Documentaire de gezinsvoogd

Ik steek er zorg in

Margriet. Ik betaal bijvoorbeeld belasting dus ik help deze aanfluiting te bekostigen. Een rechtzitting is de enige gelegenheid waarop een ouder, die zijn of haar kind en de context van dat kind het beste kent, gehoord wordt. En je kunt niet naar buiten blijven wijzen. Nou moeten ouders weer zorgen dat jeugdzorg verbetert. Dat lukt niet als we rechteloos zijn, margriet. En zo lang de wetgever geen dwangsommem oplegt, of andere drastische mastregelen neemt om het opvolgen van uitspraken af te dwingen, zo lang ook zijn we machteloos. Onze enige redding op dit moment zijn de weinige jeugdhulpverleners die wel het verschil kunnen maken. Die werken vrijwel nooit bij BJZ, ze erkennen de rechtsstaat omdat ze genoeg bagage hebben om te kunnen abstraheren van hun eigen mening, ze zien ouders niet als 1dimensionale gevaren voor hun kinderen en zo hebben ze nog wat hoogstnoodzakelijke vaardigheden. Maar ik zeg al, bij BJZ zie je die meestal niet.

Mirreke, klant en dc

Bedankt voor jullie input. Ik voel mij steeds minder alleen in het eenzame 'bjz-slachtofferschap.'

Persoonlijke ervaringen zijn belangrijk

Ik ben blij dat AnneJ steeds waarschuwt op het forum. Het gaat echt niet om het "verwerken van ervaringen", zoals sommigen beweren. Het punt is: niemand moet meer onbevangen bij BJZ binnen stappen voor hulp, om vervolgens in een nachtmerrie terecht te komen. Want niet alleen jouw leven, maar ook dat van je kinderen is zó kapot gemaakt. En ik denk niet dat de noodzakelijke verandering op gang komt door hier verder maar over te zwijgen.

Ik zie hier op het forum veel ideeën voorbij komen die BJZ ter harte zou kunnen nemen als het ze echt om de kinderen te doen was. Het respecteren van de rechtsstaat - inclusief echte waarheidsvinding door de rechter - lijkt me daarbij een eerste vereiste. Het is al erg genoeg dat sommige rechters blindelings BJZ volgen en dat nog toegeven ook. En als een rechter wel aan waarheidsvinding doet, op basis van een rapport van een echte deskundige, wordt er opeens geroepen dat het te ingewikkeld is voor een rechter!

Het kernprobleem is echter dat je hulp vraagt, maar repressie krijgt. En dat daarbij geen leugen of dreigement geschuwd wordt. Voor hulp ontbreekt gewoonweg de deskundigheid, zelfs bij goedwillende BJZ medewerkers. En dat is nog steeds te weinig bekend bij ouders, al begint het wel te komen. Waarom zou een kind gebaat zijn bij van de regen in de drup komen? Daar heb ik nog niemand een zinnig antwoord op zien geven.

Emine

Ik heb ons verhaal al wel eerder hier gedeeltelijk verteld. Ik heb ook de griezelige waanzinnige wereld van de jeugdzorgerij meegemaakt. Vooral de domheid en grenzeloze vooringenomenheid, tja daar sta je paf van.
De enge suggestie als zou alles het waard zijn om maar één kind te redden doet me de haren te berge rijzen.
Ik heb daarnet eea gelezen, oa over de rechten van grootouders als de kinderen in de pleegzorg zitten, of als je als grootouders pleegouders wilt worden. Daar las ik dat een kind dat langer dan een jaar bij pleegouders verblijft niet terug mag naar de ouders tenzij de pleegouders dat goedvinden. Bizar. Kinderen mogen niet terug naar hun ouders omdat het schadelijk is om hun leven te verstoren. Maar bij ouders mogen ze stante pede worden weggerukt, dan telt dat blijkbaar niet. Ook als er slechts vermoedens en niet onderbouwde geruchten zijn.

