Hoeveel vrije tijd heb jij? En je man?

Julali schreef op 06-08-2021 om 16:27:

[..]

Of je neemt hem een uurtje later, maar je hebt gegarandeerd recht op pauzes tijdens je werk.

Ik kan je vertellen dat ergens recht op hebben nog iets heel anders is dan de dageijkse praktijk......Toch zeker in de gezondheidszorg.

Julali schreef op 06-08-2021 om 16:16:

Heb je geen familie of vrienden in de buurt die af en toe kunnen oppassen? Ik snap dat het moeilijk is eraan te beginnen als je gewend bent om altijd bij je kind te zijn, maar het kan wel wat lucht geven.

Hoe graag je het ook doet, en beetje afwisseling doet (bijna?) iedereen goed en je bent echt de enige niet die voor je kind kan zorgen.

Ja ik ben sinds kort begonnen dat kleine naar zn oompie gaat spelen en dat gaat super goed! Schoonmama ook wel eens maar heeft veel activiteiten in de week en mijn moeder kan moeilijk lopen heeft veel pijn, dus ze let hier wel eens op maar meestal ben ik er bij, en zelfs als ik dat moment heb gebruik ik het om de taken te doen waar ik normaal gezegd bij onderbroken wordt. Voor de rest laat ik niemand oppassen ook vrienden of vriendinnen niet, heb dat vertrouwen gewoon weg niet heb dus fam alleen voor mij. Daarnaast heb ik idd geen fam hier. Kben vana 6 jaar ieder jaar verhuist onder vervelende omstandigheden en ben zo stukje bij stukje verder verhuisd van mijn fam.

Ik vind het moeilijk die controle uit handen te geven, ik merk dat die miskramen en mij eigen verleden daar veel mee te maken hebben. Ik kan anderen niet rondom mijn kind vertrouwen want naar ik heb helaas door foute keuzes ( van ouders) niet anders meegemaakt bij mezelf dan dat mensen dingen met me dede die niet horen... dat beeld gaat maar niet weg bij mij en ook door de miskramen, ik heb hem, en ben bang dat ik hem om het minste geringste kwijt raak. Maar ik heb het beste met hem voor dus ik probeer wel zoveel mogelijk goed te doen voor zijn ontwikkeling, tis ook niet zo dat hij niemand ziet hij is veel onder de mensen zoals ons en super sociaal en niet verlegen net zoals ons dus dat scheelt. Maar ik voel me schuldig als ik die controle niet heb dus de zorg enzo... hulp kan ik dan ook moeilijk accepteren.

Denk dat het ook echt iets is vanuit mn verleden hoor, ik wil alles zelf doen, wil zo min mogelijk tot geen hulp zodat ten eerste het nooit tegen me gebruikt kan worden en ten tweede het mijn verantwoording is ik doe het wel...

Ik ben een flinke taaie echt en neem alles op me en voel me daar prettiger bij dan uit handen geven. Maar mijn partner helpt mij ook nog steeds met dat gevoel. Alles wat ik nu heb ik zelf bereikt met zwoegen zweten tranen en pijn maar ik heb het nu en weiger dat iemand me ooit nog iets kan afpakken. Ik ben gelukkig met mij  situatie en gezin, en ook door mijn verleden durf ik niemand te dichtbij laten komen, want ondanks dat ik die personen hun keuzes vergeven heb vergeet ik niet.Dus mensen (kwa dat) binnenlaten is nog erg moeilijk voor mij maar ik werk er iedere dag aan. Einde van de dag heb ik het beste voor met mn kleine, dus ik ben bereid in dingen waar nodig te veranderen, en het werpt beetje bij beetje de vruchten af.

