Donorcodicil

Ook simpel

Wat een rare term overigens: "systeem van Actieve Donor Registratie waarbij mensen automatisch donor worden tenzij ze kenbaar maken dat ze dat niet willen". Je zou zeggen dat we juist nu al een actieve donorregistratie hebben, waarbij je zelf moet aangeven dat je wel wilt. Dat terzijde.
Ik ben zonder meer vóór het systeem van automatisch donor zijn tenzij je bezwaar maakt. Het lijkt mij ook het minst bureaucratische en minst rompslompgevende systeem van de voorliggende opties, nog afgezien van het feit dat het ongetwijfeld meer donoren per jaar gaat opleveren.

Niet simpel

Ik ben jarenlang fervent voorstander geweest van het principe "iedereen is donor, tenzij bezwaar". Immers een hoop mensen zijn te lui om zich te registreren en ik ben er een groot voorstander van dat iedereen donor is. Ben het zelf al sinds mijn 12e of zo.

Totdat ik een keer een stuk las van iemand die dat uit principe een slecht idee vond. Je lichaam is van jou, niet van de staat of de gezondheidszorg, en het kan niet zo zijn dat jij actief iets moet doen om te voorkomen dat anderen er wat uithalen na je dood.
Mensen hebben nou eenmaal het recht om dat niet te willen zonder dat ze daarvoor een procedure (al is het nog zo'n eenvoudige) moeten uitvoeren.
Toen was ik om.

Donor tenzij

Ik wil donor zijn, maar ik wil niet bij leven daarvoor in een enorm data-systeem zijn opgenomen. Ik wil dat iedereen donor is, tenzij er bezwaar gemaakt is. Dat is trouwens nu ook al het geval met alle donoren die als 'ja' in het systeem staan. Wil de familie niet, dan gebeurt het alsnog niet.
Kortom: bezwaar maken kan altijd nog. Daar heb je geen megaregistratie voor nodig.
Groet,
Miriam Lavell

Ook simpel

Ik ben ook erg voor iedereen donor en je maakt maar bezwaar als je dat niet wil. Ik heb wel eens een gesprek gehad met iemand die geen donor werd omdat hij het een eng idee vond. Ook na een lang gesprek kon ik dat nog niet begrijpen. En eigenlijk zou ik het liefst willen dat mijn organen niet gebruikt worden voor iemand die zelf geen donor is, maar dat is natuurlijk niet realiseerbaar (en aan de andere kant eigenlijk maar goed ook want wie ben ik om een ander om zijn principes een korter leven te gunnen)

De ethische discussie

Dat blijft natuurlijk het punt. Wat jij aanvoert, Ellen, heb ik al vaker gehoord en inmiddels ben ik om naar de zienswijze van Miriam. Bij leven is je lichaam van jou, daar zullen we het zonder discussie waarschijnlijk wel over eens zijn. Al heb ik inmiddels ervaringen waarbij zelfs dat principe tot de rand geduwd werd. Hoewel dat buiten deze discussie staat, heeft het wel mijn mening mede gekleurd. En omdat ik de overtuiging heb dat mijn lichaam na mijn dood werkelijk niet meer zal zijn dan een "stoffelijk overschot", mogen ze er alles van gebruiken wat ze kunnen. De manier waarop je deze discussie voert, heeft alles te maken hoe je kijkt naar een lichaam nadat iemand is overleden, al dan niet op religieus gebied.
Een tweede punt is (ik zal het er zelf maar in gooien), dat er toch tamelijk veel mensen blijken te denken dat artsen misschien minder zullen doen om je op een kritiek moment te redden, omdat ze dan je organen voor transplantatiedoeleinden kunnen gebruiken. Dat punt is voor mij ook niet aan de orde, ook mede door ervaringen.
Vandaar, wat mij betreft, het geen-bezwaar-dan-donor-systeem.

Maar dan nog

Ook de verdeling van het bezit, de begrafenis (ook een handeling met het lichaam) en nog veel meer van die dingen, gaat bij wet op diverse punten voorbij aan religieuze overwegingen en of gewoontes.
Je kunt wel de mening hebben dat de dode ongeschonden onder de zoden moet om het hiernamaals compleet te kunnen beleven, maar een recht is dat niet.
Groet,
Miriam Lavell

Plus

De nabestaanden wordt het recht gegund om donatie na je overlijden alsnog te weigeren.
Dat is de praktijk, ook in landen die al een donor-tenzij systeem kennen.
Groet,
Miriam Lavell

Reden waarom doet er niet toe

In mijn ogen maakt het niet uit welke reden iemand heeft om niet te willen. Het is tamelijk arrogant om voor een ander in te vullen dat die dat "niet wil om het hiernamaals ongeschonden te beleven". Er kunnen ook andere redenen zijn.

