Ouderschap en de maatschappij

Kleinezelfstandige

Dan mag je ook gelijk alle mensen die emigreren hun geld terugvragen...

Beperkte economische blik

hm, op deze manier wordt er alleen met een economische blik naar mensen gekeken, dat lijkt me heilloos. Alleen maar 'voor wat hoort wat'?

Een mens is toch heel wat meer dan wat-ie financieel kost en vervolgens opbrengt?

Massi

Tja mijn man verdient meer dus is het bij ons inderdaad rendabeler dat ik minder werk omdat allebei fulltime werken wij teveel vinden. Nu is het dus 1,5.

Maar het maakt voor het weggegooid zijn van het geld natuurlijk niet uit of dit wordt gedaan door de man (die minder of niet werkt) of de vrouw. Ik denk dat pas als goede banen ook gedaan kunnen worden in vier dagen je meer het 2 x 4 model gaat krijgen. Zolang dit moeilijk is zal dus meestal een van beide fulltime gaan werken om zo hoog mogelijk te werken en zo doende zoveel mogelijk geld te verdienen en zal de ander partime gaan werken.

Beide fulltime werken vinden wij en veel nederlanders teveel van het goede om goed te kunnen combineren met de zorg voor de kinderen.

Klaver

nou dat vind ik dan weer geen goed plan. Daarmee werp je een flinke drempel op en wordt het weer dat studeren voor de rijken wordt.

Nee fraz

Juist ook de rijken (goedbetaalden) betalen hun studie terug!

vraag je dan ook mensen die geen baan op hun niveau kunnen vinden om hun studie terug te betalen?
Of mensen die eruit bezuinigd worden, om toch door te betalen?

Kleine zelfstandige

nee, ik wil gewoon even doordenken over hoe je dat in de praktijk aan zou moeten pakken. Het lijkt een heel simpel idee, maar heeft best wel radicale gevolgen voor een maatschappij. En aangezien jij hierover een duidelijk idee heeft, wil ik graag jouw versie van hoe de maatschappij dat precies in werking zou moeten zetten.

Zou fijn zijn het niet gelijk op een persoonlijke noot te gooien.

Maar klaver

als je weinig geld hebt of uit een armer gezin komt is de drempel te hoog om te gaan studeren als je je gehele studie moet terug betalen. Dit geldt niet voor mensen uit een rijker milieu daarvan betalen de ouders de studie wel. Daarom wordt studeren dan meer voor de rijken.

Fraz

We hebben het hier niet over de studiebeurs waarvan je ook collegegeld betaalt. Het gaat om veel grotere bedragen (hoogte is afhankelijk van je studie). Bedragen waar geen enkele student (rijk of arm) mee wordt geconfronteerd.

Terugbetalen komt pas aan de orde wanneer iemand een baan heeft. het lijkt me ook logisch daar inkomensgrenzen aan te koppelen, Ik zie trouwens wel dat aan de uitvoering heel veel haken en ogen zitten. Ben er om die reden ook niet echt voor. Maar wanneer de discussie wordt geopend om mensen die niets met hun studie doen, te laten betalen, dan denk ik: laat alle academici gezamenlijk de universiteit bekostigen.

Klaver

ben het wel met je eens dat je niet kunt maken om alleen de mensen die niets met hun studie doen te laten betalen maar dat het of niemand of iedereen is.

Maar als je zo'n grote schuld krijgt door een studie wordt het toch wel een grote drempel om aan een studie te beginnen.

Bromvlieg

"hm, op deze manier wordt er alleen met een economische blik naar mensen gekeken, dat lijkt me heilloos. Alleen maar 'voor wat hoort wat'? Een mens is toch heel wat meer dan wat-ie financieel kost en vervolgens opbrengt?"

