aan moet wennen. Dat is wat anders dan niet respecteren dat kind op de eerste plaats komt.
@TO ik zou het zeker met je partner bespreken. Niet, omdat jij de doorslaggevende stem moet hebben, maar zodat hij mee kan denken hoe jij ook ruimte kunt hebben in deze toekomstige situatie.
