Logeren
Laatst vroeg een vriendin van mij of ze mijn oudste een keer te logeren mocht hebben.
Ze zouden er dan een leuke dag van maken.
Ik heb dat afgeketst, immers mijn zoontje is nog maar net 2 en dat vond ik te jong. Mijn vriendin, kinderloos, vond me maar een zeur
Maar, zat ik later te denken, ik had inderdaad eigenlijk helemaal geen enkele goede reden om nee te zeggen. Mijn zoontje zal het hartstikke leuk vinden daar twijfel ik niet aan, hij krijgt alle aandacht, mijn vriendin is geweldig met kinderen, hij kent haar goed, hij krijgt alle aandacht, zij is zorgzaam en zal goed op hem passen.
Het enige was dat ik hem geen nacht van mij vandaan wil hebben als dat niet perse hoeft. Bij mijn bevalling is hij bij mijn schoonouders geweest, maar toen wilde ik hem diezelfde dag gelijk weer terug bij mij hebben en mijn man denkt daar precies hetzelfde over.
Want wij zijn sukkels, wij hebben eigenlijk allebei heimwee als we niet thuis zijn. Ik vond vroeger de schoolkampen verschrikkelijk, ging nooit uit logeren omdat ik niet wilde. Ik had vorig jaar een zakelijk weekendje weg en ik was echt miserabel.
Op vakanties hebben wij het niet zo erg, omdat wij dan met zijn vieren zijn.
Mijn man is minstens net zo erg. Toen mijn man een week lang in Heerenveen moest werken en daar een hotel kon nemen is hij iedere avond naar huis gereden, om dan 's ochtends allejezeusvroeg weer in de auto terug naar Heerenveen te rijden. Hij heeft een zakenreis naar curaçao voor tien dagen afgewezen en hij rijdt altijd naar huis, maakt niet uit hoe laat het wordt en ik laat hem naar huis rijden omdat ik dat wel prettig vind
Echt een zwaktebod van ons allebei eigenlijk en nou torpedeer ik dus een logeerpartijtje van mijn zoon onder het mom van 'hij is te jong' maar eigenlijk omdat ik hem niet van mij vandaan wil hebben.
Hoe hebben jullie dat gedaan, hoe oud waren jullie kinderen toen ze voor het eerst uit logeren gingen?
Eigenlijk, om heel eerlijk te zijn wil ik even een klankbord. Omdat ik me terdege van bewust ben dat ik overdrijf en neurotisch ben.
Aan de ene kant denk ik dat ik met twee nog helemaal niet met het loslaten van je kind bezig hoef te zijn, aan de andere kant wil ik niet dat mijn zoontje later net zo suf wordt als man en ik.
Wat vinden jullie?
8 weken
onze tweeling was net 8 weken toen wij gingen verhuizen.
Aangezien de verhuiswagen om zes uur smorgens voor de deur zou staan,heb ik de tweeling een dag eerder naar mijn ouders gebracht,waar ze samen sliepen in mijn oude ledikantje
ik moet er bij zeggen dat ik wel s,morgens vroeg even ben binnengewipt om even met ze te knuffelen.
Maar verder gingen ze ook als baby al regelmatig logeren,maar dan alleen bij mijn ouders,daar voelde ik me prettig bij en de kinderen ook.
logeren bij iemand anders kwam pas na een jaar of drie ,vier.
4 weken...
Ja echt; zoon was 4 weken toen vriend en ik voor het eerst weer samen uit eten gingen, en zoon bleef bij schoonouders logeren (die 3 straten verderop wonen). De volgende ochtend haalden we hem weer op (ik gaf toen al geen borstvoeding meer; dat scheelt wellich.
De keer daarna was zoon 3 maanden ofzo; toen bleef hij een nachtje bij mijn andere schoonouders logeren, die wel verder weg wonen (ouders van mijn vriend zijn gescheiden nl.)
