Kinderkleding maten aangepast aan dikkere kinderen

Katniss

Grappig he. Ik heb altijd al zo mijn twijfels gehad bij het hele concept BMI en nu twijfel ik nog meer. Vriendin van mij is even lang, behoorlijk zwaarder in kilo's maar minder vetpercentage. Volgens de sportschool was zij er beter aan toe als ik ) Volgens de BMI richtlijnen andersom . Tis maar net wat je belangrijk vind ook.
En dan on topic: ik vind het voor kinderen ook enorm lastig om het zwart wit te maken. Ik geloof niet dat elk kind met de juiste voeding hetzelfde postuur/gewicht krijgt. Er zit veel in bouw en aanleg. En ik zie -zoals gezegd- in mijn omgeving niet terug dat kinderen en masse zo schrijnend dik worden.
Wat ik wel herken is dat de twee kinderen die ik goed ken die te dik waren allebei ontzettende scherm hangers zijn. Altijd maar tv of ander scherm. Niet buiten spelen of sporten. Maar wat nou de oorzaak is en wat het gevolg... In beide gevallen is trouwens het kwartje bij de ouders min of meer gevallen en doen ze nu aan sport.

dat is het 'm nou juist

Ik denk niet dat kinderen tegenwoordig nu zoveel meer snoepen/eten dat tig jaar geleden. Soms juist bewuster. Verder zit een oorzaak in bouw en aanleg. Toen en nu, dat is niet anders. Wat wel anders is, het minder bewegen. Daar geloof ik wel in. Niet persé sporten, maar de dagelijkse vanzelfsprekende beweging.
Bibi

nou

"Ik kan me niet herinneren dat er kinderen waren die continu chips aten voor de tv (was ook niet zoveel tv), wat nu toch wel veel vaker voorkomt. Overal staan automaten voor snoep, chips, flesjes fris. Was vroeger ook niet, of zeker niet zo overvloedig."

1. dat weet je niet, continue chips eten voor de tv. Je bent niet 24 uur bij andere kinderen. Uiteraard zullen er kinderen zijn die meer van zulks te eten krijgen, maar ik geloof niet dat dat de grootste groep is en of dat meer is dan "vroeger". Ik lees hier bv veel vaker over vrij strak gehouden kinderen met voedsel. Maar ook ik weet dat OOL de maatstaf niet is en slechts een greep van de groepen opvoedende mensen die er zijn.
2. de automaten en te verkrijgen snoep? Ik weet niet over welk vroeger we het hebben, maar het was in mijn tijd (ben van 1966) al volop verkrijgbaar. Als je het over het vroeger van voor en tijdens de oorlog hebt, dan spreek je over geheel andere omstandigheden op diverse gebieden en dat is niet te vergelijken met nu. Mijn ouders zijn van 1943 en ook voor hen was er meer dan genoeg te krijgen en op foto's van toen zie je dikke(re) en dunne(re) mensen. Ook klasjes van 20 of van 35, scholen van 60 of 600 leerlingen van tegenwoordig, gebied waarin je woont, wat voor werk enz. Je kunt het gewoon niet zo makkelijk stellen en dat is waar ik hier moeite mee heb. Het is de eigen kleine ervaring waarop een conclusie wordt getrokken die nooit ten goede zal uitvallen van het (uiteraard immer vreselijk schransende...zucht) dikke(re) kind en hun naieve ouders. Want dat die dom zijn is natuurlijk geen vraag meer, anders hadden ze allemaal wel dunne kindjes gehad.

aanleg

Aanleg en bouw spelen absoluut een rol. Die kinderen in het zwembad die mollig zijn, hebben ook zonder uitzondering stevige/dikke ouders. Het is dus dubbel: die kinderen zijn erfelijk belast en kennelijk is het voor de ouders niet zo'n issue dat ze zich door GGD e.d. aangesproken worden om er iets aan te doen.

Verder denk ik ook dat er veel meer wordt gesnoept dan vroeger, traktaties en feestjes zijn ook overdadiger. Overigens geef ik mijn magere zoon (8 jr, 19.5 kg) ook bijna elke dag een bakje chips uit school met de bedoeling dat ie daarvan aankomt. Helaas werkt het bij hem niet zo.

