Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
Mevrouw75 schreef op 09-04-2022 om 09:16:
[..]
Dat is natuurlijk ook wel makkelijk gezegd en vaak volledig bezijden de waarheid.
Want? Als ze het er letterlijk bij zeggen....?
Maar verder gaat commentaar echt meestal over iemands eigen situatie of issues; let maar eens op.
Valeria schreef op 09-04-2022 om 09:43:
[..]
Want? Als ze het er letterlijk bij zeggen....?
Maar verder gaat commentaar echt meestal over iemands eigen situatie of issues; let maar eens op.
Nivea, niet waar?
Niet Invullen Voor Een Ander.
Prima hoor, als ze het er bij zeggen, maar dan geldt dat voor die specifieke persoon, en kan je dus niet als tip aan een ander geven, of anstraheren naar de rest van de groep.
Mevrouw75 schreef op 09-04-2022 om 09:45:
[..]
Nivea, niet waar?
Niet Invullen Voor Een Ander.
Prima hoor, als ze het er bij zeggen, maar dan geldt dat voor die specifieke persoon, en kan je dus niet als tip aan een ander geven, of anstraheren naar de rest van de groep.
Ironisch, in dit onderwerp
Valeria schreef op 09-04-2022 om 09:53:
[..]
Ironisch, in dit onderwerp
Waarom?
niemand moet invullen.
Pejeka1 schreef op 09-04-2022 om 09:33:
[..]
We zijn natuurlijk een verworvenheid kwijtgeraakt, en dat is de verworvenheid dat 1 partner met 1 inkomen uit werken ging, terwijl de andere partner zich kon wijden aan huis en haard. Vergis je niet, die "luxe" heeft nog geen 50 jaar bestaan, voor de oorlog moesten noodgedwongen vaak beide partners werken, en pas na de oorlog werd dit, mede dankzij de sociale voorzieningen die opgebouwd werden, mogelijk.
Tegenwoordig kan een fabrieksarbeider, logistiek medewerker, monteur, vuilnisman, rioolmedewerker, enz. het gezin niet meer onderhouden van 1 inkomen. Iets wat in de jaren '60/'70/'80 nog wel kon.
En nogmaals, het maakt geen fluit uit wie uit werken gaat en wie voor het thuisfront zorgt, man of vrouw. Daar gaat het niet om.
Maar thuiskomen in een huis waar alles opgeruimd is, de klussen van het huishouden zijn geklaard, de was is gedaan en opgeruimd, is toch prettiger dan allebei na een drukke dag op het werk in een huis thuiskomen waar de ontbijtboel nog op het aanrecht staat en alle klussen nog gedaan moeten worden. Je wilt eigenlijk even ontspannen, maar tja, die keuken moet nog even opgeruimd, de kamer nog aan kant gemaakt en tjee, de badkamer schreeuwt ook om een doekje. Nou, gauw dan maar.
Als mijn vader vroeger thuis kwam rond half 6, was het huis aan kant, de was gedaan en opgeruimd, het eten stond op het fornuis, kortom, hij hoefde niet nog eens in het huishouden aan de slag. En nogmaals, man of vrouw, mij egaal, maar punt is dat we die luxe hebben verkwanseld aan het ideaal van werk buitenshuis dat zó veel belangrijker en interessanter werd afgeschilderd dan zorg voor huis en haard. Thuis ben je een sloof, op een kantoor iemand met carrière (ook al doe je ook daar elke dag dezelfde soms geestdodende dingen).
We leven nu in een samenleving waarin van het huis een thuis maken ondergewaardeerd is, kinderen iets is dat vooral zo vroeg mogelijk uitbesteed moet worden, en gezinsleven iets is dat zich, zeker door de week, in zeven haasten voltrekt tussen 6 en 7 uur in de avond, waarbij vele ouders dan een zucht van verlichting slaken als hun kroost ergens met een schermpje aan de gang gaat, want écht, na een drukke werkdag ook nog eens aan moeten horen wat je kinderen op school hebben meegemaakt, laat me met rust.
