Is Nederland een rechtstaat?

Vakjargon

http://denhaagfm.nl/2015/01/16/wethouder-van-engelshoven-lange-wachtrijen-jeugdzorg-onaangename-verrassing/

'Mishandelde' kinderen op de wachtlijst. Wat moet je daar nu onder verstaan? Het kan het hele rijtje zijn van fysiek geweld en misbruik tot aan een zorg die niet ingevuld wordt.
Misschien kinderen die een OTS hebben gekregen? Ik ken persoonlijk een kind dat onlangs een OTS kreeg. Niet mishandeld hoor, maar jarenlang nonhulp en nonhulp die niet hielp en dan nu maar nonhulp met een OTS. Er komt een behoorlijk aanbod voor hulp voor dit kind met autisme. Maar als er sprake is van mishandeling is dan is het in elk geval dat bureau jeugdzorg door ondeskundigheid en gebrek aan kennis van de sociale kaart, of we moeten cynisch zeggen dat de ouder die hulp vroeg het niet gelukt is om de hulp te organiseren die een autistisch kind nodig heeft en waarvoor de ouder consequent naar bureau jeugdzorg bleef kijken die de hulp pas opleverde na de OTS.
Is dat kindermishandeling? Door de ouders?
En wat is dan hulp bij 'kindermishandeling'? Op welke hulp wachten die kinderen dan? Welke hulp kan niet geboden worden zonder OTS? Goede deskundige hulp wordt door de meeste ouders dankbaar aanvaard.
Maar blijkbaar moet er eerst gerechtzaakt worden en geherdefinieerd naar 'kindermishandeling'.
Beschamend voor de hulpverlening en voor de ouders en de kinderen.
'Veilig thuis' als meldloket voor crisishulp. Omdat toch alle benodigde hulp aan kinderen 'kindermishandeling' heet.
Heb je als ouder een hulpvraag over je kind dan is er sprake van 'kindermishandeling'. Dat je het maar weet.

Een kind kan geen dag wachten

In het radiointerview dat je onderin de link hoort blijft het ook 'mistig' wat er nu precies aan 'kindermishandeling' aan de hand is. Je hoort het onbegrip van de interviewer: ja maar voor een 'mishandeld' kind is een wachtlijst van een dag al teveel! Zo'n kind moet natuurlijk snel opgevangen worden! Die denkt 'huiselijk geweld, sexueel misbruik en geweld'.
De wethouder begint over sociale wijkteams en CJG die de 'achterstand' gaan oplossen. Die is al wat wijzer.Kind moet gewoon naar voetballen!

Boete, reclassering, taakstraf bij autisme

Jongere met Asperger waarbij moeder er voortdurend bovenop zit dat kind de juiste hulp en scholing krijgt, waaronder speciaal basisonderwijs en een behandeltraject bij de Leo Kannerstichting. Vrijstelling krijgt voor behandeling, weer een onderwijsvoorziening geregeld waar zoon ook heengaat, die ook gemotiveerd is om door te zetten, heeft 3 maanden thuisgezeten na het stranden in een voorziening waarbij keihard gezocht werd naar een vervolg en weer gelukt ook. Toch voor dat 'gat van 3 maanden' een boete, 2 jaar voorwaardelijk reclassering en als er een periode van 28 dagen thuiszitten komt 14 dagen detentie.
Al jaren OTS waardoor handeling van moeder blijkbaar ook beperkt wordt, ze verzoekt kind in te schrijven maar bureau jeugdzorg blijft nalatig. Maar inmiddels is de zaak weer vlot getrokken.

Protocollen gevolgd, regeltjes gevolgd, straf.

Hoe gaan we om met Passend Onderwijs? Bezuinigen op echte deskundige voorzieningen en straffen als het niet naadloos wil lukken allemaal?
En dan een kind met autisme mogelijk in detentie zetten?

Jeugdbescherming regio Amsterdam beste overheidsorg 2014?

Jeugdbescherming Amsterdam krijgt prijs voor beste overheidsorganisatie 2014.

Je zou graag willen geloven, net als de mevrouw/client in het filmpje, dat je met de nieuwe manier van werken van bureau jeugdzorg van de 'hel' in de 'hemel' komt. Maar het is gewoon te mooi om waar te zijn.

Er zouden inmiddels 50% minder OTS-en zijn. Als dat waar is is dat winst.
Maar waarom is het in mijn omgeving dan zo fout?
Waarom word daar wel een OTS geregeld voor een gezin dat al jaren geen hulp krijgt van bureau jeugdzorg? En dan bij uitblijven van succes een OTS, een omgangsOTS, ook al zo'n nonhulpding, geregeld?

