Het traditionele gezin

Ik heb nog wel een leuk verhaal uit de oude doos. Toen ik net gescheiden was, verdiende ik nog niet zoveel (2500 bruto). Ik had wel een eigen huis en destijds had je aftrek van ziektekosten. Dat was bij elkaar zoveel dat ik al mijn betaalde belasting weer terug kreeg, en dus per saldo 0 betaalde. Een jaar kreeg ik zelfs nog extra ‘onbenutte aftrekcapaciteit’ terug. Aan kot ontving ik om en nabij 15.000 euro per jaar, dus per saldo was ik een stuk duurder voor de maatschappij dan een bijstandsmoeder.
Inmiddels betaal ik me blauw aan belasting dus het was een goede investering van de overheid

Volgens echtgenoot is de overheid er alles aan gelegen dat veel vrouwen gaan werken ( waar hij zelf overigens niet mordicus tegen is ..) omdat het Bruto Binnenlands Product moet groeien. Ze hebben verder meer premieheffingen nodig om sociale zekerheid te financieren. Tsja je kunt ook zeggen.. zorg dat er meer kinderen worden geboren want op de lange termijn levert dat meer mensen op die in de toekomst premie zullen betalen. De overheid heeft 4 miljard gestopt in kinderopvang toeslag met als doel meer betaalde banen voor vrouwen. Het CPB heeft eens berekend dat vervolgens de meeste banen werden gecreëerd in... De kinderopvang sector. Tsja dan had je die 4 miljard die geïnvesteerd is in de KOT ook anders kunnen besteden. Zo is het heel raar dat de vermogens belasting over het huishouden verrekend mag worden evenals de dividend belasting. Maar als het gaat over arbeidsinkomsten dan wordt het berekend over de individuen en niet over het huishouden. Dat is een weeffout in de belasting wetgeving.
Zo leer ik nog eens wat van mijn man op deze avond
Maar hoe dan ook je kunt als land natuurlijk ook kiezen voor het bruto nationaal geluk.. 
We zijn allemaal bezig onszelf individueel overeind te houden. Iedereen moet zichzelf kunnen bedruipen. Dat is wel een heel individualistisch mensbeeld. Alsof je als mens niet afhankelijk mag zijn van elkaar. En nogmaals dat wil niet zeggen dat ik vind dat moeders maar thuis moeten blijven. Ik ben zelf ook blij met mijn baan. Maar ik vind wel dat ieder gezin een eigen keus moet hebben en niet gedwongen wordt door de belastingswetgeving om te gaan werken 

Julali schreef op 19-09-2021 om 22:55:

Waar je blij van wordt verschilt van mens tot mens. Als vrouw is het nog altijd een taboe om te zeggen dat je blij wordt van je werk en niet het liefste altijd maar thuis zit met je kinderen.

Ik vind het best kwalijk dat je jezelf als moeder nog altijd moet verantwoorden als je werkt, omdat dit wordt gezien als onnodig. Ook in dit topic worden werkende vrouwen weggezet alsof zij alleen maar werken voor de luxe en alsof zij slechtere moeders zijn, omdat ze het niet het fijnste vinden om aldoor thuis te zijn met hun kinderen.

Wij betalen ons scheel aan belasting en ontvangen nauwelijks kot, omdat ons gezamenlijke inkomen zo hoog ligt. Dat vinden we niet erg, we dragen met alle liefde bij aan het sociale stelsel en aan alle regelingen, potjes en subsidies die gelden voor niet-werkende ouders. Maar het omdraaien en doen alsof wij met die schamele kot meer geld binnenharken dan we de staatskas opleveren, is dan weer het andere uiterste.

Waar is dat? Ik ervaar het tegenovergestelde. Als vrouw zeggen dat je het leuk vindt thuis, bij je kind, en oh gruwel zelfs het huishouden geen straf vindt, dán word je pas raar aangekeken. 

Julali schreef op 19-09-2021 om 22:15:

Bij ons ben ik degene met de tripjes naar het buitenland. Toch heeft dat mijn man nooit weerhouden om zijn eigen werk te behouden.

We hebben een sterk netwerk om ons heen en mijn man is minder gaan werken, maar helemaal stoppen is nooit een optie voor hem geweest. Ik zou dat trouwens ook niet aantrekkelijk vinden, dat afhankelijke.

Voor de luxe doen we het overigens niet. Wel om een leuker, makkelijker en vrijer leven te hebben. Ik vind het huishouden oersaai en doe echt veel liever mijn eigen werk, dan dat ik mezelf ga tergen elke dag met schoonmaakwerk waar ik een hekel aan heb. Mijn man vindt het ook niet boeiend, dus ik zou niet weten waarom je dat per se zelf zou moeten doen?