Wij werken beide 4 dagen per week, maar ik herken ons hier echt niet in. Wij komen thuis van werk. De ene haalt dochter van de opvang de ander begint met koken. Daarna wil dochter altijd even rustig wat drinken en even kort een filmpje kijken. Als het eten klaar is eten we in alle rust aan tafel daar nemen we minimaal een half uur de tijd voor. Waarbij de aandacht vooral gaat naar dochter. Daarna gaat de ene met dochter spelen terwijl de ander opruimt. Om half acht ligt dochter in bed en hoeft er niks meer in het huishouden gedaan te worden. En dat voelt helemaal niet gehaast, dat gaat gewoon in rust en met heel veel aandacht voor dochter. En daarna hebben we tijd voor elkaar.
Op de dagen dat we vrij zijn regelen we grotere dingen, zoals een keer kleding kopen, naar de kapper gaan etc. Verder doen we vrijwel elke dag dat we vrij zijn iets leuks met dochter, naar een andere speeltuin, zwembad etc.
Ook dat uit elkaar groeien herken ik niet zo. Wij zijn niet beide steeds van het ene groepje naar het andere aan het rennen zonder elkaar.
Er zullen misschien stellen zijn waarbij het wel gehaast gaat, die wel uit elkaar groeien etc. Maar dat hoeft dus niet in alle gevallen zo te gaan.
Het is helaas wel de realiteit dat huwelijk veel vaker eindigen in een scheiding dan vroeger. Tegelijkertijd zaten vroeger veel vrouwen ook opgesloten in een slecht huwelijk omdat ze geen kant op konden. Alles heeft een keerzijde.
Wij hebben toen we gingen trouwen al een echtscheidingsconvenant opgesteld. Echt het minst romantische wat we ooit gedaan hebben, maar we hebben toen goede afspraken gemaakt over het hoe en wat en de verdeling mocht het ooit mis gaan. We hadden toen nog geen kind, maar we hebben daarin wel meegenomen hoe we het gingen regelen met eventuele toekomstige kinderen. Ik hoop dat het nooit nodig is, maar het is wel goed dat het er is en dat het is opgesteld op een moment dat we nog wel goed met elkaar door een deur konden. Uiteraard kunnen we daar indien nodig zaken in aanpassen als de situatie daar om zou vragen als het onverhoopt ooit gebruikt gaat worden.
Dat je af en toe dingen voor jezelf doet lijkt mij juist heel gezond. Ik vind het idee dat ik al mijn vrije tijd met man en/of kind zou moeten besteden ontzettend beklemmend. Plus als je alleen gezamenlijke hobby's hebt, is het wel lastig omdat je dan je ex steeds tegenkomt daar als het uit gaat. En als je niet tegelijkertijd gaat sporten, kan er ook iemand bij de kinderen blijven.
Wij geven elkaar de vrijheid om eigen dingen te doen, maar wel altijd in overleg.
Ik denk dat alles staat of valt met balans.
Pejeka1 schreef op 09-04-2022 om 08:39:
[..]
Het probleem is dat mensen ook in een relatie geen eenheid willen vormen. Waarbij de inbreng van ieder (in welke vorm ook) behoort tot de gezamenlijke boedel. Een relatie wordt tegenwoordig vaak gezien als zijnde leuk voor zolang het duurt, met in het achterhoofd dat hij een soort uiterste houdbaarheidsdatum heeft die onherroepelijk gaat komen.
Waarop baseer jij deze algemene uitspraak? Heb je hier CBS cijfers van, of is het een samenvatting van hoe jij de samenleving ziet waarbij je weet dat wat jij onthoudt/observeert grotendeels bepaald wordt door wat je vindt?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bevestigingsvooroordeel
https://en.wikipedia.org/wiki/Confirmation_bias#:~:text=From%20Wikipedia%2C%20the%20free%20encyclopedia,one's%20prior%20beliefs%20or%20values
gr Angela
Ik ken niemand die zo denkt: we zijn een paar jaar bij elkaar zolang het leuk is en zo niet, dan hup door naar de volgende. Ik ken ook die gezinnen niet die volledig langs elkaar heen leven, of totaal gestresst thuis komen in een onopgeruimd huis en dan balen omdat ze tijd aan hun kinderen moeten besteden.
Dat betekent niet dat die mensen er niet zijn. Het betekent alleen dat ik ze niet ken. Het betekent ook dat dit niet de standaard is voor deze tijd.