En eigenlijk precies wat jij zegt zegt mn partner ook tegen mij, hij kent mn verleden en dan heb ik het niet over een moment, maar vanaf de leeftijd van 6 tot 18 nonstop, daarbij probeer hij me te helpen. Dus ja hij probeert me iedere dag re laten weten dat het goed is wat ik doe, maar dat ik ook wel eens iets voor mezelf mag doen, en dat vind ik moeilijk. Het forum is dus voor mij tussendoor fijn. Maar ik ga beetje bij beetje oefenen om ook weer uitjes voor mezelf te regelen zonder dat ik mezelf daar kut bij voel of dat ook constant aan mn zoontje denk. 

Ik heb in een kleine kapsalon gewerkt en als er 1 klant te laat kwam dan liep alles uit. Dan ging mijn koffiepauze er echt wel aan. 

Rachel. schreef op 06-08-2021 om 15:47:

[..]

Hoe kom je daarbij? We zijn al 9 jaar samen gaat prima zo, en probeer aan te geven kwa deze discussie, niet dat ik me erger of niet leuk vind hoe het hier loopt. Vind het fijn zo en vind het goed zo, tis soms zwaar maar leuk ik doe het voor mezelf en mijn gezin. Dus zo erg is het allemaal niet ik kies er toch voor.

Precies je kiest er samen voor! 

Julali schreef op 06-08-2021 om 16:35:

Misschien is het een idee om wat meer voor jezelf op te komen op je werk?

Helaas in de zorg werk je met mensen. Ik kan moeilijk zeggen: blijf maar even hangen in de tillift ik heb recht op mijn koffie nu. 

Doornroosje75 schreef op 06-08-2021 om 16:17:

Tja. Iemand noemde het een koffiepauze op het werk ook vrijetijd. Dan kunnen we forummen terwijl de kleine slaapt toch ook vrijetijd noemen?

Kleine slaapt niet kleine is wakker, ik forum tussendoor en dan bedoel ik forum staat niet constant open, ik lees en stukje antw, ga weer verder en wnnr kleine weer even rustig speelt en niet baldadig wil zijn 🤣 dan kijk ik weer even, en dat zijn minuutjes vrije tijd tussendoor ja. Als kleine slaapt slaap ik ook want hij slaapt slecht tegenwoordig, en soms ook tussen ons in en dan nog is het wakker worden tussendoor. 

Dit komt mede omdat ik flink aan de bak ga sochtens en alles constant bij houd waardoor ik die momentjes heb, zo had ik bijv om 9 uur al gekookt zodat ik dat in de middag niet meer hoef te doen.

Alleen het verschil daarin is wel, als je koffiepauze op werk hebt dan weet je, ik heb even pauze kan even rusten, als ik hier thuis een koffie zet mag ik hopen dat ik ondertussen niet onderbroken wordt door een vallend kind, of omdat hij iets wil, of juist zoals laats de poedersuiker te pakken had 3 x schud en heel de kamer wit was... snapje een beetje wat ik bedoel? Het is nooit gegarandeert dat ik niet onderbroken wordt.

en nu ik het zo erover heb, ik heb echt wel momentjes tussen door, maar die maak ik want heeel eerlijk met een kind is er altijd wel wat te doen.
Dus tis niet dat ik helemaal niks kan. Maar het is en blijft veel. Tis toch anders als je nachten door kan slapen en al die taken hebt of dat je paar keer per nacht moet opstaan omdat je een kind hebt, en daarnaast nog die dingen hebt.

Julali schreef op 06-08-2021 om 15:21:

[..]

Ik denk dat het lastig voor te stellen is als je zelf geen kinderen hebt. Voordat mijn kinderen werden geboren dacht ik ook altijd dat ik een druk leven had.

Toen werden mijn kinderen geboren en kon ik me ineens niet meer voorstellen waar ik dan precies zo druk mee was geweest. Die taakjes die je noemt vallen in het niet als je het vergelijkt met het werk dat komt kijken wanneer je kinderen in de mix gooit.

Weet je wat mij nu zo ontzettend stoort aan dit topic? Dat je zo ontzettend projecteert en strooit met verpakte oordelen. 

