Jeugdzorg 2
Norbert Klein.
Van hem is de aangenomen motie om rechtsmiddelen tegen ouders als OTS en UHP blijvend via de kinderrechter te laten verlopen.
Ook in het partijgprogramma staan zaken die de discussie de goede kant uit kunnen helpen. In mijn optiek dan.
"Centraal in het onderwijs moet de leraar staan. Een gemotiveerde, goed opgeleide, goed betaalde, enthousiaste leraar inspireert en stimuleert leerlingen om het beste uit zichzelf te halen. Leraren vervangen we niet door robots of I-pads. Veilige nieuwe technologie wordt ingezet om leraren kansen te geven leerlingen te laten excelleren, ieder op zijn of haar niveau. Ook kinderen met beperkingen schrijven we niet af door ze “bezigheidstherapie” te geven. We geven deze juist kansen door nieuwe methodes en technieken die speciaal voor hen ontwikkeld zijn, toe te passen."
Er zijn meer verstandige verkiezingspunten over zorg en onderwijs. Praten met en niet over de doelgroep. Meer controle op OTS en UHP en de rechtmatigheid en doelmatigheid daarvan.
Het basisinkomen.
Verder zijn ze voor de legalisering van het verbouwen van wied.
En met 'Fix the basics' willen ze meer respect voor de grondwet en de rechtstaat voor iedereen, ook voor minderheidsgroepen.
En een keuze voor Europa. Ceremonieel Koningschap.
Vrijzinnig en verstandig.
https://www.facebook.com/SOS.Jeugdzorg/posts/938948622878247
En werkt samen met SOS Jeugdzorg.
Wat je ook mag vinden van ABA, er is interesse in nieuwe behandelvormen en niet het pappen en nathouden, maatregelen zonder zorg, van de huidige jeugdzorgellende.
Ja duidelijk Drietje
Heerlijk om zo'n duidelijk beeld te hebben van goed of fout.
Het ligt aan de ouders.
https://www.omroepgelderland.nl/nieuws/2320839/Verwaarloosd-jongetje-was-onhandelbaar
"Opgesloten in kist
Het OM verdenkt de ouders ervan dat ze het jongetje te weinig eten en drinken hebben gegeven. Ze zouden hem ook hebben geslagen, vastgebonden en in een kist hebben opgesloten. Volgens Hendry de Boer, de advocaat van de vader, is de zaak enigszins overtrokken in de media. 'Het is maar een paar keer voorgekomen dat ze het jongetje in die kist hebben opgesloten. Dat deden ze slechts af en toe, en dan alleen 's nachts, omdat het jochie onhandelbaar was. Hij had diarree en bevuilde zichzelf en zijn omgeving. Anders deden ze dat niet.'"
"Geen stoornis
Advocaten van de ouders hebben tijdens eerder niet-inhoudelijke zittingen gevraagd of de twee hun proces in vrijheid mochten afwachten. Dit verzoek werd afgewezen uit angst voor herhaling. Ook waren de rechters bang dat ze de benen zouden nemen. Bovendien moesten ze nog worden onderzocht in het Pieter Baan Centrum. Volgens De Boer is bij zijn cliënt geen stoornis geconstateerd.""
Pleeggezin
Overigens is het gezag van de ouders op last van de kinderbescherming afgenomen.
Dus hoe het echt met de kinderen gaat zullen we niet horen. En uiteraard meldt men dat het de kinderen goed gaan want ze zijn nu veilig in een pleeggezin.
Wat daarachter gebeurt hoor je niets meer van in het kader van de privacy.
Advocaat
Je citeert de advocaat, dat vind ik nou weer totaal niet geloofwaardig. In de rechtszaak was een filmpje van het jongetje te zien en van zijn zusjes en de kist. Bovendien zijn er tientallen appjes over gestuurd door de ouders (naar elkaar). Ook dat ze het jongetje wilden verdrinken in de kist.
Tja ik kan hier geen wit in zien. Pikzwart vind ik het.
Het commentaar
Persoonlijk heb ik weinig met teksten.