Waarom kom ik er het afgelopen jaar achter hoeveel gezinnen van kinderen op het speciaal onderwijs, waarvan ouders autochtoon, hoger opgeleid, zo vaak opgezadeld met een niet-wetende gezinsvoogd?

De 'senior' manager is de dertig nog niet genaderd en ook de facilitair manager is een jonkie. Niets mis met jonge mensen maar of deze kinderloze HBO-ers nu de gedroomde hulp voor ouders en kinderen zijn waag ik te betwijfelen.

Maar goed, we gaan zien of deze beweging, de goede kant uit(?),zich door gaat zetten als ze eenmaal de gemeente hebben weten te charmeren en daar binnen zijn.

Maar als dit de beste overheidsorganisatie is?

Taakstraf MIrreke

Ik heb even gekeken maar het gaat niet alleen om 28 dagen thuiszitten maar bij thuiszitten, terwijl er 2 jaar reclassering is dan volgt er 28 dagen taakstraf (hoe krijg je een kind met autisme zover?) en als hij dat niet doet krijgt kind 2 weken detentie. Hoe krijg je een kind met autisme daar doorheen? Afgezien van de stress van de bedreiging van deze maatregelen. Kinderen met autisme kunnen niet tegen dreigen en straf, en niet tegen verandering van leefomgeving.
Allemaal bizar. Maar het gebeurt dus echt. En het maakt de zaak er niet beter op.
Er is een gebrek aan protocollen en behandeling voor mensen met autisme, dat is mij wel duidelijk.
En dat is wel een voorwaarde voor het mogelijk slagen van behandeling en begeleiding. Straf werkt niet en kan zaken laten escaleren.
Straf werkt vaak voor niemand maar al helemaal niet bij iemand met autisme die het niet begrijpt of er van op tilt slaat.
En bedankt weer. Het onbenul van mensen die geacht worden deskundig met kinderen om te gaan is hier tergend.

ja hoor juist de 'brave burger'

De Leo Kannerstichting heeft een wachtlijst van jaren, het is geen sinecure om daar aangemeld te raken en in behandeling te raken.
En juist die mensen moet je 'pakken' op 3 maanden waarin er, juist vaak door wachtlijsten, gebrek aan medewerking van school, vertraging door protocollaire gesprekken met school, leerplicht en weet ik wie, slordigheden bij BJZ, ziekte en zwangerschap, vervanging van hulpverleners, zomaar een paar maanden voorbij zijn.
Bij een ouder die een kind in de Leo Kannerstichting weet te krijgen.
En dan is natuurlijk ook stuitend. Juist de ouders die weten door te dringen tot de hulpverlening moeten vervolgens ook 'perfect' presteren wat in zo'n wespennest als de jeugdhulpverlening is, gewoon een gotspe is.
Dus vergis je niet, goedwillende ouders, is niet genoeg, je wordt extern beoordeeld op criteria waar je weinig invloed op hebt maar wel, als amateur, het onderste uit de kan dient te halen.
En anders volgt er straf! Voor jouzelf of voor je kind. Kom je om hulp.

Sprookjes RK

Het aanpakken dan wel het gedogen van ouders, 2 kanten van dezelfde medaille, gebeurt op basis van een gebrek aan deskundigheid in de beoordeling van ouders en kinderen. En een gebrek aan het bieden van deskundige hulp in het gezin.
Je zou wensen dat er geluisterd werd naar ouders die slachtoffer zijn geworden van deze instantie. Er zijn genoeg voorstellen ter verbetering ingediend, zie bijvoorbeeld de website van de stichting KOG.
Bovendien gaat het niet aan om in een tunnelvisie mensen weg te zetten in goed en fout, maar het gaat om het oplossen van problemen. Ook is het schadelijk en duur om daar voortdurend dwang en rechtzaken in te brengen waar hulpverlening een goede vertrouwensrelatie nodig heeft om tot resultaten te komen.
Autisme door verwaarlozing is uitzonderlijk want komt alleen voor bij kinderen die in een kast opgesloten worden of uit een Roemeens kinderhuis komen. Niet bij kinderen die gewoon naar de opvang en naar school gaan. Juist suggereren dat dat algemener is leidt tot verkeerde inschattingen en fout ingrijpen.

