Moederschap versus werk

bieb1963 schreef op 09-04-2022 om 15:52:

[..]

Allereerst, blijkbaar heb je 1 kind. Wel andere koek als je er 2 of meer hebt. Daarbij blijkbaar rustig en tevreden kind. Is geen wet van Meden en Persen. Ik hoor je overigens niet over huishouden ...

Ja klopt één kind. En ik gaf in mijn bericht al aan dat het bij andere mensen best anders kan aanvoelen. Ik wilde alleen even een tegengeluid geven tegen het bericht waar ik op reageerde dat stelde dat het slecht is voor kinderen en het relatie wanneer beide ouders werken.

Jillz schreef op 09-04-2022 om 16:13:

[..]

 Ook hebben we nauwelijks reistijd naar werk waardoor we beide om vijf uur thuis zijn.

pfffffff. En verder: gaap......

Tja, allemaal 'perfect' geregeld bij jullie, maar voor de meesten is de situatie wel anders. Overigens is ook voor lang niet iedereen een huishoudelijke hulp fin. haalbaar en ook niet boodschappen laten bezorgen. Ik weet niet, maar als je zuinig wil/moet shoppen, dan doe je dat toch écht anders.

Jillz schreef op 09-04-2022 om 16:48:

[..]

Je hoort mij ook niet zeggen dat alle thuis blijfmoeders moeten gaan werken dat dat in alle situaties beter is.

Andersom werd gesteld dat het altijd rustgevender is voor het hele gezin als niet beide partners werken. Daar reageer ik op. Dat het bij ons geen stress is en dat het voor mij daarom geen reden is om thuis te blijven.

Wat jij doet is mijn bericht uit de context trekken waarin ik die geplaatst had.

Waar het om gaat is dat voor veel mensen de vrije kéuze niet meer bestaat, één of twee inkomens. Terwijl dat wél de bedoeling was van het hele emancipatieverhaal: mensen moesten zelf kunnen bepalen of ze met 1 kostwinner het gezin draaiende wilden houden, maar ook kunnen bepalen dat beide partners werkten. Tegenwoordig is met beide partners werken voor veel gezinnen een verplichting omdat je anders de maandelijkse lasten niet rond krijgt. En daar is het beleid dus ontspoort, omdat de samenleving (en ook de overheid) erop is ingericht dat er meer dan 1 inkomen per gezin is en de kosten navenant gestegen zijn. Dus de optie: met 1 inkomen een gezin onderhouden, kan misschien nog als je directeur bent of advocaat, maar niet meer als je monteur bent of fabrieksarbeider.

Pejeka1 schreef op 09-04-2022 om 16:57:

[..]

Waar het om gaat is dat voor veel mensen de vrije kéuze niet meer bestaat, één of twee inkomens. Terwijl dat wél de bedoeling was van het hele emancipatieverhaal: mensen moesten zelf kunnen bepalen of ze met 1 kostwinner het gezin draaiende wilden houden, maar ook kunnen bepalen dat beide partners werkten. Tegenwoordig is met beide partners werken voor veel gezinnen een verplichting omdat je anders de maandelijkse lasten niet rond krijgt. En daar is het beleid dus ontspoort, omdat de samenleving (en ook de overheid) erop is ingericht dat er meer dan 1 inkomen per gezin is en de kosten navenant gestegen zijn. Dus de optie: met 1 inkomen een gezin onderhouden, kan misschien nog als je directeur bent of advocaat, maar niet meer als je monteur bent of fabrieksarbeider.

Ah dan had ik je verkeerd begrepen. Ik vind het ook wel schrijnend dat er zoveel beroepen onder betaald zijn en vind het zeker geen goede ontwikkeling dat alle prijzen zijn afgestemd op twee verdieners. Wat mij betreft zou het inderdaad een vrije keuze moeten zijn tenslotte zijn je kinderen ook maar één keer jong. En ik vind het dan wel jammer als mensen later denken ik had mijn kinderen meer willen zien maar die keuze was er financieel niet.

Ik dacht dat jij bedoelde dat ouders die beiden werken de kinderen en elkaar altijd te kort doen. Daar herkende ik mij niet in.

Jillz schreef op 09-04-2022 om 16:48:

[..]

