Mag men een kind van een ander terechtwijzen?

Jessica

Jessica: Natuurlijk denk je als patiënt niet "de wachtkamer zit al vol en ik zal het maar kort houden!". Als je eindelijk aan de beurt bent wil je gewoon je verhaal kwijt en hoop je dat de huisarts de tijd voor je neemt(10 minuten). ===
Jessica: je zegt 'wil je je verhaal kwijt'. Als je het letterlijk over je verhaal hebt en niet over dat je last hebt van een lichamelijk probleem moet je vind ik sowieso een dubbele afspraak maken. Als je je verhaal kwijt moet redt je het niet binnen 1 afspraak. En ja, als ik 3 vragen in mijn hoofd heb en ik merk dat ik met 2 vragen eigenlijk al veel tijd in beslag neem komt het wel eens voor dat ik de derde vraag voor me hou. Ik stel mijn vragen in volgorde van belangrijkheid en als de derde erbij inschiet is dat over het algemeen niet zo erg.
Over het algemeen heb ik met mijn kinderen nooit problemen in wachtkamers gehad. In het ziekenhuis hadden ze een hele leuke speelkamer voor kinderen, bij de huisarts liggen boekjes en ander speelgoed waar ze zich goed mee konden vermaken. Bovendien wisten ze in het ziekenhuis dat we naar het winkeltje zouden gaan na afloop. Dan mochten ze een haarspeldje uitzoeken of zoiets. Soms moet je het handig spelen

Amc

Raar, het zal wel aan de oogartsen liggen. Want aan de overkant bij KNO heb ik nooit zo lang hoeven wachten. Weleens een keertje een half uur, maar meestal niet en zeker niet extreem lang!

Je zal wel moeten soms tirza

Als je door je eigen oogarts wordt doorgestuurd naar Amsterdam omdat ze daar beter kunnen onderzoeken wat er mis is met je ogen dan in je eigen ziekenhuis dan blijf je wel zitten, ook al is het een hele dag. Ik wel tenminste. Het erge is dat ik denk dat de bewuste specialist zich dat bewust is. Sterallures dus.

Uitloop

Ik bespreek ook wel eens iets over de anderen kinderen,die iets hebben en hem nog even om advies vraag. - zegt Jessica.
Net als jij vind ik niet dat je je eigen afspraak moet afraffelen omdat het zo druk is, je hebt recht op de tijd die er voor je afspraak staat, maar als je die afspraak benut voor het bespreken van meer dan waar je voor gekomen bent en daardoor extra tijd nodig hebt, ben je net zo verantwoordelijk voor de uitloop van het spreekuur als de mensen die dat vóór jou waren. Bij mijn werk kan ik het erg waarderen als mensen het gesprek afsluiten met begrip voor de lange wachttijden, meestal omdat ze nu beseffen dat een gesprek geen kwestie van snel snel is, maar van goed luisteren, uizoeken hoe het zit, praten over hoe het zit, oplossingen aandragen, taken aanmaken voor de administratie, enz.. Dat kost tijd, maar je weet van te voren nooit hoeveel tijd.
Het is trouwens maar goed dat ik geen huisarts ben. Ik zou iedereen zoveel tijd gunnen dat de laatste er om middernacht nog zit

Weglopen

Weglopen doe ik meestal niet, maar wat ik wel doe is de afspraken zo vroeg mogelijk maken. Als eerste of tweede is er nog geen uitloop.
Overigens heb ik laatst ipv in het ziekenhuis (ik woon vlakbij twee heel goed bekend staande ziekenhuizen, waar dus ook alles altijd uitloopt) een zelfstandige kliniek bezocht. Wát een verademing: mooie omgeving, mooie muziek, lekkere stoelen, aangename verlichting, geen wachttijd, vriendelijke mensen, bij het maken van een vervolgafspraak staan je voorkeurstijden- en dagen al in de computer, geen arts-en-auto achtige uitwassen in de wachtkamer, geen vieze luchtjes, normale koffie...het kan dus echt wel beter!

