Orthodox en jeugdzorg

There we go

"Er is hier niet mishandeld en niemand is iets te kort gekomen."

Dit vind ik een erg kort door de bocht reactie. Waar baseer je dit op, omdat ze voldoende bestaansmiddelen hadden?
Volgens mij is opvoeden meer.

"God voorziet vooral door hulp en steun van medemensen."
???? Ik geloof daarbij meer op de mensen in het netwerk (waar was de Eigen Kracht Conferentie??)
Goede reactie op de site:
"god helpt hen die zichzelf helpen.

In het artikel

wordt vooral ingegaan op 'het hebben van voldoende bestaansmiddelen'. Maar zoals ik al zeg opvoeden behelst meer. En dat is vaak lastig te meten. Dat slimme kinderen procederen vind ik heel mooi, maar dit is vooral een juridische strijd. Het zegt niets over hoe ze zijn opgevoed en uiteraard zijn ze loyaal naar ouders. Het is lastig te 'meten' en dat is nu net het dilemma.
Geloven is ook mooi, maar overal waar te voorstaat daar krijg ik kriebels van. Zeker als het in naam van welke God ook is.
Dat rechtvaardigt niet de UHP. Ik zou ook meer voor een OTS zijn, gezin volgen en netwerk verstevigen en adequate ondersteuning. Dat een SPH medewerker geen vervolghulp nodig vindt, zegt deels wat. Hoe goed krijgt zo een medewerker zicht, hoeveel uur heeft die het gezin meegemaakt en wat ziet die van de streng orhtodoxe opvoeding. Helaas zijn de lange termijn gevolgen niet zichtbaar. Ik ken meerdere mensen die orthodox religieus zijn opgevoed (streng gereformeerd of katholiek) en allen geven ze aan daar in hun volwassenheid nog steeds last van te hebben.

Margriet

Wat er zorgelijk aan dit verhaal is dat jeugdzorg een oordeel lijkt te geven op hoe je religie moet beleven. In God geloven en naar de kerk gaan is best maar als het op een hele andere manier gaat dan de meerderheid gelooft dan is het opeens niet goed meer.

Overigens vind ik het ook nogal aanmatigend om te zeggen over de oudste kinderen dat hun juridische strijd niks zegt over de opvoeding. De oudste jongen is een volwassen man inmiddels en ik neem aan dat we zijn mening toch wel serieus mogen nemen.

Jij geeft in je laatste posting zelf ook een oordeel omdat je een aantal mensen uit zwaar orthodoxe gezinnen kent die er als volwassene nog last van hebben. Dat kan maar daar staan ook heel veel mensen tegenover die hun zwaar orthodoxe opvoeding wel als positief of goed beschouwen.

Ik vind het echt zorgelijk dat Jeugdzorg blijkbaar ook een definitie er op na begint te houden van in hoeverre religie een rol mag spelen.

Zover ik uit het artikel begrijp hebben de ouders een belangrijke en ook afschuwelijke fout gemaakt (met betrekking tot bijvoeding van de jongste) waar ze zelf ook spijt van hebben. Sowieso lijkt dit los te staan van de uithuisplaatsing van de oudste 7. Voor de rest blijkt niet dat de kinderen ooit geleden hebben onder geldgebrek. Er was altijd te eten en ze hadden een dak boven hun hoofd. Menig kind in de wereld zou er voor tekenen. ja, ze hebben een paar weken geen elektriciteit gehad. Had ik als kind ook regelmatig als mijn ouders weer eens niet genoeg geld voor de rekeningen hadden. Dat lijkt me geen reden genoeg om een gezin uit elkaar te halen.

En wie weet misschien waren er in dit individuele geval best goede redenen maar ik blijf het een gevaarlijke ontwikkeling vinden dat jeugdzorg dusdanig ver ingrijpt in de persoonlijke levenssfeer dat een afwijkende manier van geloven niet geaccepteerd is omdat dit bepaalde consequenties met zich meebrengt. Consequenties waarvan niet blijkt dat deze enorme negatieve gevolgen voor de kinderen hadden.

