Pappadag

hmm

Ik ben dit traject allang voorbij, de jongens zijn 12 en 14 maar ik heb geen moeite met het woord papadag omdat het duidelijk is. Ik zou daar niet geforceerd een ander woord voor willen kiezen.

Daarentegen vind ik dat je papadag alleen hebt in een relatie. Als je gescheiden bent ben je aan het co-ouderen ofzo maar ja dat kun je dan weer niet een ander woord voor verzinnen dus van mij mag dat ook papadag heten.

En ja, mamadag bestaat niet zo maar als je 1 dag in de week thuis bent voor de kinderen en je partner ook dan zou ik het wel mama- en papadagen noemen maar vooral voor de kinderen. Vandaag ga je naar de opvang en morgen is het papadag. Op het werk kun je dat wel gebruiken natuurlijk: nee morgen kan ik die afspraak niet maken, dan is het mamadag maar ik kan mij ook wel weer voorstellen dat je dat te kinderachtig vindt.

Dat moeder en schoonmoeder zo lyrisch zijn is logisch: ze kennen het niet. Ik weet zeker dat ik niet meer zo zou doen als mijn kinderen kinderen krijgen.

Mijn kinderen zijn nooit op een opvang geweest (alleen peuterspeelzaal) maar mijn man was wel een periode twee middagen in de week thuis en werkte ik. Daarna was het gewoon traditioneel: man fulltime en ik werkte onder schooltijden en in de vakanties rommelden we maar wat aan. Ik ben blij dat ze nu oud genoeg zijn en dat ik gewoon een hele dag kan werken maar nooit fulltime.

Ik werk fulltime

maar ook mijn werk wordt niet voor "vol" aangeslagen.

3 dagen per week van 6.30-8.30 / 12.00-13.15 / 15.15-18.30
1 dag per week van 6.30-8.30 / 12.00-18.30
1 dag per week van 6.30-18.30

Ik werk als gastouder voor 4 jongens en de leeftijden variëren van 0-8 jaar.

en heb 2 pubers van 13 en 16

Men kijkt er wat op neer, merk ik wel, dat is geen "echt" werken wat jij doet.

Maak ruim 45 uur per week.
Dit werk is fantastisch en heeft grote voordelen (je hoeft je huis niet uit om naar je werk te gaan b.v.) en je bent er atijd voor je eigen kinderen.

Een van mijn oppaskinderen heeft ook papa en mama dagen. Zeker de papadag wordt als zeer speciaal ervaren.
De dagen dat hij hier is noemt hij (eigen naam) dag.

papa-dag

'Daarentegen vind ik dat je papadag alleen hebt in een relatie. Als je gescheiden bent ben je aan het co-ouderen ofzo'

Lang niet iedere scheiding mondt uit in co-ouderschap hoor! Volgens mij is dat nog geen 20 %, en zelfs dan is de verdeling niet altijd 50-50.

Hier woont dochter gewoon bij mij, maar wij hanteren wel papa-dagen en mama-dagen. De papa-dagen zijn de dagen waarop mijn ex de eerste is die door school gebeld wordt bij ziekte, en de eerste die vrij probeert te krijgen als onze dochter vrij is. Het gaat dan altijd om de uren overdag op werkdagen, want de avonden, nachten en ochtenden zijn altijd mama-'dagen'

Dat heeft meer met een verdeling van het eerste aanspreekpunt te maken dan met de feitelijke verzorging.

papa- en mamadag, echt niet!

