Ots bij obesitas

Ja, annej

Maar dat is stap twee. Eerst een andere benadering, en dan een andere manier van hulp bieden.
Ik snap trouwens volledig wat je bedoelt, wij hebben ook een behoorlijk traumatiserende ervaring met Jeugdzorg achter de kiezen, na een vrijwillige hulpvraag. Ik heb daar vrijwel alleen maar modderende mensen en amateurs leren kennen. De enige die goed, betrokken en professioneel was, was een medewerkster van MEE. Helaas heeft MEE zijn werkwijze verandert en heb je nu niet meer een eigen persoonlijke begeleider, maar moet je telkens korte hulpvragen indienen en krijg je dan voor die korte hulpvraag een iemand die je naar de oplossing leidt (idealiter...).
Toezeggingen worden niet nagekomen, het personeelsverloop is ongelooflijk wat veel tijd en geld kost, mensen kijken alleen maar naar dossiers, wat tot bizarre situaties leidt en in ieder geval niet tot hulp in het concrete geval. Er wordt in ieder geval niet naar de ouders geluisterd, hoe ze ook beweren dat ze dat wel doen.
In dat kader kan ik ook zeker jouw opmerking goed plaatsen. Ik vind het idd ook stasi-methoden. Je kunt ook hier anoniem melden, waarheidsvinding is niet nodig, oplossingen gaan zonder overleg met de betrokkenen, alles is volslagen willekeurig en de kans dat je kind ten gronde wordt gericht als het met jeugdzorg in aanraking komt is behoorlijk groot. Cijfers van misbruik in tehuizen zijn schrikbarend, en het nut van hulp is niet bewezen, kinderen zijn vrijwel altijd thuis beter af.

Margriet

Ik heb wat problemen met het argument van het psychisch leed dat overgewicht veroorzaakt. Je ziet m ook in een andere vorm: overgewicht is erg, want dikke mensen worden gepest.

Maar wiens probleem is dat dan? Het is omdat 'men' overgewicht zo erg vindt, dat mensen ermee worstelen. Is het overgewicht daarom erg? Er zijn wel andere groepen die in het verdomhoekje zitten en daarmee worstelen, maar daarbij trekt men dan minder snel de conclusie dat het behoren tot die groep moet worden aangepakt.

Of om een voorbeeld te geven: als een jongere homo is zal tegenwoordig niemand zeggen dat daaraan wat moet veranderen omdat de jongere ermee worstelt of omdat hij ermee gepest wordt. Nee, de worsteling moet worden aangepakt ('leer jezelf te accepteren'), of de pesters moeten worden aangepakt. Maar bij dikkerds werkt dat zo niet, dan moet de dikte worden aangepakt. Daar is toch iets merkwaardigs aan. Eerst wordt je aan alle kanten in de hoek gedrukt en dan is het feit dat je in de hoek gedrukt wordt reden om te zeggen dat je een probleem hebt. Tja.

Groeten,

Temet

Mirreke heel kort door de bocht.

het nut van hulp is niet bewezen:
- uhh verdiep je je uberhaupt in onderzoek, want het klopt niet wat je schrijft.... Waarom vraagt deze moeder dan om hulp voor haar kinderen die te dik zijn als het toch niet helpt?

Kinderen zijn vrijwel altijd thuis beter af.
- Oh ja, hoe denk je dat te weten? Eigen ervaringen geven een beperkt beeld....

Temet: niet eens

Veel overgewicht is erg ongezond dus ik vind de vergelijking met andere groepen die in het verdomhoekje zitten niet helemaal opgaan. Een vrouw, neger of homo kan er niets aan doen dat hij of zij zo is, hoewel bij homo's in voorbije tijden ook wel een soort "gezondheidsreden" zal hebben meegespeeld: ze krijgen doorgaans geen kinderen.