OTS en UHP

Nederland is binnen Europa kampioen OTS en UHP. We laten zelfs deUuK achter ons waar ze veel verder zijn in het protest tegen CPS en zelfs een parlementslid hebben dat zaken in het parlement aanbrengt en een onderduikbeweging aanstuurt.
Vergeten wordt dat en UHP en OTS geen 'hulp' is maar justitieel toezicht, Uithuisplaatsing met grote risico's op misbruik, geweld en geen schoolopleiding, na roddeldossiers en rechtzaken.
Dat is het sprookje dat je te wachten staat als je denkt dat 'mishandelde' kinderen 'hulp' krijgen als je ze 'gemeldt' hebt.
Maar nu ga ik mezelf weer herhalen.

Nog een sprookje RK

Kinderen van verslaafde of verstandelijk beperkte ouders zijn al in beeld.
Achter gemeldde 'kindermishandeling' zit maar in een beperkt aantal gevallen een kind dat fysiek afgetuigd wordt. In de meeste gevallen zijn dat gewoon gezinnen waar hulp nodig is of gezinnen die zich zelf al spontaan hebben gemeld voor hulpverlening. Die vervolgens niet geboden wordt want na melding volgt een onderzoek 'kindermishandeling' met screeningslijsten waar ouders aan moeten voldoen. Je hulpvraag zinkt daar dan bij in het niet. De pool van ouders die zichzelf melden en die helemaal niet gedwongen hoeven te worden want die accepteren heus wel goede deskundige hulp, waar het dus ook vaak aan ontbreekt, dat zijn de 'kindermishandelingsgevallen'. Allemaal sprookjes dus.
In Amsterdam is door een experiment het aantal OTS en UHP blijkbaar fors teruggedrongen, gehalveerd zelfs, echter is het voor mij nog wel de vraag of er dan nu wel echt hulp verleend wordt.
Hulp is 'sprookjes'. 'Kindermishandeling' is een verstopwoord waarachter een wereld aan gezinnen met kinderen schuilgaat die gewoon hulp nodig hebben geen gedwongen OTS en UHP. Ook UHP, kan nodig zijn, kan ook in overeenstemming met ouders en kinderen. Maar justitie en straf domineert het hulpverleningsveld.

Naar de gemeente

Gemeentes komen in de verleiding om het meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling de toegangspoort te maken naar 'hulp' omdat justitiele jeugdzorg geen verschil wil maken tussen ouders die zelf hulp zoeken en ouders die al dan niet terecht gedwongen worden.
Zodat je altijd tussen straf en hulp zit als je met je kind of je gezin komt. Net hoe het kwartje valt. Ook een vorm van klassejustitie. Ben je hoogopgeleid met een aardig inkomen kun je je soms zelf nog een weg door het oerwoud van de hulpverlening banen, hoewel daar ook justitie een forse greep heeft, bijvoorbeeld in het speciaal onderwijs, maar ben je niet zo 'gezegend' en je hebt wat vinkjes, dan wordt je onder de aansturing van een jonge adolescent geplaatst. Net de groep die toch al weinig met ouders heeft en er op uit is om 'kinderen te redden'.
Niet alleen bij mijzelf maar ik zie het ook bij mensen om mij heen dat de protocollen 'kindermishandeling' juist betekenen dat er geen hulp meer geboden wordt. Ik vind het dan ook erg knap van mijzelf dat ik, met hulp van enkele goed geinformeerde hulpverleners, alsnog hulp heb kunnen regelen, tegen de stroom in. Want als er 'kindermishandeling' geroepen wordt, ben je voor iedereen verdacht als ouder, en kan er natuurlijk geen sprake meer zijn van autisme, adhd of andere psychische, sociale of maatschappelijke problemen.
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat in Amsterdam. Een terugdringen van de helft aan OTS en UHP vind ik persoonlijk geweldig, dwang is zo contraproductief, en ouders worden echt niet meewerkender van valse beschuldigingen terwijl je hulp zoekt of nodig hebt. Als die hulp er dan ook maar is en geboden wordt.

