Passende straf voor zoon die beeldscherm stuk maakt

Ook

Ik had ook zo'n driftkikker. Bij het gamen ook een keer het beeldscherm kapotgemept. Maar 1x maar. Hij moest het zelf betalen en tijdens de periode dat hij dat spaarde kon hij dus niet gamen en niet computeren (ik heb zelf een eigen laptop, daar mag hij niet op). Nooit meer gebeurd (meer nog vanwege dat wekenlang niet computeren dan vanwege het betalen denk ik).
Net als toen hij kleiner was en een eigen speeltje kapot gooide. Dat was dan dus stuk en werd niet vervangen. Ook nooit meer gebeurd.
Driftifheid begint eigenlijk behoorlijk te verdwijnen tegenwoordig, moet ik zeggen. Lijkt wel een beetje volwassen te worden ofzo. Of zou het onze uitstekende opvoeding zijn, haha. (nb: zonder belonen, stickersystemen, time-outs of opvoedcursus)

Manda

Je hoeft geen sorry te zeggen als je vervolgens op dezelfde toon verder gaat praten over mijn zoon "lekker ventje" zal dat worden in het verkeer etc.
Zo te lezen heb jij nog geen pubers en ik heb het ook altijd zo gedaan dat ze dingen zelf moesten opruimen ed. Je zit gewoon mij aan te vallen op deze manier en daar heb ik geen behoefte aan.
Mijn zoon is en wordt niet zo'n type als jij in gedachten hebt, ik vind dat behoorlijk beledigend dus wil ik je vragen je commentaar voor je te houden, ik word er alleen maar gekwetst door en daarvoor zit ik hier niet!
Wie denk je dat je bent zeg om zo tegen mij tekeer te gaan!

Het is de manier waarop

Manda over mijn zoon praat, woorden als "lekker ventje" ed schieten bij mij echt in het verkeerde keelgat, daar heb ik zo mijn voorstellingen van en die staan ver af van hoe mijn zoon is.
En dan meteen te spreken over vandalisme, dat is iets heel anders dan woest worden over een game die niet lukt!
Als ik het heb over vaker dingen stuk maken dan bedoel ik niet dat dat expres gebeurt zoals deze twee beeldschermen ook niet expres tegen de vlakte zijn gegooid. Hij heeft ze laten vallen door een woeste beweging, dat is iets heel anders.
Vergoelijken zie ik niet zo, ik ben boos genoeg op hem en hij kan zijn straf krijgen.
Ik zie echter nog wel dat het ook een hele lieve en gevoelige jongen is met veel leuke dingen maar ook met dingen waar nog flink aan bij geschaafd moet worden zoals bij elk kind.
Ik laat mijn zoon hier niet neerzetten als een vandaal in wording, dat kwetst.

Eira

ik heb nogal wat pubers in mijn familie, (gamers en geen gamers) dus er is al wel het een en ander de revue gepasseerd. Zo is er een deur gesneuveld door boze pubervoeten, maar die deur is wel vervangen en rara wie dat hebben moeten betalen door heel pro-atief allerlei dingen te moeten doen en te laten (geen zomerkamp, oud speelgoed verkopen, klusjes doen) om het te kunnen betalen.

jij voelt je gekwetst, tja dat is niet het belangrijkste denk ik en dat vind ik ook wel opvallend. Dus zet je over mijn toon heen en word wakker, wat heeft hij nou nodig om hier mee te leren dealen, het zal wel vaker op zijn pad komen, nu is het een spelletje en een beeldscherm straks iets kostbaarders.

Nee

beeldschermen kapot gooien IS vandalisme en jij verzacht dat, daarom reageer ik zo, jij kweekt het omdat jij het toe laat.

