Documentaire de gezinsvoogd

En dus?

Mogen de Engelsen dan links rijden vanwege hun groepsidentiteit?
En religie is niet hetzelfde als cultuur. Religie gaat over je omgang met het Heilige. De wijze waarop je dat doet is cultureel bepaald. De Amish zijn gestopt ergens in de helft van de negentiende eeuw. Over het 'hoe' voeren mensen dagelijks discussies. Wel of niet je hoofd bedekken als je naar de paus gaat. Die discussies en morele afwegingen gaan over de vraag naar de relatie tussen religie en cultuur, hoe het een het ander beïnvloedt. Maar daarmee valt het niet samen.

Tsjor

Religie

Het geheel aan denkbeelden en opvattingen, gebruiken en rituelen, opvattingen over individuen en groepen, afkomst en toekomst is diep geworteld in mensen. Dat is niet anders voor cultuur dan voor religie.
Je kunt het taalkundig ook scheiden, er zijn natuurlijk ook verschillen, maar er zijn meer overeenkomsten, het is maar net waar je naar kijkt. Dat is een beetje flauw om dan linksrijden daarmee te vergelijken.
Andersom is zelfs wetenschap een kwestie van geloof, een geheel aan denkbeelden die deels onderbouwt door feiten in een paradigma samenhangen maar die samenhang komt door het perspectief van de wetenschappers dat gevormd wordt door afkomst, achtergrond en gedeelde opleiding.
Daarom is zo'n mismatch als met Yunus zo dramatisch. Het is gewoon geen kwestie van nationaliteit of paspoort maar een diep geworteld verschil in kijken naar de wereld tussen biologische ouders en pleegouders. Laten we hopen dat Yunus er goed mee leert omgaan dat hij in feite buiten beide paradigma's staat.

Annej

Gaat het nog wel goed met je? Vergeet die uitspraak van de psycholoog over mensen die in de tegenaanval gaan maar. Dat leidt alleen maar af, met een vage, obligate open deur.

Tsjor

Zaken gescheiden houden

Los van of Yunus wel of niet terecht niet terug mag naar zijn ouders, de Turkse regering moet zich niet met de Nederlandse regels bemoeien!
Ik denk dat dit hele gedoe alleen maar negatief is voor Yunus en zijn ouders. De kans is groot dat men nu uit principe bij het standpunt blijft dat de jongen bij zijn pleegmoeders moet blijven.

Paspoort

Yunus heeft ook een Turks paspoort.

Strafrecht

Je zou wensen dat de Kinderbescherming hier een strafrechtelijk onderzoek zou krijgen naar het niet naleven van de rechten van Yunus en zijn ouders en het niet respecteren van de uitspraak in 2007.
Tot die tijd ben ik 'gestoord'.

Verduidelijking

Ik wilde zeggen dat ik de kritiek op het proces deel, de verdachtmakingen van de pleegouders, gegrond of niet, op een site als dark-horse vind ik bezwaarlijk. Het belang van Yunus is er iig niet mee gediend. En als het vonnis echt Yunus betrof, heb ik te veel vertrouwen in de Nederlandse rechtsstaat... (gehad, nu niet meer).

Nee, zwijgen is in het belang van yunus....

....Ik vind niet dat zwijgen in het belang van Yunus is. Het belang van Yunus is lang geleden al uit het oog verloren. Als het toen neit zo mis was gegaan, was er nu niet zo'n rel. Ik ken ook uhp-kinderen, wel meerdere. Stuk voor stuk zijn zij blij met de wetenschap dat ouders voor hun vochten.

....Zwijgen is wel in het belang van de Nederlandse Jeugdzorg....maar dat is niet te verwarren met het belang van het kind, zoals zo vaak gebeurt.

Reacties kruisten elkaar....

Onze reacties kruisten elkaar Siobo. De verduidelijking is verhelderend. Bedoel jij met je laatste zin dat dit gebeuren je vertrouwen in de rechtsstaat/jeugdzorg schaadt?

Emine

Ja, dat sowieso. Het vonnis vond ik hoe dan ook schokkend. Als het werkelijk Yunus betrof en er geen gehoor aan gegeven is... dan had Kafka deze zaak als inspiratie kunnen gebruiken.

