Ik leef maar half
Dag allemaal, ik loop opeens tegen iets aan en ik hoop dat jullie met mij mee willen denken. Pas geleden ben ik voor het eerst in hele lange tijd zonder partner en kinderen een weekend weggeweest naar een plek waar ik helemaal mezelf kan zijn en waar ik een aantal dagen volledig in het nu kon leven. Het was alsof ik 3 weken volledig van de radar ben geweest in plaats van 3 dagen. Het voelde zo goed en ik voelde me zo compleet en zo een met mezelf en wie ik eigenlijk ben en dat heb ik zó lang niet ervaren dat ik, nu ik weer terug ben, weerstand en verdriet voel. Weerstand om weer rekening te moeten houden met iedereen die mijn aandacht nodig heeft. Mijn kinderen, mijn partner, mijn moeder, mijn werk. Ik heb het gevoel dat iedereen om mij heen zo eisend is, altijd een stukje van mij nodig heeft en ik kan dat voor mijn gevoel niet weigeren omdat ik niet alleen voor mezelf leef. Ik heb gekozen voor een partner dus ik kan niet altijd mijn eigen zin doen, hij maakt al veel ruimte voor mij hoewel dat niet zo voelt. Mijn moeder is mij lief, ze heeft alles voor mij en de kinderen over, dus hoe kan ik haar iets weigeren ? Ze vraagt al zo weinig. Ook voor mijn kinderen heb ik gekozen, ze hebben beiden een flinke gebruiksaanwijzing wat een groot deel van mijn gezinsleven heeft bepaald, ze zijn nu (net) meerderjarig, maar hebben mij nog steeds vaak nodig, echt nodig. Mijn werk is het minst veel eisend, maar ook daar moet ik natuurlijk aan bepaalde verwachtingen voldoen. Het resultaat is dat ik mij eigenlijk van verplichting naar verplichting sleep en de momenten die ik voor mijzelf heb sta ik in de wacht. Het weekend weg heeft mij duidelijk gemaakt dat er een heel stuk van mij is dat eigenlijk niet aan bod komt omdat daar in het dagelijks leven geen ruimte voor is. Ik leef dus maar half. Al meer dan 20 jaar. Ik ben daar verdrietig om en ik vraag me af hoe ik dat kan veranderen. Het weekend weg eens per jaar herhalen is fijn, maar geen oplossing.
Hoe kan ik dit gevoel van een zijn met mezelf vasthouden ?
Je kan en mag nee zeggen, tegen iedereen. Plan af en toe een hele dag voor jezelf. Je hoeft de deur niet open te doen. Je hoeft niet thuis te blijven.
Je partner moet leren alleen te kunnen zijn.
Je moeder en kinderen moeten leren dat je niet 24/7 beschikbaar bent. Dat is niet egoïstisch. Juist niet. Als jij wegvalt hebben ze allemaal een groot probleem. Voor jouw beschikbaarheid op lange termijn is af en toe rust nemen nodig.
Een werkgever heeft ook meer aan iemand die elke week 40 uur werkt dan aan iemand die er een paar maanden 80 per week werkt en daarna de rest van het jaar thuis zit met een burnout.
Lexus schreef op 22-06-2022 om 11:59:
[..]
Ja maar soms is het ook wel makkelijk gezegd: je moet meer nee zeggen. Mijn moeder was dementerend en ik was de enige familie die ze had. Bovendien had ze de diagnose narcisme Therapeuten zeiden 'goh wat is dat in jou dat je niet no contact kan gaan met je moeder?" ... Ja en dan? Een oud mensje alleen laten? Kon ik echt niet over mijn hart verkrijgen
Mijn kind had een geboortedefect waarvoor ik veel naar specialisten en verre ziekenhuizen moest. 'waarom laat je het je ex niet doen?' zeiden mensen dan. Ja omdat ex inmiddels naar het buitenland verhuisd was en het gewoon niet deed.
Je bent misschien te pleasend (dat vraag ik me af in zake je moeder en kind hoor) maar ik vind een groot deel van het probleem toch ook zitten in het feit dat je partner niet zo goed alleen kan zijn. Pas als jij dat gat gaat opvullen ben je met pleasegedrag bezig. Vooral als je het doet omdat je bang bent dat hij er anders van door gaat.
Heb je wel eens met hem besproken dat hij meer aan de bak gaat vwb zijn eenzaamheid: vrienden maken, vrijwilligerswerk doen etc.
Ja ik ben het wel eens met je dat je soms er niet onderuit kan. Misschien kan Zonne nog wel kijken of er iemand anders,is met wie ze de zorgen rondom haar moeder kan delen. Zijn er broers,zussen, nog in goede conditie zijnde broers of zussen van haar moeder, nichten neven buurvrouwen... je hoeft het niet altijd alleen te doen. Misschien wel het regelen in het begin. Kinderen daar moet je ook voor zorgen en als je ex het niet doet zit er niets anders op dan dit zelf te doen. Wellicht met hulp van professionals.
