Mist kind mij?
Hoi allemaal,
De eerste 2 weken van de vakantie is mijn zoon bij mij geweest. Fijne vakantie gehad samen. Wat mij wel opgevallen was was dat hij soms zijn mama leek te missen. Dit sprak hij gewoon uit. Hij heeft ook 2x met z'n moeder gebeld en moeder is 1x hier op bezoek geweest. Vind ik zelf niet erg, maar z'n moeder zorgt er soms in mijn ogen voor dat ze hem niet los kan laten. Zo heeft z'n moeder mij al enkele keren gevraagd of ze even mocht bellen (de 1e keer was al na 2 dagen). Dit heb ik niet toegestaan, omdat ik vind dat het kind moet aangeven of hij papa/mama wilt zien of bellen. Natuurlijk wel foto's gestuurd van hem als ze daar om vroeg. Maar kreeg het idee dat ze hem wilt claimen, en bij mij komt het soms over alsof ze hem niet even lekker samenzijn met mij gunt.
Toch tijdens de vakantie 2x mama gebeld en mama is op bezoek geweest omdat het kind die behoefte had.
Nu is hij inmiddels 1 week bij mama en hoor ik niks. Ik vraag wel eens aan moeder hoe het gaat met hem, maar bellen doet hij niet (zelf ook nog niet gevraagd). Nu vraag ik me af of hij papa wel mist,? Ik zou hem graag even (video)bellen, maar wil me niet opdringen. Hebben jullie ervaring hiermee? Wat zouden jullie doen?
Het hoeft toch helemaal geen wedstrijd-vraag te zijn voor TO? Je wil graag weten hoe je over komt bij je kinderen. Ook in een gelukkig huwelijk vroeg ik me het wel eens af toen mijn kinderen heel erg op hun vader trokken onder het motto "mama, jij bent nou eenmaal niet zo leuk als papa". Ze stormden op papa af als hij na het werk thuis kwam, bij mij was het, "o, mama is er weer". Als je dan in een gescheiden situatie zit, kan die vraag dringender worden.
Ik ben gescheiden en 1 van mijn kinderen miste haar vader zeker wel. Ik zei weleens dat ze gerust mocht bellen of even naar papa gaan, maar dat deed ze eigenlijk nooit. Andersom wel, als ze bij hem was had ik regelmatig contact met haar, op haar initiatief.
Geen idee waarom dat verschil er was, het zei in ieder geval niets over het 'missen'.
Een mama is vaak toch de basis. En moeders hebben die behoefte om hun kind vaker te horen of alles wel onder controle is en gaat dan druk uitoefenen om te spreken met haar kind. Moet je je andersom eens indenken hoe vaak een vader denkt,:"Hee kind is nu bij moeder als dat maar goed gaat..." nee dat is zeldzaam. Loslaten is lastiger voor moeders. Maak je niet druk. Tuurlijk houdt hij ook van jou.
Moederkareltje schreef op 11-08-2023 om 22:17:
Een mama is vaak toch de basis. En moeders hebben die behoefte om hun kind vaker te horen of alles wel onder controle is en gaat dan druk uitoefenen om te spreken met haar kind. Moet je je andersom eens indenken hoe vaak een vader denkt,:"Hee kind is nu bij moeder als dat maar goed gaat..." nee dat is zeldzaam. Loslaten is lastiger voor moeders. Maak je niet druk. Tuurlijk houdt hij ook van jou.
Dankjewel allemaal. Ondanks dat niemand direct tips had heb ik hier wel veel aan gehad om dit topic en jullie antwoorden te lezen. Gevoel is al een heel stuk minder en zeker nadat ik hem eergisteren even gezien heb.
Toch fijn zo'n forum wat je even kunt gebruiken als uitlaatklep (no matter what the issue is).
Moederkareltje schreef op 11-08-2023 om 22:17:
Een mama is vaak toch de basis. En moeders hebben die behoefte om hun kind vaker te horen of alles wel onder controle is en gaat dan druk uitoefenen om te spreken met haar kind. Moet je je andersom eens indenken hoe vaak een vader denkt,:"Hee kind is nu bij moeder als dat maar goed gaat..." nee dat is zeldzaam. Loslaten is lastiger voor moeders. Maak je niet druk. Tuurlijk houdt hij ook van jou.
Maar die behoefte van de moeder maakt het voor het kind niet gemakkelijker.
Tsjor
tsjor schreef op 12-08-2023 om 07:53:
[..]
Maar die behoefte van de moeder maakt het voor het kind niet gemakkelijker.
Tsjor
Klopt, in moederliefde zit soms wel degelijk een egoïstische component. De zogenaamde onverschilligheid van vaders straalt ook vertrouwen uit dat het kind het wel redt, en geeft ruimte.
Moederkareltje schreef op 11-08-2023 om 22:17:
Een mama is vaak toch de basis. En moeders hebben die behoefte om hun kind vaker te horen of alles wel onder controle is en gaat dan druk uitoefenen om te spreken met haar kind. Moet je je andersom eens indenken hoe vaak een vader denkt,:"Hee kind is nu bij moeder als dat maar goed gaat..." nee dat is zeldzaam. Loslaten is lastiger voor moeders. Maak je niet druk. Tuurlijk houdt hij ook van jou.
