Logeren
Laatst vroeg een vriendin van mij of ze mijn oudste een keer te logeren mocht hebben.
Ze zouden er dan een leuke dag van maken.
Ik heb dat afgeketst, immers mijn zoontje is nog maar net 2 en dat vond ik te jong. Mijn vriendin, kinderloos, vond me maar een zeur
Maar, zat ik later te denken, ik had inderdaad eigenlijk helemaal geen enkele goede reden om nee te zeggen. Mijn zoontje zal het hartstikke leuk vinden daar twijfel ik niet aan, hij krijgt alle aandacht, mijn vriendin is geweldig met kinderen, hij kent haar goed, hij krijgt alle aandacht, zij is zorgzaam en zal goed op hem passen.
Het enige was dat ik hem geen nacht van mij vandaan wil hebben als dat niet perse hoeft. Bij mijn bevalling is hij bij mijn schoonouders geweest, maar toen wilde ik hem diezelfde dag gelijk weer terug bij mij hebben en mijn man denkt daar precies hetzelfde over.
Want wij zijn sukkels, wij hebben eigenlijk allebei heimwee als we niet thuis zijn. Ik vond vroeger de schoolkampen verschrikkelijk, ging nooit uit logeren omdat ik niet wilde. Ik had vorig jaar een zakelijk weekendje weg en ik was echt miserabel.
Op vakanties hebben wij het niet zo erg, omdat wij dan met zijn vieren zijn.
Mijn man is minstens net zo erg. Toen mijn man een week lang in Heerenveen moest werken en daar een hotel kon nemen is hij iedere avond naar huis gereden, om dan 's ochtends allejezeusvroeg weer in de auto terug naar Heerenveen te rijden. Hij heeft een zakenreis naar curaçao voor tien dagen afgewezen en hij rijdt altijd naar huis, maakt niet uit hoe laat het wordt en ik laat hem naar huis rijden omdat ik dat wel prettig vind
Echt een zwaktebod van ons allebei eigenlijk en nou torpedeer ik dus een logeerpartijtje van mijn zoon onder het mom van 'hij is te jong' maar eigenlijk omdat ik hem niet van mij vandaan wil hebben.
Hoe hebben jullie dat gedaan, hoe oud waren jullie kinderen toen ze voor het eerst uit logeren gingen?
Eigenlijk, om heel eerlijk te zijn wil ik even een klankbord. Omdat ik me terdege van bewust ben dat ik overdrijf en neurotisch ben.
Aan de ene kant denk ik dat ik met twee nog helemaal niet met het loslaten van je kind bezig hoef te zijn, aan de andere kant wil ik niet dat mijn zoontje later net zo suf wordt als man en ik.
Wat vinden jullie?
Kip en ei
Het enig neurotische lijkt me het probleem dat Kiki en man zelf een probleem hebben. Kiki schrijft dat haar man zelfs een hotelovernachting voor zijn werk als levensgroot probleem ziet.
Ik denk dat het fijn is als je je kinderen hiervoor kunt behoeden. De vraag is echter of bewust uitlogeren sturen hiervoor de oplossing biedt.
Het is goed voor een kind om te leren dat meerdere opvoeders een veilige haven kunnen bieden. Dat helpt een veilige hechting. Maar dat doet Kiki al.
Ik vraag me al jaren af of heimwee iets genetisch of iets aangeleerds is. Ik heb er n.a.v. dit draadje ook naar gezocht. Maar ik heb geen eensluidend antwoord kunnen vinden. Je kunt een kind heimwee bezorgen door heel veel nadruk te leggen om het negatieve van logeren.
Maar ik heb niet kunnen vinden dat je heimwee kunt voorkómen door vroegtijdig vanuit positieve insteek te gaan logeren.
Als heimwee genetisch bepaald is, dan zal een ouder met heimwee ook sneller een kind krijgen met heimwee. Door dit kind dan geforceerd uitlogeren te sturen, maak je het alleen maar erger.
Als het aangeleerd is, hoe kun je dan als ouder met heimwee een kind opgewekt vertellen hoe léuk logeren is als je het zelf vreselijk vond?
In onze familie wordt door 11 van de 12 kinderen heel fanatiek gelogeerd. Complete vakanties worden uitgewisseld. Voor de kinderen leuk en voor ons ook (en makkelijk).
