Ervaringen met groter leeftijdsverschil

Tuurlijk niet manda

Jouw tweede kan niet net zo mooi zijn als jouw eerste; wat zeg ik....zelfs jouw eerste kan niet mooi zijn.
Want mijn kinderen zijn al de allermooiste van de hele wereld
Zelfs al zit er 9 jaar tussen, kwamen 2 en 3 met slechts 17 minuten ertussen. Alledrie zijn ze miss en mr. world in spé en daar kan geen enkel ander kind aan tippen !!!
Oftewel, als moeder zie je op den duur alleen datgene wat je kind JOUW kind maakt, het zo bijzonder maakt en er voor zorgt dat je gek bent op jouw kind. Je kan die duidelijke blauwe ader op het voorhoofd van je kind (bij mijn zoontje) net zo koesteren als die helblauwe oogjes van je andere kind. Of de eczeemknietjes van je ene kind net zo liefhebben als de smetteloze knietjes van je andere kind, want het is jouw kind !
grtz.
Ardnax

Ja hoor

Ik vind het heel grappig hoe dat werkt met pasgeboren baby's. Allebei mijn kinderen vond ik direct zo ontzettend mooi, lief en schattig. Ik kan me herinneren dat ik met oudste in de grote badkamer van het ziekenhuis was om haar in bad te doen. Daar stond nog een moeder haar pasgeborene, een lelijk mager baby'tje zonder haar, te baden. Ik had bijna gevraagd of ze de mijne ook niet veel leuker vond
Na de geboorte van jongste had ik hetzelfde gevoel. Die wilde ik wel de hele dag op schoot houden en knuffelen (helaas wilde zij alleen maar slapen). Dat vond oudste toen wel lastig. Zij wilde ook op schoot, dat is natuurlijk ook fijn, maar met een 6-jarige is een kwartier op schoot best lang. Oudste vond het ook oneerlijk dat jongste 's morgens om 6 uur enthousiast door mij begroet werd, terwijl oudste op dat tijdstip weer terug gestuurd werd naar haar eigen bed.

Manda

tja, zo zit ik hier dus ook te denken... Peuterzoon is wel duidelijk een mengelmoesje, maar dan toch wel een donker mengelmoesje, met donkerbruin haar en donkere ogen. Nu kennen wij een Europees-Aziatisch stel waarvan het tweede kind beduidend lichter is uitgevallen dan nummer 1, dus rendementen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, en ik hoop maar dat mijn tweede net zo donker uitvalt als haar broertje.
Die neus leidde bij ons in de familie tot discussie, want dat is bij Indischen enz. een teer punt. Mijn ouders vonden dat hij een schattig dopneusje had, mijn schoonfamilie zei met angst in de stem 'hij krijgt toch geen hidung pesek (platte neus) he?'. Wel dus: hij blijkt in dat opzicht op zijn opa te lijken (meer dan op zijn vader). Schoonfamilie hoopt bij de volgende vast weer op een Europese neus, maar als het kind de gok krijgt die in mijn vaders familie heerst (hijzelf is de dans gelukkig ontsprongen) dan piepen ze wel anders!

Ik hou me ook maar vast aan het idee dat ik ook deze baby wel weer prachtig zal vinden. Nou ja, en zo niet, dan doe je er toch weinig aan

Groeten,

Temet

Rendementen bieden geen garanties

nou dan kan ik je wel een leuk voorbeeldje geven....hier kregen wij 2 mollige, ronde, appelwangige spiewit/blonde kinderen met een volle bos haar en dat werd opgevolgd door een ondermaats, broodmager, krielbabytje met ienieminie donkere krulletjes en doorstekende schouderbladen en ribbenkast.
ik wist niet wat ik zag! kon het eerst niet eens geloven! (hadden ze de baby's stiekum verwisseld ofzo?) toen ik de gelukkige grootouders mocht bellen wist ik niet eens meer of het een meisje of jongen was geworden....alleen nog dat 'het' pikzwart was (ik bedoelde de haarkleur dus, maar was nog lichtelijk van m'n apro-po). maar het kwam allemaal goed....toen ze (ja een meisje dus) maar eenmaal in m'n armen lag toen rook ik d'r en wist dat deze van mij was....en ik vond d'r mooi!!! tjonge, jonge ik snapte niet dat anderen zowiezo voorkeur voor blonde baby's hebben.dít was het!
overigens als ik nu de babyfoto's kijk dan zijn 't allemaal maar 'gewone' baby's. zo mooi als in mijn herinnering staan ze nooit op de foto.
groeten albana

