Is Nederland een rechtstaat?
Tweet van Nora Yorukseven op 2 oktober
Nog 3 uur te gaan dan gaat d strijd om mijn kind beginnen! Zitting bij het
#Hof om #Khan terug t krijgen..waar hij hoort! #NIET bij de staat
De zoon van Nora Yorukseven, Khan, werd uit huis geplaatst omdat een waarnemend huisarts haar verdacht van parasietenwaan toen ze met haar zoontje, beiden met huiduitslag en jeuk, naar het spreekuur kwamen.
Blijkt na onderzoek van de woning een reactie op glaswol te zijn.
Nu, na 4 jaar, is haar zoon nog steeds niet thuis.
Ze wordt vertegenwoordigd door Richard Korver.
Deze (zoveelste) zaak is een testcase voor de rechtstaat die we in Nederland menen te zijn. Over een paar weken is de uitspraak.
geld geven
En wil je wat doen voor arme kinderen in Nederland geef dan een stel bonnen van de speelgoedwinkel aan de Voedselbank.
Is er nog een sinterklaasactie in je buurt? Kun je ook geld of goederen geven.
Het is niet meer van deze tijd om zo 'algemeen' te geven zoals aan Kinderpostzegels. Je kunt beter direct naar het door jou gekozen goede doel.
Net als de Ebola actie van gisteren. Artsen zonder Grenzen levert een enorme inspanning in de landen die geteisterd worden. Maar die zitten niet in de 555 actie. Ze willen ook zelf onafhankelijk zijn, dus kun je beter direct storten op Artsen zonder Grenzen.
Zo voorkom je dat je goede geld ingezet wordt om jouzelf last te bezorgen.
Nee ik heb geen schulden, mijn kind heeft autisme
http://www.discura.nl/auteurs/malou-van-hintum/nee-ik-heb-geen-schulden-mijn-kind-heeft-autisme
De onvolprezen columns van Malou van Hintum.
"De senator vroeg om een garantiestelling vanuit het Rijk mocht de gemeentelijke zorgpot leeg zijn als een psychisch ziek kind er een beroep op moet doen. Deze motie is door de Eerste Kamer verworpen."
Kinderen die lichamelijk ziek zijn zijn verzekerd van zorg, kinderen die geestelijk wat mankeren zijn speelbal geworden.
"Eigen kracht
Onlangs verzuchtte de vader van een autistische zoon aan mijn keukentafel dat hij het helemaal heeft gehad met ‘die stagiaires van de Hogeschool die komen informeren of we schulden hebben of een drugsprobleem’. Na talloze bezoekjes heeft hij het ideaal van ‘1 gezin, 1 plan, 1 regisseur’ eindelijk voor elkaar: zijn kind krijgt nu de specialistische hulp die het nodig heeft. Op een multidisciplinair wijkteam dat komt informeren naar de ‘eigen kracht’ in het gezin, zit hij niet te wachten. En zijn autistische zoon ook niet."
Nog zo'n zaak - mishandeling of ziekte van Prader Willi?
http://www.npo.nl/netwerk/22-04-2010/EO_101156740/POMS_EO_113845
http://www.eo.nl/ditisdedag/reportage/artikel/hof-overweegt-extra-onderzoek-in-zaak-baby-lani/
In 2010 bij Netwerk de zaak van baby Lani waar moeder Brenda verdacht werd van Munchhauzen by Proxy. Zonder bewijs. De baby spuugt en groeit slecht en krijgt sondevoeding. Brenda wordt veroordeelt, raak haar baan kwijt, moet haar huis verkopen, raakt haar partner kwijt en natuurlijk het ergste, raakt haar kind kwijt.
Inmiddels is de vraag of dit een geval is van Prader Willi. Een ziekte waar kinderen het eerste half jaar moeilijk drinken door spierzwakte en met een licht verstandelijke beperking later meer specifieke symptomen krijgen.
"Het Gerechtshof in Leeuwarden overweegt of ze extra onderzoek toestaat in de zaak rondom de ondervoeding van de Slagharense baby Lani. Dat meldt De Stentor. Moeder Brenda L. werd in december 2011 veroordeeld omdat zij in het Universitair Medisch Centrum Groningen de voeding voor haar baby te veel verdund zou hebben.