Tirza

ja, we blijven (bleven, hij gaat nu alleen) zitten, want deze afspraken zijn heel belangrijk, dus in dit geval blijven we zitten, ook omdat we weten dat het altijd zo is, dus bij een nieuwe afspraak stuiten we op hetzelfde. En er is in dit geal geen alternatief om naar toe te gaan. En inderdaad, door ervaring wjs geworden nemen we een boek mee, gaan koffie drinken etc en wij maken ons er inderdaad niet druk om

Precies yta

ik heb ook een tijd regelmatig in een particuliere kliniek gezeten, ik kan het iedereen aanraden zeker als het om fertiliteitsbehandelingen gaat. Werkelijk verschil van dag en nacht met het plaatstelijke ziekenhuis hier in Haarlem.

Nauwelijks wachttijd, heel fijne begeleiding. Ik ben zo blij dat we toen daar behandeld zijn.

Reina

Ik ben ook een keer bij een andere arts geweest. Op de een of andere manier een arts met minder bevoegdheid of zo. Hij moest alleen maar controleren en bij hem was ik zo aan de beurt en snel weer buiten. De gang van zaken met de proféssor waar ik heen moest vond ik echt minder. Ten eerste echt bezopen lang wachten, dat had ik nooit eerder meegemaakt. Vervolgens komt er een andere arts bij die samen met de professor in het Frans staat te overleggen. Tja Zwitserse stagiaire-Belgische professor... wat doe je dan? Je spreekt Frans bij en over een Nederlandse patiënt. Ik vond dat ergerlijk. Vervolgens neemt hij 2 patiënten tegelijk onder zijn hoede, dus terwijl ik in hoek a zit moet ik wachten op wat hij in hoek b met een andere patiënt bespreekt. Ik ben van het type 'laat maar gaan', maar ik zat me hier echt te verbijten.

Kaaskopje

En? Heb je een klacht ingediend bij de directie/bestuur zodat de mensen die na je komen niet zo hoeven te lijden onder dit regiem?

Tirza

Sterallures van specialisten

Ja, specialisten kunnen sterallures hebben. Maar weet je wat zo gek is? De omgeving gaat daar náádloos in mee, ze voeden het. Secretaresses die je als een afgod behandelen, die alle Lastige Mensen buiten je deur houden, die telefoontjes niet doorzetten naar jou, die koffie voor je halen. Maar ook: patienten die zich laten welgevallen dat er in een andere taal over hen wordt gesproken en dat ze met z'n tweeen tegelijk worden behandeld. Als niemand er wat van zegt, verandert er niets.

Tirza

Nee tirza

Ik had wel wat anders aan mijn hoofd... ehh ogen.

Oogarts

Ik ben een keer, toen ik de eerste én de laatste keer met mijn dochter van 1 jaar bij mijn eigen oogarts kwam, zo afgeblaft door de arts dat ik echt totaal verbijsterd was en op de terugweg naar huis alleen maar ontzet naar huis toe fietste. Ik moest direct door naar de tandarts met haar en eenmaal bij de tandarts moest ik huilen en kon er niet meer mee ophouden. Dat schoot niet op dus de afspraak werd verzet. Het is misschien apart dat ik daar zó van ondersteboven was, misschien zat er onderhuids wel veel traanvocht van iets anders te kriebelen je weet het niet. Maar ik kwam later iemand bij de winkel tegen die mij herkende. "Hee u bent toch die mevrouw bij de oogarts?' De hele wachtkamer had mee kunnen genieten vertelde ze en ze spraken er schande van. Wat een vent! Wat was het probleem: mijn dochter was een beetje bang voor wat er met haar gebeurde. Ze kreeg druppeltjes in haar ogen, dat was al een grensgeval en toen de dokter ook nog eens in haar ogen wilde kijken en niet erg kindvriendelijk deed was Leiden in last. Het kind was niet te troosten. Waarop de oogarts mij toeblafte dat ik het kind onder controle moest houden, want 'je bent verd. toch haar moeder, dan moet je ingrijpen!' Ik heb later nog geïnformeerd naar de klachtenproceduren en wat ik ervan begreep deed mij beslissen de hele klacht maar te laten voor wat het was. De ene mogelijkheid was een brief sturen die op de grote hoop zou verdwijnen (er waren al wel meer meldingen gedaan over zijn botte gedrag) en de andere om een gesprek tussen de arts en mij te organiseren. Ik wist meteen al dat ik finaal van tafel geveegd zou worden door hem. Ik ben gewoon maar overgestapt naar een andere oogarts. Ik wist wel dat deze oogarts niet uitblonk in tact, maar omdat ik al vanaf mijn negende bij hem kwam en het gevoel had bij een erg deskundige arts te zitten gunde ik mijn kinderen dat ook, maar op zo'n manier hoeft het niet van mij.