Annej en temet

AnneJ, ik voel me net Don Quixote als ik wil reageren op een van jouw vele anti-jeugdzorg-postings, maar ik wil toch even gezegd hebben dat sommige kinderen beter af zijn in pleeggezinnen en dat er daar ook nog hele leuke van zijn (pleeggezinnen dus). En dat ik niet vrolijk word van jouw wereldvisie als zou er in jeugdhulpverleningsland werkelijk niemand deugen. Je weet zelf hopelijk wel hoe statistisch onwaarschijnlijk dat is.
Verder vind ik Temets vergelijking sympathiek maar niet geheel steekhoudend om de redenen die Brunette ook al aanvoert. Ja, het is onwenselijk dat dikke kinderen gepest worden, maar aan te dik zijn is iets te doen. Aan homoseksueel zijn of roodharig is niets te doen (gelukkig maar). Wat dan wel weer voor het betoog van Temet pleit, is dat blijvend afvallen hartstikke moeilijk is voor veel mensen. Waarmee die hele "elk pondje gaat door het mondje" vingertjezwaai-discussie een beetje de plank misslaat. Was het maar zo eenvoudig als de tussendoortjes laten staan.

Zucht: kinderen zijn vrijwel altijd beter af bij hun eigen ouder

Dit is al zovaak genoemd, met aanhaling van onderzoeken waaruit dat blijkt, namelijk dat UHP in ieder geval de situatie niet verbetert en vaak zelfs verslechtert! Zoek in dit forum aub op bijdragen van bijv. tsjor, die heel regelmatig dit soort onderzoeken heeft aangehaald. Volgens mij ik zelf ook, maar ik vergeet die altijd te bookmarken of ik verander van systeem en dan ben ik al mijn bookmarks weer kwijt.
Onlangs nog een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen in de jeugdzorginstellingen en ook in pleeggezinnen!!! een (veel) grotere kans lopen om (seksueel) misbruikt te worden. Maar dat risico nemen we dan maar weer op de koop toe.
Ook een onderzoek (zelf aub googelen) waaruit blijkt dat geen land zoveel uithuisplaatsingen kent als, jawel, Nederland!!1
Dit is in afgelopen draadjes al heel veel genoemd, en wat mij betreft idd een voldongen feit.
Oh en over de stasimethoden waar AnneJ het over had, ook die zijn oorspronkelijk opgezet met de beste bedoelingen. Omdat men het idee had dat men het beter wist dan de betreffende, omdat men de richtlijnen had van hoe het hoorde (en vertaal dit dan even naar: hoe je hoort op te voeden, hoe dik of dun je hoort te zijn, hoe je als ouders moet denken, wat je als ouders moet overdragen, hoe je kind hoort uit te pakken). Ook hier bij de jeugdzorg lijkt men nog steeds een plaat voor de kop te hebben.
Het lijkt een beetje op kanker: als het jou niet overkomt overkomt het altijd een ander, en kun je nog denken dat het zoiets als eigen schuld is (bv. te dik, gerookt, vet gegeten, niet bewogen). Als het jou wel overkomt, verandert het je complete wereldbeeld. Zo ook met jeugdzorg. ik ben ook vol vertrouwen daarheen gestapt, we hadden niets te verbergen en zijn volkomen open geweest. En toen kwam de machinerie in werking. Wij hebben (net als AnneJ volgens mij) met veel strijden de eigen regie gehouden, geen OTS of UHP gehad (wel 'vrijwillig' uit huis geplaatst, meer gechanteerd, anders zouden we geen zeggenschap meer hebben), en in die uithuisplaatsing ben ik me rot geschrokken. Niet om mijn stiefdochter (ja ook, maar zij had ons nog, wij waren de luis in de pels van de instellingen, God, wat hadden die een hekel aan ons) maar om al die andere kinderen die hun ouders niet meer mochten zien, die een voogd hadden die ze nooit zagen, die vogelvrij waren in instellingenland, waar niemand zich echt met hart en ziel om bekommerde. Dat is gruwelijk, en dan kun je nog zoveel goede bedoelingen hebben, maar in zo'n bureaucratische toestand met zoveel mensen die uitsluitend rechtlijnig nadenken en die allemaal 's avonds weer naar huis gaan, daar gebeurde echt niks.
Kinderen helpen als dat nodig is? Een hartgrondig ja! Maar dan wel thuis of vanuit huis, en met betrokkenheid van thuis.

