Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
Ninoea schreef op 02-04-2025 om 10:59:
Dappere, zorgzame vrouw! Heel knap dat het je lukte. Het is niet makkelijk. Je bent aan het trainen voor een marathon maar hebt het materiaal nog niet helemaal op orde. Maar dat geeft niet want je zet de stappen om de voorwaarden te creëren dat je dat kan. Je bent begonnen aan de training. Echt heel goed!
Lukt het je om te genieten van het succes dat je zoon zo’n fijne verjaardag heeft gehad? Want je vroeg ons hoe je moest tonen een goede moeder te zijn. Dit was een moment dat het heel zichtbaar was voor je zoon zelf en hij is de belangrijkste graadmeter. Hij heeft door jouw inspanningen, die niet makkelijk zijn gezien hetgeen het oproept aan emoties bij je familie, de fijnste verjaardag ever gehad. Als dat geen compliment is. Je bent een topmoeder en vrouw want in die context deze keuze maken is gewoon ontzettend zwaar.
Heb je de AA in overweging? Zo niet dan wil ik het je ook aanraden. Ik gun je zo dat je in contact komt met mensen die net als jij het zwaar hebben, net als jij ambitieus zijn om gezonder voor zichzelf en hun geliefden te kiezen. Bij wie je herkenning voelt. Die bij jou herkenning voelen. Die erkennen “de struggle is real”. Dat je een noodlijn hebt die je kunt bellen of appen van “pff het is nu pittig” dat je het wat minder alleen hoeft te doen.
Dank je. Ja daar kan ik wel van genieten dat hij zegt dat hij zo`n leuke verjaardag gehad heeft. Het is heel zwaar maar daar aan denken helpt zeker om het vol te houden.
Ik heb het al opgezocht de AA. De therapeut denkt ook dat dat me nog kan helpen. Omdat ik meer steun nodig heb. Ik kan hem wel mailen tussen de afspraken door maar hij kan dan meestal niet antwoorden. Ik snap hem dat hij grenzen heeft en hij snapt mij ook dat ik dat lastig vindt dat ik niet steeds antwoord van hem krijg dus ik moet andere oplossingen zoeken voor meer steun. Ik heb ook al opgezocht waar ze zitten maar het is praktisch lastig want dan moet ik weer oppas zoeken en het geeft me ook veel stress dus het is me nog niet echt gelukt om er echt iets mee te doen.
Zou de benedenbuurvrouw niet op willen passen? Of misschien zijn er ook groepen overdag als de kinderen op school zijn?
karenm2 schreef op 04-04-2025 om 22:23:
[..]
Dank je. Ja ik wil echt dat zij heel anders opgroeien. Dat wist ik al maar nu nog meer.
Ik wil ook zeker het beste voor mijn jongens. Ook hulp accepteren als dat nodig is. Maar ik denk niet dat we gezinsbegeleiding nodig hebben, thuis gaat het goed. Maar ik wil ook echt niet extra hulp op school voor hem tegenhouden als hij dat nodig heeft. Ik hoop dat er een laagdrempelige soort van hulp mogelijk is, niet jeugdzorg, die op school komt en waarvoor ook niet eerst een heleboel onderzoeken nodig zijn. Misschien kan ik dat op het volgende gesprek vragen.
Bureau jeugdzorg komt echt niet als eerste om de hoek kijken. Jeugdzorg is echter niet altijd bureau jeugdzorg. Jeugdzorg zijn eigenlijk alle hulpverleners die met jeugd werken. Dat is een verschil.
Die onderzoeken zijn handig omdat mensen dan zien waar ze bij kunnen helpen en hoe. En soms wordt het kind, dus jouw zoon, direct geholpen doordat ze met hem gaan werken. Daarnaast gaat de juf tips krijgen hoe ze het beste met je zoon om kan gaan. Daar is dit ook voor bedoeld. Tot slot zal jij waarschijnlijk ook tips krijgen hoe je thuis ook met hem kan oefenen. Dat het thuis anders gaat als op school is logisch. Thuis zijn maar 2 kinderen en geen 25 ofzo. Toch kun je sommige dingen ook thuis oefenen zodat het op school wat beter gaat en dus ook fijner wordt voor hem.
