Derde kind?
Een paar maanden terug stonden mijn twee meiden voor me te springen toen ze enthousiast ergens op reageerden. Mijn blik dwaalde af naar opzij en ik dacht, he ik mis er een.
Het begint weer te kriebelen, een derde kindje. Mijn dochters zijn 6 en 8. Ik ben 37 en ik heb het gevoel dat het mijn laatste kans is om aan nog een derde te beginnen.
Ik dacht dat mijn vriend er allang geen zin meer in had, maar die blijkt het helemaal leuk te vinden.
Omdat mijn kinderen al zo groot zijn was ik benieuwd naar ervaringen van anderen die wel of juist niet voor een derde hebben gekozen. En indien wel ,hoe het is.
Vraag
De vraag aan de "kiezend kind"-aanhangers om even door te denken, is dezelfde vraag die ook wel aan reguliere gelovigen wordt gesteld: Waarom laat die almachtige god van jullie zoveel ellende op de wereld bestaan. Een gemene vraag, omdat die gelovige daar geen eenduidig antwoord op kan geven (er ís geen antwoord op, voor een gelovige). Je wordt (voor je gevoel) verantwoordelijk gesteld voor een systeem waar je (voor je gevoel) niet aan hebt meegewerkt (het is tenslotte gewoon zo).
Maar dat maakt de vraag niet minder legitiem. En je dan aangevallen voelen, en zeggen dat je niet over die vraag hoeft na te denken omdat je het nou eenmaal zo voelt en jij het niet bedacht hebt, lijkt, hoe zal ik het zeggen, laf.
Of in elk geval werkt het als een rode lap op de stier die de gemiddelde strikt rationeel denkende mens in dit soort gevallen is.
Nou starry
Dat kun jij dat wel "even" zo kort samenvatten, maar zo heb ik het toch niet opgepakt.
Als was de ene reactie inderdaad wat genuanceerder dan de andere.
Verder vind ik dat hier nu wel genoeg over gezegd is. Ik ga eens kijken of ik nog wat aan de inhoud heb toe te voegen.
Genista
Je eerste voorbeeld vind ik niet helemaal hetzelfde. Als Angel nou letterlijk gezegd zou hebben dat ongewest kinderlozen ongewenst kinderloos zijn omdat kinderen hun eigen ouders uitzoeken, dan zou het voorbeeld kloppen ja. Nu gaat het alleen om een indirect afgeleide, dat ingevuld is door anderen en niet door de oorspronkelijke steller van de filosofie. En dat vind ik dus niet hetzelfde.
In het tweede voorbeeld zou ik inderdaad geen kwaad zien. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat het voor de 2e echtgenoot(e) wel kwetsend zou kunnen zijn, maar voor de kinderen van het stel wellicht niet. Het is dus ook maar net tegen wie dit gezegd wordt dus...
En wellicht vormen ze later ook een trio in het grote hiernamaals. Weet jij veel? Daar gaat het toch heel anders aan toe dan hier op aarde en gelden al deze aardse issues toch helemaal niet.
En ik zou me ook best kunnen voorstellen dat er met de filosofie in je achterhoofd ook best wel een plausibele reden verzonnen kunnen worden waarom sommige mensen ongewenst kinderloos blijven. Ik zou er wel een paar kunnen verzinnen, maar die ga ik hier niet noemen want dan wordt het allemaal wel heel speculatief en wordt het vast niet minder kwetsend. Ik wil alleen maar zeggen dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten.
En met het eigen schuld dikke bult idee heb ik echt heel veel moeite. Je zou hooguit kunnen zeggen dat ze een verkeerde keus gemaakt hebben, maar dat maakt hen (kinderen in uitzichtloze situaties) nog niet schuldig aan hun eigen situatie. Dat is ook maar iets wat hun overkomen is. Ik zie dat echt los van elkaar.
En dat is ook waarom ik verschil zie tussen een vage filosofie en iemand anders eens even vertellen hoe het allemaal in elkaar zit in zijn leven. Het eerst is heel open en sluit dus nog niets uit. Door het specifiek toe te passen op de situatie van iemand kleur je het in en loop je gauw het risico kwetsend te worden.
Ik weet dat dit er een beetje abstract staat, maar ik krijg het niet goed anders neergezet.
Krin
En wat is er dan mis het antwoord: "Dat weet ik ook niet" ?
Iedere gelovige kan wel proberen er een slag naar te doen, maar dat is toch net zo goed maar een gok? Want op dat soort vragen heeft toch niemand een antwoord?
En dat maakt het geloof dan toch ook niet minder legitiem? Althans dat vind ik dan.
Dees
Het gaat mij en volgens mij ook Genista erom dat je over een filosofie moet kunnen filosoferen, zonder dat dat meteen als toonzettend ervaren wordt.
"En ik zou me ook best kunnen voorstellen dat er met de filosofie in je achterhoofd ook best wel een plausibele reden verzonnen kunnen worden waarom sommige mensen ongewenst kinderloos blijven."