Ale ouders zijn verdacht, vergeet dat niet.

http://www.stichtingkog.info/pages/grootpleegouders.php

En dit is trouwens ook een interessante pagina

http://www.stichtingkog.info/pages/nuttig-om-te-weten.php

Kortom, aan mij heb je wel een medestander, emine.

mirjam

Nu huil ik

Mirreke, na het lezen van jouw reactie moet ik huilen. En kan ik niet meer stoppen met huilen.

Dank je wel.

Gekopieerd

Van een hele boze man. Dit is zijn reactie op degenen die nu nog zeggen dan jeugdzorg het goed gedaan heeft. Ik heb er weinig aan toe te voegen:

Stelletje halve analfabeten (half omdat jullie blijkbaar nog net in staat zijn om hier te reageren). Kunnen jullie nou echt niet begrijpen wat er in de uitspraak staat?

De uithuisplaatsing van de kinderen met ingang van 22 december 2004 was gebaseerd op twee grondslagen:

1. De ernstige vermoedens van mishandeling van [de minderjarige sub 3], het jongste kind van de ouders, en het risico dat ook de twee andere kinderen aan mishandeling waren blootgesteld.

2. De pedagogische onmacht van de moeder in die periode.

De hele zaak werd geïnitieerd door de vermeende mishandeling van sub 3 (Yunus). Waarop vervolgens ook nog eens door Jeugdzorg werd beweerd dat de moeder niet in staat was haar kinderen op te voeden. Om dat te kunnen beweren moet er eerst een onderzoek worden uitgevoerd.

Dat was dus de taak van Jeugdzorg. Uitpluizen of er inderdaad sprake was van mishandeling en onderzoeken of de moeder in staat was om haar kinderen op te voeden. Dat onderzoek heeft nooit plaatsgevonden. De pedagogische onmacht van de moeder in die periode is dus niet eens onderzocht laat staan bewezen. Punt 2 (kunnen opvoeden) valt dus direct al af. De behandeling van punt 1 (mishandeling) is helemaal verbijsteringwekkend. Het forensisch rapport dat de onschuld van de moeder bewees en de brief van een arts die hetzelfde bevestigt is achtergehouden!

Er is dus helemaal geen enkel bewijs dat de moeder haar kinderen mishandelde of niet in staat was voor haar kinderen te zorgen. De rechter was duidelijk verbolgen over het feit dat er bewust ontlastend bewijs is achtergehouden en het onderzoek betreft de vermeende pedagogische onmacht van de ouders gedurende ruim 3 jaar nooit heeft plaatsgevonden.

Vandaar ook dat de rechter het voorstel van Jeugdzorg om het onderzoek in 2007 alsnog te verrichten, direct van de hand wees (terecht vertrouwde hij Jeugdzorg niet) en Jeugdzorg gebood de oudste 2 direct terug te plaatsen en de jongste (toen 3 jaar) gefaseerd terug te plaatsen om het aan de moeder te laten wennen. Van 2007 tot 2010 heeft Jeugdzorg de rechterlijke uitspraak genegeerd en niets gedaan om Yunus geleidelijk terug te geven aan zijn biologische moeder. Na 2010 ging de moeder weer naar de rechter om te klagen. Yunus was inmiddels 7 jaar en had bijna zijn hele leven bij de pleegmoeders gewoond. Vanwege de hechting met de pleegmoeders mocht Yunus bij zijn pleegmoeders blijven ondanks dat de biologische moeder geen blaam trof en zij enkel slachtoffer was van Jeugdzorg.

De moeder is totaal onschuldig en haar onvermogen als moeder is nooit bewezen. De rechter gebood Jeugdzorg haar alle 3 haar kinderen terug te geven. De enige reden dat Yunus nog bij de pleegmoeders zit is omdat Jeugdzorg zich tussen 2007 en 2010 niet aan het rechterlijk bevel heeft gehouden. Zo simpel is het. Waarom kunnen jullie dit niet begrijpen?

Margriet

Margriet, jij schrijft: "Het blijft speculeren, maar dat een rechter zegt dat een kind terugkan naar ouders is niet altijd ook in het belang van het kind."