In het hoger beroep van Brenda L. pleit de advocaat volgens De Stentor nu voor meer onderzoek naar de voeding van de baby. Volgens de advocaat is het mogelijk dat de voeding uit zichzelf verdunt doordat de voedende bestanddelen naar de bodem zakken. Ook wil deze weten of de baby misschien lijdt aan het Prader-Willi-syndroom, een genetische afwijking die ervoor zorgt dat baby's in de eerste maanden na de geboorte minder drinken."
Ik kan verder niet vinden hoe dit afgelopen is. Het blijft mij wel bezighouden. Meest waarschijnlijk is dat baby Lani al te lang in het pleeggezin is om terug naar huis te komen.
Zo zijn er meer zaken.
Vechtscheiding reden om je recht als ouder te verliezen
Het staat er letterlijk, uitgesproken door een regiodirecteur van de Raad voor de Kinderbescherming:
Bij een vechtscheiding laat je je eigen belang prevaleren boven dat van je kinderen, en dat is volgens deze mevrouw een reden om je recht als ouder kwijt te raken. Want een vechtscheiding is volgens haar ook kindermishandeling.
Het wordt dus steeds enger allemaal. Ja, vechtscheidingen zijn niet goed, voor niemand. Maar zoek de oorzaak ervan, in plaats van altijd alleen maar over gaan tot straf en repressie. Blijkbaar is er iets in het nieuwe systeem (het verplichte convenant hoor ik om me heen) waardoor een situatie als een vechtscheiding kan ontstaan.
Nog niet af
ga daar eens naar kijken. Wat is de oorzaak van de toenemende aantallen vechtscheidingen. En probeer die dan te veranderen. Goede constructieve begeleiding is vervolgens veel wenselijker dan het schrikbeeld van de zich ermee bemoeiende jeugdzorg.
Ik ken zo'n geval in mijn directe omgeving, een escalerende echtscheiding... Allebei aardige, redelijke mensen en toch is het volledig uit de klauwen aan het lopen. Jeugdzorg zit er al bovenop, en dat werkt helemaal niet, zelfs eerder contraproductief... Ik griezel bij de gedachte wat er verder staat te gebeuren.
Nee, ik vind Nederland geen rechtstaat meer.
Er is bij de beleidsmakers een waanbeeld ontstaan, dat zij patent hebben op wat goed en gewenst is, en dat door controle en wantrouwen naar de burger toe, deze goede en gewenste toestand verkregen kan worden.
Op allerlei vlak: van de jeugdzorg, tot de overmatige controle van de burger (politie/belasting zou ALLES moeten kunnen controleren, van iedereen, want we weten tenslotte van te voren niet wie ooit wel eens zou kunnen frauderen...), tot de verkwanseling van de verzorgings- en welvaartsstaat aan toe (eigen broek ophouden, en daar dan met allerlei controles gaan zitten wachten tot dingen fout gaan).
'hulp'
Het probleem is dat we te weinig deskundigheid hebben en inzetten om ouders en kinderen echt te kunnen helpen. De inzet van jeugdzorg, OTS en UHP laat zaken escaleren zodat het er niet beter op wordt voor ouders en kinderen maar eerder slechter. En dat wil je niet. Het eerste beginsel bij hulp is dat je geen schade toebrengt. En dat is helaas op dit moment het geval. Jeugdzorg maakt meer kapot dan dat het bijdraagt.
Ik denk dat het handiger zou zijn als scheidende stellen meer aanbod krijgen van andere ouders, zoals het boek waar Tsjor meekomt of dat ze zelf een goede counselor weten te vinden, kan ook de dominee zijn, of een goede vriend, die een scheidend echtpaar helpt om zaken te de escaleren en je verantwoordelijkheid en je verlies te nemen. Die dingen zijn vaak niet eenvoudig maar je kunt misschien wel wat hulp krijgen om het behapbaar te maken.
Er is geen standaard oplossing voor.
