Kijktip! de risico's van 's nachts bevallen vanavond 21.05 ned2

Goede begeleiding

ik heb mijn ene kindje helemaal niet gezien en gehoord na de bevalling. Ze werd meteen meegenomen. Het andere kindje werd zeer vluchtig getoond. Later kreeg ik een polaroid met 2 wezentjes, rood en vol slangetjes, dat waren mijn kindjes. De begeleiding was liefdevol, we kregen zelfs beschuit met muisjes, en dat terwijl ik ze niet eens had gezien, na al die jaren koester ik juist het moment van die beschuit met muisjes. Tijdens de bevalling gaf ik aan totaal niet te weten wat ik moest doen. Ik heb zelfs nog moeten lachen want het leek wel of de gynacoloog bij een voetbalwedstrijd was: "je doet het goed, zo gaat ie goed, kom op je kunt het". De leuke dingen daaraan denk ik het liefst terug.

Allemaal overdag

en maar 1 thuisbevalling (door de huisarts, vroedvrouwen waren er niet in die omgeving op dat moment). De rest allemaal ingeleid en 1 keizersnee, dat maakt dat ik geen ervaring heb met wanneer naar het ziekenhuis met wat voor weeen enz. Gewoon op ons gemakje naar het ziekenhuis, aanmelden en naar een verloskamer om daar een infuus te krijgen.
Pufcursus heb ik wel gedaan, ieg bij de eerste en bij de tweeling. Geen herinneringen meer aan, iets van oefeningen maar of er verdere info gegeven werd weet ik niet meer. Wel geboortekaartjes gehad van de anderen maar ik kan me geen bijeenkomsten meer voor de geest halen van na de geboortes, helemaal geen contact meer gehad met elkaar. Mijn man is bij elke bevalling geweest, ik zou ook geen ander kunnen bedenken die ik er evt anders bij gehad had willen hebben.

Prema

Heb on and off het draadje gelezen. Volgens mij heb jij een extreem hefige bevalling - ook nog prematuur! - meegemaakt en dat zal niemand onderschatten. Ook het geklungel in het zh klinkt heel naar.
Op een forum daarover discussieren lijkt me alleen maar pijnlijk, voel je niet te zeer aangevallen door de toon en reacties!
Goed dat je je verhaal vertelt.
Sterkte ermee!

Ps door alle verhalen hier ga ik steeds minder twijfelen of er nog een baby zal bijkomen - arg!

@vertigo

Sja, je gast er steeds minder onbekommerd tegenaan kijken. Ik ' bofte' dat de nare ervaring de laatste betrof. Was ook zo geweest als alles voorspoedig was gegaan.
Sterkte en wijsheid gewenst

En toch...

Het is misschien wel beangstigend om heftige bevallingsverhalen te lezen, maar ik ben blij dat ik vlak voor mijn bevalling nog wat realiteitszin bijgebracht kreeg. Het verbaast me ook dat dat nooit echt duidelijk verteld wordt. Bij de pufclub van mijn tweede zwangerschap was ik met een andere vrouw de enige die al eerder bevallen was. Zij had ook een pittige bevalling gehad bij de eerste, dus wij konden mooi vertellen hoe het gaat als het geen ontspannen bijna romantisch gebeuren met geurkaarsjes wordt. Kwam de docente achteraf vragen of wij ons wat meer op de vlakte wilden houden omdat we anders vrouwen bang konden maken. Je kunt je toch beter voorbereiden op iets heftigs en dan achteraf zeggen dat het meevalt?

Wel pufclub

Ik heb geen een keer gepuft tijdens de bevalling (vind het niets), maar heb wel elke keer de zwangerschapscursus en de cursus na de bevalling gevolgd. Vond het een prettige en gezellige voorbereiding. Ben ook naar een voorlichtingsavond in het ziekenhuis in de buurt geweest, terwijl ik vast van plan was thuis te bevallen. Zoveel mogelijk weten vind ik prettig.
Geen ervaring met 's nachts bevallen. Maar verbaasde mij even over de negatieve opmerkingen over de "pufclub".

