Kijktip! de risico's van 's nachts bevallen vanavond 21.05 ned2

Interessant

Maar ervaring leert dat ik helemaal naar word van programma's over misstanden en vervolgens overleden kindjes. Ga niet kijken.

Wel gekeken

Ik heb, ondanks mijn zwangere staat en het feit dat ik heel naar en verdrietig wordt van dit soort vehalen, toch gekeken. Ik ben vanwege een keizersnede bij de vorige bevalling ook aangewezen op een ziekenhuisbevalling. En knoop me goed in de oren dat ik absoluut geen wee-opwekkers mag krijgen en ga bij het ziekenhuis waar ik van plan was te bevallen navragen hoe het zit met 24-uurs aanwezigheid van de gyneacoloog. Ik woon in Amsterdam en vermoed dat er zeker ziekenhuizen zijn waar een 24-uurs dienst aanwezig is. Wat dat betreft steek ik er dus zeker iets van op!
Ik ben overigens benieuwd hoe de voorlichting is vanuit het ziekenhuis bij een medische indicatie vanwege een eerdere ks. Ik ben nog niet overgedragen, dus daar kom ik nog achter. Ik hoop toch dat een gyneacoloog je vertelt over de risico's en wat wel/niet mag met het oog op complicaties zodat je zelf ook goed op de hoogte bent.
Ik vond het overigens een gemiste kans dat er niet meer aandacht werd besteed aan het feit dat de dienstdoend gyneacoloog, die om 2 uur werd gebeld door de arts-assistent, niet bereikbaar was. Dat lijkt me toch een hele grove fout in het systeem. En als hij wel bereikbaar was en een goede inschatting had gemaakt van de situatie was het waarschijnlijk niet zo dramatisch afgelopen. Op de site van de Vijfde Dag staat een reactie van het Bronovo-ziekenhuis, maar daar werd verder niet op ingegaan. Weet iemand hier daar meer van?

Biene

Dank je, Biene, goed om te weten! Ik was van plan om, gezien de 'positieve' ervaringen met de zorg daar in het Slotervaart te bevallen. Maar anders is het Lucas Andreas qua afstand ook zeker een optie.
Na dat programma gisteren besef ik me meer de luxe van een grote stad, waar je het voor het kiezen hebt. Dat zal in veel plattelandsgemeenten heel anders zijn.

Slotervaart

Ik ben in het Slotervaart bevallen s´nachts (is dan wel al weer wat jaartjes terug) en ik vond het helemaal super daar. genoeg personeel (ook gynaecologen) en erg vriendelijk.

Amc

Ik ben noodgedwongen in het AMC bevallen (vliezen braken onverwacht 's nachts veel te vroeg).

Ontvangst 's nachts door dienstdoende verloskundige was geweldig (bleek later bekend te staan als "mannelijke engel"

Zwangerenafdeling was goed totdat ik weeën kreeg (een aantal dagen later).

De nacht van de bevalling (aantal dagen na aankomst) was afschuwelijk vanwege een vervelende dienstdoende verpleegkundige 's nachts die niet geloofde dat er wat aan de hand was (ja uiteindelijk bleken het toch echte weeën, ging het niet goed met de baby en werd het een spoedkeizersnee).

Het team van de operatie was weer geweldig. Niet alleen hebben ze het heel goed gedaan maar ook werd ik geweldig gerustgesteld. (Ik zat er helemaal doorheen na die afschuwelijke nacht.) Wel is het waarschijnlijk niet toevallig dat ik om 8.00 's ochtends ben geopereerd. Het lijkt er op dat ze toch gewacht hebben tot de OK open ging en de gynaecoloog met zijn werkdag begon.