Ik lees dit net en ik schrik hier ontzettend van. Je hoopt als je dit leest, dat dit een verschrikkelijke, eenmalige misser is. Dat het in een beschaafd land als Nederland toch niet zo kàn zijn dat een rechterlijke uitspraak door een instantie gewoon naast zich neergelegd kan worden.

Maar dan lees ik jouw uitspraak en die hoop is wel vervlogen. Een rechterlijk bevel wordt 'de rechter zegt' en mag blijkbaar genegeerd worden als bjz denkt dat het niet in het belang van het kind is.

De manier waarop je hierover praat laat mij denken dat deze redenatie een stuk meer voorkomt bij BJZ en aanverwanten. Kafkaesk, heel kafkaesk.

Wat is het verschil?

Vanochtend in de Telegraaf. Ik zie weinig verschil, behalve dan dat Australie inziet dat het niet deugt en het daar 30 jaar geleden speelde:

Excuses voor gedwongen adopties

AMSTERDAM- De Australische premier Gillard heeft in een emotioneel betoog excuses aangeboden aan de moeders in Australië wiens kinderen zijn afgepakt door de overheid.

Tussen 1950 en 1982 moesten naar schatting 150.000 alleenstaande moeders hun kind afstaan omdat het beter zou zijn om op te groeien bij een getrouwd stel.

Meer dan 800 mensen in het publiek hoorden de excuses aan, velen van hen in tranen. Gillard kreeg applaus en een staande ovatie.

De babies werden in het ziekenhuis afgepakt. De moeders werden gedrogeerd en mochten hun kind niet zien of aanraken. Verhalen van moeders beschrijven hoe ze zelfs werden geboeid aan het ziekenhuisbed en hoe ze een kussen over het gezicht kregen gedrukt om niets te kunnen zien.

Er zijn gevallen bekend waarin dossiers werden vervalst en kwijtgeraakt door de overheid, zodat voor de moeders niet te achterhalen viel wat er met hun kind was gebeurd. Soms werd hen verteld dat hun baby was overleden.

De Australische overheid zegt de slachtoffers te willen helpen om kinderen terug te zoeken. Er komt een schadefonds beschikbaar om slachtoffers en kinderen te kunnen herenigen.

Leider

Gillard blijft overigens leider van de Australische Laborpartij en daarmee premier van Australië. Haar partijgenoten in beide kamers van het parlement bevestigden donderdag unaniem haar leiderschap.

De vertrouwensvraag was aan de orde gekomen door slechte peilingen, 6 maanden voor de verkiezingen. De peilingen voorspellen een nederlaag voor de Laborpartij en winst voor de conservatieve oppositie.

Gillard, die 3 jaar geleden werd gekozen als de eerste vrouwelijke premier van Australië, had zelf om de stemming over het leiderschap gevraagd. Toen het zover was, bleken er geen tegenkandidaten te zijn.

Gillards belangrijkste rivaal, Kevin Rudd, had zich niet beschikbaar gesteld. Gillard greep in juni 2010 de macht in de Laborpartij ten koste van Rudd, de toenmalige premier.

