Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
Voor mijn zoon ben ik in aanraking geweest met hulpverleners, dat was voor iets medisch/psychisch dat veel schooluitval veroorzaakte.
Er waren regelmatig gesprekken met allerlei mensen van school en jeugdhulpverleners van buiten.
Wij zijn een doorsnee gezin, op geen enkel vlak problemen. Toch voelde ik, door verhalen in de media, een lichte bezorgdheid en druk: wat als ze denken dat de oorzaak bij mij/ons ligt? Dat was niet zo.
Ik heb destijds meebewogen met de school en de hulpverleners (soms zaten we met 8 man aan tafel). Ik heb alles rustig aangehoord, alle adviezen serieus genomen. Aangegeven dat ik ook zag dat de situatie problematisch was en graag mee wilde werken om er verandering in te brengen. Ik heb, in overleg met hen, sommige adviezen nuet opgevolgd. Veel wel, ook als het niet helemaal goed voelde.
Ik schrijf dit nu om je te laten weten dat ik je ongerustheid in kan voelen. En mee ga met wat mensen hier boven schrijven: probeer te luisteren, mee te bewegen. Mensen zoals je therapeut, de buurvrouw, de juf, de ib'er 'te vriend' te houden. Ga er vanuit dat ze het goed met je kind voor hebben. En probeer daar waar mogelijk mee te werken. Als je dat laatste een keer niet wilt of kunt, probeer dan goed te leggen waarom je denkt dat het beter is het anders te doen.
karenm2 schreef op 14-04-2025 om 23:01:
[..]
niet zo goed dat is ook logisch als mijn kind aangevallen wordt
Bij alcoholisten is het altijd de schuld van anderen waardoor ze (weer) gaan drinken.
Lieve KarenM, ik wil je een hart onder de riem steken. Ik lees in alles dat je van je zoon houdt en het beste met hem voor hebt. Je ziet zijn goede kanten en wil om het goed te doen voor hem ook over je eigen grenzen van welzijn heen stappen. Dat laat je goed zien met je poging tot stoppen en minderen met alcohol, je inzet op de verjaardag, de gesprekken met de psycholoog en dat je zoon ook gewoon naar de buurvrouw mag blijven gaan al komt het dicht in je aura en is dat spannend en wellicht ook een onveilig gevoel voor je. Je hebt al diverse keren over je eigen schaduw gestapt en dat is moeilijk en moet gewaardeerd worden en erkend worden. Daar mag je trots op zijn. Je bent een liefdevolle moeder die van haar kind houdt. Daar is geen twijfel over mogelijk!
Nee je bent er nog niet; maar dat realiseer jij je ook wel. Was het allemaal maar makkelijk.
Jij ervaart continu heel veel stress. Je vindt dit soort gesprekken met de juf en psycholoog heel ingewikkeld. Dat is ook heel duidelijk. Voor jou werkt de alcohol tijdelijk stressverlagend en daarom voelt het als helpend, maar je weet al dat het op de lange termijn jou en je zoon niet helpt; dat het alles erger maakt. En dat maakt dat je nog meer stress ervaart.
Ik begrijp heel goed hoe dat op elkaar inwerkt. Je zit in een lastige situatie. Helaas is dit zo en kan iemand dat niet voor jou oplossen.
Het is een kwestie van zo goed en zo kwaad mogelijk doorzetten met afblijven van de alcohol en doorzetten met de medicatie die je van de psycholoog krijgt aangezien die medicatie de scherpste randen van je stress af kan halen.
Het wordt echt beter. Wordt niet je eigen vijand door toe te geven aan de alcohol want je hebt er alleen maar meer last van.
En jij bent veel meer waard. Je hebt de wil om het goede te doen, je bent een mooi mens die de moeite waard is. Je hebt ook gezien wat het geeft. Een onvergetelijke verjaardag voor je zoon. Wat deed je dat goed!!
Ik snap dat je jeugdzorg eng vindt klinken. Ik snap dat het je zeer doet als de juf alleen de negatieve dingen benoemd. Ik ben pleegmoeder van 2 kinderen en heb dat met hen ook meegemaakt en dat deed me loeiveel zeer. Dan dacht ik “zie je nou echt niet hoe behulpzaam, grappig of lief en rechtvaardig hij ook is??” en dan kon ik zo’n juf wel schieten. Het helpt echter helemaal niets om daarin te blijven hangen en daarmee ook te denken dat ze over andere dingen ongelijk heeft.