Wat ik ook zo vreemd vond: hoewel ik na het stoppen met de weeënremmers elk moment kon gaan bevallen en de kans in zo'n situatie logischerwijs groot is dat het vroeg of laat een keizersnee moet worden, heeft niemand mij van te voren voorlichting gegeven over hoe een keizersnee gaat. Iedereen leek uit te gean van een natuurlijke bevalling (?!). Wel werd ik van te voren rondgeleid op de NICU, voor het geval mijn kind daar terecht zou komen, dan had ik het alvast gezien. Super natuurlijk. Maar waarom dan ook niet duidelijk vertellen dat het ook een keizersnee kan worden? Normaal word je bij een keizersnee goed voorbereid, en nu had ik geen idee. "Gelukkige" heefteen verpleegkundige zich eenmaal laten ontvallen in een bijzin dat "een keizersnee natuurlijk ook tot de mogelijkheden behoort". Als ik dat niet had gehoord, dan was het echt een complete verrassing geweest. Bizar.

Zover ik mij kan herinneren heb ik 's nachts niet de gynaecoloog zelf gezien, wel om 8.00 bij de operatie.

Sowieso krijg je in het AMC weinig specialisten te zien maar meestal alleen arts-assistenten. In de ziekenhuisperiode hebben we bijv. nooit contact gehad met de neonatoloog die verantwoordelijk was voor mijn kind, alleen maar met steeds andere arts-assistenten. Dat vind ik vreemd.

De NICU was zeer goed, voor kind en voor ouders. (Al is het natuurlijk ellendig dat je kind daar ligt.) Ze deden daar enorm hun best en waren enorm zorgvuldig, ook in het contact. Het feit dat ze een terugkomavond organiseren om ervaringen en kritiek te horen, laat ook zien dat ze zich graag willen verbeteren. Maar iedereen was daar heel positief over de NICU.

De kraamafdeling was vreselijk, op twee geweldige verpleegkundigen na. Die mening werd gedeeld door alle andere ex-NICU-moeders toen we op een terugkomavond van de NICU daarover praatten.

Lactatiekundige was prut (schijnt tegenwoordig beter te zijn, hoorde ik van een insider).

Zo zie je dat het binnen een ziekenhuis enorm kan verschillen per afdeling en dat ook een individuele verpleegkundige een enorm verschil kan maken. Ik heb de nacht van de bevalling gewoon ontzettend pech gehad met een kreng. De problemen op de kraamafdeling waren voor een deel organisatorisch/structureel. Maar het is heel goed gegaan met mijn kind en dat is natuurlijk het allerbelangrijkst.

Dit was in 2007.

Verloskundige

Wat ook vreemd was dat ik na de aankomst (geweldige verloskundige die me geruststelde), verder niet echt begeleid ben door een verloskundige van het ziekenhuis. Terwijl ik toch elk moment kon gaan bevallen en nog maar één les van mijn zwangerschapscursus had gehad. En dit was mijn eerste kind. Dit vond ik een angstig idee: help, ik kan ieder moment onverwacht gaan bevallen, maar ik weet niet hoe dat gaat, heb de zwangerschapscursus niet afgemaakt! Men zei dan: dat gaat wel vanzelf, geef je er maar aan over. Maar waarom volgt iedere zwangere vrouw dan een cursus en leert puffen etc.? Ik had nog niets over puffen geleerd!

Gelukkig had ik zelf een bijzondere verloskundige en die is op mijn verzoek een keer langsgekomen en heeft me bijgepraat. Ze heeft me een aantal dingen verteld over het proces die later heel nuttig waren. Hierdoor had ik zelf eerder in de gaten dat het "serieus" was dan de dienstdoende verpleegkundige die nacht (maar ja, daar heb je nog niet veel aan als zoiemand je dan niet serieus neemt en laat merken je een aansteller te vinden.) Het verhaal van mijn verloskundige heeft me echt geholpen om tijdens de opkomende weeën te kunnen plaatsen wat er gebeurde.

Maar bizar dat je in een ziekenhuis privé je "bevallingles" moet regelen.

Bovendien heb ik later nog een gesprek gehad met mijn verloskundige over de nacht van de bevalling. Ook dat heeft geholpen om achteraf e.e.a. te kunnen plaatsen. Aanvankelijk voelde ik me een enorme mislukkeling, maar zij heeft me doen begrijpen dat wat er gebeurde normaal was en dat het inderdaad een rotsituatie was. Ik kijk er nu evenwichtiger op terug.