Nee, hoor, dat kennen wij niet. Gelukkig maar! A) wij hebben geen vaste verdeling van dagen, we kijken wel wie wat doet en wanneer; we hebben geen echte vaste taken, C) er zijn tijden dat hij meer thuis is dan ik en andersom; diegene die het meeste tijd heeft, doet het meeste D) we hebben twee keer in de week een hulp zodat wij zelf weinig poetsen.
Koken, boodschappen, opruimen, de was draaien, supporter van de kinderen: wie thuis is, pakt het gewoon op. En als we beiden thuis zijn, doen we het vaak samen. Vanmiddag is mijn man naar school geweest, we waren beiden thuis, maar bij hem kwam het gewoon beter uit, ik had een deadline. Morgen ben ik om 7 uur de deur uit en ik verwacht er tegen een uur of 8 's avonds wel weer te zijn. Dan is er gekookt (geen idee wat), is het huiswerk van de kinderen gedaan: hij heeft overhoord of zo, ook geen idee, waarschijnlijk is de was opgevouwen, echt, ik weet 't niet maar ik maak me er niet druk om. Toen de kinderen klein waren, ook niet. Hoe ze op school kwamen of wat ze voor kleren aan hadden, of wel/niet een tien-uurtje hadden: als ik thuis was en hij niet, bemoeide mijn man zich er niet mee en als hij thuis was en ik niet, deed ik hetzelfde. We kijken ook niet naar de verdiensten buitenshuis in de trant van: ik verdien meer dan jij, dus ik werk meer.
Ik geloof wel dat we een uitzondering zijn en ja, er zijn taken waarin hij beter is dan ik of waar ik een hekel aan heb; zo ben ik ronduit slecht in klusjes in en rondom het huis, hij haat strijken. Nou, dat is dan duidelijk. Dat betekent ook dat hier in huis net zo vaak naar papa als naar mama wordt gevraagd. Overigens is dit geen vanzelfsprekendheid; ik heb me er in het begin van ons huwelijk erg druk om gemaakt en soms zijn de vonken er vanaf gesprongen. Maar ik heb m'n poot stijf gehouden en achteraf zijn we er beiden blij om.
Hij is erg betrokken bij de kinderen en zijn werk en dat geldt voor mij ook.
Het huishouden: dat is van ons, samen!

vreselijk

Vind ik die term papadag, belachelijk....getuige van een zeer slechte opvatting wat een papa nu eigenlijk is.
Voor mij zijn alle vaders die er prat op gaan een papadag te 'hebben' al zowiezo afgekeurd om een echte vader te zijn. Of ze het alsnog gaande weg oppikken is de vraag maar.
Die snappen er niets van....
Overigens was het hier niet zo. Wij waren ouders. Ook beiden zo opgevoed, denk dat dat er toch veel mee te maken heeft. Toch heeft het ons ook best wat gekost om dat te bereiken. Je omgeving gaat er zo gemakkelijk van uit dat jij (de vrouw/moeder dus) 'het' wel voor het grootste deel zal doen dus.....
En dat is lastig soms.
Maar we zijn eruit gekomen!
Het was nooit iets waar we erg 'trots' op zijn/waren. Het is vanzelfsprekend en zo moet het zijn.
Er bestaan dus ook échte papa's i.p.v. die oenen die er zo prat op gaan een 'papadag' te hebben. Van de vrouwen/moeders die daarbij horen snap ik helemaal niks. Dat ze zich zo laten gebruiken zeg....en er zijn er zelfs die dan 'trots' zijn op hun man!
Nou wauw zeg!
groeten albana

Ach Albana

'Vind ik die term papadag, belachelijk....getuige van een zeer slechte opvatting wat een papa nu eigenlijk is. Van de vrouwen/moeders die daarbij horen snap ik helemaal niks. Dat ze zich zo laten gebruiken zeg'

Gelukkig is wat jij vindt geen universele wet, en mag iedereen zelf weten hoe hij (of zij) de dagen van de week noemt. Ik vind het bijvoorbeeld erg sterk van mijn ex dat hij toegeeft niks te kunnen met de dagelijkse verplichtingen en verzorging van mijn dochter. Niet iedereen is immers hetzelfde, en er zijn meer belangrijke (!) kwaliteiten op aarde dan 'voor je kind zorgen'. Als iedereen gewoon doet wat hem of haar goed afgaat, in plaats van krampachtig te voldoen aan de (jouw) verwachtingen, zou de wereld er een stuk beter uitzien.

Stomme benaming

Het woord papadag doet inderdaad de rillingen over mijn rug lopen. Dan zie ik inderdaad een man voor me die er heel trots op is dat hij zo enorm modern is dat hij ook een dag per week thuis is om voor de kinderen te zorgen. Uiteraard is dat dan ook het enige wat hij doet, voor de kinderen zorgen want om daarnaast ook nog het huishouden te doen die dag wordt wat te veel. Het zijn allemaal vooroordelen maar ik vind het echt een term van kijk ons eens hip en modern doen.

De term mamadagen hoor je dan weer minder vaak want ja een vrouw die thuisblijft is een stuk gewoner.