Dat doet mij goed siobo, dank je

Dank je Siobo, voor de erkenning dat het hoe dan ook een schokkend vonnis was. Tja, het is natuurlijk geanonimiseerd, maar de ouders hebben in een persverklaring verklaard dat het idd om Yunus ging.

Ik voel mij als jeugdzorgslachtoffer soms zo, ja, alleen. Iedereen lijkt maar te denken dat jeugdzorg het allemaal goed doet of in ieder geval goed bedoelt. Maar bij ons was het ook willens en wetens dingen verzinnen en achterhouden. Je leven is dan neit meer leuk, je gaat eraan kapot. En niemand die je gelooft, je zult wel niet deugen. Jeugdzorgslachtoffer zijn is als niet-erkend slachtoffer zijn ofzo. Je hebt een schadefonds geweldsmisdrijven, maar daar valt wat hier gebeurd is niet onder. Terwijl de emotionele schade zo groot is, er zulke grote kostenposten zijn ontstaan hierdoor en ook ziekte, dus ja, ook fysieke schade. En dan zijn mijn kinderen nog niet eens weg geweest.

Ik had gehoopt op een hoop opschudding na dit vonnis, maar het is uitgebleven. Dat vind ik stuitend. Iedereen praat eroverheen. Het doet mij persoonlijk veel pijn hoe Bureau Jeugdzorg ermee wegkomt en het kennelijk allemaal niet erg genoeg gevonden wordt. En dat wat scheef is nog steeds neit is rechtgezet.

Fayw

FayW,

Jij zegt dat de Turkse premier zich niet met de Nederlandse Jeugdzorg mag bemoeien.

Wie mag het dan wat jou betreft wel voor dit gezin opnemen, als binnen Nederland niemand dit doet?

Niet de turkse premier

Dit leidt alleen maar tot een politieke rel en onbegrip tussen de bevolkingsgroepen die in Nederland wonen. Zeker als de Turkse premier er vooral een probleem wordt gemaakt van het feit dat de moeders lesbisch zijn.
Of Yunus hier wat aan heeft vraag ik mij echt af.

Fayw

Maar waar heeft Yunus wel wat aan? Wat had die moeder dan kunnen doen?

En wat ik me afvraag: wat ik nu steeds hoor is dat in 2010 de moeder wel ongeschikt verklaard is en in 2012 definitief ongeschikt. Daar heb ik twee vragen bij die natuurlijk nergens beantwoord worden:

- Waar staan die vonnissen en waarop zijn ze gebaseerd? Hoe betrouwbaar is die informatie?
- Waarom is daarmee de oorspronkelijke foute UHP en de verdonkermaning van het rapport dat de ouders vrijpleit niet meer belangrijk en hoeft dat niet meer onderzocht te worden?

Wat doen journalisten tegenwoordig? Doen ze geen onderzoek meer? Zijn ze niet meer kritisch? Speuren ze geen bronnen meer na?

Dat vraag ik mij dus ook af

FayW: wie mag het dan WEL voor deze mensen opnemen...ze zijn hun kind kwijt, worden al jaren vastgehouden in de bureaucratie, er is in NL geen oor voor hen (dat was er voor mij als NL-se ook niet trouwens). Wie is volgens jou gerechtigd het WEL voor deze mensen op te nemen?

En over die journalisten: dat verbaast mij ten zeerste, dat hier niet massaal wordt opgedoken en men de discussie verlegd naar dat het toch wel heel erg is dat de pleegouders lesbisch zijn.

Nou, ik zou ook boos zijn als ik mijn kind op deze manier was kwijtgeraakt en mij afvragen waarom twee lesbiennes wel mogen wat ik niet mag!

Wel is dit de taktiek die jeugdzorg hanteert: je klaagt over ik weet niet welke misstand, zo groot als maar zijn kan. Je zegt een woord verkeerd en vervolgens gaat de discussie over dat jij dat woord niet mag gebruiken....

Dieturkse premier, waarom eigenlijk niet?

Herinneren jullie nog die kinderen in de Nederlandse ambassade in Syrië. Daar bemoeide de Nederlandse politiek zich ook mee (ook al waren deze kinderen volgens Syrië natuurlijk gewoon Syrisch, en had Nederland niets met ze te maken, volgens het lokale recht hoorden ze gewoon bij hun vader).