Vic

ik had tijdens mijn zwangerschappen juist het gevoel dat iedereen steeds maar vertelde over bevallingen die niet helemaal lekker gingen, of over niet fijne kraamhulpen.
Dus voor het tegenwicht: ik heb dan wel bijna alle bevallingen in het ziekenhuis gehad, steeds "gepland", ook de keizersnee en 1 thuis. Thuis was redelijk rustig, om een uur of half 7 in de ochtend de eerste wee, half uur later nog 1 en na een half uur weer 1. De huisarts gebeld en die zou net met zijn spreekuur beginnen. Afspraak was dat hij geen nieuwe patienten zou laten komen en dat hij dan om 10.00 uur zou komen behalve als persweeen begonnen. Rond 10.00 uur waren deweeen heel sterk en dicht op elkaar, huisarts gebeld zoals afgesproken, hij was net met zijn laatste patient bezig . Was er binnen 15 min, kind nog weer een 15 min later. Iets dergelijk was die bevalling. Eitje. Ziekenhuisbevallingen waren allemaal omdat de bevalling niet begon, een buik vol met 39,5 dagen tweeling is veel buik bv. Gewoon lekker installeren in een verloskamer, de hele dag of langer de tijd, af en toe iemand die zich even laat zien, na de bavalling op zaal ( 6 persoons maar ik herinner me maar van 1x dat er 1 andere moeder lag , geen enkele meer dan 1 andere moeder) Na mijn keizersnee lag ik alleen op een 2-persoonskamer, samen met mijn baby.

Fay w

ik wilde niet negatief overkomen over de pufclub als voorbereidinsclub/ informatieclub. Het hangt er denk wel vanaf wie het geeft en of je een leuk kontakt hebt met de andere deelnemers. Dat had ik niet, het waren best aardige vrouwen maar geen klik ofzo. ( en het echte puffen heb ik volgens mij niet gedaan/ nodig gehad)

Neteret mut

Ik heb nog nooit een bevalling gehad die vanzelf begon. Dat vind ik eigenlijk best jammer. Allebei de bevallingen waren ingeleid. De eerste met gel, waar ik vreselijk op overreageerde. Bijna direct pittige weeën, na 6 uur 7 centimeter ontsluiting, en vervolgens 7 uur in weeënstorm gedaan over de laatste centimeters. Dat zo'n stagnerende ontsluiting vaak een teken is van een verkeerde ligging van het kind, wist ik helaas op dat moment niet (en de arts-assistent blijkbaar ook niet). Het was echt een afschuwelijke pijnlijke bevalling en na bijna 3 uur persen raakte iedereen in de stress en kwam er eindelijk een gyn bij met een vacuumpomp.
Bij nr twee was ik helemaal assertief én had ik mijn zus bij me als 'regisseur'. Dat verliep gelukkig een heel stuk vlotter. Vliezen breken, infuusje en 2,5 uur later een kind.

Vic

Mijn eerste bevalling begon ook met te sterk reageren, in mijn geval op het infuus. Daarna rustig opbouwend tot de geboorte van kind. tweede kwam nog net op tijd thuis, was bijna 2 weken overtijd. De tweeling opnieuw infuus, idd net als jij , infuusje en 2,5 klaar. Toen een geplande keizersnee ( cyste aan de eierstok, die naar onderzakte en daar de uitgang blokkeerde, eierstok + cyste zijn tegelijk met keizesnee verwijderd). Bij de bevalling daarna waren blijkbaar de inzichten veranderd en moest er begonnen worden met gel, zonde van de tijd , deed helemaal niets. Bevalling deed meer pijn dan de anderen, volgens mij omdat er een litteken zit. De laatste bevalling zou ook weer met gel moeten, ik weet werkelijk niet meer of ik daarin mee ben gegaan of dat ik ze heb overtuigd om dat over te slaan, wel pas redelijk laat klaar ( half 7 ofzo).

Alleen

gek, ik was tijdens bevalling van de tweede alleen tot zo ongeveer de persfase. Man in buitenland, mijn moeder zou erbij zijn, maar die moest tussendoor even weg. En ik vond die momenten helemaal alleen juist het prettigste! Herinner me nog dat ik toen dacht 'wou dat ik tijdens bevalling van eerste ook alleen was geweest', ik ag beide keren trouwens ook aan monitor.

