Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
Jeetje Karen, wat ontzettend knap dat het je gelukt is om niet te drinken op de verjaardag. En wat fijn dat je zoontje het zo'n geweldige verjaardag vond daardoor. Daar doe je het voor! Gebruik dat moment, sla het goed op in je geheugen, en haal het op als je het moeilijk hebt. Schrijf het desnoods op een briefje en stop het in je portemonnee.
Het is natuurlijk ontzettend naar dat je familie zo reageert, maar dat is zeker niet ongebruikelijk: jij confronteert hen met de keuzes die zij nu nog maken en jij nu anders doet. Dat is een dynamiek die heel veel voorkomt als iemand bezig is met stoppen met drinken. Dan proberen de anderen je weer in dat gedrag mee te trekken, want het voelt voor hen bedreigend. Dat zij denken dat jij je beter voelt, is projectie van hen: zij voelen dat jij andere keuzes aan het maken bent, en dat maakt dat zij zich minder goed voelen, alsof je ze een spiegel voorhoudt. Als geen alcohol meer drinken echt betekent dat je veranderd bent en niet meer in de familie past volgens hen, dan kun je je dus afvragen waarom alcohol drinken nodig is om erbij te horen. En dat alcohol in de familie dus kennelijk onderdeel is van identiteit. Dan snap je ook beter de spanning die dat oproept en de sociale druk die je ervaart. Dit lijkt me heel goed om met de psycholoog te bespreken.
Wat betreft het gesprek met de juf en hoe dit gelopen is. Ik snap dat het spanning oproept: als iemand iets over je zoon zegt wat niet perse positief is, ben je geneigd dit als een aanval op te vatten. Je gaf al eerder aan dat je heel veel moeite hebt om mensen te vertrouwen. Als je iets als een aanval voelt, is het heel moeilijk om nog echt te luisteren, dus misschien klopt het wel een beetje wat de buurvrouw zei. Misschien kun je dat uitleggen aan jouw buurvrouw (en de juf), hoe dat soms voor jou zo werkt en dat je daar iets aan probeert te doen. Ga ervanuit dat de juf het beste voor heeft met jouw zoon: ze wil dat het goed met hem gaat. Het is hartstikke goed dat je de buurvrouw bedankt hebt. Laat de spanning nog even wat zakken en ga dan weer met haar in gesprek.
Echt, je bent hartstikke goed bezig, ook al voelt dat soms niet zo. Je bent met nieuwe manieren van doen aan het oefenen en dat is de fase waarin dat het nog veel moeite kost. Op een gegeven moment gaat dat makkelijker worden.
karenm2 schreef op 31-03-2025 om 23:12:
Het gaat weer even echt niet goed. De therapeut had ook vakantie en ik mocht wel mailen zei hij maar hij zou niet antwoorden dus daar heb ik dan niks aan. Deze week is hij wel terug dus normaal zie ik hem woensdag weer.
Verjaardag van de oudste is op zich wel goed gegaan op de dag zelf. Ik heb het volgehouden en niks gedronken. Mijn familie begrijpt daar niks van en ze doen dan erg vervelend en ze worden zelf dronken en dan is de sfeer heel gespannen. Ik moest me heel erg beheersen om niet gezellig mee te doen en mezelf te verdoven om het aan te kunnen maar het is gelukt. Op de bus zei de oudste zelfs dat hij het zijn leukste feestje ooit vond omdat ik deze keer niet zo moe was en mee ging spelen en zingen. Dat voelde heel goed ik voelde me toen echt een goede moeder. Maar de nachten daarna waren erg moeilijk en ik heb een soort van ruzie gekregen met mijn broer en moeder omdat ze vinden dat ik veranderd ben en niet meer in de familie pas omdat ik denk dat ik beter ben. Toen begon het al weer slechter met me te gaan. Overdag gaat het nog wel omdat ik bezig ben met het werk en de jongens maar de avonden en de nachten en de weekends heel lastig.