Over het rekening houden met de gevolgen als er iets niet volgens plan verloopt: wij hebben ook een testament waarin is opgenomen wat er met de kinderen moet gebeuren als wij beiden zouden komen te overlijden. Niet omdat we ervan uitgaan dat het gebeurt, maar omdat de gevolgen zo groot zijn ALS het gebeurt en je dingen niet goed hebt geregeld. Hetzelfde geldt voor afspraken maken over financiën en andere zakelijke dingen als het onverhoopt toch mis gaat. Wij zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd, waarbij alles wat voor het huwelijk van ons was van degene blijft die het inbracht, wat tijdens het huwelijk is verdiend wordt door de helft gedeeld en erfenissen vallen buiten de gemeenschappelijke boedel. Niet omdat we dachten te gaan scheiden. Geloof me, als één van ons er makkelijk uit was gestapt waren wij allang uit elkaar. Maar omdat je nooit weet wat er gebeurt.
Jij kan als partner nog zo braaf aan je huwelijk zitten werken, je kunt je nog zo mooi voornemen om elkaar nooit kwijt te raken, maar wat je partner doet daar heb je geen invloed op. Die kan zomaar verliefd worden op een ander en dan zit je daar met je goede gedrag.
Jillz schreef op 09-04-2022 om 10:53:
[..]
Wij werken beide 4 dagen per week, maar ik herken ons hier echt niet in. Wij komen thuis van werk. De ene haalt dochter van de opvang de ander begint met koken. Daarna wil dochter altijd even rustig wat drinken en even kort een filmpje kijken. Als het eten klaar is eten we in alle rust aan tafel daar nemen we minimaal een half uur de tijd voor. Waarbij de aandacht vooral gaat naar dochter. Daarna gaat de ene met dochter spelen terwijl de ander opruimt. Om half acht ligt dochter in bed en hoeft er niks meer in het huishouden gedaan te worden. En dat voelt helemaal niet gehaast, dat gaat gewoon in rust en met heel veel aandacht voor dochter. En daarna hebben we tijd voor elkaar.
Op de dagen dat we vrij zijn regelen we grotere dingen, zoals een keer kleding kopen, naar de kapper gaan etc. Verder doen we vrijwel elke dag dat we vrij zijn iets leuks met dochter, naar een andere speeltuin, zwembad etc.
Ook dat uit elkaar groeien herken ik niet zo. Wij zijn niet beide steeds van het ene groepje naar het andere aan het rennen zonder elkaar.
Er zullen misschien stellen zijn waarbij het wel gehaast gaat, die wel uit elkaar groeien etc. Maar dat hoeft dus niet in alle gevallen zo te gaan.
Bij ons gaat het niet zo zen hoor.
althans, praktisch lijkt het hier wel op, maar zo ervaar ik het niet.
Jillz schreef op 09-04-2022 om 10:53:
[..]
Wij werken beide 4 dagen per week, maar ik herken ons hier echt niet in. Wij komen thuis van werk. De ene haalt dochter van de opvang de ander begint met koken. Daarna wil dochter altijd even rustig wat drinken en even kort een filmpje kijken. Als het eten klaar is eten we in alle rust aan tafel daar nemen we minimaal een half uur de tijd voor. Waarbij de aandacht vooral gaat naar dochter. Daarna gaat de ene met dochter spelen terwijl de ander opruimt. Om half acht ligt dochter in bed en hoeft er niks meer in het huishouden gedaan te worden. En dat voelt helemaal niet gehaast, dat gaat gewoon in rust en met heel veel aandacht voor dochter. En daarna hebben we tijd voor elkaar.
Op de dagen dat we vrij zijn regelen we grotere dingen, zoals een keer kleding kopen, naar de kapper gaan etc. Verder doen we vrijwel elke dag dat we vrij zijn iets leuks met dochter, naar een andere speeltuin, zwembad etc.
Ook dat uit elkaar groeien herken ik niet zo. Wij zijn niet beide steeds van het ene groepje naar het andere aan het rennen zonder elkaar.
Er zullen misschien stellen zijn waarbij het wel gehaast gaat, die wel uit elkaar groeien etc. Maar dat hoeft dus niet in alle gevallen zo te gaan.
Maar ook bij jullie zullen de bedden verschoond moeten worden, de badkamer en het toilet schoongemaakt, de woonkamer gestoft en gezogen, de keuken een keer gesopt, enz. En je kunt nu eenmaal niet én op je werk zitten én op je vrije dag naar de kapper, de kledingzaak en de speeltuin, én dat huishouden gedaan krijgen. Dus ergens moet er toch tijd voor vrijgemaakt moeten worden, hetzij in de avonduren, hetzij in het weekend, om dat bij te houden. Terwijl dat vroeger, toen er 1 partner gewoon thuis was en dat door de week overdag deed, niet nodig was.