Dat klopt 100%.
moeder wilde na 2 dagen haar kind bellen en dat werd niet toegestaan, ik vind dit echt wel heftig, er worden vergelijkingen gemaakt met heimwee op schoolkamp enz maar dat kun je toch niet vergelijken met het dagelijks leven . Want dat is het voor een kind van gescheiden ouders. Is het niet ontzettend triest voor een kind om bijna altijd een ouder te moeten missen en dat je andere ouder een telefoontje dan als een inbreuk op zijn tijd met jou ziet ... dan de gedachtegang dat moeders niet los kunnen laten en dat een kind belemmert , alsof een hele hoop vaders hun kinderen niet op eenzelfde manier missen...
Anoniemvoornu: Tja moet een moeder meer als vaders worden? Is dat beter voor kinderen? Ik weet het niet. Een moeder heeft vaak een andere band met kinderen dan een vader. (en neehee dat betekent niet dat de vader minder van het kind houdt of het kind minder van de vader) Het is gewoon anders. Vrouwen zijn toch vaker de verbinders in relaties en dat is ook met kinderen.Tja een te veel daarvan is smothering. Maar om nou de natuurlijk band die de moeder voelt om te moeten buigen naar 'we gaan het allemaal net zo doen als vader het doet'. Ik weet het niet. Ik heb mijn twijfels. Ik denk dat beide invloeden: iemand die je loslaat als je niet bij hem bent, en iemand van wie je weet dat ze aan je blijft denken, ook fijn kunnen zijn in het leven van een kind. Als het in beide gevallen niet in extremo gebeurt.
MRI , mij stoort het dat een telefoontje van moeder als claimerig gezien wordt , dat voor to het voelt alsof moeder hem geen fijne tijd met kind gunt, de negatieve lading die er gegeven wordt aan iets wat in mijn ogen toch heel normale dingen zijn , dat papa of mama contact wil houden met hun kind , en dan wordt er van alles beweert over het verschil tussen de band van moeders en vaders met kinderen terwijl je dat toch echt niet zo algemeen op geslacht kan baseren en elk kind toch ook verschillend is .
Anoniemvoornu schreef op 12-08-2023 om 12:50:
MRI , mij stoort het dat een telefoontje van moeder als claimerig gezien wordt , dat voor to het voelt alsof moeder hem geen fijne tijd met kind gunt, de negatieve lading die er gegeven wordt aan iets wat in mijn ogen toch heel normale dingen zijn , dat papa of mama contact wil houden met hun kind , en dan wordt er van alles beweert over het verschil tussen de band van moeders en vaders met kinderen terwijl je dat toch echt niet zo algemeen op geslacht kan baseren en elk kind toch ook verschillend is .
nee ik snap je hoor
Als mijn man voor het slapen gaan onze kinderen in hun babytijd in bad deed, ging ik ook niet over zijn schouder meekijken. Het heet vertrouwen in elkaar vaardigheden. Het zou zelfs min zijn te denken dat ik daar beter in zou zijn.
In geval TO net zo; haar telefoontje lees ik als een soort behoefte over de schouder heen te willen kijken. Waarom kan ze er niet op vertrouwen dat ze samen een leuke vader-kind tijd hebben. Waarom die voet tussen de deur. Geef een ander de ruimte, want de band tussen vader en zoon is ook belangrijk en vraagt onderhoud.
De uitnodiging van zoon voor kopje koffie, zegt dat ze het in ieder geval erg leuk samen hadden. Ouderschap is iets waar twee mensen een rol in spelen. Niet voor niets streeft men bij scheiding na gelijkwaardige co- ouderschap.
Flanagan , je kan baddertijd toch niet vergelijken met co ouderschap , er wordt van alles ingevuld maar een telefoontje staat los van de band tussen vader en kind, juist lijkt het me belangrijk dat juist als gescheiden ouders je juist niet 2 verschillende werelden maakt , waarin moeder of vader geen deel van uit mogen maken , je bent geen gezin meer maar wel allebei de ouders en dat ben je nog steeds ook als je kind bij de ander is
Anoniemvoornu schreef op 12-08-2023 om 13:55:
Flanagan , je kan baddertijd toch niet vergelijken met co ouderschap , er wordt van alles ingevuld maar een telefoontje staat los van de band tussen vader en kind, juist lijkt het me belangrijk dat juist als gescheiden ouders je juist niet 2 verschillende werelden maakt , waarin moeder of vader geen deel van uit mogen maken , je bent geen gezin meer maar wel allebei de ouders en dat ben je nog steeds ook als je kind bij de ander is
Ik denk het wel, want het gaat om het vertrouwen. Als een ouder op dag twee al belt, kan de ander dat lezen als weinig vertrouwen. Ik kan mij de irritatie van de vader dan wel voorstellen.
Maar als je schrijft over twee verschillende werelden, waarin moeder of vader geen deel vanuit mogen maken, denk ik dat onze meningen te veel verschillen. In dit draadje is veel begrip voor de behoefte van moeder om te bellen. Ik vind dat er ook best meer begrip voor de vader mag zijn.