Je hoort mij ook niet zeggen dat alle thuis blijfmoeders moeten gaan werken dat dat in alle situaties beter is.

Andersom werd gesteld dat het altijd rustgevender is voor het hele gezin als niet beide partners werken. Daar reageer ik op. Dat het bij ons geen stress is en dat het voor mij daarom geen reden is om thuis te blijven.

Wat jij doet is mijn bericht uit de context trekken waarin ik die geplaatst had.

Nee, jij bagatelliseert e.e.a. Uitzonderingen zijn er altijd, maar jouw bericht voegt niets toe.

bieb1963 schreef op 09-04-2022 om 17:06:

[..]

Nee, jij bagatelliseert e.e.a. Uitzonderingen zijn er altijd, maar jouw bericht voegt niets toe.

Een tweeverdienersgezin waarin zaken soepel lopen is geen uitzondering die een regel bevestigt. Het is een veel voorkomende situatie. Net zoals gezinnen waar het niet soepel loopt ook geen uitzondering zijn. Je laatste opmerking tegen Jillz is nogal onaardig. 

Ooit dacht ik dat ik het goed voorelkaar had. Manlief had zijn tijd gehad om zijn opleidingen te volgen en nu was het mijn tijd. Helaas bleek het in de praktijk dus niet zo te werken bij mijn toenmalige echtgenoot. Meneer vond dat ik te weinig tijd had voor hem en dat ik maar moest stoppen met mijn opleiding, want als zelfstandige verdiende ik zoveel meer. Het gevolg: hij woont nu met een vrouw die een paar uur per week vrijwilligerswerk doet omdat ze altijd ziek/zwak/misselijk is, waarbij het eigenlijk is dat ze gewoon te lui is (heeft ze zelfs aan mij toegegeven).

Tijdens onze scheiding heeft mijn toenmalige echtgenoot heel erg zijn best gedaan om mij financieel helemaal kapot te maken.

Dat is voor mij een belangrijke reden om nu te zorgen dat ik op geen enkele manier afhankelijk ben van mijn echtgenoot. Natuurlijk is het mooi om het echt samen te doen. Helaas heb je voor samen wel 2 personen nodig. Als 1 van die 2 onbetrouwbaar blijkt, dan heeft degene die, in overleg, minder is gaan werken het nakijken en de ellende.

Daarom zou ik altijd iedereen aanraden om eerder te kiezen om beide minder te werken in plaats van 1 van beide ouders. Het heeft in mijn ogen meerdere voordelen. Ten eerste: je bent minder afhankelijk van je partner (mensen kunnen echt heel anders zijn/worden dan je jaren gedacht had). Ten tweede, je weet wat het is om voor de kinderen te zorgen en het huishouden, maar ook wat het is om een hele dag te werken. Ten derde: je hebt een minder gat in je CV. Nu is de arbeidsmarkt prima, maar dat kan in de toekomst zomaar weer veranderen.

Daarnaast vind ik ook niet dat je een kind daarmee te kort doet. Zolang je maar de tijd die je thuis bent met het kind doorbrengt. Dochterlief hielp mij altijd met alles, op haar eigen manier. En anders was ze aan het spelen en babbelde we samen.

Fruitijsje schreef op 11-04-2022 om 12:05:

Ooit dacht ik dat ik het goed voorelkaar had. Manlief had zijn tijd gehad om zijn opleidingen te volgen en nu was het mijn tijd. Helaas bleek het in de praktijk dus niet zo te werken bij mijn toenmalige echtgenoot. Meneer vond dat ik te weinig tijd had voor hem en dat ik maar moest stoppen met mijn opleiding, want als zelfstandige verdiende ik zoveel meer. Het gevolg: hij woont nu met een vrouw die een paar uur per week vrijwilligerswerk doet omdat ze altijd ziek/zwak/misselijk is, waarbij het eigenlijk is dat ze gewoon te lui is (heeft ze zelfs aan mij toegegeven).

Tijdens onze scheiding heeft mijn toenmalige echtgenoot heel erg zijn best gedaan om mij financieel helemaal kapot te maken.