Gezinsvoogden

Dat die mede ouders op de school van mijn dochter een gezinsvoogd hebben wil zeggen dat ze van 'kindermishandeling' beschuldigd zijn. Wat een gotspe om daar mensen mee aan te duiden die voor REC4 problematiek hulp gezocht hebben en zijn doorgedrongen tot de beste school van Nederland.
Maar voor hun omgeving en voor de Rode Krullenbollen onder ons zijn die ouders 'kindermishandelaars'. Voor de kinderbescherming en jeugdzorg is het gewoon jargon. Kindermishandeling wil zeggen dat er een zorg is waar niet aan tegemoet gekomen wordt. En wie daar nou de schuld van is, gebrek aan deskundige hulpverlening, wachtlijsten, zozohulp die zaken laat escaleren, tegenstrijdige meningen over etiketjes, de gedwongen richting tot 'normalisering'. Nee, de ouders worden beschuldigd van 'kindermishandeling', het is hen niet gelukt om die kinderen zorgenvrij op te voeden, ze zijn namelijk niet geboren met een ggz-diploma en een begripvolle deskundige opvoedings- en scholingsomgeving.
Daar wordt je voor gestraft.
Alsof je gestraft wordt omdat je zelf geen gebroken been kan gipsen of een bril kan aanmeten. Allemaal ook 'kindermishandeling' maar omdat dat somatisch is zal de goegemeente dat toch niet slikken als 'kindermishandeling'. Maar wel problemen met psychische, sociale en maatschappelijke gezondheid. Allemaal 'kindermishandeling'.
Gewoon jargon maar met vreselijke gevolgen. Afgezien van de 'onderzoeken', de roddeldossiers, de rechtzaken, de stress, angst en paniek bij ouders en kinderen.

Ach ja

Je zou het even nog niet zeggen na zo'n berichtenvloed maar eigenlijk begint het bij mij wel te zakken. Ik heb er echt schoon genoeg van. Nog even dan zijn allebei mijn kinderen uit de gevarenzone en wil ik met die beweging niets meer te maken hebben.
Hopelijk verbetert het wat nu het naar de gemeente gaat.
Ik heb zelf veel meer respect gekregen voor ouders in de puree, dat wel. Er zitten echt kanjers tussen, die het vuur uit hun sloffen lopen om te zorgen dat het goed komt met hun kind en die soms zelfs geduldig en meewerkend omgaan met ondeskundige hulpverleners, tja als je hulp nodig hebt heb je wel hele goede sociale vaardigheden nodig.

Die aso

Kon ook nog weleens iemand met autisme zijn die de plank misslaat of niet geleerd heeft zich wel aangenaam en passend te gedragen.
In plaats van iemand dan in zijn schulp te laten kruipen en op te juinen met een beschuldiging 'kindermishandeling' is het verstandiger om even uit te zoeken waar dat gedrag vandaan komt en of je iemand iets te bieden hebt.
Het scheelt als die 'aso' goede manieren heeft en een pak draagt. Aan Tarik Zahzah zag men dat die niet express de zaak op scherp zette. Was het een slechter gekleed en minder geletterd sprekend iemand geweest dan was de verontwaardiging niet van de lucht geweest.
Zo werkt het nou eenmaal.

hmmmm

Schoot even hartelijk in de lach.
En bedankt dames.

Ik ben overigens zeer voor professor Heertje's missie: humanisering van de jeugdzorg. Niet afschaffen maar zorgen dat er op menselijke maat gewerkt gaat worden en niet op politiestaat niveau.
Maar ga gerust door met melden en over de schutting gooien als je denkt dat dat de oplossing is voor problemen in gezinnen.
Gezinnen marginaliseren en tot pispaal maken helpt je zelf beter te voelen en je eigen onzekerheden en kwetsbaarheden af te wentelen.

weigeren

Je kunt taakstraf ook weigeren en het er op aan laten komen om voor de rechter te verschijnen in de hoop dat die niet meegaat in zo'n hype die voor een kind nadelig bedreigend werkt.
En mogelijk als je met argumenten weigert, er is al een oplossing je wilt kind niet demotiveren met bedreiging en straf is de leerplichtambtenaar mogelijk ook te overreden en om dan nog naar de rechter te gaan niet van plan. Ze proberen ook gewoon om te kijken hoe je reageert.
Je kunt ook nog een klacht indienen bij de leerplicht. Heb ik ook weleens gedaan na een intimiderend gesprek met een leerplichtambtenaar. Dat liep ook met een sisser af.

boete

Je kunt op tilt slaan van het dreigen met boetes en detentie, maar je kunt ook van plan zijn om daar niet in mee te gaan op volstrekt redelijke gronden. En een boete kun je ook altijd nog betalen.
Ik merk dat ouders soms op tilt slaan om dat ze zich zouden schamen voor een boete, met het idee dat dan vastgesteld is dat ze iets fout gedaan zouden hebben.
Maar je hebt niets fout gedaan, je verdient die boete gewoon niet en als de overheid dan wel overgaat tot boetes is het de rechtstaat die hier faalt en niet jij als ouder die de plicht heeft om op te komen voor je kind.