Ots bij obesitas

Hmm

"Wel, mijn standpunt zal duidelijk zijn."
Nou, eigenlijk niet. Wat stel je voor i.p.v. een UHP?
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed waarom dit zo lang heeft kunnen voortduren. Je wordt niet zomaar 51 kg te zwaar op je 13e.

Annej

Het klinkt misschien hoogdravend, maar toch durf ik het zo neer te typen. Als de 13 jarige knul een jaar bij mij woont is hij het grootste aantal kilo`s kwijt. Er zal geen risico meer zijn voor zijn gezondheid.
Ik heb zelf een 13 jarige zoon van gemiddeld gewicht. Als deze knul 51 kilo te zwaar is weegt hij dus meer dan 100 kilo! Dat is kindermishandeling.

Geduldig

De kinderen zijn nog geen ons afgevallen sinds de moeder adviezen krijgt, integendeel, èèn kind is zelfs aangekomen. Hoeveel geduld moet je dan hebben? Tot ze suikerziekte hebben of een hartkwaal?

Afvallen hoeft geen lijdensweg te zijn annej

"De pretentie dat een kind in mijn gezin zou afvallen heb ik niet. Die mist zijn moeder en familie en krijgt emotionele stress van de cold turkey afkick van voedingsmiddelen waar een kind ook aan gehecht en gewend is, zo je wil verslaafd. Dat drama zou ik niet op mijn geweten willen hebben".

Cold Turkey`s en andere afkickverschijnselen zullen niet aan de orde zijn. Het zal geen drama worden. Integendeel, hij voelt zich zodra hij onder die 100 kilo is met de dag gezonder en sterker worden. We hebben het samen erg gezellig en onderhouden een goed contact met de familie, zit er niet over in. Als hij weer thuis woont komt hij nog regelmatig bij me logeren, ik word zijn favoriete tante zullen we maar zeggen.
In ieder geval moet er iets gebeuren. Moeder heeft nog de tijd tot Oktober, misschien dat er toch een knopje bij haar omgaat en een goede moeder gaat zijn voor haar kinderen. Een lieve moeder is ze zeker en vast, nu nog een goede.

Wat volgt?

De volgende stap is natuurlijk dat nadat alle kinderen met obesitas onder toe zocht zijn geplaatst, alle kinderen onder de 18 die roken en waarvan de ouders het niet lukt om ze af te laten kicken onder toezicht te plaatsen.
En daarna kan jeugdzorg natuurlijk ook fijn aan de slag met alle kinderen die niet obees zijn, maar wel te dik zodat ze statistisch 'kans lopen' op obesitas wat kennelijk gelijk staat aan kans lopen op mishandeling.
Op die manier hebben ze geen lijstjes met sociaal-emotionele ontwikkelingsvragen meer nodig, maar kan de schoolarts ze op het eerste gezicht zo eruit pikken. Jeugdopsporingsdienst.
Wat een land! Blij dat ik er niet meer woon.

Inderdaad, wat volgt?

Na alle te dikke kinderen onder toezicht, ook alle jonge meiden en jongens met anerexia..
Die ouders zijn er dan blijkbaar niet ingeslaagd om ze een goed zelfbeeld te geven.

Wat belachelijk, kijk dat er in dat gezin hulp nodig is, dat is duidelijk. Maar dan ook onder toezicht staan, vind ik te ver gaan.

Paar jaar geleden zat er bij mijn oudste een jongetje in de klas die net ze breed als hoog was, die moeder deed echt wel haar best, maar buitenshuis at dat ventje alles wat hij vinden kon, want hij had zo'n honger en kreeg van moeders niets.
Uit eindelijk was die moeder ten einde raad en heeft hem laten opnemen in een kliniek speciaal voor kinderen, hij was daar wel de jongste met zijn 5 jaar..
En daar heeft het ook nog meer dan 4 maanden geduurt eer hij echt ging afvallen.

Het gaat nou eenmaal niet altijd zoals de regels het beschrijven..

Primavera, vs en vk

In Amerika en Engeland zijn al kinderen uit huis geplaatst vanwege ernstig overgewicht. Ik vraag me af of Italië van dit soort praktijken verschoond blijft aangezien daar 40% van de 2- tot 10-jarigen daar overgewicht heeft.

Ik vind die ondertoezichtstelling niet zo'n gek idee, maar dan moeten ze wel echt gaan helpen en niet alleen maar gaan zitten afwachten tot het mis gaat. Bij uithuisplaatsing is het middel erger dan de kwaal.

skik

Afvallen kán wel een lijdensweg zijn

"Cold Turkey`s en andere afkickverschijnselen zullen niet aan de orde zijn. Het zal geen drama worden..."