Kinderen zijn niet het ultiem genot of hoogst haalbare om een leven mee te vullen. Ook niet als het om druk zijn gaat, want ik vind het een enorme dooddoener dat “ik denk dat het lastig voorstellen is als je zelf geen kinderen hebt”. Mensen zonder kinderen zijn niet blind hè en hebben altijd in hun directe omgeving wel mensen met kinderen om te zien hoeveel tijd hierin gaat zitten. Jij brengt het als een ‘over the top’ iets ofzo, alsof je dan pas écht weet wat druk zijn is en al die anderen maar ‘zeuren’ met zogenaamd druk zijn. Je mist een bepaalde empathie en inzicht richting anderen.

Om een goeie oncoloog te zijn hoeft ie echt niet zelf kanker te hebben is een uitdrukking die ik onlangs las en dit vind ik ook hier wel van toepassing.

Bijvoorbeeld de post van Rachel en haar keuze samen met man hoe zij hun leven invullen. Er moet toch even de opmerking komen of hij dan niet heel veel mist van zijn kind. Waarschijnlijk niet hè, anders hadden ze het wel anders ingevuld toch? 

Laat mensen toch eens wat meer in hun waarde ipv steeds weer de overtreffende trap van hoe geweldig jij en jouw gezin het wel niet doen of hebben te verkondigen (en niet alleen in dit topic). Diverse forummers hebben je al hierop gewezen, maar je doet er helemaal niets mee. Heb je wel door hoe storend dat is?

@Rachel, ten eerste vind ik dat je je leven en zorg mag indelen zoals jij dat als prettig ervaart, zonder wat een ander ervan vindt. Straks gaat je kind met 2,5 een paar ochtenden naar peuterschool waardoor je even je handen vrij hebt. Kan je kind daar rennen, zingen, knutselen, leren van andere kinderen etc. Heus, er komt verandering in het moederen. Je hoeft niet te veranderen omdat anderen het anders doen.

Wel een opmerking in kader van veiligheid; ik weet niet hoe oud je kind is, maar ik vond het wel makkelijk dat de kinderbox als speelplek fungeerde wanneer ik aan het koken was , of de deurbel ging. Je kunt ook uitproberen of je kind door rustige muziek, ook rustiger wordt.

Julali schreef op 06-08-2021 om 16:22:

[..]

Die koffiepauze heb je gegarandeerd, of een baby slaapt weet je nooit zeker en als het gebeurt, dan heb je vaak de meest basale dingen nog niet gedaan (douchen, aankleden, eten, kolven, kolfmachine en flesjes steriliseren, melk invriezen, of juist ontdooien) tegen de tijd dat een baby na een half uurtje weer wakker is heb je nog geen tijd gehad voor andere dingen dan de meest basale dingen die nodig zijn om jezelf en baby in hygiënische, enigszins toonbare en gevoede toestand te houden.

Nu ik dit zo opschrijf ben ik erg blij dat we die fase achter de rug hebben

Oudere kinderen doen trouwens lang niet allemaal braaf een middagslaapje, dat is hier maar heel kort een hype geweest.

Koffie pauze gegarandeerd? Nee hoor. Werk gaat gewoon door. Je zit toch niet constant met een baby in je armen als die wakker is?

Ik snap en zie heel goed dat het leven met kinderen veel drukker is dan zonder. Lijkt me nogal logisch. Het leven zonder kinderen omschrijven als enkel 'werktijd en vrijetijd' komt op mij juist veel meer over alsof je niet kunt inschatten hoe het leven van een ander er uit ziet. Net als dat 'recht op koffiepauze', wat blijkbaar betekent dat ieder werkend mens ongestoord een kwartier koffie kan drinken op het werk. Ik kan dat inderdaad. (crisisperiode uitgesloten). Maar ik kan me heel goed voorstellen dat er banen bestaan waarin dat ongestoord pauze houden er niet in zit, ondanks het wettelijk recht daarop. Volgens mij zou iedereen die niet onder een steen leeft, zich daar een voorstelling van moeten kunnen maken.