Helaas heb ik op een heel harde manier ervaren dat onze maatschappij helaas alleen maar naar de mens kijkt als geld-binnen-brenger. Je hebt maar geld binnen te brengen (of een partner te hebben die dat voor jou en je gezin doet, en dan houden we het emancipatieverhaal even buiten beschouwing). Lukt dat niet, dan maak je heel rare dingen mee.
Ik heb mijn best gedaan om die economie draaiende te houden en om twee nieuwe economiedraaiertjes op te voeden. Nu ik daar tijdelijk niet toe in staat ben, gebeuren er dingen waar ik enorm van geschrokken ben en waardoor ik alleen maar kan concluderen dat wij mensen alleen mogen dienen om te werken.
Natuurlijk is werken belangrijk, maar het heilige werk heeft nu zo'n groteske status aangenomen, dat degene die niet mee kan rennen steeds vaker kapot gemaakt wordt door instanties, bedrijven en zo.
Gelukkig zijn er in deze samenleving ook nog steeds mensen die in ménsen geloven, maar die kunnen weinig meer beginnen tegen deze trend.

Dus ja, er wordt alleen maar met een economische blik naar mensen gekeken.

Belasting

Wanneer je door je studie een goede baan en een hoger salaris hebt dan zonder, dan betaal je je studir toch al terug doordat je meer inkomstenbelasting betaald?

Jaymza

Kleine zelfstandige

"Jammer dat jullie zo negatief (en zo naief) zijn! Heb je wel eens bedacht dat alles wat wij hier aan welvaart en zorg hebben (en dat is veel meer dan in bijna willekeurig ieder ander land?) opgebracht moet worden?"

Ik begrijp je posting en je hebt zeker een punt. Maar toch, het is minder vanzelfsprekend en "peaches and cream" dan je denkt. Voor de gemiddelde Nederlander is het meestal wel goed geregeld. Maar het kalft steeds verder af en er zijn steeds meer mensen die hier tegenaanlopen. Vooral als je gezinnetje niet helemaal doorsnee is, kan je de raarste toestanden meemaken... Wat trouwens ook weer ten koste kan gaan van je arbeidsinzet...
Het Amerikaanse systeem is niet prettig, maar ik vermoed dat wij daar ook heen gaan. Stel je voor dat er geen winst meer wordt gedraaid in de zorg, dat wil je toch niet? *ja, ik ben sarcastisch*

Nee, deze maatschappij is niet meer zo ideaal voor steeds meer mensen. Natuurlijk hoeven we niet in de watten te worden gelegd en is er een stukkie eigen verantwoordelijkheid! Maar steeds meer mensen lopen keihard vast in onze beroemde welvaart, en niet alleen de minima en kneuzen!
Een goede, passende woning bijvoorbeeld, wordt steeds onbereikbaarder. Niet alleen voor de minima, die dankzij recente regels minder keus hebben gekregen, maar ook voor de betere verdieners, die nu niet meer sociaal mogen huren, maar voor wie vrije sector onbetaalbaar en kopen onbereikbaar is geworden. Erg lullig voor mijn ouders, die zo graag van hun grote huis afwillen en iets kleiners zoeken... Als ze nu vrij gaan huren, en mijn pa overlijdt, dan mag ma opnieuw inpakken want ma kan het dan niet meer betalen. Mind you, pa loopt tegen de 80 en ma is ook niet zo piep meer... Zelf zit ik vast met twee puberjongens op een te klein flatje... Ook niet ideaal.

Ik weet nog wel een mogelijke oorzaak waarom zorgende ouders liever thuisblijven dan gaan werken. kijk eens naar de reistijden om op je werk te komen... Ooit (1990?) heb ik een blauwe maandag in de WW gezeten en werd me dreigend verteld dat ik óók werk moest aannemen dat 1/2 uur reizen was. Ik kreeg werk met 3 kwartier reizen, no problem maar tegenwoordig schijnt die norm flink opgetrokken tr zijn. Ik hoor over mensen die noodgedwongen werk moeten kiezen met een reistijd van >1 uur (enkele reis) wegens files. Ik heb een kennis die een hemelsbreed klein stukje niet binnen een uur kan overbruggen. En ondertussen vreet ze zich op van de stress om wat haar pubers uitvreten... Hoezo, stress, hoezo, alleen nog thuis om te eten en te slapen, hoezo, ontsporende pubers? Ik heb een paar keer het genoegen gehad in de spitstrein van Hilversum naar Almere te mogen staan, dat wil zeggen: als ik het geluk had binnen te komen want niet iedereen op het perron paste erin. Ik vond het een haast traumatische ervaring... Stel dat je dit elke dag moest doen! 's Ochtends en 's avonds, als (letterlijk) sardientjes in blik... Als de treinen niet vertraagd zijn of vastvriezen...