Van die 12 is er echter 1 die het vreselijk vindt. Die logeert dus ook zelden tot nooit. Hij is de jongste van drie. De oudste twee hebben in 18 jaar minstens 20 keer bij ons gelogeerd. De jongste maar 2 keer, waarvan eenmaal twee weken als baby. Daarna werd het een probleem. Zijn ouders en zijn broers hebben geen probleem met logeren of heimwee.
Ik weet dus echt niet of het zin heeft. Ik weet wel dat ik het als ouder heel makkelijk vind dat onze kinderen graag en makkelijk logeren. Maar dat vind ik alleen maar fijn omdat ik weet dat de kinderen het naar hun zin hebben.
Kiki: ik zou het alleen doen als jij er zelf meer voordelen voor jezelf aan ziet. Vrijheid om met je man samen weg te kunnen of zo. Ik denk niet dat het veel uitmaakt voor je kind in de toekomst.
Tihama
Jong
< Mijn kinderen waren nog klein toen ze voor 't eerst gingen logeren, ik zou niet meer weten hoe jong 
Maar toen de jongste een half jaar was zijn man en ik een week samen wezen kamperen, dat weet ik nog wel. Ik was achteraf blij dat ze jong wenden aan vroeg-logeren, aangezien ze dat toen ze 2 en 4 waren langdurig moesten omdat ik in het ziekenhuis lag, ze waren toen zo'n 100 km verderop. En later toen zoon ziek was vond dochter het ook helemaal geen punt dat ze bij allerlei mensen ging logeren. Als kind was ik al dol op logeren, dus automatisch liet ik mijn kinderen ook regelmatig elders slapen, zij vonden dat ook altijd een feestje.
Oefenen voor als het een keer moet
Dat vind ik toch altijd zo'n rare reden. Ten eerste is de kans groot dat het nooit moet, omdat veel ouders nou eenmaal nooit in het ziekenhuis terechtkomen als hun kinderen klein zijn. Ten tweede vraag ik me altijd af wat het nut is: als ze logeren leuk vinden dan vinden ze het leuk ongeacht de reden voor het logeren. Als ze het vreselijk vinden dan is dat 'oefen'logeren een drama en het logeren als het echt moet net zo goed. En het moet toch!
Kien
Nee, kien
"Dat vind ik toch altijd zo\'n rare reden" Nee, de reden is dat het lekker is zo nu en dan eens samen te zijn en dat het leuk is voor kinderen om te logeren (extra aandacht en extra verwend worden bijv) en het is meegenomen dat ze dan ook gelijk wennen aan slapen buiten de deur, voor als het eens nodig mocht zijn.
Hier ook niet
De opa's en oma wonen te ver weg, 1, op minstens 5 kwartier rijden en de ander minstens 2 uur. Typische importrandstedelingen zijn wij. Voor een nachtje ben je dus al lang bezig, bovendien wil ik niet te ver bij ze vandaan zitten. Als ze een paar straten verderop hadden gewoond hadden we het zeker gedaan.
Komt bij dat mijn ouders een huis hebben met veel trappen en open balustrades, waar een kind makkelijk doorheen kan vallen, en geen hekjes. Mijn vriend vindt het dus een eng idee dat ze daar logeren. Ik heb er wel eens een discussie met hem over gehad, maar we zijn er nog niet uit. Tja, en als we hen er niet laten logeren komen die hekjes er niet.
Reina,
Dat begrijp ik wel. Maar dat is dan toch eigenlijk een andere reden. Dat van dat wennen is de tweede vlieg in die ene klap. Maar ik bedoel logeren enkel en alleen om te oefenen.
Kien
Oefenen
is misschien eerder nodig voor Kikiman en Kiki zelf. Zodat zoon later bij vriendjes kan logeren zonder dat zijn ouders met heimwee achter blijven.
Verder zie ik er geen reden voor, behalve dat je denkt dat het leuk voor hemzelf is. Hier vinden de kinderen (6 en 2) logeren bij opa en oma of bij een vriendje hartstikke leuk.