De juf heeft een belang om je zoon les te geven, lesstof over te brengen, te socialiseren in de groep. Zij ziet dagelijks ongeveer 25 a 35 leerlingen voor de klas en dat jaar in jaar uit. Zij heeft dus van veel kinderen allerlei gedrag en ontwikkelingen gezien. Het kost de juf veel effort en tijd om extra zorg voor zorgleningen te realiseren en daar extra gesprekken over te voeren. Als je dat realiseert dan zou de juf wel gek zijn om dat te doen voor een leerling waar ze geen serieuze twijfel heeft over zijn gedrag en ontwikkelingen op de langere termijn en de mogelijkheid hem adequaat les te geven. Dat je zoon de juf bijt hoeft niks met jou en/of je alcoholgebruik te maken te hebben. Eén van onze pleegkinderen deed dit ook. Had geen trauma’s, wij gebruiken geen alcohol of middelen en hadden destijds een heel stabiele en rustige en gestructureerde omgeving met veel liefde en toch liet hij vergelijkbaar gedrag zien.
Ik vind het positief dat jij het goed vindt om hem te laten observeren in de klas. Dan kan een gedragsspecialist/kinderpsycholoog het meteen objectiever maken. Ziet die ook dat het niet helemaal lekker loopt en je zoon meer nodig heeft dan is dat objectiever dan dat alleen de juf dat ziet. Daarmee kun je ook makkelijker de benodigde hulp krijgen. Dit is al een soort van jeugdhulp in de klas.
Daarnaast zou ik je willen adviseren om ook open te staan voor onderzoek van je zoon. Kijken of hij wellicht verhoogd scoort op kenmerken van overprikkeling, activiteit en ook zijn IQ.
Ik adviseer je dit omdat ik inmiddels door schade en schande wijs ben geworden. Ik was bang voor overdiagnosticering en labelen. Uiteindelijk hebben we het toch laten doen en het is zo ontzettend helpend wn verduidelijkend geweest.
Mijn pleegzoon werd als niet leerbaar ingeschat door diverse juffen en meesters terwijl ik dat niet herkende. Door hem te onderzoeken bleek dat zijn IQ profiel bizar erg uit elkaar lag. Sommige vlakken lagen uit elkaar van niveau hoog begaafd en licht verstandelijk beperkt. Daarnaast kwamen er punten uit ten aanzien van overprikkeling. Door deze inzichten hebben we hem veel beter kunnen helpen. Hij volgt inmiddels een opleiding op kader niveau. Cognitief zou hij havo aankunnen, maar qua plannen en organiseren en overprikkeling niet. Hij haalt alleen maar achten en heeft een fijn en druk sociaal leven met scouting, judo, en clubs in zijn interesses.
Zonder de onderzoeken hadden we hem dat niet kunnen bieden en was hij onvermijdelijk vastgelopen.
Ik begrijp het als je aangeeft “ik wil op dit moment dat de aandacht van de hulp uitgaat naar wat hij nodig heeft op school en niet naar de thuissituatie omdat ik daar geen problemen ervaar en qua draaglast ook niet op wil focussen”. Je kunt ook zeggen dat je zijn welzijn echt voor ogen hebt en waar nodig in de toekomst er ook voor open staat, maar dat de prioriteit bij hulp op school moet liggen. Dan kan dat deel via school lopen en kun jij je op je eigen proces richten waarmee je nog steeds ook in zijn belang werkt want blijvend stoppen met alcohol en werken aan stressreductie en een steviger netwerk is zeker weten helpend!
Ninoea schreef op 15-04-2025 om 15:47:
Lieve KarenM, ik wil je een hart onder de riem steken. Ik lees in alles dat je van je zoon houdt en het beste met hem voor hebt. Je ziet zijn goede kanten en wil om het goed te doen voor hem ook over je eigen grenzen van welzijn heen stappen. Dat laat je goed zien met je poging tot stoppen en minderen met alcohol, je inzet op de verjaardag, de gesprekken met de psycholoog en dat je zoon ook gewoon naar de buurvrouw mag blijven gaan al komt het dicht in je aura en is dat spannend en wellicht ook een onveilig gevoel voor je. Je hebt al diverse keren over je eigen schaduw gestapt en dat is moeilijk en moet gewaardeerd worden en erkend worden. Daar mag je trots op zijn. Je bent een liefdevolle moeder die van haar kind houdt. Daar is geen twijfel over mogelijk!
Nee je bent er nog niet; maar dat realiseer jij je ook wel. Was het allemaal maar makkelijk.
Jij ervaart continu heel veel stress. Je vindt dit soort gesprekken met de juf en psycholoog heel ingewikkeld. Dat is ook heel duidelijk. Voor jou werkt de alcohol tijdelijk stressverlagend en daarom voelt het als helpend, maar je weet al dat het op de lange termijn jou en je zoon niet helpt; dat het alles erger maakt. En dat maakt dat je nog meer stress ervaart.