Ik denk dat zieknhuis als iedereen overthuisbevallen praat flink overweldigend en bedreigend kan aanvoelen, vooral als er gedaan wordt en niet gepraat. In zulke gevallen lijkt een doula me ideaal.

Ik deel die gevoelens niet, ik was zwanger ineen land waar ziekenhuisbevalling normaal is, kwam naar NL om te bevallen. Mijn situatie was ds heel anders. Had gyn die ook in Afrika gewerkt had en die me eerder verteld had dat ze keizersnedes achterin een Landcruiser gedaan had. Ik voelde me dus in goede handen.

Wat is er gek?

Als je veel te vroeg gaat bevallen an je eertse kind en je ligt daar te hopen van niet.. En er wordt niet geluisterd als je voelt dat er wel iets gaat gebeuren.. Dan is het niet gek dat je niet alleen had willen zijn, achteraf. En dat je ervan baalt..

Tonny/ buitenland

Ik heb 2 voorspoedige bevallingen gehad, allebei thuis. Als ik nu in het buitenland wonend, vertel dat ik thuis ben bevallen, wordt dat echt bizar gevonden. De ziekenhuiszorg is hier wel veel uitgebreider, en ook prenataal worden veel meer echo's enz gemaakt. Als ik t zo lees, moet je ik een NL zh maar afwachten wat je gaat gebeuren (of je moet extreem assertief zijn).

Nuja, we zullen zien

Interessant aan zorg samenvoegen (miriam)

Er is 1 groot probleem bij samenvoegen van gespecialiseeerde zorg op maar enkele plekken in Nederland. De afstand.
Het klinkt prachtig 24 uurs aanwezigheid van een gynacoloog, maar is van weinig nut als je er eerst 2 of 3 uur over doet om bij die zorg te komen.
Nu hier waar ik woon zijn de ambulance-aanrij-tijden al veel te lang om binnen de 'landelijke norm' te vallen van 15 minuten. In het grootste gedeelte van Nederland trouwens. Ik dacht dat ruim 65% die norm niet haalde.
Dan zou je kunnen denken aan inzet van helicopters ofzo, maar zelfs die kunnen niet binnen afzienbare tijd de andere kant van het land halen en al helemaal niet met zo'n weer als vandaag.
Het dichtsbijzijnde 'grote' ziekenhuis is hier zo'n uur ong. vandaan.
Daar is nu al het overgrote deel van de gespecialiseerde zorg(wel geplande zorg). Ik kan er bijna met mijn ogen dicht naartoe rijden omdat je er met grote regelmaat komt (op bezoek, met kind waar wat bijzonders mee is etc.etc.) . Maar om daar nu ook nog spoedhulp te gaan uitvoeren (waar bevallingen toe horen) lijkt me een enorm slecht plan. Dat wordt dan spoedhulp voor alleen de mensen die daar dicht bij wonen.
groeten albana

1 dan

ik vermijd deze topic.

Als ik geen keizersnedes had gehad was ik beide keren dood gegaan, bij de 1e ben ik de ok ingereden met een inmiddels haperend hart. En dan had ik graag al die mensen die zo makkelijk voor een ander spreken er naast hebben gehad, dan piep je wel anders.

Ander aspect pufcursus

Voor mij ging de pufcursus eigenlijk niet om het puffen ( was overigens ook veel breder opgezet, veel voorlichting, en veel training hoe om te gaan met het zware lijf, trappenlopen, tillen etc.).
Maar voor mij was het, zeker bij de tweede, ook een prettig rustmoment, om even heel intensief met mezelf en de baby bezig te zijn. De rest van de week was ik bezig met de oudste, werk, een verhuizing etc. En ik ben sowieso niet iemand die erg in contact staat met haar lichaam. Leef redelijk in mijn hoofd zeg maar. Voor mij was het dus heel nuttig, ook al heb ik uiteindelijk niet hoeven puffen: twee keer ks, nooit een wee gehad...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wie bewaakt de patiënt?