Ik vermoed een vorm van afreageren. Het is geen schuldig feit.
Ik kan me wel heel goed voorstellen dat extreem gedrag van kinderen extreem gedrag bij ouders op kan roepen. Vooral als die uitgeput en wanhopig worden zoals de vader aangeeft.
Uit eigen ervaring. Na een huilbaby en een paar kinderen met enorme flipbuien vanwege hun autisme. Kan ik me daar iets bij voorstellen.
Ik heb eens met een kind bij het AMC gestaan, wachtend op een bus, die zo hevig en langdurig uit haar plaat ging dat er aceton uit haar longen kwam. En ik dacht toen: vreemd eigenlijk, een absoluut noodgeval en er is hier niemand die ons daarbij kan helpen. Wist ik het maar.
In zo''n bui heb ik dat kind wel eens onder een koude douche gezet. Vind ik ook kindermishandeling. Daarom heb ik hulp gezocht.
Helaas liep dat uiteindelijk niet goed af.
Wie weet wat deze ouders al voor machteloosmakende ervaringen hebben opgedaan. Of kunnen in het oerwoud van de hulpverlening de juiste deur niet vinden.
En Duitsland heeft ook een actief jagend Jugendambt.
Kist
Maar met alle machteloosheid die je voelde heb je nooit je kind in een kist gestopt met vastgebonden handen en voeten. En besproken dat hij maar geloosd moet worden.
Ik geloof gewoon niet dat er iemand is die zich dat kan indenken.
Inderdaad Drietje
Maar ik had een goed netwerk en ook goede hulp, zeker aanvankelijk. En heb me, op advies, bijgeschoold.
En ik kwam zelf ook uit de hulpverlening en had al bijna 20 jaar op kinderen gepast.
Uiteraard kan men zich dat niet indenken. Ik inmiddels wel.
wat AnneJ bedoelt
Wat AnneJ bedoelt is volgens mij dat er twee kanten aan deze zaak zijn:
Ten eerste is het volstrekt duidelijk dat die ouders het kind verschrikkelijk mishandeld hebben. Dat erkent AnneJ. Op dat punt zijn jullie het dus eens.
Maar, ten tweede, oppert AnneJ dat je met die constatering, en de gevolgen daarvan (kind in pleeggezin, ouders straf) misschien nog niet alle problemen hebt opgelost. Juist omdat die ouders wel normaal/goed omgingen met de twee andere kinderen, rijst de vraag: waarom mishandelden ze deze jongen? Het kan dat deze jongen gedrag vertoonde waar de ouders niet mee konden omgaan en waardoor ze wanhopig en agressief werden. Dat praat de acties van de ouders niet goed, maar is wel een aansporing om ook te kijken naar wat deze jongen nodig heeft en of hij misschien extra hulp nodig heeft. AnneJ ziet twee aanknopingspunten:
- diarree
- 's nachts weglopen, wat veroorzaakt zou kunnen worden door een stoornis.
Als die jongen veel last van diarree heeft, wat daarvan ook de oorzaak is, dan lijkt het me duidelijk dat daar aandacht voor moet zijn, medisch onderzoek, behandeling, in de gaten houden hoe het er mee gaat, etc.
Idem voor die eventuele stoornis die met het 's nachts weglopen zou kunnen samenhangen.
Het kan natuurlijk dat zowel de diarree als het 's nachts weglopen veroorzaakt werden door de mishandeling van de ouders.
Maar het kan ook dat de ouders zijn gaan mishandelen omdat ze niet konden omgaan met de diarree en het 's nachts weglopen. Dat pleit de ouders helemaal niet vrij, maar spoort wel aan om te kijken of de jongen hulp, onderzoek en behandeling nodig heeft voor deze twee zaken.
AnneJ stelt dat als je alleen naar de mishandeling kijkt en alleen daar wat aan doet, dat er kans is dat de jongen onderbehandeld wordt omdat een eventuele ziekte en/of stoornis miskend en niet behandeld wordt.
Ik denk dat AnneJ daarmee groot gelijk heeft.