Onzin, ik ben zelf ook te zwaar en weet wat voor een drama het kost om af te vallen. Het is een verslaving, wat voor mij betekent dat mijn hersens het af laten weten op het moment dat ik aan eten denk. Heel heel erg moeilijk. Daar horen afkickverschijnselen en drama echt wel bij. Ik snap niet dat je daar zo arrogant over kunt schrijven

Ik denk zeker dat er hulp moet komen, langdurige begeleiding met de kinderen gewoon op hun plaats, in hun eigen huis bij hun eigen familie. Jemig zeg, je zadelt ze zo met alleen maar nog meer problemen op hun hals.

Geen dieet tijdens vakantie

"Vanwege vakantie in het land van herkomst hadden ze geen dieet gehouden en daarom was er toezicht aangevraagd."

Allemachies.

Ik heb vrij beperkte ervaringen met Turken en wat ruimere ervaringen met Indonesiërs (in dit opzicht vergelijkbaar, minus de olijven en de feta) en ik vermoed dat het inderdaad ongeveer zo gaat: eindelijk weer op bezoek bij de familie: ga zitten, jongens, en eet. Goh neem nog wat. Jeetje, jongetje, wat eet je weinig. Hoe zo dieet, Fatma, stel je niet zo aan, die jongen is nog in de groei, en mag zijn oma hem niet lekker verwennen, kom jongen, schep nog maar eens op... etc. \
Volgende dag bezoek aan de andere kant van de familie, zelfde verhaal.
Dag daarna bezoek aan de slecht ter been zijnde tante vijf dorpen verderop, weer zelfde verhaal.

En dat dan zo'n drie weken lang. Als je probeert je kinderen strikt aan het dieet te houden krijg je slaande ruzie met (je kinderen natuurlijk maar vooral met)je moeder, die je al een jaar niet had gezien, en met je schoonmoeder, en met die tante, en via-via dan met alle aanhang, en ... nou ja, Fatma, meid, over drie weken zijn we weer terug, en dan gaan we weer van start met dat dieet.

En met een beetje pech was het ook nog een dieet dat van de Nederlandse producten aan elkaar hangt en sowieso over de grens al om die reden niet vol te houden is ('ontbijt: volkorenboterham met een plakje 20+ kaas en een glas magere melk' - vergelijk het draadje in gezondheid van een week geleden met de strekking "help mijn diëtiste luistert niet")

Ik vond het wel positief te lezen dat er ook vanuit 'het veld' forse bedenkingen zijn geuit tegen die ots. Maar ja, ze zitten er ondertussen maar mooi mee. Maar goed, in de praktijk zal het wel meevallen. Die gezinsvoogd komt in dat hele jaar 3 x langs voor een praatje pot en verder verandert er niks ...

Groeten,

Temet

Wanneer moet je dan ingrijpen?

Ik ken ook zo'n jongetje. Hij is nu 8 en heeft matig overgewicht. Als hij niet op school zit, hangt hij rond op straat met een fles cola en een zak chips. Tijdens uitstapjes met school heeft hij als tussendoortje een halve voorraadkast mee en als lunch een zak nibbits o.i.d. Verder is hij altijd wat ongewassen en loopt elke dag in hetzelfde smoezelige trainingspak. De ouders zie je zelden op school, ondanks dat er 4 kinderen van hun op school rondlopen.
Al met al nog geen directe aanleiding om in te grijpen of meldingen te doen o.i.d., maar als het zo doorgaat kan het natuurlijk heel goed een probleem worden op termijn.
Hulp vragen en lijstjes van diëtisten is natuurlijk heel erg makkelijk, maar voor het daadwerkelijk iets doen aan overgewicht heb je ook motivatie vanuit jezelf nodig. Zeker als het een puber betreft, want die komen toch wel aan hun ongezonde snaaiwerk als ze dat thuis niet krijgen.

Smoezelige, ongewassen kinderen met een zak nibbits

Vic, de kinderen die jij beschrijft zijn er altijd al geweest en zullen er altijd blijven. Hoezo ingrijpen? Wie gaat er dan precies ingrijpen en op wiens instigatie? In elke samenleving zal er altijd een onderlaag bestaan die niet voldoet aan de normen van de lagen erboven.

