De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Justagirly schreef op 19-09-2021 om 12:10:
Dan zou ik gewoon niet meer reageren.
Precies. Het is echt allemaal, maar als iemand het niet gelooft, prima verder. Staat diegene dan vrij om niet te reageren en het vriendelijke verzoek is dan ook om dat niet te doen.
dan schreef op 18-09-2021 om 17:25:
Pubers hebben het inderdaad druk met van alles en nog wat maar ze zullen toch wel gemerkt hebben dat het tussen jou en je vriend minder soepel verliep dan voor die tijd? Dat hij zich terugtrok?
Dat wel, maar niet dat het zo ernstig was.
Wiek schreef op 18-09-2021 om 16:34:
Het probleem in een relatie met je "de verliezer voelen" is NIET dat je verliezen kunt terwijl je liever wilt winnen, maar dat die houding of opvatting A PRIORI iedere relatie als een potentiële (wed)strijd schildert.
In een relatie moet je als 2 individuen NAAST elkaar gaan staan en je samen afvragen: "Hoe kunnen we samen, ieder vanuit de eigen kracht en rekening houdend met ieders zwakke kanten, deze uitdaging aangaan en goed vormgeven?".
Ik vind het triest voor alle betrokkenen dat het zo gelopen is, A12345. Als je het kunt opbrengen, hoop ik dat je je ex laat weten dat je verdriet hebt om hoe het gelopen is, je naar aanleiding ervan met een professional aan het werk bent gegaan om beter inzicht te krijgen in jezelf en je je realiseert dat dit nog veel werk en tijd zal kosten, en tot slot dat je je oprechte spijt betuigt over je opstelling ten aanzien van zijn kinderen en dat je hem het beste voor de toekomst wenst.
Ja, het begint door te dringen dat die strijd er alleen maar voor zorgt dat je misschien een wedstrijdje niet verliest, maar het grotere geheel (de relatie) wel verliest.
Voor een groot deel zit dat ook in dingen die ik heb gezegd, maar niet meen of niet helemaal meen. En dat veel dingen bij mij tijd nodig hebben.
Ik wil hem nog wel laten weten dat het niks persoonlijks is tegen zijn kinderen. En ook niks tegen zijn kinderen eigenlijk. De stress van de drukte, zijn onverschilligheid tegenover mij. Daar heb ik te heftig op gereageerd en dat heeft het alleen maar verergerd.
Diyer schreef op 19-09-2021 om 01:13:
[..]
Niemand blijft nl. zo stoicijns expres geduldig ontkennend als je de meest vreselijke persoonlijkheidsstoornissen krijgt opgeplakt en verweten wordt dat je koud, hard, empathieloos, egoistisch, drammerig en sneu bent.
Niet iedereen raakt meteen van de leg als iemand op internet wat zegt.
dan schreef op 18-09-2021 om 12:19:
[..]
Dat komt bij mij wel vreemd over, ze weten toch zo langzamerhand wel hoe jij op bepaalde situaties reageert? Als ik zo star zou reageren, dan zou mijn (onze) zoon me daar beslist op aanspreken en terecht dan ook nog.
Ja en ze weten ook dat ik veel van wat ik in een verhitte discussie roep, niet meen. Uiteindelijk vinden zij het wel normaal als zijn kinderen hier zouden komen in de vakantie, ook al zijn ze druk.
Maar moet er wel bij zeggen, dat zijn gedrag tegenover mijn kinderen niet anders was toen zijn kinderen er waren.
Voor een groot deel zat mijn frustratie 'm daar in, nu ik er beter over nadenk.
A12345 schreef op 19-09-2021 om 18:50:
[..]
Ja en ze weten ook dat ik veel van wat ik in een verhitte discussie roep, niet meen. Uiteindelijk vinden zij het wel normaal als zijn kinderen hier zouden komen in de vakantie, ook al zijn ze druk.
Maar moet er wel bij zeggen, dat zijn gedrag tegenover mijn kinderen niet anders was toen zijn kinderen er waren.
Voor een groot deel zat mijn frustratie 'm daar in, nu ik er beter over nadenk.
Wat had hij volgens jou moeten doen dan?
Merys schreef op 19-09-2021 om 19:10:
[..]
Wat had hij volgens jou moeten doen dan?
Moeten begrijpen dat ik sommige dingen uit frustratie heb gezegd, maar niet meen. Ook eens aan mij moeten vragen hoe het met me gaat.
Had ook gehoopt dat na het meer dan 'n maand met z'n kinderen doorbrengen, hij beter in zijn vel zou zitten.
A12345 schreef op 19-09-2021 om 19:25:
[..]
Moeten begrijpen dat ik sommige dingen uit frustratie heb gezegd, maar niet meen. Ook eens aan mij moeten vragen hoe het met me gaat.
Had ook gehoopt dat na het meer dan 'n maand met z'n kinderen doorbrengen, hij beter in zijn vel zou zitten.
Maar als je ze niet meende waarom is het maken van excuses dan zo lastig?
A12345 schreef op 19-09-2021 om 19:25:
[..]
Moeten begrijpen dat ik sommige dingen uit frustratie heb gezegd, maar niet meen. Ook eens aan mij moeten vragen hoe het met me gaat.