Vaak kunnen er meerdere factoren in het spel zijn. Een eenzijdige focus op één enkele factor zou de andere factoren te kort kunnen doen.
Dit doet dus helemaal niets af aan het onder ogen zien van de gruwelijkheid van de mishandeling.
Het is een pleidooi voor goede zorg voor die jongen.
Duidelijk Mina
Het gaat natuurlijk nog verder. Door op voorhand mishandeling en niet deskundige behandeling als norm te nemen zijn hier mogelijk kansen gemist in dit gezin.
Dat is een aanname op grond van ervaring.
Het antwoord zou kunnen zijn: vroegsignalering, als dit tenminste ook niet zo ten hemelschreiend over 'kindermishandeling' gaat en niet over deskundig onderzoek en behandeling.
En dan krijg je dat ouders zich gaan onttrekken aan broodnodige hulpverlening met een gevolg als deze zaak.
Maar dat is een aanname.
Natuurlijk is dit mishandeling
Maar het wordt niet (nooit) afgezet tegen (nood) grepen die in instellingen plaatsvinden.
In instellingen worden moeilijke mensen, dus ook kinderen, ook vastgebonden, opgesloten, vastgepakt.
En soms is de wanhoop in een instelling ook leidend voor gedrag/aanpak
Soms is er (op dat moment) geen betere optie voorhanden.
Zelf geen ervaring met kinderen in instellingen maar wel met volwassenen.
En ook ondanks alle protocollen ed ervaren vaker mensen opsluiten ed als traumatiserend.
Maar soms is er geen beter alternatief beschikbaar.
Uiteraard moet er blijvend gekeken worden naar betere alternatieven.
Maar als bepaald gedrag in instellingen voorkomt wordt daar nooit zo heftig op geoordeeld.
AnneJ
"Heerlijk om zo'n duidelijk beeld te hebben van goed of fout.
Het ligt aan de ouders"
Dat is inderdaad erg zwart-wit.
Alleen jouw beeld " het ligt aan jeugdzorg. Altijd" is even zwart-wit.
Deze hele rubriek wordt gevuld met een lawine van berichten van jou - en mirreke- over hoe slecht Jeugdzorg is. Discussie is onmogelijk. Om nu een ander te verwijten dat die een te zwart-wit beeld heeft, lijkt mij een typisch gevalletje van pot die de ketel verwijt.
Ik heb het al vaker opgemerkt, maar ik begrijp nut van deze rubriek niet. In ieder geval niet op een forum dat voor uitwisselen van meningen bedoeld is.
Het nut Alkes
Jeugdzorg is niet slecht. Er is gelukkig ambulante begeleiding op scholen, zorg voor tienermoeders, voor zwerfjongeren, enzovoort. Zorg prima.
Jeugdbescherming echter, met de meldplicht, voorkomt dat ouders en kinderen goed geholpen worden.
Je wil dat men dat weet. En je hoopt dat dat ooit ook weer eens wat normaler wordt. Minder morele paniek en meer echt deskundige hulp. Want nu is de beweging juist precies andersom.
Waarschuwen en berichten Alkes.
Hoef je niet belangrijk te vinden. Maar zo zit het.
Ach, en mensen hebben het meestal over zichzelf. Ik had graag die waarschuwing zelf gehad. Dan had ik wat minder schock en ongeloof meegemaakt en me zelf en mijn kinderen beter kunnen beschermen.
AnneJ
Ik begrijp dat je waarschuwingen wilt geven. Maar ik denk niet dat ik de enige ben die afhaakt in dit draadje dat vrijwel louter bestaat uit berichten van jou. Ouders zijn vrijwel altijd goed en jeugsbescherming fotu. Zelfs bij bij laatste berichten suggereer je dat de ouders slachtoffer zijn van een jagende Jugendamt.
Slachtoffers
Het systeem maakt slachtoffers inderdaad Alkes.
Het gaat er niet om wie er fout is, het is geen wedstrijd. Het gaat er om dat je wil dat ouders en kinderen goed geholpen worden.
