Overlast van kinderen in verhouding tot opvoedingsstijl
Heel opvallend: eerst was er een duidelijke tendens; Kinderen moeten meer ruimte krijgen, mogen niet beperkt worden in hun vrijheid, want oh wee als je ze in hun ontwikkeling beperkt. Tegenwoordig hoor je steeds meer klachten dat kinderen vaak en veel schreeuwen en krijsen op speeltuinen en zie en hoor je langzamerhand dat het steeds vaker voorkomt dat kinderen op bepaalde plekken of feesten o.i.d. helemaal niet of beperkt worden toegestaan. Lees je door over argumenten daarvoor dan is de reden toch dat er overlast ervaren wordt van kinderen. Of van ouders die hun kinderen niet corrigeren: net hoe je het bekijkt...
Waar zijn we door geschoten?
Zien jullie dit ook? Wat vinden jullie daarvan?
Nigella schreef op 17-08-2024 om 19:14:
[..]
Haar leren dat ze kan praten en dat gillen niet de manier is? Een kind van 5 kan haar gevoelens uitdrukken in woorden en ik zou haar elke keer stimuleren om dit te doen.
Jij idem, wat een kortzichtigheid zeg. Mijn kind gilt af en toe en jij staat vanuit je hooghartige toren al spreekwoordelijk te gillen dat we haar niet zouden proberen te leren dat gillen niet de manier is. Ik leg nota bene uit dat we haar elke keer zeggen dat gillen niks oplost en alleen mag in de achtbaan. Verder ken je onze situatie en mij kind helemaal niet. Ik heb nog 2 andere kinderen en die gillen niet in deze omstandigheden, dus jouw conclusie dat wij onze kinderen helemaal verkeerd opvoeden en dat ze daardoor zouden leren dat gilken normaal is is onjuist.
Poezie schreef op 17-08-2024 om 19:35:
[..]
Doe niet zo hysterisch. Ook een gevoelig kind is een normaal kind en kun je leren om het met woorden aan te geven als haar iets dwars zit.
En dat leren dat doen we dus maar ze is niet gemiddeld en ook geen robot met een knopje. En bij het ene kind gaat het aanleren van impulsbeheersing en emotieregulatie makkelijker dan bij het andere. Wat in ieder geval totaal niet helpt is als andere ouders met nauwelijks kennis van de situatie even gaan vertellen dat we het haar moeten leren. Verschrikkelijk arrogant vind ik dat vooral.
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 18:45:
[..]
Dank voor je oordeel. Jij kent mijn kind? Ja, ze gilt relatief vaak, dat klopt. En we werken daar flink aan, maar hebben geen toverstokje. Wat de volgende keer te doen? Haar mond dichttapen maar? Niet meer met haar in het openbaar komen? Het eruit slaan? Wat had je voor willen stellen?
Een paar jaar geleden zag ik een documentaire over een kind in een instelling. Dat meisje vertoonde qua gedrag gelijkenissen met mijn kind in de manier waarop ze reageerde op frustratie en onrechtvaardigheid. Helaas had zij een omgeving waarin minder liefdevol werd gereageerd op uitbarstingen, zowel bij haar ouders als zeker ook in de instelling. Dat ging dus van kwaad tot erger, zowel het gedrag als de straffen die ze opgelegd kreeg. Het was echt hartverscheurend.
Inmiddels is mijn kind 19 en ze is inmiddels goed in staat om zelf te peilen of ze overprikkeld raakt en heftige emoties bij te sturen. Ik ben dus blij dat ik het heb aangepakt zoals ik heb gedaan. Ook al heb ik niet vijf of tien maar misschien wel honderd keer moeten zeggen ‘joh, als je sok niet lekker zit, kun je dat ook rustig zeggen in plaats van krijsend.’ En natuurlijk alleen maar goede sokken kopen en schoenen die perfect zitten (en dan in de maten 26, 28 en 30 steeds hetzelfde model).
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 19:38:
[..]
En dat leren dat doen we dus maar ze is niet hemiddeld en ook geen robot met een knopje. En bij het ene kind gaat het aanleren van impulsbeheersing en emotieregulatie makkelijker dan bij het andere. Wat in ieder geval totaal niet helpt is als andere ouders met nauwelijks kennis van de situatie even gaan vertellen dat we het haar moeten leren. Verschrikkelijk arrogant vind ik dat vooral.