Aanval op gelovigen

Ik zie in dit verhaal vooral een aanval op gelovigen in Nederland.
Volledig voor de inkomsten op God vertrouwen is helemaal niet nieuw. Bij veel organisaties die mensen uitzenden naar zendingsgebieden is het zelfs standaard.

Niet iedere gelovige wil zo leven, iedereen is daar vrij in. Deze mensen wilden het, en ze konden gewoon rondkomen (en het grappige is, ik ken meerdere gevallen van mensen die op deze manier leven, en ja, God helpt, want het komt altijd op z'n pootjes terecht).

BJZ is overduidelijk met een vooroordeel over bevindelijk gereformeerden op dit gezin afgestapt (eigen frustraties van de medewerkers misschien? - de domme opmerking van Margriet over mensen die orthodox opgevoed zijn is een duidelijk voorbeeld van zo'n vooroordeel). De maatregelen die genomen zijn zijn simpelweg veel en veel te drastisch.

Prima dat de eigen kinderen zich zo inzetten om weer gewoon naar huis te kunnen gaan! Ik bid ze veel sterkte toe.

Margriet

'k ken meerdere mensen die orthodox religieus zijn opgevoed (streng gereformeerd of katholiek) en allen geven ze aan daar in hun volwassenheid nog steeds last van te hebben.'
Dat is een forse uitspraak in dit verband, want dan zou je alle kinderen van orthodox religieuze mensen uit huis moeten plaatsen. Als je zelf in orthodoxe kringen zou verkeren zou je veel mensen kennen die als kind zo'n opvoeding hebben genoten en het zo waardevol vinden dat zij het weer aan hun kinderen willen doorgeven. Een jeugdzorgmedewerker (IHA) zou zich bewust moeten zijn van de beperkingen van de eigen kennis in dit verband.

Tsjor

Black box 1

'Dat slimme kinderen procederen vind ik heel mooi, maar dit is vooral een juridische strijd. Het zegt niets over hoe ze zijn opgevoed en uiteraard zijn ze loyaal naar ouders.' Dat vind ik zo'n 'black box'-redenering. Het betekent dat alle kinderen eigenlijk niets kunnen zegen over hun eigen opvoeding, omdat alles wat ze aan positieve dingen zeggen voortkomt uit loyaliteit tegenover de ouders. Zelfs als het superslimme kinderen van 15, 16 jaar zijn. Zodra een kind iets positiefs zegt is het loyaliteit en dus zonder enige relevantie.

Tsjor

Black box 2

In het artikel komt nog een bekende fuikredenering naar voren. Jeugdzorgmedewerkers denken dat vader psychische problemen heeft. Dat 'denken' is niet meer dan wat ik hier aan de keukentafel kan 'denken'. Vader laat zich onderzoeken door deskundigen, die concluderen dat er geen psychische problematiek is. Maar de maatregelen worden niet teruggedraaid. Waar jeugdzorg haar inzichten ten aanzien van vader dan wel op baseert is onduidelijk en om een of andere reden mag dat ook onduidelijk blijven. 'Denken' alleen is voldoende, ook al is het aantoonbaar (volgens deskundigen) nergens op gebaseerd.

Tsjor

Heilige dag

Ik ken orthodoxe gezinnen waar op de rustdag geen TV of computer wordt gebruikt. Ook niet door de ouders, die dus op die dag met de kinderen een spelletje doen of een gesprek aangaan, waar je in de drukte van de werkweek niet zo makkelijk aan toe komt. Op de andere weekenddag gaan de ouders met de kinderen de natuur in. Vreselijk schadelijk, hè?