Huisarts doet het extreem goed maar had toch moeten melden
Huisarts begeleid moeilijk gezin. Moeder overlijdt aan ALS, vader heeft alcoholproblematiek en psychiatrische problematiek. Alles wordt uit de kast gehaald aan hulpverlening, door de huisarts. In alle gevallen krijgt ze gelijk. Ze wordt dan ook niet tuchtrechtelijk vervolgd.
Maar had wel moeten melden bij het AMK. Ach ja, de protocollen.
Goed dat ze dat niet gedaan heeft, dan had het nog weleens slechter af kunnen lopen. Rechtzaken en gezinsvoogden hadden een moeilijke situatie nog verder kunnen laten escaleren.
De klager is de naieve broer van overleden moeder, die uiteindelijk de voogdij krijgt over zoon. Want dat zeggen ze toch op de televisie? Je moet melden!
Wat dat verder betekent voor het oplossen van zaken blijft voor veel mensen in het duister.
Please mensen, geen rechtzaken beginnen tegen dit soort huisartsen. Straks zitten we ermee en gaan ook de huisartsen over tot melden in plaats van hulpverlening, om rechtzaken te voorkomen.
Geen rechtsherstel
http://www.nationalezorggids.nl/jeugdzorg/nieuws/23267-slimme-jongen-in-beroep-tegen-instelling.html
Nou gaat het mij niet om schadevergoeding of dergelijken maar dat je als kind totaal weerloos bent tegenover een instelling die met de arrogantie van de macht zelfs beter wetende hulpverleners weghoudt bij een kind, dat valt de overheid aan te rekenen, en de betreffende instantie.
"(Novum) - Remzi Cavdar legt zich niet neer bij het oordeel van de rechter dat de instelling waar hij jarenlang ten onrechte zat, geen schuld hieraan heeft. Cavdar heeft het grootste gedeelte van zijn jeugd in een instelling voor verstandelijk beperkte jongeren doorgebracht, terwijl hij dat niet was. Integendeel, zijn IQ blijkt zelfs bovengemiddeld.
Niet de schuld van de instelling waar hij zat, de William Schrikker Groep, oordeelde de rechtbank woensdag. Het valt de instelling niet aan te rekenen dat de jongen daar onterecht jarenlang gezeten heeft en er hoeft geen schadevergoeding betaald te worden.
Cavdar gaat tegen deze uitspraak in hoger beroep, laat zijn advocaat Richard Korver woensdag weten. "Remzi heeft het gevoel dat er tijdens zijn jeugd niet goed naar hem en zijn situatie is gekeken", aldus Korver in een schriftelijke toelichting. "Hij wil op dit moment bekomen van het oordeel en met deskundigen spreken over het hoger beroep."
Welke belangen zitten hierachter?
Ik kan niet, niet geloven dat hier geen zware druk uitgeoefend is om deze uitspraak te krijgen. Dit is zo overduidelijk de fout van de instelling en alles wat daarbij komt. Die jongen zijn hele jeugd is verknald en naar genoegdoening kan hij fluiten. Lag het aan hemzelf of zo?
Nee, ik denk dat hier wordt geprobeerd om vooral geen precedent te scheppen. Want er zouden er wel eens kunnen volgen.
om daar over te oordelen
moet je echt de uitspraak zelf lezen. Dan zie je een keurig papieren spoor waarbij de instelling bewijst dat ze op de best mogelijke manier gehandeld hebben, ook al was dat niet altijd ideaal.
Hij is als kind ook een aantal keren teruggeplaatst geweest bij zijn ouders, daar bleef het niet goed gaan. Ik denk dat je zijn vreselijk jeugd niet alleen aan jeugdzorg kunt wijten, zijn ouders hebben daar ook echt een rol in gespeeld.
Bekijk de uitzending
Als je de uitzending bekijkt kom je tot een andere conclusie Four. Ouders falen maar van een 'deskundige' organisatie als de William Schrikkerstichting zou je beter mogen verwachten.
Ze hebben het zelfs gepresteerd om een persoonlijk begeleidster, Bep Weteling, die ontdekte dat hij, op achtjarige leeftijd, wel leerbaar was eruit te werken. Op persoonlijke titel is ze met hem doorgegaan met voorlezen en ontwikkelen.
