De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 08:57:
[..]
Hij was meer teruggetrokken voordat zijn kinderen kwamen. Toen ze er waren negeerde hij mij vooral, maar tegen mijn kinderen was hij gewoon vriendelijk. Gingen ook geregeld met hem en zijn kinderen naar buiten of op stap.
Ik had liever gehad dat hij mij er meer bij betrok. Mij ook zijn kinderen aan liet spreken of dingen uit liet leggen (op een normale manier uiteraard). Als hij niet in de buurt was, ging het best goed tussen mij en zijn kinderen.
Ik snap dat hij en zijn kinderen samen tijd nodig hebben, maar mij meer dan een maand helemaal links laten liggen dat is ook niet goed.
Hij snapt mijn oorzaak en gevolg niet. De oorzaak is vooral zijn gedrag en het gevolg dat ik dingen over zijn kinderen heb gezegd. Hij denkt dat het omgekeerd is.
Ik blijf het jammer vinden dat hij niet eerst een paar weken in zijn eentje heeft opgetrokken met zijn kinderen voordat hij ze meebracht naar Nederland. Dat was voor iedereen beter geweest. Maar ja, dat is achteraf natuurlijk.
dan schreef op 20-09-2021 om 12:27:
[..]
Ik blijf het jammer vinden dat hij niet eerst een paar weken in zijn eentje heeft opgetrokken met zijn kinderen voordat hij ze meebracht naar Nederland. Dat was voor iedereen beter geweest. Maar ja, dat is achteraf natuurlijk.
Klopt. Dat was achteraf beter geweest. En ja, dat hebben velen hier gezegd.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 10:06:
[..]
Klopt. Ik zag/zie ze vooral als een bedreiging. Dat hij soms hele dag bezig was met ze te missen zeg maar, versterkt dat. Dat hij hier geen oog mij voor mij had toen ze er waren, ook. Dat versterkt en bevestigt allemaal.
Dat is toch logisch dat hij vooral veel oog had voor zijn kinderen en ook voor die van jou. Hij heeft goed aangevoeld hoe je tegenover zijn kinderen stond en dat heeft hem gekwetst. Dan is het ook logisch dat hij zich nog meer voor jou ging afsluiten.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 10:13:
[..]
Wat ik ook al eerder schreef. Ik heb vaak vooral tijd nodig om vertrouwen te winnen dat iets wel goed kan gaan.
Dat kan wel zo zijn maar dat kon je ook van tevoren aangeven, dan was er van zijn kant wellicht meer begrip geweest voor jouw houding.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 10:13:
[..]
Wat ik ook al eerder schreef. Ik heb vaak vooral tijd nodig om vertrouwen te winnen dat iets wel goed kan gaan.
En toch ben je tegen het veel gegeven advies hier ingegaan. Dat de man alleen had moeten gaan en daar wat tijd alleen met ze door had moeten brengen. Maar hij vroeg jou mee en jij hebt dat niet afgewezen ondanks jouw gevoelens over die kinderen. Persoonlijk denk ik dat je uit jaloezie bent meegegaan zodat je daar een oogje in het zeil kon houden. Het was jouw keuze en daar zitten consequenties aan vast.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 10:06:
[..]
Klopt. Ik zag/zie ze vooral als een bedreiging. Dat hij soms hele dag bezig was met ze te missen zeg maar, versterkt dat. Dat hij hier geen oog mij voor mij had toen ze er waren, ook. Dat versterkt en bevestigt allemaal.
Als ik niet beter wist, had ik zo geloofd dat dit geschreven was door een kind of tiener. Het is zo ontzettend egocentrisch en onvolwassen om zo te denken.
Tickel schreef op 20-09-2021 om 13:22:
[..]
En toch ben je tegen het veel gegeven advies hier ingegaan. Dat de man alleen had moeten gaan en daar wat tijd alleen met ze door had moeten brengen. Maar hij vroeg jou mee en jij hebt dat niet afgewezen ondanks jouw gevoelens over die kinderen. Persoonlijk denk ik dat je uit jaloezie bent meegegaan zodat je daar een oogje in het zeil kon houden. Het was jouw keuze en daar zitten consequenties aan vast.