Vergoelijken en verzachten

Lieve Eira, je verzacht echt letterlijk in iedere zin.
Voorbeeldjes:
"Als ik het heb over vaker dingen stuk maken dan bedoel ik niet dat dat expres gebeurt zoals deze twee beeldschermen ook niet expres tegen de vlakte zijn gegooid. Hij heeft ze laten vallen door een woeste beweging, dat is iets heel anders."
"Ik zie echter nog wel dat het ook een hele lieve en gevoelige jongen is met veel leuke dingen maar ook met dingen waar nog flink aan bij geschaafd moet worden zoals bij elk kind."
En straf hoeft trouwens helemaal niet. Gevolgen laten ervaren is effectiever. Een maand (vooraf afgesproken tijd) niet mogen gamen is straf. Maar heeft hij dan in een maand tijd een nieuw beeldscherm bij elkaar gespaard? Eh....ik bedoel: twee nieuwe beeldschermen bij elkaar gespaard?
In woede kun je dingen per ongeluk slopen, maar zodra woede de oorzaak is, noem ik het niet meer per ongeluk. Jij blijft vegroelijken als je het niet expres noemt, en ook als de straf maar een maand is en hij niet de twee beeldschermen hoeft te betalen. En zeker de woorden 'zoals bij elk kind' zijn extreem vergoelijkend. "de arme schat, hij kon er niets aan doen".

Hmm..

Dat wordt idd wel vaker tegen mij gezegd, ik ga er hard over nadenken want het is niet de bedoeling om te vergoelijken..
Manda, ik ben blij dat je tenminste wat meer puberverhalen kent, het ging mij vooral om de bewoordingen die je gebruikte want zo wil ik mijn zoon gewoon niet zien, snap je?
Hoe dan ook, ik ga nadenken over mijn misschien te softe aanpak, man is aardig wat strenger, want ik wil natuurlijk geen verwende kinderen kweken (voorzover ik dat al niet heb gedaan)

Vervolg

Er ging even iets mis.
Ik eindigde met: " "de arme schat, hij kon er niets aan doen". Ik bedoelde: het lijkt er echt op dat je dat steeds wil zeggen. En die houding helpt je zoon niks, hij gaat heus niet plotseling anders reageren al;s hij weer eens boos is. Over een week is per ongeluk beeldscherm nummer 3 aan de beurt.

Ik snap manda wel

Eira: "want zo wil ik mijn zoon gewoon niet zien, snap je?"
Ik snap dat jij je lieve leuke zoon niet als vandaal wilt zien. Maar als je dit verhaal doortrekt, kom je probleemloos bij de relschoppers van Haren uit. Ook (sommigen van) hun ouders blijven de boel vergoelijken. En doen alsof hun zoon slachtoffer is ipv dader.
Pas daar echt mee op. Je kunt nu nog de goede kant op, maar dan moet je wel willen zien dat dit verre van normaal gedrag is.

Hmmm

misschien is er ook wel een reden dat je zijn gedrag zo verzacht ? Misschien zijn dat dingen die je door elkaar haalt, het 1 (kwetsbaar door iets) kan prima samen met het ander (wel ingrijpen op momenten die nodig zijn) denk ik.

Mijn dochter van 9 raakt nogal vaak dingen kwijt, nu is ze een enorm warhoofd met concentratieproblemen (waar we mee aan het werk zijn/blijven) maar als ze iets kwijt raakt dan vergoed ik de 1e vervanging voor de helft raakt ze het weer kwijt dan zal ze het helemaal zelf moeten betalen. We zijn inmiddels een halve garderobe kwijt (vestjes, sjalen, handschoenen, dure paardrijcap, complete tassen etc etc) en allerlei speelgoed wat ze overal laat slingeren.

En deze aanpak blijkt toch echt te werken, ze wordt ook ouder dus focussen wordt wat makkelijker, maar het kost namelijk best wel wat om een nieuwe step te kopen en met 2 euro zakgeld per week gaat dat dus erg hard. Het zelf moeten ondervinden werkt hier bovendien minder frustrerend voor mij en dan wordt het dus haar frustratie.

Leesfoutje?

Eira, het viel me op dat je de bewoording 'lekker ventje' in Manda's posting waar jij zo over viel, niet goed hebt gelezen.

"Lekker ventje zal het zeker zijn maar straks in het verkeer dan"

Er stond dus dat ze best gelooft dat je zoon verder een lief kind is, maar....

Ik zie dat de postings hier je inmiddels toch aan het denken hebben gezet, dat lijkt me positief.