Hier
ging dochterlief (joepie, ik mag nu ook 'oudste' zeggen haha) voor het eerst logeren net na haar 1e verjaardag omdat wij een bruiloft hadden. Ik vond het vreselijk, vooral het feit dat mijn schoonouders voorstelden om haar op haar verjaardag maar gelijk mee te nemen (dat was de dag ervoor), en dat heb ik dus ook faliekant tegen gehouden. Op haar verjaardag hoort ze thuis. Punt. Maar goed, we konden niet om de bruiloft heen, wilden we ook niet, dus toen hebben we haar de volgende dag gebracht, lag toch op de route en is ze een dag later thuisgebracht door opa en oma.
daarna is ze vrij snel nog een keer wezen logeren bij hen omdat we gingen verhuizen. 4 of 5 nachtjes waren het en ik vond het echt verschrikkelijk, maar ja, het was het een of het ander en een papa en mama die geen tijd hadden, steeds wisselende oppasadressen, dat schoot ook niet op, dus dan maar bij oma en opa waar ze gewoon de hele tijd een vaste verzorger had met voldoende aandacht voor haar. Daarna is ze nog wel vaker geweest, vooral als wij iets hadden (weekend/ nachtje weg of zo). maar voor mij hoeft het ook nog niet zo voor de 'leuk'. Nou ja, 1 of 2 nachtjes prima, maar anders mis ik d'r ook wel heel erg. Maar inmiddels is ze bijna 3 en vindt ze het geweldig om te logeren. Onlangs ben ik bevallen, heeft ze 2 nachtjes bij de ene opa en oma geslapen en een week na de bevalling mocht ze ook bij de andere opa en oma logeren, om mij te ontlasten en omdat het ook leuk was voor haar, nog weer even exclusieve aandacht (en stiekem omdat opa en oma het ook heel erg leuk vinden). Zij vindt het geweldig. VAnaf het moment dat ze het hoorde was het opa voor en oma na, geen traan heeft ze gelaten, ik kon d'r amper uitzwaaien want ze was gelijk mee. Ze heeft het superleuk gehad (al blijf ik 4,5 nachtjes wel lang vinden); wij hadden het erg stil en rustig (want onze kwebbelkont was er niet en zoonlief is een zeer relaxt babietje wat nauwelijks huilt), maar mijn moederhart was stiekem ook wel een beetje opgelucht dat ze aan oma had gevraagd 'gaan we vandaag weer naar mama?'
Kortom, logeren is soms gewoon handig als het moet, is voor sommige kinderen die het leuk vinden (en daar is de mijne nu nog wel eentje van) helemaal geweldig, voor de opa's en oma's ook fantastisch om exclusieve tijd met hun kleinkind door te brengen. En die gun ik hen ook wel, zeker ook omdatmijn schoonmoeders gezondheid niet zo heel denderend is, het zomaar weer achteruit kan gaan en we niet weten of ze wel 'oud' wordt en lang van de kleinkinderen kan genieten. Ik zou me er dus proberen overheen te zetten, zeker als je denkt dat je zoontje het leuk vindt, en ik zou idd. beginnen met een vertrouwd iemand als opa en oma. Maar da's ieder voor zich, ik heb er erg aan moeten wennen. Heerlijk als ze er even niet is, maar minstens net zo geweldig als ze weer terug is. Oh ja, en jongste gaat voorlopig nog beslist niet, maar die is dan ook nog net geen 3 weken 
Merel
Oefenen onnodig
Ik vind logeren 'omdat je het moet leren' of om te oefenen onzin.
Logeren doe je omdat je het leuk vindt, of omdat het nodig is.
En die reden die genoemd wordt, dat het zo leuk zou zijn om wakker te worden zonder kinderen, tja, da's heel persoonlijk hoor. Manlief en ik vinden daar echt geen biet aan. En snappen die noodzaak van weekeindjes samen weg moeten ook niet zo.
Dirksmama
"En snappen die noodzaak van weekeindjes samen weg moeten ook niet zo. "
Voor sommige stellen is het heel goed voor hun relatie. Dus waarom niet?
Wij doen het trouwens nooit maar zou best wel een keer willen!
Zaterdag gaan onze kinderen weer uit logeren, heerlijk! Wij een avondje uit zonder dat we op de klok hoeven te letten en opa en oma een gezellige avond en ochtend met de kleinkinderen. Ideaal
Wennen aan logeren
Mijn ervaring is dat wennen aan logeren zeker wel nodig en nuttig kan zijn. Niet ieder kind slaapt meteen lekker bij een ander. Ik heb kinderen teruggekregen omdat het echt niet lukte. Als het een keer echt moet is het heel vervelend als je weer teruggeroepen wordt vanwege een kind wat overstuur is dus waarom zou je ze er níet aan wennen?