Het gesprek op school was uitgesteld omdat de juf ziek was en toen kon de IB`er weer niet en die moest er ook echt bij zijn. Dus dat is vorige week pas doorgegaan. Maar het was geen goed gesprek. Ze is negatief over de jongste en dat vind ik gewoon niet kunnen. Hij is nog zo klein moet nog veel leren maar dat is normaal en daarom gaat hij net naar school toch. De buurvrouw heeft me wel geholpen tijdens het gesprek vond ik maar achteraf deed ze raar en vond ze dat ik niet naar de juf geluisterd had ofzo. Ze steunde me gewoon niet. En ik wil echt geen ruzie met haar dus toen ben ik dichtgeklapt en heb ik gezegd dat ik het er niet meer over wilde hebben.
En nu zit ik te piekeren over hoe het verder moet met de juf. Aan het einde van het gesprek hebben we afgesproken dat ik zou nadenken en dat er een nieuw gesprek komt want de IB`er wil er nog meer mensen bij halen en observaties doen maar dat is gewoon helemaal niet nodig. Ik ben gewoon bang dat als ik nee zeg dat ze dan jeugdzorg erbij haalt maar ook als ik ja zeg dat dat gaat gebeuren. Ze lokt me in de val.
En ik pieker ook wel over de buurvrouw. Ik ben haar echt wel dankbaar dat ze mee is gegaan naar dat gesprek en ik ga ook niet de jongens weg houden. Dit weekend heb ik met de jongens cake gebakken en ik heb ze naar de buurvrouw gestuurd om af te geven om haar te bedanken. Maar ik durf zelf niet meer met haar erover te praten verder dat voelt gewoon als echt niet slim om te doen. Maar ik heb ook niemand anders om erover te praten ik heb ook geen familie die me steunt, nu al helemaal niet meer.
Wat goed dat je je zoontje zijn plezier boven die van jezelf hebt gezet , jammer dat je familie dat zo niet ziet maar het is moeilijk om van jezelf te erkennen dat je te veel drinkt het is makkelijker de ander saai enz te noemen die het niet doet , dan je eigen gedrag aan te pakken en ook confronterend om te zien dat het anders kan, mischien speelt er schuldgevoel en dat ze daarom roepen dat jij je beter voelt als hun omdat ze dat zelf zo voelen. Omdat ze ergens ook wel weten dat een berg dronken volwassenen geen feest voor een kind is .
Over je buurvrouw , je geeft aan dat ze vond dat je niet naar de juf luisterd , kan het ook zo zijn dat je dat ook niet doet , dat je "onbewust" erg in de ja maar stand springt. Dat gebeurde hier in het topic ook regelmatig. Waarom vind je extra meekijken met zoontje niet nodig?
Ik lees veel angst voor vt maar niets over de ontwikkeling van je zoontje waar zorgen over zijn vanuit school
karenm2 schreef op 31-03-2025 om 23:12:
Verjaardag van de oudste is op zich wel goed gegaan op de dag zelf. Ik heb het volgehouden en niks gedronken. Mijn familie begrijpt daar niks van en ze doen dan erg vervelend en ze worden zelf dronken en dan is de sfeer heel gespannen. Ik moest me heel erg beheersen om niet gezellig mee te doen en mezelf te verdoven om het aan te kunnen maar het is gelukt. Op de bus zei de oudste zelfs dat hij het zijn leukste feestje ooit vond omdat ik deze keer niet zo moe was en mee ging spelen en zingen. Dat voelde heel goed ik voelde me toen echt een goede moeder. Maar de nachten daarna waren erg moeilijk en ik heb een soort van ruzie gekregen met mijn broer en moeder omdat ze vinden dat ik veranderd ben en niet meer in de familie pas omdat ik denk dat ik beter ben. Toen begon het al weer slechter met me te gaan. Overdag gaat het nog wel omdat ik bezig ben met het werk en de jongens maar de avonden en de nachten en de weekends heel lastig.
Hi Karen, heel fijn om weer van je te horen/lezen, blij dat je weer terug bent hier!
M.b.t. het eerste stukje dat ik vet heb gemaakt: Gefeliciteerd! Je zoon heeft een geweldige verjaardag gehad. Top dat je het hebt vol gehouden om niet te drinken, ik vind dat ECHT heel knap namelijk. Zelf vind ik wat je zoon beschrijft van als je WEL alcohol drinkt (dat je moe wordt en mee gaat spelen/zingen) indrukwekkend - ik denk dat hij dat goed verwoord heeft. Of herken je dat niet?
en het 2e stukje dat ik vet heb gemaakt, daar zat ik nog over te denken: zij vinden dat je niet meer in de familie past omdat je niet, net als hen, alcohol drinkt. Vinden zij dat ook beter, als iemand geen alcohol drinkt? Vinden zij zichzelf slecht omdat ze WEL alcohol drinken?