Lara10 kijk naar dat bbc programma (en synopsis even ot)

Ik weet niet of je het kunt zien, vanwege regionale beperkingen maar het programma zoekt naar hoe het komt dat mensen zo dik zijn geworden, in een korte periode van 40 jaar.
Dit heeft onder andere te maken met een veranderde landbouwmethode in de VS, waardoor de enorme industriële farms zijn ontstaan, die enorm veel maïs gingen produceren. Daarvan was erg veel over, want zoveel maïs at men ook weer niet.
Die maïs werd vervolgens verwerkt tot maisstroop en die stroop is men gaan gebruiken als suikervervanging. Daarvan wordt heel veel gebruikt, gevolg dat mensen veel meer calorieën binnenkrijgen dan vroeger en ook nog eens veel minder bewegen. Ook de smaak is veranderd, wij eten ook qua smaak veel zoeter.
Vervolgens kreeg men door dat mensen te dik werden en dacht men dat dit kwam door de vetten. Gevolg: vetarm was de boodschap. Vetten eruit, maar eten zonder vet is niet lekker, smaakt naar karton. Dus: suikers (in de vorm van maisstroop) erin.
Nou blijkt dat vooral suiker heel slecht voor je is, suiker is als vergif! En die lightproducten zijn ook heel slecht, omdat hierdoor je smaak zoeter wordt en je dus steeds zoeter gaat eten.
Ander deel van de boodschap: de voedingsindustrie (echte kartels met invloeden in regeringen ed, net als de tabaksindustrie en de wapenindustrie) maakt bewust of onbewust gebruik van neuroscience, oftewel het neurologisch beïnvloeden van bv. verslavingen. De logo's ed van mcdonalds en al die andere faastfoodketens, reclames, het doen alsof producten gezond zijn en als je dat maar vaak genoeg zegt denken mensen dat ook, dit alles wordt bewust ingezet om mensen aan het eten te krijgen, gedoogd door de overheid. Wij vreten ons kapot, en de industrie wordt er rijk van.
Mensen die te dik zijn zijn vaak verslaafd, letterlijk. Het is dus niet meer een kwestie van: geef dat kind maar aan mij, ik regel dat wel even.
Enfin, ik ga vanavond denk ik deel 2 kijken, ook via BBC iPlayer, en deel drie komt geloof ik volgende week. Ook hier op tv geweest begrijp ik.
Kortom, de hele obesitas problematiek is heel complex, en bijna een gevecht tegen de bierkaai.
Het is eigenlijk van de zotte dat je niet gewoon voeding in de winkel kunt kopen, maar dat je de labels moet bestuderen, marketingstrategieen moet kunnen doorgronden, enz.
Voor kinderen die goed van vertrouwen zijn en gewoon willen eten als ze honger hebben lijkt het me ondoenlijk, zeker als het thuisfront het ook niet zo goed snapt.

Anne

Je draait, zeker in de je laatste posting. Je wil niemand beschuldigen maar doet het constant. Ik ben ouder en ik ken de jeugdzorg redelijk goed, daarom voel ik het mijn taak je te wijzen op de enorme generaliseringen die je doet. Ergelijk... Als iemand dat weerlegt vind je toch dat het zo is. Tja wat kan je dan nog schrijven.... Het is niet allemaal onwaar, het is vanuit bepaalde visies en referentiekaders geschreven.
Je wil dat ouders hun eigen verantwoordelijkheid nemen maar eerder schrijf je dat deze ouders er eigenlijk niets aan kunnen doen, voedselindustrie, verkeerd opgelegde OTS etc. Ok prima maar ouders zijn wel verantwoordelijk en deze ouders nemen onvoldoende verantwoordelijkheid in het afgelopen half jaar. En dat is niet anders dan de OTS die na een half jaar niet blijkt te werken. Wie is er nou eigenlijk aan zet. De hulpverlening die toch niet werkt of ouders die ook niet zoveel ondernemen? Hoezo verantwoordelijkheid, de hulpverlening doet het niet maar de ouders ook niet......