Black box 3

De brief die de ouders ontvingen nadat de oudste zoon zijn uithuisplaatsing met succes had aangevochten.
Volgens het artikel: 'Het hof stelde in zijn voor de zoon gunstige beschikking dat onvoldoende was gebleken dat de zedelijke of geestelijke belangen, dan wel zijn gezondheid, ernstig werden bedreigd in de thuissituatie. Ook schreef het hof: 'De ouders zijn zeer wel in staat de kinderen een stabiele en veilige opvoedingssituatie te bieden.'
Vervolgens schrijft jeugdzorg een brief aan de ouders: 'Hierin werd uiteengezet dat de gunstige beslissing voor de oudste zoon geen betrekking mocht hebben op de andere kinderen. Doorslaggevend hiervoor was, volgens BJZ, dat de 'ouders menen dat zij niet verantwoordelijk zijn voor de basisbehoeften voor de kinderen waardoor de basis voor ontwikkeling wankel is'.
Ook dat is zo'n 'black box. in de uitspraak van de rechter wordt een oordeel gegeven over de opvoedingssituatie in het algemeen en over de feitelijke uitvoering van de ouderlijke verantwoordelijkheid. Die is goed genoeg. Maar BJZ heeft een andere oordeel, anders dan de rechter, de ouders en de kinderen zelf. en het blijft onduidelijk waar dat oordeel op gebaseerd is. Ik kan me wel iets daarvan voorstellen. In een gesprek met deze ouders zullen de ouders de nadruk leggen op Gods zorg voor henzelf en de kinderen. En in het hoofd van de BJZ-medewerkers wordt dat dan: oh, dus jullie nemen je eigen verantwoordelijkheid niet. Zoiets vermoed ik. Die conclusie in het eigen hoofd blijft overeind, ook al wordt feitelijk aangetoond dat het omgekeerde het geval is.

Tsjor

Ziekenhuis

AnneJ, ik denk dat het ziekenhuis niet anders kon doen dan een melding maken in verband met de baby. Het kind was ondervoed, ouders weigeren bijvoeding, dan moet je iets. Daar zijn maatregelen voor: ouders die op grond van bepaalde opvattingen medisch noodzakelijke zorg aan kinderen weigeren kunnen tijdelijk uit de ouderlijke macht worden ontheven. Deze zwaardere maatregel is nodig, want bij een ondertoezichtstelling zijn ouders nog steeds verantwoordelijk voor de medische zorg. Door een tijdelijke ontheffing is het mogelijk de noodzakelijke medische zorg te geven. Daarna kunnen ouders de ouderlijke macht weer terug krijgen, eventueel met een OTS, om erop toe te zien dat in een volgende situatie het kind wel weer de noodzakelijke medische zorg krijgt. Dat is niet nieuw. Het probleem doet zich vaker voor bij Jehova-getuigen, waarvan het kind een behandeling moet ondergaan waarbij bloed moet worden toegediend.
Zo'n redenering had hier ook gekund. Dan blijf je veel dichter bij het probleem (krijgen de kinderen wel de noodzakelijke medische zorg), weet je ook wat de doelstelling van de ontheffing en eventuele OTS is, wat eventuele gronden zijn om in te grijpen (kind heeft medische zorg nodig), wat de positie van ouders is (geen ouderlijke macht als er een levensbedreigende situatie is) en van de overheid (ingrijpen als er een levensbedreigende situatie is). Maar je laat dan alle overbodige en schadelijke wild-west-speculaties over de opvoedingsssituatie, psychische gezondheid etc. buiten de deur, simpelweg omdat daar geen aanleiding voor is/was. Behalve dan in de op hol geslagen hoofden van de medewerkers zelf.
Het zou een verademing zijn als de beschikbare middelen helder, met een duidelijke doelstelling, onderbouwing en toetsing zouden worden ingezet. Het zou ook een forse besparing zijn: effectief en doelmatig inzetten van de beschikbare middelen.