Wat ontzettend goed dat je voor je kind en jezelf gekozen hebt door niet te drinken. Echt knap en fijn dat je kind merkt dat je er dan veel meer voor hem bent.
Als ik je stukje lees, lijkt het wel alsof je moeder en jij op dezelfde manier reageren. Heb je zelf ook die overeenkomst gezien?
Je moeder ziet jou niet drinken. En dat doe je voor jezelf en je kind. Maar zij schiet meteen in de aanval dat jij je te goed voelt. Terwijl jij nuchter blijft als een eigen keuze, voelt zij zich helemaal gekwetst en aangevallen.
Datzelfde gebeurt ook op school. Juf, buur, ib-er en jij willen allemaal het beste voor het kind. Maar jij denkt te horen dat ze jou aanvallen, schiet meteen in de kramp en denkt alleen maar ‘pak mijn kind niet af’ en staat daarom niet open voor het gesprek.
Net zoals je moeder op die verjaardag dacht ‘pak mijn drank niet af’.
Het is echt zo zonde dat je in die verdediging schiet. Want hoeveel je ook van je kind houdt, er kan altijd iets zijn wat hem hindert op school. Daar onderzoek naar doen is niet meer dan kijken welke handleiding bij hem past.
Zou het kunnen dat je dat niet hebt kunnen horen, omdat je alleen maar dacht ‘ze willen mijn kind’? Dat je zelf misschien ook wel ziet dat hij wat anders is, maar daar meteen in doorschiet door te denken dat ze jou uit de ouderlijke macht willen zetten?
Zoals je moeder misschien ook wel merkt dat er wel heel veel gezopen wordt, maar nog niet toe is om daarmee geconfronteerd te worden en jou daarom aanvalt?
Mooie analyse, Biebel!
Herken je het ook, Karen?
Van mij krijg je dikke complimenten. Het is zwaar voor je, maar je doet het hartstikke goed.
Ik wil je ook op je eigen woorden wijzen. Je schrijft steeds weer dat het niet goed gaat, maar als ik naar de feiten kijk, gast het juist wel goed. Ik denk dat je eigenlijk wilt zeggen dat je het moeilijk, zwaar, ingewikkeld vindt.
Kun je je woorden veranderen denk je? Dan wordt het: Ja, het niet-drinken gaat goed, maar ik vind het zwaar.
Met de tijd zal het minder zwaar worden. De AA kan je daar ook mee helpen, als je dat wilt.
Ik lees al een tijdje stilletjes mee, maar wilde nu toch even iets laten horen. Wat jij deelt raakt me – je bent echt ontzettend dapper. Hoe je je staande houdt, ondanks alles wat er op je pad komt... dat is echt bewonderenswaardig. Je hebt de laatste maanden een enorme ontwikkeling doorgemaakt.
Wat je hebt gedaan op de verjaardag van je oudste, dat is zó’n grote stap. En dat hij zei dat het zijn leukste feestje ooit was – dat zegt alles. Je maakt écht verschil. Je bent een goede moeder. Je bent veel sterker dan je denkt, ook al voelt dat soms niet zo.
En wat fijn dat je hier de update hebt gedeeld. Je weet dat je hier hulp en steun krijgt!
Echt heel sterk van je! Als je die verjaardag door bent gekomen, dan kan je de rest ook aan.
Wat patronen in families wel niet kunnen doen. Van generatie op generatie en jij gaat dat doorbreken, heel krachtig. Zo kunnen jouw kinderen anders opgroeien dan jij opgegroeid bent en dat ook weer doorgeven aan hun kinderen.
Ik heb om andere redenen te maken met jeugdzorg. Het is alleen zo dat voordat de "echte" jeugdzorg om de hoek komt kijken, er eerst op veel lagere schaal hulp ingezet gaat worden.
