Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 22:32:
[..]
Ja maar dat wil ik ook echt. Praten en samen zoeken. Ik doe daarvoor ook heel veel moeite toch ik ga naar al die gesprekken die de juf wil. Maar ze luistert toch niet echt n en ze wil toch jeugdzorg erbij. Ze vind dat hij teveel negatieve aandacht vraagt zegt ze maar hij is nog zo jong ze snapt hem gewoon niet ze moet hem meer tijd geven ze haat hem en dat vind ik heel erg oneerlijk want hij is nog zo jong. maar jeugdzorg zal altijd haar gelijk geven niet hem daarom wil ik niet dat ze erbij komen
laat maar jullie snappen het ook neit
Als je echt gelooft dat de juf je zoon haat kun je dit gesprek al bijna niet meer voeren. Probeer echt te luisteren, de vorige keer gaf je aan dat dat niet zo goed ging. Weet de buurvrouw wat er gezegd is?
De juffen zien echt veel kinderen, zij kunnen echt vergelijken en zo zien welk gedrag nog bij de leeftijd past en wanneer er gewoon even iets meer ondersteuning nodig is
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 22:40:
[..]
Nee die snapt het ook niet. ik heb ook ruzie met hem, hij wilde niet eens beloven dat hij niet met jeugdzorg gaat praten als ze hem bellen, waarom zou ik hem nog vertrouwen dan, ik heb ook tegen hem gezegd prima ik zoek wel iemand nieuw
Waarom ben je bang over wat hij evt tegen jeugdzorg zou zeggen. Er zijn nu eenmaal regels in Nederland om kinderen te beschermen en wat mij betreft terecht. Hij heeft beroepsgeheim wat inhoudt dat hij niet inhoudelijk over jou mag praten. Wanneer hij zorgen heeft over je kinderen mag hij daar wel iets over zeggen als dat concreet is. Vermoedens kunnen ze niks mee bij veilig thuis. Hij mag waarschijnlijk niet eens beloven dat hij er met niemand over zal praten. Wat nu als jij over drie weken vertelt dat je je kinderen slaat (dat doe je natuurlijk niet), dan heeft hij beloofd daar met niemand over te praten, dat kan gewoon niet.
Maar als alles thuis goed gaat, er niks verkeerds te melden is over de kinderen dan hoef je toch ook niet bang te zijn dat hij dat zegt wanneer jeugdzorg belt. Dan zal zijn antwoord zijn dat hij geen zorgelijke signalen heeft mbt de kinderen.
Hoe gaat het met niet drinken?
Je reageert heel erg uit angst en gaat daardoor in de aanval. Dat lijkt me echt iets waar je nog hulp bij kunt gebruiken. De angst voor bureau jeugdzorg/jeugdbescherming hebben meer mensen. Op internet vind je natuurlijk ook nare verhalen. Onthoud daarbij dat je de goede dingen haast nooit terugleest en dat je het verhaal maar van 1 kant hoort. Jeugdhulpverlening mag nooit via de media reageren ivm privacy. Ik denk/hoop dat er wel een verandering gaande is met hoe ze omgaan met gezinnen waarin niet alles vanzelf goed gaat. In mijn omgeving zie ik wel dat er zorgvuldige stappen gezet worden en dat er veel gedaan wordt om kinderen thuis, bij hun eigen ouders op te laten groeien, met de nodige ondersteuning, die soms heel intensief is.
De manier waarop jij omgaat met deze angst is wel heel zorgelijk. Je wekt het beeld dat je dingen te verbergen hebt. Ik zeg niet dat het zo is maar zo lijkt het wel. Je gaat in de aanval, maakt ruzie, duwt mensen van je af. Niemand mag meekijken. Door op deze manier te reageren gaan mensen zich juist zorgen maken of het thuis wel goed gaat.