Als je prioriteit 'kindermishandeling' is en geen hulp worden ouders en kinderen niet geholpen.
Dat kan juist leiden tot onaanvaardbare situaties in een gezin. Maar nu veroorzaakt door jeugdbescherming.
Het gaat om de premisse
en die is, in Nederland maar ook in Duitsland: opsporen en bestraffen. Let wel: kindermishandeling opsporen en bestraffen.
Als je nou gewoon eerder begint: je begint met een instantie waar ouders echt terecht kunnen met vragen, dus zonder dat er meteen straffend wordt ingegrepen, je begint met hulp, praktische adviezen, daadwerkelijke hulp, zonder dat er gelijk wordt geoordeeld of alleen maar een bepaalde norm wordt gesteld waaraan de ouders dan moeten voldoen zonder dat ze daarbij worden geholpen... Dus echt hulp. En zo'n instantie is gewoon een laagdrempelig en bekend fenomeen in de maatschappij: je kunt er heen als er iets met een kind of de opvoeding niet loopt zoals je verwacht. En je wordt dan geholpen of doorgeleid naar specialistische hulp. Dan kun je zoveel mishandeling (want wanhoop, onmacht), voorkómen...
Want nu zijn beide ouders strafbaar (als ze niet geestelijk ziek worden verklaard), dus allebei jaren vast. Alle kinderen naar pleegouders, zeer waarschijnlijk niet bij elkaar. Kortom, jongetje wordt ook nog eens van zijn zusjes (waren het toch?) gescheiden.
Dat is heel veel ellende voor een jongetje dat nu al zoveel te verstouwen heeft. En bovendien spreekt men hier ook nog niet eens zijn moedertaal. Hij heeft als mensen/kinderrecht er recht op in zijn moedertaal te mogen praten, leren, opgroeien.
Ik heb begrijp het wel.
Dit is een waarschuwingsrubriek:
laat niet het achterste van je tong zien
wees niet naïef
regel je eigen hulp zo mogelijk
schrijf alles op
verzamel bewijzen
en zo zijn er nog heel wat waarschuwingen.
Gelardeerd met voorbeelden.
Jeugdbescherming is een, tja wat is het, overheidsinstantie?, die niet gereguleerd wordt. De slager keurt eigen vlees, ouders hebben geen macht. Ook advocaten waarschuwen hiertegen.
Onlangs een groot artikel in de krant over trauma. Vergeet niet: het trauma van gescheiden te worden van je echte ouders/brussen is het grootste trauma wat er is.
Een overheid heeft mi. de taak dit te voorkomen, en dus ook om te voorkomen dat opvoed- of gezondheidsproblemen die kunnen leiden tot mishandeling, uit de hand lopen, zodat daarmee ook het scheidingstrauma (iets wat levenslang ingrijpt) wordt voorkomen.
Dat gebeurt nu niet.
duits pleeggezin
Deze kinderen zijn ook opgevangen in een Duits pleeggezin, volgens mijn inderdaad samen.
AnneJ
ik vind jullie begrip voor deze ouders echt bijzonder. Feit dat je zelf slechte ervaring hebt met jeugdzorg (kan ik nodige bij voorstellen, ik zie ook zeker tekortkomingen), maakt niet dat iedere ouder geschikt is. In deze situatie die jij hier onder aandacht hebt gebracht, heb ik daar sterke twijfels
Iedere ouder geschikt?
Ik ben niet in de business om te beoordelen of een ouder geschikt is. Overigens wat zijn daarvoor dan de criteria?
Natuurlijk kun je best twijfels hebben bij dit gezin.
Maar ik denk tegelijk dat er niet zoiets is als Ja/Nee geschikt. Dat heeft ook van alles te maken met omstandigheden, maar vooral ook met zonodig deskundige hulp of benodigde voorzieningen.
Ouders en kinderen horen primair bij elkaar. Tenzij de verstandelijke vermogens, een psychiatrische ziekte, verslaving, ernstige criminaliteit, het samenleven van een kind met haar ouders onmogelijk maakt.