Kiki
Ik heb alleen de laatste reacties gelezen, dus misschien doe ik het dubbel
Het is mijn héél persoonlijke mening dat je een kind er niet echt mee helpt door hem bij je te houden omdat jíj die behoefte hebt. Als je je kind het gevoel geeft dat alleen het coconnetje van jullie gezin fijn is kweek je naar mijn idee een kind wat heimwee zal krijgen zodra de eerste keer buitenshuis slapen zich aandient. Met school bijvoorbeeld.
Dirksmama
"dat het zo leuk zou zijn om wakker te worden zonder kinderen, tja, da\'s heel persoonlijk hoor. Manlief en ik vinden daar echt geen biet aan. En snappen die noodzaak van weekeindjes samen weg moeten ook niet zo." Dan is het maar goed dat je nog kleine kinderen hebt, want ooit zul je echt weer wakker worden zonder kinderen in huis En die weekendjes samen, nee, geen noodzaak, maar ik heb het altijd wel erg prettig gevonden om ook eens een paar dagen alle tijd voor elkaar te hebben, hoe lief ik mijn kinderen ook vond ( en vind ), maar dat is idd persoonlijk, misschien ben ik wel een ontaarde moeder
Dirksmama
Van wat ik begrijp uit jouw verhalen zit jij afwisselend in Nederland en in Indonesië. Kan het zijn dat je daardoor ook minder behoefte hebt aan 'experimenten' als logeren?
Tja
Hoi,
Dirksmama, ik vind het niet gezond als je kinderen niet uit logeren laat gaan omdat jij dat zelf niet wil. Het lijkt me goed dat je als ouder(s) ook nog bestaat los van je kinderen.
Liora
Kiki's vriendin
Kiki's vriendin vroeg of zij zoontje te logeren mocht hebben. Dus niet Kiki zelf, noch haar man, noch de dreumus in kwestie.
Ik vind het een wat vreemde vraag - alsof een klein kind een soort leuk tijdverdrijf zou zijn.
Maar goed, ze heeft pech, Kiki en haar man houden totáál niet van overnachtingen buitenshuis en ze hebben er ook al geen behoefte aan hun kind elders te laten bivakkeren.
Niet doen dan, er is geen reden om een andere keuze te forceren vanwege een leuke dag van vriendin.
gewoon wachten tot hij er zelf om vraagt.
Of tot het een keer echt nodig is.
Tonny
Oh ja, en die weekendjes samen weg
... kunnen heel heilzaam zijn als je teveel overspoeld raakt door werk en opgroeiende (tiener)kinderen!
tonny
Weekendjes weg
Dat hoeven wij natuurlijk niet, wij wonen namelijk in Zeeland. Mensen komen hier naar toe voor hun weekendje weg, dus waarom zouden wij weggaan?
Bovendien werkt man continudienst en weekenddiensten vrijnemen wordt echt niet zo gewaardeerd door collegae.
Tirza
Logeren
Mijn oudste kinderen gingen niet zo vaak uit logeren toen ze heel klein waren. Ik had geen familie in de buurt dus die optie was er eigenlijk niet. Ik ging wel regelmatig 's avonds uit maar daarvoor had ik een oppas aan huis dus de kinderen sliepen gewoon thuis. Als peuter gingen ze wel uit logeren en dan ook gelijk voor een week of zo bij mijn moeder die ver weg woonde. Dat kwam alleen niet zo vaak voor. Heel af en toe logeerde ze een nachtje bij een vriendin van mij. Ze waren overigens dan wel altijd met z'n tweetjes dus dat maakt het wel makkelijker.
Vanaf een jaar of vijf gingen ze wel bij vriendjes logeren voor de lol.
Mijn jongere kinderen gingen veel vaker uit logeren. We hadden familie en vrienden vlakbij wonen inmiddels dus veel makkelijker. Echt als baby gingen ze eigenlijk nooit logeren behalve in noodgevallen maar vanaf ongeveer 1 jaar wel regelmatig. Bij mijn moeder, bij mijn schoonzussen, bij vriendinnen.... soms voor de gezelligheid, soms om praktische redenen.
