Kijktip! de risico's van 's nachts bevallen vanavond 21.05 ned2

Gaat goed

Elk jaar bezoeken 7 miljoen mensen er een en dat gaat goed', zegt een NVZ-woordvoerder. " ===
Tja, wat heet 'goed'? Dat een patiënt het kan navertellen?
Ik kan gelukkig zeggen dat wij tot nog toe altijd de hulp hebben gehad die nodig was. Mijn jongste is afgelopen pinksteren met spoed in het ziekenhuis beland, een op wacht zittende chirurg is opgetrommeld en was er ook heel snel. Door het snelle en vakkundige ingrijpen leeft ze nog.
Ons eerste kindje is niet levend geboren. De bevalling heeft akelig veel tijd nodig gehad. Van woensdag tot de maandag erna. Meerdere opwekmiddelen zijn toegepast, zonder resultaat, tot er dan toch een wel erg effectief paardenmiddel aan te pas kwam. En ik had alle aandacht. Geboorte oudste... alle aandacht. Een kamer vol artsen en verpleging. Maar ja... 's avonds en tijdens zondagsrooster, niet middenin de nacht dus. Het lijkt mij bijzonder naar als je door de nachtelijke omstandigheden het gevoel of de ervaring hebt dat je niet de zorg krijgt die je nodig hebt.

Fay

'Bij mij bleef de verloskundige bij mij in het ziekenhuis. De "schuld" ligt dus ook voor een deel bij de verloskundigen die bevallende vrouwen in de steek laten.'

Nee, want de vk draagt de zorg over aan het ziekenhuis. Zij mag op dat moment officieel dus zelfs niets meer doen, heeft de verantwoordelijkheid overgedragen. Bovendien heeft ze vast meer cliënten, die ook wel eens kunnen gaan bevallen. Dus bij een andere bevalling langsgaan, of nog even snel wat slaap krijgen, lijkt me ook niet nutteloos.

Babysterfte in nederland

De opsomming van Manda Rijn klopt helaas. En helaas is er nu nog steeds niets mee gedaan wat we al jaren weten. Kijk hier maar eens na. Deze uitzending van Zembla komt uit 2009.
http://zembla.vara.nl/Afleveringen.1973.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=19229&tx_ttnews[backPid]=1963&cHash=df817c7e5349a65106bfcbc1992eeefc

Miriam

Ja de hap heeft niet bepaald bijgedragen dat is waar. Ik vrees dat we de schuld hiervoor toch bij de dienstdoende telefoniste moeten leggen. Onzorgvuldig handelen en verkeerd inschatten van de ernst door niet het script te volgen. Dat was nieuw en daar was ze nog niet in thuis. Maar daar hebben ze uitgebreid excuses voor gemaakt en bloemen voor gestuurd. De situatie van mijn dochter wordt nu gebruikt als 'lesmateriaal'. Ze zijn door het stof gegaan. Dat we er nu achteraf zo mild mee om kunnen springen, komt doordat dochter het heeft overleefd. In een ander scenario hadden we anders gereageerd. Zo werkt dat nu eenmaal.
Ik heb ze dit weekend weer gebeld. Ook oudste heeft nu de symptomen van Pfeiffer. Het hemd werd van mijn lijf gevraagd. En ze nam geen genoegen met een gesprek met mij. Ze moest mijn dochter spreken. En dat terwijl ik dit keer alleen advies voor pijnstilling wilde hebben
Of ze Pfeiffer heeft weten we nog niet. Dat moet nog blijken. Er is vrijdag al bloed geprikt voor bloedonderzoek.