Zoon is nu 8 en vanaf heel jong zijn wij er dus al mee begonnen om hem regelmatig te laten logeren. Het mes snijdt aan 2 kanten: (schoon)ouders vonden - en vinden - het altijd heerlijk om hem te hebben, doen leuke dingen met hem, en zelf vindt hij het ook leuk. En voor ons is het af en toe heerlijk om een weekendje voor onszelf te hebben, soms zijn we gewoon thuis, en gaan we 's avonds uit eten en slapen lekker uit de volgende dag, en soms gaan we een weekendje weg ofzo.
Ik zou er dus niet moeilijk over doen, je doet er niemand te kort mee, integendeel. Je kunt het rustig opbouwen door met een nachtje te beginnen. Echt, probeer het gewoon eens, wie weet hoe goed het bevalt!
groetjes
Julia
Ook jong
Ik zou niet meer weten hoe jong precies, maar mijn kinderen waren ook jong toen ze voor het eerst gingen logeren. Mijn kriterium is dat ik het niet doe zo lang ze nog een nachtvoeding krijgen.... geeft denk ik een indicatie over hoe vroeg.
De kleine logeerpartijtjes weet ik niet meer. Daarbij lieten we vaak de keuze aan de oppas, wil je dat we ze laat ophalen, of liever de volgende ochtend. Alleen de grote logeerpartijen (weekend/week en wij ver weg) kan ik me nog herinneren en dat was bij de oudste twee rond hun 1e verjaardag. De baby is nog niet geweest, maar we zijn al plannen aan het maken om volgend jaar op de wintersport te gaan. Zonder haar, ze is dan 15 maanden.
Maar, het scheelt denk ik ook dat ik regelmatig weg ben. Ben eigenlijk ieder jaar wel 1 of 2 keer een week van huis. Voor mij is het misschien minder bijzonder om m'n kind een week niet te zien.
2 maanden
want wij hadden een paar grote feesten achter elkaar.
Gelijk ook maar 2 nachten.
5 weken
Er was iets, een bruiloft ofzo, weet het niet meer zo goed.
Hij kreeg nog wel een nachtvoeding. Oma sliep bij hem op de kamer en gaf de gekolfde fles s nachts. Beide kinderen gaan regelmatig logeren. In eerste instantie alleen bij opa/oma, nu zijn ze 6 en 4 en gaan ze ook bij mijn zus of vriendjes/vriendinnetjes. Meestal 1 nachtje. Bij opa en oma weleens langer. We zijn ook 2 keer op wintersport geweest toen we alleen zoon hadden en die was toen 1 en het jaar erna net 2. Dat was toen wel meteen een week. Ging prima. En eerlijk gezegd ik vind het ook heerlijk! Ik mis ze zeker wel en vind de lege bedjes vreemd maar oh wat zalig ! opstaan in ruste...... ha ha
Ook al snel
Alledrie mijn kinderen hebben het eerste jaar bv gehad maar gingen toch al snel logeren, ongeveer vanaf het moment dat ze niet meer elke 3 uur kwamen voor een voeding en redelijk uit de fles konden drinken. Ik denk vanaf een maand of 4. Alleen de middelste heeft lang de fles geweigerd, zij ging voor het eerst logeren met een maand of 9.
Vanaf dat moment gaan ze eigenlijk alledrie regelmatig logeren bij mijn ouders, schoonouders of schoonzusje. Soms alledrie tegelijk, zodat mijn man en ik even samen hebben en soms gaan ze alleen omdat daar toevallig een reden voor is. Ik denk dat ze ongeveer 1 nachtje in de maand uit logeren zijn en in elk geval 1 of 2 keer paar jaar een weekend.
Overigens begint oudste van 4 nu ook bij buurmeisjes of vriendinnetjes te logeren. 1 groot feest is dat, en die meiden komen natuurlijk ook bij ons.
Als ik in jou situatie zat zou ik je zoon zeker laten gaan. Leuk voor je zoon, leuk voor je vriendin en voor jou geeft het even wat tijd voor jezelf (misschien kan jongste ook een nachtje logeren?)