albana:"Het klinkt prachtig 24 uurs aanwezigheid van een gynacoloog, maar is van weinig nut als je er eerst 2 of 3 uur over doet om bij die zorg te komen."
Voor Nederland zal het niet om dat soort reistijden gaan. Binnen 2 uur ben je het land uit. Nou ja, behalve als je op de eilanden woont, maar die zijn al sinds jaar en dag aangewezen op zorg op afstand en vervoer per helicopter.
Maar je hebt gelijk. Afstand kan ook voor onnodig overlijden zorgen.
Ik weet niet waar het kantelpunt ligt.
Wat mij opvalt is dat professionals heel goed hun eigen grenzen bewaken. De specialist is niet 24/7 beschikbaar als daar niet een goed vervangingsrooster voor is. Logisch, want wie heeft er nu wat aan een oververmoeide specialist (die doet het overdag dan ook niet goed)?
Daaruit volgt dat bij kleinschaligheid onvoldoende specialisme beschikbaar is. Iedereen is tevreden, behalve de patienten om wie het gaat.
Wie bewaakt dat belang?
En dat gaat, zoals ik al schreef, niet alleen op voor geneeskunde, maar ook voor al die andere zaken waar doden en gewonden bij vallen.
Wat heb je aan werkstructuren die de werknemers een gezonde setting geven, maar voor het doel waarvoor ze ingezet worden te grote gaten laten vallen?
Ja, afstand is ook een ding. Zal dat wel bewaakt worden bij de centralisatiegolf bij geneeskunde? Ik waag het te betwijfelen.
Mijn stadgenoten zonder auto moeten nu al 45 minuten reizen voordat ze bij de reguliere eerste hulp belanden.
Groet,
Miriam Lavell

Daarom koos ik voor een thuisbevalling

Zeer tegen de zin van mijn vader. Ik had als argument dat als het mis zou gaan ik een 20 tot 30 minuten nodig zou hebben om in het ziekenhuis te komen, net zolang als de gyn die opgetrommeld moest woeden.
Bij de tweede had ik met 39 weken geen leven meer. Ik vond de behandeling in het zh niet heel positief. Geen enkel inlevingsvermogen, geen glaasje water, afgesnauwd worden omdat je even hebt bewogen waardoor de metingen onnauwkeurig zijn enz.
Zelf vind ik het heerlijk om precies te weten wat er allemaal gebeurt dus onderweg naar het zh had ik man geïnstrueerd: of het is ok en we gaan straks naar huis, of het wordt een spoed ks en dan ga jij daar en daar dat merk borstkolf halen en regelt dit en dat of het is helemaal mis maar dat gaan we dan samen regelen.
Gelukkig was met kind uiteindelijk alles in orde, al moest ik een week later alsnog met gillende sirenes naar het zh. Gelukkig een ander ziekenhuis.
Rosa van der Zanden

Domme vraag misschien

maar als je met de auto naar de seh kunt rijden, is die 3 kwartier dan een ramp? Het is vervelend, dat zeker, maar is het levensbedreigend? En hoe lang doe je er met het OV over? Interessanter is naar mijn idee hoe snel je met spoedvervoer, ambulance, in het ziekenhuis kunt zijn. En hoe snel kun je bij de huisartsenpost zijn? Hoe adequaat werkt een huisartsenpost? En als je dan zo ver van het ziekenhuis woont, is het dan niet 'gewoon' belangrijk dat je eerder dan gebruikelijk kunt komen? Dus niet pas als de weeën om de minuut komen bws? Bij onze tweede (oudste dochter) hebben wij vanaf 's ochtends vroeg al in het ziekenhuis gezeten. Al die tijd wel weeënactiviteit, maar we hadden op zich wel langer thuis kunnen blijven. Vanwege de voorgeschiedenis hadden ze daar denk ik geen problemen mee.
Ik woon in een stad met een prima ziekenhuis en de ambulance staat zo'n 5 minuten scheuren bij ons vandaan, dus ik heb geen klagen wat de snelheid en bereikbaarheid betreft. Nog niet. Ze gaan een groot deel van het ziekenhuis naar een aangrenzende gemeente verplaatsen. Vanwege ruimtegebrek zegt het bestuur. Er gaan ook geluiden op dat de huisartsenpost naar die locatie gaat. Belachelijk gewoon. Dan heeft onze stad met zo'n 90.000 inwoners dus geen eigen hap meer. Maar er is crisis in de gemeenteraad, dus wie weet komt het verstand vanuit weldenkendere raadsleden binnenkort weer terug.