Het verschil in opvatting is een verschil tussen gevolgenethiek of deugdenethiek.
Vanuit de gevolgenethiek kun je zeggen dat een 'geen-bezwaar-systeem' goed is, omdat het mogelijk meer donoren oplevert. Dat is een sympathiek doel.
Vanuit de deugdenethiek kun je zeggen dat een GBS niet goed is, omdat het principe zwaar telt: een overheid mag zichzelf niet het recht toeeigenen lichamen van overledenen te gebruiken voor bepaalde doelen, en "had je maar bezwaar moeten maken" is geen voldoende rechtvaardiging voor die toe-eigening.

Of een overheid dat wel of niet mag, is een discussie die helemaal los staat van de redenen waarom iemand dat wel of niet zou willen.

Toch

Kan ik de zienswijze van Ellen W wel begrijpen, ik zou er waarschijnlijk ook zo ver denken als ik religieus en principieel was. Religieus ben ik niet, maar principieel ben ik wel en daarom heb ik op het moment dat de handtekening van één van mijn ouders niet meer nodig was (mijn moeder vond het eng), 19 jaar geleden, een donorcodicil gehaald bij de apotheek, zo'n rood wit briefje en dat heeft in mijn diverse portemonnees gezeten tot aan 2007 toen ik officieel geregistreerd werd. Wat ik niet meer nodig heb mogen anderen hebben.
Maar goed dat is mijn standpunt ten aanzien van het donorschap zelf en niet ten aanzien van de manier van registreren. Ik kan dus enerzijds de zienswijze van Ellen begrijpen, anderszijds vind ik de manier hoe een samenleving ermee omgaat iets zeggen over die samenleving en donor-zijn-tenzij gaat wel voorbij aan de onverschilligheid die anders ontstaat bij diegenen die geen mening hebben of er te weinig over weten.

Ideologisch principe

Ellen:"In mijn ogen maakt het niet uit welke reden iemand heeft om niet te willen."
In detail niet, maar wel als het om een principe zou gaan.
Eerder schreef je:"Totdat ik een keer een stuk las van iemand die dat uit principe een slecht idee vond. Je lichaam is van jou, niet van de staat of de gezondheidszorg, en het kan niet zo zijn dat jij actief iets moet doen om te voorkomen dat anderen er wat uithalen na je dood."
Dat is een ideologisch principe waarvoor geen basis bestaat. Zelfs niet in de rechten van de mens. Aan doden mag de overheid van alles voorschrijven dat in strijd is met de principes van de rechten die voor levenden gelden.
Dat gebeurt ook volop.
Dit:"Vanuit de deugdenethiek kun je zeggen dat een GBS niet goed is, omdat het principe zwaar telt: een overheid mag zichzelf niet het recht toeeigenen lichamen van overledenen te gebruiken voor bepaalde doelen"
Klopt dus niet. Overheden mogen dat wel (het is niet verboden). Ze doen het in zekere mate ook (voorschriften voor begraven, erfenis verdelen, etc.)
Wat overblijft van dit ideologische principe is de persoonlijke mening of beleving. Die wordt gewoon gerespecteerd. Wie niet wil, mag het zeggen.
Groet,
Miriam Lavell

Verder

De discussie op zich gaat natuurlijk verder dan alleen het inzicht of "de gemeenschap" het recht heeft iets uit een dood lichaam te halen. Er wordt ook wel autopsie gedaan zonder toestemming van nabestaanden, als daar een wettelijke aanleiding toe is. Het gaat er ook over of het überhaupt wenselijk is om een orgaan uit een lichaam te halen en dat in een ander over te planten (danwel huid te gebruiken als "verband" bij brandwonden, danwel hoornvlies toe te passen bij mensen van wie het hoornvlies niet goed is enz). Ook die hele manier van behandeling is voor sommigen onverteerbaar. Het doet er wel degelijk toe hoe je aankijkt tegen het lichaam na de dood (al dan niet religieus, want ook iets-isten en niet-gelovigen blijken bezwaren te hebben!) en over vreemde organen in jouw eigen lichaam, bij hoe je in deze kwestie staat.
En wat ik zelf erg belangrijk blijf vinden, is dat je ongemotiveerd bezwaar kunt aantekenen. Nee is nee, om welke reden dan ook. Daarmee zie ik geen bezwaren tegen het GBS.

Geen donor

als ik overleden ben,maar als ik een nier kan geven aan iemand,een stukje van een orgaan,zolang ik leef,dan ja.

Is gewoon vanuit mijn idee van als ik ben overleden,wat er na komt.

als het verplicht wordt,laat ik me registreren al niet donor zijnde.