Wat maakt haar zo anders dan andere kinderen dan? Mijn oudste is ook heel gevoelig maar die stond toch echt niet te gillen als hij de roltrap spannend vond.
Tjonge ik begrijp nu het verdriet van mijn moeder, die kreeg eerst een ‘gemiddeld’ kind, toen een extreem kind, toen een ‘gemiddeld’ kind. Bij extreem kind 2 kreeg ze commentaar dat ze het verkeerd aanpakte en meer van dat soort blahblah blah en gelukkig was daar kind 3, die weer reageerde zoals verwacht op de opvoeding. Gut misschien was het dan toch niet de opvoeding? Duh.
Tegenwoordig houd ik de uitspraak van een forummer hier erin, die schreef de legendarische woorden “iedereen heeft zo zijn meninkje”.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 19:18:
[..]
Een kind kan dit echt leren, heeft niks met gevoeligheid te maken, ook gevoelige kinderen kunnen leren zich uit te drukken in woorden zodra ze voldoende kunnen praten.
Ik denk dat we tegenwoordig te veel afschuiven op dit soort zaken (gevoeligheid en andere labeltjes), maar ze gaan het niet leren als de ouders denken dat er toch niks aan kan veranderen want Pietje is nu eenmaal zo.
Daarmee creëer je een self fulfilling prophecy, je verwacht weinig van het kind en daardoor gaat het kind zich naar jouw verwachting gedragen.
En waar zeg ik dat ze het toch niet gaat leren? Waar zeg ik dat ik er toch niks aan kan veranderen? Waar zeg ik dat ze nu eenmaal zo is? Mijn kind kan het zeker leren, maar blijkbaar is ze met 5 jaar, ondanks al onze inspanningen, nog niet zo ver dat ze nooit meer een gil slaakt. Jij vult alles in voor anderen. Je hoort een half woord, ziet een bepaalde gedraging en die ouders zullen wel zus en zo zijn, hun kind een prinsje vinden en het niet opvoeden. Nare houding naar anderen toe vind ik dat.
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 19:38:
[..]
En dat leren dat doen we dus maar ze is niet hemiddeld en ook geen robot met een knopje. En bij het ene kind gaat het aanleren van impulsbeheersing en emotieregulatie makkelijker dan bij het andere. Wat in ieder geval totaal niet helpt is als andere ouders met nauwelijks kennis van de situatie even gaan vertellen dat we het haar moeten leren. Verschrikkelijk arrogant vind ik dat vooral.
Precies, alle kinderen ontwikkelen zich in verschillende tempo op verschillende gebieden. Hebben ze bv moeite met leren lezen, vinden we het heel normaal dat het kind meer tijd en begeleiding nodig heeft. Maar voor impulsbeheersing, plannen etc. leggen we alle kinderen ineens langs dezelfde lat.
Nick90 schreef op 17-08-2024 om 19:27:
[..]
Dan zou ik zeker kiezen voor een leven buiten Nederland, heb je in elk geval geen last van andermans kinderen. Ik snap het eerlijk gezegd nog steeds niet, mensen moeten sorry voor hun irritante kind zeggen tegen jou en daarna is het weer goed en is het kind niet meer irritant in jouw ogen? Excuses maken heeft alleen zin als de overlast ook meteen ophoudt anders kun je wel sorry zeggen maar als het kind gewoon door gaat heeft dat toch 0 nut?
Nee het ging erom dat mensen hier van omstanders verwachten dat ze gaan helpen wanneer hun kind hard loopt te schreeuwen.
Daarop antwoordde ik dat deze verwachting erg ver ging en dat ik het eerder andersom zou verwachten, dat jij juist omziet naar hoe het voor de omgeving is dat jouw kind zich misdraagt.
Bijvoorbeeld door sorry te zeggen als je kind zich misdraagt in een restaurant en iets te doen om het storende gedrag te verminderen.
Poezie schreef op 17-08-2024 om 19:40:
[..]
Wat maakt haar zo anders dan andere kinderen dan? Mijn oudste is ook heel gevoelig maar die stond toch echt niet te gillen als hij de roltrap spannend vond.