Dat is voor mij een belangrijke reden om nu te zorgen dat ik op geen enkele manier afhankelijk ben van mijn echtgenoot. Natuurlijk is het mooi om het echt samen te doen. Helaas heb je voor samen wel 2 personen nodig. Als 1 van die 2 onbetrouwbaar blijkt, dan heeft degene die, in overleg, minder is gaan werken het nakijken en de ellende.

Daarom zou ik altijd iedereen aanraden om eerder te kiezen om beide minder te werken in plaats van 1 van beide ouders. Het heeft in mijn ogen meerdere voordelen. Ten eerste: je bent minder afhankelijk van je partner (mensen kunnen echt heel anders zijn/worden dan je jaren gedacht had). Ten tweede, je weet wat het is om voor de kinderen te zorgen en het huishouden, maar ook wat het is om een hele dag te werken. Ten derde: je hebt een minder gat in je CV. Nu is de arbeidsmarkt prima, maar dat kan in de toekomst zomaar weer veranderen.

Daarnaast vind ik ook niet dat je een kind daarmee te kort doet. Zolang je maar de tijd die je thuis bent met het kind doorbrengt. Dochterlief hielp mij altijd met alles, op haar eigen manier. En anders was ze aan het spelen en babbelde we samen.

Ik denk dat dit soort persoonlijke verhalen echt niet zinvol zijn.....

Natuurlijk is het belangrijk om na te denken 'wat als' enz. En verder vooral belangrijk: wat wil je zélf én je partner gedurende de jaren dat je kinderen hebt. Hoe wil je dat invullen. En uiteraard ook kijken naar evt. consequenties. 

Maar we hebben er niets aan als TO toevallig een bullebak als (ex)man heeft getroffen. En ja er zijn wel meer bullenbak mannen, net zo goed bullenbak vrouwen overigens.... 

En tot slot: 

"Meneer vond dat ik te weinig tijd had voor hem en dat ik maar moest stoppen met mijn opleiding, want als zelfstandige verdiende ik zoveel meer. Het gevolg: hij woont nu met een vrouw die een paar uur per week vrijwilligerswerk doet"

En hoezo stopte je dan met je opleiding...? Daar ben je toch zelf bij? Dus vanuit jouw beredenering: Jij vindt dat je financieel afhankelijk moet zijn, maar op het moment dat de man het daar blijkbaar niet mee eens is, dan kies je het andere pad. Ergens klopt hier iets niet.

"Daarnaast vind ik ook niet dat je een kind daarmee te kort doet. Zolang je maar de tijd die je thuis bent met het kind doorbrengt. Dochterlief hielp mij altijd met alles, op haar eigen manier. En anders was ze aan het spelen en babbelde we samen."

Zolang je maar de tijd die je thuis ben met het kind doorbrengt...... Uh, daar moet je zélf dan ook wel bij varen (jij blijkbaar wel...). Daarbij is niet elke kind alleen maar lief en rustig en rustig babbelend enz enz.

Ik ben gestopt met mijn opleiding op het moment dat mijn ex-man besloot dat hij geen zin had om mij geld te geven om onze dochter eten te geven.

De reden waarom ik mijn persoonlijke verhaal aanhaal is dat ik weet dat het allemaal heel mooi kan klinken, maar in de praktijk toch heel anders kan uitpakken. Fijn als het niet gebeurd, maar ik zorg dat ik nooit meer afhankelijk ben van een ander. Ik heb daarin mijn lesje geleerd. Toen ik de man trouwde hadden wij prachtig plannen, we zouden samen oud worden, altijd blijven praten en altijd blijven werken aan onze relatie. Uiteindelijk bleken het luchtkastelen.

Of je nu man of vrouw bent, maakt in mijn ogen niet uit. Zorg dat je niet afhankelijk bent.

Even voor de duidelijkheid ik ben dus niet gestopt omdat mijn ex-man vond dat ik maar moest stoppen met mijn opleiding.
Voor de meeste kinderen is het prima als ouders werken. Het gaat namelijk niet om kwantiteit maar om kwaliteit. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ik heb ook mensen in mijn omgeving waarbij de moeder altijd thuis was voor de kinderen. Helaas zijn die kinderen er niet beter van geworden. Dat een moeder/vader veel tijd heeft, betekend helaas niet dat er ook werkelijk veel tijd aan/met het kind besteed wordt. Dat is het verschil dat ik probeerde te benadrukken. Toch jammer dat er alleen dingen uit mijn post gepikt worden die voor deze draad minder belangrijk zijn, maar wel context verschafte.