Het is wel jammer dat het zo gaat nu. Je bent zo'n goede stappen aan het zetten. Minder drinken, meer verantwoordelijkheid nemen daardoor. Keuzes mbt de familie. Je gaat therapie aan. Heel knap. Ik hoop dat je zo door kan gaan, ondanks je angsten.
duizel schreef op 14-04-2025 om 22:44:
[..]
Als je echt gelooft dat de juf je zoon haat kun je dit gesprek al bijna niet meer voeren. Probeer echt te luisteren, de vorige keer gaf je aan dat dat niet zo goed ging. Weet de buurvrouw wat er gezegd is?
De juffen zien echt veel kinderen, zij kunnen echt vergelijken en zo zien welk gedrag nog bij de leeftijd past en wanneer er gewoon even iets meer ondersteuning nodig is
ja toch is het zo, ze zegt dat hij gedragsproblemen heeft en dat hij andere kinderen pijn doen, ook heeft hij haar gebeten zegt ze. Dat zijn heel zware beschuldigingen tegen een kind
coolpack2 schreef op 14-04-2025 om 22:54:
Hoe gaat het met niet drinken?
niet zo goed dat is ook logisch als mijn kind aangevallen wordt
Lees jezelf eens terug. Ruzie met de therapeut want die wil iets niet beloven, de juf haat je kind en niemand hier begrijpt je.
Zoals mijn oma zou zeggen; het is niet goed of het deugt niet.
Je zegt wel dat je gaat luisteren maar je zit vol met je eigen angsten en stoot iedereen die maar even wil helpen ver van je af. Dat is toch zo zonde, want er zijn veel meer mensen die het goed met je voor hebben. En dat allemaal omdat jij denkt dat ze je kind afpakken.
Het ergste? Door zo om je heen te slaan en iedereen maar van van alles te beschuldigen; dat is juist gedrag waardoor mensen zich gaan afvragen of je kind misschien meer hulp en begeleiding nodig heeft dan jij hem kunt bieden.
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 23:01:
[..]
niet zo goed dat is ook logisch als mijn kind aangevallen wordt
Of het is misschien andersom. Ik lees dat je weer behoorlijk van je af aan het trappen bent, boos bent en je muren optrekt. Dat is voor jou bekend gedrag, maar je komt er geen steek verder mee.
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 23:01:
[..]
ja toch is het zo, ze zegt dat hij gedragsproblemen heeft en dat hij andere kinderen pijn doen, ook heeft hij haar gebeten zegt ze. Dat zijn heel zware beschuldigingen tegen een kind
Dat zijn zware beschuldigingen die ze waarschijnlijk zegt omdat ze dat helaas wel zo ervaart. Daarom wil ze ook hulp voor je zoon, zodat ze hem kunnen helpen om anders te reageren in situaties die hij blijkbaar lastig vindt. Maar zeggen dat een kind gedragsproblemen heeft en dat hij haar gebeten heeft is niet zeggen dat ze je kind haat. Ik snap dat je alleen negatieve dingen hoort. Misschien kun je zeggen dat je het heel vervelend vindt om alleen negatieve dingen over je zoon te horen en dat je ook graag hoort wat goed gaat of wat wel leuk is aan je kind. Misschien helpt het als jij die dingen benoemt. Dat je zegt: 'dat zijn erge dingen die gebeuren op school, het is goed dat we hulp gaan zoeken, ik vind het wel belangrijk dat jullie weten dat zoon ook hele leuke kanten heeft, hebben jullie gezien hoe fijn hij met auto's kan spelen, of hoe leuk hij het vindt om taartjes te bakken in de zandbak, als ik dan kom 'proeven' reageert hij altijd heel blij, hij is ook heel lief met de hond van de buurvrouw, kunnen jullie ook de positieve dingen blijven zien en benoemen? Dan kunnen we ook praten over hoe we hem kunnen helpen met de dingen die niet zo goed gaan.'
