Overlast van kinderen in verhouding tot opvoedingsstijl
Heel opvallend: eerst was er een duidelijke tendens; Kinderen moeten meer ruimte krijgen, mogen niet beperkt worden in hun vrijheid, want oh wee als je ze in hun ontwikkeling beperkt. Tegenwoordig hoor je steeds meer klachten dat kinderen vaak en veel schreeuwen en krijsen op speeltuinen en zie en hoor je langzamerhand dat het steeds vaker voorkomt dat kinderen op bepaalde plekken of feesten o.i.d. helemaal niet of beperkt worden toegestaan. Lees je door over argumenten daarvoor dan is de reden toch dat er overlast ervaren wordt van kinderen. Of van ouders die hun kinderen niet corrigeren: net hoe je het bekijkt...
Waar zijn we door geschoten?
Zien jullie dit ook? Wat vinden jullie daarvan?
Nigella schreef op 17-08-2024 om 21:50:
[..]
Ik heb niet de indruk dat de sfeer hier voor mij veilig genoeg is om serieus antwoord te geven op deze vraag.
Voor jou niet veilig? Nadat je zelf als een olifant in een porceleinkast hier tekeer gaat over andermans opvoeding, anderen beticht van een slechte ouder zijn en als je daarop aangesproken wordt er nog 10 schepjes bovenop doet? Leuk geprobeerd, dat 180 graden omdraaien, maar zeer ongeloofwaardige smoes om onder het beantwoorden van een zeer terechte en on topic vraag uit te komen.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 21:50:
[..]
Ik heb niet de indruk dat de sfeer hier voor mij veilig genoeg is om serieus antwoord te geven op deze vraag.
Ja tuurlijk hoor, eerst hoog van je ivoren torentje blazen om vervolgens te klagen over je niet veilig voelen. Mensen ervaren zo ook overlast van jou en je bijdragen lijkt me, eerst de pot roeren en het vuur opstoken om vervolgens je keutel in te trekken. Klasse.
Bakblik schreef op 17-08-2024 om 21:16:
Nigella even een oprechte vraag.
Als ik jouw posts lees in dit topic heb je nog wat jongere kinderen. In de tijd dat ik jonge kinderen had had ik niet de tijd om de hele dag op een forum te hangen en zoveel en zulke uitgebreide reacties te geven.
Ik heb nu kinderen van 19 en 22 en heb nog steeds niet de tijd om zoveel reacties te posten in zo weinig tijd. Mijn jongste knapt samen met zijn vader zijn kamer op, we zijn net terug van een week kamperen, ik moest vandaag sporten en ik heb de weekendboodschappen gedaan. Lekker barbecuen tot besluit van de vakantie. Luisterend oor zijn voor de oudste waarbij het niet zo soepel loopt met haar bijbaan. Ik kan de tijd niet vinden om zoveel reacties te geven.
Toch wel zielig voor jouw kinderen dat mama de hele dag op een forum hangt.
Of was jij die moeder die vanochtend om 10.30 haar kinderen bij het zwembad hier dropte met de mededeling: Koop voor de lunch maar een tosti of wat friet ik kom jullie om 18.00 halen! Dan had je tijd genoeg voor zoveel berichten😜
Jeetje zeg. Heel veel users (bijna iedereen) in dit topic zitten de hele tijd op haar persoonlijk te vitten en nu is het verwijt dat ze te veel reageert in dit topic?
Nigella schreef op 17-08-2024 om 21:50:
[..]
Ik heb niet de indruk dat de sfeer hier voor mij veilig genoeg is om serieus antwoord te geven op deze vraag.
Toch jammer. Het zou zo leuk zijn geweest, een gouden tip, maar in plaats daarvan een dikke duim en nepverhalen over je bluebandgezinnetje.
Wasmachine schreef op 17-08-2024 om 19:11:
[..]
Natuurlijk is het sarcastisch. Dit is een mooi voorbeeld van hoe lastig het is als je een gevoelig kind hebt dat meer tijd nodig heeft om te leren emoties te reguleren. Als ouder doe je ontzettend je best om er aan te werken maar anderen vinden dat jouw kind het al moet kunnen omdat andere kinderen het ook kunnen.
In het voorbeeld van een kind dat op die leeftijd nog om dergelijke wissewasjes gaat gillen ipv praten, zou ik ook op een gegeven moment streng worden en stoppen met zalvend praten.