Niet alle moeders

vinden hun kind prachtig. Ik had een collega die haar 2e kindje zelf echt lelijk noemde. Ik schrok ervan toen ze dat zei. Het was ook een bleek schriel baby`tje. Zonder kleur en fleur, van nature zo`n ziekelijke uitstraling. Is ook niet goedgekomen. Is nu een bleke kleurloze volwassene. Ook in het kinderziekenhuis ontmoette ik een moeder met een tweeling. Ze vond haar baby`s niet mooi en hoopte dat "er nog wat van te maken was."
Ook ben ik eens op kraambezoek geweest met een vriendin samen bij een andere vriendin en we moesten ons best doen niet in de lach te schieten. Het kind was schriel, bleek, kaal, vlekkerig, rimpelig en ontzettend scheel. Het was komisch. Moeder liep te stralen van trots en was enorm gelukkig met dit "prachtige kind." O, heerlijk, ik heb haar gefeliciteerd met zo`n "lief" kindje. Ik dacht als ik nu "mooi"zeg dan plas ik in m`n broek van het lachen. Hij leek een beetje op Herman van idols. Komisch lelijk maar wel lief. Dus ik bedoel er niets hatelijks mee hoor, zelf ben ik ook niet moeders mooiste.

Eerder andersom

Hier gebeurde het in elk geval wel, dat ik de oudste een stuk gewoner (en soms minder leuk) ging vinden toen de 2e kwam... de verliefdheid ging toch een beetje over op de nieuwe baby. Dat vond ik best moeilijk. Gelukkig is de nieuwe baby inmiddels een dreumes met kuren en is de zaak wel weer in evenwicht .
Tegelijkertijd was ik wel opgelucht met de ontdekking dat je inderdaad zo'n 2e ook weer helemaal geweldig vindt. Nog geweldiger zelfs, want ik kon er een stuk ontspannener van genieten deze keer.

Waarom moeten babies mooi zijn?

2x ben ik in het ziekenhuis bevallen. Beide keren werd er door iedereen en over élke baby heel lyrisch gedaan. Inderdaad, of ze een schoonheidsprijs hadden gewonnen. Toch, ik was net bevallen echt niet blind. Ik zag dat die van mij reuze meevielen, in vergelijking met die andere babies. Eéntje lang, erg mager en knalgeel (moest onder de lamp), eentje die als een aapje overal haar had (net z'n moeder trouwens), eentje met een toeter op het hoofd etc.
En dan lag die van mij dan gewoon baby te zijn. Prima gelukt. Dus die kreeg het extra te 'verduren', qua complimentjes maar ook 'even knuffelen' en 'even in de wangetjes knijpen'... Ik vroeg me echt af wat al die mensen bezielde (verpleegkundigen, bezoek van anderen). Konden ze niet ophouden met dat rare gezwijmel met van die rare geluiden erbij?
Nee, het heeft nog jaren aangehouden. Het is ook nog steeds niet opgehouden, zelfs al is oudste nu al volwassen. Voordeel is, dat als je dochters nu probeert in d'r wangetjes te knijpen of opeens te knuffelen ze zelf een dreun uitdelen.

Het gebeurt wel ot

op mijn werk zie ik het vaak gebeuren,ouders reageren veel vaker op *mooie* kinderen dan op de wat minder mooie.( dit gaat dan om kinderen van een ander.)
de *mooie* krijgen een aai over hun bol,een kneepje in hun wang,aandacht.
laatst hadden we drie baby,s in de box,twee mooie,1 wat minder mooie.
er kwam een moeder binnen die vrolijk ging kirren boven de box tegen baby 1 en baby twee,baby 3( de wat minder mooie) sloeg ze echt gewoon over!
we hebben zelfs 1 moeder die een iel ,mager kleurloos peutertje heeft,en een wolk van een baby.
het is nu al opvallend dat ze haar wolk veel meer aandacht geeft,altijd het eerst op haar afstapt en haar peutertje min of meer links laat liggen.
vind ik enorm schrijnend om te zien.
toch is het ook wel bewezen in de maatschappij,mooie mensen krijgen betere banen,meer positieve aandacht.