Chris

Kaatje

Dat je dit gedrag nu doortrekt naar het geval in Haren vind ik ook weer veel te ver gaan hoor, sorry maar mijn beide zoons waren nogal onder de indruk van het gebeurde daar. Er waren namelijk ook jongens bij die ze kenden, (ja we wonen in de buurt). Het zou niet in hun hoofd opkomen om daar eens naar toe te gaan om rellen te schoppen! Dit is echt iets compleet anders.
Misschien moet ik erbij vermelden dat mijn zoon autistisch is? Maakt dat verschil, ik denk het wel, al zie ik genoeg 'normale' kinderen die zich ook zo gedragen..
Ik vergoelijk misschien teveel, dat zie ik zelf ook wel, maar ik vind dit echt niet te vergelijken met jongeren die bushokjes vernielen e.d. Die komen m.i. ook vooral uit een bepaald soort gezinnen waar niet al te veel aandacht aan ze wordt besteed..
Trouwens, er wordt hier ook nog eens flink gepraat met zoonlief en inmiddels is hij zich er toch wel van bewust dat hij echt fout zat.

Tja

Voor de buitenwereld is het een rotjoch, maar je moeder blijft altijd van je houden. Gelukkig maar.

Per ongeluk

Ja, hier hebben we ook een sloopster. Ze heeft last van driftbuien en dan wordt er wel eens iets stukgesmeten. Waarvan ze enorm schrikt en altijd weer roept "dat was per ongeluk". Maar die vlieger gaat niet op hè. Per ongeluk betekent dat je er niets aan kunt doen, je struikelt en iets valt uit je handen ofzo. Maar al is het niet zo dat ze iets per se stuk wil gooien, ze had het toch kunnen voorkomen, ze is dus verantwoordelijk, ja, ze heeft er zelfs schuld aan. Ik weet, het is enorm moeilijk voor haar om die driftbuien te beheersen, maar dat is niet een excuus, dat is juist het probleem waar ze (met ons) aan moet werken.
Dus, TS, ik snap heel goed hoe rot het is om bij je zoon de frustratie te zien over het niet hebben kunnen beheersen van zijn daden, maar je doet er best aan die frustratie niet weg te nemen.

Misvatting

Eira: "Ik vergoelijk misschien teveel, dat zie ik zelf ook wel, maar ik vind dit echt niet te vergelijken met jongeren die bushokjes vernielen e.d. Die komen m.i. ook vooral uit een bepaald soort gezinnen waar niet al te veel aandacht aan ze wordt besteed.."
Ik vrees dat dit een heel grote misvatting is. Helaas. Die jongeren komen ook uit heel gewone, goede gezinnen. Maar ook hun gedrag wordt vergoelijkt: "Ach, hoort bij de leeftijd. Zoveel doen zo. Er moet nog wat bijgeschaafd worden, etc. "
En ik vind autisme extra reden om juist heel duidelijk te zijn. Zodra jij dubbele boodschappen uitstraalt (boos zijn en vergoelijken tegelijkertijd) weet je zeker dat er niks van binnen komt. En juist bij autisme moet je extra inzetten op het leren omgaan met emoties. Autisme kan het verklaren, maar vergoelijkt niks.
Jij vindt het normaal, ik vind het al danig uit de hand gelopen. Gelukkig dat je nu geen geld hebt voor weer een nieuw beeldscherm, anders was het weer geruisloos gepasseerd.
Als ik jou was, zou ik heel hard gaan nadenken over het voorkomen van vergelijkbare situaties én heel actief je zoon leren hoe hij moet handelen als hij gefrustreerd raakt. Hoe voel je dat? Wat gebeurt er precies? (zweten, hoofdpijn, buikpijn, snelle ademhaling) Wat kun je doen om bij het eerste signaal (dat moet je dus opzoeken/ herkennen) al de bui af te wenden? (uit de situatie gaan, afleiding, rust).
Dit moet hij leren, juist vanwege zijn autisme. En het vergoelijken maakt jou ongetwijfeld een heel lieve moeder, maar neem het wel serieus, je moet nu met hem aan de slag.