Die vrouw verdient een lintje. Zij heeft het verschil gemaakt.
Verder leeft de 'zorg' gewoon door in de middeleeuwen. Geen verstand. Alleen maar buurvrouwenniveau.
Ook in de uitzending
Professor Hermans die meldt dat het veel effectiever en goedkoper is om hulp in de thuissituatie te geven. En die hulp heet niet gezinsvoogd. Dan heb je dus zo'n huisarts nodig als een paar berichtjes hierboven. Zo'n huisarts die er bovenop zit en zorgt dat er hulp in het gezin komt. Gezinsvoogd gaat toekijken in het gezin hoe het alsnog niet lukt. De goeden natuurlijk niet te na gesproken, maar die zijn vaak goed op persoonlijke titel, niet dankzij de organisatie.
Four....
...om daarover te kunnen oordelen moet je de uitspraak zelf lezen. Dan zie je een keurig papieren spoor waarin de instelling bewijst dat ze naar beste mogelijkheden gehandeld heeft.....
????????
Nee, wat je daar leest is wat de instelling beweert. Dat is dus het probleem met jeugdzorgzaken. Ouders en de instelling mogen hun zijde van het verhaal doen, maar de weging is anders. Wat de ouder zegt wordt als bewering gezien, wat de instelling beweert wordt gezien als feit.
Niet zelden worden zo fouten van instellingen in de schoenen van ouders geschoven. Voorbeeld: gezinsvoogd komt om reden aan zijde gezinsvoogd nooit in een gezin. Gezin moet het zelf rooien. Het is tijd voor verlenging en gezinsvoogd schrijft rapport. Waarin ze stelt dat er verlengd moet worden omdat ze geen zicht heeft op de situatie omdat ze niet in het gezin is geweest omdat ouders dit niet toelieten. Verlenging moet dienen om 'zicht' te krijgen. De kans is honderd procent dat de rechter dit toekent, met een forse reprimande aan ouders.
Als je dan de uitspraak leest, dan denk je, goh, die gezinsvoogd mocht niet binnen. De praktijk kan echter precies andersom zijn.
Maak je geen illusie over de jeugdhulpverlening. Fouten worden niet erkend maar weggemoffeld en het woord sorry is de jeugdhulpverlening onbekend.
'vrijwillige 'hulp' WSG ontaard in UHP' - klassiek verhaal
In de wachtkamer bij de dokter las ik een VN van juli 2014. Stephan Sanders die zich, als kindertehuiskind, ook wel eens genoodzaakt ziet zich in die jeugdzorg verhalen te verdiepen.
Hij mag een dagje meelopen. Naast de gebruikelijke ellende ook het volgende verhaal. Hij komt bij de cliëntenraad een moeder tegen die er in geluisd is door jeugdzorg en ex schoonfamilie nadat ze vrijwillig hulp zocht voor een kind dat na de scheiding weer in haar broek ging plassen. De hulp is geen hulp, na een jaar plast kind nog steeds in haar broek, en beide kinderen worden UHP en er ontstaat een patstelling omdat moeder niet verstandelijk gehandicapt blijkt te zijn maar een HBO-opleiding met succes blijkt te hebben afgerond.
http://www.vn.nl/Archief/Samenleving/Artikel-Samenleving/Gedwongen-jeugdhulp.htm
"De William Schrikker groep levert in eigen woorden ‘specialistische zorg voor een speciale doelgroep’. Het gaat hier om ouders en kinderen met ‘een lichamelijke, auditieve, visuele, verstandelijke beperking of meervoudige beperking’, die zijn aangewezen op hulp ‘in het gedwongen kader’, zoals dat heet. De hulp is niet vrijwillig maar verplicht, de ‘cliënten’ hebben zichzelf niet aangemeld, maar zijn Onder Toezicht Gesteld. Cliënten, ja, klanten misschien, maar dan toch van gedwongen winkelnering."
"Hartenkreet
Ik zou het bijna vergeten, maar waar Rechterlijke Machtigingen in het spel zijn en dwang, bestaan natuurlijk ook boosheid, verbittering en verzet. De 35-jarige Rahana Soebrati tref ik op de vergadering van de cliëntenraad, en het is niet overdreven te stellen dat zij een zeer ontevreden klant is.