Tijd en inzet en vasthoudendheid

Juist het gebrek aan 'tijd' is een allesbepalende factor vind ik in Ned. bij medisch gedoe. Of het nu een consult of een bevalling is....dat is altijd een 'probleem' dat gebrek aan tijd en aan mankracht.
Het enige dat dat gebrek aan tijd kan compenseren is je eigen inzet en vasthoudendheid. Ik hoor te vaak dat mensen worden 'afgewimpeld' met (blijkt achteraf) best risico volle dingen. Zelf hebben we dat ook een aantal keren ervaren, ook met mijn eerste bevalling. Waar ik mijn persweeën maar moest 'wegpuffen' omdat de gyn 'even' weg was....en dat was nog wel op een zeer cristelijk uur in het begin van de avond en na 24 uur weeën en een kind dat al overleden was. Dat 'even' duurde me te lang (al half uur gewacht) dus nam ik het heft maar zelf in handen. Mijn kind was er al niet meer dus de boom in met die gyn.
Met een nogal ernstig ziek kind hebben wij het ook aan onze doortastenheid en doorzeuren te danken dat ze er nog is. De huisarts (weekenddienst)vond ons maar 'overbezorgde' ouders, zei dat ook zelfs hardop, daar dachten ze op de kinderafdeling heel anders over toen ze werd opgenomen, ze kon meteen door naar de I.C. En ze waren er bepaald niet over te spreken dat we niet een dag eerder al doorgestuurd waren (waren we ook al op de H.A.P.). Nog weer een dag later kwam die specialist vanuit het academisch ziekenhuis er speciaal voor naar hier. Liever hadden ze gehad dat we eerder waren geweest, dan was ze nog vervoerbaar geweest en had ze dáár gelegen.
Wij gaan wel eens naar Duitsland voor reguliere specialistische zorg, dat kan als je er zo dicht bij woont en de afstand is vaak minder dan als we naar een spcialist in Ned. zouden gaan. Denk aan afspraken die je hebt voor controle bij oogarts, huidarts enz. Altijd weer valt mij het grote contrast op qua 'tijd' die Duitse artsen en ook ander medisch personeel voor jouw als patiënt hebben ingepland. Er is 'ruim' tijd, tijd om met jouw en als het een kind betreft ook nog met kind te praten. Wat bedoeld kind als het dat en dat zegt? Hoe voelt dat dan? Prikt dat dan? Of steekt het of zeurt het? En zoals wat? Heeft kind dat wel eens eerder gehad, dat gevoel? En dat alles in half Duits/Ned. dat we gelukkig allemaal wel verstaan en snappen. En anders 'tolk' ik even voor jongste die het soms wel lastig vind, die ingewikkeld vragen. En dan gaat het alleen nog maar om een gewone oogcontrole, die je in Ned. bij een ortoptist met een kind doet. En nooit meer dan 10 minuten qua tijd kost waarna je voor je het weet al weer buiten staat met een receptje met de nieuwe glazen voor bril, terwijl je nog allerlei vragen in je hoofd had. Ik begreep laatst wel dat de zorg in Duitsland nog veel 'duurder' is dan in Ned. Dus of het wel een goed idee is om onze zorg zo in te richten? Maar zolang het zo is en mag maken wij er maar 'gebruik' van als dat nodig is. Maar ja om nu te bevallen in Duitsland lijkt me ook nog niet alles, maar dan gaat het vooral om emotie.
groeten albana

Albana

Ik heb wel degelijk dezelfde ervaringen als jij, en dat is toch echt gewoon hier in NL. En geen uitzondering,maar regel. Ook mijn man heeft dezelfde ervaring, in weer een ander ziekenhuis, ook in NL.

Nou het wemelt

Het wemelt hier anders van de verhalen waar tijd een hele belangrijke ( tegenwerkende) factor is. Ik ben bepaald niet de enige die zulke ervaringen heeft. Misschien als de afstand minder speelt dat het minder vaak voorkomt, een arts is denk ik sneller geroepen als hij dichtbij woont dan als een ZH weet dat ie van ver moet komen. Maar de meesten wonen hier toch in dichtbevolkte gebieden.
Groeten albana

Verloskundigen

Ik ben dolgelukkig met mijn verloskundige, zij luisterde tenminste naar mij en verdedigde mij naar de kraamzusters toe. Dat heeft bevallingen op ongelegen plekken gescheelt.
In de oude situatie, klein streekziekenhuis met goede samenwerking tussen gynaecologen en verloskundigen, deed zij ook de bevallingen met medische indicatie in het ziekenhuis, erg prettig voor de bevallende (geen vreemd gezicht aan je bed) en erg prettig voor de gynaecoloog, die had een goede overdracht en een stel extra handen totdat hij ook in het ziekenhuis was.
Nu in de nieuwe situatie zijn er medisch verloskundigen waar je onder controle blijft bij medische indicatie, een flinke pool en je krijgt iedere keer een ander gezicht. Wat mij betreft, ik wilde zo snel mogelijk weer terug naar mijn eigen verloskundige, dat scheelde zoveel in de communicatie. Het toppunt daarvan was nog wel dat de medisch verloskundige vond dat ik nu een vervelende tweede zwangerschap had, ik protesteerde dat het al mijn vierde kind werd, haar antwoord: dat is niet zo want dat staat niet in het systeem...

Albana

Ik denk dat iemand met een nare ervaring ook sneller zijn verhaal wil delen, het van zich af wil praten, zeg maar.
Ik heb ook een paar matige ervaringen, maar ook veel hele fijne ervaringen.