Margriet en mea

Even over mijn niet steekhoudende vergelijking. Margriet heeft op enig punt aangevoerd dat er redenen zijn waarom er wel een ots is opgelegd (waar zij het overigens als ik het goed begrijp niet mee eens is) en bij de niet -gevaccineerde kinderen niet; een van de redenen: obesitas is van zichzelf al erg. Ik voerde daarop aan dat obesitas niet op zichzelf erg is . Het erge aan obesitas is dat het het risico op aandoeningen vergroot (al eerder voerde ik aan dat als die aandoeningen zich daadwerkelijk manifesteren het wel zo handig is die aandoeningen aan te pakken). Overgewicht = risico op diabetes etc, niet-vaccineren = risico op polio etc. Kortom: in beide gevallen een risico, waarom in het ene geval dan wel ots en in het andere niet. Want, zei ik, obesitas is toch niet op zichzelf erg, of wel soms omdat het lelijk is?

Nee, zegt Margriet, obesitas is op zichzelf erg want die mensen zitten met zichzelf in de knoop.

Waarop ik aanvoer dat dat met zichzelf in de knoop zitten toch vooral komt omdat iedereen dikke mensen in de hoek drukt, en dat dat in de hoek drukken op zichzelf toch geen reden is om de persoon in de hoek aan de norm te willen aanpassen.

Komen jullie weer terug met het argument van de gezondheidsschade. Maar daar had ik het al over gehad: een reële reden voor zorg (en wellicht ingrijpen) bij obesitas kan gezondheidsschade (of risico daarvoor) zijn. Maar of die risico's/die schade zich daadwerkelijk voordoet zal van geval tot geval verschillen, dik is niet per definitie ongezond (dit dus in reactie op degene die opmerkte dat die 51 kg overgewicht - overigens was het volgens mij 51 kg boven het gemiddelde - wel ongeveer levensbedreigend moest zijn).

In de praktijk wordt dat wel zo gezien: wie overgewicht heeft moet wel ongezond zijn. Maar het is niet zo (het omgekeerde ook niet, Primavera wijst daar terecht regelmatig op).

Groeten,

Temet

gelijke behandeling

Als je de argumentatie van Margriet volgt: bij morbide obesitas is het kind al ziek, dan moet je dus ouders van niet- gevaccineerden waarvan een kind ziek wordt, ook een OTS geven voor al hun kinderen. Want er is dan al iemand ziek door de nalatigheid van de ouders, nietwaar. Bij de laatste bible belt epidemie (men brengt trouwens ook andere dan de eigen kinderen in gevaar, want de kudde-immuniteit vervalt daar), weigerden deze ouders ook vaccinatie op de valreep. Er waren toen per direct een groot aantal ernstig zieken en een aantal doden. Het acute risico in geval van weigeren van valreepvaccinatie tijdens een epidemie is veel hoger dan bij obesitas.
En een gespecialiseerde obesitaskliniek zal opname met systeeminterventie en langdurige nazorg combineren, Margriet. Dus ik snap niet waarom jij nu aan komt zetten met "opname is modig" Dat zei ik toch al.
Het valt niet in te zien waarom ouders die al akkoord gaan met dietiste en sportclub, niet akkoord zouden gaan met een kliniek. Bovendien is niet uitgezocht waarom die kinderen nu precies zo zwaar zijn. Ze kunnen wel een erfelijke afwijking hebben, weet jeugdzorg veel. Een gespecialiseerde kliniek zal ook die mogelikkheid uitsluiten, dat is wat er moet gebeuren.
In plaats daarvan krijgen zulke mensen figuren op zich af die totaal geen verstand van zaken hebben en die in het wilde weg roepen dat niet alles medisch is. Brrrrrr!!!!!!
Het lijkt sprekend op hoe jeugdzorg omgaat met verslavingsproblematiek: verslaving is een chronische ziekte en slaat bij een aantal pubers toe. Het antwoord van jeugdzorg is niet gespecialiseerde verslavingszorg, maar OTS, opnemen in klinieken waar bv ook autisten zitten en waar voor de verslaving geen speciale aandacht is. Op hun 18de zijn deze kinderen dan volleerde junkies die opgelucht door jeugdzorg, die ze niet aankan om redenen die ze zelf niet doorgronden omdat ze niet over de juiste kennis beschikken, worden uitgewuifd. Met de juiste zorg hadden deze kinderen een kans gehad, masr jeugdzorg zat er tussen.
Dit is net zoiets: goedbedoelende jeugdwerkers trekken een medisch probleem naar zich toe, waarvoor ze niet zijn toegerust. Margriet je geeft dan ook niet voor niets blijk van zalige onwetendheid.
Mijn hart bloedt voor dit gezin en vooral voir de kinderen.

