De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
dan schreef op 18-09-2021 om 12:19:
[..]
Dat komt bij mij wel vreemd over, ze weten toch zo langzamerhand wel hoe jij op bepaalde situaties reageert? Als ik zo star zou reageren, dan zou mijn (onze) zoon me daar beslist op aanspreken en terecht dan ook nog.
Nee hoor, tenzij hij heel erg op je lijkt. Want je zoon weet niet anders. Die is allang murw gebeukt en werkt er dan omheen. Je erop aan spreken leidt weer tot zo’n gevecht zonder eind, waar nooit winnaars uit komen. Iedereen is gefrustreerd na zulk getouwtrek/touwvier/entrekkenmaarweer.
Doemijdieglazenbol schreef op 18-09-2021 om 15:53:
[..]
Daarmee maak je hen verantwoordelijk voor je eigen onvermogen. Ik heb vrienden gehad met deze karaktereigenschap. Het kostte me op een gegeven moment echt te veel energie en ik heb die vriendschappen verbroken. Ik denk niet dat er veel mensen fulltime bestand zijn tegen deze dynamiek.
Zulke mensen vergen inderdaad een hoop energie. TO doet me denken aan een collega, die ziet overal beren op de weg en hoe je ook op haar inpraat en oplossingen aandraagt, het helpt totaal niks, er volgt altijd een ja maar......
Het probleem in een relatie met je "de verliezer voelen" is NIET dat je verliezen kunt terwijl je liever wilt winnen, maar dat die houding of opvatting A PRIORI iedere relatie als een potentiële (wed)strijd schildert.
In een relatie moet je als 2 individuen NAAST elkaar gaan staan en je samen afvragen: "Hoe kunnen we samen, ieder vanuit de eigen kracht en rekening houdend met ieders zwakke kanten, deze uitdaging aangaan en goed vormgeven?".
Ik vind het triest voor alle betrokkenen dat het zo gelopen is, A12345. Als je het kunt opbrengen, hoop ik dat je je ex laat weten dat je verdriet hebt om hoe het gelopen is, je naar aanleiding ervan met een professional aan het werk bent gegaan om beter inzicht te krijgen in jezelf en je je realiseert dat dit nog veel werk en tijd zal kosten, en tot slot dat je je oprechte spijt betuigt over je opstelling ten aanzien van zijn kinderen en dat je hem het beste voor de toekomst wenst.
Doemijdieglazenbol schreef op 18-09-2021 om 15:55:
[..]
Nee hoor, tenzij hij heel erg op je lijkt. Want je zoon weet niet anders. Die is allang murw gebeukt en werkt er dan omheen. Je erop aan spreken leidt weer tot zo’n gevecht zonder eind, waar nooit winnaars uit komen. Iedereen is gefrustreerd na zulk getouwtrek/touwvier/entrekkenmaarweer.
Dat is wel erg negatief. Zoals ik zei hebben ze van de discussies weinig meegekregen, was het ook erg druk in huis en kwam alles daarna als een shock. Het zijn ook pubers en zijn dus ook veel met hun eigen dingen bezig.
A12345 schreef op 18-09-2021 om 17:08:
[..]
Dat is wel erg negatief. Zoals ik zei hebben ze van de discussies weinig meegekregen, was het ook erg druk in huis en kwam alles daarna als een shock. Het zijn ook pubers en zijn dus ook veel met hun eigen dingen bezig.
Mijn opmerking staat los van deze specifieke situatie. Meer een algemene dynamiek die doorgaans ontstaat. Ik ga er verder niet over in discussie. Je kunt voor jezelf onderzoeken of er misschien iets in zit of niet. Ik heb niets te winnen of verliezen. Ik deel een observatie.
Pubers hebben het inderdaad druk met van alles en nog wat maar ze zullen toch wel gemerkt hebben dat het tussen jou en je vriend minder soepel verliep dan voor die tijd? Dat hij zich terugtrok?
Wat doe jij eigenlijk in het leven? Je hebt zo'n constant tempo in reageren, dat het niet anders kan dan dat je de hele dag niks anders doet dan op een bank of stoel zitten en reageren en genieten vd hele stroom aan aandacht die er constant op je afgevuurd wordt. Ik heb geen idee of je werkelijke of fictieve kinderen bestaan. Ik denk dat je een heel fictief leven leidt. Het is mij allemaal veel te veel gezocht, incl. je complete opsommingkjes van je zus die goede uitgebreide gesprekken voert en daar een compleet verslag van uitbrengt. Maar voila, laten we het houden op werkelijke kinderen. Doe jij uberhaupt ooit iets met ze samen? Dat kan toch haast niet als je 24/7 aan je telefoon geplakt zit en ons viva dames zit te voeren, waarbij wij op ons beurt driftig bezig zijn om jouw ego te voeden van een constante stroom aan aandacht?
