Jeugdzorg 3
https://www.linkedin.com/pulse/psychiaters-en-psychologen-vertik-het-om-de-troep-van-van-hintum/
Malou van Hintum:
"Problemen hebben altijd een context. Een kind maakt onderdeel uit van een gezin, zit op school, woont in een buurt, speelt met andere kinderen, heeft hobby’s of zit op sport. Gezinnen, buurten, scholen en sportverenigingen maken onderdeel uit van een wijk, een stad, een provincie. Allemaal samen maken we deel uit van Nederland, een maatschappij waarin de ongelijkheid toeneemt en de lasten en lusten steeds schever worden verdeeld. Politiek en maatschappij hebben er een handje van om de problemen die dat veroorzaakt, op psychiaters en psychologen af schuiven."
https://www.nporadio1.nl/spraakmakers/onderwerpen/497743-stand-nl-het-minimumloon-moet-fors-omhoog
Mensen een fatsoenlijk inkomen geven voor werk kan een hoop problemen in het gezin voorkomen en verhelpen.
Pas toen ik ging studeren kreeg ik in de gaten dat het in de gezondheidszorg usance is om een patient met een gezondheidsprobleem te behandelen als een eenling zonder context.
Zelfs in mijn gezin gedroegen gezondheidswerkers en jeugdbeschermers zich alsof ik geen context had van werk/hobbies/gezin/contacten en familie.
Het is best begrijpelijk want je kunt er ook teveel bij halen, maar net zoals je in de GGZ ook altijd oog moet hebben voor zintuigelijke problemen als gehoor/zicht en andere mogelijke lichamelijke problemen heb je ook zicht nodig op het weefsel van contacten en het leven van je patient.
https://pbs.twimg.com/media/E1Z2Ui3WQAEo64U?format=jpg&name=large
Weer een gepensioneerde jeugdzorgbestuurder die onmachtig was blijkbaar om er iets aan te doen en nu van de kant mag roepen.
"Beschouw het als een dure plicht aan onze kinderen het zwaartepunt te leggen bij het zelf- en samen doen en niet bij het overnemen van de opvoeding"
Ik hoop dat de sector leegloopt op dit soort praktijken, dat 'professionals' zelf zien dat ze niet goed bezig zijn en wat anders gaan doen.
https://twitter.com/Advocaat_Sent/status/1396492902101049353
Wanneer men door gaat krijgen dat het niet alleen roddel is waar gezinnen mee uit elkaar gerukt worden maar dat je daar ook nog echt geld op kunt bezuinigen.
Zou dat een mogelijkheid zijn dat men hier eens mee ophoudt?
Een draadje met argumenten van Advocaat Chris Sent waarom er meer aandacht moet komen voor de onderzoeksmogelijkheid van de rechter en het beëdigen van jeugdbeschermers, en niet voor allerlei omwegen bij de jeugdbescherming die nergens toe leiden.
"Dat stelt het hof in zijn uitspraak. Het volgt daarmee de lijn van de overheid, die al jaren probeert om de stijging van het aantal uithuisplaatsingen in Nederland te verminderen."
We zijn bereid grof geld te betalen om via justitie kinderen te exporteren naar tehuizen en pleeggezinnen maar er kan geen cent af voor echte hulp in het gezin. Bijvoorbeeld een wijkgezinsverzorgster of iemand die mensen hands on meeneemt om het weer op te pakken.
https://www.bozeouders.nl/staat-van-de-thuiszitters/
Na het uitkomen van 'De staat van het Onderwijs' besloot Kim Castenmiller 'De staat van de thuiszitter' te schrijven omdat daar al bijna geen aandacht aan gegeven wordt in het rapport en dan ook nog de verkeerde aandacht.
"We lijken er maar geen grip op te krijgen. Sterker nog: sinds het thuiszitterspact in 20167 stijgt het aantal thuiszitters. Dat we er geen grip op lijken te krijgen, komt óók omdat de focus stelselmatig op het verkeerde ligt: die ligt op het terugdringen van schoolverzuim en kinderen en jongeren terug op school krijgen zodat ze een startkwalificatie behalen (want ook het terugdringen van het aantal voortijdig schoolverlaters staat op de agenda). Terwijl de focus zou moeten liggen op: waar hebben deze kinderen en jongeren behoefte aan? De eenvoudige vraag ‘wat heb jij nodig’ wordt vaker niet dan wel gesteld."