Schrijffoutje: klachtenprocedures

...

Lange wachttijden en botte artsen

Een vraagje aan Kaaskopje: was die oogarts wel vriendelijk tegen jou als kind? Als hij mij zo zou behandelen dan stond ik op, nam mijn kind mee en zou hem ook toebijten dat hij ZIJN gedrag OOK eens onder de loep zou moeten nemen! Ik was nooit meer teruggegaan!
Een arts die Frans of Latijn spreekt met een andere arts? Ik had hem gevraagd of hij dat voor mij in begrijpelijk Nederlands wil vertalen, aangezien dit mij ook aan gaat. Het gaat toch over mij?
Ook wij hebben lange wachttijden meegemaakt bij specialisten. Dat is niet bij oogartsen, maar bij huidspecialisten en kinderartsen. Bij de kinderpoli is het nog te doen, aangezien de wachtkamer boordevol speelgoed zit. Maar bij de huidspecialist is het wel afzien, vooral met kleine kinderen. Gelukkig waren die van mij nog enigszins rustig...
En wat die wachttijden betreft: zij vinden het wel normaal dat je bijna een uur moet wachten (tja mevrouw, dat kan gebeuren met spoedgevallen tussendoor). Maar wee je gebeente als je zelf te laat komt, dan krijg je op je donder! Dan is mijn antwoord steevast: Ja, ik hou rekening met die wachttijden van jullie! Als ik toch altijd moet wachten, waarom is het dan zo erg als ik een kwartiertje te laat kom?
Weggaan is geen oplossing wat Tirza opperde, je zal je toch weer een andere keer moeten melden bij die specialist... met als gevolg dat je weer in die wachtkamer je tijd maar moet zien de doden.