Gerry

Ja, dat vind ik ook. Margriets uitspraak hoor je vaak bij Jeugdzorg. Daarom ben ik blij dat ze hem op dit forum ook doet, dan komt aan het licht dat deze minachting van de rechtsstaat echt voorkomt. Daarbij zijn ze er oprecht van overtuigd dat zij weten wat het belang van het kind is, ook als ze eigenlijk geen informatie hebben. Ook als hen wordt voorgehouden dat veel noties over "belang van het kind" tijdgebonden zijn en een kwestie van overtuiging, niet van wetenschappelijke onderbouwing. Vergelijk inderdaad Australie. De jeugdbeschermers daar waren er toen oprecht van overtuigd dat het slecht zou zijn voor een kind om bij 1 ouder op te groeien en dat ze dus heel verstandig bezig waren. Nu moet een politicus diep door het stof, omdat voortschrijdend inzicht er toe leidt dat wordt ingezien hoe onzinnig en wreed men bezig was.
Er zijn in de afgelopen tien jaar in Nederland allerlei initiatieven genomen om het functioneren van BJZ te verbeteren. Helaas wordt de posting te lang als ik op zou gaan sommen. Ik noem er een paar die w.s. wel te googelen zijn: de stichting misplaatst, de openbare brandbrief van de Rotterdamse advocaten, de rapporten van de nationale ombudsman. Bureau Jeugdzorg is er allemaal niet van onder de indruk. Het enige dat tot een serieuze reactie leidde, was het persoonlijk aansprakelijk stellen van een voogd onder wier hoede een kind was gestorven. Toen stond heel BJZ op zijn achterste benen, want voor het eerst werden ze zelf ook echt verantwoordelijk gehouden voor hun beslissingen. De wetgever zal op moeten treden, daar heeft de stichting misplaatst uiteindelijk ook succes mee gehad. Er zullen sancties moeten komen op het niet opvolgen van rechterlijke uitspraken, dat zal het enige zijn dat helpt.

Onrecht

Ik moet de hele tijd denken aan de aflevering van 14 maart van de wereld draait door (met als presentator Adriaan van Dis). Daar was de Brits/Amerikaanse advocaat Clive Stanford Smith te gast. Deze man heeft het boek 'Onrecht' geschreven. http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/216417 Hij vertelde hoe corrupt en slecht het rechtssysteem in Amerika functioneert. Hij vertelde dat de moeilijkste clienten, voor hem als advocaat, de mensen zijn, die onschuldig zijn. Dat verraste mij zeer. Maar het kwam erop neer, dat een onschuldige, vertrouwt op de rechtsstaat en de rechterlijke macht. Hierdoor maken ze in het begin van hun proces al cruciale fouten. Ze denken ten onrechte: 'Ik ben onschuldig, heb dus niets te vrezen, dat zal wel bewezen worden, dus ik hoef mezelf niet in te dekken.' Mensen kunnen niet genoeg gewezen worden op deze denkfout. Denk dat gewoon nooit, als je te maken krijgt met justitie.
Ik vertaal dat naar dit draadje: Ouders kunnen niet genoeg gewezen worden op deze denkfout, als ze te maken krijgen met Jeugdzorg, Amk, of scholen. Als er problemen zijn rondom hun kinderen. Denk nooit: "Ik heb niets te verbergen, ik hoef me zelf niet in te dekken.' Ga deze instanties nooit onbevangen tegemoet. Alles wat je zegt, kan en zal tegen je worden gebruikt.
Mensen als AnneJ, Enime, Mirreke, Richard, zijn kanjers. Zij willen andere ouders waarschuwen door hun eigen verhaal te delen. Zij stellen zich open, omdat ze andere willen behoeden voor de valkuilen waar ze zelf ingelopen zijn. Ik ben ze daar dankbaar voor. Petje af!
En natuurlijk willen veel mensen dit nieuws niet horen. Ze gaan fel tegen de boodschappers te keer. Het is ook naar nieuws. Ik wil ook liever dat het niet zo is. We kunnen niet onbevangen erop vertrouwen dat de rechten van onze kinderen, veilig zijn bij organisaties die door de regering ingesteld zijn, om hun rechten te behartigen. Dat is vreselijk. Ten minste, ik vind het vreselijk. Maar het is wel de realiteit.

Radio

http://www.radio1.nl/terugluisteren/tijd?terugluisteren_dag=2013-03-21&terugluisteren_hour=11

Vanochtend werd de kwestie Yunus besproken met iemand van Jeugdzorg, zie link. Ik begrijp niet dat Jeugdzorg sowieso mag ingaan op een individuele kwestie, maar enfin. Ik vind dat de jeugdzorgmedewerker draait. De presentator leest voor uit het vonnis: "de minderjarige (lees: Yunus) en zijn broertjes" zouden gefaseerd terug moeten kunnen naar hun ouders. Medewerker blijft dat glashard ontkennen. Verder weigert ze in gesprek te gaan met de advocaat van de ouders.
Ik vond het een heel zwak optreden.

