Papa
Je bent papa van een mooi dochtertje, je wilt haar helpen opgroeien, zien opgroeien, van haar genieten, haar zien spelen, lachen, huilen, slapen, etc
Je hebt een aantal rechtszaken gewonnen, je mag haar zien, je mag haar bij je hebben, je mag in haar leven zijn. Eindelijk gerechtigheid, voor je dochtertje en voor jezelf.
Maar dan blijkt dat haar moeder nergens aan mee wil werken, alles tegenwerkt en je nog steeds op datzelfde punt staat als waar alles mee begon.
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 17:01:
[..]
Waarom is de moeder meer speciaal dan de vader? Heeft de vader geen recht op hechting dan? En waarom wachten tot het kind zelf kan kiezen, en waarom heeft de moeder tot die tijd meer rechten dan de vader? Man en vrouw zijn gelijk toch?
Ja geen idee, dat kreeg ik te horen toen ik zelf naar een advocaat stapte. Het leek mij plausibel.
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 17:01:
[..]
Waarom is de moeder meer speciaal dan de vader? Heeft de vader geen recht op hechting dan? En waarom wachten tot het kind zelf kan kiezen, en waarom heeft de moeder tot die tijd meer rechten dan de vader? Man en vrouw zijn gelijk toch?
In het geval van een baby van twee maanden gaat het niet over man en vrouw verschillen. Baby's van die leeftijd gaan niet voor niets ook nog niet naar de opvang. Die zijn net de wereld in geslingerd en hebben behoefte aan vastigheid en stabiliteit. En dus ook hun eigen wiegje, in hun eigen kamer met de persoon die ze het meest zien in hun buurt. Vandaar dat er geen co ouderschap wordt aangeraden op die leeftijd. Het beste in dit soort situaties is dat de partner die niet in hetzelfde huis als baby woont regelmatig langs komt bij de baby. Rustig een band opbouwt net zolang tot de baby gehecht is. En dat dan langzaam uitbouwen een paar uurtjes mee naar het eigen huis, een hele dag en daarna pas een nacht. Overigens doet een opvang dat ook daar gaat een baby ook eerst twee uurtjes wennen en wordt dat langzaam uitgebouwd.
In het verleden blijven hangen brengt alleen maar meer schade dan iets positiefs. Ja, het vertrouwen ontbreekt aan beide kanten, maar feit is dat dit kind een vader én moeder heeft en beiden een band willen opbouwen. Hier vanuit beide kanten aan mee WILLEN werken is stap 1, pas dan zet je het belang van kind voorop! Grijp alle hulp van professionals aan en zet je kind voorop!
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 17:01:
[..]
Waarom is de moeder meer speciaal dan de vader? Heeft de vader geen recht op hechting dan? En waarom wachten tot het kind zelf kan kiezen, en waarom heeft de moeder tot die tijd meer rechten dan de vader? Man en vrouw zijn gelijk toch?
De mogelijkheid om af te wachten tot het moment dat het jou schikt om de verantwoordelijkheid voor je kind te nemen, vind ik nou niet bepaald getuigen van gelijkheid.
Battle-Royale schreef op 22-05-2022 om 17:05:
[..]
Ja geen idee, dat kreeg ik te horen toen ik zelf naar een advocaat stapte. Het leek mij plausibel.
Slimme advocaat. Tot voor kort had je namelijk als vader geen enkele kans in dit soort zaken. Moeder bepaald.
Er zijn nu pas (enkele) rechters die andere keuzes durven maken en niet meer klakkeloos ervan uitgaan dat moeder de meest belangrijke en/of stabiele figuur is. Die kiezen voor de belangen van het kind. Omgang met beiden, afgestemd op de leeftijd en situatie van het kind.
yette schreef op 22-05-2022 om 17:35:
[..]
De mogelijkheid om af te wachten tot het moment dat het jou schikt om de verantwoordelijkheid voor je kind te nemen, vind ik nou niet bepaald getuigen van gelijkheid.