En nu on-topic

Ik zou aan de moeder in de wachtkamer vragen of ze ergens anders kan zitten of even naar buiten kan gaan met haar kind totdat ze aan de beurt is. Ik had in hetzelfde geval ook gedaan. Je zal er maar tussen zitten, je zit niet voor je plezier in de wachtkamer van een arts!
Zal die scheldpartij van die moeder een reactie zijn op haar onmacht om haar kind onder de duim te houden? Zeker omdat ze na de berisping van de oude dame wel stil was?
Ik heb wel een voorbeeld, het enige verschil is dat het niet plaatsvond in een wachtkamer van een arts, maar op school tijdens toneelvoorstellingen van verschillende klassen.
Alle ouders hebben een brief ontvangen waarin stond dat er geen kleintjes mee konden komen, omdat dit erg storend kan zijn voor andere ouders en ook de voor kinderen op het podium. En dan nog zijn er moeders die daar zich helemaal niets van aantrekken..
Ik zat helemaal achteraan en achter mij zat er een moeder met een klein kind in de buggy. Dat kind verveelde zich en trapte tegen mijn stoel. Uiteindelijk haalde ze het kind eruit en begon lawaai te maken. Ik vroeg of het kind stil kon zijn. Ook vroeg ik aan haar waarom ze het kind mee had genomen, er stond toch in de brief dat dit niet was toegestaan? Het gevolg was dat ik een hele grote mond van haar kreeg: "waar bemoei je je mee, maak ik wel uit," wat werd overstemd door gekrijs van haar kind. Ik negeerde haar en probeerde door dat lawaai toch de voorstelling te volgen. Gelukkig maakte de directeur een eind aan die schreeuwpartij achter mij door aan de vrouw vriendelijk te vragen of zij even naar buiten wil gaan om het kind tot rust te laten komen. Die vrouw heb ik niet meer terug gezien..
En ja, soms moet je ingrijpen als moeders zelf hun kinderen niet aanpakken.
Jaren geleden was ik bezig kleding te passen in een paskamer van een winkel. Ik was net in mijn ondergoed en er dook ineens een jongetje van een jaar of 3 in mijn paskamer. Ik vroeg hem vriendelijk doch dringend om naar buiten te gaan. Ik hoorde zijn moeder en nog een andere vrouw in een andere paskamer: "Aha, daaaar ben je!" Ik ging ervan uit dat ze hem had toegesproken dat hij niet zomaar bij andere mensen mag gluren. Dat gebeurde niet, want het volgende moment was hij ineens weer in mijn paskamer. Ik werd toen een beetje boos en sprak hem erg streng toe. Dat bleek die moeder wel te horen en ging samen met de andere vrouw kijken wat er aan de hand was. Ik heb vriendelijk doch dringend gevraagd om beter op haar kind te letten, aangezien hij zomaar in andere paskamers binnenloopt..
Ja, soms moet je toch ingrijpen als de ouders het niet doen..

Ja ontopic

vind ik het in de openingsposting dus eigenlijk de fout van de arts, moet die maar niet zoveel uitlopen dat een kind gaat krijsen etc.

Het kan ook heel anders

Ik lees het verhaal van Kaaskopje over een bijzonder onbeleefd stel artsen.
Toevallig heb ik van de week in een academisch ziekenhuis ervaren dat het ook héél anders kan. De professor die zich na 5 (!!) minuten te lang wachten verontschuldigt dat het zo lang duurde. Afspraken die onmiddellijk werden nagekomen. Een arts die terwijl wij voor de 2e keer even moesten wachten, kwam zeggen dat ze even iets moest wegbrengen maar dat wij daarna aan de beurt waren (en dat had wederom niet langer dan een minuut of 5 geduurd). Uitgebreide uitleg. Een arts die uit eigen beweging haar mailadres gaf voor als we nog vragen hadden.
Zo kan het dus blijkbaar ook!
En het is niet dat het niet druk was op die afdeling. Toen wij de wachtkamer inliepen zaten daar minstens 35 mensen.

Dat valt wel mee anders

"zoals al eerder gezegd iedereen staat klaar om het kind dat gilt "op te voeden""

Niet iedereen staat klaar om het kind op te voeden, er was ook commentaar op het handelen van de moeder en op die oude mevrouw. Ik zeg nu dat de arts in kwestie dus ook veel ongenoegen kan voorkomen.

Wachttijden

In tegenstelling dus tot de meeste heb ik helemaal geen moeite met uitloop....durf het bijna niet te zeggen, haha. Ik denk dus zo dat wanneer een arts uitloopt omdat...er langer tijd nodig was dan gepland, omdat er toch meer vragen blijken te zijn dan gedacht, omdat weet ik veel meer, de arts dus ook deze tijd voor mij zal vrijmaken indien nodig. En dat vind ik dus een fijne gedachte. Ik neem een boekje voor mijzelf mee, speelgoed voor zoonlief als we naar het JKZ moeten en ik wacht dus wel op mijn beurt....