Daar hebben wij, en velen met ons, een huishoudelijke hulp voor.
AlisonH schreef op 09-04-2022 om 15:32:
Daar hebben wij, en velen met ons, een huishoudelijke hulp voor.
Die heb ik ook, omdat we beiden fulltime werken, maar er blijven nog genoeg dingen over die je toch zelf moet doen.
Jillz schreef op 09-04-2022 om 10:53:
[..]
Wij werken beide 4 dagen per week, maar ik herken ons hier echt niet in. Wij komen thuis van werk. De ene haalt dochter van de opvang de ander begint met koken. Daarna wil dochter altijd even rustig wat drinken en even kort een filmpje kijken. Als het eten klaar is eten we in alle rust aan tafel daar nemen we minimaal een half uur de tijd voor. Waarbij de aandacht vooral gaat naar dochter. Daarna gaat de ene met dochter spelen terwijl de ander opruimt. Om half acht ligt dochter in bed en hoeft er niks meer in het huishouden gedaan te worden. En dat voelt helemaal niet gehaast, dat gaat gewoon in rust en met heel veel aandacht voor dochter. En daarna hebben we tijd voor elkaar.
Op de dagen dat we vrij zijn regelen we grotere dingen, zoals een keer kleding kopen, naar de kapper gaan etc. Verder doen we vrijwel elke dag dat we vrij zijn iets leuks met dochter, naar een andere speeltuin, zwembad etc.
Ook dat uit elkaar groeien herken ik niet zo. Wij zijn niet beide steeds van het ene groepje naar het andere aan het rennen zonder elkaar.
Er zullen misschien stellen zijn waarbij het wel gehaast gaat, die wel uit elkaar groeien etc. Maar dat hoeft dus niet in alle gevallen zo te gaan.
Allereerst, blijkbaar heb je 1 kind. Wel andere koek als je er 2 of meer hebt. Daarbij blijkbaar rustig en tevreden kind. Is geen wet van Meden en Persen. Ik hoor je overigens niet over huishouden ...
Pejeka1 schreef op 09-04-2022 om 15:19:
[..]
Maar ook bij jullie zullen de bedden verschoond moeten worden, de badkamer en het toilet schoongemaakt, de woonkamer gestoft en gezogen, de keuken een keer gesopt, enz. En je kunt nu eenmaal niet én op je werk zitten én op je vrije dag naar de kapper, de kledingzaak en de speeltuin, én dat huishouden gedaan krijgen. Dus ergens moet er toch tijd voor vrijgemaakt moeten worden, hetzij in de avonduren, hetzij in het weekend, om dat bij te houden. Terwijl dat vroeger, toen er 1 partner gewoon thuis was en dat door de week overdag deed, niet nodig was.
Als je niet thuis bent wordt het ook niet vies. Dus op dagen dat dochter naar de opvang gaat hoeft er niet te worden stofgezogen. Dus dan gaat het over een paar ontbijtbordjes, keuken na het koken en de borden van het diner. Smorgens voor het werk zet ik de wasmachine aan met timer dat kost me hooguit vijf minuten. Savonds hebben we in een half uur alle vaat in de wasmachine, doekje over het aanrecht gehaald, een was opgehangen en een was weg gevouwen.
Voor de grotere klussen zoals stofzuigen, dweilen, badkamer etc hebben we een schoonmaakster. In het weekend verschonen we de bedden (5 minuten werk per bed). En totaal is er vier dagen per week dus tenminste één van ons vrij. Op die dag besteden we ongeveer een uur aan huishouden. Dan kom je echt een heel eind. Boodschappen laten we thuis bezorgen, dat scheelt ook veel tijd.
Ik denk dat de voornaamste reden dat het soepel loopt is dat we het echt samen doen. Ook hebben we nauwelijks reistijd naar werk waardoor we beide om vijf uur thuis zijn.
Maar niemand ontkent toch ook dat in sommige situaties de keuze dat één partner meer in huis doet logischer is? Alleen het beeld dat jij schetst van al die overbelaste, langs elkaar heen levende gezinnen kun je gewoon niet zo algemeen stellen.