Ik ben het niet eens met dat een groot deel van het probleem ligt bij de partner. Ja natuurlijk díe heeft zeker óók een probleem. Maar mijns inziens moet Zonne inzien dat het niet háár probleem is. Het is niet haar probleem dat partner in paniek raakt als zij een keer geen zin heeft of laat doorschemeren dat ze dingen soms niet zo ziet zitten. Het is niet háár probleem dat hij niet alleen kan zijn. Háár probleem is dat ze zijn problemen ook nog eens op zich neemt en hem continue ter wille is. Daar raak je van uitgeput. Dan ben je alleen nog bij elkaar omdat hij niet alleen kan zijn.
En wellicht is het een hele lieve man die haar ook kan helpen met dingen die zij moeilijk vindt... maar nu is er wel een slecht evenwicht als ik dat zo hoor. En beiden zijn bang dat de ander er vandoor gaat. En dan ook nog de verzuchting van Zonne dat hij wel wat avontuurlijker mag zijn.
Ai ai, dat klinkt niet goed.... ik ben aan de ene kant er niet van om maar te zeggen, "kappen met die relatie" omdat alleen zijn echt niet alles oplost, en je kunt ook aan problemen werken met zijn tweeën. Maar ja dan moet je dat ook alle twee doen en alle twee de problemen zien. Ik weet niet zo goed of dit in het geval van Zonne zo is...
Ik vind het ook een slecht teken dat je niet jezelf kunt zijn in deze relatie, en dat je zelfs je leukste zelf bent kwijtgeraakt. Lijkt me echt belangrijk dat jullie flink aan jezelf en aan de relatie gaan werken, en dan blijkt vanzelf of het goed genoeg is of niet.
En vertel hem alles over wat je denkt en voelt, uit je voorbeeld lijkt het of je dingen achter houdt, daar is niemand bij gebaat. Als je hem probeert te sparen los je het probleem niet op. En dat kan ook op een vriendelijke manier, maar je moet wel duidelijk zijn.
Leene schreef op 22-06-2022 om 13:53:
[..]
Ja ik ben het wel eens met je dat je soms er niet onderuit kan. Misschien kan Zonne nog wel kijken of er iemand anders,is met wie ze de zorgen rondom haar moeder kan delen. Zijn er broers,zussen, nog in goede conditie zijnde broers of zussen van haar moeder, nichten neven buurvrouwen... je hoeft het niet altijd alleen te doen. Misschien wel het regelen in het begin. Kinderen daar moet je ook voor zorgen en als je ex het niet doet zit er niets anders op dan dit zelf te doen. Wellicht met hulp van professionals.
Ik ben het niet eens met dat een groot deel van het probleem ligt bij de partner. Ja natuurlijk díe heeft zeker óók een probleem. Maar mijns inziens moet Zonne inzien dat het niet háár probleem is. Het is niet haar probleem dat partner in paniek raakt als zij een keer geen zin heeft of laat doorschemeren dat ze dingen soms niet zo ziet zitten. Het is niet háár probleem dat hij niet alleen kan zijn. Háár probleem is dat ze zijn problemen ook nog eens op zich neemt en hem continue ter wille is. Daar raak je van uitgeput. Dan ben je alleen nog bij elkaar omdat hij niet alleen kan zijn.
En wellicht is het een hele lieve man die haar ook kan helpen met dingen die zij moeilijk vindt... maar nu is er wel een slecht evenwicht als ik dat zo hoor. En beiden zijn bang dat de ander er vandoor gaat. En dan ook nog de verzuchting van Zonne dat hij wel wat avontuurlijker mag zijn.Ai ai, dat klinkt niet goed.... ik ben aan de ene kant er niet van om maar te zeggen, "kappen met die relatie" omdat alleen zijn echt niet alles oplost, en je kunt ook aan problemen werken met zijn tweeën. Maar ja dan moet je dat ook alle twee doen en alle twee de problemen zien. Ik weet niet zo goed of dit in het geval van Zonne zo is...
vetgedrukt: maar dat bedoel ik ook als ik zeg dat het grootste probleem bij de partner ligt. En ja, mee eens, dat moet zij niet willen oplossen.
Zonne2017 schreef op 22-06-2022 om 11:36:
Mijn moeder stond letterlijk dag en nacht voor ons klaar, 20 jaar lang en nog eigenlijk. Nu heeft ze mij nodig en doe ik de deur dicht ? Dat voelt zo fout.
Wow, in deze gedachte zit een hele grote fout. Wie heeft jou aangepraat dat je de deur dicht doet op het moment dat je wat ruimte voor jezelf vraagt? Je moeder? Of jijzelf? In elk geval: het is een grove leugen. Het is Niet Waar.