Kaaskopje, ov

Op plekken waar je met de auto drie kwartier over doet om bij een ziekenhuis te komen is het OV vaak niet zo denderend. Met het OV doe ik er in het meest gunstige geval anderhalf uur over.
Rosa van der Zanden

Het lastige bij een onderwerp als dit

vind ik altijd dat de meningen enorm gekleurd zijn door persoonlijke ervaringen naar aanleiding van momentopnamen. Zo sprak ik kort geleden iemand waar ik vroeger toen de kinderen nog op de basisschool zaten, net even iets meer mee optrok dan andere ouders. Naar mijn mening neigde ze toen ook al naar een half leeg glaasje in plaats van een half volle. Bij ons laatste ontmoeting bleek dat nog zo te zijn. Ons plaatselijke ziekenhuis was naar haar idee te erg voor woorden. Ze zou niemand aanraden om daar als patiënt heen te gaan. Terwijl ik een totaal andere indruk van het ziekenhuis heb. En ik heb er heel wat keren als patiënt vertoefd. Natuurlijk is het niet 100 procent perfect, dat merk ik ook wel, maar dat vind ik ook niet realistisch.
Met wat doorvragen bleek haar kritiek eigenlijk totaal niets te maken te hebben met de beleving van patiënten, maar met de werkrelatie tussen artsen en verpleegkundigen. Ze had er een tijdelijk gewerkt. Daar heb ik geen oordeel over, omdat ik daar geen inzicht in heb. Ik weet wel dat er altijd artsen tussen zitten waar verpleegkundigen minder mee op kunnen schieten. Mijn zus werkt er al 40 jaar. Zeker in haar begintijd heb ik ook wel eens verhalen gehoord over een 'vreselijke' arts. Maar, egoïstisch gesteld, zolang ik daar als patiënt geen last van heb, is de sfeer tussen artsen en verpleegkundigen voor mij ook niet interessant. Zolang ik maar goed verzorgd wordt. En dat is tot nu toe eigenlijk altijd zo geweest.

P's idee

Eigenlijk is het inderdaad wel apart dat je geen voorlichting krijgt over borstvoeding. Misschien is het een idee om bij wijze van cadeau bij een babyshower een bon voor een bijpraatgesprek met een lactatiekundige te doen. Nee, niet van de borstvoedingsmaffia maar er zijn ook gewoon deskundigen die je wel kunnen adviseren over de keuzes die je daar in jou situatie in kunt maken. En dan zonder al die praatjes. Of misschien een kaartje met de namen van ervaren moeders die je over de voeding kunt bellen om ook eens een andere mening te horen. Tja, natuurlijk kun je ook altijd nog hier posten.

Nogmaals amc: dubbel

Het is wat ondergesneeuwd omdat iemand het onderwerp "pufcursus" uit het verband rukte en daarover doorzeurde, maar wat ik met mijn eerste posting wilde uitlichten is dit: dat binnen één ziekenhuis per afdeling de kwaliteit enorm kan verschillen, en dat het ook afhangt van individuele verpleegkundigen en artsen, dus ook van toeval wie je treft (al speelt daar op de achtergrond natuurlijk wel degelijk beleid en organisatie mee).

Wat betreft het AMC, en vermoedelijk ook andere academische ziekenhuizen, kan het nog wat toegespitst worden.

Het AMC is voor "moeilijke gevallen" en dat doen ze geweldig goed. Ik ben dan ook ontzettend blij dat ik daar terecht ben gekomen. Wat medisch gezien echt belangrijk was, is heel goed aangepakt. Een VIP-behandeling. * De aankomst met spoed midden in de nacht. Goede uitleg. * De eerste 48-uur dat de weeënremmers en kunstmatig toegediende hormonen hun werk moesten doen, om het kind alvast klaar te maken voor een geboorte. Er werd benadrukt dat het heel belangrijk was om de geboorte tenminste 48 uur uit te stellen zodat de hormonen hun werk konden doen. Ik kreeg een kamer alleen, met een strenge verpleegkundige die er op toezag dat ik niet te veel bezoek kreeg en me niet te druk maakte. * De spoedkeizersnee. Snel, heel kundig, en heel prettig gedaan. "Mooi gedaan", zei een andere arts een keer over het litteken. Nou, dat voor spoed, petje af. * De NICU, intensive care voor babies, enorm deskundig en toegewijd.