Ik begrijp heel goed hoe dat op elkaar inwerkt. Je zit in een lastige situatie. Helaas is dit zo en kan iemand dat niet voor jou oplossen.
Het is een kwestie van zo goed en zo kwaad mogelijk doorzetten met afblijven van de alcohol en doorzetten met de medicatie die je van de psycholoog krijgt aangezien die medicatie de scherpste randen van je stress af kan halen.
Het wordt echt beter. Wordt niet je eigen vijand door toe te geven aan de alcohol want je hebt er alleen maar meer last van.
En jij bent veel meer waard. Je hebt de wil om het goede te doen, je bent een mooi mens die de moeite waard is. Je hebt ook gezien wat het geeft. Een onvergetelijke verjaardag voor je zoon. Wat deed je dat goed!!
Ik snap dat je jeugdzorg eng vindt klinken. Ik snap dat het je zeer doet als de juf alleen de negatieve dingen benoemd. Ik ben pleegmoeder van 2 kinderen en heb dat met hen ook meegemaakt en dat deed me loeiveel zeer. Dan dacht ik “zie je nou echt niet hoe behulpzaam, grappig of lief en rechtvaardig hij ook is??” en dan kon ik zo’n juf wel schieten. Het helpt echter helemaal niets om daarin te blijven hangen en daarmee ook te denken dat ze over andere dingen ongelijk heeft.
De juf heeft een belang om je zoon les te geven, lesstof over te brengen, te socialiseren in de groep. Zij ziet dagelijks ongeveer 25 a 35 leerlingen voor de klas en dat jaar in jaar uit. Zij heeft dus van veel kinderen allerlei gedrag en ontwikkelingen gezien. Het kost de juf veel effort en tijd om extra zorg voor zorgleningen te realiseren en daar extra gesprekken over te voeren. Als je dat realiseert dan zou de juf wel gek zijn om dat te doen voor een leerling waar ze geen serieuze twijfel heeft over zijn gedrag en ontwikkelingen op de langere termijn en de mogelijkheid hem adequaat les te geven. Dat je zoon de juf bijt hoeft niks met jou en/of je alcoholgebruik te maken te hebben. Eén van onze pleegkinderen deed dit ook. Had geen trauma’s, wij gebruiken geen alcohol of middelen en hadden destijds een heel stabiele en rustige en gestructureerde omgeving met veel liefde en toch liet hij vergelijkbaar gedrag zien.
Ik vind het positief dat jij het goed vindt om hem te laten observeren in de klas. Dan kan een gedragsspecialist/kinderpsycholoog het meteen objectiever maken. Ziet die ook dat het niet helemaal lekker loopt en je zoon meer nodig heeft dan is dat objectiever dan dat alleen de juf dat ziet. Daarmee kun je ook makkelijker de benodigde hulp krijgen. Dit is al een soort van jeugdhulp in de klas.
Daarnaast zou ik je willen adviseren om ook open te staan voor onderzoek van je zoon. Kijken of hij wellicht verhoogd scoort op kenmerken van overprikkeling, activiteit en ook zijn IQ.
Ik adviseer je dit omdat ik inmiddels door schade en schande wijs ben geworden. Ik was bang voor overdiagnosticering en labelen. Uiteindelijk hebben we het toch laten doen en het is zo ontzettend helpend wn verduidelijkend geweest.
Mijn pleegzoon werd als niet leerbaar ingeschat door diverse juffen en meesters terwijl ik dat niet herkende. Door hem te onderzoeken bleek dat zijn IQ profiel bizar erg uit elkaar lag. Sommige vlakken lagen uit elkaar van niveau hoog begaafd en licht verstandelijk beperkt. Daarnaast kwamen er punten uit ten aanzien van overprikkeling. Door deze inzichten hebben we hem veel beter kunnen helpen. Hij volgt inmiddels een opleiding op kader niveau. Cognitief zou hij havo aankunnen, maar qua plannen en organiseren en overprikkeling niet. Hij haalt alleen maar achten en heeft een fijn en druk sociaal leven met scouting, judo, en clubs in zijn interesses.
Zonder de onderzoeken hadden we hem dat niet kunnen bieden en was hij onvermijdelijk vastgelopen.