Overigens vind ik helemaal niet dat je verder krampachtig aan een 50%/50% verdeling moet vasthouden als dat niet uitkomt of dat iedereen even goed in elke taak moet zijn of alles even leuk moet vinden.

Voor mezelf vind ik het prettig dat ik gewoon de voordeur achter met dicht kan trekken en dat man gewoon de zaken regelt. We hoeven echt niet altijd alles 50/50 verdelen. Dat doen we ook niet in de praktijk maar ik ben wel blij dat we allebei gewoon in staat zijn om elk aspect van huishouden/kinderen te regelen.

Oppassen

Mijn schoonmoeder heeft het er altijd over dat mijn man op zijn vrije dagen moet "oppassen". Dan vind ik de term papa-dag fijner, want oppassen doe je bij kinderen waar je normaal niet voor zorgt. Niet je eigen kinderen dus...

overgang van ingesleten gewoontes uit het verleden

Tja, je kan je er heel druk over maken.... Eigenlijk vind ik belangrijker wat je zelf met je partner afspreekt anno 2013. En dan maakt het niet uit wie welke rol inneemt en in welk percentage, gewoon zoals beiden het prettig vinden en wat haalbaar is.
Wbt de kreet papadag: Tja, gewoon iets wat gewenning nodig heeft. Nog niet zo lang geleden werkten papa's ft en moeders waren (deels) thuis, zo was het. Dus toen er, nog niet zo heel lang geleden, hier verandering in kwam, werd het woord papadag gelanceerd. Niet zo gek vind ik, ook al gaat dat nu ondertussen misschien wat ongemakkelijker voelen. Maar dat slijt, over een paar jaar is dat geen woord meer. En stofzuigende en wasdraaiende papa's is anno 2013 niet zo vreemd meer, maar ook dit was nog niet zo lang geleden gewoon niet aan de orde omdat papa ft werkte en mama het meest thuis was dus dáár de werkzaamheden verrichtte. Dus dat is toch echt wel een verandering, die dan, in eerste instantie, ook zo aanvoelt. Langzamerhand zal dat slijten. Maar dat heeft tijd nodig. Net zoals het heel gewoon was om in kroegen te roken. In het begin van het rookverbod was dat heel vreemd voor rokers. Los van het feit, dat rokers dat nu misschien nog steeds vervelend/jammer vinden, merk ik onder mijn bevriende rokers, dat ze het meer en meer een gek idee vinden om ergens binnen (bijv. kroeg) te kunnen roken. Dus het idee dat dat wél zou kunnen wordt langzamerhand 'raar'. Zo gaat dat. Ook met het rollenpatroon.
Bibi

nou nou albana

Ik vind het helemaal niet gek dat het beestje een naam moet krijgen. Hoe wil je dan dat iemand op zijn werk zegt dat hij morgen niet kan? Als je je zo ergert aan de naam moet je ook met een andere naam komen.

Het is gewoon de dag dat je als man thuis werkt of niet werkt en de kinderen niet naar de opvang gaan. Oppassen mag van mij niet dus dan maar een papadag, wel zo duidelijk vind ik.

Van mij part gebruikt een vrouw de mamadag en als je wisseldiensten hebt kunnen die dus ook in het weekend vallen als de partner werkt anders heb je gewoon weekend.

Dalarna

Ja, het is op zich ook geen heel raar woord maar het klinkt zo enorm kinderachtig. Dat je het tegenover je kinderen zo noemt snap ik nog wel maar als volwassen man in een professionele context zeggen dat je morgen een papadag hebben klinkt nogal infantiel. Het is nogal een braak woord (voor mij dan he). Als ik een dag niet werk dan zeg ik gewoon dat ik er dan niet ben/die dag niet werk/vrij ben of iets anders neutraal. De reden waarom ik die dag niet werk is namelijk helemaal niet belangrijk. Of ik nou voor mijn kinderen zorg of aan mijn modelspoortrein wil bouwen is helemaal niet interessant. Het enige wat klanten of collega's hoeven te weten is dat ik die dag niet werk. Daar hoef ik niet de term mamadag voor te gebruiken.

Ik vind het ook een woord om van te rillen

Maar dat maakt van mijn man nog geen oen die trots is dat hij een dagje op de kinderen past.