Ik kan me heel goed voorstellen dat een hoogopgeleide moeder, die kleine kinderen heeft, besluit die ellende (files, treinen als sardienblikjes) even te skippen en zich wil richten op haar gezin, dat ze niet heeft om alleen 's avonds en in het weekend even te mogen zien, ook al is er de luxe van 24/7 oppassende vangnetten en goed functionerende poetshulpen.
Er is niks mis met werken, maar zoals ik al zei, het begint soms krankzinnige vormen aan te nemen wat je er allemaal voor over moet hebben om een keurige werknemer te zijn en te voldoen aan de eisen. Ik vind elke dag als een sardientje in de trein staan en als je überhaupt nog op het balkon gepropt kan worden en anders wachten op de volgende propvolle trein, of uren in de file staan voor je eindelijk thuis bent, een voorbeeld van die krankzinnige vormen. En dan bedoel ik dus niet incidenteel, maar echt dagelijks!

Loodgieter

Ik heb niet het hele draadje gelezen maar bleef even hangen bij de posting van ledlampje

"een loodgieter verdient veel minder dan iemand die hoog is opgeleid"

Dat kon nog wel eens aardig mee(of tegen)vallen. Veel hoogopgeleiden hebben helemaal niet zo'n wereldsalaris, terwijl een goeie vakman een dikbelegde boterham kan verdienen.

Mijn vriend heeft zijn studie nooit afgerond en is vervolgens vanuit de uitkering via een of ander opleidingsproject voor werklozen in de IT beland. Laatst verzuchtte hij weer eens dat het toch jammer was dat hij zijn studie niet had afgemaakt. Toen wees ik hem erop dat zijn vrienden die dat wel hadden gedaan en nu als vertaler de kost moesten zien te verdienen het financieel in elk geval een stuk minder hadden.

En ik ken nog een mooi verhaal, van twee broers. De oudste braaf en oppassend, de jongste een kwajongen die niet wou deugen. Oudste doet goed zijn best op school, gaat daarna rechten studeren en wordt (sociaal) advocaat.
Broer deugniet ondertussen wordt wegens tegenvallende schoolresultaten en algeheel gelanterfant door vader toegesproken "zo wordt het niks, kom jij maar bij mij in de zaak" - aldus geschiedt, en zoon neemt t.z.t. het bloeiende schildersbedrijf over.

Driemaal raden wie er het meest verdient ...

Groeten,

Temet

Zelazny

"Die studie betaalt zich in zo veel meer aspecten terug dan alleen maar die ene baan waarvoor je die ene opleiding nodig hebt."

Lieverd, je hebt hélemaal gelijk, maar het past helaas niet in het plaatje dat een mensch vooral geld moet opbrengen en vooral niet moet kosten...!

Maar zelazny

Mij lukt dat ook allemaal met louter mavo en mbo, en mijn man kan dat allemaal met alleen mavo. Knap he!

Kleine zelfstandige

"Misschien trouwens zou in het systeem wat ik voor ogen heb alles juist beter zijn voor Fladder ..."

