Jeugdzorg 2
Norbert Klein.
Van hem is de aangenomen motie om rechtsmiddelen tegen ouders als OTS en UHP blijvend via de kinderrechter te laten verlopen.
Ook in het partijgprogramma staan zaken die de discussie de goede kant uit kunnen helpen. In mijn optiek dan.
"Centraal in het onderwijs moet de leraar staan. Een gemotiveerde, goed opgeleide, goed betaalde, enthousiaste leraar inspireert en stimuleert leerlingen om het beste uit zichzelf te halen. Leraren vervangen we niet door robots of I-pads. Veilige nieuwe technologie wordt ingezet om leraren kansen te geven leerlingen te laten excelleren, ieder op zijn of haar niveau. Ook kinderen met beperkingen schrijven we niet af door ze “bezigheidstherapie” te geven. We geven deze juist kansen door nieuwe methodes en technieken die speciaal voor hen ontwikkeld zijn, toe te passen."
Er zijn meer verstandige verkiezingspunten over zorg en onderwijs. Praten met en niet over de doelgroep. Meer controle op OTS en UHP en de rechtmatigheid en doelmatigheid daarvan.
Het basisinkomen.
Verder zijn ze voor de legalisering van het verbouwen van wied.
En met 'Fix the basics' willen ze meer respect voor de grondwet en de rechtstaat voor iedereen, ook voor minderheidsgroepen.
En een keuze voor Europa. Ceremonieel Koningschap.
Vrijzinnig en verstandig.
https://www.facebook.com/SOS.Jeugdzorg/posts/938948622878247
En werkt samen met SOS Jeugdzorg.
Wat je ook mag vinden van ABA, er is interesse in nieuwe behandelvormen en niet het pappen en nathouden, maatregelen zonder zorg, van de huidige jeugdzorgellende.
Kind de schuld?
Dat is nou juist een van de problemen. Moet er iemand de schuld krijgen?
Wat ik wil zeggen is dat er mogelijk kansen zijn gemist om dit gezin te helpen.
Door de manier waarop we justitie en jeugdhulpverlening hebben ingericht.
En...
Dat je kansen mist door nu te denken dat het voor de kinderen goed is omdat de ouders opgesloten zijn. Deze jongen had naar mijn idee 2 gezondheidsproblemen waarvan je hoopt dat daar alsnog deskundige hulp bij kan komen.
Aannemen dat dat vanzelf overgaat in het pleeggezin is een fout die niet zeldzaam gemaakt wordt en leid tot veel leed voor kinderen.
Gezondheidsschade en gebrek aan stabiliteit door toenemende overplaatsingen.
Het ging wel vanzelf over in het pleeggezin...
Ik kan het artikel nu even niet vinden maar het broekpoepen stopte dus wel in het pleeggezin. En nadat het kind duidelijk werd gemaakt dat hij toestemming had om s'nachts naar de wc te gaan blijkt hij volledig zindelijk.
dit gezin kreeg een tweede kans
Ondanks wat er met hun oudste gebeurd was (en ook daar is waarheidsvinding gebeurd, is immers een rechtszaak geweest) mochten ze toch voor hun drie andere kinderen blijven zorgen.
Vaas
Een rechtzaak wil niet zeggen dat er waarheidsvinding is geweest. Als er een politiezaak is geweest zijn er in elk geval meer feiten, maar ook in Duitsland heb je rechtzaken bij een Jugendambt.
Niet duidelijk is waarom men zo omgaat met een van de kinderen. Het is ook beslist niet goed te praten, maar ik zou daar niet te makkelijk overheen stappen.
Ouders weg, probleem weg.
Overigens heeft zo'n kind ook een beoordeling nodig van traumas die het opgelopen heeft in het schadelijke contact met de eigen ouders. En mogelijk traumatherapie.
Er is in het verhaal ook sprake van een opa en oma. Jongetje op de camping zou weglopen omdat hij terugwilde naar opa en oma.
Hopelijk kan het contact daarmee hersteld worden.