Mijn man doet zeer actief mee aan huishouden, zorg voor kinderen, etc. Dat geldt voor alle dagen van de week waarbij hij één dag van ma-vr ook niet naar zijn werk gaat. Net zoals ik. Absoluut geen klagen hier.

Helaas is de term Papadag op zijn werk helemaal ingeburgerd en betekent het niet meer dan: ik kan dan niet werken, ik kan ook niet zomaar wel komen, zoiets moet gepland worden bij uitzondering.

Het woord is een waarschuwing

Papadag zegt niets meer dan: ik ben morgen thuis, nee ik heb geen vrij, ik moet voor mijn kinderen zorgen. Verwacht morgen dus niet al te veel van mij op werkgebied...

En dan knikken collega's en klanten instemmend en begrijpend.

Als ik vertel dat ik op woensdag mijn vrije dag hebt, heeft iedereen daar meteen beeld bij. Want het is natuurlijk volstrekt natuurlijk en logisch dat ik er dan ben voor mijn kinderen.

Ik ben juist op de dagen dat ik geen mamadag heb volstrekt niet natuurlijk bezig. Want een moeder hoort toch gewoon thuis te zijn. En daarom is een man die ook een dag thuis is charmant en wordt daar zo'n charmant woord voor uitgevonden.

Overigens draait mijn man ook z'n hand niet om voor een wasje of de stofzuiger. Daar doet zijn papadag niks aan af....

Mamadag

Ik heb een collega die dus wel altijd roept dat woensdag haar mamadag is Laatst belde ze naar haar BSO, hoorde ik haar zeggen: 'Hallo, Met X, de mama van B en P'. Vind ik toch altijd zo erg, als mensen zichzelf papa of mama van noemen, en dan ook nog hardop (dus niet als nick op een forum, mamavanjan ofzo dat kan dan nog wel).

Katniss, wat is daar erg aan?

Of gaat het om de tekst 'de mama van...'
Ik bel altijd naar school waarbij ik eerst mijn naam noem en daarna toevoeg: de moeder van .......
Met verschillende achternamen is dat nodig.
De mama van....... zal ik nooit gebruiken

Annet

Ja, het gaat om dat woordje 'mama'. Dat is zo kinderachtig. Ik zeg zelf idd ook wel eens 'de moeder van'. Als mannen zichzelf 'papa van' noemen vind ik nog erger

Parttime dag?

Ik vind de benaming papadag ook vreselijk. En ik snap ook niet waarom het nodig is.

Ik werk vier dagen en de dag dat ik niet (op kantoor werk - wel thuis !!!) noem ik mijn parttime dag. Dat kunnen mannen toch ook zeggen?

En als je dan moet uitleggen dat je op je parttime dag ECHT niet kunt werken (omdat je voor je kinderen thuis moet zijn), dan kan je dat toch gewoon even zeggen (nee, ik kan niet op kantoor komen, zorg voor de kinderen). Ik vind "papadag" inderdaad, iemand schreef het al, nogal kinderachtig klinken.

Maar goed, verder prima dat mannen het doen. Zeker als ze ook verder meedraaien in het huishouden (maar dat lijkt me sowieso fijn).

Ginny

Ik zeg altijd dat ik op woensdag mijn thuisdag heb. Er is niet zoveel vrij aan, namelijk: de dag is gevuld met boodschappen en huishoudelijke en andere klussen tot ik de kinderen om 2 uur van school moet halen. Alleen als ze na de schooldag nog even op het (erg grote) schoolplein rondrazen, dan heb ik vrij, ja. Daarna naar huis, en dan nog meer klussen tot aan het avondeten. Dus vrij - niet zo erg ...

Groeten,

Temet

hier

Ik werk 4 dagen, man is thuis (werkt op zaterdag). Dus hier geen papadag, want papa is er vrijwel elke dag. Mijn vrije dag op vrijdag is ook geen 'mamadag'. Voor de kinderen ben ik dan gewoon 'vrij'. En tja dat je als ouder zelden echt vrij bent, is gewoon een gegeven, dus die dag zit altijd wel vol met afspraken, kwarweitjes en andere dingen.