Geen idee, ze is nog maar 5 en heeft nog geen specifiek label, maar het zou best kunnen dat dat er op een gegeven moment wel komt. En nee, niet als excuus, wel om haar beter te begrijpen en misschien op een andere manier bepaalde dingen beter te kunnen leren die op de standaard manier niet lukken. Om haar te helpen met emoties en prikkels om te gaan. Jouw kind is niet mijn kind, dus 'ja maar mijn kind deed dit niet' zegt nul komma nul. Je weet niks van haar en ons behalve een paar losse voorbeelden, dus je mag ook je oordelen achterwege laten.
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 19:42:
[..]
En waar zeg ik dat ze het toch niet gaat leren? Waar zeg ik dat ik er toch niks aan kan veranderen? Waar zeg ik dat ze nu eenmaal zo is? Mijn kind kan het zeker leren, maar blijkbaar is ze met 5 jaar, ondanks al onze inspanningen, nog niet zo ver dat ze nooit meer een gil slaakt. Jij vult alles in voor anderen. Je hoort een half woord, ziet een bepaalde gedraging en die ouders zullen wel zus en zo zijn, hun kind een prinsje vinden en het niet opvoeden. Nare houding naar anderen toe vind ik dat.
Nicole, je hoeft jezelf niet te verdedigen hoor. Jullie meisje heeft maar geluk met ouders die geduld met haar hebben ipv haar veroordelen en haar in een mal proberen te passen.
@Nicole: trek je alsjeblieft niks aan van het domme, veroordelende gewauwel wat ik hier lees. Ik kan mijn ogen niet geloven. Wat een kortzichtigheid en oordelen. Kinderen zijn geen bestuurbare autootjes ofzo. Ze hebben een eigen karakter, je kunt je best doen en hopen dat het helpt. Garanties tot de voordeur. En echt...je excuses aanbieden omdat je kind een driftbui krijgt in de supermarkt? Wat een idioot voorstel zeg. De ouder die dit meemaakt zweet peentjes, probeert uit alle macht de situatie te verbeteren, die heeft geen seconde tijd voor de buitenwereld. Een opmerking als: "komt goed joh, straks is het vast over" zou meer op zijn plaats zijn. Als je een ouder ziet worstelen met een driftig kind vind ik excuses verwachten van een stuitende arrogantie getuigen. Bah.
Saga schreef op 17-08-2024 om 19:45:
[..]
Nicole, je hoeft jezelf niet te verdedigen hoor. Jullie meisje heeft maar geluk met ouders die geduld met haar hebben ipv haar veroordelen en haar in een mal proberen te passen.
En zo is dat!
Saga schreef op 17-08-2024 om 19:45:
[..]
Nicole, je hoeft jezelf niet te verdedigen hoor. Jullie meisje heeft maar geluk met ouders die geduld met haar hebben ipv haar veroordelen en haar in een mal proberen te passen.
Volgens mij doet niemand dat? Het is alleen voor het kind zelf niet prettig om zich niet in woorden te leren uitdrukken en te blijven hangen in gedrag dat past bij veel jongere kinderen.
Andere kinderen in de klas begrijpen haar niet, juf niet, ouders bij wie ze aan het spelen is...
Je bent niet alleen op de wereld met je kind en je zal toch in het belang van je kind moeten opvoeden en niet op basis van hoeveel geduld jij hebt en hoe prettig het voor jou is om je kind te bevestigen in alles wat ze doet.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 19:51:
[..]
Volgens mij doet niemand dat? Het is alleen voor het kind zelf niet prettig om zich niet in woorden te leren uitdrukken en te blijven hangen in gedrag dat past bij veel jongere kinderen.
Andere kinderen in de klas begrijpen haar niet, juf niet, ouders bij wie ze aan het spelen is...
Je bent niet alleen op de wereld met je kind en je zal toch in het belang van je kind moeten opvoeden en niet op basis van hoeveel geduld jij hebt en hoe prettig het voor jou is om je kind te bevestigen in alles wat ze doet.
Maar niet elk kind KAN zich in woorden uitdrukken als de emotie te hoog wordt. Niet iedereen heeft een even hoge resp. lage grens qua overprikkeling en/of onderprikkeling. We doen nu net of iedereen hetzelfde is, maar de realiteit is, dat er veel variatie is in eigenschappen.
Ik ken trouwens ook wel een aantal kinderen die nog veel extremer gedrag vertonen dan mijn dochter. Met ouders die voor zover ik kan zien prima hun best doen in de opvoeding, vaak met broertjes of zusjes die veel gemiddelder gedrag vertonen. Ik wil niet weten wat die ouders voor bagger over zich heen krijgen.
