Donorcodicil

Sus-anne

ahh zo bedoelde je het. Ik ging hele tijd uit van mensen laten aanmelden wat maar niet wil lukken.

Anders

Je geeft eerst aan dat je niet wilt dat je uitgenomen organen bij ongeschiktheid gebruikt worden voor het vergroten van kennis over transplantatie. Dat is het enige wat ze met de organen doen, verder niets. Via een bezwaarschrift kun je dat ondervangen en dan gebeurt het niet. Punt. Wat is daar onduidelijk aan. Jij geeft alleen aan dat jij dat niet genoeg vind, maar ik weerleg dat omdat volgens mij er verder geen enkele speelruimte vrij blijft in die bezwaarverklaring. En verder ben ik nog steeds oprecht geinteresseerd in jouw beweegredenen om geen donor te willen zijn.

Als je dierbaren het niet eens zijn

Bij mijn beste weten gaat donatie dan niet door. Zoals oa Miriam al aangaf: artsen willen op zo'n precair moment geen ruzie. Het moment is al moeilijk genoeg zonder dat daar allerlei emotie bij komen. Geen arts is dan zo bot om op zijn/haar strepen te gaan staan of erop te wijzen dat wettelijk bezien blah blah blah.

Reaktie

Ja, het gaat mij inderdaad om het 'hersendood' verhaal. Dus de non beating methode is iets waar ik achter zou kunnen staan.
Ik weet gewoon niet wat er nog van je menszijn/denken/voelen over is wanneer je hersendood bent. De instrumenten en EEG's kunnen zoveel zeggen, maar het zijn maar instrumenten. En wanneer daadwerkelijk het hart stopt en de dood wordt geconstateerd dan pas is ook de geest uit het lichaam.
Het heeft een soort religieuze achtergrond zou je kunnen zeggen. En bovendien; je lichaam is van jezelf zolang je hart nog klopt cq zolang je nog leeft. Ik vind het moeilijk om het uit te leggen via een toetsenbord, ik merk zelf dat ik dat niet goed kan.
En bovendien weet ik dat jij voor deze beslissing bent komen te staan, en ik wil absoluut geen kwetsende dingen zeggen of tenminste zo overkomen. Want het is heel dapper om te doneren, om die beslissing te nemen op een moment dat je alleen maar wilt dat je geliefde verder leeft. Dat weet ik ook vanuit het werk, op zo'n moment kiezen veel mensen toch voor niet doneren.
Dus ja, non beating methode, dat zou je aan moeten kunnen geven, ik kon het niet op het formulier terugvinden.
groet, Rieke.

Nou rieke

"Ik weet gewoon niet wat er nog van je menszijn/denken/voelen over is wanneer je hersendood bent. De instrumenten en EEG's kunnen zoveel zeggen, maar het zijn maar instrumenten. En wanneer daadwerkelijk het hart stopt en de dood wordt geconstateerd dan pas is ook de geest uit het lichaam."
Hoe kun je daar nou zeker van zijn? Misschien is de geest nog wel helemaal niet uit het lichaam als het hart stopt. Misschien gebeurt dat eerder, (bij het hersendood zijn) of misschien wel veel later pas, en mischien wel nooit.
Jouw aanname dat de geest het lichaam verlaat op het moment dat het hart stopt is geen betere aanname dan dat de geest het lichaam heeft verlaten bij de hersendood.
Kari

Ben ook heel benieuwd jacoline

"Er is meer tussen hemel en aarde en je hebt meerdere levens,ook al weet je dat zelf niet,in die levens heb ik mijn organen nog nodig."
Hoe moet het dan met mensen met een hartziekte waardoor het hart het opgeeft in dit leven? Die zijn dan voor eeuwig afgesneden van een volgend leven?
En zou je dan niet kunnen opgeven dat je je hart en longen wilt houden, maar dat er 1 nier wel gedoneerd mag worden? Daar zou je dan ook in je volgende leven(s) genoeg aan kunnen hebben.
Kari