Dank je Ik heb nog wel meer noten op mijn zang
Het is bekend dat er klauwenvol geld over de balk wordt gesmeten Wat ik graag zou willen zien is alles per individu bekijken. De stemming is nu te erg "niet zeiken maar werken". Persoonlijk zou ik, na mijn herstel, gebaat zijn bij gerichte herscholing (en dan niet in het loempiavouw-genre, maar een keuze maken uit mogelijkheden die binnen mijn competenties liggen, rekening houdend met eventuele beperkingen én talenten).
Als ik het algemener stel: ik heb geen idee of het te realiseren is, maar het hele "jij moet werken"-systeem moet sterk op de schop. Ik heb al vaker verteld over een vriendin in de bijstand, HBO-niveau, die telkens weer naar een sollicitatiecursus werd gesommeerd waar ze toegesproken werd alsof ze een niet Nederlands sprekend, zwakbegaafd meisje was in plaats van een vrouw die al behoorlijk het klappen van de zweep kende, maar helaas knetterende pech had gehad. Ze mocht een bepaalde module niet meer halen "want dan bent u niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt". Hoezo, paard achter de wagen... Dat soort geneuzel moet absoluut GESTOPT worden!
De verhalen over vage reïntegratiebedrijfjes kennen we ook allemaal. Regelmatig verschijnen er berichten over in de media, wat dat allemaal aan gemeenschapsgeld kost en hoeveel (sorry, hoe weinig) het eigenlijk oplevert.
Iemand die uitvalt wegens ziekte of reorganisatie en niet direct aan het werk komt, zou niet meteen moeten worden toegesproken als een potentiële fraudeur. En dat gezeur over NUGgers (vaak ook thuisblijfmoeders die weer aan de slag willen), die nergens recht op hebben en het zelf maar moeten zien uit te vinden, moet ook eens stoppen.

De bezem moet er door, en dan niet door allerlei kraantjes dicht te draaien, blind te zijn voor eventuele gevolgen voor de betrokkenen en dat soort dingen. Nee, het moet veel meer op het individu gericht zijn. Een herintredende thuisblijfmoeder (NUGger die nergens recht op heeft) mag van mij best een handje geld voor bij-, her- of omscholing als dat nodig is. Een bijstander die zich wil omscholen moet dat zonder problemen kunnen (dit scheelt per gemeente, soms gaat het makkelijk, maar sommige gemeenten zijn echt gruwelijk) en niet aan het sneeuwvegen worden gezet.
Ik ga het weer op mezelf betrekken. Ik heb als NUGger alles zelf moeten uitzoeken en had nergens recht op. Een kennis met een reïntegratiebedrijf speciaal voor "lastige gevallen" is maanden op zoek geweest naar een ingang voor scholing, zodat ik een betere basis kreeg. Overal was het nul. Soms waren er wel projecten, maar die waren vooral voor jongeren, allochtonen en gehandicapten. Ze kon niks voor me doen, en ik weet niet wie er meer gefrustreerd was: zij of ik. Ik heb me jaren in de raarste bochten gewrongen om onafhankelijk mijn eigen broek te blijven ophouden. Daar betaal ik nu een heel harde prijs voor die "de gemeenschap" uiteindelijk meer zal kosten dan hulp bij reïntegratie binnen mijn grenzen en mogelijkheden (en die broek ligt inmiddels voorlopig op mijn schoenen).
Mijn verhaal is niet uniek. En zo klooit men voort...

Ik denk: als men het reïntegratieverhaal eens aanpakt. En dan realistisch kijken naar de mogelijkheden van de indiciduele mensch, en niet naar mogelijkheden om de mensmachine zo snel mogelijk weer de maatschappij in te schoppen om weer lucht in de economie te kloppen en geld in de zakken van de groten (want wees eerlijk, je kan uit idealisme in de zorg gaan werken, maar dat is ook lopende bandwerk geworden)...

Daar is ontzettend veel voor nodig. Een mentaliteitsomslag, een cultuuromslag misschien wel, waarvan ik vermoed dat dat heel moeilijk zal worden. Maar ik vermoed dat, áls het lukt om dit soort dingen werkelijk efficiënter te maken, gebaseerd op de mensen en niet op luchtkastelen, dat er dan wel eens stukken minder gesneden hoeft te worden in andere belangrijke zaken...!

Misschien hebben we dan niet meer een enórme economie waarin de bomen tot in de hemel moeten groeien, maar als de lucht eruit is geklopt zullen we ontdekken dat dat een stuk steviger voelt, en dat kleinere boompjes die de hemel niet raken, ook best wel fijn zijn...!

Maar nu droom ik wel héél erg, denk ik...!

Ik haat mensen die hun zin niet af...