Nog weer later ook bij vriendjes en vriendinnetjes. Ze zijn overigens niet allemaal even dol op logeren. Mijn jongste zoon logeert bij iedereen wel graag maar mijn jongste dochter alleen bij de naaste familie. Zij is inmiddels al 13 maar logeren bij vriendinnen is nog steeds niet haar hobby. Ze doet het wel af en toe maar eigenlijk is ze liever thuis. Toen ze jonger was had ze ook echt heimwee, behalve bij oma en bij tante.
Ik heb overigens ook een vriendin die kinderen enorm leuk vind maar zelf geen kinderen heeft en ook niet wil. Ze vind het super om af en toe een weekendje moedertje te spelen maar zelf kinderen heeft ze geen behoefte aan. Zij 'leende' dus af en toe een weekend een kind van mij. Was een win-win situatie. Mijn kind had een weekend exclusieve aandacht en allemaal leuke dingen doen en zij had de lol van een weekendje kinderdingen doen (dierentuin, speeltuin en zo). Dat was inderdaad vanaf een jaar of 2.
Nu mijn eigen kinderen groter zijn en ik nog allemaal kleine neefjes en nichtjes heb krijg ik weer vaak logees. We hebben hier regelmatig neefjes, nichtjes en zo te logeren.
Maylise
Tonny
Ik vind het een wat vreemde vraag - alsof een klein kind een soort leuk tijdverdrijf zou zijn.
Toen man en ik nog geen kinderen hadden heb ik mijn nichtje van 5 te logeren gevraagd. We zijn met haar naar een voorstelling in het theater geweest en het was heel gezellig. Nu is vijf jaar iets anders dan 2 jaar, maar een kind te logeren vragen omdat je dat leuk vindt, vind ik niet echt raar.
Nou ja neurotisch
ik vind mezelf al snel neurotisch hoor. Ik denk toch dat ik mijn kind geen dienst bewijs door hem inderdaad krampachtig thuis te houden.
Nogmaals, ik weet zeker dat HIJ het erg naar zijn zin zal hebben. Inderdaad, het is zoals Asa zegt, wij zijn het probleem.
Ik voel overigens hetzelfde als ik mijn kind naar mijn moeder zal laten gaan om op te passen, terwijl ik thuis ben. Hij hoort dan lekker thuis bij mij te zijn.
Nee, gewoon niet praktisch.
Mijn man is overigens faliekant tegen, eerst niet maar toen ik concreet ging plannen ineens wel.
Hij ziet het probleem ook helemaal niet. Wennen aan logeren vindt hij onzin, hij zegt dat mijn oudste toch zo makkelijk is dat het geen enkel probleem zal zijn als zoiets zal moeten. Hij zegt, net als sommige anderen hier, dat mijn oudste er ter zijner tijd heus wel om zal vragen en dat heimwee genetisch is en dat als mijn oudste ook heimwee heeft hij gewoon maar niet op schoolkampen gaat. O en ik moest zeggen dat hij geen heimwee heeft, maar gewoon het beste slaapt in zijn eigen bed Machoman, hahahaha
Nou krijg ik doorgaans altijd mijn zin wel, dus ik kan het doordrukken, maar ja daar wil ik ook geen misbruik van maken.
Plannen zijn dus even in de ijskast geprobeerd. Ik probeer het op een later tijdstip misschien nog wel een keer. Wie weet als de baby wat ouder is, een romantisch weekendje weg? We zijn in juli tien jaar bij elkaar, wie weet
Vijf
Een kind van vijf te logeren vragen is toch wat anders dan eentje van twee.
Ik heb net als jij voordat we kinderen hadden neefjes te logeren gehad, maar die waren zeven en tien, gingen mee naar Madurodam en mopperden dat ik geen jus kon maken, haha. Verder wel gezellig hoor 
Maar goed, misschien ben ik zo'n moeder die haar eigen kinderen het állerleukst vindt/vond en daarom niet gauw een ander kindje te logeren zal vragen 'voor het leuk'.
Ik zie mezelf ook niet als oppasmoeder, terwijl anderen dat toch echt fantastisch vinden, al dat kleine grut over de vloer. Iedereen is anders, gelukkig!