Het beoordelen daarvan lijkt me geen sinecure.
En ik vind het ernstig dat zo vaak, bij onbegrip of onduidelijkheid, er dwang uitgeoefend wordt.
Heb je al een ziek kind krijg je er gratis een gevecht bij over de zeggenschap over de (medische en andere) beslissingen over dat kind.
Hulp hoort primair vrijwillig te zijn maar omdat het kan, je hebt een rechtspositie van niets als ouder, kan jan en alleman je ouderschap ondermijnen.
Als professional wordt er niet aan mijn competenties getwijfeld, maar in de jeugdhulpverlening kan ik elk moment onderuit gehaald worden als ouder. Vooral als blijkt dat ik ook zelf nadenk. Een rechtspositie van niets. Niet eens in staat om mijn kind te beschermen tegen de overheid.
Ja, ik heb gelijk gekregen van de kinderrechter. Geen twijfel mogelijk. Maar tot de laatste dag hebben raadsonderzoekers hun uiterste best gedaan om mij dwangzorg op te leggen, ondanks dat ze toch moeten hebben gezien hoe het mij wel lukte om in het wespennest van de jeugdhulpverlening, terwijl ik nb een verdachte moeder was/wie neemt je dan nog serieus, scholing en begeleiding voor mijn kinderen te regelen.
Mijn deskundigheid, na trainingen bij Autisme Centraal, werd geherdefineerd als: een andere mening toegedaan.
Nou ja, gelukkig zag de kinderrechter dat, want het was gewoon tegen het absurde aan.
O, en
Ik kwam er al snel achter dat ik niet de enige ouder was die ineens in een rare wereld terechtkwam waarin al je zekerheden onderuit gehaald werden.
Onbegrip is al je deel met een paar zorgenkinderen, nu was dat onbegrip geinstitutionaliseerd in een conflict met de overheid over je kinderen.
Het overkomt ouders. En het helpt hun kinderen niet.
Nogmaals
Ik vind dat er veel op te merken is over instituties en hulpverlening. Maar dat maakt niet dat ik denk dat die altijd de oorzaak zijn als het misloopt.
Ouders en kinderen horen bij elkaar, zeker. Tot het niet meer gaat. Jij lijkt belang ouders altijd voorop te stellen. Ik denk dat niet altijd goed is voor kinderen.
V@@s
Ik kan vinden dat de kinderen gelukkig samen bij een pleeggezin wonen, maar niet dat het om een Duits pleeggezin gaat. Waar heb jij dat gelezen?
Duits pleeggezin
"Hun drie kinderen (behalve het jongetje zijn er ook nog dochtertjes) worden opgevangen in een pleeggezin in Duitsland. Vader en moeder zijn al eerder ontheven uit de ouderlijke macht over hun kinderen."
Zeer discutabel AnneJ
'Ouders en kinderen horen primair bij elkaar. Tenzij de verstandelijke vermogens, een psychiatrische ziekte, verslaving, ernstige criminaliteit, het samenleven van een kind met haar ouders onmogelijk maakt.' AnneJ, deze criteria gaan in de praktijk niet op: ook ouders met een crimineel verleden, psychiatrische problematiek, verslaving, verstandelijke beperking etc. raken niet zomaar hun kinderen kwijt. Ook dan is er vaak hulp.
Het grootste struikelblok is als er een verschil van mening is over de gewenste of noodzakelijke hulp.
'je hebt een rechtspositie van niets als ouder, kan jan en alleman je ouderschap ondermijnen.' Dat is niet zo. Je eigen verhaal maakt duidelijk dat het niet zo is.
Maar er is wel een andere kant van het verhaal: waar kan een kind naartoe als het kind weet dat de ouders hem dood willen maken; en als die gedachte ook nog gebaseerd is op aantoonbare feiten in de vorm van berichtjes? Moeder ontkent. Vader erkent half. Hoort het kind dan bij de ouders? Mogen ouders doen en laten wat ze willen met hun kinderen? Is ouderschap grenzeloos? Ik vind het toch wonderlijk, AnneJ en Mirreke, hoe jullie proberen om dit verhaal toch weer ten gunste van de ouders te keren.