Mwah

Ik ben uit 1963. En in elke super, kruidenier, drogist kon je snoep, chips, drop of wat dan ook kopen. Wat dacht je van een Jamin of een gewone snoepwinkel? Dat er toen niet 20 soorten chips waren, maar 2 of 3, wat maakt dat uit? Die chips waren net zo lekker (of zelfs nog lekkerder, chips waren chips, niet met allerlei rare smaakjes). Een bakje chips was voor menig gezin voor de zaterdagavond, maar er waren er ook die het vaker kregen (of zelf kochten). En dat is nu nog steeds zo. Ook de snackbar was (en is) een normaal verschijnsel, zelfs kroketten uit de muur. En de bakker had ook van alles. Sterker nog vette kaas en worst op brood was normaal, 'gezond': eerst een boterham met worst, dan mag je een boterham met hagelslag..... Kom kind, neem nog lekker een boterham met kaas/worst, je bent zo mager....Roerbakken e.d. kenden we niet: meestal aardappelen, groente, vlees en natuurlijk met saus of vette jus. Ik weet niet hoor.
Ik blijf erbij dat het aan de dagelijkse automatische beweging ligt (minder calorien verbranden dus). Niet sporten 1 of 2 x per week, maar het gewoon bewegen in het gewone patroon.

Een paar vergelijkingen

Vroeger was het grootste ijsje een cornetto. Die werden in ons gezin overigens nooit aangeschaft, wegens te duur. Nu is het grootste ijsje een Magnum, en die zijn fors groter dan de cornetto's van vroeger.

Wie in een gebied woont waar Sint Maarten wordt gevierd zal denk ik kunnen beamen dat er nu meer snoep gegeven wordt dan vroeger. Regelmatig krijgen kinderen een zakje met meerdere dingetjes erin. Vroeger was het vaak een klein handje pepernoten of een (1) taaipopje.

Vroeger was de maximale eenspersoonsportie frisdrank een blikje van 0,3 liter. De standaardhoeveelheid nu is een halveliterfles.

De porties zijn in mijn stellige overtuiging groter geworden. En er wordt naar mijn idee ook vaker gesnoept en gesnackt dan vroeger en dat komt dan denk ik ook weer omdat het relatief veel goedkoper is geworden. Bij ons vroeger werden verzoeken om meer snoep, ijs etc vaak vooral afgewezen met een verwijzing naar de kosten, niet om gezondheidsredenen. Daarin waren mijn ouders vast niet uniek. Maar snaai kost zo weinig in vergelijking tot ander eten, dat dat nu echt geen argument meer is.

En Bibi, de hoeveelheid calorieën die je met bewegen verbrandt valt enorm tegen, gewichtsverlies is iha veel beter te bereiken met het beperken van de inname en niet zozeer met het vergroten van de verbranding. Dat laatste is wel goed voor je conditie, je bloeddruk etc, maar afvallen doen de meeste mensen er niet of nauwelijks van (extra complicatie: mensen die zichzelf voor sporten 'belonen' met extra eten, of die sportdrankjes gaan drinken - maar ook zonder helpt bewegen maar matig). Een tamelijk willekeurig stukje hierover (in het Engels, toevallig): http://www.weightymatters.ca/2014/04/the-5th-myth-of-modern-day-dieting-you.html

Maar je kan dit ook zien als je ooit op een fitnessapparaat staat dat een indicatie geeft van het calorieënverbruik. Heb je je op zo'n crosstrainer in het zweet staan trappen, is er zegge en schrijven 1 crackertje met hüttenkäse af ofzo. Echt, het schiet niet op...

Groeten,

Temet

Temet, bewegen

Wbt bewegen: daar ben ik het niet mee eens. Wel met het feit dat 1x of 2x per week naar de sportschool niet echt zoden aan de dijk zet. Dat klopt. Het gaat mij juist om het algemeen, dagelijks, automatisch beweegpatroon. Als je elke dag een paar keer een paar km naar school of werk heen en weer fietst, dat zet dat echt al wel zoden aan de dijk. En als je daarbij de fiets/loop momenten optelt waar je naar toe gaat buiten school/werk (clubje, vrienden, boodschappen enz enz) dan komt daar nog heel wat bij. Zeker weten dat dat scheelt als dat een vast dagelijks gebeuren is. Dat staat los van je een enkele keer in het zweet werken op de sportclub. En er is nog veel meer dagelijkse automatische beweging die minder is dan vroeger. Zoals buitenspelen. Vroeger kon dat altijd en overal, liepen kinderen te pas en te onpas in en uit. Nu is dat heel wat minder vanzelfsprekend, zie je dat eigenlijk alleen nog maar in relatief veilige woonwijken. Het is onveiliger en we zijn ons daar (meer) van bewust. Dat heeft gevolgen. Niet alleen omdat kinderen buiten alleen maar zouden rennen, vliegen en draven en voetballen (ook natuurlijk), maar alleen al het continu heen en weer lopen. Een boek lezen of een bordspel doen, kost ook nauwelijks energie, maar na 30/45 minuten ben je dan wel weer klaar, sta je op en ga je wat anders doen. Met de huidige schermpjes kan dat (afgewisseld van het ene naar het andere scherm) uren en uren achterelkaar duren.
Nog een ander voorbeeld: mijn vroegere vriend had jaren op een kantoor gewerkt. Begon een beetje uit te dijen. Hij raakte die baan kwijt en heeft toen een tijdje een vriend geholpen die op de vrachtwagen zat. Was geen mega zwaar beroep, ze zaten natuurlijk een groot deel van de dag in de cabine. Maar moesten ook tig keer per dag spullen in en uitladen. Geen zware spullen, dus niet echt sjouwen, maar in de laadruimte, uit de laadruimte, heen en weer lopen. En geloof het of niet, de kilo's vlogen eraf, dat zag je al heel snel én hij at toen als een bootwerker, veel en veel meer dan toen hij nog een kantoorbaan had.
Echt ik ben ervan overtuigd dat vooral dat automatisch bewegen (of juist het gebrek eraan) enorm scheelt.
Bibi