Ambassade

Die vergelijking klopt alleen als Yunus naar de Turkse ambassade gaat in Nederland. Dat is Turks grondgebied.
Ik vind echt dat de Turkse premier zich niet mag bemoeien met de Nederlandse wet- en regelgeving. Turkije mag niet zeggen wie er in Nederland pleegouder mag zijn voor kinderen met een Turks paspoort. Want daar maakt de premier zich vooral druk om.
En nogmaals ik vind dat je dat los moet zien van Yunus en zijn ouders en pleegmoeders en wie er gelijk heeft. Tuurlijk is het goed dat er iemand voor de ouders van Yunus opkomt, maar dat kan niet de premier van Turkije zijn, en zeker niet op de manier waarop hij dat doet.
Ik denk dat dit averechts werkt voor de ouders van Yunus.

Wie wel

cqcq, de kinderen waren in de ambassade, dat is Nederlands grondgebied.

Gerrie D 'Maar waar heeft Yunus wel wat aan?' Weet jij of Yunus het nu slecht heeft?

'wie mag het dan WEL voor deze mensen opnemen'. Er zijn advocaten en een hoop organisaties van ouders-met-ervaring, er zijn klachtenprocedures (ik weet het, het helpt niet) etc. en soms trek je aan het kortste eind.

Wat betreft de Turkse premier, een ander voorbeeld. Marokkanen moetene erst aan de ambassade toestemming vragen als zij hun kind een bepaalde naam willen geven. Dat is verder geen probleem. Het zou een probleem worden, als Marokko Nederlandse ambtenaren zou verbieden om kinderen in te schrijven onder een bepaalde naam. Wat nu met de Turkse premier leek te gebeuren (hij heeft zich veel voorzichtiger uitgedrukt en zijn opmerkingen beperkt tot zijn eigen land) kan niet, een premies uit een ander land kan niet voorschrijven hoe ambtenaren en rechters hier hun werk doen.
Als je dan al iets wil doen, dan wordt dat iets in het diplomatieke verkeer.

Hermans had ook al de opmerking, dat de jarenlange strijd van ouders kinderen geen goed doet. Ik vind dat een probleem. Op de eerste plaats kunnen ouders niet anders ten opzichte van hun kind, want iets anders doen zou gelijk zijn aan het opgeven van je kind. Op de tweede plaats is de positie van ouders zodanig, dat het strijd uitlokt. Als er nu helderheid was over wat ouders van een uithuisgeplaatst kind wel en niet konden doen, over de wijze waarop zij hun liefde voor het kind duidelijk konden maken, dan zou veel strijd niet nodig zijn. Maar alles gaat met strijd tegend e ouders. Eerst het kind neit mogen zien, dan mondjesmaat, elke ontmoeting vraagt onderhandeling, verjaardagen, feestdagen, de taal waarin je praat, alles wordt ter plekke en vaak om onduidelijke redenen ingewikkeld. Dat is niet de strijd die ouders zoeken, maar de strijd die hun gegeven wordt.

Tsjor

Bemoeien

Niet alleen de Turkse premier mag zich niet met de situatie van Yunus bemoeien. Niemand mag zich ermee bemoeien. Ook Nederlandse ingezetenen niet. Zelfs de rechter mag zich er niet mee bemoeien. Als een ouder eenmaal gebrandmerkt is als kindermishandelaar dan laten we het verder aan de inschattingen en belangen van de kinderbescherming over.

Bemoeien2

Ik ben het wel eens met wat AnneJ zegt, eigenlijk mag kennelijk alleen jeugdzorg zich ermee bemoeien, ook al maakten ze fout op fout en fout en hebben heel veel ouders reeds omschreven hoe er gewerkt wordt: wat ook uit deze uitspraak blijkt.

Ik vind dat de Turkse premier zich heir wel degelijk mee mag bemoeien. Het gaat om ersntig wangedrag zijdens de nederlandse jeugdzorg. Op wangedrag mag je altijd aanspreken, wie je ook bent en wie die ander ook is.

Het is neit reeel om te zeggen dat daar advocaten en klachtprocedures voor zijn: we weten allemaal dat dat niet helpt.

Annej de koningin van engeland

De koningin van Engeland is koningin van alle Australiers, niet alleen van Australiers van Engelse afkomst. Ze is nl. ook koningin van Australie.

Wat Yunus betreft: blijkbaar vind men in Turkije dat een mishandeld kind beter af is in internaat dan in pleeggezin. Wel eens Turks internaat gezien?