‘Het begon in 2005: ik ben moeder van twee kinderen, een zoon en een dochter. Sinds mijn scheiding in 2005 woonden ze bij mij. In 2008 leerde ik mijn huidige partner kennen. Met mijn ex was een omgangsregeling afgesproken, maar die kon de situatie duidelijk niet aan. Op ene gegeven moment merkte ik dat mijn dochtertje, al weer een tijd zindelijk, in haar broek begon te plassen. Ik naar de huisarts, die verwees me door naar de kinderarts, daarna door naar de hulpverlening en de jeugdzorg en ineens was daar een Onder Toezicht Stelling: help, je gaat voor een open hulpvraag, en dan gebeurt je dit. Eerst heb ik er nog mee ingestemd, maar er kwam een jaar lang zo’n gezinsbegeleidster over de vloer en mijn meisje was nog steeds niet zindelijk. Mijn ex en zijn familie hebben verzonnen verhalen over mij verteld, ik zou de kinderen verwaarlozen, en het resultaat is dat ze nu allebei uit huis zijn geplaatst. Ik moet een IQ-test ondergaan, maar de stichting die de test moet afnemen kan mij niet helpen omdat na de intake bleek dat ik niet bij hun doelgroep hoor want ik heb een hbo-opleiding. WSG wil bewijzen dat ik zwakbegaafd ben, dat mijn kinderen het zijn, maar ik heb een hbo-diploma als job coach op zak. Ondertussen zie ik mijn dochter eens in de twee en mijn zoon eens in de vier weken. Mijn twee parels.
Ja, ik heb mijn dochter en mijn zoon meegenomen naar een kerk in België, wetende dat jeugdzorg België voor kinderen opkomt. Mijn zoon woonde toen nog bij mij. Ik schaamde me voor Nederland, de manier waarop het hier aan toegaat – nog steeds trouwens. We hebben in België bij de pastoor gewacht op de politie. Helaas had jeugdzorg in Nederland een lastercampagne gestart op tv en in de kranten en waren wij voor de politie ontvoerders, dus de kinderen werden weer meegenomen.
Ik had geen opvoedproblemen voordat al die instellingen zich met ons bemoeiden. Ik heb bewust gekozen om moeder te worden – niet om ze uit huis te laten plaatsen. Ik zit hier in de cliëntenraad ondanks het feit dat mijn eigen kinderen niet bij me wonen en ik ze niet kan helpen. Ik heb zeer sterke gevoelens naar mensen toe, en wil met andere ouders in dezelfde situatie samen strek staan, in onze kracht. Want voordat je het weet, ben je je kind kwijt en blijft er alleen een onmogelijk strijd met instanties over.’
Einde betoog, of hartenkreet – hoe moet je het noemen?
Het is alsof in het kleine zaaltje, vlakbij Hoog Catarijnhe zojuist een plumpudding vanaf het plafond is gevallen en iedereen heeft bedolven."
Gebrek aan fatsoen en een falende rechtstaat
http://www.katholieknieuwsblad.nl/opinie/item/6439-kind-van-de-rekening
Oma, Trudy Keulers, is juriste en schreef het artikel samen met Arnold Heertje. Beiden zetten zich in om de kinderen die gedwongen werden om te gaan met een vader waar ze bang voor waren weer naar huis te krijgen.
"Spijt
De kinderen hadden in mei 2013 aan een Raadsmedewerker nadrukkelijk verteld, dat ze bang voor vader zijn, waarop die Raadsmedewerker de kinderrechter adviseerde om aan moeder het eenhoofdig ouderlijk gezag te verlenen. Desalniettemin legde de kinderrechter verplicht contact op tussen beide kinderen en vader in het kader van een Begeleide Omgang Regeling (BOR). "
http://humaniseringvandejeugdzorg.nl/gebrek-aan-fatsoen-en-een-falende-rechtstaat/
Arnold Heertje publiceert de correspondentie.
vlucht naar het buitenland
Ik begrijp uit de brief dat ook dit gezin naar het buitenland gevlucht is. En niet UHP.