Uit huis plaatsen zal om de redenen die jij noemt vanuit het gesprek echt niet zomaar aan de orde zijn. Mijn ervaring is dat wanneer ouders hulp accepteren, actief aan de slag gaan met alle tips en vooruit gang laten zien, kinderen helemaal niet snel uit huis worden gehaald. Of er moet echt een gevaarlijke situatie zijn voor kinderen. Er is echt wel een verandering bezig waarbij ze kinderen zoveel mogelijk bij hun ouders willen laten wonen, met de ondersteuning die nodig is.
ik las vandaag deze tekst en moest aan jou denken:
My therapist told me this:
You are not healing to be able to handle trauma, pain, anxiety, depresion. You're used to those. You're healing to be able to handle joy and accept happiness back in your life.
Je doet enorm je best, zet grote stappen ik bewonder je hierom want het is echt niet makkelijk te veranderen als je omgeving je niet steunt. Maar je kinderen merken het wel zoals je zoon bij zijn verjaardag en daar doe je het voor.
👍🫂
Ysenda schreef op 05-04-2025 om 20:19:
ik las vandaag deze tekst en moest aan jou denken:
My therapist told me this:
You are not healing to be able to handle trauma, pain, anxiety, depresion. You're used to those. You're healing to be able to handle joy and accept happiness back in your life.
Je doet enorm je best, zet grote stappen ik bewonder je hierom want het is echt niet makkelijk te veranderen als je omgeving je niet steunt. Maar je kinderen merken het wel zoals je zoon bij zijn verjaardag en daar doe je het voor.
👍🫂
❤️❤️❤️
Volgende week heb ik weer een gesprek met de juf en de IB`er maar ik heb veel stress. Ik wil gewoon dat jeugdzorg niks te maken heeft met mijn kinderen en dat ga ik haar ook duidelijk maken. Ik heb wel geen probleem met hulp voor de juf in de klas om om te gaan met mijn zoon zolang het geen jeugdzorg is dat ga ik ook zeggen.
wat versta jij onder jeugdzorg? Ik denk dat jij bureau jeugdzorg bedoelt of jeugdbescherming. Het lijkt of je een grote angst hebt?
Waar ben je bang voor?
Ik werk voor een organisatie waar mensen kunnen aankloppen voor hulp in de thuissituatie. Mensen van alle leeftijden. Ook kinderen, dat valt onder de jeugdwet en wordt daarom door de gemeente betaald. Vaak houdt dit in dat we ouders en kind helpen om het thuis wat fijner te maken. Er is dan op een bepaald gebied een probleem waar ouders opvoedondersteuning bij vragen. Vaak heel spannend bij het begin maar zodra ze merken dat we naast hen staan en ze stapje voor stapje helpen komt er meestal een moment waarop ze het fijn vinden.
Wat we regelmatig zien zijn ouders die zelf opgevoed zijn op een manier die niet prettig was. Die iets hebben gemist in hun jeugd.
Die zich hebben voorgenomen om het zelf anders te gaan doen. Dat is hartstikke lastig in de praktijk. Je wil het anders doen maar hebt nooit geleerd hoe dan? En dan doe je zo je best om een veilige, fijne ouder te zijn en toch zijn je kinderen dan ooit brutaal of halen het bloed onder je nagels vandaan, hoe ga je daarmee om als het enige wat jij geleerd hebt is dat er dan geslagen moet worden. Toch niet gek dat die mensen een tijdje een steuntje in de rug nodig hebben, of een uitlaatklep, iemand die benoemt war voor mooie momenten ze ook zien. Juist om daarop verder te kunnen bouwen. En dat kinderen ooit heel lastig en vervelend zijn hoor er nu eenmaal bij. Dat is belangrijk in het opgroeien en ergens ook een goed teken dat ze zich daar veilig genoeg voor voelen.