Ik vond vooral mijn oudste

ineens zo groot en lomp terwijl hij een dag eerder nog de mooiste, liefste van de wereld was. Maar toen jij naar de wieg liep om zijn zusje te zoenen was het al weer over..Ik vond het wel makkelijk een jongen en een meisje te zijn. Nu kon ik gewoon tegen zoon blijven zeggen dat hij de allerliefste zoon was van de hele wereld..

Maar het gaat helemaal goed komen hoor!

Mijk

Steeds een beetje mooier

Ik vond mijn eerste kind een plaatje: lekker mollig, rozig, gaaf huidje en o zo lief, tevreden en makkelijk. Nummer 2 kon nooit zo zijn, dacht ik. Maar de tweede was nog mooier! En ons derde kind, wauw, dat was duidelijk de mooiste van de 3!
Ach, en nu zijn we na de derde 20 maanden verder en als ik de babyfoto's zie zijn ze alledrie mooi, maar de een niks mooier dan de ander hoor.
Ons vierde kind is op komst, dat moet dan toch wel helemaal het toppunt van schoonheid zijn, haha...

Mijk

Grappig, dat zei ik nou ook. Peuterzoon was mee naar de 20-wekenecho en kreeg daar te horen dat hij zeer waarschijnlijk een zusje zou krijgen. Teleurstelling, want hij had zijn zinnen op een broertje gezet. Ik hield hem maar voor dat ik nu tenminste kon blijven zeggen dat hij het liefste jongetje van Amsterdam Oost is.
(dat hielp trouwens in het geheel niet. Het pakje chocomel dat we daarna kochten hielp veel beter )

Groeten,

Temet

Ff zo

Is het niet zo dat er heel veel ouders als eerste op hun baby afstappen ipv op hun peuter? Zo'n baby is toch nieuw en daar ben je net weer helemaal verliefd op geworden.

Hoi manda

Helaas kan ik je niet ertellen hoe mijn kind hier op reageert want hiet maar 1 kind zoals je misschien nog weet van het IVF draadje.
Wel weet ik dat ik met mijn broertje van 6 jaar jonger altijd een heel goede band heb gehad. Veel beter dan met mijn broer van 2 jaar ouder. Uiteindelijk maakt leefttijd voor een goede band weinig uit, karakter wel!

Groeten,
Lean

Asa torell

Ik had dus helemaal niet dat ik helemaal verliefd was op de nieuwe baby. Ik moest er echt aan wennen als er weer een kindje bij kwam. Tuurlijk vond ik de nieuwe baby lief maar dat gevoel moest wel echt groeien t.o.z van het gevoel dat ik tegenover de kinderen die er al waren had. De nieuwe baby moest ik altijd echt leren kennen.

Maylise

Maylise

Ik bedoelde mijn posting niet van 'natuurlijk is iedereen verliefd op de nieuwe baby', dat schreef ik niet erg duidelijk op denk ik. Meer dat het wel vaak zo is (bij mijzelf wel bijvoorbeeld), en dat dat dus wel verschil kan maken bij afhalen van de 2 kinderen. Zonder dat het iets zegt over de liefde voor die 2 in zijn algemeenheid.

Band en leeftijdsverschil

Ik beviel heel snel van onze enige dochter, in minder dan vier uur tijd. Ik was nog maar amper tien minuten in het ziekenhuis toen ze er al was. Eerst een uurtje geaaid, bewonderd en de borst gegeven en toen mocht papa de baby vasthouden want ik wilde graag douchen. De lekkerste douche van mijn leven, ik heb eindeloos onder dat water gezeten, heerlijk. En toen ik was afgedroogd en in een schone pyjama was gehesen realiseerde ik me pas weer dat ik een dochter had! Ik was haar zeker twintig minuten straal vergeten. Een vreemde gewaarwording. Blijkbaar was het allemaal net iets te snel gegaan, haha.
Wat dat leeftijdsverschil betreft: ik heb broers en zussen in soorten en maten, van twee jaar jonger tot 21 jaar jonger (jaaaa, zelfde ouders ook nog). Ik heb met mijn zussen (zes en acht jaar jonger) een hechte band opgebouwd als volwassene, als kind was er minder contact. Mijn broers zie ik ook graag en vooral mijn jongste broertjes van 14 en 19 zijn me erg dierbaar. Ik voel me misschien wat minder hun zus en wat meer een soort peettante. Ze hebben beiden vanaf hun geboorte heel veel bij mij gelogeerd en ik weet zeker dat zij ook een hechte band voelen met mij en mijn gezin. Het zijn ook geweldige ooms voor onze dochter. Ik denk dat Lean de spijker op de kop slaat, het gaat meer om karakter dan om leeftijd. Daarnaast is een beetje investeren nooit weg, maar dat kun je van jonge kinderen niet verwachten. Vaak komt het later dan alsnog goed.
Groetjes
Massi