Onderliggende oorzaak

Ik zou zeker straf geven maar tegelijk ook kijken naar de onderliggende oorzaak. Ik denk niet dat je zoon volgende week bushokjes gaat vernielen maar ik denk wel dat hij op een ongezonde manier omgaat met frustaties. Nu is dat alleen met games maar je weet niet hoe dat zich in de toekomst gaat ontwikkelen. Hij zal steeds groter en sterker worden en ook steeds meer complexe situaties tegenkomen. Je wilt niet hebben dat hij als volwassene nog steeds zou reageert op frustaties.
Driftbuien hebben is heel lastig en het is niet ok om je zo af te reageren.
Hij zal een betere manier moeten zien te ontwikkelen om met frustratie te leren omgaan. Daar zou ik zeker op in zetten.

Daarnaast zou ik hem inderdaad alles wat hij nu vernield heeft laten terugbetalen met zijn zakgeld en door het doen van klusjes.

Dat is dan de directe consequentie van zijn gedrag nu maar de onderliggende oorzaak en de moeite die hij heeft om frustraties om te gaan daar zou ik ook zeker wat mee doen.

Vergoeilijken heeft niet zo'n zin. Het is ook heel karikaturaal om te denken dat jongens die de boel buitenshuis vernielen thuis geen lieve jongens kunnen zijn. Iedereen heeft meerdere kanten. Genoeg hooligans die thuis heel gezellig en aangepast zijn.

Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat jouw zoon een hooligan in wording is (dat is niet te vergelijken met je afreageren uit frustratie) maar wel dat het niet zo veel zin heeft om dit gedrag te vergoelijken met de gedachte dat hij daarnaast heel veel goede eigenschappen heeft. Die heeft hij ongetwijfeld maar daar gaat het nu niet over. Het gaat nu over het gedrag wat hij hier laat zien (frustraties afreageren, moedwillig iets vernielen al was het dan niet de bedoeling, geen zelfinzicht in hoe iets gegaan is) en waar ik zeker bezorgd over zou zijn.

Naast terugbetalen zou ik dus vooral hierop inzetten. Hoe kan zoon beter leren omgaan met zijn frustraties, hoe kan hij driftbuien voorkomen en hoe krijgt hij beter inzicht in wat wel en niet geoorloofd is.

Maar eira (haren)

"Het zou niet in hun hoofd opkomen om daar eens naar toe te gaan om rellen te schoppen! Dit is echt iets compleet anders."
Ik vind van niet. En eerlijk gezegd vind ik je gepikeerde reactie op deze suggestie een illustratie van het feit dat je de neiging hebt het gedrag van je zoon door een roze bril te bekijken. Of misschien schrik je er heel erg van? De suggestie dat jouw kind ooit zoiets ergs zou kunnen doen? Dat ís natuurlijk ook een nare gedachte.
Natuurlijk is het gedrag van je zoon niet hetzélfde als dat van de relschoppers in Haren, maar er zit zeker geen essentieel verschil tussen: vanuit een impuls (woede, frustratie, agressie) ageren en daarbij iets van een ander vernielen. En daarna zelfs geen spijt lijken te hebben, of inzicht in wat er gebeurd is.
Er is een gradueel verschil met Haren, het is een glijdende schaal en je zoon staat aan het begin ervan. Snap wel dat dat niet leuk is om te horen, maar het is zeker niet bedoeld om je te kwetsen. Je vraagt om raad en krijgt van de meesten het advies om nu te beginnen met grenzen stellen. De een formuleert het wat hoekiger dan de ander, maar de insteek en (goede) bedoeling is hetzelfde.
Nog iets anders: "Trouwens, er wordt hier ook nog eens flink gepraat met zoonlief en inmiddels is hij zich er toch wel van bewust dat hij echt fout zat." Niet om te zeuren, serieuze vraag: lijkt hij het echt te snappen of is hij het gepreek beu? Het zou me nl verbazen als hij opeens versneld inzicht in zijn handelen blijkt te verwerven, alleen maar omdat je deze keer wat langer erover doorgaat.