"Tegen klaagster is in de afgelopen periode steeds beweerd, dat zij ten onrechte ervan uitging, dat de ondertoezichtstelling in feite een uithuisplaatsing was en men heeft haar stelselmatig trachten over te halen terug te keren naar huis, omdat klaagster met haar beide kinderen naar het buitenland is gevlucht
Op 28 november 2014 bleek echter dat klaagster volkomen gelijk had.
Klaagster is derhalve terecht enige maanden geleden met beide kinderen naar het buitenland gevlucht.
Klaagster heeft mij verzocht u op de hoogte te brengen van deze
misstanden in Nederland, waar zij en haar beide kinderen nu al maanden lang door gedupeerd zijn."
lees de uitspraak van de rechtszaak over Remzi
Dan zie je dat ouders ook schuld dragen aan de situatie, dat kun je echt niet alleen aan jeugdzorg wijten.
Toen Remzi op vierjarige leeftijd uit huis geplaatst werd had hij inderdaad een achterstand, in eerste instantie was zijn plaatsing tussen geestelijk gehandicapten dan ook terecht denk ik. Zijn ouders hebben het daarna nog twee keer mogen proberen. De eerste keer heeft hij ruim twee jaar thuis gewoond, daarna nog eens bijna een jaar. Bij de laatste uithuisplaatsing was er opnieuw spoed. Duidelijk was toen ook wel bij de WSG dat hij niet meer op zijn plaats was tussen de gehandicapten, maar het alternatief was een zeer onveilige thuissituatie. Passende plekken zijn er nu eenmaal niet altijd beschikbaar, zeker voor kinderen met complexe problemen.
Gebrek aan deskundigheid en hulp Four
We vinden het normaal om rommelzorg te leveren.
Ik vind het prima om de ouders de schuld te geven, die overigens ook nergens echte hulp thuis kregen, maar de deskundigheid van een instelling laat toch wel ernstig te wensen over als een jongetje, zelfs aantoonbaar door een medewerkster vanaf zijn 8ste jaar, veel intelligenter blijkt te zijn, en dat dan ook nog doorzetten.
Ach hij was onderdak. En het is maar jeugdzorg.
Echte deskundigheid, van de ggz, gebeurt alleen als de ouders wel het intellect en de sociale vaardigheden en kennis hebben om zichzelf daar te vervoegen en er dan bovenop te zitten.
Of je hebt een huisarts die zich inzet.
Waarom is het nu zo dat als ouders hulp nodig hebben zij de schuld krijgen van de malaise? Komen ze voor deskundige hulp of voor de schuld krijgen four?
Jammer Four....
....dat je rucksichtlos op de uitspraak van de rechter afgaat, waarbij je het gedeelte dat de wsg vertelt voor waar aan neemt. En wat ouders en kinderen te vertellen hebben is om je kont mee af te vegen zeker? Dat is in ieder geval wel wat de rechters doen in dit land. En als ouders dan klagen en het komt bij de minister doet die niks, behalve vertellen dat je niet voor niets uit huis geplaatst wordt. Bemoeien de russen en de turken zich ermee omdat het (zelfs) volgens hun maatstaven niet kan wat in nl gebeurt, heeft de minister-president maar 1 ding te zeggen: 'handen af van onze jeugdzorg.'
Intussen lijkt jeugdzorg te denken dat ze alles kunnen maken, straffeloos kinderen uit huis kunnen halen, ze kunnen mishandelen en misbruiken in tehuizen.....en alles wat mis gaat komt door ouders en doordat de sector te weinig macht heeft. Maar het is ze gelukt, ook na 2015 weer een toename in macht. Ouders direct aan het begin van een maatregel uit het gezag zetten, pleegouders wiens belangen nu ook mee gaan wegen en de voorwaardelijke uithuisplaatsing: als dit en dat niet bereikt wordt mag jeugdzorg zonder tussenkomst van de rechter een kind uit huis sleuren. Maakt niet uit aan wie het ligt dat iets niet bereikt wordt, maakt niet uit dat er eigenlijk niets aan de hand is of het doel wel is bereikt. Jeugdzorg krijgt het op een presenteerblaadje.