Reactie

Ik heb al jaren een codicil en vind dat het omgedraaid moet worden, dus inderdaad automatisch donor tenzij bezwaar. Als ik over dit onderwerp nadenk ga ik uiteraard van mezelf uit en ik verbaas me daardoor heel erg over mensen die hun lichaam intact willen houden voor 'je weet maar nooit wat er na je dood nog gebeurt'. Je organen zijn weggerot tegen de tijd dat er nieuwe plannen voor je gemaakt zijn, in een ander lichaam leven ze tenminste nog even voort. Waar ik het niet mee eens ben is dat familie beslisrecht heeft ondanks mijn codicil. Mijn lichaam is míjn erfenis aan diegene die er nog iets van kan gebruiken. Ik vind dat artsen zich daar aan moeten houden. De beslissing is genomen, de nabestaanden hoeven niet met elkaar op de vuist over wie zijn zin moet krijgen, klaar.
Over mensen die niet willen doneren heb ik ook een mening. Wie welbewust weigert een ander organen te geven zou een verklaring moeten tekenen ook geen organen van een ander aan te nemen. Ik vind het nogal hypocriet om dat wel te doen. Voor een arts is dat ook duidelijk. Hij wordt hierdoor ontslagen van zijn plicht om het leven van zo'n patiënt te redden als dat niet mogelijk is met het lichaam van de patiënt zelf. Maar tegelijkertijd vind ik het niet kunnen om het oog om oog principe toe te passen. Een mens die gered kan worden moet gered worden. Dat laat je niet afhangen van het egoïsme van de patiënt zelf.
Voor alles vind ik dat het een vrije keus moet zijn of je je organen beschikbaar stelt. Hoe graag je iemand ook wilt overhalen of overtuigen vind ik een 'ga je als de sodemieter registreren' een stap te ver gaan. Iedereen heeft het recht om níet te registreren.

Even over een andere boeg.

Mensen van dit draadje vinden en dat is hun mening dat mensen die geen orgaandonor zijn onder aan de lijst moeten gezet worden als ze een orgaan nodig hebben.
Zelf ben ik bloeddonor,dan vind ik dat als iemand geen bloeddonor is ook geen bloed mag ontvangen,dat is dan toch precies het zelfde?

terug komend op de vraag waar het draadje mee begon:
Verplicht orgaandonor,nee,dat wil ik niet.als men dat verplicht gaat stellen,zou ik zeker bezwaar maken
Bloeddonor,ben ik al,dan zouden ze dat ook moeten verplichten met zo'n systeem,want er is ook een tekort aan bloed.

Wat ik geloof:
Er is meer tussen hemel en aarde,ik geloof in reincarnatie en daarbij heb ik alle organen weer nodig.Men komt meerdere malen terug op aarde,totdat je alle taken vervuld hebt,dan wordt je een witte lichtgids.
Van vorige levens weet je niks meer en er is een DNA streng die afgesloten is,die kan alleen door gespecialiseerde mensen open gezet worden.

Bloeddonor

bloeddonor ben je bij leven,orgaandonor pas als je dood bent,dat maakt een groot verschil.
het kost tijd( mijn man gaat elke maand anderhalf uur),je kan er beroerd van worden,en bovendien ,als ik maar een naald zie lig ik al op de grond.
bovendien zijn er bloeddonoren genoeg,dus waarom zou je dat veplichten?

Hoho, jacoline

Er zijn zat mensen die geen bloed mogen doneren. Ik bijvoorbeeld en mijn vader.
Ik heb ooit zelfs een keer gehoord dat homo-seksuelen mensen ook geen bloed mogen geven, ik weet niet of het zo is hoor. Ik meende dat een keer gelezen te hebben.

Maar goed, ik heb een tijdje bloed gegeven. Want ik heb een zeldzame bloedgroep. Maar lage bloeddruk, constant bloedarmoede als ik bloed gegeven had. Nee mevrouw blijft u maar weg.
Ik zou het unfair vinden als ik dan geen bloed krijg, omdat ik niet geef.

Ik sta nergens geregistreerd, uit principe niet. Maar mijn man, broertjes en ouders weten dat ik donor wil zijn. Ik vind dat voldoende. Met een systeem dat iedereen donor is , tenzij er bezwaar gemaakt wordt vind ik niet zoveel mis.
Maar dan kan je ook heel Nederland uit die lijst gooien en alleen de gemoedsbezwaarden erin houden.
Dat dwangmatige om overal maar lijstjes voor bij te houden. Pffff

Nog andere boeg

Even over een nóg ándere boeg. Vragen die ik mij toen ik me registreerde gesteld heb en die ik hier helemáál niet hoor. Wat als jouw kind, laten we zeggen puber, morgen een ongeluk krijgt en je gebeld wordt op het moment dat ze/hij in de operatiekamer/aan slangen en toeters op de i.c. ligt. Je zit uren te wachten...met de rest van je naasten. Je merkt al aan de reacties van de verpleging dat het érg is, écht erg. En ze komen jouw en je naasten tactisch vertellen dat er écht niks meer aan te doen is. Dat je kind hersendood is, klinisch door of wat dan ook. Na de eerste paniek wordt meteen ook gevraagd wat jullie willen, je kind is een geschikte donor.....
En wat zeg jij dan? Jij die je eigen lichaam zonder problemen zou willen afstaan, die geen idee heeft wat je kind zou willen, jij die nog niet eens kan gelóven dat ze/hij er niet meer is.
Jij die het niet eens kan verdragen als je kind pijn heeft en nog liever die pijn zelf heeft dan dat je dochter/zoon dat moet ondergaan..
groeten albana