Politiezaak
De eerste mishandeling was ook een politiezaak. Vader had zijn straf al uitgezeten, moeder moest nog. Ze zijn naar Nederland gegaan om die straf van de moeder te ontlopen.
AnneJ gaat ervan uit dat de (mis)handelingen van de ouders een reactie zijn op gezondheidsproblemen van het kind. Maar ik zie nergens dat het kind gezondheidsproblemen had, behalve dan de gevolgen van opsluiting, geweld en weinig eten. Nu gaat het ook prima met het jochie, in het pleeggezin...
Schuld
Ja, ik vind zeker dat hier iemand de schuld van moet krijgen. Kindermishandeling moet bestraft worden. Als je als kind niet eens veilig bent bij je eigen ouders... En hier kan het onomstotelijk bewezen worden. De politie heeft alles kunnen bekijken, het jongetje en zijn zusjes hebben verteld wat er gebeurde, er zijn appgesprekken van de ouders. Hoe duidelijk wil je het hebben?
De verkeerde gemeld, of juist de goede
https://svensnijer-essays.blogspot.com/2018/08/vals-kreng-met-een-hondje.html?m=1
Je moet wel weten wie je aanmeld bij de politie en VT. Sven Sneijer met zijn dochter die een avondwandeling in de stad maakt wordt gemeld door een paar andere wandelaars met hond. En natuurlijk schrijft hij daar dan over.
Op geeigende wijze.
"Toen de agenten weer wegreden begon ik me af te vragen wat deze vrouw ertoe gebracht had mij aan te zien voor een halve gare of pedofiel. Had ze misschien kort hiervoor een cursus over de Meldcode gevolgd? Werkte ze bij jeugdzorg of in het onderwijs, het sociaal wijkteam of het consultatiebureau? Was ze gewoon gek, met waanideeën? Moest ze wraak nemen op mensen die wel kinderen kunnen krijgen? Hoe heeft zij in een paar seconden kunnen bepalen dat twee willekeurige personen die langs de gracht lopen een sinistere relatie hebben met elkaar? Hoe kan een rustige avondwandeling aanleiding zijn tot zo’n groot alarm? Ik heb het haar niet kunnen vragen, al heb ik ‘s avonds nog een paar maal op de fiets rondjes gereden bij de steiger en achter het huizenblok. Bij alle tuinen en ramen heb ik naar binnen gekeken, om te zien waar die DDR-verklikkers zich schuil hielden. Waar ik het meest kwaad over was -en dat wordt gestimuleerd door de overheid en semi-overheidsorganisaties- is dat geen van beiden bij de steiger de moeite heeft genomen om mij aan te spreken om uit te vinden wie ik was. Ze gingen er maar voor het gemak vanuit dat het ‘niet pluis’ was."
Eens met tsjor
Tsjor verwoordt het beter dan ik.
Kan Alkes
Tsjor en ik zijn het uiteraard niet eens.
Zie mijn reactie #746
Je kunt geen zwaarwegende maatregelen tegen ouders en kinderen nemen op grond van signalen die niet eenduidig zijn.
Signaal: niet bij elkaar passen
"De zinsnede dat mijn dochter en ik volgens de melder “niet bij elkaar zouden passen”, zoals de agent gisteravond al aangaf en wat hij vandaag telefonisch bevestigde, krijgt betekenis in het licht van de extra informatie die we hebben gekregen over de melding. Er staat: “getinte man met klein blond meisje” en daarbij zou ik “vreemd gedrag” hebben vertoond. De politie Amsterdam heeft volgens ons heel wat uit te leggen, want dit is etnisch profileren. Een ‘getinte man’ (ook ik heb wat zon op mijn huid gekregen deze zomer) mag in Bos en Lommer kennelijk niet met een blond meisje over straat lopen. NB: De melders hadden zelf blond haar en een blanke huidskleur."
Je kunt een deel van de Nederlandse burgers zo melden. Zelf ben ik extreem blank en mijn kinderen zijn wat getint vanwege hun vader.
Je moet de absurditeit van zulke 'signalen' wel willen zien. Er zijn mensen die alles wat beweegt een valide 'signaal' vinden. Dat leidt tot een overvloed aan meldingen en overlast voor gezinnen.