erfelijk

Wat betreft aanleg en bouw en ouders dik -kinderen dik. De ouders hebben vaak ook een 'verkeerd' eetpatroon/beweegpatroon, waardoor die ouders ook te dik zijn.

meer eten, 'blinde' ouders

Ik kan me helemaal aansluiten bij Temet wat betreft de grotere porties en het goedkopere snaaigoed t.o.v. vroeger. Ik kan me herinneren dat in mijn jeugd (zo'n 25 jaar geleden) er 80 g. chips in een zak ging. Op een gegeven moment werd de zak groter, nl. wel 100 g. Tegenwoordig zijn de standaardchips verkrijgbaar in zakken van wel 300 g; er zijn ook wel kleinere, maar zakjes van 80 g. zijn er alleen voor zeer exclusieve smaakjes. De chips die in een zak van 300 g. gaan zijn natuurlijk ook nog eens relatief een stuk goedkoper (dan vroeger in die kleine zakken).

De magnum is nu 25 jaar oud. Toen die op de markt kwam was dat echt een heel groot ijsje, die mocht ik nooit en ik was toch al 9 jaar. Nu zie je wel kleinere kinderen met een dergelijk 'ijsje'. Gisteren nog bij de italiaanse ijssalon was er weer een voorbeeld: een echt dik kind dat van haar ouders een bakje mag met 3 smaken. En dat meisje schatte ik op zo'n 9 jaar, iets ouder dan mijn 8-jarige die het tot zijn spijt met 1 bolletje moet doen.

Maar ouders zijn wel degelijk blind voor kritiek op het gewicht van hun kind (ook vroeger). Ik ben altijd stevig geweest, nooit dik, ook nu nog. Ik kan me mijn moeder nog horen praten die verbolgen zei dat de schoolarts zei dat ik een gemiddeld gewicht had voor mijn leeftijd, maar dat ik wel klein was, dus iets te zwaar. En het advies gaf mij minder te laten eten en meer te laten bewegen. Mijn moeders verweer was dat bij papa in de familie iedereen stevig is, dat mijn gewicht toch goed was, ik was alleen een beetje klein, etc.

Dit weekend ook weer: bij een verjaardag iemand getroffen die een oproep van de schoolarts kreeg omdat haar kind 2 kilo te zwaar was (het was ook een redelijk stevige jongen) Wat nou? Het kind is toch gewoon groot, net als wij? De moeder in kwestie was wel erg groot, maar ook erg fors, best wel dik eigenlijk. Haar norm voor wat 'dik' is, zal wellicht niet helemaal realistisch zijn.
Een andere moeder aan tafel (ook dik) maakte zich zorgen over een van haar kinderen, die er steeds dunner ging uitzien. In mijn ogen raakte het kind eindelijk zijn babyvet kwijt en kreeg het net een beetje een goed postuur; het kind was als peuter namelijk echt een michelinmannetje. Het andere kind van die moeder is daarentegen ook weer te zwaar (loopt al bij de diëtist) maar dat werd in dat gezin toch meer als de gezonde norm gezien. Ook hier weer de argumenten van mijn moeder: "ja maar wij zijn toch ook stevig, hij zal wel nooit slank worden dit hoort hij ons" etc.