Mijn verloskundige was trouwens geen normale verloskundige maar één die bewust meer tijd uittrekt om te praten en te begeleiden. Daarvoor had ik haar al van te voren uitgekozen. Achteraf is dat om onverwachte redenen een schot in de roos geweest!

Met knurf eens

Ben ook niet op pufcursus geweest. Net als ,mijn oma's en miljoenen andere vrouwen op deze aardbol, bijvoorbeeld die in ontwikkelingslanden of andere culturen dan de onze. En de kinderen van die vrouwen zijn er allemaal uitgekomen. En voor zover dat niet goed gegaan is, heeft dat vast niet aan het gebrek aan pufinstructie gelegen.

('s nachts in het ziekenhuis bevallen met een driedubbele risicobevalling waarbij de gyn pas in het ziekenhuis aankwam toen het hoofdje van de oudste van de tweeling al geboren was. Maar alles is goed gegaan.)

skik

Knurf

Nou Knurf, het gaat niet om "hoeveel lessen denk je nodig te hebben om te leren puffen". Helemaal geen les of uitleg is in ieder geval te weinig. Als je helemaal niet weet hoe puffen gaat, is het geen kwestie van makkelijk of moeilijk.

Als je ruim twee maanden voor de uitgerekende datum gaat bevallen, dan heb je echt een deel voorbereiding, begeleiding en informatie gemist. Ik in ieder geval wel. Mijn zwangerschapsverlof was nog niet eens begonnen.

En ik kan je dit vertellen: ontspannen en overgeven was voor mij niet mogelijk toen ik de hele nacht doodstil plat om mijn rug moest liggen om te zorgen dat de elastieken band voor de scan-monitor niet ging verschuiven. Ik mocht totaal niet doen wat mijn lichaam wilde. Ik mocht zelfs niet opstaan om te plassen. Toen ik dat toch bedongen had (want ik voelde me zo ellendig en ik had zo'n pijn, en dan ook nog plat liggend moeten plassen terwijl er volgens de verpleging 'niets aan de hand was, gaat wel weer over, over twee uur lig je weer in je eigen bed'), toen ik toch zelf opstond om te plassen, toen merkte ik meteen dat de weeën minder pijnlijk maar wel krachtiger werden. Maar tja, ik moest weer plat stil gaan liggen, en daar begon de ellende weer.

De verpleging had trouwens totaal geen interesse voor wat ik of mijn lichaam te vertellen had, men keek alleen naar de monitor, en daarop waren de weeën zwak. Wat ik voelde telde niet. Gelukkig kon ik zelf, dankzij de voorlichting van mijn eigen verloskundige en wat ik zelf gelezen had in boeken, wel interpreteren dat er toch echt wel wat aan de hand was. En dat bleek ook zo te zijn. Een paar uur later is mijn kind met spoed eruit gehaald.

De verpleegkundige was er zo van overtuigd dat er 'niets aan de hand was' dat ze niet eens wilde dat ik mijn partner, de vader van mijn kind, belde om te komen. Na veel aandringen mocht dat pas. (Voor mezelf was mijn argument: kan me niet schelen wat er wel of niet aan de hand is, ik voel me ellendig en ik wil niet urenlang alleen op deze kamer liggen met deze pijn plat stil aan de monitor, en met deze angst en onzekerheid, ik wil dat hij er komt voor mij!) Gelukkig dat hij is gekomen, zo kon hij een paar uur later aanwezig zijn bij de geboorte van zijn kind.

Nou

Een pufklas hebben ze inderdaad vast niet overal, maar over het algemeen bevallen ook in plattelandsdorpjes in de rimboe de vrouwen meestal niet alleen, maar in het gezelschap en onder de ervaren leiding van vroedvrouwen en/of familieleden die het vaker hebben gedaan, of hebben zien gebeuren. Dat is ook een soort pufklas.
En je lichaam doet het, ja, maar jij zit ook in dat lichaam, dus iemand die je af en toe geruststelt en zegt dat het normaal is wat er gebeurt en wat je kunt doen om het soepeler te laten verlopen is best aangenaam.
Met 'ontspannen en over je heen laten komen' ben je er niet, niet altijd, en ik vind dat een wat makkelijke en onterechte manier om Prema als een zeur weg te zetten.