Pff, geen kindertjes bij schooloptreden? belachelijk

Ik vind het totaal niet erg als kleine kinderen mijn paskamer binnenlopen. En ik vind het eerlijk gezegd belachelijk dat je op de basisschool van je kind je eigen kleine kinderen niet mag meenemen naar een voorstelling. Kleine kinderen horen er ook bij! Zorg dan als school voor een lokaal waar de kleintjes kunnen spelen, als je ze persé niet bij de voorstelling wilt hebben, of als de ruimte te klein is.
Ik vind het juist leuk, al dat ronddabberende kleine grut. Als iedereen daar een beetje relaxed over doet en het geen probleem vindt dat je af en toe een kinderstemmetje hoort zul je zien dat het ineens ook niet meer storend is. En er is altijd wel iemand die een kindje wil afleiden, ik in ieder geval wel.
Als men wat luchtiger met de aanwezigheid van jonge kinderen zou omgaan, zouden dit soort draadjes niet nodig zijn.
Ik las pas nog in de krant dat hier (NRW, Dld) een wet in wording is die het mensen in de buurt van scholen en kinderdagverblijven onmogelijk maakt een klacht in te dienen over kinderspeelgeluiden op grond van geluidsoverlast. Kinderspeelgeluiden zijn immers geluiden die erbij horen. Volgens de initiatiefnemers (de twee grootste partijen hier meen ik) moeten mensen weer leren dat kindergeluiden deel uitmaken van de maatschappij, en horen kinderen midden in die maatschappij en niet aan de rand ervan. Vond ik wel een leuk stukje. Bovendien wordt dit initiatief gesteund door alle partijen hier.

Met pelle eens

Regel je eigen oppas en verpest niet de voorstelling van andere ouders en kinderen. Helaas zijn hier dit soort voorstellingen al geregeld verstoord door jankende of rennende kinderen. EN als je er iets van zegt krijg je een boze ouder op je dak: "hij/zij hoort er toch ook bij?". Daarom staat de laatste jaren expliciet op de uitnodiging dat jongere kinderen niet verwacht worden. Maar ja, er zijn ouders bij die zich daar niets van aantrekken.
Ik zorg daarom maar dat ik op tijd kom en een beetje vooraan kan zitten zodat ik tenminste zie en hoor waar de kinderen zich zo voor hebben ingespannen en waar ze zich zo op hebben verheugd.

Kleine kinderen

Ik heb het nooit een probleem gevonden om de jongste niet mee te nemen naar voorstellingen op school. Ik kan me goed voorstellen dat het storend is, zo'n huilend kind ertussendoor, of een kind dat op een andere manier aandacht trekt. Niet alleen voor het publiek, maar ook voor de kinderen die op het podium staan en het allemaal zo spannend vinden, de concentratie wordt zo wel erg verstoord. Ook denk ik, die kleintjes krijgen er toch niks van mee. Je neemt je kind toch ook niet meer naar de bios? Anders wordt het natuurlijk als je geen oppas kunt vinden, de bios sla je dan gewoon een keertje over, maar de voorstelling van je kind wil je natuurlijk niet missen... Da's best moeilijk toch? Een beetje wederzijds begrip mag dan wel. En als je je kleine niet rustig kunt houden en het is echt storend, dan ga je even naar buiten ofzo.

Bij ons

mogen jongere broertjes/zusjes er wel bij zijn maar storen ze echt dan wordt er verwacht van de ouder dat hij/zij met het kind naar een onderbouwlokaal vertrekt. Een enkel geluidje is echt niet erg maar echt janken of vervelend lopen doen nee dat is zeer zeker niet de bedoeling. Gelukkig komt het niet vaak voor dat een kind de boel verstoort of blijven ouders met jonge kinderen die veel huilen of die niet rustig kunnen blijven zitten vanzelf al weg.

Ik ben wel blij met deze oplossing omdat veel jonge broertjes/zusjes geen overlast veroorzaken en de ouders er dan gewoon bij kunnen zijn.

Terechtwijzen

Ik zal een kind van een ander niet snel terechtwijzen maar heb het een keer gedaan met het nodige gezeik achteraf.

Was in een speeltuin met een dichte glijbaan, kind van, ik schat, vijf jaar steekt steeds zijn hoofd in de glijbaan terwijl heel wat kinderen eraf glijden. Geen moeder in de buurt. Ik heb een paar keer het jongetje gewaarschuwd van pas op straks krijg je voeten tegen je hoofd.. nou alsof ik chinéés sprak...