Niet bij elkaar passen
Wat heeft dit met Veilig Thuis te maken? De politie is gebeld, heeft ter plekke onderzoek gedaan, en heeft de zaak afgedaan. De politie heeft niets gemeld bij Veilig Thuis want de politie heeft zelf geconcludeerd dat er niets aan de hand was.
Bij die zaak met de kinderen in de hete auto vond ik dat nu juist de grote vraag waar het nieuwsbericht geen antwoord op gaf: Heeft de politie Veilig Thuis ingeschakeld omdat ze dat altijd doen, of hebben ze Veilig Thuis ingeschakeld omdat de specifieke reactie van de ouders hun geen vertrouwen gaf in de toekomstige veiligheid van de kinderen?
Maar hier? Niets mis met het systeem. Prima politiewerk, snel opgelost. De link met jeugdzorg en meldcodes zit echt alleen in het hoofd van die ouder. Er was geen onderzoek naar de opvoedkwaliteiten van papa, geen "fishing expedition" naar problemen, er is één hard feit onderzocht "is dit de vader of niet" en daarmee was de kous af.
Wel duidelijk Syboor
Als een melding volgens de politie terecht is, inderdaad kinderen in een heter wordende auto, dan is een melding aan VT verplicht.
In dit verhaal geeft de politie aan verder niets te ondernemen. De melding blijkt niet terecht.
Maar het ontgaat je hoe bedreigend dit is. Hoeveel meldingen hier uit kunnen volgen die al dan niet snel op te helderen zijn. En bij twijfel uiteraard.....
En dan deze.
"Een uur na thuiskomst heb ik het voorval met Sarah en haar broer Stefan besproken. Sarah vertelde dat de man aan haar had gevraagd of ik haar vader was. Sarah had duidelijk bevestigend geantwoord, waarop de man had gezegd “Nee, dat is je vader helemaal niet.” Mogelijk heeft Sarah vanwege haar autisme zijn suggestieve bewering niet tegengesproken en voelde het tweetal zich gesterkt in hun boze vermoeden. Er werd snel een plan bedacht om ‘de man’ en het kind van elkaar te scheiden door een onschuldig wandelingetje met het hondje naar de snackbar. Stel dat ik zo naïef was geweest om haar te laten gaan…Wie zou dan als eerste bij de snackbar zijn aangekomen, de politie of Veilig Thuis? En hoe snel zouden ze haar naar een geheime locatie hebben gebracht en hoeveel ellende zou jeugdzorg daarmee over zichzelf hebben afgeroepen?! Dark horse zou geëxplodeerd zijn. Ik realiseer me heel goed dat mijn kinderen geen gevaar lopen vanwege mijn blog en het feit dat ze ons goed kennen bij JBRA (Jeugdbescherming Amsterdam), maar er zijn duizenden ouders in Nederland die niets anders hebben om zich te verdedigen dan hun ‘mening’ die achteraan het Raadsrapport wordt vastgeniet als het naar de rechter gaat. "
Was het maar zo simpel maar dat is het niet. En de gevolgen zijn ernstig. Omdat je geen positie hebt als ouder.
Duits gezin
@Drietje: "AnneJ gaat ervan uit dat de (mis)handelingen van de ouders een reactie zijn op gezondheidsproblemen van het kind. Maar ik zie nergens dat het kind gezondheidsproblemen had, behalve dan de gevolgen van opsluiting, geweld en weinig eten. Nu gaat het ook prima met het jochie, in het pleeggezin..."
Juist. We kunnen niet alles weten wat de politie weet over deze zaak maar ik zie zoveel rode vlaggen, ik zou m'n handen echt niet voor deze ouders in het vuur steken.
Dat er slechts één kind lichamelijk/medisch mishandeld wordt en de rest niet vind ik ook niet de ouders vrijpleiten. Een scapegoat / golden child dynamiek komt zo ontzettend vaak voor bij een ouder met een persoonlijkheidsstoornis.
