Psychisch zoveel last van schoolsluitingen
Hoi, ik heb als werkende ouder psychisch nog zoveel last van de recente schoolsluiting en eerdere sluitingen. Het is zo naar dat de overheid je persoonlijke leven binnenkomt en je work/life balance zo volledig kan vernietigen.
Voor ons betekende elke sluiting van scholen & bso's grofweg om de beurt de halve dag werken en de halve dag kids. Waarbij je dan het gevoel krijgt overal tekort te schieten: je schiet tekort bij je twee kleine kinderen als je ze niet voldoende aandacht kan geven als ze bij je zijn omdat werk en verplichtingen aan je blijven knagen. En je schiet te kort in je werk om dat je in de helft van de tijd niet meer kan afleveren wat je denkt dat de verwachting is. En je schiet al helemaal te kort op de dagen dat je volledig depressief ben en niets gedaan krijgt en alleen maar boos en verdrietig bent...
Het grote onbegrip bij mensen en het gemak waarmee de overheid elke keer weer naar een schoolsluiting grijpt is ook zo altijd zo enorm pijnlijk geweest. Sinds september stegen de cijfers en ook mijn stressniveau: straks weer een schoolsluiting. Niemand geloofde dat toen nog. In december sprak men over code zwart en is er eindelijk een kleine maatregel genomen: horeca om acht uur dicht. Daarmee werd de groei omgezet in een daling. Te laat echter ... weer een schoolsluiting. En met het meest recente nieuws wordt het beeld bevestigd dat ook deze sluiting onnodig was: onnodig vanwege laat boosteren, onnodig vanwege late andere maatregelen, onnodig vanwege het meevallen van omicron. En toch ... zoveel impact, zelfs nu nog in januari voel ik me nog zo naar van de overheid die te pas en te onpas ons leven op z'n kop zet. En kinderen inzet als levende schildjes en enkelbandjes omdat horeca sluiten duur is.
Wie herkent zich in dit beeld? Of wie heeft goed advies?
EmmaT schreef op 15-01-2022 om 13:03:
[..]
Nou Yette, mijn leven was ook aardig op orde, gepland en dichtgetimmerd. En toen bleek mijn kind ernstige leerstoornissen te hebben en er was veel begeleiding nodig. Dan sta je mooi te kijken met je onafhankelijke leven. Ik ben gedurende de schoolsluitingen elke dag dankbaar geweest dat mijn dochter nu volwassen is en ik er niet meer zo bovenop hoef te zitten, zowel thuis als op school. Ik was echt gillend gek geworden, en dan heb ik maar één kind he? (Geen partner overigens)
Ik heb erg te doen met ouders van schoolgande jonge kinderen nu met die schoolsluitingen. Jongeren van mijn dochters leeftijd hebben weer andere problemen, daar is dan ook weer een ander draadje voor.
Ik ga er geen wedstrijdje van maken, maar ik weet helaas heel goed wat het is om een gehandicapt kind te hebben. In andere werelddelen hebb
Het enige dat ik opmerkte, is dat ik over dit probleem niet mee kan praten omdat ik er vanwege onze wensen vóór we aan kinderen begonnen (expats, geen vangnet) niet verrast ben omdat ik gewend ben om geen netwerk te hebben om op terug te vallen.
yette schreef op 15-01-2022 om 15:28:
[..]
Ik ga er geen wedstrijdje van maken, maar ik weet helaas heel goed wat het is om een gehandicapt kind te hebben. In andere werelddelen hebb
Het enige dat ik opmerkte, is dat ik over dit probleem niet mee kan praten omdat ik er vanwege onze wensen vóór we aan kinderen begonnen (expats, geen vangnet) niet verrast ben omdat ik gewend ben om geen netwerk te hebben om op terug te vallen.
maar ik snap je reactie nog steeds niet, ook deze niet, want geen vangnet hebben is toch niet hetzelfde als er rekening meet houden dat je kinderen overdag naar school gaan? Nogmaals, ik heb ook geen vangnet, maar ging er altijd wel vanuit dat mijn kinderen 5 dagen per week naar school konden en dat ik op die tijden dus iets anders kon plannen (werken). Als dat wegvalt, is er wel even sprake van een heel andere situatie.
Decembermamma schreef op 15-01-2022 om 12:29:
[..]
Natuurlijk wel ze kan toch wel inschatten hoe het is om hele dagen in huis te zitten met kinderen om je heen. Ze heeft haar zus eens 2 weken te logeren gehad met de kinderen en toen vertelde ze dat ze er gek van werd. Dus enig begrip kun je je wel voorstellen. Maar deze dame houdt zich alleen met zichzelf bezig heeft totaal geen begrip voor anderen, is zelfs achter de rug om van haar directe collega naar de baas gestapt met een verlof briefje waar ze de tweede week van de schoolvakantie op vakantie ging en op maandag van de laatste week van de schoolvakanties weer terug zou zijn. Daarvoor was ze ook de gehele meivakantie al afwezig. En omdat ze de werkgever had aangegeven dat ze had overlegd kon jaar directe collega met kinderen niet op vakantie.
