Kindvrij en kindblij
In dit topic is er plek voor de kindvrijen en de kindblijen, om met elkaar in gesprek te gaan.
Hoe ben je gekomen tot je overtuiging om wel/geen kinderen te krijgen? Wat valt je op aan mensen met/zonder kinderen, of wat heb je altijd willen vragen? Welke vooroordelen heb je over kindvrijen/kindblijen en heb je zelf te maken met vooroordelen door deze grote levenskeuze?
In dit topic mag je los, geen onderwerp is taboe.
AeonofWinter schreef op 16-09-2021 om 20:12:
Oh jongens, bespaar je de moeite, echt.
Deze heeft niet enkel een bord voor de kop maar de complete Chinese muur. Zonde van je tijd.
Ik herhaal even.
Julali schreef op 16-09-2021 om 20:59:
[..]
Wij hebben bepaalde keuzes gemaakt, dus voor ons is dit een dikke vette nee. Dat betekent niet dat voor anderen hetzelfde geldt, dat moet ieder voor zich bepalen.
Als jij vol voor je carrière wil gaan, dan is dat hartstikke mooi, maar het kan ervoor zorgen dat je jouw man beperkt in de vrijheid die hij heeft en dat je je kinderen weinig ziet. Dan is er geen plek voor spontane plannen in jullie leven, dus het is belangrijk dit af te stemmen met je partner.
Het is niet eerlijk om alle schuld af te schuiven op de kinderen. Het zijn alle keuzes bij elkaar.
Mijn man en ik werken ook beide 32 uur, vier dagen per week en beide een andere dag vrij. We werken in principe overdag, maar soms is er een informatieavond, ouderavond, culturele activiteit op school in de avond en dan is mijn man weg. Als ik op locatie een training moet geven wat verder van huis ben ik wel eens wat later thuis. We wonen trouwens in een klein dorp dus we zitten niet binnen vijf minuten overal waar we willen zijn.
Iemand afschrijven op zijn werk vind ik niet oké. Nu werk ik veel thuis en dat heeft ook voordelen. Maar ik ben me wel bewust van het feit dat dit niet voor iedereen mogelijk is en dat andere vormen van gezinsleven, taakverdelingen etc. ook prima zijn. Je moet toch een dak boven je hoofd en te eten hebben.
Op het moment dat jij in de avond naar het terras gaat zijn daar mensen aan het werk waarmee jij nooit samen zou willen zijn alleen vanwege hun werk. Maar toch ben je blij dat ze dat werk doen, want dan kun jij lekker ontspannen een wijntje drinken met een vriendin op het terras. Je kunt je ook realiseren dat we niet allemaal hetzelfde zijn en niet hetzelfde in het leven staan en dat dat ook helemaal niet hoeft. En je mag ook best dankbaar wezen dat er mensen zijn die dat werk wel doen of dat van hun partner accepteren. Jij en je gezin zijn niet de 'maat der dingen'. Jouw referentiekader is te beperkt tot je eigen perfecte situatie.
En over 'alle schuld afschuiven op de kinderen': Dat doen we niet. Maar feit is dat een kind verantwoordelijkheden met zich mee brengt die mensen zonder kinderen niet hebben. Ons kind is zes. Die laat je niet alleen thuis. Vroeger kon ik makkelijk zeggen 'ik ga die avond dit of dat doen'. Man net zo zeer. Nu moet ik dat afstemmen met de agenda van man en van dochter. Want als er een ouderavond is en dochter moet turnen, dan kan ik niet zomaar weg. Andersom ook: als ik training moet geven kan mijn man niet zomaar weg. Afhankelijk van de tijd en de activiteit nemen we dochter ook wel eens mee. Maar spontaan zeggen 'ik ga vanavond weg', dat kan echt lang niet altijd. En dat is oké. Communicatie en samenwerken gaat prima in ons gezin.
gaan jullie ook tegelijkertijd naar bed? Vraag aan de users die hier meeschrijven.
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 21:26:
gaan jullie ook tegelijkertijd naar bed? Vraag aan de users die hier meeschrijven.
Niet altijd, maar bij ons ligt dat ook aan het werkrooster. En in de baby/dreumes tijd ging ik wel eens tegelijkertijd met de kinderen slapen 🙈 man man man wat konden die s nachts spoken zeg!