Het pleidooi voor waarheidsvinding wordt niet geholpen door mensen die geen enkele melding terecht vinden en geen enkele uithuisplaatsing in het belang van het kind. Dat kan niemand serieus nemen.
Geen enkele melding?
Een melding behoort substantieel te zijn. En bovendien kun je eerst zelf polshoogte gaan nemen voor je de cavalarie binnenhaalt.
Waarschijnlijk kun je dan beter terecht bij de politie want die nemen een melding ook feitelijk serieus. Heb je meer kans dat er naar waarheid onderzocht wordt.
Vervolg signaal 'niet bij elkaar passen'
http://svensnijer-essays.blogspot.com/2018/08/aangifte-doen-het-gaat-niet-vanzelf.html
"Wordt vervolgd…
NB. Wij krijgen binnen twee tot drie weken de melding binnen en zullen ons dan vervoegen bij het derde politiebureau(!) aan de Elandsgracht voor de aangifte van zowel ‘poging tot onttrekken aan het ouderlijk gezag’ als vanwege etnisch profileren door de politie Amsterdam en een racistisch motief bij de melder en er komt nog een klachtenprocedure over hoe er met onze aangifte is omgesprongen.
Sven Snijer"
AnneJ
Ik heb even geprobeerd discusdie te voeren in deze rubriek oa nav bericht dat jij plaatste (over duuts jongetje). Ik zie dat discussie niet mogelijk is, dit is jouw solo rubriek om aan te tonen dat jeugdzorg fout is. En om aan te tonen dat kinderen altijd beter af zijn bij hun ouders dan elders. Iedere discussie leidt tot stroom berichten - waar ik ook vask niet andere kant verhaal van ken- en tot jouw persoonlijke ervaring die maat is voor elke discussie in deze.
Ik haak af. Succes verder met je queeste
Altijd beter af?
" En om aan te tonen dat kinderen altijd beter af zijn bij hun ouders dan elders."
Waarom zo'n absolute conclusie? Dat denk ik helemaal niet! Ik ben bovendien tegen kindermishandeling!
Ik ben tegen de klikcultuur die tot ellendige situaties leidt. Het systeem om hulp te juridiceren als je het niet eens bent met school of hulpverlening. Of uberhaupt, op voorhand je zelfbeschikkingsrecht, privacy en burgerrechten in te leveren als je je daar niet eigenstandig tegen verzet.
En dat neemt nog steeds toe. Zonder dat je weet of kinderen en ouders echt geholpen zijn en of de kindermishandeling wel afgelopen is.
Kengetallen 2012 2013 2014 2015 2016 2017
Aantal jongeren met jeugdhulp : 1 348.880 377.315 405.180
Aantal jongeren jeugdhulp zonder verblijf: 2 332.645 357.130 371.850
Aantal jongeren jeugdhulp met verblijf: 3 40.505 43.275 46.260
En bij de overheid laat de kwaliteit ook te wensen over. Zeker na de transitie.
Maar
Ga vooral zo door. Er is geen kruid tegen gewassen. Dus een waarschuwing is op zijn plaats.
Nutteloze inspraak
"Het kabinet heeft ouders gevraagd om mee te denken over problemen in de jeugdzorg, maar alle adviezen die zij hebben gegeven worden genegeerd. Een jaar lang overlegden vijf oudercomités met onder meer advocaten, kinderrechters en wetenschappers om oplossingen te bedenken voor de problemen in de jeugdzorg, maar die worden door minister Sander Dekker van Rechtsbescherming in de wind geslagen omdat er volgens hem al genoeg wetten zijn die ouders én kinderen in de jeugdbescherming ondersteunen. Dat meldt de Telegraaf.
Waar het volgens ouders vaak wringt is het niet-feitelijk handelen van de jeugdzorgwerker. Deze nemen volgens rechtsonderzoeker Jolande Uit Beijerse vaak een beslissing op basis van een onderbuikgevoel. Zoals de ouders het omschrijven in het rapport: “Feiten en meningen, zorgen en interpretaties worden in rapportages door elkaar gebruikt en niet voldoende onderbouwd.”