Hier
oudste ging met een maand of 7 voor het eerst bij opa en oma logeren, omdat ik een paar dagen weg ging en partner ivm zijn werktijden zoon niet naar de creche kon brengen (hij begint vroeg).
Dochter is nu bijna 1 en heeft nog niet gelogeerd (althans, niet zonder mij). De reden daarvoor is dat als ik haar naar mijn ouders te logeren stuur (mijn schoonouders durven niet voor zo'n kleintje te zorgen) mijn zoon ook meteen meewil. En dat leek me voor opa en oma wat veel, maar ik denk dat het er binnenkort toch maar een keertje van moet komen.
Kind uit logeren is erg lekker inderdaad. Kan je ineens weer eens uit eten en uitslapen, je weet niet wat je overkomt
Groeten,
Temet
Temet
Bij ons gaan de kinderen juíst alleen bij opa en oma logeren. Het leuke is dat het kind bij opa en oma exclusieve aandacht krijgt maar ook de achterblijver. Als dochter er niet is eten we (keuze zoon) altijd iets lekkers met champignons/paddestoelen omdat dochter die niet lust.
Nog nooit
De oudste is 3,5 en die heeft nog nooit gelogeerd. De jongste ook niet.
We zijn nooit 's nachts weg. Twee keer heeft er iemand 's avonds opgepast. Ik hou zelf niet van laat naar bed gaan (of van feesten), dus ik zou nooit tot laat op een feest blijven. Als we wedstrijden ver weg hebben gaan ze gewoon mee naar een hotel.
Zolang de oudste er niet om vraagt, laat ik het zo. Ik denk eigenlijk dat hij het helemaal niet leuk zou vinden als zijn broertje bij ons bleef en hij niet. Vanuit de familie heeft ook nog nooit iemand het gevraagd, maar voordat hij het zelf wil, of dat het echt nodig is, zou ik dat ook niet doen.
Twee
Ik wilde het graag oefenen voor als het eens echt moest. En inderdaad toen zijn babyzusje met longontsteking in het ziekenhuis lag ging hij heel blij logeren!
Mijk
Het doet er niet toe...
...wat anderen doen of vinden. Je moet zelf, samen met je man, bepalen wat je wilt. Mijn kinderen zijn vanaf dat ze een jaar of anderhalf - 2 waren gaan logeren bij opa & oma, omdat dat leuk leek. En dat vond iedereen ook, dus dat gebeurt nog steeds af en toe (in vakanties bv). Maar ik heb ook een vriendin met een zoon van inmiddels 8, die nog nooit ergens anders heeft geslapen zonder dat 1 van z'n ouders erbij was - hun keus en ook prima.
Wat ik je nog wel als advies mee wil geven is: vind je het erg als je kinderen net zo heimwee hebben als jij en je man? Of wil je dat ze er minder 'last' van hebben? (tussen aanhalingstekens omdat ik niet weet of jullie het als last ervaren). Want dan zou ik beginnen met logeren als ze nog klein zijn, bij een vertrouwd iemand, niet al te ver weg, voor 1 nachtje eerst. Dan weet je hoe iedereen dat vindt (kind, oppas, jullie). En is het misschien makkelijker als ze tzt op schoolkamp gaan, bij een vriendje willen logeren, een slaapfeestje hebben, etc.
Denk er gewoon goed over na! Je hoeft nu nog niks.
3-4 jaar
Onze kinderen gingen pas uitlogeren vanaf dat ze 3 a 4 jaar waren. Tot die tijd kregen ze borstvoeding voor het slapen gaan. Daarna was het ook hun eigen keuze om uit logeren te gaan (bij oma) in vakanties.