"Het is bekend dat er klauwenvol geld over de balk wordt gesmeten"
Zet daar even achter: "bij reïntegratieprojecten"...

Nou zelany en kleine zelfstandige

hopelijk zijn dat dingen die je toch ook leert buiten je studie om. Ik heb nooit gestudeerd alleen maar een MBO-tje gedaan. Dat zou dus betekenen dat ik deze dingen niet zou kunnen ?

Er zit ook best wel dingen in die Kleine Zelfstandige zegt maar aan de andere kant heb je ook niets aan een arts die tegen zijn zin in (want ooit verkeerde studie gekozen als 18 jarige) blijft doorwerken als arts omdat hij anders zijn peperdure studie moet terug betalen. Stel dat zo'n iemand dan weer een werkplek bezet houdt van iemand die staat te springen om die werkplek dat is toch ook niet de bedoeling lijkt mij.

Die tegenstelling bestaat niet

Ik begrijp niet zo goed dat mensen zich hier in kampen scharen. Het is helemaal geen tegenstelling. Zolang er geen beter systeem wordt uitgevonden, draait de maatschappij OP geld (misschien dus niet OM geld, da's weer iets anders). Dat betekent dat werkenden belasting opbrengen die verdeeld wordt over alles en iedereen. Mensen die wel lang en duur studeren, maar daarna nauwelijks meer werken, kosten de maatschappij (en dat zijn wij) veel geld. Dat mag. Maar geld is eindig. Wat je hier uitgeeft, kun je daar niet meer instoppen. Het is een kwestie van keuzes maken.
Ik zie geen tegenstelling. Fladder heeft gelijk: de reintegratiemarkt moet op de schop. Mijn man werd er ook immer aangesproken als halve gare analfabeet, terwijl hij universitair geschoold is en zes talen spreekt. Izar heeft ook gelijk, het draait niet om WAT iemand gaat doen (ik doe nu ook iets anders dan waarvoor ik gestudeerd heb), maar DAT iemand iets gaat doen.
Ik begrijp absoluut niet wat er nu zo vreselijk is aan het idee dat iedereen die dat kan, moet werken. Werken is niet heilig. De meeste werkenden zouden best willen minderen of iets anders gaan doen of zelfs stoppen. Werken is niet alleen niet zaligmakend, het is ook niet bijster interessant voor de meesten, of je moet het grote en zeldzame geluk hebben dat je iets doet waar je je ziel en zaligheid in kwijt kunt. De meeste werkenden hebben dat niet. Toch werken ze. Werk is niet leuk, wel hartstikke noodzakelijk als we de verzorgingsstaat overeind willen houden. Zo simpel is het.
En iemand hierboven zei "we moeten misschien niet willen dat de bomen in de hemel groeien" - pardon? Waar haalt men toch het idee vandaan dat mensen werken omdat ze zo nodig alles moeten hebben? Ik werk om mijn huis en boodschappen te kunnen betalen. En zo zijn er miljoenen in Nederland. Beetje simplistisch om maar te impliceren dat we allemaal teveel willen.
Kortom, ik heb nog geen argument gelezen dat mij ervan overtuigt dat thuisblijven na je studie volledig en alleen maar de zaak is van de thuisblijver.
Groetjes
Massi

Bijna iedereen

volgt toch tegenwoordig nog vrij lang een of andere opleiding. Ook met vmbo-mbo kun je toch tot ver na je 18e onder de pannen zijn, en dus ook veel geld kosten. Kortom bijna iedereen zou dan opleidingskosten moeten terugbetalen, en dus kun je misschien net zo goed de belasting daarvoor gebruiken. Lijkt mij. Positieve werkstimulerende maatregelen zoals kinderopvang en het tegengaan van leeftijdsdiscriminatie lijken me zinniger.