Wat een bullshit
Jillz schreef op 22-05-2022 om 17:30:
[..]
In het geval van een baby van twee maanden gaat het niet over man en vrouw verschillen. Baby's van die leeftijd gaan niet voor niets ook nog niet naar de opvang. Die zijn net de wereld in geslingerd en hebben behoefte aan vastigheid en stabiliteit. En dus ook hun eigen wiegje, in hun eigen kamer met de persoon die ze het meest zien in hun buurt. Vandaar dat er geen co ouderschap wordt aangeraden op die leeftijd. Het beste in dit soort situaties is dat de partner die niet in hetzelfde huis als baby woont regelmatig langs komt bij de baby. Rustig een band opbouwt net zolang tot de baby gehecht is. En dat dan langzaam uitbouwen een paar uurtjes mee naar het eigen huis, een hele dag en daarna pas een nacht. Overigens doet een opvang dat ook daar gaat een baby ook eerst twee uurtjes wennen en wordt dat langzaam uitgebouwd.
Helemaal eens, maar in deze situatie krijgt vader deze kans niet om rustig een band op te bouwen. Vanaf het begin af aan heeft hij het moeten doen met enkele incidentele bezoekjes (die, als moeder het ineens anders bedacht niet meer doorgingen) en filmpjes. Dat is niet het structurele contact dat nodig is voor een hechtingsrelatie.
Ik lees een vader die een vader wil zijn. Niet een grappige oom voor af en toe.
Jillz schreef op 22-05-2022 om 17:30:
[..]
In het geval van een baby van twee maanden gaat het niet over man en vrouw verschillen. Baby's van die leeftijd gaan niet voor niets ook nog niet naar de opvang. Die zijn net de wereld in geslingerd en hebben behoefte aan vastigheid en stabiliteit. En dus ook hun eigen wiegje, in hun eigen kamer met de persoon die ze het meest zien in hun buurt. Vandaar dat er geen co ouderschap wordt aangeraden op die leeftijd. Het beste in dit soort situaties is dat de partner die niet in hetzelfde huis als baby woont regelmatig langs komt bij de baby. Rustig een band opbouwt net zolang tot de baby gehecht is. En dat dan langzaam uitbouwen een paar uurtjes mee naar het eigen huis, een hele dag en daarna pas een nacht. Overigens doet een opvang dat ook daar gaat een baby ook eerst twee uurtjes wennen en wordt dat langzaam uitgebouwd.
En dat kan niet bij de vader?
Saga schreef op 22-05-2022 om 17:48:
[..]
Helemaal eens, maar in deze situatie krijgt vader deze kans niet om rustig een band op te bouwen. Vanaf het begin af aan heeft hij het moeten doen met enkele incidentele bezoekjes (die, als moeder het ineens anders bedacht niet meer doorgingen) en filmpjes. Dat is niet het structurele contact dat nodig is voor een hechtingsrelatie.
Ik lees een vader die een vader wil zijn. Niet een grappige oom voor af en toe.
Eens, maar ze hebben wat afspreken betreft, helaas beiden steken laten vallen. Voor het kind is het belangrijk dat beide ouders gewoon doen wat ze elkaar beloven. Dat ze van elkaar op aan kunnen. Zonder dat vertrouwen wordt een omgangsregeling een drama en dat is het laatste dat je wil.
Ik zou dus toch verder zoeken naar manieren waarop het contact en vertrouwen langzaam opgebouwd kan worden. Zet er desnoods begeleiding bij. Maar ga geen dwangsommen opleggen aan de jonge moeder die als enige financieel opdraait voor het kind. Kom op zeg. Wie help je daar nou mee?
Ze zitten mijns inziens echt op het verkeerde pad.
Saga schreef op 22-05-2022 om 17:42:
[..]
Slimme advocaat. Tot voor kort had je namelijk als vader geen enkele kans in dit soort zaken. Moeder bepaald.