Tsjor

Margriet

Wat ik me afvraag is wanneer de eerste civiele procedure tegen BJZ van start gaat. In dit gezin heeft BJZ duidelijk enorme schade gedaan alleen op vooroordelen. Want ook met de baby had een optie zoals met Jehova's getuigen prima gekund en dan waren ouders en baby weer bij elkaar geweest. Misschien dat als BJZ er achter gaat komen dat fouten maken kost (en dus slecht is voor de carrière van degenen die dergelijke fouten maken) dat er dan wat verandering komt.
Het is toch te gek voor woorden dat BJZ op basis van vooroordelen over een religie kinderen het huis uit plaatst en ermee wegkomt.
Wat is de volgende stap? Dat BJZ een religie niet passend vindt voor kinderen?

Verantwoordelijkheid

Blijft wel één vraag overeind, naar aanleiding van dit artikel: in hoeverre kan de overheid aan ouders bepaalde eisen stellen ten aanzien van de basisverzorging voor kinderen en de wijze waarop de middelen daarvoor verkregen worden.
In deze situatie koos vader voor een bepaalde vorm: giften en donaties naar aanleiding van preekbeurten. Een vorm die bijbelse gronden heeft. Hoe ver kan de overheid gaan met het eisen van ouders dat zij financiële middelen verkrijgen door arbeid? Of als overheid bepalen wat 'voldoende' middelen zijn?
Er zijn ouders die op een andere wijze risico nemen. Een eigen bedrijf starten, een camping in Frankrijk starten, in Afrika gaan werken. Ik ben zelf met twee kinderen twee jaar in een ander land geweest, waar de levensstandaard aanzienlijk lager was dan in Nederland en er een economische crisis was die leidde tot hyperinflatie. We kwam terug met verschijnselen van ondervoeding. Ik heb mijn kinderen meegenomen in dit avontuur. en ondertusen uiteraard alles gedaan om zo goed mogelijk voor ze te zorgen (zoals deze ouders ook). Had de overheid toen moeten ingrijpen?
In deze situatie is nog een tweede vraag: moet je dan ingrijpen door de kinderen uit huis te plaatsen? Het was veel goedkoper geweest als de overheid dan zelf de rekeningen voor gas, water licht, gezondheidskosten en levensmiddelen op zich zou nemen. Deze mensen zouden dat niet zomaar accepteren (ze weigeren bijvoorbeeld kinderbijslag), dus daar zou je dan een gesprek over moeten aangaan. Dat gesprek zou dan gaan over de vraag in hoeverre 'God zorgt' ook kan door 'donaties' van alle mensen in het land (algemene middelen). Of dat je als overheid het geld van de kinderbijslag etc. niet aan de ouders geeft, maar rechtstreeks aan de kinderen. Kortom: het is een discussie op een ander niveau. Maar wel over het onderwerp waar het probleem in zit, namelijk de verhouding overheid-burger, zowel wat betreft de aandachtspunten van de overheid als de beschikbare middelen.

Tsjor

Annej

Maar soms loopt dat gesprek dood, vader vindt zichzelf de prediker die het allemaal weet en zal dus van niemand anders een interventie accepteren. Ook nu zijn er in ziekenhuizen nog geestelijk verzorgers actief en worden externe dominees etc. erbij gehaald als dat van belang is. Maar dan nog kan het gesprek soms dood lopen en is het toch medisch gezien noodzakelijk om iets te doen. Ik ben er maar even vanuit gegaan dat het ziekenhuis alle 'normale' wegen heeft bewandeld.

Tsjor

Respect

Toen ik het artikel las bleef ik vooral achter met een gevoel van groot respect voor de kinderen. Als 15-jarige een rechter wraken! Zeven talen leren. Particuliere school en zelf werken. Hoezo zouden deze kinderen dan geen eigen identiteit hebben? Wat erg dat deze kinderen hun energie en intelligentie hiervoor moeten inzetten.