Ik begrijp het als je aangeeft “ik wil op dit moment dat de aandacht van de hulp uitgaat naar wat hij nodig heeft op school en niet naar de thuissituatie omdat ik daar geen problemen ervaar en qua draaglast ook niet op wil focussen”. Je kunt ook zeggen dat je zijn welzijn echt voor ogen hebt en waar nodig in de toekomst er ook voor open staat, maar dat de prioriteit bij hulp op school moet liggen. Dan kan dat deel via school lopen en kun jij je op je eigen proces richten waarmee je nog steeds ook in zijn belang werkt want blijvend stoppen met alcohol en werken aan stressreductie en een steviger netwerk is zeker weten helpend!
Ze stapt over haar eigen grenzen van welzijn door een poging te stoppen met alchohol?
Ik denk dat ik dit niet goed begrijp of dat hoop ik?
Anoniemvoornu schreef op 15-04-2025 om 15:56:
[..]
Ze stapt over haar eigen grenzen van welzijn door een poging te stoppen met alchohol?
Ik denk dat ik dit niet goed begrijp of dat hoop ik?
Dat stukje, ergens in regel4 van de zeer uitgebreide bijdrage, was misschien wat minder handig geformuleerd, maar de rest van de bijdrage vond ik zeer opbouwend!
TineWinkel schreef op 15-04-2025 om 16:03:
[..]
Dat stukje, ergens in regel4 van de zeer uitgebreide bijdrage, was misschien wat minder handig geformuleerd, maar de rest van de bijdrage vond ik zeer opbouwend!
Dank je.
Anoniemvoornu schreef op 15-04-2025 om 15:56:
[..]
Ze stapt over haar eigen grenzen van welzijn door een poging te stoppen met alchohol?
Ik denk dat ik dit niet goed begrijp of dat hoop ik?
Ik begrijp je punt, maar het is wel de toon die de muziek maakt wat mij betreft. 
Ja dat denk ik inderdaad. Het kost haar namelijk heel veel gemoedsrust op de korte termijn, al vergroot het haar problemen op de lange termijn enorm én zijn er allerlei risico’s mee gemoeid om te (blijven) drinken.
Op dit moment is alcohol de enige manier die KarenM toepast als zelfmedicatie om rustig te blijven en om te gaan met haar stress in het dagelijks leven die als groot wordt ervaren.
Er is weinig tot geen netwerk en KarenM staat er alleen voor in de zorg voor haar kinderen. Nagenoeg het enige netwerk dat er is, privé bezien, is familie en het minder drinken zet die relatie fiks onder druk. Dat is verlies en geeft nog meer stress.
En ook al is het een vorm van zelfzorg en voor de lange termijn beslist noodzakelijk om te stoppen, ook dit stoppen geeft weer veel stress die ze niet goed kwijt kan.
Dus ja dat stoppen is hartstikke nodig, maar laten we wel eerlijk zijn dat afkicken niet eenvoudig is. Het is niet voor niets dat er geadviseerd wordt om te zoeken naar hulp van bijv een buddy van de AA of iets dergelijks.
Stoppen met drinken is een proces. Elke dag is 1 dag. Het zal af en toe misgaan. Dat is niet de bedoeling, maar vaak wel de realiteit.
Dat is een realiteit die onderkend mag worden.
Ninoea schreef op 15-04-2025 om 20:23:
[..]
Ik begrijp je punt, maar het is wel de toon die de muziek maakt wat mij betreft.
Ja dat denk ik inderdaad. Het kost haar namelijk heel veel gemoedsrust op de korte termijn, al vergroot het haar problemen op de lange termijn enorm én zijn er allerlei risico’s mee gemoeid om te (blijven) drinken.
Op dit moment is alcohol de enige manier die KarenM toepast als zelfmedicatie om rustig te blijven en om te gaan met haar stress in het dagelijks leven die als groot wordt ervaren.
Er is weinig tot geen netwerk en KarenM staat er alleen voor in de zorg voor haar kinderen. Nagenoeg het enige netwerk dat er is, privé bezien, is familie en het minder drinken zet die relatie fiks onder druk. Dat is verlies en geeft nog meer stress.
En ook al is het een vorm van zelfzorg en voor de lange termijn beslist noodzakelijk om te stoppen, ook dit stoppen geeft weer veel stress die ze niet goed kwijt kan.
Dus ja dat stoppen is hartstikke nodig, maar laten we wel eerlijk zijn dat afkicken niet eenvoudig is. Het is niet voor niets dat er geadviseerd wordt om te zoeken naar hulp van bijv een buddy van de AA of iets dergelijks.
Stoppen met drinken is een proces. Elke dag is 1 dag. Het zal af en toe misgaan. Dat is niet de bedoeling, maar vaak wel de realiteit.
Dat is een realiteit die onderkend mag worden.
Ze slikt ook antidepresivia..