Groet,
Pina
9 maanden
onze zoon was zo'n 9 maanden oud toen hij voor de 1e keer een nachtje ging logeren bij opa en oma omdat wij naar een bedrijfsetentje gingen. Het is allemaal prima verlopen, naar beide kanten toe. Er zijn nog regelmatig logeernachtjes gevolgd
En hier
De oudste vanaf de babytijd al af en toe tot ze met 3,5 heimwee kreeg. Toen weer toen ze 6 was egloof ik.
Jongste was een huilbaby en zorgenkind dus die logeert nog niet zo lang(ze is 4).
Ik vind het echt heerlijk als de kinderen uit logeren zijn, kom dan echt even tot rust. Voor de kinderen is het ook goed!
2 jaar en nog nooit
Onze oudste is vanaf 2 jaar, al dan niet voor de lol, uit logeren gegaan. Volledig probleemloos (behalve dan het tijdstip dat ie gaat slapen, haha).
Jongste zoon wordt volgende maand 3 en heeft nog nooit gelogeerd. Dat komt doordat hij een zwaar nachtspook was, en hij is erg gehecht aan zijn routines. Sliep als baby bijvoorbeeld beslist niet bij een ander in huis, ook niet even in de kinderwagenbak. Geen denken aan! Inmiddels begin ik wel te overwegen om 'm een nachtje bij nepoma en nepopa te laten logeren. Tenslotte wordt ie nu iets minder gedreven door zijn oerinstincten, dus begrijpt hij het beter als papa en mama er even niet bij zijn 's nachts.
Tussenvorm
Wat wij ook weleens deden omdat het zo uitkwam is dat ik/we dan bleven eten bij opa en oma en dat wij dan zelf de kids op bed legden en dan weggingen naar feestje of iets en dan de volgende dag rond lunch weer ze kwamen halen. Dan is het soms moeilijke - naar bed toe- momentje wat makkelijker.
Je vriendin
zou ook gewoon overdag iets leuks met je zoontje kunnen doen zonder logeerpartijtje? Ik heb niet de hele draad gelezen, wellicht is het al voorgesteld door iemand anders. Ik zou er eerlijk gezegd niet zo'n issue van maken als je je er zelf niet goed bij voelt. Volgens mij zit heinweee ook een beetje in de genen. Ik heb er zelf ook wel wat last van. Oudste dochter logeert vanaf dat ze baby is. Ik herken het gemis wel als ze er niet is. Ze is nu ruim 8 en man en ik hebben allebei dat gevoel van gemis als ze een nacht uit logeren is, al is het hier in de straat bij haar nichtje. Maar goed, daar zetten we ons gewoon over heen. Jongste is nog niet zo vaak uit logeren geweest, alleen een keertje bij opa en oma maar dat was ook een nachtbrakertje en daar wilde ik mijn ouders niet mee opzadelen. Jongste heeft er ook niet zo'n behoefte aan.
Nogmaals, ik zou er niet zo'n probleem van maken. Willen jullie het nog niet, dan niet. Ik denk niet dat je zoon bij voorbaat een heinweekind wordt omdat je hem niet vaak genoeg heb laten logeren.
Ook nog nooit
Zoon is 3j 2m en heeft nog nooit ergens gelogeerd. 1 keer zijn wij een nacht weggeweest en was schoonmoeder bij ons in huis (die was er nl een lang weekend).
Als schoonouders dichterbij hadden gewoond had het misschien wel vaker gebeurd. Even een nachtje logeren lukt niet met onze afstanded.
Toen zoon jonger was was ik een moederkloek maar nu ben ik geloof ik makkelijker dan mijn man.
Jong geleerd= oud gedaan
Ik heb ze allemaal lang borstvoeding gegeven en dan vond ik het niet zo handig. Het eerste jaar gingen ze dus soms een nachtje als wij weg wilden. Na het eerste jaar ook gewoon voor het leuke voor hen/voor oma en opa en voor ons. Nu logeren ze allemaal graag.Zijn enorm makkelijk hiermee en kennen geen heimwee. Ik zie het voor hen(nu 10,8,6 en 3 jaar oud) als een verrijking. Logeren betekent vaak verwend worden, even de aandacht alleen voor jou. Ik heb daar vroeger zelf enorm van genoten.