Even om te laten zien dat jeugdzorg echt meer is dan wat jij denkt. En natuurlijk is dat niet altijd fijn en verdomd lastig om toe te laten. Het maakt je ook kwetsbaar en dingen die beter kunnen worden ook besproken.
Maar volgens mij willen ze hulp om op school te kijken hoe ze hem kunnen helpen. Als ze gaan observeren willen ze hem misschien ook een keer thuis zien om het verschil te zien en daardoor ook tips te hebben voor op school.
Probeer niet meteen met een gestrekt been het gesprek in te gaan. Ga gewoon in gesprek. Vraag wat ze willen doen en waarom. Laat het ze uitleggen en luister. Geef aan wat je niet wil en waarom. Luister ook naar het antwoord wat ze geven. Dan nog mag je zeggen ik geef toestemming voor ....... maar over ...... wil ik nog even nadenken
En natuurlijk zijn er heftige situaties waarin wij advies vragen aan veilig thuis, of bij grote zorgen zelfs melding doen. Die plicht hebben we. En terecht, kinderen moeten beschermd worden. Maar datzelfde geldt ook voor leerkrachten ed.
Deze situaties komen denk ik echt minder voor als dat jij denkt.
En een melding bij Veilig Thuis betekent echt niet meteen een uit huis plaatsing
duizel schreef op 14-04-2025 om 22:05:
wat versta jij onder jeugdzorg? Ik denk dat jij bureau jeugdzorg bedoelt of jeugdbescherming. Het lijkt of je een grote angst hebt?
Waar ben je bang voor?
Ik werk voor een organisatie waar mensen kunnen aankloppen voor hulp in de thuissituatie. Mensen van alle leeftijden. Ook kinderen, dat valt onder de jeugdwet en wordt daarom door de gemeente betaald. Vaak houdt dit in dat we ouders en kind helpen om het thuis wat fijner te maken. Er is dan op een bepaald gebied een probleem waar ouders opvoedondersteuning bij vragen. Vaak heel spannend bij het begin maar zodra ze merken dat we naast hen staan en ze stapje voor stapje helpen komt er meestal een moment waarop ze het fijn vinden.
Wat we regelmatig zien zijn ouders die zelf opgevoed zijn op een manier die niet prettig was. Die iets hebben gemist in hun jeugd.
Die zich hebben voorgenomen om het zelf anders te gaan doen. Dat is hartstikke lastig in de praktijk. Je wil het anders doen maar hebt nooit geleerd hoe dan? En dan doe je zo je best om een veilige, fijne ouder te zijn en toch zijn je kinderen dan ooit brutaal of halen het bloed onder je nagels vandaan, hoe ga je daarmee om als het enige wat jij geleerd hebt is dat er dan geslagen moet worden. Toch niet gek dat die mensen een tijdje een steuntje in de rug nodig hebben, of een uitlaatklep, iemand die benoemt war voor mooie momenten ze ook zien. Juist om daarop verder te kunnen bouwen. En dat kinderen ooit heel lastig en vervelend zijn hoor er nu eenmaal bij. Dat is belangrijk in het opgroeien en ergens ook een goed teken dat ze zich daar veilig genoeg voor voelen.
Even om te laten zien dat jeugdzorg echt meer is dan wat jij denkt. En natuurlijk is dat niet altijd fijn en verdomd lastig om toe te laten. Het maakt je ook kwetsbaar en dingen die beter kunnen worden ook besproken.
Maar volgens mij willen ze hulp om op school te kijken hoe ze hem kunnen helpen. Als ze gaan observeren willen ze hem misschien ook een keer thuis zien om het verschil te zien en daardoor ook tips te hebben voor op school.