Natuurlijk maakt ass uit

Mijn vermoeden dat je zoon niet doorsnee is klopte dus.
Ik denk dus dat het zeker uitmaakt dat je zoon een vorm van ASS heeft. Dat is niet om het gedrag goed te spreken, maar het is wel een verklaring voor de gedragingen die hij rondom zijn woedeexplosie vertoont (weinig zelfreflectie bijvoorbeeld). En dergelijk explosief gedrag komt ook sneller voor bij kinderen met ASS.
Mijn advies is om op zoek te gaan naar een gespecialiseerde therapie om hem hiermee te leren omgaan. Zeker nu hij ongetwijfeld puberneigingen krijgt of al heeft. Verder staat er in Balans Magazine van deze maand een artikel over ASS en gamen. Daar kun je wellicht ook iets mee. En laat hem vooralnog geen spellen spelen die draaien rondom winnen/verliezen. Verliezen moet je eerst leren, misschien lukt dat met iets simpels als bv. Ganzenborden.

Adviezen

Er zijn al wat adviezen gegeven als spellen zonder winnen of verliezen en frustratiebeheersing. Hier helpt het het beste om rustig te blijven (pfffffff..........) en dan rustig te reageren dat dat niet handig is. Dan heb je al verloren en ben je boos en dan ga je eigenhandig de zaak nog erger maken door je spullen te vernielen. Dat moet beter kunnen. Laat het zover niet komen. Honderd keer bespreken hoe je je frustratie laat zakken en hoe je voorkomt dat frustratie opbouwt. Het is zo'n nadeel voor jezelf. Eigenlijk zie ik dat nooit meer, het kwartje valt een keer. Wat nog veel belangrijker is dat je begrip toont voor zijn emoties, hij heeft emoties en die kunnen heel snel uit de bocht vliegen en dat is lastig voor hem. Neutraal bespreken en advies hoe dat te voorkomen is het beste. Geen oordeel, geen straf. Dat werkt meestal niet bij een ASS. Inspreken wat je wel kunt doen helpt wel.

Ganzenbord

We doen wel gewoon spelletjes maar dan kan hij juist heel goed tegen zijn verlies Het zit hem in wat gamen met je doet, ik weet nog wel dat ik dat vroeger ook wel had, je zit zo ingespannen en wilt winnen. Ik heb ook wel eens een gameboy door de kamer gesmeten hoor toen ik jong was en ik ben ook geen hooligan geworden.
Echt dames, ik vind die vergelijking nergens op slaan, nog steeds niet, ook niet dat hij op een glijdende schaal zit.
Deze vergelijkingen gaan veel te ver.
Wat mij betreft is het hiermee nu klaar in deze draad.
Bedankt voor alle adviezen en goedbedoelde raad maar ik geloof dat wij het hier goed aangepakt hebben en houden ons aan deze straf.

Eira

Ik vind de vergelijkingen ook wel wat ver gaan. Maar wat nu volgens mij voorop moet staan is hoe je dit in de toekomst kunt voorkomen. En ik betwijfel of het louter laten uitzitten van zijn straf voldoende bijdraagt aan zijn woedebeheersing/frustratietolerantie.
Die games, daar wordt je inderdaad ingezogen. Dus zorg er voor dat dat niet meer kan gebeuren, door alleen nog bepaalde spellen aan te bieden. De spellen waar hij te heftig op reageert, helaas pindakaas. En laat hem regelmatig een pauze nemen, dat helpt ook om niet te zeer in het spel gezogen te worden.
Dat artikel in Balans Magazine zou ik zeker even lezen.

Pirata

Dat ga ik zeker doen! Dank je wel voor de tip.
En fijn dat je het met me eens bent wat betreft de vergelijkingen.
Verder ben ik het helemaal eens hoor met het feit dat we iets moeten doen met zijn woede beheersing.

Vergelijken (meta)

Eira, volgens mij ging het zo: hoe meer jij het gedrag van je zoon aan het goed praten was, hoe meer jij geconfronteerd werd met hooligans, vandalen en relschoppers. Dat was wat in dit draadje gebeurde. Iedereen ging steeds een stapje verder om jou er van te doordringen dat het uiten van frustraties op deze manier (dure dingen slopen) geen goed manier is, niet acceptabel, niet wenselijk. Maar het had alleen tot effect dat jij nog meer ging vergoelijken.
Maar ik hoop van harte dat je echt er iets mee gaat doen, en niet alleen 'ja' roept om van ons gezeur af te zijn, net als je zoon...