Jullie zijn allebei zelf heel terughoudend met logeren, zijn het liefst thuis. Is natuurlijk helemaal niets mis mee. Ik zou het zelf wel jammer vinden als je dat op je kind overbrengt want je ontneemt een kind ook veel(niet perse al met 2 jaar hoor) Maar het is voor later toch makkelijker als je kind makkelijk van huis kan(bijv. kamp of bij ziekte ouders e.d.) En ik geloof wel echt dat hiermee "jong geleerd is oud gedaan"van toepassing is. De kinderen/jongeren om ons heen die moeilijk van huis kunnen hebben de eerste jaren van hun leven niet zonder ouders ergens anders geslapen.
Maar als het voor jullie nu een brug te ver is laat je hem toch een dagje naar je vriendin gaan, is nu ook voor alle partijen leuk en dan kun je volgend jaar toch nog eens weer kijken of je eraan toe bent?
Hier niet aaf
Onze kinderen zijn pas uit logeren gegaan toen ze zelf met vriendjes wilden afspreken. Opa's/oma's en tantes/vrienden die niet zelf in de kleine kinderen zaten waren hier niet beschikbaar. Nu spreken ze in de vakanties graag af met vrienden om ofwel hier ofwel elders te logeren. Alleen jongste (9)niet zo, omdat hij niet van de dikke vriendschappen is. Ik herken het jong geleerd oud gedaan dus helemaal niet.
Ingebakken
Volgens mij kun je logeren niet leren. Ik vond het zelf vroeger niet leuk, en het wende ook niet (tenzij er een zus meeging, of zo, dan was het wel toe doen). Mijn zussen en broer deden het wel graag. Bij de kinderen van mijn zus is het net zo, die mochten allemaal best logeren, maar oudste wilde nooit, tweede wilde altijd, derde wilde alleen bij opa en oma.
De onze heeft er geen problemen mee. Zijn eerste keer logeren was denk ik toen hij drie was. Bij zijn tante. Voor die tijd zijn wel een keer oom en tante hier in huis geweest als oppas. Ging ook prima.
Als je het liever niet doet, moet je het niet dwingen, lijkt mij. Dan komt het misschien vanzelf wel een keer als hij wat ouder is en er zelf een mening over heeft. Een middagje lijkt me dan prima om mee te beginnen (ook voor jou, om te wennen).
2 nachten in de week...
Mijn Oudste van nu 11 jaar logeerde al vanaf 4 maanden oud elke week 2 nachtjes bij oma en opa. Dit ivm mijn werk van toen. ik draaide nachtdiensten en zo was het opgelost. Hij is ook toen ik stopte met werken bij oma en opa blijven slapen. OOk nu Opa er niet meer is slaapt ie heeeeel vaak bij oma. Heerlijk vinden ze het beide. Ik zie er echt wel meerwaarde in. Ik vind het echt een verrijking voor beide partijen. OOk logeert hij inmiddels al jaren bij verschillende vriendjes. OOk erg leuk. En...ook hier logeert vaak iemand. Vanavond ook weer en morgen gaat zoonlief weer uit logeren.
Mijn jongste is nu 16 maanden en logeert ook weer 2 dagen in de week bij oma. Ik werk niet meer, maar volg een training en daarvoor vangt mijn moeder hem op. Gaat ie de avond daarvoor al uit logeren zodat ik 's ochtends rustig aan kan doen. En ook nu zie ik een hele bijzondere band ontstaan tussen die 2. Ze zijn gek op elkaar. en ik hoop dat mijn jongste later ook vriendjes heeft bij wie ie kan logeren. Ik vind het absoluut van veeel waarde....
4,5 jaar
Mijn zoon heeft tot zijn 4e jaar 2x p/dag BV gehad en was daarbij altijd HEEL vroeg wakker ( half 6).Dat maakte het al lastiger.