Karmijn

Precies. Natuurlijk willen we deze verhalen liever niet horen, of willen we graag hopen dat het incidenten zijn, of dat er bij zo'n gezin heus wel wat aan de hand zal zijn geweest, enzovoorts.

De waarheid is namelijk heel bedreigend voor èlke ouder. Maar de kop in het zand steken gaat niet helpen.
Dus ouders: pas op je tellen, en overheid: doe er eens iets aan!

Yunus

De berichten die naar boven komen rond Yunus zijn bepaald 'vaag' te noemen. Het is voor een buitenstaander lastig om te bepalen wat nu waar is en wat in het belang van Yunus is. Maar dat JZ tegen het vonnis in niet meegewerkt heeft met een terugkeer naar zijn moeder is natuurlijk zachtgezegd heel apart te noemen.

Vertigo

Fijn om te horen.....

Bekend in de jeugdzorg, kaaskopje?

Ben je bekend met de Jeugdzorg Kaaskopje?

Ik wel en ik vind het niet 'apart' dat Bureau jeugdzorg niet meegewerkt heeft aan de terugkeer. Mij zijn 'de trucjes en maniertjes van Bureau Jeugdzorg om haar zin te krijgen' helaas maar al te bekend. Dit is hoe het werkt. Als ergens een deur dicht gaat, trapt Bureau Jeugdzorg'm er wel weer op een of andere manier uit, ze hebben toch de collectieve hand boven het hoofd en ach...wie gelooft die ouders nou?

Vertigo

Eigenlijk is dat erg, hè. Dat school beter maar niet kan weten van een behandeling, is eigenlijk de wereld op zijn kop. Wat zou het fijn zijn als iedereen samen zou kunnen werken in het belang van het kind.

Maar zo is het dus niet. Voor je het weet wordt je kind van school getrapt ("een kind met deze problematiek hoort hier niet"), of erger, je krijgt een melding. Want er is een stoornis, dus een risicofactor.

Vertigo

Google ook altijd de namen van de behandelaars waar je mee te maken krijgt. Wij waren wel eens doorverwezen naar een kinderpsychiater. Toen we binnen stapte vertrouwde ik dat mens niet. Later kwam ik er achter dat ze in een team zat voor crisispleegouders, en daarvoor had ze 20 jaar lang bij de kinderbescherming gewerkt. Maar dat is niet het enige. Ik ben meer universitair geschoolde professionals tegengekomen die onder één hoedje speelde met jeugdzorg.

Kijk ook altijd in de wachtkamer of ze een aanplakbiljet hebben over kindermishandeling en huiselijk geweld. Als dat zo is dan weet je wel hoe laat het daar is en kun je beter op zoek naar een betrouwbaarder zorgverlener.

Wanneer je zorg voor jezelf nodig hebt laat dan niet aan ze weten dat je kinderen hebt. Ook wanneer je een tijd in het ziekenhuis moet liggen kun je beter je kinderen niet op bezoek laten komen. Vanaf 1 juli 2013 gaat de verplichte meldcode in werking. Kinderen zijn dan nergens meer veilig.

Radiouitzending gehoord

Dank voor de link. Met zulke woordvoerders heeft BJZ geen vijanden meer nodig. Tjonge jonge, Felix Meurders die almaar die uitsraak van de rechter voorleest, omdat die mevrouw niet op een rijtje heeft wat er in staat. De vragen niet begrijpen. Oei, het was inderdaad niet sterk.