Skik

Tja skik, mijn ervaring is minder heroîsch.

En trouwens, in ontwikkelingslanden gaat veel mis rond de bevalling. Ook is het vaak bepaald geen pretje om ontwetend en onvoorbereid een bevalling in te gaang.

Trouwens, in die landen zijn er vaak wel tradities van vrouwen die de bevallende vrouw begeleiden, overdracht van kennis en ervaring van oudere naar jongere vrouwen, etc. Denk je echt dat de vrouwen daar eenzaam liggen te bevallen zonder enige voorbereiding?

Krin (en skik en knurf)

Dankjewel Krin!
Dat kon ik goed gebruiken, want het is niet fijn om na zo'n nare ervaring zo weggezet te worden.

Kan er op dit forum ook ruimte zijn voor verschillende ervaringen? Kan goed hoor, dat niet iedere vrouw een pufcursus nodig heeft, maar een groot deel misschien wel? Alle moeders die ik ken hebben zo'n cursus gevolgd, het werd volstrekt normaal gevonden om dat te doen, het werd verwacht dat je dat deed.

Yoga

Ik heb vier bevallingen doorstaan zonder puffen, maar me super leren ontspannen op zwangerschapsyoga. Zelfs een snelle bevalling met weeenstorm was zo goed te doen.

Maanve

Ik ben ondanks een keizersnede bij een volgende bevalling ingeleid met gel, waarom zou dat niet mogen?

Fiorucci

http://www.artsennet.nl/Artikel/33284/Promotie-Meer-complicaties-bij-keizersnede-dan-gedacht.htm

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Jaja

"Bevallen is iets wat je lichaam zelf doet hoor, zolang je je probeert te ontspannen komt het echt wel goed."
Mijn voormalig schoonzusje die met zo'n opmerking kwam heb ik een kind met een groot hoofd toegewenst voor de volgende bevalling. Wat fijn voor je dat jij zo'n makkelijke bevalling had, maar in veel gevallen is een een beetje ontspannen echt niet voldoende. Ik kan je wel wat voorbeelden geven, maar waarschijnlijk heb je zelf nu ook wel door dat je een beetje kort door de bocht was (en bot bovendien).

Prema

Hè Prema, wat een nare ervaring heb je opgedaan tijdens je periode in het ziekenhuis en bevalling! En ik vond dat ik zelf heel weinig had aan mijn zwangerschapscursus (haptonomie) op het moment supreme, maar ik had van te voren wel het idee dat ik voorbereid was. En dat idee is wel prettig. Ik kan me dus goed voorstellen dat het heel slecht voorbereid voelt als je zo lang van te voren plotseling in het ziekenhuis komt.
Overigens denk ik dat er sowieso tijdens begeleiding van de verloskundige erg weinig aandacht is voor mogelijke complicaties en andere mogelijkheden dan een natuurlijke bevalling. Tijdens mijn cursus ging het daar helemaal niet over. Niemand vertelt je dat je drie uur persweeën kan hebben met wee-opwekkers en uiteindelijk toch nog een keizersnee krijgt. Heel stom . Hoewel je waarschijnlijk ook niet alles van te voren wilt weten. Iets meer belans zou wat mij betreft wel welkom zijn.

Fiorucci

Ik weet er ook het fijne niet van, maar dit werd gisteren gezegd door een van gyneacologen in de Vijfde Dag. Iets als 'na een keizersnee moet bij niet vorderende ontsluiting nooit gekozen worden voor wee-opwekkers'. Dit vanwege het risico op een scheuring van de baarmoeder. En het artikel via de link van Biene geeft ook meer info.
Mij heeft de gyneacoloog in elk geval beloofd dat een tweede bevalling nooit zo lang mag duren. Bij niet vorderende ontsluiting en te weinig krachtige persweeën wordt er veel sneller besloten tot een keizersnee. En dat wil ik dan ook heel goed afspreken voor ik ooit weer aan die natuurlijke ellende begin (mijn beleving).