In een relatie maak je nou eenmaal afspraken over de taakverdeling en daar ben je vervolgens beiden afhankelijk van. Hoe je ze ook verdeelt. Jij bent voor je tripjes net zo goed afhankelijk van je man die er minder voor is gaan werken.

Daarnaast heb ik het niet over tripjes. Wij hebben als gezin in het buitenland gewoond. Een andere taal en cultuur leren kennen. Samen het avontuur aangaan. Het was een hele waardevolle ervaring. 

Julali schreef op 19-09-2021 om 22:55:

Waar je blij van wordt verschilt van mens tot mens. Als vrouw is het nog altijd een taboe om te zeggen dat je blij wordt van je werk en niet het liefste altijd maar thuis zit met je kinderen.

Ik vind het best kwalijk dat je jezelf als moeder nog altijd moet verantwoorden als je werkt, omdat dit wordt gezien als onnodig. Ook in dit topic worden werkende vrouwen weggezet alsof zij alleen maar werken voor de luxe en alsof zij slechtere moeders zijn, omdat ze het niet het fijnste vinden om aldoor thuis te zijn met hun kinderen.

Wij betalen ons scheel aan belasting en ontvangen nauwelijks kot, omdat ons gezamenlijke inkomen zo hoog ligt. Dat vinden we niet erg, we dragen met alle liefde bij aan het sociale stelsel en aan alle regelingen, potjes en subsidies die gelden voor niet-werkende ouders. Maar het omdraaien en doen alsof wij met die schamele kot meer geld binnenharken dan we de staatskas opleveren, is dan weer het andere uiterste.

Het is eerder andersom Julali. Op dit moment moeten TBM zich vaker verantwoorden. En er zegt niemand dat jullie meer geld binnen harken dan dat jullie de staatskas opleveren. Integendeel jullie zijn goed voor het opkrikken van het BBP. De vraag is alleen of we alles in termen van geld moeten zien. Stel je gaat mantelzorgen voor je ouders of je hebt een gehandicapt kind.. vervolgens word je afgestraft door ons belastingsysteem. Informele zorg wordt totaal niet gewaardeerd in de CPB modellen. 

Leene schreef op 19-09-2021 om 23:13:

[..]

Het is eerder andersom Julali. Op dit moment moeten TBM zich vaker verantwoorden. En er zegt niemand dat jullie meer geld binnen harken dan dat jullie de staatskas opleveren. Integendeel jullie zijn goed voor het opkrikken van het BBP. De vraag is alleen of we alles in termen van geld moeten zien. Stel je gaat mantelzorgen voor je ouders of je hebt een gehandicapt kind.. vervolgens word je afgestraft door ons belastingsysteem. Informele zorg wordt totaal niet gewaardeerd in de CPB modellen.

Ik ben al mantelzorger. 

Dat je allebei werkt betekent niet dat je op geld belust bent en voor de rest geen waarde toekent aan het leven en de wereld. Of dat onze prioriteit nummer 1 het opkrikken van het bbp is 

ha ha nee daar werk je vast niet voor.. ik ook niet. Maar overheidsbeleid is daar natuurlijk wel op gericht. En zoals ik al eerder heb gezegd heb ik een vriendin die jaren niet kon werken omdat een van haar kinderen zwaar gehandicapt bleek. Zij en haar man werden keihard 'afgestraft' door het belastingsysteem. En dat vind ik zo niet kloppen. 

Leene schreef op 19-09-2021 om 23:23:

ha ha nee daar werk je vast niet voor.. ik ook niet. Maar overheidsbeleid is daar natuurlijk wel op gericht. En zoals ik al eerder heb gezegd heb ik een vriendin die jaren niet kon werken omdat een van haar kinderen zwaar gehandicapt bleek. Zij en haar man werden keihard 'afgestraft' door het belastingsysteem. En dat vind ik zo niet kloppen.

Je kunt dan toch pgb aanvragen? En allerlei andere subsidies en potjes? 

Niet alles gelezen...Ik ben van mening dat iedereen dit zelf moet beslissen in overleg met de partner. Overigens vind ik het argument 'in mijn familie is ... gebruikelijk' totaal niet relevant. Je hebt namelijk ook het recht om het anders te doen dan je familie. Ik ben een beetje allergisch voor dingen doen 'uit gewoonte'/'omdat het zo hoort'/'omdat in je omgeving iedereen het zo doet'. 
Wel vind ik dat je je moet realiseren dat niet werken je sociaal en economisch kwetsbaar maakt. Als je partner overlijdt of onverhoopt bij je weg gaat of jij bij hem/haar heb je een probleem, ook later met pensioen en zo. Ik heb nooit afhankelijk willen zijn van een man (of van wie dan ook) en wij hebben er bewust voor gekozen om beide vier dagen te werken. Het is prima om ervoor te kiezen dat één iemand thuisblijft voor de kinderen, maar het is wel belangrijk om na te denken over de eventuele (langetermijn) gevolgen.

yette schreef op 19-09-2021 om 09:53:

[..]