De vogeltjes in de mijn van het onderwijs. Op school moeten verschijnen ook als je gepest wordt, angstig bent of claustrofobisch, overprikkeld raakt of afgewezen en buitengesloten, leidt af van waar het over gaat: het krijgen van onderwijs. En wat hebben kinderen daarvoor nodig?
Van de school. Die ook systematisch buiten beeld wordt gehouden als bron van uitstoting van kinderen uit het onderwijs.
Rechtzaak van gemeenten tegen het Rijk. Ze willen meer geld, paar miljard moet erbij, voor de jeugdzorg.
Ik hoop dat het flink pijn doet! En dat men zich eens over de bol krabt waarom je al die justitiele en 'vrijwillige'zorgcoordinatoren, oka's, gezinsvoogden en ander 'gedwongen' volk, met hun protocollen bij diverse diensten die daarvoor ook 'aanjaagfunctionarissen', projectleiders, programmadirecteuren en wat voor volk dan ook, naast cursussen, trainingen enzovoort. Miljarden om gedwongen zorg te leveren waarbij de jeugd ggz 'afgeschaald' wordt.
En dan nog de kosten voor de rechtbank, rechters, advocaten.
Dames en heren. Er kan hier echt fors bezuinigd worden.
Of houd eerst een parlementaire enquete. Ik kom!
Ik heb geen tijd om het allemaal te lezen, maar hier staan twee rapporten over de gemeenten, geld en jeugdzorg. https://vng.nl/artikelen/maatregelen-nodig-voor-beter-functionerend-jeugdhulpstelsel.
Uit de samenvatting: 'Meer kinderen dan ooit krijgen jeugdhulp, de kosten zijn stevig
toegenomen en hulptrajecten duren steeds langer (uitstroom blijft
achter). Hiervoor zijn verschillende oorzaken. De problemen rond de
jeugdzorg hangen in de eerste plaats samen met de manier waarop het
wettelijk stelsel functioneert. De wet geeft aan dat gemeenten een
zorgplicht hebben en geeft ook aan welke vormen van zorg onder deze
plicht vallen. Deze zorg is rechtens afdwingbaar. Als een kind recht
heeft op zorg dient de gemeente die zorg te betalen. De toegang tot die
zorg loopt voor meer dan de helft van alle verwijzingen niet via de
gemeente maar via onder anderen de huisarts. Die kan doorverwijzen naar
tal van zorgaanbieders die deels al lange tijd actief zijn maar deels
ook de laatste jaren als gevolg van de marktwerking zijn toegetreden.
Het is echter niet alleen de inrichting van het stelsel dat maakt dat er
veel geld wordt uitgegeven aan jeugdzorg. Er is ook sprake van een
maatschappelijk fenomeen, waarin steeds sneller -door ouders,
onderwijsinstellingen of de hulpverlening- wordt vastgesteld dat er
sprake is van noodzaak tot jeugdhulp. Een derde reden is dat we nog maar
aan het begin van de transformatie staan.'
Ik zie hierin niet dat de gedwongen jeugdzorg het probleem is, en wat ik zo hoor (is beperkt inmiddels, gelukkig) lijkt het vooral erop dat 'lichtere' problematieken veel van de zorg vragen. Zorg waar dan recht op is.
Ondertussen moeten de gemeentes bezuinigen op dingen waarop je niet wil dat er bezuinigd wordt: bibliotheken, muziekscholen, zwembaden etc.
Tsjor
Ze moffelen die dwang gewoon retorisch weg want dat is niet chique en dan zouden mensen snappen dat je daar op kunt bezuinigen.
Geloof me iedere terecht hulpzoekende ouder wordt volgaarne voorzien van een beroepsbemoeial op rechtsgronden. En dan nog al die 'onderzoeken' waar ook nog eens deze en gene, teams, gedragsdeskundigen, zich mee bezig houden.
Idem gezeur over 'lichte'problematiek. Je mag wel naar de huisarts om je ongerustheid te laten wegnemen maar voor psychische hulp voor kinderen moet jij eerst zelf beoordelen hoe licht of zwaar het is? Dat kunnen ze zelf niet eens goed!
Trek je verder niets aan van de kritiek. Het is nog maar kort tot de vakantie om dan weer de hele zaak om te gooien geeft onrust, de meeste leerkrachten zijn tegen of maken zich zorgen over hun gezondheid en wachten liever tot iedereen gevaccineerd is. Nou ja, behalve dan de kinderen. Duitsland doet het al vanaf 7 juni, alle 12 tot 18 jarigen kunnen ook ene prik halen.