Verzinnen ja. En als je iets verzint, dan moet je niet meteen op je teentjes getrapt zijn wanneer iemand je vraagt dan nog even door te verzinnen.
God
Het idee dat kinderen hun ouders kiezen is wat mij betreft even zinnig (of eigenlijk onzinnig!) als het idee dat er een god is die met een bedoeling de dingen heeft "geregeld" zoals ze zijn.
Dat is wel beschouwd namelijk precies net zo'n dom, ondoordacht en vaag filosofietje.
Ik vind overigens het idee dat kinderen hun ouders kiezen dan nog net een beetje sympathieker dan het idee dat er een almachtig iets is dat in zijn eentje alles maar even beslist.
Toch vind iedereen het maar oke om over godsienst te praten. Sterker nog, ik ga nu waarschijnlijk heel veel mensen over mij heen krijgen want je mag niet eens iets al te kritisch over zeggen. Maar als iemand op een andere manier tegen het leven aankijkt, wordt 'ie opeens van alle kanten afgebrandt. Raar hoor.
Ik snap ook niet wat er kwetsend kan zijn aan zo'n filosofie. Je hoeft het er toch niet mee eens te zijn? Ik vind het ook niet kwetsend dat er mensen in god geloven. Terwijl... hoe kun je nu in god geloven als er bijvoorbeeld zoiets als een holocaust bestaat?
En als god bepaalde mensen kinderloos laat is het dan wel oke?
Dat is inderdaad wat ik moeilijk vind
ik werp iets op en ik moet me gaan verdedigen. De antwoorden die ik heb, de dingen die ik geloof,of me afvraag worden benoemd als new age gezwets. En ik word ervan beticht dat ik op mijn teentjes getrapt ben als mensen mijn gefilosofeer kwetsend vinden of er vraagtekens bij hebben. Ik heb dat nergens gezegd dat ik op mijn teentjes getrapt ben. Ook zijn er blijkbaar ineens 2 kampen benoemd. De filosofen en de opponenten. Gekker moet het niet worden 
Ik ben blij met de verwoordingen van oa Dees en Lara. Ik kan het niet beter zeggen.
Het gaat er niet om elkaar te overtuigen. En tuurlijk mogen er kritische vragen worden gesteld. Al heb ik niet overal een antwoord op.
Wat deze discussie vervuilt...
... is dat er allerlei dingen uit de kast worden getoverd waar het helemaal niet om ging. En omdat maar niet wilde doordringen waar het wel om ging, werd de toon inderdaad steeds heftiger.
Lara, er werden een aantal doodnormale vragen aan Angel voorgelegd, de meest heftige uiting was dat iemand de filosofie van Agel 'afgrijselijk' vond. En diegene lichtte ook toe waarom ze het afgrijselijk vond. Dat kun je als filosoof-met-de-allerbeste-bedoelingen jammer vinden, die vragen en gevoelens waren volstrekt legitiem. En leg dan maar gewoon uit hoe jij dat dan ziet en waarom degene met de gevoelens van afgrijzen ernaast zit. Dat gebeurde aanvankelijk niet.
Ik persoonlijk vind de filofie van het kiezende ongeboren kind niet zozeer kwetsend, ik vind het op totaal niets gebaseerd, vergezocht en als je even doorredeneert gewoon aantoonbaar niet houdbaar.
Dit in tegenstelling tot een God (Paulet) die de dingen bestiert. Dat is veel ingewikkelder materie en ik heb inmiddels al zoveel toelichtingen gehoord die staande houden waarom het wel degelijk mogelijk is dat een Almachtige kan bestaan én tevens alle narigheid op aarde, dat ik daarvan niet zo een-twee-drie kan zeggen dat het klinklare onzin is, ook al geloof ik het zelf niet.
Kortom: de filosofie achter God is veel doordachter en diepgravender dan die achter de filosofie van het kiezende kind.
En nog wat specifieker
"de meest heftige uiting was dat iemand de filosofie van Agel \'afgrijselijk\' vond"
En dan nog iets specifieker (want ik was het): ik vond de gedachte dat kinderen zelf hun ouders uitkiezen afgrijselijk. Niet de gedachte dat Angels kinderen haar hadden uitgekozen, maar de uitspraak dat dat voor kinderen in het algemeen geldt. Want zo stond het er, in de titel van die posting.
Dat is allemaal iets anders dan fijn algemene dingen over leven in het licht, en terugkeren tot de bron en dergelijke. Dat mag eenieder geloven en daar stoor ik me niet aan.
Ik geloof in God. Maar als iemand zou zeggen dat ieder individu dat in de ellende zit daar zelf bij God naar gesolliciteerd heeft, dan zou ik dat evengoed een afgrijselijke gedachte vinden.
Het zijn allemaal uitspraken in de categorie "leed overkomt je niet, leed roep je over jezelf af" en dat vind ik heel naar.