Radio

Je zou haast medelijden krijgen met het meisje dat op de radio afgestuurd is. De waarheid blijven verdraaien. De ouders blijven aanvallen. Blijven volhouden dat de ouders niet hebben meegewerkt.
Blijven volhouden dat de uitspraak in 2007 alleen over de broertjes gaat en niet over Yunus.
En Jeugdzorg is weer zielig want iedereen valt nu over mogelijke foutjes en ze wil graag praten over wat Jeugdzorg allemaal wel goed doet.
Helaas komen ze er altijd mee weg. Niemand die er over gaat die ze een strobreed in de weg legt.
Tot het over je zelf gaat.
De advocaat Nasrullah geeft aan dat dit is wat hij ook verwacht van jeugdzorg. Een mengeling van waarheid en onwaarheid. Het ging wel degelijk ook over Yunus.
Afijn, allemaal na te lezen in de beschikking.
Over de uitspraak van 2012 waarin de ouders wel degelijk onmachtig zijn verklaard. De ouders zijn gecriminaliseerd en onmachtig gemaakt door het gedrag van jeugdzorg.

En wat doet de premier?

En wat doet de premier????

Die weigert een gesprek met Erdogan hierover omdat de Nederlandse Jeugdzorg een Nederlandse aangelegenheid is. En dus luister je niet naar een Turk en niet naar de Russische doema, waar men toch heel wat minder mild met kinderen omgaat, maar waar wat jeugdzorg doet zelfs voor hen te schandalig voor woorden is. Nederland duldt geen tegenspraak op dit vlak. Handen af van onze jeugdzorg, lijkt het. Maar onze kinderen, die mogen dienen als minderjarig misbruikmateriaal voor deze instanties. Bah.

Ennuh, over die ouders die onmachtig zouden zijn volgens de uitspraak van 2012 en die derden die vanalles gemeld zouden hebben....het is zoooooo herkenbaar. Jeugdzorg krijgt ongelijk en/of er is geen grond (meer) voor OTS/UHP en ineens -precies op dat moment- verschijnen er anonieme meldingen in het dossier die je niet mag inzien (en dus gewoon verzonnen kunnen zijn of afkomstig van iemand die je niet mag en die ziet dat Jeugdzorg zijn greep op je kwijt is/raakt) en waarmee dan de volgende verlenging/ots/uhp bepleit wordt. Het is bij ons ook gebeurd! Exact hetzelfde....

En ja, als je strijdt met jeugdzorg om je kind (en als je niet strijd ben je het sowieso kwijt) dan gaat dat ten koste van heel je zijn. Dus dan kun je ook neit de ouder zijn die je eigenlijk bent. Ook bij ons was dat reden om verlenging te vragen: moeder was niet vrolijk genoeg. Nee, vind je het gek, onder een dreigende uhp en een in de bossen liggende jeugdzorg die op je schiet....

En morgen...

Gaat iedereen weer over tot de orde van de dag. En alles bleef zoals het was. Enzovoort.

Emine

Ik ben, om antwoord te geven op je vraag, niet zo thuis in jeugdzorg dat ik kan zeggen dat ik er volledig verstand van heb. Ik hoor er negatieve en positieve verhalen van. Ik heb er zelf kort mee te maken gehad, niks ernstigs. Mijn dochter zou mogelijk baat kunnen hebben van een gespreksgroep, maar al snel werd duidelijk dat ze dat helemaal niet zag zitten.
Vanuit mijn positie, waarin ik dus voors en tegens hoor van anderen, ga ik niet met je mee in je negatieve mening over JZ. Ik heb daar geen reden toe.

Erdogan

Verstandig van Erdogan dat hij vind dat "Turkse organisaties en sociale instellingen er tussen moeten springen. Zij moeten het naar zich toe trekken. Dat is ook hun verantwoordelijkheid. Dat moet je niet alleen overlaten aan de Nederlandse overheid".
Tegen dit soort onrecht moet je je netwerk activeren.

Mevr van dijk

Benieuwd of mevrouw van Dijk haar ontslag krijgt nav dit optreden. Ze heeft hiermee duidelijk haar onkunde aangetoond, dus baan afpakken.