Dat Nederland genoeg wetten heeft voor ouders en kinderen in de jeugdbescherming is volgens oudercomité-woordvoerder Desiree van Doremalen onzin. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft Nederland al eens gewaarschuwd en de Nederlandse staat had recentelijk een klacht tegen zich lopen over schadelijke fouten in een rapport. "
Wat verwacht Dekker dan dat men tegen hem zegt? We zullen voortaan begrijpen dat de ideale wereld niet bestaat en het aan de overheid overlaten wat er met onze kinderen gebeurt?
Teken de petitie
https://petities.nl/petitions/waarheidsvinding-en-rechtsvinding-in-de-jeugdbescherming?locale=nl
De vernieuwde meldcode - met toetsingskader per beroepsgroep
Elke beroepsgroep heeft veldnormen ontwikkeld in welk geval VT altijd gemeld moet worden.
Je ziet dat het toetsingskader van de artsen nog het duidelijkst is omlijnd. Vreemd is wel dat men samen met VT geacht wordt niet alleen te melden maar dan ook de hulp samen met Veilig Thuis te bepalen.
Waar artsen dat ook meestal gewoon gewend zijn om zelf te doen.
"Daarnaast beschrijft het afwegingskader hoe de arts – na een melding – samen met
Veilig Thuis kan vaststellen of de arts effectieve hulp kan bieden en/of organiseren.
Met de melding wordt het organiseren van de hulpverlening in afstemming met Veilig
Thuis opgepakt, gemonitord en indien noodzakelijk aan Veilig Thuis overgedragen. "
Die van verpleegkundigen en vroedvrouwen laat al weer veel meer aan de verbeelding van de individuele hulpverlener over.
Zelfs MBP/PCF is 'meegetoetskaderd'.
"• Als een ouder/verzorger (medische) klachten/aandoeningen bij een kind
verzint/aandikt, (medische) onderzoeksgegevens betreffende bij het kind
bestaande klachten en afwijkingen vervalst of in het kader van een onderzoek
selectief verstrek of (medische) klachten en afwijkingen bij het kind daadwerkelijk
veroorzaakt"
Vergeet je iets aan te geven bij de intake heb je al een probleem.
Gaat in per 1 januari 2019.
Kortom, weer een hoop meer gedoe rondom gezamenlijke besluitvorming met de hulpverlening te verwachten.
Niet samen met de ouders, maar Veilig Thuis wordt de gezamenlijke besluitenpartner. Ouders worden verder buitenspel gezet.
8 Jarige laat hondje uit: bel de politie en VT
https://www.huffingtonpost.com/entry/police-called-girl-walking-dog_us_5b804e1ee4b0cd327dfc87a3
"An Illinois mother says that trying to teach her daughter a little independence and responsibility ended in investigations from police and child services."
"Neighbor Calls Police, Child Services About 8-Year-Old Girl Walking Dog
“I don’t think it should have made it past the hotline,” the mother said."
"While investigations into Widen’s family were ultimately resolved without issue, people calling authorities on parents and children in the U.S. the past has led to disproportionately severe consequences for families. And experts have said law enforcement is often much harsher on families of color and lower-income parents."
Goed afgelopen deze keer, alleen maar een hartverzakking en advocatenkosten, maar het kan ook anders:
"Last year, The New York Times profiled Maisha Joefield, a Brooklyn woman whose 5-year-old daughter was temporarily placed in foster care after Joefield put the child to bed, got into the bath, and her daughter got up and wandered outside. Joefield’s name was also placed on a state child abuser registry for years."
Wij willen dit hier ook. Geen kruid tegen gewassen.
het kan nog erger, in Nederland:
Professor Jan CM Willems uit Maastricht:
SMECC: de toekomst van effectieve preventie kindermishandeling?
SMECC staat voor School, Minimumstandaard, Educatie, kind(Child-)vriendelijk beleid en zorg-Continuüm. SMECC is voor te stellen als de platte tekening van een huis. De wettelijke bodem is de familierechtelijke Minimumstandaard voor competent ouderschap – verre toekomstmuziek maar niettemin een mensenrechtelijk noodzakelijk fundament.