Fruitijsje schreef op 11-04-2022 om 14:11:

Ik ben gestopt met mijn opleiding op het moment dat mijn ex-man besloot dat hij geen zin had om mij geld te geven om onze dochter eten te geven.

De reden waarom ik mijn persoonlijke verhaal aanhaal is dat ik weet dat het allemaal heel mooi kan klinken, maar in de praktijk toch heel anders kan uitpakken. Fijn als het niet gebeurd, maar ik zorg dat ik nooit meer afhankelijk ben van een ander. Ik heb daarin mijn lesje geleerd. Toen ik de man trouwde hadden wij prachtig plannen, we zouden samen oud worden, altijd blijven praten en altijd blijven werken aan onze relatie. Uiteindelijk bleken het luchtkastelen.

Of je nu man of vrouw bent, maakt in mijn ogen niet uit. Zorg dat je niet afhankelijk bent.

Maar dat zijn natuurlijk bijzondere situaties, als je partner achteraf een enorme naarling blijkt. Ik denk ook niet dat je met een dergelijke gedachten een gezin gaat stichten...... Wél zul je er uiteraard altijd rekening mee moeten houden dat een huwelijk mis kan lopen, om wat voor reden dan ook. Dus de vraag of je fin. afhankelijk wil zijn moet je jezelf altijd stellen. Maar m.i. niet de vraag of je partner zich misschien ontpopt in een monster....

Ik was dus wel financieel afhankelijk van mijn man en ik ben blij dat ik me niet hebben laten leiden door wat als....Ik had alle vertrouwen in mijn huwelijk en ben nooit bang geweest dat het mis zou gaan. 

watertoren schreef op 11-04-2022 om 14:38:

Ik was dus wel financieel afhankelijk van mijn man en ik ben blij dat ik me niet hebben laten leiden door wat als....Ik had alle vertrouwen in mijn huwelijk en ben nooit bang geweest dat het mis zou gaan.

mijn vader ook niet, en toch ging mijn moeder weg. Je bent pas zeker dat je huwelijk standhoud als 1 van de 2 overlijd om het maar bot te zeggen. 

Tot die tijd bieden resultaten uit het verleden geen garanties voor de toekomst. 

Maar als je je leven niet laat leiden door 'wat als' waarom zou je dan een verzekering afsluiten. Behalve de ziektekostenverzekering en de wettelijke aansprakelijkheid motorvoertuigen is er wettelijk niets verplicht te verzekeren. Toch verwacht ik dat jullie een inboedel- en aansprakelijkheidsverzekering particulieren hebben. 

Regelmatig financieel toch kijken naar de wat als is verstandig, want ook als een partner overlijd zullen er dingen veranderen en is dat niet het moment dat je er achter wil komen dat je inkomen toch niet zo goed is als je dacht. 

Ysenda schreef op 11-04-2022 om 14:48:

[..]

mijn vader ook niet, en toch ging mijn moeder weg. Je bent pas zeker dat je huwelijk standhoud als 1 van de 2 overlijd om het maar bot te zeggen.

Tot die tijd bieden resultaten uit het verleden geen garanties voor de toekomst.

Maar als je je leven niet laat leiden door 'wat als' waarom zou je dan een verzekering afsluiten. Behalve de ziektekostenverzekering en de wettelijke aansprakelijkheid motorvoertuigen is er wettelijk niets verplicht te verzekeren. Toch verwacht ik dat jullie een inboedel- en aansprakelijkheidsverzekering particulieren hebben.

Regelmatig financieel toch kijken naar de wat als is verstandig, want ook als een partner overlijd zullen er dingen veranderen en is dat niet het moment dat je er achter wil komen dat je inkomen toch niet zo goed is als je dacht.

Mijn man is 6 jaar geleden overleden daarom schreef ik ook ik was financieel afhankelijk. Hij heeft mij goed achter gelaten. Ik kan in onze koopwoning blijven wonen en ik hoef niet te werken. Over geld hoef ik me gelukkig geen zorgen te maken.