Niet uit kinderwens kunnen komen
Ik ben op zoek naar vrouwen / mannen die eenzelfde dilemma hebben gehad: Ik (32) heb al zo lang ik me kan herinneren een kinderwens, mijn vriend (35) heeft er nooit echt bij stilgestaan voordat hij mij leerde kennen (3,5 jaar geleden).
Mijn vriend ging er voor onze relatie begon vanuit dat hij nooit kinderen zou hebben. Vroeg in de relatie hebben we hier een gesprek over gehad, gezien ik de wens wel heb. Mijn vriend liet toen weten dat hij een gezin starten met mij wel zag zitten.
En toen gingen we samenwonen, na 9 maanden, direct aan het begin van Corona. Ik raakte als ZZP’er voor onbepaalde tijd m’n werk kwijt, en had dus geen inkomsten. Ik ging voor het eerst samenwonen (vriend had hier al ruime ervaring mee), en omdat het werk van mijn vriend door ging, kwam er veel van het uitpakken en opruimen van onze spullen op mijn schouders.
Dit heeft een hele hoop stress met zich meegebracht, zodanig dat we dachten dat onze relatie het niet ging redden. In deze periode is mijn vriend gaan twijfelen of hij wel aan kinderen zou moeten beginnen.
Die twijfel is nooit verdwenen, en nu 2,5 jaar later zijn wij daar nog steeds mee bezig. Het hele Fencesitter topic op reddit hebben we afgestruind, alle collega’s en naaste familie en vrienden hebben het dilemma aangehoord en hun ervaringen meegedeeld, we hebben er uren over gepraat (en gehuild). En nog komt hij er niet uit.
Het idee dat we uit elkaar zouden moeten maakt ons ongelofelijk verdrietig, we houden enorm veel van elkaar. En naast deze twijfel is er gewoon niks verkeerd of niet goed aan onze relatie.
2 jaar voor ik mijn vriend leerde kennen kwam ik uit een hele giftige relatie die 7,5 jaar heeft geduurd, dus je kunt snappen dat ik mijn vriend ongelofelijk waardeer - iemand die echt lief is en me respecteert. Alleen die verdomde kinderwenstwijfel.
Mijn vraag is eigenlijk: wie heeft nog meer voor dit vuur gestaan, en wat heb je / hebben jullie er toen mee gedaan? Zijn er specialisten met wie we zouden kunnen praten (afgezien van de praktijkondersteuner, die kon ons niet echt helpen, of een ‘reguliere’ psycholoog)? Wij wonen in Utrecht.
dankjewel.
Polydox schreef op 16-01-2023 om 22:05:
[..]
Eens. Met zijn tweeën gaat iemand toch enigszins gewenst gedrag vertonen, wat het beeld vertroebelt. Zeker bij zo’n gevoelig onderwerp moet iemand vrijuit kunnen spreken in eerste instantie.
Precies, dit bedoel ik.
Lieve Tralala, ik lees dat je hier al zoveel over gepraat en nagedacht hebt...hoeveel andere meningen je ook leest of opzoekt, er is niet één situatie zoals die van jou. Volgens mij weet je diep van binnen al wat je beslissing is. Daar kunnen nog jaren overheen gaan, maar bedenk wel dat je ouder wordt. Dan beslist de tijd voor je.
Ik kan alleen mijn eigen ervaring weergeven, ik ben bijna 60, en heb een dochter van 16. Een godswonder, ik had altijd een kinderwens maar liep diverse keren 'tegen de lamp' omdat mijn partners geen kinderen wilden en, naarmate de tijd vorderde, ik in relaties terecht kwam waarbij de partner al kinderen hád, en dus niet de noodzaak zag er nog aan te beginnen. (Echt: het moeten omgaan met andermans kinderen terwijl jij 'ze niet mag', is NOG een graadje erger...) In welke variatie dan ook: het gaat absoluut aan je knagen dat iemand anders beslist dat jij nooit kinderen op deze wereld zult zetten, hoe moeilijk dat moederschap dan ook kan zijn etc. etc. Dat heeft in mijn geval vaak de uiteindelijke breuk veroorzaakt.
Maar mócht je erin berusten, dan kan de frustratie en spijt hierover, later in je leven weer de kop opsteken, als de kans voorbij is.
Ik kan je vertellen, de worsteling in al die jaren daartussen maken je doodongelukkig. Toen ik dacht dat de kans nog ooit zwanger te raken voor mij al voorbij was kreeg ik een prachtig gezond kind, uit een korte relatie met alweer een man die het niet zag zitten. Maar omdat ik al te oud was (dacht ik) was dat geen probleem -meer-.