Buurvrouw

Ik heb vroeger een buurvrouw gehad die erg corpulent was, net als haar man. Toen ze een zoontje kregen had die de eerste twee jaar een normaal postuur, maar zij maakten zich vreselijk zorgen omdat hij zo schriel was. Het kind wist al voor zijn tweede verjaardag weg met een king size mars, dus ik denk dat hij nu wel een stuk forser is.
Maar ik denk dat aanleg ook voor een (groot) deel meespeelt. Mijn zusje ging voor het eerst naar een diëtist toen ze 9 was. Zowel mijn ouders als ik hadden geen overgewicht (ik woog op mijn 4e 16 kilo, dus dat was ook wel het andere uiterste). Inmiddels heeft mijn zus ook twee kinderen. De oudste is meer dan stevig, de jongste pas 2. Maar het zijn gewoon ook goede eters. Waar ik bij mijn kinderen stond te juichen als ze drie doperwten op hadden, eet mijn nichtje gewoon een vol bord leeg en kan zelfs in een pannenkoekrestaurant nog wel de overgebleven helft van mijn dochter op. Je moet er echt constant op letten dat ze niet veel te veel eet, want zelf heeft ze geen rem.

verradelijke omgeving

Ik ben altijd stevig geweest, niet dik, en ik heb ook nu overgewicht: bmi van 28 - daar schrok ik wel van....gaat toch richting de 30! Mooi is wel dat de bmi-meter van het voedingscentrum heel mild is met het commentaar: je bent te zwaar voor je lengte: zorg dat je niet verder aankomt of probeer wat af te vallen als er gezondheidsproblemen zijn in je familie. Naar mijn idee moet dat iets zijn als:" je bent te zwaar. Zorg dat je afvalt".

Verder is het wel opvallend dat ik dus wel slechts maat 38/40 heb, of M. Soms zelfs S. Voor broeken maat 42 of maat M. Aan die kledingmaat is dus niet echt te zien dat ik te zwaar ben. In mijn omgeving word ik ook niet gezien als dik, maar altijd als iemand met een mooi figuur. Nu heb ik ook wel mooie verhoudingen, dus brede heupen, flinke bibs en een slanke taille (tov die heupen dan hè en grote borsten. Als ik geen kont had gehad en een zwembandje was dat wellicht anders geweest.

Buikomvang

Ik heb laatst een gezondheidskeuring gehad op mijn werk (op vrijwillige basis). Daar werd verteld dat buikomvang tegenwoordig een belangrijker indicator is voor overgewicht cq gezondheidsrisico's. Mijn collega (1,86, 90 kilo, buikomvang > 80 cm) en ik (1,59, buikomvang < 80 cm) hebben ons afgevraagd of het wel mogelijk is dat zo'n lange (grote) vrouw een buikomvang heeft in het groene gebied, dus minder dan 80 cm. De meesten zaten erboven, ook die met een bmi in het groene gebied.
Zij scoorde overigens een dikke voldoende op de fitheidstest, terwijl ik die niet eens mocht doen vanwege contra-indicaties (neervallende ambtenaren kunnen ze niet gebruiken

Voor een vierjarige is 16kg toch heel normaal? Onze jongste is vier en weegt -toevallig stond ze gister op de weegschaal- 16kg. Ik dacht dat dat heel gemiddeld was, het cb is doorgaans ook heel content.

Qua bewegen heb ik ook een anekdote. Ik heb een jaar of wat geleden een poosje buiten gewerkt. Niet heel veel sjouwen oid maar wel lopen en staan. De kilo's vlogen eraf. Binnen een paar weken ben ik tussen de middag warm gaan eten om het afvallen een halt toe te roepen. Het was echt niet leuk meer.
En ik geloof dus wel dat regelmatig sporten zoden aan de dijk zet. Niet als je ter compensatie gaat vreten. Maar als je zorgt dat je regelmatig beweegt, spiermassa hebt en fit bent (waardoor je ook makkelijker meer beweegt) helpt dat echt om slanker en beter in vorm te blijven. Alleen kijken naar zo'n calo teller en je daardoor laten demotiveren vind ik echt de afdeling smoesjes zoeken. Als je zo'n apparaat niet leuk vind moet je dat gewoon zeggen

Eens ely

Geen calorien tellen slaat nergens op, en vooral demotiverend. Ik had het in mijn vorige posting over een vroegere vriend. Maar ook broerlief moest ivm uitkering bij de gemeente straatvegen. Binnen no time buik weg.
Bibi

Ely

Vreemd dat jij een bepaald gewicht aan een leeftijd koppelt. Ik koppel een gewicht toch maar liever aan een lengte.