Temet

Ik vind jouw vergelijking helemaal niet zo ver mis - ik heb het zelf in eerste instantie ook gedacht. Maar ik zie wel een paar relevante verschillen. Bij niet-vaccineren loop je een bepaald risico op specifiek die ziekten waarvoor je de inenting hebt geweigerd. In een groot deel van het land is het risico ook nog altijd verminderd door de al genoemde groepsimmuniteit. Bij zwaar overgewicht loop je meer risico op een aantal verschillende aandoeningen en bij mijn beste inschatting is de kans dát je één of meer van die aandoeningen daadwerkelijk krijgt, groter dan bij niet-vaccineren. Ik heb het dan niet meteen over levensbedreigende zaken, maar ook over kapotte knieën en dergelijke.
Maar het belangrijkste verschil, denk ik, is dat je overgewicht aan de buitenkant kunt zien. Iedereen heeft daar een mening over, terwijl geen enkel kind/mens op zijn voorhoofd of rug heeft staan, welke prikken hij heeft gehad. Mensen worden er daarom op aangekeken ("ze zitten met zichzelf in de knoop" - "ze lopen een groot risico op vreselijke aandoeningen"). Dat verschil gaf jij zelf ook al aan. Ik ben het wat dat betreft met je eens de maatschappelijke bemoeienis en veroordeling wel degelijk een rol speelt bij overgewicht, meer dan bij niet-vaccineren. Temeer omdat niet-vaccineren vaak nog in bepaalde, vrij gesloten, groepen aan de orde is, die het onderling met elkaar eens zijn. Bij obesitas ken ik dat verschijnsel niet.

Uitzending bekeken

Inmiddels gekeken via uitzending gemist. Je ziet een tweedeling in deze reportage. De beleidsfiguren met minder inhoudelijke kennis van zaken (inclusief de te dikke huisarts/politicus die lector overgewicht werd aan de hogeschool) zijn voor een OTS. De inhoudelijk deskundigen zijn tegen een OTS. Ik ben blij dat de gespecialiseerde kliniek ook aan de orde kwam en dat de wetenschapper erop wees dat zulk fors overgewicht nooit een enkele oorzaak heeft en dat genetische componenten belangrijk zijn.
We zagen in deze reportage dat ook een kinderarts in deze gevallen niet over voldoende deskundigheid beschikt. Je hebt echt specialisten nodig. Maar jeugdzorg zal dat roesten. Die zullen de kinderen inderdaad op een gegeven moment wel uit huis plaatsen zoals onze lector adviseert. Vreselijk als je kinderen al zulke problemen hebben en ze worden de prooi van de Wil40mentaliteit ( "laat mij maar even ook al weet ik er niks van") van dit soort beleidsnitwits.

Vuurvlieg

Hear hear!