En al die mensen die me vertelden dat 'een kind ook niet alles is', kletsten uit hun nek. Dat is het wél! Het is het mooiste wat me is overkomen, ondanks of dankzij alles wat erbij komt kijken, en ik gun het jou ook. Ben sinds haar geboorte een alleenstaande moeder, dat wel, maar NOOIT meer afhankelijk van iemand die uiteindelijk niet kan geven wat je zo graag wilt. Ik wens je sterkte met je beslissing...
Ervaringsmoeder schreef op 17-01-2023 om 10:06:
En al die mensen die me vertelden dat 'een kind ook niet alles is', kletsten uit hun nek. Dat is het wél!
En bedankt. Wil je svp alleen voor jezelf praten. Ik deelde eerder, als moeder van 4 kinderen, een openhartige post in dit topic. Over dat ik vind, dat een kind krijgen ook niet perse alles is.
Ik kletste daarbij niet 'uit mijn nek' ik deelde een zeer persoonlijke ervaring. En ervaar jouw opmerking als bijzonder kwetsend.
En al die mensen die me vertelden dat 'een kind ook niet alles is', kletsten uit hun nek. Dat is het wél!
Als ongewenst, maar zeer gelukkige, kinderloze vind ik het vooral triest voor jou dat je kennelijk niet genoeg uit je eigen leven hebt gehaald dat je een ander onafhankelijk wezen nodig had om je ‘alles’ te geven. Wat een druk legt dat ook op je kind zeg, dat je je moeder gelukkig hebt gemaakt (en dus ook moet blijven maken).
Ik geloof zeker dat moeder worden prachtig een fantastisch kan zijn, en dat het alles omvattend voelt, maar je kletst nu zelf uit je nek. Voor jou voelt het zo, voor heel veel anderen (gelukkig) niet.
MeganRapinoe schreef op 17-01-2023 om 12:41:
[..]
Als ongewenst, maar zeer gelukkige, kinderloze vind ik het vooral triest voor jou dat je kennelijk niet genoeg uit je eigen leven hebt gehaald dat je een ander onafhankelijk wezen nodig had om je ‘alles’ te geven. Wat een druk legt dat ook op je kind zeg, dat je je moeder gelukkig hebt gemaakt (en dus ook moet blijven maken).
Ik geloof zeker dat moeder worden prachtig een fantastisch kan zijn, en dat het alles omvattend voelt, maar je kletst nu zelf uit je nek. Voor jou voelt het zo, voor heel veel anderen (gelukkig) niet.
Hier sluit ik mij, ook als ongewenst kinderloze, geheel bij aan! 
Meander schreef op 17-01-2023 om 12:24:
[..]
En bedankt. Wil je svp alleen voor jezelf praten. Ik deelde eerder, als moeder van 4 kinderen, een openhartige post in dit topic. Over dat ik vind, dat een kind krijgen ook niet perse alles is.
Ik kletste daarbij niet 'uit mijn nek' ik deelde een zeer persoonlijke ervaring. En ervaar jouw opmerking als bijzonder kwetsend.
Ze praat toch ook voor zichzelf? "Mensen die ME vertelden dat een kind ook niet alles is", dat is het wel ( voor haar dus, dat is er ook gewoon uit te halen toch?). Dat mag ze zeggen, al klonk het wat overtuigend en emotioneel door het nekkletsen.
Max88 schreef op 17-01-2023 om 13:53:
[..]
Ze praat toch ook voor zichzelf? "Mensen die ME vertelden dat een kind ook niet alles is", dat is het wel ( voor haar dus, dat is er ook gewoon uit te halen toch?). Dat mag ze zeggen, al klonk het wat overtuigend en emotioneel door het nekletsel.
Ze zegt dat al die mensen uit hun nek kletsten.
Hoe het moederschap voor haar voelt, dat gaat over haar zelf. En daarover mag ze natuurlijk schrijven wat ze wil.
Maar alle mensen met een ander gevoel of mening zet ze weg als 'uit hun nek kletsers'. Daar ging het me om.
Meander schreef op 17-01-2023 om 14:03:
[..]
Ze zegt dat al die mensen uit hun nek kletsten.
Hoe het moederschap voor haar voelt, dat gaat over haar zelf. En daarover mag ze natuurlijk schrijven wat ze wil.