Jacoline

Als jij t.z.t. onder de grond gaat of gecremeerd wordt, blijft er ook verdomd weinig over van je kostbare organen Je redenatie klopt niet dus!
En heeft geloof in reincarnatie (en ik sluit het niet eens uit hoor) niet meer te maken met de ziel dan met het lichaam?

Uit wikipedia:
(Reïncarnatie (Latijn: carne ="opnieuw in het vlees"; Grieks metempsychôsis, "opnieuw bezield", vandaar "zielsverhuizing") is het geloof dat het niet-lichamelijke deel van een levend wezen (in de westerse wijsbegeerte doorgaans ziel genoemd) na de dood niet verdwijnt maar opnieuw in een ander levend wezen geboren wordt.

Het lichaam is dus slechts een omhulsel die je de mogelijkheid geeft te leven. Persoonlijk ben ik het er ook mee eens dat mensen die niet willen doneren onderaan de lijst mogen komen te staan. Wel nemen, niet ontvangen is 'not done'. Dat gaat voor heel veel dingen op.

Pelle

"Ik ben van mening dat in eerste instantie mannen bloeddonor moeten zijn om vrouwen (die door de menstruatie bloed verliezen en dus altijd al een lager hb hebben) te ontzien."

Heel veel vrouwen hebben een HB dat hoog genoeg is hoor, een vrouw hoeft niet ontzien te worden door mannen alleen maar 'omdat ze vrouw is'. Er zijn trouwens héél veel vrouwen bloeddonor.

"Het niet bloeddonor willen zijn kan verschillende redenen hebben. Het is gewoon niet handig als je daar steeds enorm duizelig van wordt, onderuit gaat, de vaste tijden niet te combineren zijn met je werk, je een te laag hb hebt en weet ik veel."

Klopt. Maar heel veel mensen hebben het natuurlijk nooit geprobeerd.

"Als er een zodanig tekort aan bloeddonoren zou zijn zouden ze daar eens reclame voor moeten maken. Blijkbaar valt dat behoorlijk mee."

Hoe kom je daar bij? Omdat er geen dure spotjes op TV zijn? Hier (middelgrote stad in midden van het land) is de afgelopen maanden veel campagne gevoerd, kraampjes bij de supermarkten, braderie, evenementen etc. Het heeft 700 (!) nieuwe bloeddonoren in de regio opgeleverd. En het zijn er nog niet genoeg.

Albana

Je weet het pas als je ervoor komt te staan en ik wens niemand toe het ooit te moeten meemaken. Maar wij hebben het er wel over gehad met onze kinderen (naar aanleiding van deze discussie oa weer, want ik heb ze gewoon de diverse standpunt uitgelegd en hen gevraagd wat voor systeem zij zouden prefereren). En op dit moment zijn wij van mening dat we in dat geval inderdaad organen van ons kind zouden doneren.
Eigenlijk vind ik het vanzelfsprekend dat als je dierbaren op de hoogte zijn van je wens omtrent je eventuele eigen donatie, je kinderen dat ook weten. En in het verlengde daarvan dat je het erover hebt wat zij zouden willen in het geval dat.

Wederkerigheid

Geen donor-codicil zou voor mij ook betekenen: onder aan de wachtrij ( maar geen absolute uitsluiting); zelfde voor bloed.
En nog wat groffer: rokers/drinkers/vetklompen, daar zou voor mij gevoelsmatig hetzelfde gelden. Waarom moet de maatschappij kosten maken als mensen "vrijwillig", en willens en wetens hun lichaam ruineren.

Pluk53

O, maar dan geldt dat ook voor anorecten, (top)sporters, zonneaanbidders, vleeseters etc. etc.
Laten we dan afspreken dat alleen een vegetarier die 3 keer per week sport een half uurtje met een bmi van 22,5 een orgaan kan krijgen. Dan is het pas eerlijk.

Gelukkig zegt het woord vetklomp meer over jou dan over mij. Bah!

Lies

Misschien ben ik inderdaad wel een grote vetklomp ). Je hebt helemaal gelijk, dit onderscheid is in de praktijk niet te maken. Het is een teken van beschaving als we ieder helpen. Maar ( niet eens zo) diep van binnen heb ik wel een voorkeur wie bij operaties prioriteit zou moeten krijgen.