Sneeuwitje

Kijk eens aan

Thuisdag, dat is een mooie benaming, dank je wel Temet. Een vrije dag dekt de lading niet want dat is een dag waar je normaal wel werkt maar je hebt die dag vrij genomen om een reden. Parttimedag vind ik ook heel vreemd klinken, net of die dag maar half is ofzo? Het dekt de lading ook niet want zelfs als je fulltime werkt kun je een papadag hebben omdat op bijvoorbeeld zaterdag je vrouw werkt.

thuisdag

Thuisdag is ook niet voor iedereen handig. Bij ons zijn we nogal van het 'nieuwe werken' dus iedereen werkt minstens één dag thuis (voor de baas).

Waarom draaien we het niet om? En noemen we het Kinddag? Kan zowel door papa als door mama gebruikt worden.

En waarom moet het beestje eigenlijk een naam hebben. Mensen zonder kinderen werken toch ook niet allemaal fulltima. Hoe noemen die hun vrije dag? Gewoon 'vrije dag' neem ik aan.

zorgdag?

Op die dag zorg je voor kinderen en interieur, en misschien ook nog wel voor je oude moeder. Dus zorgdag dekt de lading wel.
Al klinkt het wel een beetje -eh- zorgelijk...

Hanne

Als iemand vaak afspraken met jou maakt is het handig om te zeggen dat je nooit kan op woensdag. Niet een keertje niet op woensdag omdat je vrij hebt genomen maar gewoon omdat je nooit kan. Waarom mag je dan niet iets zeggen wat er op duidt dat je parttime werkt en er dan voor de kinderen bent? Het lijkt wel of het geheim moet blijven ofzo?

Temet

Natuurlijk is de dag dat je niet werkt wel een vrije dag. Je hebt die dag immers geen werkverplichtingen. Dus vanuit het standpunt van je werk gezien ben je die dag vrij. Dat je die dag allemaal andere verplichtingen hebt kan natuurlijk. Maar daarom is het voor je werk nog wel voor een vrije dag.

Dalarna

Dan zeg je toch gewoon tegen de klant dat woensdag je vaste vrije dag is en dat je dus op woensdag niet kan afspreken? Het gaat er mij niet om dat je perse geheim moet houden wat je die dag doet maar ook dat het niet echt nodig is om het te delen. Tenslotte deel je het ook niet als je die dag voor je oude moeder zorgt of dat je de hele dag gaat winkelen en naar de sportschool gaat. Het is gewoon niet zo relevant voor klanten om te weten waarom je die dag vrij bent. Collega's is een ander verhaal maar die zullen over het algemeen wel weten dat je kinderen hebt en dus 1 + 1 bij elkaar op kunnen tellen. Bovendien praat je met collega's vaak sowieso over je bezigheden dus daar is dan allemaal niks geheimzinnigs aan. Ik zie gewoon absoluut niet de noodzaak in voor een speciaal woord om te omschrijven dat je die dag niet werkt maar thuis voor je kinderen zorgt. Dat laatste is helemaal niet relevant. Talloze mensen die parttime werken en geen kleine kinderen thuis hebben. Die hebben toch ook geen speciaal woord nodig om te omschrijven dat ze die dag niet werken?

Kijk eens aan...

Echt consensus is er niet hè. Thuisdag vind ik eigenlijk ook wel prima. Wat ik juist leuk vind aan papadag is dat het meteen duidelijk is wat bedoeld wordt. Dat heb ik bij al die andere benamingen veel minder sterk.

thuisdag?

Bij thuisdag denk ik meteen aan een thuiswerkdag, zeker met al die flexibele werkvormen tegenwoordig. Wat is er mis met gewoon vrije dag? Zaterdag en zondag zijn ook veel mensen vrij, en doen ze de boodschappen en het huishouden.

Bovendien, wat nou als je je thuisdag helemaal niet thuis doorbrengt, maar in de supermarkt, bij oma en als voorleesmoeder op school?

Knurf

Ik vind het gewoon geen vrije dag, het is vaak een vaste dag van de week. Een vrije dag is iets eenmaligs en de volgende week werk je weer gewoon die dag. Het is duidelijk dat je bij een papadag de week erna niet opeens wel beschikbaar bent.

Dalarna

dat is dan gewoon een verschil van definitie, denk ik. Voor mij is elke dag dat ik niet werk, een vrije dag. Op zaterdag en zondag ben ik net zo vrij als op vrijdag (mijn 'deeltijddag').