Ik denk dat je dat moet accepteren dat algemene verheffing van het volk zijn grenzen heeft, omdat je anders inderdaad op die glijdende schaal belandt.

Chris

Chrish

Ja, dat zeg ik (ongeveer). Maar de kans bestaat dat zo'n kind over 5 jaar 50 kilo overgewicht heeft, en het is wel wat sneu als er dan pas wordt ingegrepen. Aan de andere kant denk ik dat er veel meer van die gezinnen zijn waar alle gezinsleden, incl. pa en ma, zwaar overgewicht hebben. Die noemen we Tokkies, en daar maken we tv-series over.
Ik merk dat ik nog niet zo goed weet hoe ik erover denk

Maar bovendien

Het valse in dit verhaal is dat deze mevrouw al hulp had gezocht. Er lag al een plan, er was al een dieet, alleen ging het kennelijk niet snel genoeg. Dat laatste is overigens een bekend verschijnsel bij diëten, als we iedereen bij wie een dieet niet meteen fantastische resultaten heeft in zijn burgerrechten moeten beperken dan gaan we nog wat beleven.

Ots is er voor die gevallen waarin kinderen in hun ontwikkeling worden bedreigd (oid, ben even te lui om het na te zoeken) **en waarbij hulp in een vrijwillig kader geen oplossing is** - met name omdat die hulp wordt afgewezen. Hier is een ots uitgesproken en de hulp die nu geboden wordt is niet beter dan wat er al was. Paard wordt dus achter de wagen gespannen, maar moeder is ondertussen lelijk in de tang genomen en het kost de gemeenschap weer klauwen met geld. Kortom: een lose-losesituatie.

Groeten,

Temet

Lastig

Ik vind een OTS ook wel erg drastisch hoor, maar aan de andere kant loopt het kind natuurlijk wel gezondheidsrisico als het steeds maar dikker wordt en dat kan natuurlijk een reden zijn voor OTS.
Het zet me wel aan het denken. Tangodochter heeft ook een vriendinnetje dat behoorlijk aan de maat is. Meisje is zo'n 1.45 m en weegt al rond 65 kg. Moeder is echt dik en vader ook behoorlijk stevig. Er wordt ook behoorlijk veel gegeten en gesnoept bij hen thuis. Meisje kan rustig hier een bord eten wegwerken en dan daarna aan haar vader vragen of hij nog een portie shoarma voor haar wil klaarmaken, doet vader dan ook nog. Ik vind het echt een beetje sneu voor het meisje. Ze kan nu nog redelijk veel, maar dat wordt steeds minder natuurlijk. Heb haar al eens geprobeerd mee te krijgen naar de streetdance-les van dochter, ze gaat dan een keer mee maar zegt dat ze er veel te moe van wordt. Zou juist zo goed zijn. Hoe zou je zo'n meisje nou kunnen helpen. Erg veel contact met de ouders heb ik niet, beetje afstandelijke mensen. Zou de school evt. een ingang kunnen zijn?

Ik ben niet verbaasd hoor

Het verbaasd mij niks. Als je kind door teveel alcohol in het zh beland wordt je opgeroepen voor de alcoholpoli, met als toevoeging dat het verplicht is en dat anders jeugdzorg ingeschakeld wordt. Dus dit verbaasd mij helemaal niks.

Een stap inderdaad

Ik ben het met je eens dat ingrijpen mogelijk moet blijven. Maar als samenleving moet je altijd goed blijven opletten hoeveel macht je je zelfgekozen overheden geeft.

Op het moment zitten we op een punt in de cyclus waarin het 'volk' repressie en ingrijpen wil en dat krijgen we dus ook. Ik zie ook wel dat het toenemend overgewicht op den duur een bedreiging vormt voor het functioneren van de samenleving, en dat er vanuit de overheid maatregelen nodig zijn. Maar ik vind uithuisplaatsing en ondertoezichtstelling tamelijk draconisch en een stap te ver.

Chris

Klopt temet

Die druk is enorm.
De strijd die je moet voeren als je kind allergisch is voor sommige etenswaren...is vergelijkbaar.

Overigens, in Indonesië stikt het in de malls van de moddervette kleuters en tieners, vreselijk om te zien. En maar melk drinken omdat de reclame zegt dat het gezond is...nutricia en friesche vlag hebben in dat land heel wat op hun geweten.
Naast melk natuurlijk veel junkfood en gefrituurde zooi ook...