Koningin

Tja, de koninging van Engeland is dus in het echt ook de koningin van de Australiers.
Het koningschap is natuurlijk gewoon een handig sprookje, het heeft een hoop voordelen en bindt mensen. Ik begrijp alleen niet zo goed waarom Erdogan die rol dan niet mag hebben voor de Turken? Ja, ik begrijp wel dat er tegenstanders zijn van Erdogan, politiek gezien. Maar als de Amerikaanse president hier in Nederland komt dan lopen ook alle Amerikaanse Nederlanders uit voor 'hun' president. Echt wel.

Bemoeien

Turkse Nederlanders mogen best blij zijn als de premier van Turkije naar Nederland komt. Maar hij heeft niets te zeggen over de wetten en regels in Nederland. Die regels zijn voor alle inwoners van Nederland hetzelfde, ongeacht hun afkomst en ongeacht of je het eens bent met die regels of niet.

De praktijk fay

Is dat men elkaar juist wel aanspreekt op zaken. En juist Nederland is daarin een vooroploper. Het vingertje dus. Natuurlijk gaat uiteindelijk een nationale regering over zaken maar het is een onmisbare zaak dat men elkaar probeert te beinvloeden, met name als het om mensenrechten gaat en die zijn hier natuurlijk gewoon in het geding. En daarin heeft de Nederlandse regering ongelijk. Het is een mensenrecht om bij je ouders op te groeien en het is een mensenrecht dat als dat niet kan dat dan een gezin gezocht wordt dat dichtbij dat van jou staat, hoe je dat ook invult. Op beide gronden zijn hier de rechten van Yunus en zijn ouders geschonden en ik zou het niet vreemd vinden als er nu naar het Europese hof gestapt wordt om die rechten aan de orde te stellen. Dat wil ook niet zeggen dat je dan je kind terug krijgt helaas, maar die stap lijkt me hier aan de orde.
En ja, Nederland is al vaker op het gebied van de rechten van ouders en kinderen op de vingers getikt.
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/02/jeugdzorg-dark-horse-bij-hoorzitting.html
"...de Roemeense Europarlementariër Victor Bostinaru kon zich moeilijk rustig houden. Hij zei: “Nederland wijst altijd met het vingertje naar andere landen, onder andere mijn land, Roemenië, maar wat de Nederlandse regering hier doet is schandalig en inhumaan".

Beiden mis?

Ik ga maar even simpel doen hoor: Maar kan het niet gewoon zijn dat Jeugdzorg schimmig is door zijn Kafkaëske werkwijze en dat Turkije ook niet deugt omdat ze duidelijk balen van twee lesbische moeders?
Waarom moet je, als je tegen de praktijken van JZ bent, voor degenen zijn die waarschijnlijk vanuit discriminatoire gronden tegen lesbische pleegouders zijn?

Vergelijken mari

Waar gaat het hier om Mari. Dat is natuurlijk niet goed dat er mensen zijn die tegen homosexualiteit zijn. Maar die hebben we hier ook. Blijkbaar is dat een enorm emancipatieproces in beide werelden hoewel je mag hopen dat we hier in Nederland iets verder zijn.
Dat is echter ondergeschikt aan het feit dat de Kinderbescherming hier het belang van Yunus verkwanseld heeft, het belang om op te groeien bij zijn eigenouders en het belang om in een gezin terecht te komen dat hem kan grootbrengen met een zelfde achtergrond. Dan gaat het niet meer over lesbisch ouderschap maar over het belang van het kind. Een kwestie van prioriteiten dus.
Bij de Kinderbescherming is het belang van een kind niet veilig. Dat wordt gesmoord in allerlei ruis er omheen, zoals we hier in de discussie wel weer gezien hebben. Terwijl iedereen het er toch over eens zou moeten zijn dat het belang van Yunus hier leidend zou moeten zijn. Maar je ziet dat de belangen van alle andere spelers gebruikt worden om hun eigen ego en bestaansrecht te legitimeren.
Wat Erdogan zegt is juist to the point. Je moet niet op subjectieve gronden een kind vervreemden van zijn achtergrond en dat gebeurt hier. Je moet een kind de kans geven niet zijn achtergrond kwijt te raken door te grote verschillen in gezinsachtergronden. En dat is een volstrekt legitieme vraag. Niets mis mee.
Er is juist iets mis met al die politici die meewerken aan het rookgordijn, en die zelf juist de betrekkingen met Turkije op scherp zetten. Weinig diplomatiek. En met weinig oog voor de situatie van ouders en kinderen in Nederland.