Reintegratie

Ruim 6 jaar geleden werd ik door een ongeluk afgekeurd voor 80%. Ondanks HBO+ niveau was ik onbemiddelbaar, niet reïntegreerdbaar. Na herkeuring was ik 35-45% afgekeurd. Van het UWV mocht ik wel een curusu oid doen mits het hoogstens MBO niveau was, want ik had al een HBO-opleiding.
Ik ben omgeschoold en heb uit eigen zak een HBO-opleiding betaald (16.000 euro). Nu sinds 2 maanden in ZW door andere lichamelijke klachten. Van het UWV moet ik gaan omscholen op MBO-niveau en een reïntegratietraject in. Ziekenhuisonderzoeken lopen nog, de insteek is nog steeds dat ik zal herstellen, maar hoogstwaarschijnlijk niet binnen een maand.
UWV, reïntegratie, het is mij wel duidelijk dat je het daar niet van moet hebben.

Zelazny

Had ik al verteld dat ik van je hou...?

Praktisch

Wat Asa zegt lijkt me inderdaad zinniger.

Vroeger kon men nog jaren op kosten van de staat studeren, en twee studies doen. Dat kan nu allang niet meer, het is al aan banden gelegd. Waar ik het ook mee eens ben.

Maar zolang het nog duurder is om de kinderopvang te betalen dan je als inkomen binnenbrengt, dan zul je de nederlandse vrouw niet zo snel en masse aan het werk krijgen. En dan kun je met strafmaatregelen komen, waardoor je toch een hoge drempel legt op het studeren (net zoals mijn moeder vroeger, ga jij nou maar gewoon werken, over een paar jaar heb je toch kinderen, en moet je ophouden, dus doorleren heeft geen enkele zin.).

Ik zou voorstellen dat we net als in frankrijk een ouderschapsverlof mogelijk maken van 3 jaar per kind met behoud van het recht op je baan. Zo kunnen moeders er een aantal jaar uit om voor hun kleine kinderen te zorgen, maar makkelijk weer terug het werktraject in. Dit in combinatie met betaalbare kinderopvang.

Pelle

http://www.ameli.fr/assures/droits-et-demarches/par-situation-personnelle/vous-allez-avoir-un-enfant/le-conge-parental-d-8217-education.php

Ik weet niet hoe goed je frans is, maar hier kun je er wat info over vinden.

Het betekent niet dat alle moeders gelijk geheel stoppen met werken, het geeft je ook het recht om tegen de werkgever te zeggen dat je gedurende die 3 jaar 80 procent wilt werken, of 50. En het resultaat van het franse systeem mag er zijn, want in frankrijk was vorig jaar het percentage voltijd werkende moeders 80 procent, tegen 20 procent in Nederland. Ik denk dus dat het in totaal meer oplevert dan kost, ook voor de werkgevers!

Pelle - korte uitleg

Moeders (die langer dan een jaar bij een bedrijf in dienst zijn), kunnen gedurende 3 jaar na de geboorte kiezen hoeveel ze werken, tussen 0 en 100 procent.

Ik ben 4 maanden thuisgebleven na de oudste, en ben toen voor 80 procent aan de slag gegaan. Na de 2e ben ik 6 maanden thuisgebleven, en toen ook weer 80 procent. Je kunt er ook voor kiezen om 3 jaar thuis te blijven. Maar, aangezien de kinderopvang niet zo duur is in Frankrijk, kiezen veel vrouwen ervoor om toch weer eerder aan de slag te gaan.

Zelazny

Natuurlijk is de huizenmarkt totaal verziekt, en hoogstwaarschijnlijk hebben ook wij een te hoge hypotheek. Dat is toch lichtelijk bezijden het punt. Die hypotheek is misschien tweehonderd euro te hoog. Laten we heel royaal zijn en zeggen: driehonderd. Driehonderd euro zou geen hele weekdag verschil maken qua werktijden. Het zou zeker een vrije middag opleveren, en dat zou fijn zijn.
Ik had het eigenlijk over de belasting, je weet wel, die ruim veertig procent die werkenden opbrengen. Als je trouwens alle vormen van belasting bij elkaar optelt, betalen we nog veel meer dan alleen die veertig procent. De overheid geeft dat geld weer uit, voor een groot deel aan dingen waar wij allen behoefte aan hebben en het over eens zijn: onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur etc. Als je deel uitmaakt van de maatschappij, geniet je als vanzelfsprekend van de hierboven beschreven overheidsuitgaven. Is het dan zo idioot om van alle burgers die daartoe in staat zijn, te verwachten dat zij werken om iets tegenover al die diensten te stellen? Ik hoor graag waar ik fout zit.
Groetjes
Massi
PS: Lieve Fladder, dit gaat niet over jou of over al die anderen die noodgedwongen aan de zijlijn staan. Wie weet of ik niet ooit de verzorgingsstaat nog hard nodig zal hebben. Ik hoop alleen dat die er dan nog is, en dat hangt mede af van de hoeveelheid werkenden, die door de vergrijzing drastisch zal afnemen. Ik maak me daar wel eens zorgen over, trouwens.