Maar alle mensen met een ander gevoel of mening zet ze weg als 'uit hun nek kletsers'. Daar ging het me om.
De mensen die dat tegen haar zeiden kenden haar misschien wel en hadden het in haar geval mis. Ik lees hier echt niet in wat jullie lezen, maar goed, soms kan iets binnenkomen uiteraard.
Max88 schreef op 17-01-2023 om 14:12:
[..]
De mensen die dat tegen haar zeiden kenden haar misschien wel en hadden het in haar geval mis. Ik lees hier echt niet in wat jullie lezen, maar goed, soms kan iets binnenkomen uiteraard.
Dat denk ik ook, maar de woordkeuze is niet heel erg prettig.
Kinderen krijgen is per definitie egoïstisch: je laat je levensgeluk afhangen van een kind dat ook nergens om gevraagd heeft. Alleen als je het graag wil maar het lukt niet om wat voor reden dan ook, dan kun je dit soort argumenten gaan weerleggen. Gaan dingen schijnbaar vanzelf, dan boeit dat niemand en hoef je niks uit te leggen.
MR stelt in de context van het verhaal van to, niet met als doel om de ongewenst kinderlozen te kwetsen.
Zolang de vriend van to het spel geen ja en geen nee speelt zijn er geen gevolgen. Geen ja = geen baby en geen nee = nog steeds een relatie.
Goeie help het wordt wel steeds een emotioneler discussie. Ik vraag me af of TO hier nog wat aan heeft.
Verder vind ik dat ervaringsmoeder wel heel veel negativiteit over zich heen krijgt.
Ze vertelt haar verhaal, dat wil toch niet persé zeggen dat zij alles van haar dochter verwacht. Ze spreekt uit dat mensen die -vaak zelf wel kinderen hebben- je zeggen dat kinderen ook niet alles zijn. Net zoals ik wel te horen kreeg "nou ja een relatie is ook niet alles hoor, geniet van je vrijheid" door mensen die vanaf hun 17e nooit alleen zijn geweest of zelf heel blij waren met hun relatie. Ik ben ook blij dat ik wel man en kinderen heb gekregen, dat wil toch ook niet zeggen dat ik alles en alleen maar van mijn man en kinderen verwacht en niemand ben zonder hen.
Waarom kunnen we niet gewoon zeggen: het is heel fijn om een goede relatie te hebben, het is ondanks alle problemen fijn om moeder te zijn. En soms helemaal niet..
Zij heeft ervaren dat mensen die zeggen "een kind is ook niet alles" soms ook maar wat zeggen.
Net als mensen die zeggen "een relatie is ook niet alles" dit soms zeggen om je te helpen maar het helpt alleen niet.
TO staat voor een hele moeilijke keus, Ik zou niet goed weten wat ik zou moeten adviseren. Wat bij mij nog wel naar boven komt... veel keuzes hebben is niet per definitie beter. Vroeger gebeurde het gewoon kinderen krijgen, hoorde het erbij. Tenminste meer dan nu. Dat was ook niet altijd goed maar dit is ook niet alles. Wat een gemiep en gemier soms. Soms moet je ook leven... maar goed ik houd mijn mond verder voordat ik weer de hele bups over mij heen krijg.
Leene schreef op 17-01-2023 om 21:22:
Goeie help het wordt wel steeds een emotioneler discussie. Ik vraag me af of TO hier nog wat aan heeft.
Verder vind ik dat ervaringsmoeder wel heel veel negativiteit over zich heen krijgt.
Ze vertelt haar verhaal, dat wil toch niet persé zeggen dat zij alles van haar dochter verwacht. Ze spreekt uit dat mensen die -vaak zelf wel kinderen hebben- je zeggen dat kinderen ook niet alles zijn. Net zoals ik wel te horen kreeg "nou ja een relatie is ook niet alles hoor, geniet van je vrijheid" door mensen die vanaf hun 17e nooit alleen zijn geweest of zelf heel blij waren met hun relatie. Ik ben ook blij dat ik wel man en kinderen heb gekregen, dat wil toch ook niet zeggen dat ik alles en alleen maar van mijn man en kinderen verwacht en niemand ben zonder hen.
Waarom kunnen we niet gewoon zeggen: het is heel fijn om een goede relatie te hebben, het is ondanks alle problemen fijn om moeder te zijn. En soms helemaal niet..
Zij heeft ervaren dat mensen die zeggen "een kind is ook niet alles" soms ook maar wat zeggen.
Net als mensen die zeggen "een relatie is ook niet alles" dit soms zeggen om je te helpen maar het helpt alleen niet.