De nederlandse normen en waarden

Nu lees ik hier al een paar keer dat 'in Nederland de Nederlandse regels gelden voor iedereen die in Nederland woont, dus ook voor de Turken' en dat daarom de Turkse premier zich hier niet mee mag bemoeien.

Maar wat is dan eigenlijk de in Nederland geldende regel hier? Dat Bureau Jeugdzorg je kinderen kan afpakken en bij een -inderdaad- lesbisch stel neerzetten, bewijzen dat dit onterecht was kan achterhouden, rechterlijke uitspraken naast zich neer kan leggen en vervolgens -als ze het allemaal maar lang genoeg laat duren- kan zeggen: nu doet het er niet meer toe of de gronden er nog zijn of ooit waren, het kindje is nu zo gehecht in het pleeggezin.......En als je dan als ouder blijft vechten voor hereniging, dan wordt je ook nog uit het ouderlijk gezag gezet. Het zou immers niet goed zijn voor een kind als je blijft 'trekken', zoals dat dan genoemd wordt. Het zijn inderdaad de Nederlandse regels die voor iedereen gelden, het kan namelijk iedereen overkomen. Iedereen in Nederland kan zomaar zijn kind kwijtraken aan de machine die Jeugdzorg heet, ook de Turken. En wie er wat van zegt, zou de normen en waarden van het land aanvallen. Het is maar wat je normen en waarden noemt.

Nou vallen we allemaal wel over de Turken, maar wees eerlijk, zou je zelf niet vechten om je kind terug te krijgen en zou je zelf blij zijn met de plaatsing bij een 'totaal anders' gezin?

Ennuh, nogmaals: deze mensen zijn vrijgepleit van kindermishandeling. Dus blijf daar nou niet eens mee aankomen.

Eerlijk gezegd vind ik dat erdogan wel degelijk mag informeren h

Het handelen binnen de jeugdzorg (kinderen uit huis plaatsen) kan namelijk worden gezien als een inbreuk op de mensenrechten en kinderrechten, namelijk het recht van kind en ouders om bij elkaar een gezin te vormen.
Het is bewezen dat kinderen binnen de jeugdzorg niet beter af zijn dan binnen het gezin, in tegendeel zelfs, en ook valt er nogal wat af te dingen op de hetze tegen ouders die al een aantal jaren aan de gang is.
Bovendien lees ik nu weer in De digitale schaduw (voorpublicatie op de website van ouders.nl http://www.ouders.nl/pdf/digitale_schaduw_voorpublicatie.pdf) het volgende:
Zijn al deze risico’s echter wel reële risico’s? Wie zegt dat
De digitale schaduw.indd 88 15-2-12 16:02
Het geprofileerde kind 89
als een kind door een gehandicapte ouder wordt opgevoed,
hij een grotere kans heeft op problemen later? Wie zegt dat
wanneer je in armoede opgroeit, de kans op mishandeling
groter is? Ton Monasso, consultant bij onderzoeks- en adviesbureau
Zenc, heeft de onderbouwing van risico’s in kaart
gebracht. Hij schetst een ontnuchterend beeld.
Als je risicofactoren gebruikt, moet daar op zijn minst valide
wetenschappelijk onderzoek achter zitten. Dat is er niet
in Nederland. Er is nooit goed onderzoek gedaan op basis
van grote datasets naar Nederlandse risicofactoren. De
factoren die worden genoemd, zijn vaak gebaseerd op
Amerikaans onderzoek, waar een aantal interpretatieslagen
op is losgelaten. Of het is datamining geweest. Het is
geen onderzoek geweest volgens de zuivere regels van de
statistiek. Dat weet men donders goed in Nederland, maar
verwijzingen daarnaar worden vaak weggelaten. Ik vraag
me sterk af of je die risicofactoren wel zo kunt vertalen naar
een ander land. Een laag inkomen in de Verenigde Staten
betekent iets heel anders dan een laag inkomen in Nederland.
Wat bij ons de onderkant is, het bijstandsniveau, telt
daar misschien helemaal niet als laag.

Dit boek is een aanrader: lees en huiver.