Helder.
Nee, rek het nog even op. Mag je op het randje van de pandemie nog even voor het leven getekend worden? of de zenuwen krijgen?
En zeggen dat kinderen zich heus wel gaan laten testen wil niet zeggen dat dat realistisch is. Hopelijk zien mensen eens wat dit betekent. Kinderen infantiliseren en pamperen en geen verantwoordelijkheid geven en volwassenen moeten zichzelf maar opofferen voor het kinderleed.
“De problemen rond de jeugdzorg hangen in de eerste plaats samen met de manier waarop het wettelijk stelsel functioneert. De wet geeft aan dat gemeenten een
zorgplicht hebben en geeft ook aan welke vormen van zorg onder deze plicht vallen. Deze zorg is rechtens afdwingbaar. Als een kind recht heeft op zorg dient de gemeente die zorg te betalen. De toegang tot die zorg loopt voor meer dan de helft van alle verwijzingen niet via de gemeente maar via onder anderen de huisarts. Die kan doorverwijzen ....”
Dit is het perspectief van bestuurders in de gemeente. Dan gaat het echter om een heel specifiek probleem, namelijk dat van de financiële beheersbaarheid. Voor ouders en kinderen is de kwaliteit in het geding. Voor gemeenten is beheersbaarheid, begrijpelijk ook, superbelangrijk. Wel verantwoordelijk zijn en weinig sturingsmiddelen hebben, is een nachtmerrie voor een bestuurder. Dat kwaliteit dan gaandeweg op de achtergrond raakt, is pijnlijk genoeg nog te snappen ook.
“Het is echter niet alleen de inrichting van het stelsel dat maakt dat er
veel geld wordt uitgegeven aan jeugdzorg. Er is ook sprake van een
maatschappelijk fenomeen, waarin steeds sneller -door ouders, onderwijsinstellingen of de hulpverlening- wordt vastgesteld dat er sprake is van noodzaak tot jeugdhulp.” Dit is framing: ouders, scholen, hulpverleners stellen te hoge eisen, verwachten teveel maakbaarheid, accepteren niet dat hun kind nou eenmaal een dubbeltje is en geen kwartje kan worden, we kunnen niet meer lijden, accepteren geen tegenslag meer etcetera. Dat de hele maatschappij veeleisend is en dat ouders, scholen, hulpverleners vanuit hun gevoelde verantwoordelijkheid proberen kinderen klaar te stomen voor en heel te houden in een maatschappij die dubbeltjes minderwaardig vindt aan kwartjes en voor minder soepel functionerende burgers geen plaats meer heeft, ontgaat de dames en heren politici gemakkelijk.
“Een derde reden is dat we nog maar aan het begin van de transformatie staan.”
Het rijk heeft opzichtig aan wishful thinking gedaan, had niks met de werkelijkheid te maken. Dat je als nieuwe verantwoordelijke partij eerst de ruimte zou moeten nemen om tijd en energie (=geld) te steken in zicht en grip krijgen op het probleem, werkwijzen te ontwikkelen en te organiseren? Nergens voor nodig. Gewoon meteen de bijl in het budget. Ik vind het nog altijd ongelooflijk dat de gemeenten zich dat destijds hebben laten aanleunen. Het zou kunnen dat, als je eens met een echt ruimtelijke blik door het stelsel kunt gaan, er creatieve dingen bedacht kunnen worden. Maar creativiteit is moeilijk (want veel is wettelijk voorgeschreven) en stress (geldgebrek) maakt niet creatief maar verkrampt. Ik denk overigens dat dit hoe dan ook niet zou zijn gaan werken. De maatschappelijke eisen nemen nou eenmaal toe. Kansengelijkheid wordt alleen maar meer een thema. Dus de vraag om hulp om kinderen met wat voor achterstandspositie dan ook, gelijke kansen te bieden, is reeel. Wie trekt de grenzen? Niemand natuurlijk. Het blijft bij loze, verwijtende praat naar ouders, scholen en hulpverleners. Veel te makkelijk.
AnneJ schreef op 28-05-2021 om 01:14:
Trek je verder niets aan van de kritiek. Het is nog maar kort tot de vakantie om dan weer de hele zaak om te gooien geeft onrust, de meeste leerkrachten zijn tegen of maken zich zorgen over hun gezondheid en wachten liever tot iedereen gevaccineerd is. Nou ja, behalve dan de kinderen. Duitsland doet het al vanaf 7 juni, alle 12 tot 18 jarigen kunnen ook ene prik halen.