Honger

Ik heb net de uitzending van brandpunt gezien. een paar punten die me opvallen, ook in deze discussie (niet alles gelezen):

- moeder geeft het kind eten omdat het honger heeft; dat is een behoorlijk normale reflex. Het extreme is dat het kind ook honger heeft als het naar andere maatstaven al genoeg gegeten heeft. Wat is er aan de hand met een kind dat honger blijft houden en dan dan een leven lang (het meisje moet nog steeds oppassen). Daar ligt het werkelijke probleem, wat dan weer ongewenst gedrag (te eten geven) als gevolg heeft. De hele voorlichting zou niet gericht moeten zijn op 'mijn kind is te dik' maar op 'mijn kind heeft honger', want dat is het probleem waar ouders mee worstelen.

- de tussendoortjes op school, erin geslopen vanaf het fruithapje in groep 1, uitgegroeid tot complete kantines met vette hap op de middelbare school. Voor de overheid lijkt mij dat het eenvoudigste om aan te pakken, zonder kosten.

- dan de cijfers, 1 op de 5 zou te dik zijn. Trouw had laatst een prachtige reportage met vier kleurenfoto's van schoolklassen over de hele wereld. Amerika, Rusland, Nederland en Ethiopië. Heel verhelderend om naar te kijken, vooral als gezegd wordt dat de problemen in Amerika het grootst zijn en overwaaien naar Nederland. Alleen de kinderen in Ethiopië waren dunner. De foto's gingen gewoon over klassen kinderen, niet over dik of dun. Een foldertje van een fitnesscentrum liet hogere cijfers zien voor kinderen mensen met overgewicht, maar de cijfers voor obesitas 9de gevaarlijke vorm) waren al jaren hetzelfde: 3,5% van de bevolking.

- ik heb juist heel veel onvrede met de toegenomen aandacht op basisscholen voor te dik zijn. Die onvrede kwam omdat mijn dochter (normaal, eerder dun) ook heel erg ging letten op eten en regelmatig vroeg of ze niet te dik was (kon net een velletje tussen de vingers pakken. Ik kreeg het niet uit haar hoofd. Inmiddels begint dat wat te keren, nu ze (enkele jaren later en wat meer uitgegroeid) te horen krijgt dat ze een mooi figuur heeft. Naast het risico van overgewicht zie ik een even groot risico ontstaan en dat is van ondervoeding of anorexia door overdreven aandacht voor overgewicht, met name op de scholen en zeker op de basisschool.

- Gelukkig is er nu aandacht voor de kliniek die er blijkbaar wel is. Als die kliniek nu 10.000 kinderen aankan, dan hebben we een probleem dat oplosbaar is.

- wat betreft de OTS, in deze situatie is er in elk geval een tamelijk eenvoudige procedure om de effectiviteit van een OTS te meten: kinderen niet afgevallen, dan geen effect. Weegschaal mee de rechtbank in. Helaas zal de conclusie zijn: dan ook verlenging van de ots, want bewezen gebrek aan resultaten is een goede basis voor voortzetting.

- wat betreft risico-analyse, misschien is het goed als de AH-scan aangesloten wordt op een digitaal systeem, waarmee bekeken kan worden in hoeverre we niet teveel schadelijke producten zoals chips, koekjes, chocolade etc. kopen. En een kentekenscan bij de patatzaak. Dit alles onder het motto, dat voorkomen beter is dan genezen of zelfs aan ziektes lijden als diabetes (wat ook echt erg is).