Dit is maar een voorbeeld natuurlijk maar bespreek maar eens iets waar jij trots op bent. Zonder te ontkennen dat die andere dingen heel vervelend zijn en dat daar hulp fijn bij is. Vooral voor je zoon, hij vindt het vast niet leuk dat dit gebeurd maar weet zelf niet hoe hij het anders kan doen. Vaak als je zelf iets positiefs noemt krijg je ook wel iets positiefs terug, of dat ze zeggen, dat wisten we nog niet, daar gaan we op letten.'
Als alles supergoed gaat, hoef je je ook geen zorgen te maken over veilig thuis/ jeugdzorg toch? Ik ken iemand die kreeg veilig thuis op bezoek na een melding van een boze ex. Goed gesprek gehad, wat tips over omgaan met de boze ex en dat was het. Dus als het echt prima gaat thuis, is er toch niks om bang voor te zijn?
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 23:01:
[..]
ja toch is het zo, ze zegt dat hij gedragsproblemen heeft en dat hij andere kinderen pijn doen, ook heeft hij haar gebeten zegt ze. Dat zijn heel zware beschuldigingen tegen een kind
Zware beschuldigingen...of een weergave hoe hij zich daadwerkelijk op school gedraagt. Zijn gedrag kan op school anders zijn dan thuis. Ik begrijp de zorgen van de juf wel; de juf is ook verantwoordelijk voor een veilige omgeving voor alle kinderen.
Karen, alsjeblieft, ga nu niet iedereen van je afduwen. Je was zo ontzettend goed bezig!
Ik heb professioneel nogal eens met de jeugdbescherming te maken. Niet de jeugdhulp - dat is gewoon hulp voor kinderen die het om wat voor reden dan ook moeilijk hebben - maar de jeugdbescherming, dus de mensen die soms gedwongen ingrijpen. De mensen die jij wilt vermijden.
Als er iets is waar dat soort lui door in actie komen, dan is het ouders die problemen ontkennen en iedereen die hulp wil bieden afwijzen. Jouw instinct - weglopen, deuren en gordijnen dicht en je ingraven met je kinderen - is precies wat de aandacht van die beschermtypes gaat trekken. Probeer je angst te bedwingen, ga in gesprek. Je mag best zeggen dat je het lastig vindt of dat je het naar vindt om negatieve dingen over je kind te horen. Of dat je zenuwachtig bent. Dat vindt niemand gek. Maar blijf in gesprek, en beweeg mee. Als jij keihard alles gaat ontkennen en iedereen van je afduwt loop je een tien keer grotere kans dat Veilig Thuis nog voor de zomervakantie bij je op de stoep staat. En je kind uit huis plaatsen gaan ze echt niet meteen doen, maar de rest van het beschermingscircus (onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming, mogelijke ondertoezichtstelling) heb je liever ook niet.
Dus probeer de banden met je buur en met je therapeut en je huisarts en de school een beetje ok te houden, en probeer te luisteren en mee te bewegen in dat gesprek.
Heel veel sterkte.
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 23:01:
[..]
niet zo goed dat is ook logisch als mijn kind aangevallen wordt
Tis net andersom. De problemen zijn er omdat jij een alcoholist bent .
ik ben een alcoholist en dat wil ik niet langer meer en daarom heb ik hulp nodig . En zeker mijn kinderen hebben hulp nodig . En ik ben een goede moeder dus geef ik ze die hulp .
Je kunt aan jouw berichten meteen merken of je wel of niet gedronken hebt. Kun je nagaan hoezeer jouw kinderen dit merken... En je was zo goed op weg!
Ik snap je angst voor jeugdzorg heel goed, want als jij jezelf maar niet in de hand krijgt is je angst ook terecht. Het goede nieuws: je hebt dit zelf in de hand! Wil je je kinderen niet kwijt? Stop dan ècht met drinken en accepteer alle geboden hulp
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 23:01:
[..]
niet zo goed dat is ook logisch als mijn kind aangevallen wordt
Wat een rare manier van denken ...
Je kind heeft problemen op school dus moet jij drinken? Weet je hoe oneerlijk het eigenlijk is naar je kind(eren) is dat je hun (indirect) als excuses gebruikt.