Helder.
Nee, rek het nog even op. Mag je op het randje van de pandemie nog even voor het leven getekend worden? of de zenuwen krijgen?
En zeggen dat kinderen zich heus wel gaan laten testen wil niet zeggen dat dat realistisch is. Hopelijk zien mensen eens wat dit betekent. Kinderen infantiliseren en pamperen en geen verantwoordelijkheid geven en volwassenen moeten zichzelf maar opofferen voor het kinderleed.
Het moet niet gekker worden AnneJ. Kinderen worden volgens jou wel voor het leven worden getekend en de zenuwen krijgen van een naar jouw mening te snelle opening van de scholen, een periode van twee maanden. Maar de schade van twee langdurige schoolsluitingen en half/half onderwijs is fake nieuws, overdrijving van de kindermishandelingsindustrie, of in ieder geval overkomelijk, niet doorslaggevend etc. Wat is nou eigenlijk de werkelijkheid AnneJ? Is het belangrijk dat wij iets van jouw beeld van de realiteit delen of op zijn minst herkennen in onze eigen levens en bij onze eigen kinderen? Of ben ik gewoon te kortzichtig om te begrijpen hoe dit echt zit? Hier gaat de vlieger in ieder geval niet op.
' Wel verantwoordelijk zijn en weinig sturingsmiddelen hebben, is een
nachtmerrie voor een bestuurder. Dat kwaliteit dan gaandeweg op de
achtergrond raakt, is pijnlijk genoeg nog te snappen ook.'
Gemeentes kunnen op kwaliteit sturen, door rapportages te vragen. Daarom gaat 30% van de middelen naar de beheer- en controleerfunctie.
Tsjor
Garbage in is garbage out. Dus precies formuleren wat kwaliteit is , wat dat mag kosten en welke terugkoppelingen je wilt krijgen is bij commerciële bedrijven al moeilijk (terwijl het daar nog concreet tot hogere omzet en klanttevredenheid kan leiden). Ik zie dit bij (lagere) overheden absoluut niet lukken en dan is er heerlijk 30% aan gewauwel en papier besteed....
gr Angela
Gemeenten Peel en Maas schijnt het goed te doen, hoorde ik op de radio. Goed is dus: ouders en kinderen tevreden over de zorg, zorgverleners tevreden, kosten binnen de perken.
Ben wel benieuwd hoe zij dat dan aangepakt hebben.
Tsjor
https://www.woerdenwijzer.nl/wet-en-regelgeving/jeugdwet
Ik zou ook wel eens willen weten of en hoe het Woerden gelukt is. Die zetten destijds, in 2015 sterk in op eigen regie van ouders en kinderen en PGB's.
Daar wil je idealiter de focus hebben. Tenzij ouders natuurlijk apert en aantoonbaar ongeschikt zijn maar de meeste ouders zijn echt wel willend maar kunnen wat steun en hulp zonder dwang goed gebruiken. Ik had het idee dat dit in Woerden destijds goed doorgedrongen was.
NPO 1 radio Tsjor? Dan ga ik het opzoeken.
Ja, volgens mij op de radio vanmorgen ergens tussen 7.15 en 8.00. Tsjor
NOS Radio 1 Journaal van 28 mei 2021: 1.41.50
Peel en Maas doet het goed want
1. er is weinig administratie
2. er is veel vertrouwen in de professional
Vind Maaike van der Aar van FNV Jeugdzorg.
Ik vind het wat mager.
Mija: 'De maatschappelijke eisen nemen nou eenmaal toe. Kansengelijkheid wordt
alleen maar meer een thema. Dus de vraag om hulp om kinderen met wat
voor achterstandspositie dan ook, gelijke kansen te bieden, is reeel.
Wie trekt de grenzen? Niemand natuurlijk. Het blijft bij loze,
verwijtende praat naar ouders, scholen en hulpverleners. Veel te
makkelijk.'
Hoe werkt dat dan, wie is dan 'de maatschappij' die die eisen formuleert? Het lijkt me wel belangrijk, omdat we op deze manier steeds meer kinderen aan het problematiseren zijn en dat lijkt mij niet gezond voor een samenleving. Als 'we' teveel verwachten moeten 'we' niet alles gaan optuigen om aan die verwachtingen te voldoen, maar de verwachtingen bijstellen naar een realistischer perspectief.