Waarshcijnlijk is het allemaal een show die ver van jouw bedje speelt. Anders begreep je het wel. Dan begreep je dat het een manipulerende bende is. Ja,ze doen ook goed werk. Maar ook hele erge dingen. Waar duizenden kinderen en gezinnen de dupe van zijn. Die uitspraken zoals over die jongen, die heb ik ook liggen. Als je ze leest, waren mijn kinderen beter af wanneer ik dood zou neervallen. Mijn kinderen hebben er nog trauma's van. Maar ik ben echt heel blij voor je dat je het allemaal niet begrijpt en het voor zoete koek slikt wat de instanties stellen. Probleem is dat juist daardoor alles maar doorgaat. Want ach, wie met jeugdzorg te maken heeft, heeft het er zelf naar gemaakt toch? (ja, ik heb het er zelf naar gemaakt. mijn kinderen en ik werden mishandeld. Ik had het gore lef om ze in veiligheid te brengen. WE werden nagejaagd, bedreigd. Vader schakelde vervolgens jeugdzorg in, die het voor hem opnam, de kinderen wou teruggeven aan de ontredderde man die ons met de dood bedreigde, ons ernstig verwondde en als toetje de jeugdzorg op ons af stuurde. Hij kon zo manipuleren, wist ze te doen geloven dat ik hem de kinderen niet gunde, ze vonden hem zielig en keerden zich tegen mij en wilden de kinderen aan hem uitleveren en bij mij weghalen. Hij deed dit bewust. Hij had daarmee maar een doel. Mij kapot maken. Het is hem gelukt. De kinderen erbij.)
Four
En als je zelf bij jeugdzorg werkt is het je taak om jezelf te scholen, de instelling schoolt je alleen in 'kindermishandeling' maar dat is geen deskundigheid, en integer en deskundig je werkt te doen en je rug recht te houden, net zoals die ontslagen medewerkster die Remzi gelukkig geholpen heeft en hem bleef volgen ook al was ze zelf ontslagen, en je missie niet te vergeten. Deskundige zorg voor kinderen die door diverse problematiek, die je zorgvuldig uitzoekt met hulp van echte deskundigen, aan jou zorgen worden toevertrouwd.
En dan zorg je met gezond verstand, verstand van het hulpverlenings- en instellingenpalet en de diverse sociale en gemeentelijke instanties, dat een kind goed terecht komt, je blijft het volgen tot het goed komt.
En je zorgt voor echte hulp en niet voor beschuldigingen en onnodige kletsverhalen en escalaties.
Zorgen over de transitie in een brief van het ouderplatform
http://www.uwouderplatform.nl/nieuws-1/nieuws-uw-ouderplatform/berichtzondertitel-2
Uiteraard weer het bezwaar tegen de hoge eigen bijdrage waar een somatische opname geen eigen bijdrage heeft.
In strijd met internationale wetgeving op het gebied van kinderrechten.
De inmiddels verslechterende situatie in het 'passend onderwijs' en de ervaringen met het 'wijkteam'.
"Een rondgang langs de eerste ervaringen van ouders met wijkteams en andere vormen van toegang is niet hoopvol. Ouders die gesprekken hebben gehad missen expertise die nodig is om in te schatten welke zorg nodig is. De nadruk in de wijkteams ligt te veel op preventie en hulp in de eerste lijn. Dat gaat ten koste van gespecialiseerde hulp die nodig is bij kinderen met zwaardere (psychiatrische) problematiek of trauma. In de meeste wijkteams ontbreekt de visie op gespecialiseerd zorg. Indien visie ontbreekt, is er vaak ook gebrek aan kennis. Dit zal onvermijdelijk leiden tot stepped care werken waar matched care de norm zou moeten zijn. "
Iedereen zal zijn beste beentje voor moeten zetten om het komende halfjaar goed door te komen.
Rauw update
http://www.npo.nl/3doc/11-12-2014/KN_1665452
Mooi overzicht van deze affaire die natuurlijk veel opriep. En gelukkig met rechters die zich terughoudend hebben opgesteld.