Je vergoeilijkt nog steeds

" Ik heb ook wel eens een gameboy door de kamer gesmeten hoor toen ik jong was en ik ben ook geen hooligan geworden."

Hooligan

Eerlijk gezegd vind ik dit soort speculaties nogal flauw. Er is namelijk geen rechtstreeks verband tussen het kapot maken van je eigen spullen in je jeugd en het vernielen van straatmeubilair, laat staan het molesteren van mensen, in Haren. En je kunt er ook niet veel mee. Omdat je kind een hooligan in Haren kan worden van het vernielen van zijn computer moet je.............????? Er is dus ook geen logisch advies uit te verwachten. Behalve dan dat sommigen menen groot uit te moeten pakken omdat ze nog steeds denken dat straf de manier is om een kind groot te krijgen. Het ligt veel dichterbij. Een kind is ook een individu en je helpt je kind grip te krijgen op zichzelf door uit te leggen en mee te denken en te sturen in de mogelijkheden. Lijkt me een kwestie van respect voor je kind. Heftig reageren, boos worden, straffen doet een kind krimpen. En vernedering lijkt mij juist een reden om agressief en onbeheerst te worden.

Straf?

Anne J: " Behalve dan dat sommigen menen groot uit te moeten pakken omdat ze nog steeds denken dat straf de manier is om een kind groot te krijgen."
Gek. Ik lees hier vooral dat men vindt dat kind de gevolgen van zijn gedrag moet ondervinden. Vooral Eira heeft het over straf.
Ik ben principieel tegenstander van straf. Ik ben groot voorstander van duidelijke gevolgen. Te gefrustreerd of boos door een game? Dan ben je blijkbaar niet toe aan het spelen van games. Een beeldscherm in woede vernielen? Dat zul je moeten vergoeden (wie anders?).
Binnen korte tijd een tweede beeldscherm vernielen, laat zien dat kind in elk geval geen gevolgen ondervindt van zijn gedrag. Even een boze moeder, nou ja, dat gezeur gaat ook wel weer voorbij.
Als je nooit leert hoe je moet omgaan met frustraties als kind, hoe moet je dan ooit het hoofd bieden tegen complexe situaties waar je als (jong-)volwassene tegenaan loopt? Juist bij een kind met ASS komt dit helemaal niet vanzelf goed, en moet er bewust getraind geworden.

Kaatje

Omgaan met frustraties kun je leren al kost het natuurlijk soms moeite en honderd keer zeggen en puzzelen. Voor mij staat dat los van vergoeden en zakgeld inleveren en wat nog meer. Dat soort maatregelen kan de frustratie nog verder laten oplopen en daar ben jij als ouder dan de aanstichter van. Terwijl kind vooral ervaren heeft dat het niet lukte om die explosie binnen te houden krijgt kind er ook nog straf, pardon consequenties, bij. Gevolgen ervaren is toch wat anders dan door jou bedachte en veroorzaakte gevolgen.

Sorry annej

Juist een kind met ass heeft meer aan duidelijke grenzen dan aan oeverloze discussies en uitleg. Je maakt iets kapot, dus moet je een nieuwe kopen.
Van mij had zoon na het kapot maken van de laptop al zo'n "straf" gekregen: terugbetalen en voorlopig op geen enkele computer. En als het weer wel mag, alleen op zijn eigen pc met afspraken over boos worden. Mijn dochter vertelde (nav dit draadje) dat als zij heel boos wordt met kussens gaat gooien.

Ass

Fay blijkbaar kun je daar dus ook over van mening verschillen hoe je een kind met een ass opvoed. En er zijn natuurlijk ook verschillende ouders met verschillende perspectieven. Ik heb het hier naar tevredenheid al jaren klein weten te houden, geen oeverloos gedoe met passende straffen maar gewoon waar gaat het over en hoe leiden we dat nu en in het vervolg in goede banen, zonder emoties, vergelding of dwang. En natuurlijk geef je een kind korte concrete instructie maar herhaalt dit zo lang het nodig is.