Er zijn nu pas (enkele) rechters die andere keuzes durven maken en niet meer klakkeloos ervan uitgaan dat moeder de meest belangrijke en/of stabiele figuur is. Die kiezen voor de belangen van het kind. Omgang met beiden, afgestemd op de leeftijd en situatie van het kind.
Hoezo slim? Het was niet in kinds belang om hem steeds uit zijn vertrouwde omgeving te halen, dus ik zou sowieso genoegen moeten nemen met korte contact momenten in haar bijzijn en dat kon dan elk jaar opnieuw bekeken worden. Ik kreeg ook het advies om de verstandhouding met de moeder goed te houden. En laat ik wel wezen, haar advies was zeer helpend.
yette schreef op 22-05-2022 om 18:24:
[..]
Eens, maar ze hebben wat afspreken betreft, helaas beiden steken laten vallen. Voor het kind is het belangrijk dat beide ouders gewoon doen wat ze elkaar beloven. Dat ze van elkaar op aan kunnen. Zonder dat vertrouwen wordt een omgangsregeling een drama en dat is het laatste dat je wil.
Ik zou dus toch verder zoeken naar manieren waarop het contact en vertrouwen langzaam opgebouwd kan worden. Zet er desnoods begeleiding bij. Maar ga geen dwangsommen opleggen aan de jonge moeder die als enige financieel opdraait voor het kind. Kom op zeg. Wie help je daar nou mee?
Ze zitten mijns inziens echt op het verkeerde pad.
Tuurlijk wel dwangsommen, die hoeft ze toch niet te betalen zo lang ze meewerkt?
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 18:31:
[..]
Tuurlijk wel dwangsommen, die hoeft ze toch niet te betalen zo lang ze meewerkt?
Ja het zal de verstandhouding vast verbeteren om moeder te dwingen door ze in de schulden te laten raken door jouw toedoen. Dan verdien je zeker de vader van het jaar award. Niks bijdragen, erkenning is blijkbaar ook nog niet geregeld maar wel een dwangmiddel inzetten.
Battle-Royale schreef op 22-05-2022 om 18:39:
[..]
Ja het zal de verstandhouding vast verbeteren om moeder te dwingen door ze in de schulden te laten raken door jouw toedoen. Dan verdien je zeker de vader van het jaar award. Niks bijdragen, erkenning is blijkbaar ook nog niet geregeld maar wel een dwangmiddel inzetten.
Waarom is vader als enige verantwoordelijk voor de verstandhouding? Waarom hoeft moeder nergens aan mee te werken? Er is een reden waarom deze vader de rechtsgang opzoekt.
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 18:31:
[..]
Tuurlijk wel dwangsommen, die hoeft ze toch niet te betalen zo lang ze meewerkt?
Battle-Royale en ik hebben net uitgelegd waarom we denken dat andere manieren echt de voorkeur hebben. Snap je wel wat we zeggen, of heb je gewoon zin in een discussie?
Battle-Royale schreef op 22-05-2022 om 18:29:
[..]
Hoezo slim? Het was niet in kinds belang om hem steeds uit zijn vertrouwde omgeving te halen, dus ik zou sowieso genoegen moeten nemen met korte contact momenten in haar bijzijn en dat kon dan elk jaar opnieuw bekeken worden. Ik kreeg ook het advies om de verstandhouding met de moeder goed te houden. En laat ik wel wezen, haar advies was zeer helpend.
In jouw geval gelukkig wel. Maar je zou maar tot die 20%(!!!!!) vaders behoren die hun kinderen na een scheiding/breuk nooit meer zien.
Moeders die zich dan beroepen op 'ja, maar ze hebben hun vader al zolang niet gezien, nu hoeft het niet meer, ze kennen hem niet, het is niet in hun belang'. En geloof me, dat soort vrouwen zijn er meer dan je denkt.
Nogmaals, in jouw geval gelukkig niet, maar denk aub niet dat je een grote meerderheid bent waar het met 'een beetje geduld' toch nog goedkwam.