Bovendien was het een vreselijke wegloper, klimgeit en uitvreter en had permanent toezicht nodig. Ik had al snel in de gaten dat maar weinig mensen hierop ingesteld zijn.Hij kon bij ons bijvoorbeeld 's nachts de trap niet op of af vanwege de traphekjes.En de tuin en voordeur niet zomaar uit.
Hij ging pas 4,5 jaar uit logeren.Met het grootste gemak overigens, hij heeft nooit heimwee gehad en als ik hem kom halen is hij soms boos omdat ik te vroeg ben gekomen.
Jij mag zelf weten of je kind nu al uit logeren gaat of niet.Te angstig ermee omgaan is ook niet goed.Maar er is niets mis mee om nog even te wachten als dat voor jou beter voelt.
Damajo
Silone en kiki
Oh, ik bedoel ook niet dat kinderen die niet jong gaan logeren hier later problemen mee krijgen. Ik bedoelde dat het mij opvalt bij grote kinderen (bijv. van vrienden) die wel moeite met logeren hebben dat zij vroeger nooit uit logeren gingen. Snap je wat ik bedoel; net andersom wat jij zegt.'t Is ook maar wat ik om mij heen zie wil niet zeggen dat het psychologisch onderbouwd is.
Maar als je de kans hebt om je kind te leren "logeren"zou ik het doen.
Kiki; ik ben benieuwd wat je van de reakties vind...
Wat een reacties!
Uiteraard heb ik ook nog nagedacht.
En ik wil absoluut niet dat mijn zoon zo wordt als ik op dat punt.
Ik heb geen reis om de wereld gemaakt, ben geen jaar in het buitenland geweest. (kon ook niet, want ik woonde op mijn 18de al samen) en dat heb ik toch wel als een gemis ervaren.
Ik wil gewoon dat mijn zoontje zonder erbij na te denken lekker gaat logeren. Om dat te bewerkstelligen zal ik toch wat reëler moeten zijn. Want als ik eerlijk ben, denk ik dat mijn zoontje het geweldig zal vinden en ons niet eens echt zal missen, het is puur voor mezelf.
Maar vooral het argument 'Het is prettig dat het makkelijk kan als logeren zou moeten wegens ziekte of dergelijk' vond ik een heel sterke.
Maar ... Mijn zoontje slaapt eigenlijk niet door (hoewel de laatste tijd beter gaat) en dat vind ik eigenlijk nog te eng. Ik weet niet hoe vast mijn vriendin en partner slapen en dat vind ik dan wel eng.
Maar ik heb het er met man over gehad en we gaan mijn (schoon)ouders een keer vragen of hij mag komen logeren.
Dat voelt toch prettiger, vertrouwder zeg maar.
Daar slaapt hij met mijn broertje in de kamer en bij mijn schoonmoeder weet ik dat ze van iedere zucht wakker wordt.
Maar dan wil ik wel dat hij wat beter doorslaapt als hij nu doet. Dat kan je een ander niet echt aandoen vind ik
Maar goed, ik moet dus van dat neurotische af. Het stomme is, overdag laat ik ze zonder problemen achter om te gaan werken. Suf
Hier
wiggiedochter ging met 1,5 voor het eerst logeren bij vrienden die geen kinderen hebben. alles ging goed, ik kon niet genieten, want wilde de ochtend direct ophalen.
wiggiezoon ging met 1 jaar een nachtje samen met zus logeren bij mijn zus. ook weer alles goed. En toen hij 3 was een keer alleen gelogeerd bij mijn broer.
wiggiedochter 2 heeft nog nooit gelogeerd, is nu bijna 2 jaar.
ik zou gewoon kijken wat je zelf prettig vindt en de eerste x dat hij gaat logeren zorgen dat je niet zelf weg hoeft, maar thuis bent en als het nodig is kunt ophalen.
mijn oudste (nu 5) vindt het inderdaad heel leuk om te gaan logeren, bij oma of vriendinnetje. ik vind het nog steeds fijner dat ze thuis slaapt dan ergens anders .