Jacoline

Wat is dan jouw idee van wat hierna komt? Kan dat niet zonder organen en kan dat dan wel als je bij leven datzelfde orgaan zelf hebt weggegeven. Wat is daarin het essentiële verschil. Je kunt volgens mij namelijk precies aangeven in een codicil wat er gedoneerd mag worden. Als jij bij leven 1 nier wilt afstaan dan kan je dat toch ook na je overlijden. En is "wat erna komt" ook mogelijk als jij een stuk van een ander mens in je hebt die jouw extra levenstijd heeft geschonken?

Eigendom

wie is eigenlijk "eigenaar" van het lichaam van een overledene? Er is een wet op de lijkbezorging met allerlei (hygiene) regels, maar staat daar ook in wie beschikkingsrecht heeft? Waar is het recht van nabestaanden om donatie te weigeren op gebaseerd.

Ik ben voor

Van mij mag het verplicht worden,bij geen bezwaar doneren.

Gewetensbezwaarden

Pluk:"Waar is het recht van nabestaanden om donatie te weigeren op gebaseerd."
Misschien is het wel geen recht, alleen maar een gunning. Maar er is wel een rechtsprincipe dat ruimte laat voor gewetensbezwaren. De wet zegt ja tenzij, een beroep op het rechtsprincipe van gewetensbezwaar is de basis voor het tenzij (ook van toepassing bij: verzekering, belasting, leerplicht, en vast nog een heleboel andere zaken).
Groet,
Miriam Lavell

Denken is gezond

Ik vind de discussie over het waarom wel/niet donor zijn een beetje afdwalen. Het gaat toch om het systeem van registreren. En daarom neig ik meer naar het vanzelf geregistreerd zijn tenzij bezwaar. Omdat de samenleving het belangrijk genoeg acht worden mensen gewoon in ieder geval verplicht erover na te denken en eventueel actie te ondernemen, maar met voor hunzelf (hopelijk) gefundeerde argumenten. De discussie is nog nooit zo levend geweest als sinds dit systeem ter sprake werd gebracht toch? Uiteindelijk word je echt niet gedwongen donor te zijn zoals misschien sommige mensen denken maar wel om erover na te denken en daar is niets mis mee.

Waarom

niet elk jaar bij iedereen in de bus het formulier om je aan te melden incl retourenvelop.

Andersom manda

Waarom niet elk jaar( of elke vijf jaar) bij iedereen in de bus het formulier om je áf te melden incl retourenvelop?

Pandia

Pandia: "Ik vind het een beetje de omgekeerde wereld:je bent het tenzij je bezwaar maakt; doet me idd denken aan de manier van werken met het epd"
Met voor mij dit belangrijke verschil, dat het EPD gaat over lévende mensen en donatieregister over dode. Dat is voor mij een belangrijk en veel uitmaken verschil (hoe ik over EPD denk, moge bekend verondersteld worden )

Geven en nemen

Ik denk altijd: Als mij iets overkomt hoop ik dat ik ook een orgaan van iemand mag ontvangen. Dan moet ik zelf ook bereid zijn ook eventueel donor voor iemand anders te zijn. Geven en nemen. Als je niet wil geven mag je dan wel krijgen? Tja, ik weet het niet.

Sus-anne

ik snap je niet. Afmelden doe je als je opeens van mening verandert, aanmelden doen veel mensen niet omdat ze te 'laks' zijn.

Manda

Als je mensen een envelop in de bus gooit met de vraag zich wel te registreren wordt dat al snel vergeten. Mensen denken er niet over na, en andersom denk ik dat dat juist wel het geval is. Zou deze discussie anders zo hot zijn?

Sorry

Ik werk met vertraging zie ik

Clo

maar dat is volgens mij nooit gedaan, ja 1 keer misschien. Maar als je het elk jaar doet met elk jaar rond die tijd ook een spotje op tv dan maak je het mensen wel makkelijker. + een stapeltje bij elke huisarts, in het ziekenhuis en andere openbare instanties etc.

ik denk dat het te simpel is om te zeggen dat mensen 'er niet over na denken', ik denk dat het vooral ligt aan de manier waarop het door de overheid wordt uitgezet. Enkel een spotje op tv werkt natuurlijk niet.

Nou

Ja, mooi om een ander te helpen, maar ik weet niet wat ik nog voel, ervaar, meemaak wanneer ik 'hersendood' ben en mijn organen verwijderd worden.
Ik heb er geen fijn gevoel bij. Moeilijk hoor. Nog steeds niets ingevuld dus.

Niet de praktijk

Pelle, artsen gaan niet snijden als de familie niet wil. Dat geeft toestanden en drama's in het ziekenhuis. Daar zit niemand op te wachten.
Groet,
Miriam Lavell