Misschien een coach voor je zoontje, of speltherapie. Of misschien wel gezinsbegeleiding. Dat is alleen maar fijn voor je zoontje en daardoor voor jou ook.
Hulp accepteren wordt gezien als een kracht, als een positief iets. Daarmee laat je zien dat je het beste wilt voor je kinderen.
Misschien kan je aangeven dat je vaak moeite hebt met nieuwe dingen / nieuwe voorstellen / ... En dat je dan even tijd nodig hebt om er over na te denken.
Er zijn zoveel mensen die jou en je kinderen willen helpen, maak daar gebruik van 
Over de AA heb ik fijne verhalen gehoord.
Dappere, zorgzame vrouw! Heel knap dat het je lukte. Het is niet makkelijk. Je bent aan het trainen voor een marathon maar hebt het materiaal nog niet helemaal op orde. Maar dat geeft niet want je zet de stappen om de voorwaarden te creëren dat je dat kan. Je bent begonnen aan de training. Echt heel goed!
Lukt het je om te genieten van het succes dat je zoon zo’n fijne verjaardag heeft gehad? Want je vroeg ons hoe je moest tonen een goede moeder te zijn. Dit was een moment dat het heel zichtbaar was voor je zoon zelf en hij is de belangrijkste graadmeter. Hij heeft door jouw inspanningen, die niet makkelijk zijn gezien hetgeen het oproept aan emoties bij je familie, de fijnste verjaardag ever gehad. Als dat geen compliment is. Je bent een topmoeder en vrouw want in die context deze keuze maken is gewoon ontzettend zwaar.
Heb je de AA in overweging? Zo niet dan wil ik het je ook aanraden. Ik gun je zo dat je in contact komt met mensen die net als jij het zwaar hebben, net als jij ambitieus zijn om gezonder voor zichzelf en hun geliefden te kiezen. Bij wie je herkenning voelt. Die bij jou herkenning voelen. Die erkennen “de struggle is real”. Dat je een noodlijn hebt die je kunt bellen of appen van “pff het is nu pittig” dat je het wat minder alleen hoeft te doen.
kaatjecato schreef op 01-04-2025 om 09:16:
Jeetje Karen, wat ontzettend knap dat het je gelukt is om niet te drinken op de verjaardag. En wat fijn dat je zoontje het zo'n geweldige verjaardag vond daardoor. Daar doe je het voor! Gebruik dat moment, sla het goed op in je geheugen, en haal het op als je het moeilijk hebt. Schrijf het desnoods op een briefje en stop het in je portemonnee.
Het is natuurlijk ontzettend naar dat je familie zo reageert, maar dat is zeker niet ongebruikelijk: jij confronteert hen met de keuzes die zij nu nog maken en jij nu anders doet. Dat is een dynamiek die heel veel voorkomt als iemand bezig is met stoppen met drinken. Dan proberen de anderen je weer in dat gedrag mee te trekken, want het voelt voor hen bedreigend. Dat zij denken dat jij je beter voelt, is projectie van hen: zij voelen dat jij andere keuzes aan het maken bent, en dat maakt dat zij zich minder goed voelen, alsof je ze een spiegel voorhoudt. Als geen alcohol meer drinken echt betekent dat je veranderd bent en niet meer in de familie past volgens hen, dan kun je je dus afvragen waarom alcohol drinken nodig is om erbij te horen. En dat alcohol in de familie dus kennelijk onderdeel is van identiteit. Dan snap je ook beter de spanning die dat oproept en de sociale druk die je ervaart. Dit lijkt me heel goed om met de psycholoog te bespreken.
Wat betreft het gesprek met de juf en hoe dit gelopen is. Ik snap dat het spanning oproept: als iemand iets over je zoon zegt wat niet perse positief is, ben je geneigd dit als een aanval op te vatten. Je gaf al eerder aan dat je heel veel moeite hebt om mensen te vertrouwen. Als je iets als een aanval voelt, is het heel moeilijk om nog echt te luisteren, dus misschien klopt het wel een beetje wat de buurvrouw zei. Misschien kun je dat uitleggen aan jouw buurvrouw (en de juf), hoe dat soms voor jou zo werkt en dat je daar iets aan probeert te doen. Ga ervanuit dat de juf het beste voor heeft met jouw zoon: ze wil dat het goed met hem gaat. Het is hartstikke goed dat je de buurvrouw bedankt hebt. Laat de spanning nog even wat zakken en ga dan weer met haar in gesprek.