Je deur blijft open staan, alleen wil je elke week op dag x en y niet gestoord worden, dan heb je tijd voor jezelf nodig.
Nogmaals, als je geen tijd voor jezelf vraagt en krijgt, ga je binnenkort door je hoeven en dan moet de deur voor lange tijd dicht. Daar help je niemand mee.
IMI-x2 schreef op 22-06-2022 om 14:13:
[..]
Wow, in deze gedachte zit een hele grote fout. Wie heeft jou aangepraat dat je de deur dicht doet op het moment dat je wat ruimte voor jezelf vraagt? Je moeder? Of jijzelf? In elk geval: het is een grove leugen. Het is Niet Waar.
Je deur blijft open staan, alleen wil je elke week op dag x en y niet gestoord worden, dan heb je tijd voor jezelf nodig.
Nogmaals, als je geen tijd voor jezelf vraagt en krijgt, ga je binnenkort door je hoeven en dan moet de deur voor lange tijd dicht. Daar help je niemand mee.
ja dat vind ik nou een beetje aan de frequentie liggen hoor. Het is niet nodig om elke dag je moeder te bellen of langs te gaan zolang ze niet ziek is. Maar in plaats van een keer per week je bezoek naar een keer per vijf weken veranderen is een ander verhaal. Maar ik geloof dat TO nog geen frequentie heeft genoemd? En het is mij ook niet duidelijk of haar moeder zich bescheiden opstelt of zaken van haar eist.
Lexus schreef op 22-06-2022 om 14:25:
[..]
ja dat vind ik nou een beetje aan de frequentie liggen hoor. Het is niet nodig om elke dag je moeder te bellen of langs te gaan zolang ze niet ziek is. Maar in plaats van een keer per week je bezoek naar een keer per vijf weken veranderen is een ander verhaal. Maar ik geloof dat TO nog geen frequentie heeft genoemd? En het is mij ook niet duidelijk of haar moeder zich bescheiden opstelt of zaken van haar eist.
In het geval dat Zonne 2 dagen per week rust vraagt, blijven er nog 5 dagen over waarop moeder en zoon wel mogen komen aanwaaien. Als ze dat te weinig vinden, dan zijn ze in mijn ogen veel te veeleisend. Maar ik vermoed dat ze het prima zullen vinden en Zonne haar rust en welzijn van harte gunnen. Zolang ze geen psychopaten zijn, zullen ze dat gewoon accepteren en eigenlijk normaal vinden.
Nogmaals Zonne, zorg voor betere zelfzorg, het is heel dringend nodig. Vraag er hulp bij.
Wat voor therapie heb je gehad?
Ik ben onlangs begonnen met schematherapie en mijns inziens werkt dat heel goed voor waar jij tegen aanloopt. Je leert daar met name wat je eigen behoeften zijn, hoe je die kan uitspreken en waarmaken. En bijv. gedachten als 'dat kan ik niet maken' in een ander perspectief te zetten.
Ik kan je het boek van Gabor Maté van harte aanbevelen. Hij adviseert ook: “als je moet kiezen tussen schuldgevoel of wrok, ga dan voor het schuldgevoel”. Oftewel: doe iets niet. Zeg nee. Anders zegt je lichaam een keer nee.
Allemaal enorm bedankt voor het meedenken en de adviezen. Ik denk nog even na over psychische hulp, de wachtlijsten zijn lang, ik heb nog oude aantekeningen van de vorige therapie liggen die ik ga doorlezen, misschien helpt het. Ook ga ik het boek bestellen van Gabor maté en beter voor mezelf zorgen. De arts in het ziekenhuis heeft mij ook gezegd dat ik heel alert moet zijn op stress, dat eigenlijk zoveel mogelijk moet vermijden. Ik heb een nieuwe kwaal waar ik eerder over schreef en waardoor ik veel moet sporten. De aandoening heb ik volgens de specialist gekregen door jarenlange overbelasting en overmatige stress. Ik ga mij meer uitspreken naar de mensen om mij heen. Dan zijn ze maar kwaad of verdrietig of teleurgesteld (maar misschien is dat helemaal niet zo en is dat alleen maar mijn angst) Als mijn partner vindt dat ik hem te weinig te bieden heb dan moet hij ook maar gaan, ik kan gewoon niet meer alle ballen in de lucht houden en het is tijd dat er meer ruimte komt voor mij. Ik voel me een stuk rustiger nu.
ToetieToover schreef op 22-06-2022 om 15:52:
Ik kan je het boek van Gabor Maté van harte aanbevelen. Hij adviseert ook: “als je moet kiezen tussen schuldgevoel of wrok, ga dan voor het schuldgevoel”. Oftewel: doe iets niet. Zeg nee. Anders zegt je lichaam een keer nee.
Nogmaals dank voor deze tip. Ik ben pas op bladzijde 30 en wát een eye-opener is het nu al !