Dat zal ze best kunnen inschatten maar dat wil niet zeggen ze verplicht begrip moet hebben omdat jij wel kinderen hebt en zij niet, iets met eigen keuze.
Ik vond de schoolsluitingen vooral vervelend voor mijn dochter (en mijn man, want die is docent). Onze dochter was bijna vijf bij de eerste lockdown en zat in groep 1 en 2 tijdens de schoolsluitingen. De laatste dan in groep 3 maar dat was één weekje thuisonderwijs. Dochter kan zich wel goed zelf vermaken, die had net niet meer de leeftijd dat ze continu toezicht nodig had en ze is alleen dus heel gekke fratsen heeft ze niet uitgehaald. We hebben er in haar sociaal belang voor gekozen om haar wel geregeld met andere kindjes te laten spelen of ze trof andere kinderen in het speeltuintje hier in de straat.
Ik heb het 'geluk' dat ik het op werk door de lockdown minder druk heb. Ook heb ik wel besloten dat de lat niet altijd even hoog hoeft te liggen. Soms wat minder werk gedaan, jammer dan. Soms lukt het dan om dat in de avond nog weg te werken. Maar ook soms even tegen mijn kind zeggen dat mama of papa even niet beschikbaar is.
Ik zou ook met je werkgever in gesprek gaan over dat het je niet lukt om alle ballen hoog te houden en dat je er psychisch last van ondervindt. En dat het sowieso psychisch niet zo lekker met je gaat. Misschien kun je tijdelijk minder werken voordat je helemaal uitvalt.
Wat me opvalt in je bericht is dat je stelt dat de overheid met zoveel gemak de scholen sluit (zo ervaar ik dat helemaal niet) en dat je benoemt dat je sinds september al weer in de stress zit omdat je bang was voor een schoolsluiting. De betreffende schoolsluiting was tot zover 1 week. Het einde van de vorige schoolsluiting is toch al eventjes geleden. Ik vind de hoeveelheid stress die je ervaart wel zorgelijk en ik wil je toch het advies geven om hier met een proffesional over te praten.
Ik heb tijdens de laatste schoolsluiting 1 dag gestresst en me er daarna bij neergelegd. Alle andere weken werk ik heel productief en naar volle tevredenheid van werkgever. Ik mag tevreden zijn over wat ik wel heb bereikt. Overigens is dat mijn mantra bij mijn baan waar het werk nooit af is:
Ik heb vandaag hard gewerkt, ik mag trots zijn op wat ik heb bereikt, morgen is weer een nieuwe dag. Ik zeg dit nu 3 jaar elke dag tegen mezelf en het begint steeds meer ook zo te voelen 
Saartjepoes schreef op 15-01-2022 om 15:48:
Wat me opvalt in je bericht is dat je stelt dat de overheid met zoveel gemak de scholen sluit (zo ervaar ik dat helemaal niet) en dat je benoemt dat je sinds september al weer in de stress zit omdat je bang was voor een schoolsluiting. De betreffende schoolsluiting was tot zover 1 week. Het einde van de vorige schoolsluiting is toch al eventjes geleden. Ik vind de hoeveelheid stress die je ervaart wel zorgelijk en ik wil je toch het advies geven om hier met een proffesional over te praten.
Ik heb tijdens de laatste schoolsluiting 1 dag gestresst en me er daarna bij neergelegd. Alle andere weken werk ik heel productief en naar volle tevredenheid van werkgever. Ik mag tevreden zijn over wat ik wel heb bereikt. Overigens is dat mijn mantra bij mijn baan waar het werk nooit af is:
Ik heb vandaag hard gewerkt, ik mag trots zijn op wat ik heb bereikt, morgen is weer een nieuwe dag. Ik zeg dit nu 3 jaar elke dag tegen mezelf en het begint steeds meer ook zo te voelen
Goed zo! En zo is het toch ook gewoon, zeker als het werk nooit af is, tsja dan kun je hoog en laag springen maar meer wordt het dan toch ook gewoon niet? Meer dan je best kun je niet doen (en een beetje doorwerken voor zover kan), ik sta daar echt simpel in
Ik vond vooral de eerste lockdown belastend. Ik zat nog in revalidatie en toen ineens de kinderen thuis. Had ik net ‘geleerd’ mijn leven in te richten op een voor mij gezonde manier. Viel dat enorm in de soep. Lastig als je een middagdut nodig hebt maar dat dus niet gaat. Heeft me heel lang gekost om me er überhaupt aan over te kunnen geven. En dat is dus nog steeds niet terug. Ik werk zelf als leerlingbegeleider en heb de andere lockdowns wel deels op school doorgebracht en de kinderen zijn deels naar de noodopvang gegaan. Aangezien ze daar wel de hele dag moesten blijven kon ik na mijn werk toch een beetje bijkomen.