Nogmaals, de criteria die ouderkenmerken bevatten (zoals jouw rijtje, AnneJ) zijn echt niet zo relevant als je denkt. Zeker niet als ouders wel hulp willen aanvaarden. Het relevante criterium wordt gezocht bij de kinderen. Meestal gaat het dan ook nog om mogelijke problemen die men verwacht in de toekomst. En dat is iets lastiger, want zo duidelijk als het bij dit jongetje was is het meestal niet. En zo ernstig ook niet. Maar er zijn kinderen die sterven, doordat allerlei signalen gemist zijn.
Het blijft lastig en het blijft vragen om alertheid van alle kanten, zowel als het gaat om de kinderen, maar zeker ook als het gaat om de hulpverlening.
Tsjor
Nogmaals Alkes
Als je niet 'tegen' de ouders bent, dan ben je 'voor'?
Zo zwart wit is het niet. En toevallig heb ik gezien waar hier de valkuilen kunnen liggen omdat hulpverlening meer gefocust is op 'kindermishandeling' dan op echte deskundige hulp.
Kinderen hebben belang bij hun ouders.
https://petities.nl/petitions/waarheidsvinding-en-rechtsvinding-in-de-jeugdbescherming?locale=nl
Er kan nog steeds getekend worden.
http://advocatencomite.nl/Rechtsstaat%20ook%20voor%20kinderen.pdf
Met de 29 punten om de rechtsgang te verbeteren.
Want de rechtsgang is uiteindelijk onvermijdelijk, iedereen kan je over de schutting gooien. Juist als je je meldt bij de hulpverlening.
Signalen Tsjor
https://fpblog.nl/2012/12/11/de-meldcode/
Oud nieuws.
"Dus zowel passief als hyperactief gedrag kunnen een “signaal” zijn. Het stappenplan zegt trouwens ook dat hoe meer signalen er zijn, hoe suspecter het wordt. Vergelijk het met de dokter die zegt dat hoofdpijn, maar ook geen hoofdpijn kunnen wijzen op een hersentumor en als je alle twee hebt is het extra oppassen geblazen."
En ik ben niet van het koor dat doorzingt omdat er niets beters is. Het is een slechte manier van omgaan met kindermishandeling. Laat staan van hulpverlening aan gezinnen. Als je onderbuik een 'signaal' opvangt dan gaan we dreigen?
Dat signaal kan van alles betekenen. En vaak betekent het iets uit de onderbuik van de hulpverlener. Maar standaard wordt er uitgegaan van 'kindermishandeling'. Ondeskundige slechte zaak.
Over de toekomst valt al helemaal weinig te zeggen. Het is echt niet goed om met natte vingerwerk ouders en kinderen maatregelen op te dringen of zelfs van elkaar te scheiden. En dat gebeurt nu dus wel.
Dat is niet een enkele slechte hulpverlener, dat is een schadelijk systeem.
"Professionals die de meldcode gebruiken zouden 3 keer zo vaak ingrijpen dan collega’s die de code niet hanteren. Goh. Of die professionals het ook vaker bij het juiste eind hebben, wordt niet duidelijk."
Overigens
Ik mag het dan gewonnen hebben, dat heeft wel bijna 2 jaar geduurd waarin we in een soort angstige nachtmerrie leefden en mijn vermogen om zelf voor mijn kinderen te zorgen ernstig ondermijnt werd. Het heeft me mijn gezondheid gekost en veel geld, en je relaties worden heel anders geherdefinieerd.
Nou ja. Schadelijk dus. Dat gun je niemand. Zelfs niet als er wel hommeles aan de hand is. Dan wil je op zijn minst dat er onderbouwde argumenten en feiten aantoonbaar zijn en dat men desondanks moeite doet om het gezin heel te houden.
Het is grotendeels toeval dat ik het gewonnen heb. Een kinderrechter die wel het autismediscours herkende dat de hulpverleners trachten onderuit te halen.