Echt, je bent hartstikke goed bezig, ook al voelt dat soms niet zo. Je bent met nieuwe manieren van doen aan het oefenen en dat is de fase waarin dat het nog veel moeite kost. Op een gegeven moment gaat dat makkelijker worden.
Dank je, ja ik ga dat moment nooit meer vergeten toen hij dat zei. Ik probeer ook wel om daar echt aan terug te denken als ik het lastig krijg om toch niet een paar wijntjes te doen. Dat helpt zeker omdat ik dan weet waarvoor ik het doe.
Ik heb nog steeds ruzie met mijn moeder, ze heeft zelfs gestuurd dat ik dan niet meer op bezoek moet komen als ik me toch beter voel. Ik denk dat je gelijk hebt dat dat projectie is want ik heb niet iets fout gedaan. Ik probeer dat niet erg te vinden en te denken dat ik wel zonder familie kan en dat ik niemand nodig heb maar soms dan lukt het me niet meer om vol te houden en dan voel ik me heel gespannen en slecht. Ik probeer het ook in therapie te bespreken maar ik ben heel slecht in praten over emoties. Zeker nu ik niet mag drinken omdat ik dan niks meer heb om mezelf te kalmeren daarna.
Gesprek op school voelde als een aanval ja. Maar ik vond dat zij zo begonnen zijn door meteen negatief over mijn zoon te praten. De juf maar zeker de ib`er terwijl zij hem niet eens goed kent. Maar als ik eerlijk ben vind ik ook dat ik het zelf niet zo goed gedaan heb. Omdat ik meteen zoveel spanning kreeg en ik heb het wel geprobeerd om in het gesprek te blijven maar het klopt wel dat ik eigenlijk teveel spanning had en niet meer echt helemaal goed kon luisteren. Ik dacht ik heb nu ademhalingsoefeningen en andere dingen uit de therapie dus het gaat nu vast beter maar eigenlijk is het me helemaal niet gelukt om die dingen toe te passen. Ik heb er niet eens meer aan gedacht.
Anoniemvoornu schreef op 01-04-2025 om 09:24:
[..]
Wat goed dat je je zoontje zijn plezier boven die van jezelf hebt gezet , jammer dat je familie dat zo niet ziet maar het is moeilijk om van jezelf te erkennen dat je te veel drinkt het is makkelijker de ander saai enz te noemen die het niet doet , dan je eigen gedrag aan te pakken en ook confronterend om te zien dat het anders kan, mischien speelt er schuldgevoel en dat ze daarom roepen dat jij je beter voelt als hun omdat ze dat zelf zo voelen. Omdat ze ergens ook wel weten dat een berg dronken volwassenen geen feest voor een kind is .
Over je buurvrouw , je geeft aan dat ze vond dat je niet naar de juf luisterd , kan het ook zo zijn dat je dat ook niet doet , dat je "onbewust" erg in de ja maar stand springt. Dat gebeurde hier in het topic ook regelmatig. Waarom vind je extra meekijken met zoontje niet nodig?
Ik lees veel angst voor vt maar niets over de ontwikkeling van je zoontje waar zorgen over zijn vanuit school
Ze maken zich zorgen omdat hij druk gedrag heeft en ook veel aandacht vraagt. Hij wil niet in de kring blijven en dan wordt hij soms ook boos. En zijn werkjes maakt hij alleen goed af als de juf naast hem gaat zitten of bij de ib`er. Ze denken dat hij soms ook stout gaat doen zodat hij weer apart wordt genomen. Hij is wel slim zeggen ze want hij kan het wel en ook zijn motoriek is goed. Dus ontwikkeling is gewoon goed.
Daarom vind ik onderzoeken niet nodig dan denkt hij dat er iets mis is met hem. Hij heeft problemen op school maar thuis gaat het goed. Dus dan moet er hulp komen voor de juf denk ik. Ik snap dat als hij veel aandacht vraagt en de juf nog veel meer kinderen in de klas heeft dat dat een probleem is.