Maar de zorg voor de meer "gewone" zaken stond daarmee in contrast. Dat heeft daar misschein gewoon minder prioriteit. Misschien ook minder aandacht en belangstelling. Men werkt daar tenslotte voor de moeilijke gevallen, die ook intellectueel, academisch, natuurlijk interessanter zijn. En die "gewone" zaken, dat is bijv. de zorg na die 48 uur: de baby mocht komen, er was geen speciale zorg meer nodig. Gewoon (oninteressant?) is ook een gewone bevalling, een vrouw met weeën waarvan het kind een normale hartslag heeft en geboren mag worden. (Toen hartslag kind kelderde, kwam er actie.) Dat is ook de kraamafdeling, waar "gewoon" zorg verleend moet worden. Hier had kennelijk de kwaliteit binnen de organisatie minder prioriteit.

Nou, als je in mijn geval moet kiezen: goede specialistische medische zorg daar waar het echt telt, of een fijne zorg en begeleiding van de normale zaken – dan kies je natuurlijk voor het eerste. (Ofwel: een rotbevalling en een goede NICU.) Dus nogmaals, ik ben ontzettend blij dat ik in het AMC terecht ben gekomen, omdat ik het idee heb dat dat het beste voor mijn kind was. Maar het is zo jammer dat die goede specialistische medische zorg niet gepaard gaat met goede "gewone" zorg, want volgens mij moet dat best mogelijk zijn. Volgens mij zijn er makkelijk wat verbeteringen in te voeren die weinig geld en moeite kosten, of zelfs geld en moeite kunnen sparen. Maar het is misschien vooral een mentaliteitskwestie.

Voorland outback

Met het concentreren van de zorg in hooggespecialiseerde centra wordt de Australische situatie ons voorland.
Met 32 weken ga je van huis weg als je buiten de stad woont om in een hotel vlak bij het ziekenhuis je bevalling af te wachten.

Afstand

De aanrijdtijden zijn hier al 20 minuten gemiddeld om bij het ziekenhuis te komen. Dat gaat dus om spoeddingen en om ambulancevervoer, niet eens om gewoon vervoer iets waar bij een 'gewone ziekenhuisbevallig meestal sprake van is. En dat gaat om ons 'streekziekenhuis' dan praten we niet eens over gespecialiseerde zorg en dit is gewoon in Nederland. Specialistische zorg, als het om een academisch ziekenhuis gaat is minimaal meer dan een uur rijden. In de spits gaat het om zeker 1,5 uur en dat kan als je pech hebt ook wel 2 uur worden. Gelukkig wonen wij om de hoek bijna....maar ik denk niet dat ik me erg 'veilig' zou voelen te weten dat ik er met onze gewone auto zeker een half uur over zou doen. Dan hebben we het nog over rustige tijden, dus buiten de spits om. En mijn bevallingen die waren nogal gecompliceerd.
Ik denk zelf dat dat idee van gespecialiseerde zorg in enkele ziekenhuizen gewoonweg niet kan i.v.m. de afstand. Afstand kost ook geld. Voor mijn dochter moest er een specialist komen vanuit een gespecialiseerd ziekenhuis om haar te bekijken en te beoordelen en evt. te opereren. Specialist moest 1 uur heen en retour en dochter bekijken 20 minuten. Dochter was niet 'vervoerbaar' op dat moment. Dat is wel al 10 jaar geleden. Maar er is nog niks veranderd. Mijn nichtje is een half jaar geleden met spoed geopereerd door een gespecialiseerde arts die met de traumaheli was ingevlogen op Zondagmiddag vanuit een universitair ziekenhuis. Ook onvervoerbaar en zelfs de digitale verbindingen die er tegenwoordig zijn voorkwamen dat niet. En die wonen nog wel in een beter bereikbare en grotere woonplaats met een groter ziekenhuis dan het onze. Zo'n relatief dure ingreep kost ook levens.....De hele Zondag is afgewacht en getwijfeld over wel/niet operen en/of kind vervoeren en/of arts invliegen.....en verschillende specialisten digitaal geraadpleegd. Op dat 'kantelpunt' dat afstand ook levens kost zitten we al lang.
groeten albana