Je zal maar een ander treffen die zich wel laat imponeren door die verhalen.
Een ongeluk komt nooit alleen
https://www.trouw.nl/home/zorgkind-is-vaak-meer-dan-ouders-kunnen-verdragen~a68527d5/
""Op een gegeven moment had ik zoveel stress dat ik ging hyperventileren", aldus een moeder. "Ik ben drie maanden thuis geweest. Het gaf een gevoel van falen. Je wilt gewoon werken, zoals je deed voordat je gehandicapte kind er was."
Haar uitspraak staat in een onderzoeksrapport van het Nederlands Jeugdinstituut dat maandag verschijnt. Daarvoor werden zo'n honderd ouders uitgebreid ondervraagd. Opvallend is dat het doorgaans lang duurt voordat zij weten wat er precies met hun zoon of dochter aan de hand is.
Tijdens die zoektocht hebben ze veel therapeutische en medische afspraken, vaak onder werktijd. "Ouders gaan de verloren werkuren inhalen op hun vrije dag", zegt pedagoog Krista Okma, een van de onderzoekers. "Ze doen lang een beroep op hun eigen draagkracht. Totdat het vat leeg is."
Je hebt al een probleem om alle bordjes in de lucht te laten balanceren. En dan komt er zo'n toestand overheen.
Het advies uit het bericht onderschrijf ik overigens niet. Een gezinscoach is geen hulp. Je hebt iemand nodig die je de weg wijst in hulpverleningsland en die je door de bureaucratische lagen helpt. Gelukkig had ik een goed netwerk. Goede huisarts. Aanvankelijk ook goede hulpverlening.
En een goede werkgever(s). Meervoud want naast de rechtzaken over de omgangsproblematiek liep er ook een zaak over een reorganisatie waardoor ik op zoek moest naar nieuwe werk. Dan zit je echt niet nog eens te wachten op rechtzaken met de hulpverlening die jou last zouden kunnen verlichten maar het tegenovergestelde blijken te doen.
Ik weet nog niet hoe ik het gered heb.
Tekortkoming van de hulpverlening?
https://www.youtube.com/watch?v=kVbBBisiFo0
"Local police and an independent psychologist have found no evidence of abuse or neglect by us. An independent child psychiatrist has diagnosed Martin instead to be autistic, rather then abused and neglected.
We cooperated in every possible way with Amsterdam Child Protective Services. And attended all scheduled meetings with them.
So we still don't understand why Martin is not returned to us, by now.
5, 5 month (inmiddels 6 maanden) is surely long enough for them to have figured out the true facts of the situation. "
"Psychologist clears parents but Martin now displaying signs of severe emotional trauma"
Dit gebeurt nu dus, in Amsterdam.
Ouders Duits kistjongetje al eerder kind mishandeld.
Ik schrik er eigenlijk van dat hier maar klakkeloos wordt aangenomen wat de advocaat zegt over het kind. Een onschuldig kind wordt ernstig mishandeld en dan krijgt het kind ook nog de schuld want het zou onhandelbaar zijn. AnneJ wellicht is het een goed idee om je eens in te lezen in deze zaak. Want de ouders van dit jongetje zijn in 2010 veroordeeld omdat ze hun oudste zoon (dit jongetje is de tweede zoon) ernstig mishandelden. Het kind werd naakt en vastgebonden in de kelder gevonden.
Verder had het kind schimmel, was te mager en had recent 3 ribben gebroken. Er was geen bed voor hem. Op de camping stonden alleen zijn 2 zusjes ingeschreven.
https://www.ad.nl/binnenland/5-jaar-cel-geeneuml-ist-tegen-ouders-verwaarloosd-jongetje-8~abc60371/ Lees vooral de twitterberichtjes van de rechtbankjournalist onder het artikel.
Ik weet dat je zelf hele nare ervaringen hebt maar zorg ervoor dat dit je beeld niet vertroebelt. Daar is niemand bij gebaat.
Onnodig Ap
Natuurlijk erken ik dat ouders hier extreem beschadigend hebben gehandeld.