Tsjor
Eén zorg is of het geld wel bij de jeugdzorg terecht komt. Wat is zo lees is dat er alles aan gedaan wordt om de jeugdzorg door te laten gaan (de wettelijke zorgplicht) en dt er in de begroting is geschoven met posten als bibliotheek, muziekschool, sportcomplexen etc. Dus ik hoop juist dat dergelijke voorzieningen nu weer terugkomen.
Inmiddels wordt de roep duidelijker om de gespecialiseerde jeugdzorg, voor kinderen met complexe problemen, de jeugdGGZ, om dat over te hevelen naar landelijk niveau (het lag ooit bij de provincie en toen leek het goed te gaan, alhoewel er altijd kritiek is). De problemen bij die complexe zorg zijn het grootst, omdat het lastig is voor gemeentes om daarop in te kopen. De eenvoudigere problemen, zoals autisme etc. daar loopt de zorg wel voor, dat is wat overzichtelijker.
Ik denk dat het een goed en realistisch plan is om de jeugdGGZ hetzelfde te behandelen als de GGZ voor volwassenen, dus landelijke financiering. Met als risico, dat gemeentes de problematiek sneller gaan verzwaren om het door te sturen, zodat het van hun begroting af is. Maar dat risico moeten we maar nemen. De jeugdGGZ kan ook bijhouden uit welke gemeentes de meeste aanmeldingen komen en daar weer vraagtekens bij zetten: wat gaat hier niet goed?
Tsjor
De jeugdGGZ werd voor de transitie net als de volwassenen GGZ betaald door de zorgverzekering.
VolwassenenGGZ is ook ingewikkelder geworden: 'De financiering van de zorg voor volwassenen loopt via de Zorgverzekeringswet (Zvw), de Wet Langdurige Zorg (WLZ) en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO).'
Het is echt superbelangrijk dat er voor die complexe zorg een helder financieringssysteem komt en dat is niet de aanbestedingen per gemeente. Je moet voor die zorg ervan op aan kunnen dat er plaatsen zijn, dat er een personeelsbestand is dat niet onderhevig is aan tijdelijke contracten, maar ervaring en deskundigheid kan opbouwen.
De ontwikkelingen rond de gesloten jeugdzorg vind ik nog steeds dramatisch. Jongeren die hulp nodig hadden zaten in de jeugdgevangenis, justitieel kader, met alle nadelen en uitwassen van dien. Het moest in een zorgkader komen. Dat werd de gesloten jeugdzorg. Nu valt die zorg onder de gemeente, waardoor er telkens ingekocht moet worden. Gevolg: personeel kan niet vast aangesteld worden, wisselt snel, tijdelijke krachten, uitzendbureau etc. In het justitiële kader is er een vast personeelsbestand. Gevolg: de zorg in de gevangenissen is nu beter dan in de gesloten jeugdzorg.
Dat is toch dramatisch!
Tsjor
Dat is wat Renee Clarijs zegt in zijn promotie: je krijgt geen verandering in jeugdzorg. Elke verandering wordt ingekapseld. Het gaat er om om aan de voorkant voorzieningen te realiseren die ernstige ontsporingen en dat soort voorkomen en tijdig tackelen.
Die voorzieningen aan de voorkant zijn nu ruimschoots georganiseerd, daarin zit niet het knelpunt. Tsjor
misschien is het hier al langs gekomen, dan ten overvloede: neptherapeut in jeugdorg
Het is natuurlijk wat je daaronder verstaat. Rene Clarijs geeft zelf als voorbeeld dat sporten voor alle jongeren in Rusland beter geregeld is.
Dus ja, dan ben ik benieuwd wát er dan ruimschoots is georganiseerd?
Terwijl het gaat om huisvesting, armoede, kansenongelijkheid, uitbuiting, scholing, welzijn. Waar nogal op bezuinigd is de afgelopen tientallen jaren.
O ja, en de KJP. onlangs op de tv. Een half jaar of langer wachten op anorexiazorg maakt de ernstige en dodelijke ziekte nagenoeg ongeneeslijk. We geven liever geld uit aan nog meer papierwerk en Oka's en ander zorgcoordinatievoetvolk dan dat we een degelijke ggz neerzetten die zich professioneel kan ontwikkelen.