Probeer niet meteen met een gestrekt been het gesprek in te gaan. Ga gewoon in gesprek. Vraag wat ze willen doen en waarom. Laat het ze uitleggen en luister. Geef aan wat je niet wil en waarom. Luister ook naar het antwoord wat ze geven. Dan nog mag je zeggen ik geef toestemming voor ....... maar over ...... wil ik nog even nadenken
Ja maar ik ken hem het beste. Dat wil ik gewoon niet dat is niet nodig. Hij heeft geen jeugdzorg nodig thuis gaat alles goed. De juf heeft hulp nodig dat is niet zijn schuld
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 20:57:
Volgende week heb ik weer een gesprek met de juf en de IB`er maar ik heb veel stress. Ik wil gewoon dat jeugdzorg niks te maken heeft met mijn kinderen en dat ga ik haar ook duidelijk maken. Ik heb wel geen probleem met hulp voor de juf in de klas om om te gaan met mijn zoon zolang het geen jeugdzorg is dat ga ik ook zeggen.
Dit klinkt niet als een goede start voor dit gesprek. Je laat je ontzettend meeslepen door je eigen angsten en dat helpt niet.
Wat je volgens mij wil is dat er goed voor je zoon gezorgd wordt in de klas. Dat ze goed gaan kijken naar wat je kind nodig heeft is iets wat daar bij helpt. Onderzoek helpt daarbij. Het kan zijn dat de school daar hulp bij vraagt. Of dat ze gaan adviseren om meer hulp in te schakelen dan alleen iets in de klas. Dat is heel fijn voor je kind, want als zijn omgeving hem beter begrijpt, heeft hij het beter naar zijn zin.
Mensen die je zoon helpen, kun je ook jeugdzorg noemen. Daar is niets engs aan.
Wat jij doet, is alleen maar luisteren naar de angst dat je kind afgepakt wordt. Zoals je moeder alleen maar bang is dat jij ook haar drank afpakt.
Probeer die angst te doorbreken. Dat is ingewikkeld en eng, want met angst voor anderen ben je opgegroeid. Om dat zo maar los te laten voelt vast heel eng. En toch helpt het je als je het wel doet. Misschien kan je therapeut samen met jou onderzoeken hoe je echt kunt gaan luisteren in dat gesprek, ipv alleen maar heel hard vasthouden aan de gedachte dat ze je KiNd WiLLen AFPakken.
Want de beste manier om te laten zien dat je een goede moeder bent? Door juist te praten en te zoeken, samen met school, naar wat je kind nodig heeft. Door open te staan voor hulp en echt te luisteren naar mensen die het beste met je voor hebben.
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 22:22:
[..]
Ja maar ik ken hem het beste. Dat wil ik gewoon niet dat is niet nodig. Hij heeft geen jeugdzorg nodig thuis gaat alles goed. De juf heeft hulp nodig dat is niet zijn schuld
Thuis gaat helemaal niet alles goed en dat weet je best. In plaats van te erkennen dat jouw issues effect hebben op je kind, steek je liever je kop in het zand. Niet zo fraai. Steek liever jouw angst eens in het zand.
Biebel schreef op 14-04-2025 om 22:24:
[..]
Dit klinkt niet als een goede start voor dit gesprek. Je laat je ontzettend meeslepen door je eigen angsten en dat helpt niet.
Wat je volgens mij wil is dat er goed voor je zoon gezorgd wordt in de klas. Dat ze goed gaan kijken naar wat je kind nodig heeft is iets wat daar bij helpt. Onderzoek helpt daarbij. Het kan zijn dat de school daar hulp bij vraagt. Of dat ze gaan adviseren om meer hulp in te schakelen dan alleen iets in de klas. Dat is heel fijn voor je kind, want als zijn omgeving hem beter begrijpt, heeft hij het beter naar zijn zin.