Er is ook geen ruk aan. Hier hadden we voor ons gevoel geen keuze toen bleek dat de oudste een ernstige aandoening had. Beiden minder werken, was geen optie. Omdat mijn man een vaste baan had die niet voor minder uren kon en ik een onregelmatig, lager inkomen, besloten we dat ik voorlopig thuis zou blijven. Voorlopig.

We zijn nu bijna 25 jaar verder. Die aandoening werd alleen maar erger, dus wat dat betreft heb ik geen spijt, ik ben wel echt nodig. Maar voor mezelf had ik het toch graag anders gezien. Had graag gewerkt omdat ik meer in mijn mars heb dan dit.

En ja, natuurlijk probeer ik het voor mezelf zo interessant mogelijk te houden: van plukboerderij tot de bedrading van de vouwwagen vervangen, van bieb tot maatjesgezin van een minderjarige vluchteling. Maar de voldoening die ik van mijn werk had, was toch beter voor me.

Helemaal met je eens dus.

Maar had je in de 25 jaar de zorg voor je kind niet meer uit handen kunnen geven? Nu lijkt het alsof je jezelf compleet weggecijferd hebt hiervoor. 

Uiteraard is het ontzettend ruk dat je in zo'n situatie komt, maar je bent er ook zelf een beetje bij dat t niet je complete leven inneemt. Die 25 jaar krijg jij ook niet terug...

Leene schreef op 19-09-2021 om 23:23:

ha ha nee daar werk je vast niet voor.. ik ook niet. Maar overheidsbeleid is daar natuurlijk wel op gericht. En zoals ik al eerder heb gezegd heb ik een vriendin die jaren niet kon werken omdat een van haar kinderen zwaar gehandicapt bleek. Zij en haar man werden keihard 'afgestraft' door het belastingsysteem. En dat vind ik zo niet kloppen.

Klopt, ik ben gestopt met werken toen bleek dat kind echt veel extra ondersteuning en aandacht nodig had. Je wordt in Nederland inderdaad meer belast als je als huishouden maar één kostwinner hebt. Omdat de overheid vindt dat er twee 'moeten' werken, dat is beleid.

Overigens krijgen wij wel wat meer kinderbijslag omdat we een niet-zelfstandig, gehandicapt kind hebben. Verder niets aan toeslagen of subsidies. 

Julali schreef op 19-09-2021 om 23:26:

[..]

Je kunt dan toch pgb aanvragen? En allerlei andere subsidies en potjes?

Klok, klepel. 

Weeromstuit schreef op 19-09-2021 om 22:58:

[..]

Waar is dat? Ik ervaar het tegenovergestelde. Als vrouw zeggen dat je het leuk vindt thuis, bij je kind, en oh gruwel zelfs het huishouden geen straf vindt, dán word je pas raar aangekeken.

Dat is een rare tegenstelling. Cultureel is namelijk nog ingeprent dat vrouwen beter kunnen zorgen dan mannen en mannen meer (zouden moeten) verdienen. Het anderhalfverdienersmodel is nog steeds veruit het meest voorkomend en geaccepteerd. Vrouwen die 16-30 uur werken vinden ‘we’ helemaal prima, maar zodra dat meer wordt of juist helemaal niet worden er wenkbrauwen opgetrokken. Niet bij iedereen maar vaak. En 16-30 uur door mannen vinden ‘we’ echt een opoffering voor het gezin en helemaal niet zo vanzelfsprekend.

Leene schreef op 19-09-2021 om 22:43:

Volgens echtgenoot is de overheid er alles aan gelegen dat veel vrouwen gaan werken ( waar hij zelf overigens niet mordicus tegen is ..) omdat het Bruto Binnenlands Product moet groeien. Ze hebben verder meer premieheffingen nodig om sociale zekerheid te financieren. Tsja je kunt ook zeggen.. zorg dat er meer kinderen worden geboren want op de lange termijn levert dat meer mensen op die in de toekomst premie zullen betalen. De overheid heeft 4 miljard gestopt in kinderopvang toeslag met als doel meer betaalde banen voor vrouwen. 

Denk dat de aardbol, en ook Nederland, genoeg CO2 issues hebben om juist niet te stimuleren om meer mensen te maken.