Toch denk ik wel: het is nu eenmaal zo. Ik kan er moeilijk over doen maar juist dat moeilijk doen, elke keer benoemen hoe lastig en zwaar het is kost veel energie en dat wil ik niet. Dus gaan met die banaan en het gewoon ondergaan was voor mij het fijnst. Kop d’r veur.
BlueFawn schreef op 15-01-2022 om 15:36:
[..]
Dat zal ze best kunnen inschatten maar dat wil niet zeggen ze verplicht begrip moet hebben omdat jij wel kinderen hebt en zij niet, iets met eigen keuze.
Hoezo ik vraag haar niet om.werk of andere zaken van mij over te nemen maar als mijn andere collega aangaf er even doorheen te zitten omdat het erg zwaar is 2 kinderen te onderwijzen tijdens werk zei ze simpelweg je hebt toch voor kinderen gekozen dan kon je dit weten. Maar niemand, werkelijk waar niemand kon inschatten dat de scholen maanden achter elkaar dicht zouden gaan.
Decembermamma schreef op 15-01-2022 om 16:41:
[..]
Hoezo ik vraag haar niet om.werk of andere zaken van mij over te nemen maar als mijn andere collega aangaf er even doorheen te zitten omdat het erg zwaar is 2 kinderen te onderwijzen tijdens werk zei ze simpelweg je hebt toch voor kinderen gekozen dan kon je dit weten. Maar niemand, werkelijk waar niemand kon inschatten dat de scholen maanden achter elkaar dicht zouden gaan.
Oh nou ik vraag mijn collega's wel om werk van mij over te nemen als ik met de kinderen thuiszit tijdens een schoolsluiting. Ik neem dan weer van hen over als zij naar de cardioloog moeten of voor bejaarde ouders moeten mantelzorgen of hun been breken of op wereldreis gaan.
Decembermamma schreef op 15-01-2022 om 16:41:
[..]
Hoezo ik vraag haar niet om.werk of andere zaken van mij over te nemen maar als mijn andere collega aangaf er even doorheen te zitten omdat het erg zwaar is 2 kinderen te onderwijzen tijdens werk zei ze simpelweg je hebt toch voor kinderen gekozen dan kon je dit weten. Maar niemand, werkelijk waar niemand kon inschatten dat de scholen maanden achter elkaar dicht zouden gaan.
Ja daar heeft ze toch gelijk in, we kiezen in de meeste gevallen zelf voor kinderen.
BlueFawn schreef op 15-01-2022 om 17:02:
[..]
Ja daar heeft ze toch gelijk in, we kiezen in de meeste gevallen zelf voor kinderen.
Wat een gekke redenering… alsof je nooit meer iets moeilijk mag vinden of om hulp mag vragen als je ergens voor hebt gekozen. Nog los van het feit dat je de meeste dingen helemaal niet kunt voorzien.
RosaMontana schreef op 15-01-2022 om 17:15:
[..]
Wat een gekke redenering… alsof je nooit meer iets moeilijk mag vinden of om hulp mag vragen als je ergens voor hebt gekozen. Nog los van het feit dat je de meeste dingen helemaal niet kunt voorzien.
Ja natuurlijk mag dat maar je kunt nou eenmaal niet verwachten dat iedereen er begrip voor heeft of er rekening mee houdt.
BlueFawn schreef op 15-01-2022 om 17:21:
[..]
Ja natuurlijk mag dat maar je kunt nou eenmaal niet verwachten dat iedereen er begrip voor heeft of er rekening mee houdt.
Wat jammer, dat zou de wereld een stuk mooier maken. Gelukkig wordt er in mijn omgeving wel rekening mee gehouden.
RosaMontana schreef op 15-01-2022 om 17:15:
[..]
Wat een gekke redenering… alsof je nooit meer iets moeilijk mag vinden of om hulp mag vragen als je ergens voor hebt gekozen. Nog los van het feit dat je de meeste dingen helemaal niet kunt voorzien.
Het enige dat je weet als je kinderen hebt is dat je, voordat je ze kreeg, geen flauw idee had hoe het zou zijn om kinderen te hebben.
BlueFawn schreef op 15-01-2022 om 17:21:
[..]
Ja natuurlijk mag dat maar je kunt nou eenmaal niet verwachten dat iedereen er begrip voor heeft of er rekening mee houdt.
Ik ben echt zo blij dat ik in een omgeving werk waar mensen wel rekening houden met elkaar. Is zoveel fijner werken.
Dus ja, in vind het normaal om rekening te houden met mijn collega's met kinderen. Net zoals zij met andere dingen rekening houden met mij. Gewoon omdat we dat aardig vinden en dat het werk leuker maakt.