En verder eens met de rest (m.u.v. Julali) je levert als ouders een groot stuk individuele vrijheid in. Daar vind je (denk ik) een nieuw geluk voor terug maar dat wil niet zeggen dat je die vrijheid niet kunt missen. En logisch ook dat je werktijden afstemt op “halen en brengen”, dat doen alle normale luitjes 😉
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 21:26:
gaan jullie ook tegelijkertijd naar bed? Vraag aan de users die hier meeschrijven.
Nee
Rockstar schreef op 16-09-2021 om 20:56:
[..]
Dus je werkt 3 dagen 32 uur, dat is 10.6 (zeg 10) uur per dag. Je bent 5 uur klaar met werken zeg je dus je begint 17:00-10:00=7:00 met werken (en ga je dus eerder van huis, tenzij je thuis werkt). Eerder had je het over dat je uren samen doorbrengt 's ochtends, dus vandaar dat ik dacht dat je laat begon met werken, maar 's ochtends zie je dus je kinderen vrijwel niet (of staan die om 5:00 op?). Ik vind 3 dagen 10 uur werken niet gemiddeld eigenlijk, ik dacht eerder aan 4x8 als je 32 echt gemiddeld stelt.
Hoe kom je erbij dat ik 3 dagen werk? Ik werk 4 dagen van 8 uur. Meestal plan ik het in van 9 tot 5, maar ik mag het flexibel invullen. Ik kan vanuit huis werken, of op een externe werkplek. Als ik mijn deadlines haal is het goed, hoe waar en wanneer ik dat doe is aan mij.
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 21:26:
gaan jullie ook tegelijkertijd naar bed? Vraag aan de users die hier meeschrijven.
Hangt af van de wisselende tijden. Als man vroege dienst heeft en om 05.00 op moet gaat hij al voor 22.00 slapen dan ga ik niet tegelijk naar bed.
Als hij thuis werkt en de wekker pas om 7.00 gaat dan gaan we wel tegelijkertijd.
Toen de kinderen klein waren had man incidenteel wel eens een nachtdienst. Dan sliep hij overdag en ik in de nacht, het was niet anders.
Bij ons gaat het zo:
Ik sta 's ochtends om 6.30 op en ga om 7.15 richting werk. Mijn man en dochter worden dan net wakker; meestal zie ik ze niet. Mijn man brengt onze dochter naar het kinderdagverblijf rond 8.30 en begint zelf met werken (vanuit huis) tegen 9 uur. Ik ben meestal rond 17.15 thuis. Mijn man is dan nog aan het werk. Om 17.45 gaat één van ons onze dochter halen. Dat wisselen we af. De ander kookt. Dan eten we samen, spelen we, lezen we boekjes, ruimen we op. Mijn dochter gaat om 21.00 naar boven (laat, inderdaad) en slaapt nu in ieder geval nog steeds niet (ha). Ik probeer voor 23.00 in bed te liggen, mijn man gaat meestal pas rond middernacht.
Ik heb een halve dag vrij; dan haal ik mijn dochter rond lunchtijd van het kdv. Mijn man heeft een hele dag vrij met haar. We werken samen dus 68 uur (op papier; in de praktijk werk ik veel over).
Spontane plannen kunnen hier wel, maar het gebeurt weinig. Vaker plannen we het van tevoren als we een avondje weggaan. Ik ben erg moe na een werkdag en onze dochter is best een druktemaker 's avonds (heel actief, en gaat dus pas erg laat slapen), dus ik doe het liever niet te vaak alleen, en ik wil me er graag op kunnen instellen. Maar omdat het zo zelden gebeurt, vind ik het prima als mijn man een keer op het laatste moment gaat borrelen, en andersom is dat ook goed.
Op mijn halve vrije dag heb ik 's avonds een clubje, en op één van de weekend ochtenden ga ik sporten. Mijn man is wat flexibeler omdat hij thuis kan werken, dus gaat overdag doordeweeks vaak een stuk fietsen.
MamaE schreef op 16-09-2021 om 21:24:
[..]
Mijn man en ik werken ook beide 32 uur, vier dagen per week en beide een andere dag vrij. We werken in principe overdag, maar soms is er een informatieavond, ouderavond, culturele activiteit op school in de avond en dan is mijn man weg. Als ik op locatie een training moet geven wat verder van huis ben ik wel eens wat later thuis. We wonen trouwens in een klein dorp dus we zitten niet binnen vijf minuten overal waar we willen zijn.
Iemand afschrijven op zijn werk vind ik niet oké. Nu werk ik veel thuis en dat heeft ook voordelen. Maar ik ben me wel bewust van het feit dat dit niet voor iedereen mogelijk is en dat andere vormen van gezinsleven, taakverdelingen etc. ook prima zijn. Je moet toch een dak boven je hoofd en te eten hebben.