Vandaag in het nieuws

Dat wij in Ned nogal lang moeten wachten op een afspraak met een specialist. Gemiddeld wacht 40% 4 weken, in Duitsland is dat maar 17%.
Groeten albana

Duitsland

Duitsland en Nederland qua zorgverlening vergelijken is eigenlijk appels met peren vergelijken vind ik.
Wat mij opvalt in Duitsland:
artsen werken voor zichzelf. Dit houdt in dat iedere specialist zijn eigen kleine ziekenhuisje heeft. Met onderzoeksruimte, wachtkamers, behandelkamers en apparatuur. Er is geen elektronisch dossier, sterker nog, elke arts wil het liefst alle informatie voor zich houden, onder het mom van privacy, met natuurlijk als werkelijke reden dat men angst heeft om verklagt te worden.
Gevolg: elke arts doet heel fijn alle onderzoeken overnieuw, dat levert immers geld op. Wij denken, zo, dat is zorgvuldig, kijk ze eens een tijd aan ons besteden, maar in feite is het gewoon geld verdienen.
In Duitsland heb je nog het verschijnsel privaat/ziekenfonds. Privaat is erg duur, een gezin dat ik is met drie kinderen en een volwassene 1000 euro per maand aan de ziektekosten kwijt. Hiervan is dan wel een deel aftrekbaar, dus dat krijg je weer via je belasting terug.
Vorig jaar is onderzocht hoeveel de Duitser naar een arts gaat. Dat is gemiddeld elke de drie weken. Ik dacht 17 keer per
Je hebt ook geen wachttijden, omdat je elke keer weer naar een andere arts kunt als je dat wilt. Ik sta niet vast bij mijn huisarts ingeschreven, ik mag naar elke huisarts die ik maar wil, voor een gynaecoloog of kinderarts of huidarts net zo.
In Duitsland kijkt men inmiddels juist jaloers naar het Nederlandse systeem van de huisarts als poortwachter. Dat is hier totaal niet, de kosten rijzen

Hmmm, ik was nog helemaal niet klaar

Ik wilde schrijven:
Een Duitser gaat gemiddeld 17 keer per jaar naar de arts. Gemiddeld: wij gaan bv. nauwelijks, dus er zijn ook mensen die nog veel vaker gaan.
Ook in Duitsland wordt het duurder en duurder. Hier lees ik steeds vaker dat ze zouden willen dat het was zoals in Nederland. Met een huisarts die als het ware de hulpvraag schift en alleen als het nodig lijkt doorverwijst. Om zo de kosten te drukken.
Laatst een artikel in een blad. Jonge artsen die gedesillusioneerd het vak uitstappen, omdat in een ziekenhuis (want die zijn er ook, elke kleine stad zijn eigen ziekenhuisje), behandelingen vooral economisch ingegeven lijken te zijn. Oude mensen die teveel en onnodige behandelingen krijgen, of juist geen behandeling meer omdat ze economisch oninteressant zijn geworden. Er is ook een groot verschil tussen ziekenfonds en privé. Ziekenfondsverzekerden krijgen lang niet dezelfde zorg en behandeling als mensen die een Privatversicherung hebben.
Kortom, dit systeem moet je in Nederland niet willen.
Zelf denk ik dat we van de marktwerking en de verzakelijking af moeten. Dat heeft het allemaal zo duur gemaakt.

Wat ik dan wel weer apart vind

In NL (als enige land geloof ik), wordt thuisbevallen gestimuleerd en wordt ook veel gedaan. Feitelijk is het zelfs zo, dat als er niet direct complicaties worden verwacht, thuisbevallen de eerste optie is. Dat betekent dat er sowieso dan geen gyn aanwezig is. Als men in het ziekenhuis bevalt, zijn daar 2 verschillende redenen voor: óf iemand vindt dat gewoon prettiger, ook al zijn er geen complicaties te verwachten, óf er zijn wél redenen om complicaties te verwachten. In het eerste geval (en dat zijn er veel) was thuisbevallen de eerste optie geweest, indien de vrouw dat zelf ook wil. In dat geval zou dus die gyn er sowieso niet zijn. In het 2e geval zou m.i. er wél een gyn in het zkh aanwezig moeten zijn. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat wij wat dat betreft in NL wel een andere situatie hebben dan in andere landen (de thuisbevalling dus). Verder vraag ik mij af of er 's nachts in een zkh elk specialisme aanwezig is. Is het niet zo, dat er in ieder geval elke nacht van elk soort specialist iemand 'dienst' moet hebben? (niet aanwezig, maar wel direct beschikbaar indien nodig).
Gr. Bibi