En ja, dat kan behoorlijk streng zijn. "luister, ik wil dat gegil NIET meer horen. Als er iets is heb je een mond en kun je praten. Doe je dat niet, draaien we rechtsomkeert en gaan naar huis". Uiteraard is daar al wel een proces aan vooraf gegaan vanaf veel jongere leeftijd. Maar tegen de tijd dat iemand haar leeftijd heeft, zou dat wel bekend moeten zijn en ja, dan krijgt zij een consequentie daarvoor.
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 19:31:
[..]
En je neemt maar even flink oordelend aan dat we haar dat niet aan het leren zijn? Denk je dat ik zelf een kleuter ben, dat ik niet zou snappen dat ik haar moet leren om uit te spreken wat er is? Jemig zeg, wat een domme reactie.
Ja, ze kan praten.
Nee, ze is geen gemiddeld kind. Zoals heel veel kinderen geen gemiddelde kinderen zijn.
Sommige mensen hadden in hun opvoeding iets meer inlevingsvermogen aangeleerd mogen krijgen.
Nooit gehoord van consequenties verbinden aan gedrag ipv maar blijven herhalen dat gillen niet de bedoeling is? Ik bedoel, ze voelt er niks van, merkt er niks van, haar wereldje draait lekker door of ze nu gilt of niet. Laat haar dan maar merken dat gillen leidt tot een gevolg waar ze zelf last van heeft. Pas als ze er zelf last van krijgt (want gevolgdrager) zal ze er blijkbaar genoeg nut van inzien om iets te veranderen. En tot die tijd, wat zal het haar boeien?
Diyer schreef op 17-08-2024 om 22:29:
[..]
In het voorbeeld van een kind dat op die leeftijd nog om dergelijke wissewasjes gaat gillen ipv praten, zou ik ook op een gegeven moment streng worden en stoppen met zalvend praten.
En ja, dat kan behoorlijk streng zijn. "luister, ik heb wil dat gegil NIET meer horen. Als er iets is heb je een mond en kun je praten. Doe je dat niet, draaien we rechtsomkeert en gaan naar huis". Uiteraard is daar al wel een proces aan vooraf gegaan vanaf veel jongere leeftijd. Maar tegen de tijd dat iemand haar leeftijd heeft, zou dat wel bekend moeten zijn en ja, dan krijgt zij een consequentie daarvoor.
Dat is makkelijk ja, bij een kind dat herhaaldelijk gilt bij een uitstapje dat je alleen met dat kind maakt. Gil je om elk wissewasje in de kinderboerderij? Dan kun je je hier niet gedragen zoals het hoort, mensen en dieren hebben er last van, dus we gaan we naar huis. Zo doe ik dat net zo.
Maar wat als een kind niet voortdurend bij hetzelfde gilt, maar gemiddeld 1x per dag, bij heel verschillende dingen? En als het niet tijdens een leuk uitstapje is met enkel dit ene kind, maar bijv onderweg naar school, bij het omkleden voor de zwemles of met het hele gezin in de Efteling? Ga je dan na 1x gillen terug naar huis?
Diyer schreef op 17-08-2024 om 22:33:
[..]
Nooit gehoord van consequenties verbinden aan gedrag ipv maar blijven herhalen dat gillen niet de bedoeling is? Ik bedoel, ze voelt er niks van, merkt er niks van, haar wereldje draait lekker door of ze nu gilt of niet. Laat haar dan maar merken dat gillen leidt tot een gevolg waar ze zelf last van heeft. Pas als ze er zelf last van krijgt (want gevolgdrager) zal ze er blijkbaar genoeg nut van inzien om iets te veranderen. En tot die tijd, wat zal het haar boeien?
Waar haal je al die aannames over mijn opvoeding en de achtergrond van het gedrag van mijn kind vandaan? Waarom blijf je alles zo negatief invullen, terwijl je er geen idee van hebt hoe het er precies aan toe gaat en je mijn kind nog nooit gezien hebt? Natuurlijk heb ik gehoord van consequenties aan gedrag verbinden en doe ik dat ook waar dat kan en werkt. Bij mijn oudste twee (die niet om dit soort dingen gillen maar waar ook genoeg aan op te voeden valt) en bij mijn jongste. En misschien moet je je eens verdiepen in emotieregulatie als je denkt dat het puur een kwestie van 'wat zal het haar boeien' is en ze het lekker expres doet.
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 22:42:
[..]
Dat is makkelijk ja, bij een kind dat herhaaldelijk gilt bij een uitstapje dat je alleen met dat kind maakt. Gil je om elk wissewasje in de kinderboerderij? Dan kun je je hier niet gedragen zoals het hoort, mensen en dieren hebben er last van, dus we gaan we naar huis. Zo doe ik dat net zo.