Op het moment dat jij in de avond naar het terras gaat zijn daar mensen aan het werk waarmee jij nooit samen zou willen zijn alleen vanwege hun werk. Maar toch ben je blij dat ze dat werk doen, want dan kun jij lekker ontspannen een wijntje drinken met een vriendin op het terras. Je kunt je ook realiseren dat we niet allemaal hetzelfde zijn en niet hetzelfde in het leven staan en dat dat ook helemaal niet hoeft. En je mag ook best dankbaar wezen dat er mensen zijn die dat werk wel doen of dat van hun partner accepteren. Jij en je gezin zijn niet de 'maat der dingen'. Jouw referentiekader is te beperkt tot je eigen perfecte situatie.
En over 'alle schuld afschuiven op de kinderen': Dat doen we niet. Maar feit is dat een kind verantwoordelijkheden met zich mee brengt die mensen zonder kinderen niet hebben. Ons kind is zes. Die laat je niet alleen thuis. Vroeger kon ik makkelijk zeggen 'ik ga die avond dit of dat doen'. Man net zo zeer. Nu moet ik dat afstemmen met de agenda van man en van dochter. Want als er een ouderavond is en dochter moet turnen, dan kan ik niet zomaar weg. Andersom ook: als ik training moet geven kan mijn man niet zomaar weg. Afhankelijk van de tijd en de activiteit nemen we dochter ook wel eens mee. Maar spontaan zeggen 'ik ga vanavond weg', dat kan echt lang niet altijd. En dat is oké. Communicatie en samenwerken gaat prima in ons gezin.
Niet iedereen zit in de fase met jonge kinderen. Ik heb zelf jaren in de horeca gewerkt, dat was voor mij een bijbaan die goed te combineren was met mijn fulltime studie. Op dit moment zou ik geen 60 uur meer willen maken zoals toen. Ik vind het namelijk belangrijk mijn kinderen veel te zien, anders had ik ze niet op de aarde gezet.
Als andere ouders dat niet belangrijk vinden, dan is dat ook prima, maar dat heeft wel consequenties voor je kinderen, je partner en je voor jezelf. Zo werkt het leven nu eenmaal. You can't have your cake and eat it.
Ik heb trouwens wel meer vakantie dan mijn man omdat ik in het onderwijs werk. Dan kan ik leuke dingen doen met onze dochter. 
Julali schreef op 16-09-2021 om 21:54:
[..]
Niet iedereen zit in de fase met jonge kinderen. Ik heb zelf jaren in de horeca gewerkt, dat was voor mij een bijbaan die goed te combineren was met mijn fulltime studie. Op dit moment zou ik geen 60 uur meer willen maken zoals toen. Ik vind het namelijk belangrijk mijn kinderen veel te zien, anders had ik ze niet op de aarde gezet.
Als andere ouders dat niet belangrijk vinden, dan is dat ook prima, maar dat heeft wel consequenties voor je kinderen, je partner en je voor jezelf. Zo werkt het leven nu eenmaal. You can't have your cake and eat it.
Wow. Jij gaat echt ver.
Julali schreef op 16-09-2021 om 21:54:
[..]
Niet iedereen zit in de fase met jonge kinderen. Ik heb zelf jaren in de horeca gewerkt, dat was voor mij een bijbaan die goed te combineren was met mijn fulltime studie. Op dit moment zou ik geen 60 uur meer willen maken zoals toen. Ik vind het namelijk belangrijk mijn kinderen veel te zien, anders had ik ze niet op de aarde gezet.
Als andere ouders dat niet belangrijk vinden, dan is dat ook prima, maar dat heeft wel consequenties voor je kinderen, je partner en je voor jezelf. Zo werkt het leven nu eenmaal. You can't have your cake and eat it.
Nee, ik wil ook geen 60 uur maken, mijn man al helemaal niet.
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 21:26:
gaan jullie ook tegelijkertijd naar bed? Vraag aan de users die hier meeschrijven.
Wij meestal niet.
Doornroosje75 schreef op 16-09-2021 om 21:58:
[..]
Wow. Jij gaat echt ver.
Ik bedoel: andere prioriteiten stellen, het staat er wat bot. Excuses!
Julali schreef op 16-09-2021 om 22:01:
[..]
Ik bedoel: andere prioriteiten stellen, het staat er wat bot. Excuses!
Je bedoelt dat je niet meer alles kunt doen wat je deed voor je kinderen kreeg? 