Tsjor

God zorgt

Het ethische probleem van 'God zorgt' vind ik wel dat je jezelf ondertussen moet realiseren dat je de lasten eigenlijk verlegt naar anderen. donaties komen van mensen die zelf wel werken voor hun geld. Dat de kinderen terugkomen is te danken aan de juridische strijd die de kinderen zelf wel leveren. Terwijl God ook voor die mensen en kinderen zou moeten zorgen. Met andere woorden: alleen als je het in beperkte mate toepast, uitsluitend voor jezelf en kijkend naar jezelf is een dergelijke uitwerking van 'God zorgt' houdbaar. Als je iets verder kijkt naar wat je ondertussen van anderen vraagt, dan denk ik dat je moet concluderen dat je zelf ook 'vuile handen' moet maken, uit solidariteit met heel Gods volk. Het exclusief 'opeisen' van een bepaalde vorm van Gods zorg voor jezelf, daar word ik wrevelig van. Het brood kan dan wel zomaar komen binnenvallen, maar ondertussen zijn er boeren die zaaien en oogsten, fabrieksarbeiders die meel maken, bakkers die bakken, winkels die verkopen en mensen die werken om het geld te verdienen waarmee het boord gekocht wordt. Dan pas valt het bij je binnen als gift. Gods zorg strekt zich uit tot al die mensen en ik vind dat je daaraan niet voorbij mag gaan, maar je moet afvragen wat jouw bijdrage dan is in vergelijking met wat anderen bijdragen. Moreel gezien acht ik de boer, arbeider, het personeel en de werknemers hoger dan iemand die zich terugtrekt uit het hele proces. Maar dat is een moreel/ethisch oordeel, dat heeft niets te maken met BJZ.

Tsjor

Tsjor

Hm, daar ben ik het niet mee eens. De donaties komen "in ruil" voor de preken van vader. Dat is in principe hetzelfde als een dominee die bij een kerk werkt, alleen zijn daar de donaties in een formele vorm gegoten. Dat geeft inkomenszekerheid, klopt. Maar het principe blijft hetzelfde.

Giften

'Waarom is een ruilmiddel alleen geaccepteerd als we er een bureaucratie en hierarchie omheenhangen zoals bij wetenschappers in een universiteit?.'
Mijn probleem zit hierin: als je het afhankelijk maakt van giften lijkt het alsof je je onttrekt aan alles wat verderfelijk is, geldeconomie, bureaucratie etc. Maar in feite maak je van dezelfde dingen wel degelijk gebruik: de mensen die de giften geven moeten namelijk wel door die verderfelijke poel heen, voordat ze je iets kunnen toestoppen. Dat ook niet-fysieke arbeid, zoals religieuze arbeid, belonenswaardig is kan ik alleen maar van harte toejuichen. Met 'geld', 'inkomen' maak je in feite vooraf afspraken met de rest van de wereld over hoe die waarde ingeschat wordt. Geld is in die zin ook een belangrijk communicatiemiddel, waarmee je verwachtingen over en weer uitwisselt.

Tsjor

God zorgt

Zoals Dirksmama en AnneJ al aanhalen is deze manier van leven helemaal niet uniek. In de missie is het heel normaal om met je gezin naar en ver land te treken en daar volkomen afhankelijk te zijn van donaties die uit de denominatie/kerk komen waar je heen bent gezonden. 1 in de zoveel jaar komen die gezinnen dan weer terug om hun verhaal te doen en te proberen weer donaties voor de komende jaren los te maken.

Wat dit gezin doet is niet veel anders. Daarnaast is het gewoon een vorm van freelance werken. De vader verricht bepaalde diensten (preken) en krijgt hiervoor betaald.

Genoeg gezinnen die op een houtje moeten bijten omdat vader opeens besluit als ZZP'er te beginnen of een eigen bedrijf wil wat helemaal niet loopt of helemaal niet wil. En sommige bijten zich daar dan ook jaren in vast, want eens gaat het lukken terwijl onderwijl er ook nauwelijks geld beschikbaar is.

Ik vind het dus niet erg opzienbarend en inderdaad zelfs al wil ik zelf niet op zo'n manier leven dat houdt nog niet in dat anderen die vrijheid niet hebben om op hun eigen manier te leven.