Afstand

Daarom moest ik ingeleid worden met 38 weken. Vanwege een voorliggende placenta moest ik in het ziekenhuis bevallen. De bevalling afwachten was niet slim, omdat ik de gewoonte heb mijn kinderen te lanceren, heel snel dus, en ik dan niet op tijd in het ziekenhuis zou zijn. Dus: prik maar een datum mevrouw, dan wordt u ingeleid.

Raar

Bij mij bleef de verloskundige bij mij in het ziekenhuis. De "schuld" ligt dus ook voor een deel bij de verloskundigen die bevallende vrouwen in de steek laten.

Opsommend

want deze discussie met alle input van alle kanten:

- te weinig geld voor 24/u specialist in het ziekenhuis
- te weinig geld voor 24/u ok paraat in het ziekenhuis
- te weinig overleg tussen verloskundigen en ziekenhuis
- te afwachtende houding van verloskundigen als ontsluiting of persen niet voorspoedig verloopt
- te weinig openheid over risico's tang of vacuumpomp verlossingen
- te lang doorlopen met zwangerschap
- te weinig echo's aan het eind van de zwangerschap check ligging kind.

Inderdaad, er wordt te veel gepraat uit de eigen ervaring.

Mijn oudste dochter lag met haar hoofd verkeerd, paste gewoon niet door mijn bekken heen, ook met 2 afschuwelijke vacuum pogingen, ik was toen al weg aan het zakken. Mijn jongste dochter (geplande keizersnede nota bene !) bleek geheel overdwars te liggen (niet goed gecheckt door het ziekenhuis vooraf) en veroorzaakte ook paniek omdat ze er niet uit kwam (ook dus met een volle ok en DE meest ervaren specialist erbij).

Kijk mijn kinderen liggen gewoon graag dwars en mijn bekken is al niet zo optimaal gebouwd door ondervoeding in mijn vroege kindertijd en om daar een half westers kind door te krijgen gaat gewoon niet makkelijk. En ik wist ook niet dat het in heel enkele gevallen het erg moeilijk is om een kind met een keizersnede eruit te krijgen. Ach ja, ze liggen nu nog steeds regelmatig dwars

Nog eentje

te weinig specialisten (en huisartsen).
http://www.artsennet.nl/Nieuws/Nieuws-uit-de-media/Artikel/124373/Relatief-weinig-artsen-in-Nederland.htm
"Per duizend inwoners heeft Nederland één specialist en 0,53 huisartsen, meldt de Volkskrant.

Europa
In andere Europese landen zijn gemiddeld meer artsen. Oostenrijk heeft bijvoorbeeld 2,29 specialisten en 1,55 huisartsen per duizend inwoners. Frankrijk heeft veel huisartsen (1,65 per duizend inwoners), Zwitserland heeft juist veel specialisten (2,35)."
Dat lijkt me ook een dingetje.
Weinig consulten en veel patiënten op een dag worden (naast selectie aan de onderwijspoort) als redenen genoemd. En dan ook "Vooralsnog vormt het relatief geringe aantal medisch specialisten geen probleem. Elk jaar bezoeken 7 miljoen mensen er een en dat gaat goed', zegt een NVZ-woordvoerder. "
Maar ja, dat is dus maar betrekkelijk en slaat weer terug op mijn eerdere vraag: wie bewaakt de patiënt?
Zijn de artsen en specialisten tevreden, of zijn er ook werkelijk meer probleemgevallen in Nederland als gevolg van dat lage aantal specialisten (weinig consulten, veel patiënten op een dag)?
We deden het slecht op de schaal van incidenten bij bevallen. Is dat nog steeds zo?
Groet,
Miriam Lavell