Massi en izar

Zoals jullie het uitleggen is het prima, en daar wil ik ook graag aan meewerken! Maar wat mij nu overkomt, nu ik uitval, is niet uniek. Lees het verhaal van Fianna maar.
Tot ik ziek werd heb ik met veel plezier gewerkt. Ook dienstverlenende dingen, in de meest uiteenlopende branches. En als ik weer kan werken zal ik het wéér doen! Maar zo zuiver als Massi het omschreef is het helaas niet vaak meer.

Izar, we horen steeds vaker hoe mensen als vuil worden afgedankt. Hoe jarenlange positieve beoordelingen opeens omslaan in negatieve, en berichten als "je moet maar eens elders gaan zoeken". Mensen die veel energie en jaren van hun leven hebben gegeven en opeens worden afgedankt. Om wat voor reden dan ook. Het is geen geheim dat ik zelf momenteel in een soap zit die steeds krankzinniger wordt. Op zo'n moment voel ik me niet iemand die iets nuttigs doet/heeft geprobeerd te doen, maar een afgekeurd pionnetje dat maar één belang dient, en dat is niet het mijne of dat van de maatschappij.

Als ik straks weer beter ben, zal ik absoluut mijn steentje weer bij gaan dragen. Maar nooit meer ten koste van mijn gezin en mijn gezondheid.

En daar zouden meer mensen over na moeten denken. Ik lees al dat in Frankrijk dingen toch anders zijn geregeld dan hier. Zijn wij Nederlanders dan van die zeikerds, of zijn er hier echt andere redenen waarom niet iedereen zo gung ho is om te gaan werken? Wat maakt ons zo "lui"? Het keiharde klimaat dat in diverse branches heerst als je even niet lekker mee kan draaien of als ze wegens bezuinigingen van je af willen? De beroerde infrastructuur (niet alleen als er sneeuw ligt)? De soms onmogelijke spagaat die vooral alleenstaande ouders hebben in de combinatie van zorg en werk? (ik heb weduwnaars met kinderen gekend, dan word je ook niet vrolijk als je dat hoort).

Er is iets heel erg scheef. En hoe langer ik er over nadenk, hoe gecompliceerder het is en hoe moeilijker ik er de vinger achter kan leggen.

Werken is goed!!!!!!! Maar de manier waarop, en de stress die erbij hoort, de meedogenloze manier waarop vaak met werknemers wordt omgegaan (en de klanten van de bedrijven), het idee dat je zo ongeveer je hele leven aan de kant moet zetten voor dat werk (incl. gezin en social leven) als dat moet...

Er zit iets scheef...

Fladder

Hoi Fladder,

Waarom hou je het niet wat meer bij jezelf? Jij schrijft: "Het keiharde klimaat dat in diverse branches heerst als je even niet lekker mee kan draaien of als ze wegens bezuinigingen van je af willen? De beroerde infrastructuur (niet alleen als er sneeuw ligt)? De soms onmogelijke spagaat die vooral alleenstaande ouders hebben in de combinatie van zorg en werk? "

Waarom zo algemeen? Jij hebt het moeilijk, de meeste werkende mensen, gezin of niet, alleenstaand of niet, redden het prima.

Ben het wel met je eens dat veel werkgevers er een nogal eenzijdig beeld op nahouden dat een overdreven ureninzet inhoudt.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.