Waarom vind je je zelf neurotisch?
Dat snap ik niet hoor. Je vind het gewoon geen prettig idee dat een peuter van 2 uit logeren gaat. Prima toch?
Ik heb de lol van kinderen uit logeren sturen nooit zo begrepen, manlief ook niet.
Met lang borstvoeding is het ook gewoon reuzeonhandig.
Regel hier is: er wordt alleen gelogeerd als kinderen er om vragen. Oudste was al 4 geweest toen hij een keer wilde, jongste was nog geen eens 2. Maar momenteel hebben ze er helemaal geen zin in. Hoeft ook niet wat mij betreft.
Kiki
Ach, zo helemaal wij allemaal wat. Ik breng mijn kinderen zonder problemen een paar dagen in de week naar het kdv. Ik heb mij nog nooit een moment schuldig gevoeld omdat ik werk. Mijn kinderen gaan overal zonder morren logeren maar wij hebben zelden een oppas thuis. Dat vind ik weer niets. Zo'n meisje in huis die voor onze kinderen moet zorgen. Wij gaan 's avonds vrijwel nooit samen ergens naar toe. Als wij samen iets willen doen dan doen wij dat als de kinderen logeren. Verder vind ik het wel weer een prettig idee als de kinderen gewend zijn om af en toe ergens anders te slapen. Mijn neefjes zijn nu 8 en 5 en slapen nooit ergens zonder dat er ouders bij zijn. Dit veroorzaakte een drama toen mama naar het ziekenhuis moest en hun vader steeds in het ziekenhuis was om zijn vrouw te steunen. Kinderen konden niet logeren maar sliepen ook voor geen meter met een opa en oma in hun eigen huis. Dat zijn ze niet gewend. Er moet 's avonds een papa of mama zijn maar ja, dat kon even niet. Maar dat blijft natuurlijk een keuze. Als jij het logeer idee niet prettig vindt dan moet je het niet doen. Anders maak je je de hele avond en nacht zorgen. Anders wacht je toch nog even tot je zoontje iets ouder is. Drie is ook een mooie leeftijd om te beginnen. Mijn kinderen vinden logeren leuk maar het is vooral praktisch. In de vakanties moeten wij allebei werken. Wij kunnen niet alle schoolvakanties vrijplannen. Tja, 24 vakantiedagen hè daar red je het niet mee. Onze kinderen gaan niet naar de BSO dus moeten wij een andere oplossing bedenken. En dat is logeren bij opa en oma of oom en tante in de vakantie. Kinderen vinden dat geweldig. Dan gaan ze naar het museum en zo.
Kiki
Je vriendin heeft de beste bedoelingen en als het goed is zal ze heus begrijpen dat je het moeilijk vindt! Vraag haar of ze eerst eens hem een dagje mee wil nemen. Logeren hoeft dan niet meteen en jij kunt ook even wennen aan het zonder kind overleven!
Kijk echt goed vanuit wiens belang je denkt. Je mag best aan jezelf denken en dat jij het moeilijk vind als hij logeert: maar werk er wel naartoe dat je dat gaat leren! Het is erg goed voor je zoontje dat hij dat leert, bij anderen te zijn!
Och
Mijn kinderen hebben nooit gelogeerd en als we het al probeerden, dan lukte het nooit. Ik vind het zo'n zinloze bezigheid. Het komt op een gegeven moment vanzelf, met slaapfeestjes enzo. En komt het niet, dan komt het niet, als ze op kamers gaan gaan ze elke dág logeren.
Logeren moet je leren - handig als je ouders in het ziekenhuis terecht komen? Mwah. Als ouders zo erg gewond zijn dat kinderen niet meer thuis kunnen zijn, is dat logeren hun mínste probleem.
Tirza