Bloeddiscussie erbuiten houden

Bloeddonatie is een heel andere kwestie en wat mij betreft gaat de vergelijking met organen daarom mank. Er is voor zover ik ben ingelicht (even gevist bij wat connecties in de medische wereld) bepaald geen schreeuwend tekort aan bloed - er is wel een schreeuwend tekort aan donororganen en -weefsels. Bloed doneren doe je bij leven en je *doet* het ook daadwerkelijk - bij orgaan- en weefseldonatie geef je alleen aan dat je zou willen, maar de kans is veel groter dat het bij je overlijden helemaal niet blijkt te kunnen dan dat er daadwerkelijk gehoor wordt gegeven aan die wens. Vaak zijn de omstandigheden zodanig, dat vooral organen helemaal niet meer "bruikbaar" zijn. Dit weet je van tevoren niet. Daarbij komt, dat een aantal mensen inderdaad best bloeddonor zouden willen zijn, maar het niet kunnen of mogen of het wordt ernstig afgeraden voor henzelf. Om die te verbieden bloed te ontvangen, is niet te verantwoorden.
Mijn oudste (9) heeft na enig piekerwerk besloten dat, mocht hij binnenkort overlijden, alle bruikbare organen en weefsels gedoneerd mogen worden, behalve zijn hoornvliezen. Hoe ongegrond zijn motivatie daarvoor op mij ook mag overkomen, stel dat we er binnenkort daadwerkelijk voor komen te staan, dan zal ik mijn best doen zijn wens op dat punt te verdedigen. Pluk, houdt dat volgens jou dan in dat hij (of ik, want ik moet die beslissing dan nemen) geen hoornvliezen mag ontvangen voor het geval het met zijn (of mijn) ogen fout loopt in de komende tijd?
En verder Pluk, ben je wat te enthousiast aan het KDDB-en "En nog wat groffer: rokers/drinkers/vetklompen, daar zou voor mij gevoelsmatig hetzelfde gelden." Wanneer is iemand een roker? Ook als je eens in de maand op een feestje rookt (die mensen zijn er). Wanneer ben je een drinker? En de "vetklompen", wil je van hen dan eerst een attest of ze zichzelf dit hebben aangedaan of dat een en ander wellicht een gevolg is van erfelijke aanleg cq een aandoening? Moet iedereen een soort "niet-het-eigen-lichaam-ruïneer-attest" op zak hebben, voor het geval donatie aan de orde komt? Komt bij mij nogal DDR-ig over.

Ik was aan het tikken terwijl Pluk alweer reageerde. Maar toch

Hm2

Genista, maar hoe "voelt" dat voor jou, als er een hart/long/nier/lever te vergeven valt, en er zijn twee qua weefseltype geschikte ontvangers: een waarbij het orgaan door een infectie is beschadigd, en een waar het orgaan duidelijk door zijn manier van leven is beschadigd.

Pluk

Ik snap je wel; gevoelsmatig zou de long voor mij dan ook gaan naar degene die zich niet kapot gerookt heeft maar ik ben toch blij dat we in Nederland dit onderscheid niet maken. Net als dat de roker er ook niet bij gebaat is "eigen schuld, dikke bult" naar zijn hoofd geslingerd te krijgen door de arts als de diagnose longkanker valt. Van alle longkankers heeft 90% gerookt en ja, wij betalen met zijn allen mee aan de chemo's van deze mensen en nee, ik heb daar geen moeite mee.

Pluk

Precies hetzelfde als voor jou. Ik zou óók het liefst beslissen dat mijn nieren naar jonge moeders met kinderen gingen en mijn lever naar een niet-drinker en mijn huid naar iemand die door een ongeluk brandwonden had opgelopen ipv naar iemand die een stommiteit heeft uitgehaald. Maar de wereld is niet zwart-wit. Ik heb vroeger óók wel eens een stommiteit uitgehaald, ik ben in mijn studententijd óók wel eens dronken geweest. Waar leg je grenzen? En mag ik ook kiezen omdat ik iemand gewoon aardiger vind dan een ander? Ik zal je eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik de beslissingen niet hoef te nemen.
Krijg ik ook antwoorden van jou op mijn vragen? En ter info: omdat ik vrijwel altijd onderuit ga als er een injectienaald in mijn buurt komt, is mij ernstig afgeraden om bloeddonor te zijn. Is dat voor jou reden om mij onder aan de lijst te plaatsen voor bloed ontvangen? (even in het theoretische geval dat jij er zeggenschap over zou hebben)

Herstelposting

In beide gevallen waar ik tikte over een stommiteit uithalen bedoelde ik "een stommiteit met vuurwerk" te schrijven.