Diyer schreef op 18-09-2021 om 18:39:
Wat doe jij eigenlijk in het leven? Je hebt zo'n constant tempo in reageren, dat het niet anders kan dan dat je de hele dag niks anders doet dan op een bank of stoel zitten en reageren en genieten vd hele stroom aan aandacht die er constant op je afgevuurd wordt. Ik heb geen idee of je werkelijke of fictieve kinderen bestaan. Ik denk dat je een heel fictief leven leidt. Het is mij allemaal veel te veel gezocht, incl. je complete opsommingkjes van je zus die goede uitgebreide gesprekken voert en daar een compleet verslag van uitbrengt. Maar voila, laten we het houden op werkelijke kinderen. Doe jij uberhaupt ooit iets met ze samen? Dat kan toch haast niet als je 24/7 aan je telefoon geplakt zit en ons viva dames zit te voeren, waarbij wij op ons beurt driftig bezig zijn om jouw ego te voeden van een constante stroom aan aandacht?
Ze kan best parttime werken natuurlijk en tijdens pauzes reageren.
dan schreef op 18-09-2021 om 18:49:
[..]
Ze kan best parttime werken natuurlijk en tijdens pauzes reageren.
Ga maar eens tellen hoe vaak en hoe veel reacties er op een gemiddelde dag binnenkomen en hoeveel tijd er tussen zit. Dan krijg ik een beeld van iemand die niks anders doet dan hele dagen forummen. Te midden van de zogenaamde drukte en stress die het leven met zich meebracht toen haar ex nog bij haar woonde en de kinderen haar huis sloopten.
Misschien is het wel een afstudeerprojekt van een psychologiestudent(e) om te zien hoe betrokken de medemens in het algemeen reageert op een (fictieve) 'gezinstragedie'. Mijn fantasie slaat met dit soort langlopende en vooral drukbezochte topics altijd een beetje op hol. Ik suggereer dus niks .. ik fantaseer gewoon. Maar in diezelfde fantasie krijgt ze/hij van mij een dikke 8 voor de prachtig en consequent opgebouwde casus. Chapeau! (allemaal eigen fantasie dus en ik beweer niet dat dit een feit is).
Weedbee schreef op 18-09-2021 om 19:44:
Misschien is het wel een afstudeerprojekt van een psychologiestudent(e) om te zien hoe betrokken de medemens in het algemeen reageert op een (fictieve) 'gezinstragedie'. Mijn fantasie slaat met dit soort langlopende en vooral drukbezochte topics altijd een beetje op hol. Ik suggereer dus niks .. ik fantaseer gewoon. Maar in diezelfde fantasie krijgt ze/hij van mij een dikke 8 voor de prachtig en consequent opgebouwde casus. Chapeau! (allemaal eigen fantasie dus en ik beweer niet dat dit een feit is).
Haha, ja, dat zijn ook mijn fantasietjes. Wie zou het zijn die zich opgerold op de bank zich een breuk lacht om hoe goed en langlopend je mensen kunt laten reageren. Ik zeg dus ook niet dat dit een feit is, zijn pure fantasieën van mij als ik zo'n druk bezocht topic weer voor de zoveelste keer bovenaan zie staan met 80 nieuwe reacties sinds de dag ervoor.
Ik denk eerder aan een fantast, 100% zeker dat dit fake is
Red_Velvet schreef op 19-09-2021 om 01:05:
Ik denk eerder aan een fantast, 100% zeker dat dit fake is
ik ben er 99,9% zeker van. Al zo'n beetje vanaf pagina 2 ofzo. Vast gebruik makend van wat stukken uit eigen leven, aangevuld met stukken van andermans leven en dan fijn lekker verhaaltjes en plotwendingen blijven opvoeren, zodat het zo lekker levendig blijft en zo lekker tijdverdrijf is voor deze to. Vind het daarom ook zo verwonderlijk dat er maar gevoerd blijft worden en mensen maar blijven herhalen wat er al een miljoen keer gezegd is. Niemand blijft nl. zo stoicijns expres geduldig ontkennend als je de meest vreselijke persoonlijkheidsstoornissen krijgt opgeplakt en verweten wordt dat je koud, hard, empathieloos, egoistisch, drammerig en sneu bent.
Hou eens op met dat troll hunten.
Dan zou ik gewoon niet meer reageren.