In 2012 introduceerde ik het SMECC-model als raamwerk voor effectieve preventie van kindermishandeling (European Yearbook of Disability Law Vol. 3, 2012:59-100, online versie: It takes a SMECC to raise a child). In dat model komen enkele recente ontwikkelingen samen en worden deze geprojecteerd op de toekomst zodat effectieve preventie in zicht komt – al is het nog maar als stip op de horizon. Wat houdt het SMECC-model in? Om welke ontwikkelingen gaat het? En wat moet er nog gebeuren?
SMECC
SMECC staat voor School, Minimumstandaard, Educatie, kind(Child-)vriendelijk beleid en zorg-Continuüm. SMECC is voor te stellen als de platte tekening van een huis. De wettelijke bodem is de familierechtelijke Minimumstandaard voor competent ouderschap – verre toekomstmuziek maar niettemin een mensenrechtelijk noodzakelijk fundament. De zijwanden zijn het sociaal-emotionele Schoolcurriculum en de ouderschapsEducatie. De twee C’s zijn de linker- en rechterdaklijnen die staan voor empowerment van ouders door kind- en gezinsvriendelijk beleid en ondersteuning vanuit een professioneel Continuüm van zorg van zwangerschap tot jongvolwassenheid. Ik kom op deze vijf huislijnen terug, maar eerst iets over drie recente ontwikkelingen, één vanuit de VS, één vanuit Europa en één vanuit Nederland. Aan alle drie zal ik SMECC-huislijnen toekennen.
Traumabewust werken
Vanuit de VS is er de krachtige ontwikkeling richting traumabewust professioneel werken. Eerder dit jaar hebben zowel het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden als de Senaat hier unaniem resoluties over aangenomen. Het gaat hier om een cultuurverandering op basis van de ACEs-wetenschap, de wetenschap van toxische stress en de gevolgen daarvan op de hersenontwikkeling van het jonge kind. ACEs (uit te spreken als Jezus zonder J) is de afkorting van Adverse Childhood Experiences. ACEs is het nieuwe internationale verzamelbegrip voor kindermishandeling en andere trauma’s – ofwel beschadigde hersenontwikkeling – die kinderen, vanaf de zwangerschap, oplopen in disfunctionele gezinnen. Zoals gezinnen met ‘huiselijk’ geweld of waarin ouders of andere gezinsleden kampen met ernstige sociale of psychische problemen. De ACEs-wetenschap gaat over de omvang daarvan (een veelvoud van tot nu toe gehanteerde kindermishandelingscijfers), de gevolgen voor de geestelijke én de lichamelijke volksgezondheid (vele malen ingrijpender dan tot nu toe erkend) en over herstelmogelijkheden. In het verlengde daarvan is er ook groeiende aandacht voor de ontwrichtende maatschappelijke en economische gevolgen. En voor de positieve keerzijde: de sociale verbinding en economische innovatie die investeringen in vroege kindontwikkeling – dus in voorbereid en ondersteund ouderschap – met zich mee kunnen brengen. Voor meer informatie zie ACEsTooHigh.com. En voor de ACEs-beweging zie ACEsConnection.com. Deze beweging draagt bij aan traumasensitief werken, en geeft daarmee een krachtige impuls zowel aan voorlichting aan opvoeders als aan een professioneel zorgcontinuüm rond gezinnen vanaf zwangerschap tot jongvolwassenheid (de E en de tweede C van SMECC).