Haha tonny
Ik durfde dat vroeger nooit te zeggen dat ik mijn kinderen het leukst vond, maar nu in het Wilderstijdperk durf ik dat ook op te biechten!) Daarom heb ik het plan om gastgezin te worden maar in de prullenbak gedaan.
Liora, kaaskopje
Kinderen mogen hier komen logeren of uit logeren gaan wanneer ze maar willen.
Maar niet omdat ze weggestuurd moeten worden voor de lol van mama en papa.
Kaaskopje, die behoefte hadden we ook niet toen we nog knusjes in Nederland zaten. Ze hebben inmiddels wel de leeftijd voor sleepovers en scouting- en schoolkampen. Ook daar geldt: je gaat als je wilt, niet omdat iemand anders voor je beslist dat het 'leuk' is. Dus gaan ze omdat ze het zelf leuk vinden.
Dubbel
Hoewel ik geneigd ben mee te voelen met de ouders die niet voor logeren voelen, kan ik het ook jammer vinden als je het niet doet. Bij mezelf is het altijd dubbel geweest, mis de kinderen maar vind het ook heerlijk even zonder ze. Nu ging ik ook wel uit van de kinderen altijd, logeren moet je ook leuk vinden. Maar ik ging ook uit van de vrager, soms kan het ook leuk zijn om je kind een stukje te delen, ze zijn niet alleen van mij, zoiets. (maar niet tegen de zin van kind)
Misschien wat extreem, maar neefjes mochten bij ons niet logeren, ik heb het vaker gevraagd toen ze zo tussen de 4-6 waren. Ik zag ze weinig, afstand, ze woonden bij de ex van mijn broer, enige neefjes die we hadden, konden goed overweg met mijn kinderen in dezelfde leeftijdscategorie. Voor mij waren ze toen erg belangrijk, en als ze zouden komen logeren kun je toch weer een stukje extra band opbouwen, ze zijn dan lang in je huis. Het mocht nooit. Ik probeerde dat niet beledigend op te vatten (ex van broer spreekt nogal een andere taal dan ik, maar konden het redelijk vinden) maar vond het wel érg jammer. Heb natuurlijk wel verder op veel manieren proberen contact warm te houden, maar uiteindelijk merk ik nu na aantal jaren dat ik (en mijn kinderen) toch nauwelijks nog wat met hen heb, er is gewoon te weinig contact. Hoewel het ex van broer nooit zal boeien, neem ik haar toch wel een beetje kwalijk dat ze ons nauwelijks de kans gaf die band te onderhouden. Logeren is maar 1 middel maar in ons geval zou het ideaal zijn geweest. Nu ervaren mijn eigen kinderen het ook niet echt zo dat ze neefjes hebben.
Overigens, neefjes wilden toen dolgraag, vroegen daar zelf vaker om, onze band was toen nog heel goed. Als ze zelf niet hadden gewild dan had ik daar geen problemen mee gehad!
Logeren
Mijn kinderen logeren allebei regelmatig, al vanaf dat ze baby waren. Vroeger was dat voor mijn plezier. Tegenwoordig ook nog wel eens, maar zelfs jongste van 5 gaat al een jaar of twee voor haar eigen plezier, en op eigen verzoek, bij haar nichtje logeren. Ik heb mijn zus en zwager gezegd dat nichtje (bijna 6) ook wel hier mag logeren, maar daar zijn ze nog niet aan toe. Nichtje heeft nog nooit ergens gelogeerd zonder ouders erbij.
Vroeg wakker zijn is een consequentie van het ouderschap
In onze omgeving hoor ik vaak dat kinderen uit logeren gaan als de ouders een feest o.i.d. hebben, want "dan kunnen ze lekker uitslapen". Logeren dus voor het plezier van de ouders.
Hee...... 's avonds een vent, 's ochtends een vent, hoor.
Vroeg wakker zijn is nu eenmaal een consequentie van het ouderschap. Dan maar eerder naar bed / om de beurt uitslapen / veel koffie / een kater hebben en toch functioneren.