Bijna mis

Bij mijn jongste ging het bijna mis vanwege een navelstrengverzakking. Ik beviel 's nachts en er was geen gyn, geen ok team. De keizersnede werd daardoor een uur uitgesteld. Om de verzakking te beperken hebben ze allerlei kunstgrepen moeten uithalen zoals het vullen van mijn blaas met water. Na dat uur lag ik op de ok alwaar inmiddels een grafstemming heerste, ik snapte maar niet waarom en niemand vertelde ons iets.

Mijn zoon kwam grijs en bewegingsloos ter wereld, Apgar 3. Toen ik hem zag wist ik zeker dat hij het niet zou halen. Gelukkig haalde hij het wel, inmiddels is hij bijna 6 en kerngezond.

Pas tijdens een ander polibezoek vorig jaar was er een gyn die mij vertelde dat er sprake was geweest van een navelstrengverzakking en dat het kantje boord was. Dus behalve gebrek aan goede zorg was er ook sprake van gebrek aan informatie tijdens de bevalling. Ik weet zeker dat de dienstdoende arts de beste bedoelingen had, maar haar medische én mensenkennis waren echt niet toereikend voor mijn bevalling.

Ik heb de documentaire gezien en realiseerde me tijdens het kijken dat ik bijna ook zo'n verhaal had gehad. Hoe vaak zou het eigenlijk net goed gaan?

Toch nog even knurf

Over jouw opmerking: 'Bevallen is iets wat je lichaam zelf doet hoor, zolang je je probeert te ontspannen komt het echt wel goed'.
Ik word toch nog steeds kribbig van dit soort opmerkingen. En dat zijn vast nog allemaal niet nuttige emoties van een bevalling die helemaal niet vanzelf ging. Met een zoon die na een zwangerschap van ruim 41 weken in aangezichtsligging lag en niet indaalde. En dan kan je ontspannen tot je een ons weegt, maar dan komt het gewoon niet goed. Dan houdt je lichaam er na een tijdje gewoon mee op.

Krin

Wat ben ik het weer eens roerend eens met jou (posting "Nou" om specifiek te zijn). En ongetwijfeld velen met mij, als ik Maanve, Nicky en anderen lees. Ik heb zelf niet veel aan de pufcursus gehad behalve leuk lotgenotencontact (ik dacht dat dat in elk geval een doel was van zo'n cursus, in contact komen met medezwangeren). Mijn cursus werd gegeven door een intens lief meisje van amper twintig dat nog nooit een bevalling gezien had, laat staan meegemaakt. Best apart.
waar ik wel enorm veel aan had: het boek "Duik in je weeen". Elke positie is op een plaatje getekend en geloof me, ik heb ze bijna allemaal uitgeprobeerd. En ontdekte dat wiebelen bij de wasmachine wel een goeie was voor mij. En ik had mijn moeder standby, veteraan met zelf negen bevallingen achter de rug. Die zei vrolijke dingen als "Denk bij elke wee: dit is nog niks, het wordt nog veel erger". En gek genoeg hielp dat enorm. En ze wist op welke plek op mijn rug ze heel hard moest wrijven. Dat is nu deskundige hulp.
Ik heb het verder te makkelijk voor woorden gehad, maar mijn zus heeft zes maanden geleden een horrorscenario voor de kiezen gehad. Ook andere vrouwen in mijn omgeving hebben hun kind en zichzelf voor de poorten des doods weggesleept. Het is helemaal niet niks. En het gaat niet altijd vanzelf. Ik mag van groot geluk spreken. Wat niet mag, is de ervaring van een ander wegzetten of bagatelliseren omdat het bij jou van een leien dakje ging. Knijp in je handjes en doe er het zwijgen toe.