Maar wat als een kind niet voortdurend bij hetzelfde gilt, maar gemiddeld 1x per dag, bij heel verschillende dingen? En als het niet tijdens een leuk uitstapje is met enkel dit ene kind, maar bijv onderweg naar school, bij het omkleden voor de zwemles of met het hele gezin in de Efteling? Ga je dan na 1x gillen terug naar huis?
Nee, niet, want haar gedrag heeft effect op anderen. Maar iedere keer waar het wel kan, zal ik dat zeker doen. En desnoods ga ik in het vooruit werken. Ik bedoel, een dergelijke consequentie komt na een lange aanloop van uitleggen, voordoen, nog eens uitleggen, maar dan op een gegeven moment dus echt waarschuwen en consequenties aan verbinden. Dat komt dus niet zomaar uit de lucht vallen en is ook besproken met partner. Het heeft dus niet zoveel zin om ad hoc ineens een u bocht te maken, maar je bedenkt een strategie die je ook van te voren hebt gedeeld met je kind. En dat kan best doorwerken naar later, als je op het moment iets niet kunt doen. Ga maar tellen, als ik je vandaag 3 x heb horen gillen om onzin, mag je niet dat half uurtje televisie kijken voor het naar bed gaan. En dan neem je voor de grap een onzin en een zin lijstje door: wanneer mag je gillen? Als je wordt gestoken door een bij. Als er brand is. Als iemand je aanvalt. Ok, en wanneer is het onzin en kun je je mond gebruiken? Nou, laat kind zelf maar met voorbeelden komen, want dat weet ze dondersgoed.
Ga daar maar op trainen en stop met de zoveelste keer uitleggen. Ik ben uit de jonge kinderen en het is voor mij een langere tijd geleden. Maar dan ga je een creatieve manier zoeken en betrek haar erbij in het waarom en wat je wél verwacht en handel er dan naar. Maar ze zal het waarschijnlijk zelf vooral balen moeten gaan vinden, want nu maakt het voor haar helemaal geen enkel verschil.
Schiet een eind op joh, met je hooghartige toon. 'Ga daar maar op trainen', terwijl je mij en mijn kind totaal niet kent en keer op keer van alles wat niet klopt aan het invullen bent over onze opvoeding?
Diyer schreef op 17-08-2024 om 22:53:
[..]
Nee, niet, want haar gedrag heeft effect op anderen. Maar iedere keer waar het wel kan, zal ik dat zeker doen. En desnoods ga ik in het vooruit werken. Ik bedoel, een dergelijke consequentie komt na een lange aanloop van uitleggen, voordoen, nog eens uitleggen, maar dan op een gegeven moment dus echt waarschuwen en consequenties aan verbinden. Dat komt dus niet zomaar uit de lucht vallen en is ook besproken met partner. Het heeft dus niet zoveel zin om ad hoc ineens een u bocht te maken, maar je bedenkt een strategie die je ook van te voren hebt gedeeld met je kind. En dat kan best doorwerken naar later, als je op het moment iets niet kunt doen. Ga maar tellen, als ik je vandaag 3 x heb horen gillen om onzin, mag je niet dat half uurtje televisie kijken voor het naar bed gaan. En dan neem je voor de grap een onzin en een zin lijstje door: wanneer mag je gillen? Als je wordt gestoken door een bij. Als er brand is. Als iemand je aanvalt. Ok, en wanneer is het onzin en kun je je mond gebruiken? Nou, laat kind zelf maar met voorbeelden komen, want dat weet ze dondersgoed.
Ga daar maar op trainen en stop met de zoveelste keer uitleggen. Ik ben uit de jonge kinderen en het is voor mij een langere tijd geleden. Maar dan ga je een creatieve manier zoeken en betrek haar erbij in het waarom en wat je wél verwacht en handel er dan naar. Maar ze zal het waarschijnlijk zelf vooral balen moeten gaan vinden, want nu maakt het voor haar helemaal geen enkel verschil.
Dat is Triple P en zelfs Jeugd en Gezin is daar vanaf gestapt. Het zal vast werken bij gemiddelde kinderen, maar het is in dit geval geen willen maar kunnen. Plus dat je voor het opleggen van de straf weer een heel nieuwe episode triggert en wat voor straf ga je daar dan voor geven?
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 22:56:
Schiet een eind op joh, met je hooghartige toon. 'Ga daar maar op trainen', terwijl je mij en mijn kind totaal niet kent en keer op keer van alles wat niet klopt aan het invullen bent over onze opvoeding?
Joh, je hebt het zelf over iedere keer maar weer uitleggen dat je gilt in de (weet even niet meer waar) en niet tijdens de x. Denk je dat er iets mis is met haar oren, waardoor je dat maar blijft herhalen? En hoe succesvol is het? Niet zo he.