Positief opvoeden
Vanuit de Raad van Europa (een groter verband dan de EU, met 47 Europese lidstaten) is er de beginnende ontwikkeling richting positief opvoeden op basis van internationale kinderrechten en nationaal in te voeren familierechtelijke verboden op het slaan en vernederen van kinderen (nu in 32 van de 47 lidstaten van de Raad van Europa, in Nederland sinds 2007). Zo’n familierechtelijk verbod is te zien als een proto-M van SMECC, maar nog ver verwijderd van een echte M: de Minimumstandaard, ofwel de familierechtelijke regeling van de uitoefening van ouderlijk gezag nadat aan minimale criteria voor voorbereid ouderschap is voldaan. Ouderlijk gezag is dan geen automatisme meer bij de geboorte van een kind, maar iets dat voorbereiding en (waar nodig extra) ondersteuning vereist. Een familierechtelijk verbod op slaan is geen symboolwetgeving: de keerzijde is de plicht van overheden te investeren in de E van Educatie over positief opvoeden: opvoeden op basis van liefde èn leiding zonder fysiek en psychisch geweld. Met inbegrip van de professionele steun die daarbij nodig kan zijn: de tweede C van SMECC. Met inbegrip óók van het ruime ouderschapsverlof en verdere voorzieningen voor gezinnen die Educatie en ondersteuning vanuit het zorg-Continuüm moeten faciliteren: de eerste C van SMECC, de C van childfriendly beleid.
Participatie vanuit school
De derde ontwikkeling vindt in Nederland plaats in de vorm van de methoden en instrumenten van KinderrechtenNU. Zoals de Kinderrechtenchecklijst en de Kinderraad, die steeds meer ingang vinden en waardoor steeds meer aandacht ontstaat voor kinderrechteneducatie en participatie op en vanuit school. Dit is een eerste aanzet tot meer sociaal-emotioneel leren en de schoolse voorbereiding op democratisch burgerschap en kinderrechtelijk ouderschap. Ofwel een belangrijke stap in de richting van de S van SMECC, de S van sociaal-emotioneel leren op School.
En wat nu?
Uitgaande van het SMECC-ideaal zien we hoopvolle ontwikkelingen voor de zijwanden en het dak van het SMECC-huis: eerste aanzetten voor Sociaal-emotioneel leren; de proto-M van de wettelijke Minimumeis van opvoeden zonder slaan en vernederen; aanbevelingen vanuit de Raad van Europa (maar helaas nog niet veel meer dan dat) richting SMECC’s E en beide C’s van Educatie over positief opvoeden, Child-vriendelijk beleid en ondersteuning vanuit een zorg-Continuüm. Vanuit de VS is er de belangrijke impuls vanuit de ACEs-beweging professionals en instellingen meer traumasensitief te maken en traumabewust werken tot professionele standaard te verheffen. Nog niet in beeld – buiten ivoren wetenschappelijke torens – is de verdere familierechtelijke ontwikkeling richting regulering van de uitoefening van ouderlijk gezag. Hoewel het verbod op slaan en vernederen in de opvoeding steeds meer ingang vindt, leidt dat nog nergens tot voldoende informatie over en steun bij opvoeden zonder fysiek en psychisch geweld. Laat staan dat er al kinderrechtenactivisten en -organisaties zijn opgestaan om de uitoefening van ouderlijk gezag te koppelen aan Minimumvoorwaarden van voorbereiding en (acceptatie van) ondersteuning. Ondersteuning – en interventie – niet pas nadat kinderen trauma’s/hersenbeschadiging hebben opgelopen, maar al tijdens de zwangerschap of liever nog: vanaf de kinderwens. Hoewel de contouren van het SMECC-huis langzaam maar zeker zichtbaar worden, blijft het vooralsnog een bodemloos ideaal. De bodemlijn van de M ontbreekt immers, ook al is er de stippellijn van de proto-M: het verbod op slaan en vernederen. We weten wel wat ons te doen staat, maar wat ons allemaal nog te wachten staat aan vermijdbaar leed en schade? Gelukkig zijn er twee belangrijke concepten die als breekijzer kunnen werken: kinderrechten en traumabewust werken. En wat mij betreft hopelijk ook als zoeklicht voor die stip op de horizon: het SMECC-preventiehuis.
Meneer Willems heeft meer geschreven
Hier een hoofdstuk met de naam It takes a SMECC to raise a child : meeting basic developmental needs of newborn persons principles and promises in the Convention on the Rights of the Child and the Convention on the Rights of Persons with disabilities
https://pub.maastrichtuniversity.nl/2bde406f-987e-456e-9463-94453a464143
Hier de pdf:
http://digitalarchive.maastrichtuniversity.nl/fedora/get/guid:2bde406f-987e-456e-9463-94453a464143/ASSET1
Hier wat meer projecten van hem; een pagina met links.