Dietist

Ja, die dietisten kunnen bij tijden enorme draken zijn. Ik vind dat de moeder al hulp heeft gezocht en dat de dietiste misschien eens wat rondbelt naar een dame met dezelfde achtergrond die wel een gezond leefpatroon heeft, dat zou hulp zijn en de moeder een steuntje in de rug geven.
Ik ben het met Temet eens dat de OTS hier buiten proportie is, de moeder zocht al hulp en overgewicht en een ander leefpatroon kost tijd. De gezinsvoogd kan er alleen maar bij staan en naar kijken, da's weinig toegevoegde waarde.
Wat dirksmama betreft, melk is een prima bron van eiwitten en energie in het algemeen, dus een prima voedingsmiddel. En voor alle voedingsmiddelen geldt dat er niets mis mee is, zolang je het met mate gebruikt. Maar dat gedonder met allergieen, daar kan ik over meepraten, 4 kinderen en 5 allergieen, zucht, en er zijn altijd mensen die het beter weten...

Izar

Overgewicht kost de samenleving geld. Als er op een gegeven moment dus maar genoeg mensen met morbide overgewicht zijn, zal het collectief vóór het individu gaan en zal die samenleving (lees overheid) ook op individueel niveau gaan ingrijpen.

Ik ben het met je eens dat een OTS te ver gaat, maar dat is blijkbaar de richting die we opgaan.

Chris

Suggesties voor volgende ingrepen

- drinkende ouders. Ook de zogenaamde sociale drinkers. Afgelopen week weer meegemaakt hoe rosémoeders zijn, met kleine kinderen die hangerig zijn en omvallen van de slaap, maar mama zit gillend van de lach aangeschoten te zijn. Of papa zit aan het bier te brallen met zijn maatjes. En hoeveel ruzies zijn er niet ontstaan uit alcohol? Allemaal gevaarlijk voor de ontwikkeling v an de kinderen!
- rokende ouders. Hoeft geen toelichting, denk ik.
- ouders die te hard rijden. Mensen die een bepaalde hoeveelheid verkeersovertredingen hebben gehaald, zullen dit waarschijnlijk ook doen als hun kroost in de auto zit en hun kinderen dus potentieel in gevaar brengen.
- mensen die bij een drukke weg wonen en niet kunnen of willen verhuizen, wegens fijnstofgevaar voor de kinderen.
- mensen die in de snackbar staan voor een snack moeten goed in de gaten worden gehouden of ze dat niet te vaak doen. Ook al reageert niet iedereen op snacken met obesitas, het is niet gezond en ze brengen hun kinderen er mee in gevaar.
En dat lijstje is vast nog wel langer te maken met wat creativiteit.
Overigens vind ik zo'n 50 kilo overgewicht ook iets voor een (ziekenhuis)opname met flink wat onderzoeken en leefstijlobservaties, want je moet wel héél extreem schransen voor je als kind (!) zo enorm obese raakt! Er zal omdat er ook broertjes/zusjes zijn met overgewicht vast sprake zijn van een verkeerd leefpatroon, maar toch zou ik ook uitsluiten of een afwijking of medicijngebruik ook (mede) aan dit extreme overgewicht ten grondslag liggen.

Vic

"Aan de andere kant denk ik dat er veel meer van die gezinnen zijn waar alle gezinsleden, incl. pa en ma, zwaar overgewicht hebben. Die noemen we Tokkies, en daar maken we tv-series over."

Even iets rechtzetten: Tokkies zijn asociale mensen die, ongeacht hun gewicht, behoorlijk wat amok veroorzaken in hun leefomgeving.
Dikke mensen zijn niet automatisch Tokkies. Zelfs niet met 50 kilo overgewicht. Al denkt het gros van de maatschappij daar anders over, maar dat zegt meer over de mensen die dat vinden dan over de dikke mensen zélf.

De feiten

http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=ljn&ljn=BW5429

Dit ging om het hoger beroep. De OTS zelf is al in oktober 2011 uitgesproken.

De benoemde voogd heeft dus al een half jaar de tijd gehad om wat te doen.

In de uitspraak staat dat ouders al een dietiste hebben ingeschakeld en dat de kinderen op sport zitten.

Het enige dat de voogd in het halfjaar heeft bereikt is :
" Zo heeft de gezinsvoogd bewerkstelligd dat de ouders van ziektekostenverzekeraar zijn gewisseld om voor vergoeding van de kosten van de diëtiste in aanmerking te komen."

Dit lijkt mij verre van voldoende 'resultaat' om hulp in een gedwongen kader te rechtvaardigen.