Een gemiddeld meisjes is op haar vierde verjaardag 105 cm lang en daar past een gewicht van 17 kilo bij. Als je kind lang is is 16 kg dus weinig en als je kind kort is is 16 kilo veel.

http://downloads.tno.nl/anonymous/kvl/NMCX1.pdf

Dalarna

Ik reageerde op Katniss die iets zei in de trant van: toen ik vier was woog ik 16kg en dat was het andere uiterste.
Natuurlijk hangt eea af van lengte, ook van bouw naar mijn mening. Ik ben niet zo voorstander van gewicht als maat, eigenlijk ook niet voor kinderen. Maar ook bij mij zit het er wel ingesleten.

Volgens mijn moeder was het 12 kilo, maar ik twijfel aan haar geheugen. Ik kan me nog wel herinneren dat ik naar het ziekenhuis moest om bloed te prikken en er toen heel hard vandoor ben gegaan, mijn moeder achter me aan rennend met een zwangere buik Er was verder geen oorzaak te vinden voor mijn ondergewicht, en uiteindelijk is het vanzelf rechtgetrokken.

voortschrijdend inzicht is er al jaren (annecdote)

Mijn moeder heeft alle consultatieburopapieren van mij bewaard.
Daar stond bij een bepaald gewicht en lengte, "kind is wat magertjes mag wel wat meer eten".

Vervolgens 35 jaar later kom ik met mijn dochter met gelijk gewicht en gelijke lengte bij het consternatie buro. (ik woog op dat moment veel te weinig voor mijn lengte, BMI <18)
Krijg ik een enorme preek dat het kind te dik is en dat ik er echt op moet letten en dat ze meer fruit (kind at toen al 3-4 stuks en stond op regime) moest eten ipv snoep (dat ze nog steeds niet echt lekker vind).

Toen heb ik mijn boekje laten zien en gezegd: "kijk, komt helemaal goed"

Amk

Grinnik.

Wat was de reactie?

Groeten,

Temet

hoe zit het trouwens met die groeicurves?

Hoe zit het nou eigenlijk met die groeicurves (zie die link van Dalarna)? Worden die nou ook aangepast aan de stijgende gewichten? Nee toch?

Groeten,

Temet

Temet

Het werd een hele korte afspraak.

Ik was al niet blij met haar want een afspraak er voor presteerde ze het om te vragen of mijn dochter al liep en al stukjes at terwijl het kind lopend binnen kwam met een bakje met stukjes mandarijn, en die stukjes voor haar neus op tafelzittend aan het op eten was......

Maar goed, daar ging dit draadje niet over.☺

Dat lijkt me wel

Die groeicurven worden eens in de zoveel tijd aangepast, waarbij dan weer een nieuwe P0 wordt bepaald. Mijn jongste zit precies op die middenlijn en stevent af op de gemiddelde lengte voor vrouwen van 1,70 m. Tien jaar geleden was dat nog 1,68 m. Oudste en ik zakken dus steeds meer af qua lengte

Hmmm

Die anekdote van amk (erg geinig trouwens) geeft wel aan dat de norm is veranderd. Zouden de kinderen in Nederland naar de norm van amk als kind nu ook en masse te dik zijn? Of alleen maar een beetje?

Vroegah

Over normen van vroeger gesproken. Mijn vader (nu 66) werd als mager stads bleekneusje naar een instelling gestuurd om beter te eten en aan te komen. Hij was toen 10 jaar en 25 kg en kwam na een half jaar thuis en woog 36 g! Nou mijn zoon van 8 is ook veeeeels te mager (19.5 kg) en hij mag zeker aankomen, maar 36 kg met 10 jaar is niet mijn norm. Dus of die normen van vroeger zo goed waren....

LiesK

Je zoon heeft een prima gewicht. Hij mag wel 1,55 m. zijn voordat hij met 32 kilo ondergewicht heeft.

Referentiekader

Waarschijnlijk ligt dat aan mijn referentiekader, zoon is nu zo mager en ik hoop uiteraard dat hij aankomt maar 36kg zou niet mijn streven zijn omdat dat niet haalbaar is. Toen mijn vader dat zei, schrok ik ervan. Maar dat zal ongetwijfeld komen doordat ik op zijn gewicht gefocust ben. Voor anderen zal dit best normaal zijn en bij hun postuur passen.

Uiteraard hangt dit samen met lengte, de gemiddelden (jongens):
8 jaar: 133 cm - 26kg
10 jaar: 143 cm - 31 kg

Katniss

Het intrigeert me wel. Je kan niet aan de ene kant jammeren over het stijgende overgewicht en aan de andere kant de groeicurves aanpassen op dat stijgende overgewicht. Nou ja, dat kan wel, maar dan definieer je het probleem natuurlijk weg. Als dik het nieuwe normaal wordt zijn er vanzelf minder dikke kinderen

Groeten,

Temet