Ahum

En wederom denk ik: waarom schrijf ik toch altijd eerst een titel en dan een reactie die vervolgens compleet uit de bocht vliegt en voor 90% niet meer op de titel slaat? Dat "knijp in je handjes etc" is natuurlijk niet voor krin bedoeld, maar voor de "Ik kreeg mijn vierling binnen een kwartier op de keukenvloer"-achtige reacties.

Nee, knurf

Ik reageer op jouw bewering dat als je ontspant het wel goed komt. En dat is wel een hele simpele weergave gezien alle complicaties die voorbij komen.
En natuurlijk is een pufclub geen garantie voor een ongecompliceerde bevalling. Maar het geeft wel meer een gevoel van voorbereid zijn. Dat heeft Prema volgens mij gemist. En dan kan je zeggen dat het onzin is omdat te missen maar voor haar is dat blijkbaar niet zo.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Pufcursus en nachtelijk bevallen

Hier ook geen pufcursus. Ik was het wel van plan, stond aangemeld maar beviel reeds met 26 weken zwangerschap. Nu mag iedereen zeggen dan heb je geen pufcursus nodig, want mijn baby's waren zo klein, ze wogen veel minder dan 1 kilo, dat ze ieder na een enkele perswee ter wereld kwamen. Dus dat was ook zo. ik heb aan de weeenremmers gelegen totdat het echt niet meer te stoppen was. Al die tijd van 's- middags tot de volgende dag aan het einde van de middag en dus ook de nachtelijke uren heeft een team van neonatogen, gynaecologen en verpleegkundigen klaargestaan en gewacht totdat ze geboren werden. Ik heb niets dan lof voor het Sophia. Ik had geluk dat ik al opgenomen was toen ze geboren werden en ik kan alleen maar zeggen dat ik fantastisch ben begeleid, door de bevalling heen en ook de maandenlange spannende periode erna.

Verdomme knurf!

"En wil je daarmee serieus beweren dat het met een pufcursus (!) wel goed gekomen was? Want dat is wat Prema beweert!"

Verdomme Knurf, dat heb ik helemaal niet beweerd. Waar slaat dit op, dit gehak van jou. Ik heb het niet over een pufcursus gehad, en ik heb ook zeker niet beweerd dat het dan "wel goed gekomen was". Bah. Ik heb alleen aangegegeven dat goede voorlichting en begeleiding mij belangrijk en prettig lijkt.

Ik vond het geen goede ervaring en ook geen goed beleid van een ziekehuis om geen enkele voorlichting te geven over bevalling en keizersnee aan iemand die onverwacht veel te vroeg met gebroken vliezen in het ziekenhuis belandt. En nee, ik had het niet over "puffen", weet niet eens hoe dat gaat want heb het nooit geleerd. Maar ik bedoel veel algemenere voorlichting en voorbereiding die van toepassing is op de situatie.

In mijn geval zou van toepassing zijn geweest:
.
- wat zijn de mogelijke scenario's (natuurlijke bevalling, spoedkeizersnee, geplande keizersnee? nog meer scenario's? (vast wel) En dan niet alle rampscenario's, maar wel dat je in grote lijnen weet wat er zou kunnen komen.
- hoe verloopt een bevalling en hoe gaan ze daar in het ziekenhuis mee om (in jouw specifieke geval, bij gebroken vliezen bijv. probeert men zo lang mogelijk te wachten met kijken hoeveel ontsluiting er is, vanwege infectiegevaar), en hoe kun je daar zelf mee omgaan;
- hoe gaat dat, bevallen in het ziekenhuis; (dat je stil en plat moet liggen om het elastieken meetapparaat op zijn plaats te houden houdt toch wel een beperking in ten opzichte van de adviezen uit "Duik in je weeën" bijv); wat kun je doen als het teveel pijn doet of als je je ellendig voelt, etc.
- Voorlichting over de mogelijkheden van pijnstilling? Helemaal niet gehad (weet van vriendin dat het belangrijk kan zijn om ook wat dat betreft goed voorbereid te zijn)
- Hoe verloopt een keizersnee;
- etc.