Zeer glad ijs

Ik ben geen donor. En eigenlijk gewoon omdat ik vind dat niet koste wat kost mensenlevens moeten worden gered. Maar dat zal wel een heel foute opmerking zijn. En nee, ik wil dus ook absoluut geen ontvanger zijn. Ga liever gewoon dood.
Voor mij is dit een geval dat mijn gevoel mijn verstand de baas is. Er valt niet tegenin te redeneren, hoe ik mijn best ook doe, hoe schrijnend de voorbeelden ook zijn die ik er voor mezelf bijhaal.
Ik begrijp dat het in de medische wetenschap wel te doen is om koste wat kost mensenlevens te redden. Maar in de maatschappij mag wat mij betreft dood er wat gewoner bij horen. Accepteren dat doodgaan inherent is aan leven, ipv iedereen ervan te overtuigen dat je levens moet redden met doneren. Niet alles hoeft maakbaar te zijn. Zoiets.

Genista

je vragen/situatieschets laat zien dat zwart/wit mbt "eigen schuld" niet bestaat. En zelfs als zwart-wit bestaat, ieder heeft recht op zijn (incidentele)blunders en ook op zijn menselijke zwakheden ( ook al kunnen die desastreuze gevolgen hebben voor de gezondheid). Dus ik ben met jou blij, dat ik die keuzes niet hoef te maken, en dat we in Nederland (officieel!) die keuzes niet maken.
Wat betreft bloed (donatie): is een ander chapiter. Is niet schadelijk voor de donor ( in het algemeen), en kan meer worden gezien als liefdadigheid. Ikzelf was ook allergisch voor naalden en ging ook echt onderuit. Donor worden was voor mij een uitstekende schoktherapie om over die ellende heen te komen.

Kaatje

gevoelsmatig kan ik een heel stuk met je meegaan. Maar waar is de grens wat betreft maakbaarheid: geen vaccinaties? Geen antibiotica? Geen tandarts? Geen blindedarm-operatie? Geen keizersnee?

Nieuw draadje starten nav dit draadje

misschien een idee.
Idd sommige mogen niet bloed geven,ik veroordeel deze mensen niet,althans dat is mijn bedoeling niet.Ik weet dat er mensen geen bloed mogen geven.Maar als iedere gezonde burger dat wel doet kom je van een bloed tekort af.Waarom wordt mijn man zowat gesmeekt om te komen geven als er genoeg bloed is?Hij heeft o+.
Ik mag nu tijdelijk niet geven,daar baal ik stevig van.

Onzuivere discussie

Merkwaardig dat er zoveel bijgehaald wordt.

Het gaat nu over wie er wel of niet een orgaan zouden mogen ontvangen en het begon al met een argumentatie van "ik ben wel donor want" of "ik ben geen donor want".

Merk op dat het wel of niet donor zijn volkomen los kan staan van je standpunt over het GBS.
Ik heb al zo'n 25 jaar een donorcodicil, maar ik ben tegen het GBS. Zo zijn er ook mensen die geen donor willen zijn, maar voor het GBS zijn.

De discussie startte met de vraag "hoe wil je dat het orgaandonorschap geregeld wordt", en het ging vziw niet over "wie is een beter mens of wie verdient als eerste een orgaan".

Die vraag lijkt namelijk op dat oude grapje van "kies een wereldleider". In dit geval te vervangen door "kies de ontvanger van een orgaan":
Op wie van de volgende kandidaten zou je je stem uitbrengen?

Kandidaat A: Hij heeft twee buitenechtelijke relaties. Bovendien is hij een kettingroker en drinkt gemiddeld acht tot tien borrels per dag.

Kandidaat B: Hij is tweemaal op staande voet ontslagen, slaapt meestal tot het middaguur, gebruikte ooit verdovende middelen in zijn schooltijd en drinkt iedere avond doorgaans een kwart liter whiskey.

Kandidaat C: Hij is ooit gedecoreerd als nationale held. Hij is vegetariër, rookt niet en drinkt een enkele keer een biertje. Hij heeft nooit overspel gepleegd.

Maak hier je keuze:
Kandidaat A
Kandidaat B
Kandidaat C

(zie verder naar onder)

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.

..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Kandidaat A was Franklin D. Roosevelt
Kandidaat B was William Churchill
Kandidaat C Was Adolf Hitler
Kortom: het is onzinnig om op basis van zulke simpele criteria als "vetklomp" en dergelijke onderscheid te maken naar wie wel en wie niet organen mogen ontvangen.