De ouders
En natuurlijk komen trauma's bij kinderen door de ouders. Niet door school en hulpverlening of door maatschappelijke en sociologische processen. Het melden staat weer centraal en niet de nodige ondersteuning.
Geen kruid tegen gewassen.
Maar wel weer een verdienmodel voor happige 'professionals'. En die zijn niet van de liefde.
In het kort
Hij pleit ervoor om van mensen een profiel te maken waaruit blijkt hoeveel ACE's ze hebben doorgemaakt (een ACE Adverse Childhood Experiences). Hij haalt een Amerikaans (tuurlijk) onderzoek aan .
https://en.wikipedia.org/wiki/Adverse_Childhood_Experiences_Study
Hier kritiek op dat onderzoek:
https://jamanetwork.com/journals/jamapediatrics/fullarticle/1393429
Bij een eerste blik
Liljkt het erop alsof, alweer, alle blame altijd bij de ouders wordt gelegd. Hij heeft het specifiek hierover:
'ACEs is het nieuwe internationale verzamelbegrip voor kindermishandeling en andere trauma’s – ofwel beschadigde hersenontwikkeling – die kinderen, vanaf de zwangerschap, oplopen in disfunctionele gezinnen.'
Die ACEs zorgen volgens hem voor hersenbeschadigingen die kinderen op latere leeftijd enorm veel vatbaarder maken voor allerlei negatieve effecten, van crimineel worden tot kanker krijgen.
Zie hier een filmpje van hem met uitleg over de ACEs.
Over traumasensitief werken:
Inmiddels lijkt het een verdienmodel te worden: traumasensitief werken, traumasensitieve scholen, therapie enz. enz.
Maar los daarvan: als je hem goed leest lijkt het erop alsof mensen alleen kinderen mogen krijgen als ze zelf geen ACE's of niet teveel ACEs hebben meegemaakt, en anders pas na verplichte therapie (wat jaren kan duren).
Ook kan het zijn dat je niet automatisch je kindje mag opvoeden nadat je het hebt gekregen, dat ouderlijk gezag niet automatisch wordt toegekend, enz. enz...
Kritiek op de onderzoek naar ACEs is vooral dat, alweer, correlatie niets zegt over causaliteit, maar vooral ook dat er veel andere ervaringen niet worden meegenomen. Ook hier wordt uitsluitend gefocust op de ouders.
Er wordt gesteld: als een kind afwijkend gedrag vertoont, komt dat omdat bv. de ouders niet traumasensitief werken, omdat ze bv zelf niet in staat zijn om goed op te voeden vanwege hun verleden. Of omdat ze het kind zelf traumatiseren. Want immers; ACES komen voor in disfunctionele gezinnen...
Nou zijn we net een beetje van de PCF af, krijgen we dit weer. Nog veel enger...
AnneJ
Er staat mij bij dat er een prof in Maastricht zat die zich erg had ingegraven in het fenomeen kindermishandeling (kan het zijn dat hij ook een partner had met een nare jeugd?) Er staat me bij dat hier op OO wel eens over is gesproken maar ik kan het zo snel niet vinden.
Wat hij dat? Of is dat weer een andere medewerker...?
Maastricht? Leiden!
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rien_van_IJzendoorn
De hoogleraar, van het onderzoek van de steeds weer genoemde cijfers. Rien van Ijzendoorn, specialist op het gebied van kindermishandeling en hechtingsstoornissen.
Gedreven onderzoeker die in later jaren beticht werd een ware terreur uit te oefenen op medewerkers, samen met een paar van zijn (vrouwelijk) collega's.
Maar nu je het zegt, er staat me ook iets bij. Als ik er op kom zal ik het melden.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Andries_van_Dantzig
De psychiater met een kampverleden die ook meegeholpen heeft om 'kindermishandeling' op de kaart te zetten.