Mensen die je zoon helpen, kun je ook jeugdzorg noemen. Daar is niets engs aan.
Wat jij doet, is alleen maar luisteren naar de angst dat je kind afgepakt wordt. Zoals je moeder alleen maar bang is dat jij ook haar drank afpakt.
Probeer die angst te doorbreken. Dat is ingewikkeld en eng, want met angst voor anderen ben je opgegroeid. Om dat zo maar los te laten voelt vast heel eng. En toch helpt het je als je het wel doet. Misschien kan je therapeut samen met jou onderzoeken hoe je echt kunt gaan luisteren in dat gesprek, ipv alleen maar heel hard vasthouden aan de gedachte dat ze je KiNd WiLLen AFPakken.
Want de beste manier om te laten zien dat je een goede moeder bent? Door juist te praten en te zoeken, samen met school, naar wat je kind nodig heeft. Door open te staan voor hulp en echt te luisteren naar mensen die het beste met je voor hebben.
Ja maar dat wil ik ook echt. Praten en samen zoeken. Ik doe daarvoor ook heel veel moeite toch ik ga naar al die gesprekken die de juf wil. Maar ze luistert toch niet echt n en ze wil toch jeugdzorg erbij. Ze vind dat hij teveel negatieve aandacht vraagt zegt ze maar hij is nog zo jong ze snapt hem gewoon niet ze moet hem meer tijd geven ze haat hem en dat vind ik heel erg oneerlijk want hij is nog zo jong. maar jeugdzorg zal altijd haar gelijk geven niet hem daarom wil ik niet dat ze erbij komen
laat maar jullie snappen het ook neit
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 22:22:
[..]
Ja maar ik ken hem het beste. Dat wil ik gewoon niet dat is niet nodig. Hij heeft geen jeugdzorg nodig thuis gaat alles goed. De juf heeft hulp nodig dat is niet zijn schuld
Nogmaals probeer goed te luisteren in het gesprek en rustig te blijven. Alle hulpverleners die met kinderen werken kun je jeugdzorg noemen. Dat is niet meteen bureau jeugdzorg of jeugdbescherming.
De juf en de IB-er zien dingen die lastig zijn voor zoon in een grote groep kinderen. Daarbij praat je niet over wie zijn schuld dat is. Er zijn zorgen en ze willen daar ondersteuning bij. Ze zullen de juf tips geven maar misschien ook je kind. Als je daarin alles weigert gaan er eerder alarmbellen af dan wanneer je hier open voor staat en mee wil bewegen. Daarbij hoef je niet zomaar overal in mee te gaan maar je moet wel laten merken dat je luistert en meedenkt. Met een gestrekt been het gesprek ingaan helpt niet. Denk mee over wat wel en niet oke is voor jou, luister ook wat de school daarover te zeggen heeft. Het gaat niet om jou of om de juf maar om je kind. Het is toch fijn dat ze ervoor willen zorgen dat hij het fijn heeft op school en zo goed mogelijk kan ontwikkelen?
Vergeet niet dat er op school heel veel kinderen langskomen, de leerkrachten en de IB'er kunnen over het algemeen echt wel zien welke kinderen net wat meer ondersteuning nodig hebben dan zij kunnen bieden. Ze zien de verschillen tussen kinderen. Ze delen dit niet met jou om jou dwars te zitten, ze doen dit alleen om je zoon te helpen.
En je therapeut, wat zegt die ervan? Of snapt die het ook al niet?
coolpack2 schreef op 14-04-2025 om 22:37:
En je therapeut, wat zegt die ervan? Of snapt die het ook al niet?
Nee die snapt het ook niet. ik heb ook ruzie met hem, hij wilde niet eens beloven dat hij niet met jeugdzorg gaat praten als ze hem bellen, waarom zou ik hem nog vertrouwen dan, ik heb ook tegen hem gezegd prima ik zoek wel iemand nieuw