Had ook gehoopt dat na het meer dan 'n maand met z'n kinderen doorbrengen, hij beter in zijn vel zou zitten.
Nee, je zegt dat zijn gedrag naar je kinderen anders was en dat je dat frustreerde.
Wat frustreerde je en wat had hij dan moeten doen volgens jou?
Hij heeft duidelijk tegen je zus gezegd dat de relatie al kapot was voordat zijn kinderen kwamen. Daarna maakte jij het alleen maar erger. Hij was toen allang uitgecheckt.
Daglichtlamp schreef op 19-09-2021 om 19:29:
[..]
Maar als je ze niet meende waarom is het maken van excuses dan zo lastig?
Omdat hij het niet gelooft dat ik het niet meen. Hij is van mening dat alles wat je zegt als je boos bent (of dronken of wat dan ook) in elk geval deels waar is.
Merys schreef op 19-09-2021 om 19:36:
[..]
Nee, je zegt dat zijn gedrag naar je kinderen anders was en dat je dat frustreerde.
Wat frustreerde je en wat had hij dan moeten doen volgens jou?
Hij was meer teruggetrokken voordat zijn kinderen kwamen. Toen ze er waren negeerde hij mij vooral, maar tegen mijn kinderen was hij gewoon vriendelijk. Gingen ook geregeld met hem en zijn kinderen naar buiten of op stap.
Ik had liever gehad dat hij mij er meer bij betrok. Mij ook zijn kinderen aan liet spreken of dingen uit liet leggen (op een normale manier uiteraard). Als hij niet in de buurt was, ging het best goed tussen mij en zijn kinderen.
Ik snap dat hij en zijn kinderen samen tijd nodig hebben, maar mij meer dan een maand helemaal links laten liggen dat is ook niet goed.
Hij snapt mijn oorzaak en gevolg niet. De oorzaak is vooral zijn gedrag en het gevolg dat ik dingen over zijn kinderen heb gezegd. Hij denkt dat het omgekeerd is.
A12345 schreef op 20-09-2021 om 08:57:
[..]
Hij was meer teruggetrokken voordat zijn kinderen kwamen. Toen ze er waren negeerde hij mij vooral, maar tegen mijn kinderen was hij gewoon vriendelijk. Gingen ook geregeld met hem en zijn kinderen naar buiten of op stap.
Ik had liever gehad dat hij mij er meer bij betrok. Mij ook zijn kinderen aan liet spreken of dingen uit liet leggen (op een normale manier uiteraard). Als hij niet in de buurt was, ging het best goed tussen mij en zijn kinderen.
Ik snap dat hij en zijn kinderen samen tijd nodig hebben, maar mij meer dan een maand helemaal links laten liggen dat is ook niet goed.
Hij snapt mijn oorzaak en gevolg niet. De oorzaak is vooral zijn gedrag en het gevolg dat ik dingen over zijn kinderen heb gezegd. Hij denkt dat het omgekeerd is.
Ben je nu jezelf dingen aan het wijsmaken? Jij vond het bestaan van die kinderen sowieso al vervelend en dan ga je nu klagen dat je te weinig aandacht kreeg en niet betrokken werd en dat dit allemaal zijn schuld is.
"Hij snapt mijn oorzaak en gevolg niet. De oorzaak is vooral zijn gedrag en het gevolg dat ik dingen over zijn kinderen heb gezegd. Hij denkt dat het omgekeerd is."
Jij had zoveel commentaar op hem, zijn kinderen en ex vóór ze hier waren. Ik denk dat je dat hebt weggestopt of negeert. Je bent echt heel onhandig omgegaan met een man die zijn kinderen mistte en in de put zat vanwege de keuzes die hij had gemaakt. In heel veel van jouw berichten is te lezen hoeveel angst je hebt dat jij zou worden achtergesteld op zijn kinderen. Nergens heb ik het idee gekregen dat je oprecht was over de kinderen, behalve over hun gedrag.
Laat die man los. Het maakt niet meer uit wie wat had moeten zeggen of doen. Het is kapot. Je kunt proberen te lijmen maar de barsten blijf je altijd zien
Tickel schreef op 20-09-2021 om 10:02:
"Hij snapt mijn oorzaak en gevolg niet. De oorzaak is vooral zijn gedrag en het gevolg dat ik dingen over zijn kinderen heb gezegd. Hij denkt dat het omgekeerd is."
Jij had zoveel commentaar op hem, zijn kinderen en ex vóór ze hier waren. Ik denk dat je dat hebt weggestopt of negeert. Je bent echt heel onhandig omgegaan met een man die zijn kinderen mistte en in de put zat vanwege de keuzes die hij had gemaakt. In heel veel van jouw berichten is te lezen hoeveel angst je hebt dat jij zou worden achtergesteld op zijn kinderen. Nergens heb ik het idee gekregen dat je oprecht was over de kinderen, behalve over hun gedrag.
Laat die man los. Het maakt niet meer uit wie wat had moeten zeggen of doen. Het is kapot. Je kunt proberen te lijmen maar de barsten blijf je altijd zien
Klopt. Ik zag/zie ze vooral als een bedreiging. Dat hij soms hele dag bezig was met ze te missen zeg maar, versterkt dat. Dat hij hier geen oog mij voor mij had toen ze er waren, ook. Dat versterkt en bevestigt allemaal.