TineWinkel schreef op 01-04-2025 om 10:23:
[..]
Hi Karen, heel fijn om weer van je te horen/lezen, blij dat je weer terug bent hier!
M.b.t. het eerste stukje dat ik vet heb gemaakt: Gefeliciteerd! Je zoon heeft een geweldige verjaardag gehad. Top dat je het hebt vol gehouden om niet te drinken, ik vind dat ECHT heel knap namelijk. Zelf vind ik wat je zoon beschrijft van als je WEL alcohol drinkt (dat je moe wordt en mee gaat spelen/zingen) indrukwekkend - ik denk dat hij dat goed verwoord heeft. Of herken je dat niet?
en het 2e stukje dat ik vet heb gemaakt, daar zat ik nog over te denken: zij vinden dat je niet meer in de familie past omdat je niet, net als hen, alcohol drinkt. Vinden zij dat ook beter, als iemand geen alcohol drinkt? Vinden zij zichzelf slecht omdat ze WEL alcohol drinken?
Ja hij heeft dat zeker goed gezegd. Het geeft me ook echt een goed gevoel dat hij een leuke verjaardag heeft gehad en dat ik daar voor gezorgd heb. Ook wel een beetje schuldgevoel dat hij daarvoor minder leuke verjaardagen heeft gehad. Ik wil mijn jongens echt andere herinneringen geven aan hun kindertijd.
Jouw tweede vraag is een goede. Dat wat ik eigenlijk niet of ze dat zelf slecht vinden dat ze wel drinken. Ze vinden drinken normaal maar waarom ze dan vinden dat ik mezelf beter voel omdat ik niet drink, dat weet ik ook niet. Zoals iemand hier ook schrijft is dat projectie denk ik, de therapeut denkt dat ook. Ik durf het niet aan hun te vragen dat zouden ze toch niet snappen.
Biebel schreef op 02-04-2025 om 09:13:
Wat ontzettend goed dat je voor je kind en jezelf gekozen hebt door niet te drinken. Echt knap en fijn dat je kind merkt dat je er dan veel meer voor hem bent.
Als ik je stukje lees, lijkt het wel alsof je moeder en jij op dezelfde manier reageren. Heb je zelf ook die overeenkomst gezien?
Je moeder ziet jou niet drinken. En dat doe je voor jezelf en je kind. Maar zij schiet meteen in de aanval dat jij je te goed voelt. Terwijl jij nuchter blijft als een eigen keuze, voelt zij zich helemaal gekwetst en aangevallen.
Datzelfde gebeurt ook op school. Juf, buur, ib-er en jij willen allemaal het beste voor het kind. Maar jij denkt te horen dat ze jou aanvallen, schiet meteen in de kramp en denkt alleen maar ‘pak mijn kind niet af’ en staat daarom niet open voor het gesprek.
Net zoals je moeder op die verjaardag dacht ‘pak mijn drank niet af’.
Het is echt zo zonde dat je in die verdediging schiet. Want hoeveel je ook van je kind houdt, er kan altijd iets zijn wat hem hindert op school. Daar onderzoek naar doen is niet meer dan kijken welke handleiding bij hem past.
Zou het kunnen dat je dat niet hebt kunnen horen, omdat je alleen maar dacht ‘ze willen mijn kind’? Dat je zelf misschien ook wel ziet dat hij wat anders is, maar daar meteen in doorschiet door te denken dat ze jou uit de ouderlijke macht willen zetten?
Zoals je moeder misschien ook wel merkt dat er wel heel veel gezopen wordt, maar nog niet toe is om daarmee geconfronteerd te worden en jou daarom aanvalt?
Misschien heb je wel gelijk dat er een overeenkomst is dat we alle twee snel in de verdediging gaan. Mijn moeder heeft dat nog veel extremer. Verder moet ik erover nadenken wat je schrijft. Ik ben het eens met een deel van wat je schrijft, dat dat misschien waar is. Maar niet met alles. Ik snap wel dat de juf zich zorgen maakt maar ik ben het er niet mee eens dat onderzoeken voor mijn zoon dan een goede oplossing zijn.
IMI-x2 schreef op 02-04-2025 om 09:53:
Mooie analyse, Biebel!
Herken je het ook, Karen?