Mooi is de aftiteling: "Update 2014
Tom is nu 17 jaar en eet nog steeds rauw. Hij staat niet meer onder toezicht. Hij volgt thuisonderwijs via de wereldschool en zit in HAVO4.
Tom is langer dan zijn moeder en even lang als zijn vader. Wanneer Tom nog wat langer is geworden wil zijn moeder excuses van de doctoren voor de uitspraken die zij hebben gedaan."
Excuses
Excuses.....
....die de moeder nooit gaat krijgen.....
nooit
Want iedereen, met name de kindermishandelingsindustrie, mag zich 'zorgen' maken. Dat ze ondertussen voor jaren je leven met je gezin de grond inboren met roddeldossiers, rechtzaken en bedreigende stress, hoort er gewoon bij, moet kunnen. Als je er dan onderdoor gaat zijn de 'zorgen' waar geworden, allemaal jou schuld.
Het is een moeilijk bedrijf, het zou een stuk beter gaan als er meer deskundigheid en integriteit en respect voor mensen en voor de wet zou zijn.
In mijn omgeving probeert men kinderen terug te plaatsen bij ouders die dat volstrekt niet aankunnen, ze geven het zelf aan, hun onmacht vult inmiddels dikke dossiers. Maar ja, de 'pedagogische onmacht' moet natuurlijk wel geconstateerd worden door de 'professionals'. En is 'uithuisplaatsing' ineens een 'noodgeval'.
Ouders zijn een quantité négligeable.
rauw
Dit was een herhaling van twee jaar geleden Annej.
de update niet
Ondanks alle negatieve voorspellingen is hij nu hij 17 jaar is toch gewoon gegroeid naar een acceptabele lengte. De laatste documentaire was van toen hij 15 jaar was. Overigens heeft zijn onderwijs er blijkbaar wel onder geleden, als hij nu met 17 jaar nog in havo 4 zit.
langere update
Hier een langere update over hoe het nu gaat:
http://www.mediaredactie.net/2014/03/28/media-niet-onbevooroordeeld/
Onderwijs Four?
Als je zo'n lawine over je heen krijgt mag je blij zijn als je als gezin nog bestaat. Het is een alle aandacht opeisende stressmachine.
Dus het zou wat voorbarig zijn om de schoolgang te wijten aan de voeding.
Verder gaat het om de toetsen. Door onenigheid over de scholing kan er ook niet getoetst worden en het is maar net hoe school daar dan mee omgaat. Die kunnen ook geen foutje maken en dan heb je kans dat Tom alles moet inhalen wat hij door het tijdverlies van rechtzaken, onderzoeken en andere stress niet gemaakt heeft.
Bij mijn dochter geloofden ze het wel en hebben de toetsen laten zitten en haar toch doorgeplaatst toen ze overging naar speciaal onderwijs.
Tom is niet de enige die ook weleens een tijdje minder presteert en dan blijft zitten, met name jongens.
Moeder Francis heeft hem in elk geval doorlopend onderwijs gegeven al was het niet precies volgens de boekjes.
Dat is wat iedereen de hele tijd gedaan heeft, en nog doet, elk gepersipieerd 'vlekje' aan Tom wijten aan de eenzijdigheid van rauw voedsel.
Voedsel is zeer belangrijk maar ook als je rauw eet, krijg je nog een heel gevarieerd aanbod naar binnen. Inderdaad royaler dan een fastfood en chipsmenu. Maar zelfs gevarieerder dan de meeste mensen. Ik zou zoveel groente en fruit niet naar binnen krijgen.
Na de transitie zak je door je financiele bodem
Angelique Bergsma die haar zoon moet laten opnemen, dat is al een verschrikkelijk proces van onmacht en verdriet, en dan geen geld meer hebben voor eigen bijdrage medicatie, ggz bijdrage en verblijfsbijdrage. Wekelijkse reiskosten voor haarzelf (oudergesprek) en voor haarzelf en zoon vanwege het wekelijkse weekend thuis. Hopelijk kan de gemeente haar de eigen bijdrage kwijtschelden.
Is een fonds gestart. Waar donaties gevraagd worden, in elk geval voor de medicatiebijdrage.
http://www.medhulp.nl/
die site medhulp. .. .
die is under construction?
gr Angela