Er is ondertussen wel degelijk sprake van een grensverlegging: een OTS over zaken waar normaal gesproken de huisarts (gezondheidszorg) over gaat; en eindelijk een objectiveerbaar te maken doelstelling. Ben benieuwd waar dit toe gaat leiden.

tsjor

The men who made us fat

http://www.bbc.co.uk/news/health-18393391
Laatste aflevering 28 juni BBC 2
Bijzonder diepgravende documentaire over dik worden, de analyses daarvan sinds de '70-er jaren (en vooral hoe die onder de tafel geveegd zijn), de samenwerking tussen overheden en voedselindustrie om ons en onze kinderen meer te laten eten (toevoeging suikerstroop aan alles), en de 'stille' marketing van de voedingsindustrie die de 'schuld' van overeten stelselmatig naar de consument duwt en van de voedselindustrie afduwt: Ze bewegen te weinig, ouders letten niet op, vet is het kwaad.
Het is allemaal niet waar. En dat is allemaal al heel lang bekend, maar ligt in onderzoeken vast in diepe lades en komt daar niet meer uit 'in het belang van de economie.'
Hebben we in Nederland een huizenbubbel, de westerse economie is een grote en zichtbare voedselbubbel, zie de toename van obesitas.
Ja, er is met OTS van deze kinderen een nieuwe grens overschreden in dat proces. En nee, standaard adviezen (ga toc meer bewegen) gaan niet helpen.
Binnen de standaard, waarin overheden en voedselproducenten twee handen op een buik zijn, gelden adviezen die het probleem niet verhelpen.
Waarom hebben die kinderen altijd honger?
Dr Jean-Marc Schwarz from San Francisco General Hospital says it's the sheer amount of fructose being consumed that makes it dangerous.

"It doesn't have a toxic effect like lead. It's not comparable to lead or mercury, but it's the quantity that just makes it toxic," he says.

Fructose is easily converted to fat in the body, and scientists have found that it also suppresses the action of a vital hormone called leptin.

"Leptin goes from your fat cells to your brain and tells your brain you've had enough, you don't need to eat that second piece of cheesecake," says Dr Robert Lustig, an endocrinologist.

He says when the liver is overloaded with sugars, leptin simply stops working, and as a result the body doesn't know when it's full.

"It makes your brain think you're starving and now what you have is a vicious cycle of consumption, disease and addiction. Which explains what has happened the world over," he says.

Groet,
Miriam Lavell

Fructosesiroop van mais

Als ik het goed lees is één analyse, dat de opkomst van fructosesiroop van mais ervoor zorgt dat het hormoon leptine wordt onderdrukt, waardoor iemand niet meer het gevoel heeft verzadigd te zijn. gevolg: altijd honger. Ik heb even een quickscan gedaan door mijn voorraadkast, maar 'fructosesiroop' zit echt overal in!
Ik ga maar weer eens zelf koekjes bakken, met roomboter.

Tsjor

Dat niet alleen

De meer algemene analyse is een economische. De voedselproductie is opgevoerd om goedkoop voedsel te krijgen (waarmee mensen hun geld ook aan auto's en tv's konden gaan uitgeven). Maar die grote productie leidt dan weer tot overproductie die toch aan de man gebracht moet worden.
Fructosesiroop is een bijproduct van die overproductie. Een productvorm om het overschot aan mais toch nog te kunnen verkopen. Op diezelfde manier zijn er allerlei graanproducten op de markt gekomen, is de tussendoorsnack gepromoot, de portiegrootte aangepast (groter geworden), worden we voortduren bestookt met adviezen over vanalles dat we zo nodig moeten eten voor onze gezondheid, etc. En, niet onbelangrijk, wordt ons te dik zijn aan ons eigen gedrag geweten, moeten we minder vet eten (magere koeien produceren kan heel goed met mais), en moeten we meer bewegen (levert ook weer economische groei op bij de fitness-industrie, win-win).
Er ligt een degelijk langetermijnonderzoek naar het gedrag van kinderen, diep in een la: Kinderen bewegen helemaal niet minder. Ze eten wel meer.
Conclusie: kinderen worden niet dik van minder bewegen, maar van meer eten.
Omgekeerd: kinderen die eenmaal dik worden, gaan wel minder bewegen (vlek op vlek).
De oplossing tegen dikke kinderen ook in Nederland:
Schoolontbijt (eten!).
Groet,
Miriam Lavell