Logeren moeten ze bij ons nooit. Oudste is 1 x uit logeren geweest toen hij vijf maanden was, wij vonden het allebei niets. Blij dat hij weer thuis was. Nu is hij 5,5 jaar en begint nu eens te vragen of hij bij opa en oma mag logeren. Dat mag, als hij dat zelf wil. En dan hebben we jongste van 1,5 jaar nog..... dus uitslapen kan hier pas als ze beiden uit logeren willen. En tot die tijd kiezen we 1 van de opties die ik hierboven heb beschreven.
Ik denk zeker dat kinderen eraan wennen, als ze af en toe ergens anders slapen. Maar voor wie doe je het dan? Voor jezelf of voor de kinderen?
We mopperen wel eens, als ze wakker zijn en wij laat naar bed zijn gegaan. Maar ja...... 's ochtends... etc.
Linda
Logeren is toch leuk
Mijn kinderen hebben vanaf hun babytijd regelmatig bij opa en oma gelogeerd. In het begin (uiteraard) omdat wij wilden slapen (ik heb het niet eens over UITslapen...), maar al snel omdat ze het zelf ook leuk vonden. Ze moeten het toch ook een keer meegemaakt hebben voordat ze erom kunnen vragen?
EN als ze dan een weekendje of paar nachten uit logeren zijn, heb ik er geen moeite mee hoor. Ook als ouders wen je eraan! Sterker nog: we kunnen weer eens lekker gaan stappen, een lange wandeling maken, naar de film, uit eten en ja, ook uitslapen (dat wil zeggen: om 7 uur wakker worden en je realiseren dat je er voor niemand uit hoeft!).
Ik vind er niets mis mee om je kind uit te besteden op een logeeradres om zelf even de handen vrij te hebben. Daarmee ben je niet een slechte ouder, sterker nog: ik heb behoefte aan tijd voor mezelf zo nu en dan.
groet, Mamvantwee
Linda
"Vroeg wakker zijn is nu eenmaal een consequentie van het ouderschap."
Dat klopt, en juist daarom is het zo leuk om af en toe toch te kunnen uitslapen. Zo nu en dan eens genieten van het feit dat 's ochtends NIET "een vent" hoeft te zijn. Daar is toch niet zo veel mis mee?
"Maar voor wie doe je het dan? Voor jezelf of voor de kinderen?"
Die twee hoeven elkaar niet uit te sluiten. Ook is het niet per se verkeerd om iets voor jezelf te doen. Zeker niet als het kind of de kinderen uit logeren gaan ook leuk vinden.
"Oudste is 1 x uit logeren geweest toen hij vijf maanden was, wij vonden het allebei niets. Blij dat hij weer thuis was."
Haha, dus oudste ging juist niet logeren omdat JULLIE dat niet wilden. En zo kiezen jullie toch ook een beetje voor je eigen plezier
Linda
Waarom zou je als ouder niet iets voor je eigen plezier mogen doen? Je benadeeld je kinderen er toch niet mee als je ze uit logeren doet? Waarom mag je niet een keer genieten van uitslapen of ongedwongen de hele nacht feesten zonder kinderen? Als je die behoefte niet hebt dan is dat natuurlijk prima maar genoeg ouders vinden het wel leuk om eens een keer te feesten of ergens heen te gaan zonder de kinderen erbij. En als er dan een leuk logeer adres is dan kan ik me heel goed voorstellen dat je daar als ouder graag regelmatig gebruik van maakt.
Heb ik zelf ook heel regelmatig gedaan. Mijn kinderen logeerden bij familie of vrienden en ik had even een avondje alleen wat soms echt fijn was.
Een van mijn schoonzusjes had trouwens een baby die echt enorm veel huilde. Dat slaapgebrek brak haar helemaal op. Zij deed de baby dus bewust een of twee nachten per week uit logeren zodat ze bij kon slapen. Ze had ook nog andere kinderen en ze liep er echt als een zombie bij in die tijd. Voor haar was dat nachtje bijslapen echt heel belangrijk. Baby sliep af en toe ook bij ons. Dat deed ik echt voor schoonzusje. Baby huilde hier namelijk ook de halve nacht dus was echt niet gezellig. Schoonzusje stuurde baby dus inderdaad uit logeren voor haar eigen plezier maar uiteindelijk was dat ook goed voor baby want een uitgeruste moeder zorgt beter voor haar kind dan iemand die volkomen op is van het slaapgebrek.
Maylise