Symbool

Ontslag zou symbolisch zijn. Wat vertelt is eigenlijk de normale praktijk: ouders beschuldigen van mishandeling, op grond daarvan een kind uit huis plaatsen, en voor de zekerheid de andere kinderen ook, al mishandeling niet aan de orde is zijn er 'grote zorgen'. Als enkele kinderen teruggeplaatst mogen worden kan dan heel goed samengaan met de constatering dat ouders niet in staat zijn om voor kinderen te zorgen (maar helaas moeten de kinderen terug van de rechter). Het tegendeel (ouders kunnen wel zorgen) moeten ouders bewijzen o een manier die jeugdzorg zelf aangeeft en als ouders daaraan niet meewerken, dan kunnen ze helemaal niet voor dat ene kind zorgen. De ondertussen lange tijd gerekte uithuisplaatsing wordt dan definitief, met als voornaamste grond dat die UHP al lange tijd duurde en het kind gehecht is aan de nieuwe situatie. Een argument daar overigens omgekeerd eigenlijk nooit geldt.
Het hoger beroep waarnaar gerefereerd werd had overigens betrekking op een uitspraak over de broertjes. Vandaar dat jeugdzorg kan volhouden dat het niet over Yunus ging. Dat de uitspraak gaat over de capaciteiten van de ouders van de broertjes wil niet zeggen dat het ook over de ouders van Yunus gaat. Ook al zijn het dezelfde mensen. Dat is echt jeugdzorglogica. Onnavolgbaar.

Onderutssen spelen in deze zaak een aantal andere dingen die het ingewikkeld maken.

De Turkse premier doet bepaalde uitspraken vanuit zijn standpunt, dat hij premier is over alle Turken, ook als ze ergens anders wonen. Dat heeft Rutte terecht gepareerd. Wetten in een land gaan over grondgebied, niet over nationaliteiten. Anders zouden Marokkanen hier leven volgens Marokkaanse wetten, Turken volgens Turkse wetten etc. In het meest bizarre geval zouden de Engelsen dan plotseling links mogen gaan rijden. Het standpunt van de Turkse premier is op dit punt onhoudbaar.

Het tweede lastige punt is de kritiek op de aard van de relatie van de pleegouders. In de grondwet staat dat iedereen hier gelijk is. Ook al verdragen bepaalde religieuze inzichten dat niet. Dat geldt overigens niet alleen voor moslims, ook christelijke visies hebben op het gebied van homoseksualiteit een standpunt dat zich niet verdraagt met de grondwet. Voor het publieke leven geldt echter de grondwet, en niet de religie.

Iets anders is, dat pleegzorg wel degelijk rekening moet houden met achtergronden, streng-christelijke kinderen hebben een eigen jeugdzorginstelling, die ervoor waakt dat kinderen ook bij streng-christelijke gezinnen worden geplaatst en dat recht op eenzelfde levensbeschouwelijke achtergrond is in de Tweede Kamer verdedigd, toen alle jeugdzorginstellingen samen zouden gaan in één instelling. De SGJ is daar toen buiten gebleven. Het is dan ook de vraag of plaatsing in een gezin dat sterk afwijkt van de culturele en religieuze achtergronden van het oorspronkelijke gezin een perspectiefbiedende plaatsing had moeten zijn (dus voor de lange termijn). Als er een tekort was aan (crisis)opvangadressen, dan zou een kortdurende plaatsing meer voor de hand liggen en ondertussen actief op zoek gaan naar een andere plek die wel aansluit. Hoe ver dat gaat is dan dan weer een tweede. Gaat het dan over 'islamitisch' of over 'turks'(niet alle Turken zijn moslim), ik denk dat daar nog meer over nagedacht moet worden. Mijn kleine bijdrage: levensbeschouwing is een relevante factor, omdat daarmee identiteit en gemeenschap bepaald wordt; cultuur is een onbestemdere factor, want de Turkse cultuur in Nederland is niet hetzelfde als de Turkse cultuur in Turkije, het gaat altijd om een culturele minderheid die in een proces zit, waarin zij veranderingen ondergaat doordat zij geconfronteerd wordt met andere culturele minderheden meerderheden. Die veranderingen gaan zowel in de richting van een cultureel fundamentalisme (Nederlanders die nog op klompen lopen, Turken die hoofddoekjes dragen, terwijl dat in eigen land niet gebeurt) als in de richting van volledige assimilatie en aanpassing. Een dergelijk veranderingsproces is een intern proces: alleen katholieken kunnen de richting van de katholieken veranderen, dat gaat niet van buitenaf. Wel worden van buitenaf de 'uitdagingen' bepaald. De SGP wordt geconfronteerd met een buitenwereld die bepaalde opvattingen heeft over rechten van vrouwen, het is aan de SGP en haar achterban zelf om te bepalen hoe ze daarmee omgaan, maar daarbij worden wel grenzen gesteld van buitenaf: als je dat niet doet krijg je geen subsidie. Of dat voldoende argument is maakt de SGP zelf weer uit. Zoiets is ook gaande met moslims en homoseksualiteit etc. Behalve dan dat in de zaak van Yunus het kind niet kan uitmaken hoe het ermee omgaat en de ouders buiten spel zijn gezet.