Diverse kinderen gingen tegen dat kind zitten zeuren dat ie daar weg moest.. zij konden zo niet prettig glijden, vervolgens kwam er bijna een voet in zijn gezicht (ik trok hem net op tijd weg) en toen heb ik iets minder vriendelijk gezegd dat ie daar niet veilig stond. Tja.. toen bleek moeder net aangelopen en of ik me niet met haar kind en haar opvoeding wilde bemoeien.. was niet met dat mens te praten en ik (hoogzwanger) was écht met goede bedoelingen alleen na een kwartier en een bijna-ongelukje is het toch logisch dat je dan iets anders reageert.. dat ik haar kind behoed heb voor een schop in het gezicht was blijkbaar ook niet boeiend genoeg.. volgende keer hoop ik dat ie een flinke trap in zijn kanis krijgt!

Beiden schuld

In het geval van de wachttijden zijn de arts én de patient beiden schuldig! Ik werk als doktersassistente op meerdere poliklieken en kan jullie verzekeren dat de patient er vaak zelfs voor een heel groot deel 'schuldig' aan is. Zij hebben een afspraak voor bijvoorbeeld een zere teen. Dat kan de dokter prima in 5 min. afhandelen, maar dan ineens hebben ze nog een plekje hier, een auwtje daar of willen ze toch nog wat kwijt over wat de buurvrouw nou voor raars had (zag er zo en zo uit). De ene arts wimpeld het af en verzoekt voor elke nieuwe klacht een afspraak te maken (en wordt bestempeld als een hork die geen tijd voor zijn patienten neemt!) de andere arts is geduldig en helpt de patient met al zijn kwaaltjes en verhaaltjes (en da's ook een rotdokter, want die loopt áltijd uit).
Oké, de specialist zou minder patienten per uur moeten kunnen zien, maar dat wordt hen van hogerhand opgelegd, dat bepalen zij grotendeels niet zelf. Een dokter die te laat aan het spreekuur begint omdat 'ie in de file stond, daar heb ik ook geen goed woord voor over, maar de arts die te laat aan het spreekuur begint omdat zijn ronde op de afdeling uitliep door onverwachte dingen, of omdat zijn operatieschema uitliep door complicaties bij de operatie, het zij zo....
Ik heb trouwens ook de ervaring vanuit de andere kant, de wachtkamer dus. En weet daarom dat wachten met kinderen uitermate vervelend kan zijn. Maar met een beetje creatieve oplossingen (spelletje mee van huis, koekje, drinken, boekje etc.) heb ik altijd nog in goede banen weten te leiden.

Haha leuke verschrijving

poliklieken zijn natuurlijk poliklinieken )

Kan ook heel goed gaan

Maar het kan ook heel goed gaan. Ik heb een huisarts die aan het einde van het consult altijd vraagt: had je verder nog iets? Maar toch loopt het vrijwel nooit uit (max 10 minuten zitten wachten). Blijkbaar plant hij wat meer tijd per patient in oid.

Daarentegen heb ik hele slechte ervaringen in het ziekenhuis (verschillende artsen en verschillende ziekenhuizen). Zelfs afspraken die aan het begin van het spreekuur gepland staan lopen daar een uur(!!) uit. Afspraken midden op de dag tot wel 1,5 uur. Zoveel koekjes, snoepjes en boekjes neem ik toch echt niet mee.

Andermans opvoeding..

zie ook hierboven -
maar waar is de tijd dat kinderen werden grootgebracht in een maatschappij, maw dat wij allen de verantwoordelijkheid dragen voor de opvoding... dus, als er eentje op een gevaarlijke plek staat zorg je voor dat kind! als er eentje zich misdraagt, spreek je dat kind er op aan!
of is dat zooooo not done in nederland??
hier gelukkig wel - en er wordt nog dank je wel gezegd ook!