Misschien wel ja. Maar vooral ook omdat ik niet bij voorbaat buitengesloten wilde worden.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 13:30:
[..]
Misschien wel ja. Maar vooral ook omdat ik niet bij voorbaat buitengesloten wilde worden.
Het is jammer dat jij je niet in andere mensen kunt verplaatsen. Dan had je misschien kunnen bedenken dat het voor die kinderen heel fijn geweest zou zijn dat ze de eerste tijd hun vader, na lange tijd niet gezien te hebben, niet hoefden te "delen" met een vreemde. En nu ga je waarschijnlijk zeggen dat je geen vreemde was omdat je ze op Skype hebt gezien, maar dat was/ben je wel.
Tickel schreef op 20-09-2021 om 14:39:
[..]
Het is jammer dat jij je niet in andere mensen kunt verplaatsen. Dan had je misschien kunnen bedenken dat het voor die kinderen heel fijn geweest zou zijn dat ze de eerste tijd hun vader, na lange tijd niet gezien te hebben, niet hoefden te "delen" met een vreemde. En nu ga je waarschijnlijk zeggen dat je geen vreemde was omdat je ze op Skype hebt gezien, maar dat was/ben je wel.
Dat was inderdaad beter geweest. Dan hadden ze eerst wat tijd met elkaar door kunnen brengen. Misschien was het dan daarna soepeler gelopen.
De vader heeft tegen mijn zus gezegd dat zijn kinderen altijd wel jaloers zijn geweest. Nu zagen ze hun vader voor het eerst sinds lange tijd en dat in combinatie met die karaktereigenschap. Eerst even tijd met elkaar doorbrengen en daarna ik erbij, dat was beter geweest.
Je vergeet ook je eigen jaloezie en je keuzes die je daar op gebaseerd hebt.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 13:30:
[..]
Misschien wel ja. Maar vooral ook omdat ik niet bij voorbaat buitengesloten wilde worden.
Dat is iets waarvoor je zelf een oplossing moet bedenken. Je had hem kunnen vragen regelmatig een foto door te sturen zodat je toch betrokken zou blijven. Of af en toe even te videobellen. Daar heb je nu niks meer aan maar misschien wel in een eventuele volgende relatie, in jouw geval dan wel een man zonder (jonge) kinderen.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 14:41:
[..]
Dat was inderdaad beter geweest. Dan hadden ze eerst wat tijd met elkaar door kunnen brengen. Misschien was het dan daarna soepeler gelopen.
De vader heeft tegen mijn zus gezegd dat zijn kinderen altijd wel jaloers zijn geweest. Nu zagen ze hun vader voor het eerst sinds lange tijd en dat in combinatie met die karaktereigenschap. Eerst even tijd met elkaar doorbrengen en daarna ik erbij, dat was beter geweest.
Nogal wiedes na een scheiding en bij een nieuwe partner. Ik was ook niet meteen onverdeeld gelukkig met de (eerste) nieuwe partner van mijn moeder en toen was ik twintig.
coolpack2 schreef op 20-09-2021 om 15:33:
[..]
Nogal wiedes na een scheiding en bij een nieuwe partner. Ik was ook niet meteen onverdeeld gelukkig met de (eerste) nieuwe partner van mijn moeder en toen was ik twintig.
Het is meer een soort van gevecht voor de aandacht van hun vader. Niet alleen bij een partner maar om het even wie met wie hij in gesprek is bijvoorbeeld.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 15:57:
[..]
Het is meer een soort van gevecht voor de aandacht van hun vader. Niet alleen bij een partner maar om het even wie met wie hij in gesprek is bijvoorbeeld.
En dat vind jij raar?
A12345 schreef op 20-09-2021 om 15:57:
[..]
Het is meer een soort van gevecht voor de aandacht van hun vader. Niet alleen bij een partner maar om het even wie met wie hij in gesprek is bijvoorbeeld.
Dat is ook begrijpelijk, ze hebben hem 4 maanden moeten missen, dat is erg lang voor kinderen. Die zien dan elke gesprekspartner van hem als een concurrent.