Tsjor

Waarheidsvinding

Als ouders waarheidsvinding vragen dan bedoelen ze feiten, aantoonbare zaken. Dat er onderzocht wordt door deskundige mensen of er feiten zijn die ouders veroordelen dan wel vrij pleiten.
Bijvoorbeeld het rapport van de NFI dat de ouders van Yunus vrijpleit.
Niet jeugdzorg, die willen wel aan 'waarheidsvinding' gaan doen maar dan bedoelen ze een leugendetector om ouders aan te leggen om te controleren of ze de waarheid spreken. Dan denk je toch, hoe bestaat het, hoe komen ze er op.

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/nji-weer-betrokken-bij-kwakzalverij.html

Religie

Het is maar hoe je het benoemt Tsjor. Religie is ook gewoon cultuur. Daar gaat het niet om.

Het turkse volk

Naast een nationale identiteit beleven mensen ook een groepsidentiteit, Nederlands Turkse mensen kunnen zich rekenen tot de groep, het volk, Turkse mensen. Het is ons onbegrip in een individualistische samenleving dat we daar geen boodschap aan hebben als het om andere mensen gaat. Nee, we duiden het alleen als het om folklore gaat als een 'VOC-mentaliteit'. We negeren maar dat mensen op grond van een gedeeld gevoelde identiteit elkaar opzoeken als ze elders zijn. Een Friese vereniging in het Gooi of een Nederlands bejaardentehuis in Israel of Australie. De Engelse Queen die nog steeds voor veel Australiers, met name van Engelse herkomst, hun koninging is. Onze koningin die voor veel Surinamers nog steeds hun koningin is.
We kiezen echter voor een afwijzend perspectief als premier Erdogan een beroep doet op die gedeelde identiteit als behorend tot een Turkse gemeenschap. We doen net of dat elkaar uitsluit. Alsof je dan niet meer behoort tot de Nederlandse gemeenschap. Dat is nu juist aan de hand met dit soort migratie. Mensen gaan tot meerdere gemeenschappen behoren, net zoals een persoonlijke identiteit ook niet uit te drukken is met 1 vakje. Hier in Nederland moet je kiezen. Je bent of Nederlander of Turk.
Het valt me altijd wel op dat dat helemaal niet aan de orde is als je geld hebt en status. Het koningshuis heeft gewoon meerdere paspoorten, spreekt haar talen, Duits, Spaans, Engels. Ze zijn alleen zo verstandig om zich daar (meestal, Maxima versprak zich een keer over de Nederlandse 'cultuur') niet over uit te spreken maar gewoon hun eigen gang te gaan.
Maar voor de buhne staat zo'n premier Rutte die zelf beter weet te oreren dat Erdogan zich niet mag bemoeien met een kind wat zo afgesneden wordt van de Turkse gemeenschap dat het iedereen pijn doet. Nee, want het is nu een Nederlands kind. Wat een intellectuele armoede denk ik dan. Dit is Nederland.
De ouders voelen zich overigens behoren tot beide gemeenschappen, ze waarderen de waarden van de Turkse en de Nederlandse gemeenschap.