TO staat voor een hele moeilijke keus, Ik zou niet goed weten wat ik zou moeten adviseren. Wat bij mij nog wel naar boven komt... veel keuzes hebben is niet per definitie beter. Vroeger gebeurde het gewoon kinderen krijgen, hoorde het erbij. Tenminste meer dan nu. Dat was ook niet altijd goed maar dit is ook niet alles. Wat een gemiep en gemier soms. Soms moet je ook leven... maar goed ik houd mijn mond verder voordat ik weer de hele bups over mij heen krijg.
Och, valt wat mij betreft wel mee hoor. Maar ik viel wel over dit onderdeel van de reactie: “En al die mensen die me vertelden dat 'een kind ook niet alles is', kletsten uit hun nek. Dat is het wél! ”
Ze poneert hier iets als feit (door ‘is het wel’) wat geen feit is. Niet voor gewenst kinderlozen, ongewenst kinderlozen en zelfs niet kennelijk voor moeders van 4. Het kwetst mij verder niet, maar ik vind het voor TO niet handig zoiets als dit als feit te poneren. Je weet namelijk helemaal niet of dit voor TO ook zo zal gelden. Voor hetzelfde geld wordt zij een spijtmoeder als ze kinderen krijgt, die zijn er ook.
Handiger en netter om het dus gewoon bij jezelf te houden.
Allemachtig...ik ben dus die ervaringsmoeder die al deze negatieve reacties over zich krijgt...en kennelijk nemen veel personen het persoonlijk terwijl ik het toch echt niet over hen heb. Ik praat alleen over mezelf! Ik heb uit mijn eigen omgeving te vaak te horen gekregen dat een kind krijgen niet alles is....ik heb het echt niet over anderen op dit forum! Vooral de reactie dat ik kennelijk niet genoeg uit mijn leven heb gehaald...lees even wat ik schreef: ik was 45 bij de geboorte van mijn kind...Denkt die mevrouw nu echt dat ik tegen die tijd geen eigen leven had opgebouwd?? Kom nou...Natuurlijk denk ik niet dat dit voor TO zal gelden...heb ik dat gezegd dan? Ik zeg duidelijk dat ik alleen mijn eigen ervaring deel..net zoals zoveel personen hier op dit forum. Nee, mijn kind hoeft geen behoefte op te vullen, daar gaat het hier niet om. Dit zegt meer over andere frustraties dan over die van mij. Ik wilde slechts TO steunen, maar dit is de laatste keer dat ik ooit nog iets toevoeg aan een forum. En ik blijf erbij: een kind krijgen is alles. MIJN mening!
Als je het gewoon bij jezelf houdt en niet zekerheden neerzet als
“het gaat absoluut aan je knagen dat iemand anders beslist dat jij nooit kinderen op deze wereld zult zetten”
of
“Ik kan je vertellen, de worsteling in al die jaren daartussen maken je doodongelukkig.”
scheelt dat een hoop. Want dat wéét je gewoon niet. Dat is voor jou zo geweest en dat is verschrikkelijk rot, maar het is niet gezegd dat dat voor TO ook zo gaat zijn.
Back on topic @TO: je ziet, zoveel mensen zoveel ervaringen en meningen. Het is ook lastig wanneer de keuze voor het ene, iets anders uitsluit. Ik wens je heel veel wijsheid toe. Misschien stelt het je gerust dat in mijn ervaring (en uit onderzoek blijkt) de meeste mensen gelukkig zijn in de keuze die ze weloverwogen hebben gemaakt. Ook als die keuze anders uitpakt dan verwacht. Dus je bent al heel goed bezig, en welke kant het kwartje ook opvalt, de kans dat je gelukkig wordt/blijft in het pad dat je hebt gekozen, is best groot.
Maar ik zal mijn ‘triest’ even aanpassen. Dat was niet aardig. Ik heb zelf slechte ervaringen met mensen die hun kinderen als hun ‘alles’ zien. Die zijn vaak niet zo leuk meer als vriend(in) , omdat ze alleen nog maar bestaan voor hun kinderen. Persoonlijke frustratie. Of als mijn eigen moeder voor wie ik ‘alles’ was en het niet kon hebben dat ik ook mijn eigen leven wilde leiden. Nog een persoonlijk frustratie. Kortom, stuk projectie van mij en niet eerlijk naar jou. Sorry daarvoor.
EDIT: ik kan die post niet meer aanpassen, maar zie dan toelichting en excuus hierboven.