Tijd om het over een andere boeg te gooien wellicht?
Diyer schreef op 17-08-2024 om 23:06:
[..]
Joh, je hebt het zelf over iedere keer maar weer uitleggen dat je gilt in de (weet even niet meer waar) en niet tijdens de x. Denk je dat er iets mis is met haar oren, waardoor je dat maar blijft herhalen? En hoe succesvol is het? Niet zo he.
Tijd om het over een andere boeg te gooien wellicht?
Misschien is het wel tijd voor een andere benadering maar dat hoeft niet noodzakelijk straf te zijn. Bij mijn zoon bleek o.a. hulp bij prikkelverwerking bijvoorbeeld te helpen. Ik was ook streng maar bleek te straffen om iets waar hij niets aan kon doen en waar hij specialistische hulp bij nodig had. Wat dit kind nodig heeft kunnen wij niet inschatten.
Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 22:56:
Schiet een eind op joh, met je hooghartige toon. 'Ga daar maar op trainen', terwijl je mij en mijn kind totaal niet kent en keer op keer van alles wat niet klopt aan het invullen bent over onze opvoeding?
Nou echt hè? Ben net bijgelezen, ik wil je even een hart onder de riem steken: je doet wat je kunt als ouder.
Wat een ontzettend gebrek aan compassie lees ik hier, beweren dat ouders individualistisch zijn en zich alleen maar bekommeren om hun prinsje en prinsesje en zich niet eens verontschuldigen voor het opstandige gedrag van hun zogenaamde prins(esje).
Wat denk je waar een gemiddelde ouder continu mee bezig is? Met opvoeden, bijvoorbeeld met het zweet op de rug van schaamte, wanneer ze midden in de supermarkt met een krijsende peuter staan.
Wanneer is iets overlast? Die ouder in de supermarkt is zich juist enorm bewust van het volume wat de telg produceert. Alles is er dus voor de ouder op gericht om het kind zo snel mogelijk weer tot bedaren te brengen, in de hoop de overlast voor de omstanders tot een minimum te kunnen beperken.
Maar nee, dat is niet genoeg, want dat wordt kennelijk niet automatisch begrepen en dien je er dus voor de duidelijkheid ook nog excuses voor te moeten maken. Zo weinig inlevingsvermogen hebben sommige mensen, te oordelen naar sommige posts. En dan praten over individualistische ouders, de omgekeerde wereld.
Maar kennelijk heeft de betreffende poster een geruchtmakend verleden hier?
Diyer schreef op 17-08-2024 om 22:53:
[..]
Nee, niet, want haar gedrag heeft effect op anderen. Maar iedere keer waar het wel kan, zal ik dat zeker doen. En desnoods ga ik in het vooruit werken. Ik bedoel, een dergelijke consequentie komt na een lange aanloop van uitleggen, voordoen, nog eens uitleggen, maar dan op een gegeven moment dus echt waarschuwen en consequenties aan verbinden. Dat komt dus niet zomaar uit de lucht vallen en is ook besproken met partner. Het heeft dus niet zoveel zin om ad hoc ineens een u bocht te maken, maar je bedenkt een strategie die je ook van te voren hebt gedeeld met je kind. En dat kan best doorwerken naar later, als je op het moment iets niet kunt doen. Ga maar tellen, als ik je vandaag 3 x heb horen gillen om onzin, mag je niet dat half uurtje televisie kijken voor het naar bed gaan. En dan neem je voor de grap een onzin en een zin lijstje door: wanneer mag je gillen? Als je wordt gestoken door een bij. Als er brand is. Als iemand je aanvalt. Ok, en wanneer is het onzin en kun je je mond gebruiken? Nou, laat kind zelf maar met voorbeelden komen, want dat weet ze dondersgoed.
Ga daar maar op trainen en stop met de zoveelste keer uitleggen. Ik ben uit de jonge kinderen en het is voor mij een langere tijd geleden. Maar dan ga je een creatieve manier zoeken en betrek haar erbij in het waarom en wat je wél verwacht en handel er dan naar. Maar ze zal het waarschijnlijk zelf vooral balen moeten gaan vinden, want nu maakt het voor haar helemaal geen enkel verschil.
Een consequentie uitstellen naar een later tijdstip? Een consequentie die ook nog eens niks met het ongewenste gedrag te maken heeft? Dus kind gilt 2x 's ochtends en 1 x 's middags en mag daarom 's avonds geen tv kijken? Als je dan toch wil straffen sla je hiermee wel heel erg de plank mis.