Laat staan dat er de mogelijkheid was om afspraken te maken, over wat de mogelijkheden en mijn voorkeuren waren bijv., over pijnstilling, etc. Ik lag al vier dagen in het ziekenhuis voordat de weeën begonnen, en iedereen wist dat die bevalling er vroeg of laat aan zou komen.

Een geplande keizersnee wordt goed voorbereid. In mijn geval was de kans op een (on)verwachte keizersnee behoorlijk groot, dus waarom dan geen voorlichting geven?

En ja, ik heb enorm veel gehad aan het gesprek met mijn eigen verloskundige, een kleine "spoedcursus bevallen". Zij gaf mij wat tips waar ik veel aan had. Maar ik vind het bizar dat ik dit, al in het ziekenhuis liggend, privé heb moeten regelen.

Er was gewoon in dit ziekenhuis geen enkele aandacht voor en interesse in de bevalling, alleen voor de baby in of buiten de buik en de meetgegevens van apparaten.

Onverwerkt

Ik denk overigens dat prema- haar Nick zegt het al - gewoon nog wat onverwerkte gevoelens heeft omtrent de vroeggeboorte van haar kind en dat het heus niet zozeer het missen was van een pufcursus. Voor prema: de vroeggeboorte van je kind(eren) blijft altijd een litteken, af en toe stoot je er tegen aan, of gebeurt er iets of wordt er iets gezegd of geschreven en dan doet het weer even pijn.....

Maanve

Maanve, dankjewel, je verwoordt het heel goed. Ik had inderdaad van te voren het gevoel "help ik straks al gaan bevallen maar ik weet niet wat ik dan moet doen" en heb daarom gevraagd om advies en voorlichting, en als je dan zo'n dooddoener krijgt terwijl je je had ingeschreven voor uitgebreide cursus, dan voelt dat niet goed voorbereid aan. Maar ook objectief gezien klopte het niet, ook totaal geen voorlichting over mogelijke keizersnee bijv.

En ik ben het helemaal met je eens dat de voorlichting van verloskundigen en zwangerschapscursussen veel te eenzijdig is. Pas achteraf las ik wat een groot percentage van de eerste kinderen uiteindelijk in het ziekenhuis geboren worden (meer dan de helft of zo). En iedereen maar doen alsof thuisbevallen de gewone gang van zaken is...

Men zou veel beter ook kunnen voorlichten over wat er gebeurt als je vroeg of laat in het ziekenhuis belandt, voor welke keuze je kunt komen te staan, pijnstilling, hoe een keizersnee verloopt - dat hoort er allemaal ook bij. Niet om van te voren geconfronteerd te worden met alle mogelijke rampscenario's, maar wel om in grote lijnen beter voorbereid te zijn.

Goed lezen

Waarom zeurt iedereen nu over die pufcursus. Lees mijn posting en zie dat het helemaal niet specifiek over een pufcursus gaat. Dat noem ik als voorbeeld, maar waarom pikken jullie dat er alleen maar uit?!

En ik dacht dat je op een zwangerschapscursus veel meer leert dan alleen puffen?!

Ik snap het prema

Ik begrijp wat je bedoelt en heb ook wel die ervaring. Ik was echter erg bang dat mijn kindjes het niet zouden redden dus vond ik al die zaken minder belangrijk. 3 weken na mijn bevalling bleek dat er een deel van de placenta was blijven zitten en werd ik ernstig ziek en moest met spoed geopereerd worden. Ik lag toen in een ander ziekenhuis dan mij kindjes. Ik heb nooit een klacht ingediend omdat men zo hun best hadden gedaan. Het was wel iets wat niet had mogen gebeuren...
.ik denk dat iedereen er anders in staat, maar begrijpen doe ik je zeker!

Mea

Dank voor je bijval.

Ik had een cursus geboekt bij de auteur van "Duik in je weeën". Helaas dus maar één les meegemaakt. De nacht na die les braken de vliezen. Soms vraag ik me wel eens af of daar verband tussen zat? (in combinatie met nog een paar dingen die dag en de dag ervoor)