Van mij krijg je dikke complimenten. Het is zwaar voor je, maar je doet het hartstikke goed.
Ik wil je ook op je eigen woorden wijzen. Je schrijft steeds weer dat het niet goed gaat, maar als ik naar de feiten kijk, gast het juist wel goed. Ik denk dat je eigenlijk wilt zeggen dat je het moeilijk, zwaar, ingewikkeld vindt.
Kun je je woorden veranderen denk je? Dan wordt het: Ja, het niet-drinken gaat goed, maar ik vind het zwaar.
Met de tijd zal het minder zwaar worden. De AA kan je daar ook mee helpen, als je dat wilt.
Bedankt. Je hebt wel gelijk dat het met het niet drinken op zich wel goed gaat. Maar het voelt niet goed, het voelt heel zwaar. En het voelt ook wel zo dat het niet iets is wat ik kan volhouden. Ik hoop dat als ik mezelf beter in de hand heb als de medicatie werkt en als ik de therapie vol houd dat ik dan ook af en toe weer een paar glazen kan drinken zonder dat het uit de hand loopt. Normaal sociaal drinken, zonder de controle te verliezen.
Lali schreef op 02-04-2025 om 10:19:
Ik lees al een tijdje stilletjes mee, maar wilde nu toch even iets laten horen. Wat jij deelt raakt me – je bent echt ontzettend dapper. Hoe je je staande houdt, ondanks alles wat er op je pad komt... dat is echt bewonderenswaardig. Je hebt de laatste maanden een enorme ontwikkeling doorgemaakt.
Wat je hebt gedaan op de verjaardag van je oudste, dat is zó’n grote stap. En dat hij zei dat het zijn leukste feestje ooit was – dat zegt alles. Je maakt écht verschil. Je bent een goede moeder. Je bent veel sterker dan je denkt, ook al voelt dat soms niet zo.
En wat fijn dat je hier de update hebt gedeeld. Je weet dat je hier hulp en steun krijgt!
Bedankt voor de steun. En dat je zegt dat ik een goede moeder ben. Ik ben sterk omdat dat nodig is voor mijn jongens. Ik wil dat zij wel mensen hebben die ze kunnen vertrouwen en veel goede herinneringen aan hun kindertijd.
Evaluna schreef op 02-04-2025 om 10:27:
Echt heel sterk van je! Als je die verjaardag door bent gekomen, dan kan je de rest ook aan.
Wat patronen in families wel niet kunnen doen. Van generatie op generatie en jij gaat dat doorbreken, heel krachtig. Zo kunnen jouw kinderen anders opgroeien dan jij opgegroeid bent en dat ook weer doorgeven aan hun kinderen.
Ik heb om andere redenen te maken met jeugdzorg. Het is alleen zo dat voordat de "echte" jeugdzorg om de hoek komt kijken, er eerst op veel lagere schaal hulp ingezet gaat worden.
Misschien een coach voor je zoontje, of speltherapie. Of misschien wel gezinsbegeleiding. Dat is alleen maar fijn voor je zoontje en daardoor voor jou ook.
Hulp accepteren wordt gezien als een kracht, als een positief iets. Daarmee laat je zien dat je het beste wilt voor je kinderen.
Misschien kan je aangeven dat je vaak moeite hebt met nieuwe dingen / nieuwe voorstellen / ... En dat je dan even tijd nodig hebt om er over na te denken.
Er zijn zoveel mensen die jou en je kinderen willen helpen, maak daar gebruik van
Over de AA heb ik fijne verhalen gehoord.
Dank je. Ja ik wil echt dat zij heel anders opgroeien. Dat wist ik al maar nu nog meer.
Ik wil ook zeker het beste voor mijn jongens. Ook hulp accepteren als dat nodig is. Maar ik denk niet dat we gezinsbegeleiding nodig hebben, thuis gaat het goed. Maar ik wil ook echt niet extra hulp op school voor hem tegenhouden als hij dat nodig heeft. Ik hoop dat er een laagdrempelige soort van hulp mogelijk is, niet jeugdzorg, die op school komt en waarvoor ook niet eerst een heleboel onderzoeken nodig zijn. Misschien kan ik dat op het volgende gesprek vragen.