Platte neus

Haha herkenbaar Temet over de hidung pesek. Hier een dochter met een platte neus en een zoon met een rechte neus. Ik vind die neus van dochter geweldig, maar schoonmoeder kijkt inderdaad met angst en beven in elke wieg van kleinkind als eerste naar de neus. Dat schijnt echt een frustratie te zijn die neus. Overigens hoopte ze bij ons op minimaal een kleinkind met blauwe ogen (ik ben het enige schoonkind met blauwe ogen), maar ook bij ons niet gelukt. In theorie zou het mogelijk moeten zijn, want schoonmoeder heeft een zus met blauwe ogen (zijn indo's).
Volgens man was dochter overigens heel lelijk bij de geboorte (hele hoofd was opgezwollen, omdat ze nogal gelanceerd was), maar ik vond haar ontzettend mooi.
Overigens is dochter sowieso veel meer Aziatisch om te zien, niet al te groot, iets getinte huid, getrokken ogen en die neus dus. Zoon is een kopie van zijn Friese moeder, alleen dan met bruin haar en bruine ogen. Lang, lang hoofd, Europese vorm ogen, rechte neus en lichtere huid dan zus. Toen hij een baby was, dacht ik dat hij gewoon wit was, tot ik hem op het consulatiebureau tussen andere naakte kindjes zag. Wel hebben ze beiden in de breedte een aziatische bouw, erg slank dus. En ze verbranden zomers minder snel.

Hier

Was mijn dochter 5 toen haar zusje werd geboren. Vanaf moment 1 dat we het haar vertelden was ze in de wolken. Ook nu zusje alweer 7 maanden is, gaat nog steeds alles prima. Ze is geen moment jaloers geweest en heeft, toen zusje een huilbaby bleek te zijn, geen moment gezegd "huilt ze nou alweer" of "wanneer heb je nu eens tijd voor mij?" (want ze wist wslijk niet beter) Ook handig, ze kan nog eens helpen, dingen aangeven etc. Even bij haar zusje blijven als ik onder de douche sta, errug handig Kortom, ik heb alleen maar positieve ervaringen. Als je nog vragen hebt, hoor ik het wel!

Groetjes, Vageltje

Twee keer dezelfde

je weet nooit hoe de mix uitvalt, maar het kan echt gebeuren dat je twee keer dezelfde baby krijgt. Juist omdat ik me eigenlijk niet kon voorstellen dat ik van een andere baby net zoveel kon houden als van mijn eerste, had ik me tijdens de tweede zwangerschap mentaal helemaal voorbereid op een verrassing; deze zou vast totaal anders zijn/misschien wel veel minder mooi etc. Maar mijn eerste gedachte na de bevalling was: hoe kan dat nou, deze had ik toch al??
(later zijn ze trouwens wel minder op elkaar gaan lijken, broertje/zusje, maar de babyfoto's zijn nauwelijks uit elkaar te houden)

Asa

je hebt gelijk,het zal bij veel moeders zo werken,maar wat ik zie is wat anders dan wat jij bedoeld.
deze moeder duikt meteen de box in,o daar is mijn schatje ( zelfs als de *wolk* ligt te slapen)praat over hoe blij ze is met deze baby,dat ze al fruit mag eten en dat ze zoooooooo zoet is.
het iele peutertje hangt er altijd maar wat bij,er wordt niet gevraagd of het leuk was,zijn tekening wordt niet bewonderd ,het is net alsof hij er niet bij hoort.en dat is niet 1x gebeurt,dat gebeurt drie keer per week.
ik heb oprecht medelijden met dit kindje.

Klinkt niet fijn

en natuurlijk, je ziet het verschil wel als je er dagelijks bij staat. Verdrietig hoor.

Pelle

ruilen? ha ha, nee, ik vond het juist geweldig. Maf, maar heel vertrouwd. En de eerste was immers prachtig, dus de tweede ook (valt trouwens best tegen als ik nu de babyfoto's terugzie..).

Hemuul

Hier ook echt gelachen van jouw posting!